We kregen afgelopen week naar aanleiding van dat verschrikkelijke busongeval nogal wat " mooie" reacties. Mercie daarvoor! Ondanks de niet aflatende informatiestroom die de getroffen ouders, broers en zussen het leven niet gemakkelijker maken, hebben wij vanuit onze nabije omgeving toch ook écht mooie en serene reacties gekregen. Ik kan me zelf niet helemaal voorstellen wat die ouders nu voelen. De omstandigheden zijn best wel verschillend... toch vrees ik dat ook zij de komende jaren door diezelfde molen van emoties (boosheid, ongeloof, tristesse, wanhoop,...) moeten. Ik wens hen veel sterkte, luisterende oren, een onverwachte glimlach op zware dagen en vooral stille troost vanuit hun omgeving toe! En ik hoop dat ze zich niet te veel zullen storen aan het feit dat voor de rest van de mensheid het leven na een tijdje "gewoon" weer doorgaat.
