't Is weer lang geleden... best moeilijk ook, na zoveel tijd weer... Toch gaat er geen dag, zelfs zelden een uur, voorbij dat Douwke niet in mijn gedachten is. Vanmorgend stonden Rienske en ik onze tanden te poetsen in de badkamer toen Rienske plots begon te wenen, ze miste Douwke. Tja, vroeger was carnaval best een drukke bedoening bij ons thuis: verkleden en schminken, taart bakken, huis versieren, dansen, den aap uithangen,... maar vandaag begon het al direct in mineur. Gelukkig hadden we den "Arno" nog! Arno is een konijn (met enige gelijkenis op Arno Hintjes, maar dan zonder de garnaalkroketten) dat Koen enige dagen geleden in zijn tuin had aangetroffen (Hé kom eens kijken Pax, een konijntje! Huh, wat doet dat beest eigenlijk in onze hof?) en dat (uiteraard!) bij ons terecht is gekomen (want wij zijn vroeger toch nog dierenarts geweest nietwaar...alsof...). Afin, het beeste was geslachtofferd door enig gebrek aan verantwoordelijkheidszin van "den mens" en zo bij ons terechtgekomen...GELUKKIG!!!! Toen Wim daarstraks om te sfeer er terug in te brengen Arno's kot openzette, hupte de vrolijke schelm zonder veel schroom onze woonkamer binnen... en bleef vrolijk rondhuppen tot zowel Rienske (want dat huppen werkt aanstekelijk!) als hijzelf er moe van waren. Ik heb Rienske sinds lange tijd niet meer ze voluit horen schateren. En zo was het toch nog even carnaval... vooral toen Arno ongeveer één meter de lucht inging om bovenop de kast met Douwke's foto te landen en daar rustig bleef zitten. Ge zou al rare gadachten krijgen... Afin, ondertussen delen Ani en Joppe hunnen duplex dus met Arno (badroomsinger) en wij keken ernaar en zagen dat het goed was! En hopelijk denkt ons Douwke na zijn spontane begroeting er het zelfde over... De komende dagen trekken we voor Rienske's verjaardag naar Londen en Douwke gaat natuurlijk weer mee! Lieve groeten van de bende!
't Is weer lang geleden... best moeilijk ook, na zoveel tijd weer... Toch gaat er geen dag, zelfs zelden een uur, voorbij dat Douwke niet in mijn gedachten is. Vanmorgend stonden Rienske en ik onze tanden te poetsen in de badkamer toen Rienske plots begon te wenen, ze miste Douwke. Tja, vroeger was carnaval best een drukke bedoening bij ons thuis: verkleden en schminken, taart bakken, huis versieren, dansen, den aap uithangen,... maar vandaag begon het al direct in mineur.
