Mag ik u introduceren aan mijn  Harry Potter van de haematologie: de reticulocyt, the soul cake.

Het gaat hier om onvolwassen rode bloedcellen. Anaemie of bloedarmoede wordt ruwweg ingedeeld in twee categorieën: regeneratief ( het beenmerg doet wel moeite) of niet-regeneratief (het beenmerg doet geen moeite).

Hoe weet je het verschil ? Zoek  naar reticulocyten! Deze kleine onverlaten geven aan of het welles of nietes is!

Ze werden vandaag in deftige hoeveelheden teruggevonden in ons Douwke haar bloed.

Voorzichtig optimistisch zijnde zou dit moeten betekenen  dat ons Douwke terug aan het opstarten is.

En ook al gaat ons hart uit naar alle kinderen van 3K6 die vechten om nog een jaartje ouder te mogen worden, ouders en lichtwezens die hierbij proberen te helpen, een zekere opluchting  bekruipt ons toch dat we eindelijk op weg zijn.

Ik voel mij soms als het kosmisch equivalent van de Victoriaanse zwerver die tijdens kerstmis ging aankloppen bij de rijken voor een aalmoes ( een zielsverwarmer) : a soul cake, please good missus…..

Post Scriptum: ons Piepje is nog steeds niet in de kerstboom gekropen om alle versiering eruit te meppen! (Maar ze heeft soms echt wel een blik vol kattekwaad!)

Some things in life are bad,

They can really make you mad,

Other things just make you swear and curse,

When you're chewing your life's gristle

Don't grumble, give a whistle,

And this'll help things turn out for the best,

And.....

Always look on the bright side of life

Always look on the light side of life.

Krisje is maandag met Douwke voor de twee-keer-per-weekse controle naar Gent getrokken.

De witte bloedcellen zijn opnieuw gedaald alsook de rode bloedcellen, vrijdag zal waarschijnlijk een marathon dag worden met rbc’s en plaatjes. Maar de slimme dokters maken zich geen zorgen en dus wij ook niet.

Wim  laat  zich soms door de routine een zekere gelatenheid toe maar in zijn achterhoofd blijven toch soms de beklijvende beelden opdoemen van die bewuste vrijdagavond in Bree toen Douwke letterlijk halfdood in de auto stapte.

Dat alles goed komt daar zijn Krisje en Wim  nog steeds honderd procent van overtuigd, maar een diep respect tegenover de broosheid en de vergankelijkheid van het leven waarmee ze  toch al geconfronteerd worden in het praktijkleven krijgt zo nog een extra dimensie: je eigen kind.

Als dierenartsen zie je hoe makkelijk het is om het leven van een dier te beëindigen en hoe moeilijk het soms is om dit dier in leven te houden, laat staan het beter te maken.

Ach ja,Kerstmis en contemplatie!

Zo en nu genoeg Toog- en Salonfilosofie!!

Kerstmis bij de Bende in de Nest, een update.

Rienske kijkt uit naar de komende vakantie (Krisje heeft voor haar een aftelkalender gemaakt) en ons Douwke heeft geBednet met een kerstmuts op voor een foto die in een sleutelhanger terecht is gekomen opde kerstmarkt van de Blokkendoos. ( “Straf toerken” trouwens juf Sarah om dat via de webcam te doen , ons Douwke en de rest van de Bende vinden het bijzonder geslaagd!)

 Tijdens de laatste familieraad van de Bende is er  tevens besloten om toch terug een “levende” kerstboom in huis te halen maar met dien verstande : we gaan ons boompje in een pot planten met de bedoeling van deze zoveel mogelijke jaren mee Kerstmis te laten vieren.

En naar goede Marckxiaanse traditie is het boompje door de dames Rienske en Douwke prompt met de naam “Hartje” gedoopt.

Onze notoire “heksenkat” Piep is nog steeds niet in de kerstboom gekropen en ons hondje slaapt blijkbaar graag in haar mandje naast de kerstboom ( We noemen haar in deze tijd van het jaar “Kerstnetje” in plaats van Netje). De andere inwonende poezen vragen zich volgens mij trouwens af waarom dat iets dat in de tuin hoort zich nu plots in de woonkamer bevindt!

En bij deze laten wij u met de befaamde woorden van  de heer A. Schwarzenegger:

“ I’ll be back”

Vandaag was weer een ziekenhuisdag en we kregen alleen maar goed nieuws
Witte bloedcellen goed, rode bloedcellen goed, alleen de plaatjes moeten nog omhoog. De inspuitingen zijn nu ook al verminderd tot één keer om de drie dagen
Het enige wat het enthousiasme wat tempert zijn de bergen administratie die op ons liggen te wachten, écht niet normaal! Afin, wij zetten vanavond onze kerstboom en laat de sleebellen maar rinkelen!
lieve groeten van Wim, Kris, Douwke en Rienske

Hallo allemaal,

Het is weer al even geleden dat we een berichtje postten... wachten kan dan ook lang duren... dàt en het feit dat onze PC nog steeds stuk is...
Er is ondertussen nog niet zo veel veranderd. Tweemaal per week trotseren wij de weer- en verkeergoden en snorren we naar Gent waar Douwke wordt gecontroleerd en eventueel getransfuseerd. Voorlopig geven die controles nog niet veel verandering en dus blijven we wachten.
Ondertussen stijgt de spanning over de komst van Sinterklaas wel en dat verzet onze zinnen wel even.
Komende zondag wordt de finale van "Kom op tegen kanker!" uitgezonden, ook iets om naar uit te kijken. Aangezien onze lotgenoot Lukas de schilderijtjes in 3K6 mocht ophangen zal hij zeker in beeld komen. Douwke schaamde zich tijdens de opnames te zeer over haar "eendenmasker", zij blijft buiten beeld.
Wij wensen jullie nog een aangenaam weekend en veel Sinterklaasplezier!
Groetjes!
Wim, Kris, Douwke en Rienske

Even een adem pauze genomen. Onze bende of nest probeert zich terug te organiseren, het is leuk om terug bij elkaar te zijn.
Vooreerst is er natuurlijk het venster op de klas en de onvermoeibare juf Sarah, Betnet is een vaste waarde voor ons D’ke geworden. (nog eens merci aan alle betrokkenen) maar bovenal geniet ze van het thuis zijn (nestwarmte). Rienske heeft nog een beetje last van de spanning (maar we hopen dat die plooien ook weer glad gestreken zullen worden), bovendien loopt ze er tegenwoordig bij als een schattig konijntje (tanden wisselen). Wim heeft een onverwacht maar broodnodig een extra dagje vrij gekregen en ik (Kris) zit weer vollop in de huishoudelijke routine...
Ondertussen blijft de medische trein aan een gestaag tempo verder sporen. De controles in het UZ Gent beperken zich tot tweemaal per week en ook daar sluipt langzaam aan een zekere routine in (behalve voor Wim die afgelopen vrijdag met D'ke meeging en prompt verloren liep in de onderaardse gangen op weg naar het labo om bloedstalen af te geven. Het is slechts dankzij de allertheid van twee mama-lotgenoten dat hij behoed werd van een eenzame hongerdood.)
De dosis van de geneesmiddelen werd ondertussen verhoogd (de resultaten bleven een beetje uit) maar ondertussen heeft Douwke's beenmerg toch teken van leven gegeven en zijn we weeral een "categorietje" gezakt in isolatietype (in de BMT hadden we A, thuis was het eerst nog B en nu zitten we al aan de C) en dus mogen we enkele isolatie-voorzorgen beginnen te versoepelen. Hoera! Want dat is toch wel leuk!
Nu nog hopen dat die dosis van het geneesmiddel weer mag zakken want het is nét het meest gemene spuitje dat in volume werd verhoogd en dat vindt Douwke niet zo tof!

Het is blijkbaar erg druk op 3K6 in Gent en er zijn natuurlijk een heleboel kindjes veel zieker dan ons Douwke, dat betekent voor de dokters alle hens aan dek en voor ons een beetje vragen en soms zelfs gillen om info te krijgen hoe het met ons D’ke gaat.
En verder rest ons niets dan wachten... behalve dan een hippie-sprei haken, een schriftelijke cursus volgen, wat "vakliteratuur" doornemen, het dak (laten) repareren (het weekend dat Douwke ziek werd was er net een velux uitgewaaid), nieuwe ramen laten steken en de achterbouw verbouwen (ha neen, dat waren de buren), een TV carrière beginnen (zeker kijken naar de "kom op tegen kanker" show, mogelijks komen onze smoeltjes in beeld!), ...
Lieve groeten aan iedereen!


PS Elien, als je op de foto klikt zie je jezelf in beeld

4 november 2009 : een memorabele moment voor ons viertal. Douwke wordt ontslagen uit ziekenhuis. Tegen de avond aan komen ze thuis aan, Wim heeft spijtig genoeg spreekuur.

En Rienske, toch wel onze  beproefde pechvogel van deze week is ziek gevallen maandag .

De huisarts denkt aan de knorretjesgriep want die heeft men bij schoolgangers van de Blokkendoos al kunnen vaststellen via de nodige testen. Ze kan dus niet mee naar huis maar moet nog even onder de zorgende vleugels van Opa en Oma blijven ( die er steeds op de juiste moment voor ons zijn!) Dit zou natuurlijk nog het laatste zijn wat ons Douwke nodig heeft!

Maar tegen vrijdag is ze terug opgeknapt en koortsvrij en Krisje gaat na het Gents ziekenhuisbezoek met Douwke langs om ons onfortuinlijk spruitje op te pikken. En zo wordt iedereen toch nog herenigd.

Douwke heeft een verlanglijstje met gerechten die ze heeft moeten ontberen de afgelopen maand. Waarschijnlijk niet helemaal in overeenstemming met de Gentse wensen maar toch oh zo lekker!

Krisje gaat nog wel enkele keren per week naar Gent moeten, een hele onderneming maar het voornaamste voor ons is: we wonen terug onder één dak !

Het Keltische nieuwjaar !

Mijn 3 favoriete “heksen” werden vandaag herenigd in Gent. Wim is met Rienske op bezoek gegaan bij Douwke en Krisje. Krisje heeft aan de de dokters gevraagd of Rienske niet binnen mocht bij Douwke maar de dokters waren streng: een dikke “Njet”. Dus Rienske moest vanachter de raam van de kamer haar zus voor het eerst bezoeken. Met haar grote empathie begon ze spontaan te proberen haar zus op te monteren.

We hebben  slingers en een film mee gebracht voor Douwke ( en een heksenneus!) om haar toch nog een beetje in de feeststemming te brengen.

Wim is bij Douwke gebleven en Krisje is met Rienske een stapje in Gent gaan maken..

Hopelijk is het eind van de isolatie stilaan in zicht, we draaien op dit ogenblik als een gebroken gezin. Het is ongeveer een maand geleden dat we samen aan tafel hebben gezeten voor een maaltijd. ( Nooit gedacht dat ik dit belangrijk zou vinden)

En mocht u tijd hebben vanavond : een welgemeende “Abracadabra” voor ons Douwke zou door ons allemaal ten zeerste geaprecieërd worden!!

Zoek de oorsprong van de spreuk eens op!

De man die geen bezem heeft, maar vergeet vooral niet dat deze dochter kunstmatig in leven wordt gehouden door bloedtransfusies, een horde antibiotica tegen infectie en vooral :

“””TLC””” Tender Loving Care

Dus stevige linker voor alle mensen, (en lichtwezens, het is toch Halloween ) die ons Douwke willen beter maken!!

Bijlagen:
DSC00190_1024x768.jpg (202.9 KB)   
DSC00191_1024x768.jpg (99 KB)   
DSC00194_576x768.jpg (88.3 KB)   

Krisje is opnieuw naar Gent om Opa af te lossen. Douwke reageert volgens de dokters goed op de therapie, dus duimen dat alles een beetje aan het rollen gaat. Ze klinkt opgewekt aan de telefoon.

Krisje was van maandag tot donderdag naar huis gekomen en heeft Rienske eens goed verwend.

Het is dus afwachten en hopen dat er een beetje verandering in de situatie komt.

Voor de rest nemen we de woorden van Erich Maria Remarque in de mond: “ Van het westelijk front geen nieuws.”

 Bewogen week, Krisje probeert zo goed en zo kwaad  als ze kan aan de “isolatie” van Douwke te wennen en probeert er vooral voor haar te zijn. Maar Douwke voelt zich ziek :  de bijwerkingen van de medicijnen en het gebrek aan privacy beginnen hun tol te eisen op het gebied van de moraal en gebrek aan comfort.

Toch eventjes een paar mensen in de bloemetjes te zetten: Krisje voor haar onverzettelijke moed om Douwke te ondersteunen ( het prototype van een mama, mijn sjouke) ; Opa en Oma, een rots in de branding en dat weten jullie hopelijk wel ook al zeg ik het soms verkeerd; Katrin  die het als volwassen mens al eens heeft meegemaakt (ne stevige Linker Maske, ik besef nu pas waar je bent doorheengegaan!!!) En dan is er Juf  Sarah, voor al haar inzet, Douwke  heeft geprobeerd om de lessen te volgen maar als je je zo ziek voelt als zij dan is het leven niet zo simpel.

En laatst maar zeker  niet de laatste  Elien :ons  Douwke  vindt u geweldig !!!!

En met deze noot sturen wij u de wijde wereld in met de woorden van Neil Young : Keep on rocking in  the free world .  

Post scriptum : de heren Ruben "The Huricane" Carter en Max Ferdinand Perutz zijn geadopteerd door de lieve mevrouw die hen is komen bezoeken. Ze maakten al deel uit van ons "huishouden" en zullen gemist worden. Ik wens ze een stokoud leven toe, lekkere lange luie dagen en veel slomerige dutjes toe, vaya con Dios hombres!

Bijlagen:
DSC00175_1024x768.jpg (125.9 KB)   

Krisje en Douwke zijn in Gent aangekomen, Opa Ciska is samen met hen naar het UZG gegaan. Het was een lange dag voor hen, er werd aan douwke uitgelegd wat er gaat gebeuren, dus hier kwam Bob Dylan met zijn gitaar....

Het gezin is een beetje uit zijn haak getrokken. We worden fantastisch ondersteund door  iedereen maar deze dagen lijken op z’n zachtst gezegd chaotisch. Rienske voelt zich een beetje een lappepop die van hier naar daar wordt gebracht ondanks de in de watten leggende zorgen die ze krijgt ( Opa en Oma:merciekes voor jullie begrip en nestwarmte voor ons allemaal). Douwke is in de war en Krisje probeert mentaal het hoofd boven water te houden. (We zijn al sinds juli als een kip zonder kop aan het rondlopen, weet u!)

Goed, diep inademen en tot 10 tellen zoals Inge ,de collega van Wim, al eens placht te zeggen.

U hoort nog van ons, maar ‘t is effekes wennen hier!

Post Scriptum : gisteren zijn er een mama en 2 kinderen Max en Ruben komen bezoeken en ze gaan beide broertjes adopteren.

Gemengde gevoelens maar toch een zekere opluchting en hoop. Het verdict is gevallen. De eerste diagnose wordt opnieuw bevestigd door de artsen in Gent, dus geen vorm van leukemie of een voorstadium ervan. Het gaat dus om stilgevallen beenmerg dat geen bloedcellen meer produceert. Je “fabriekje” is stilgevallen hebben de artsen aan ons Douwke verteld.

Krisje heeft telefonisch contact gehad met de haemato-oncologe in Gent en maandag begint de behandeling. Dat wordt dus weer een logistieke uitdaging: opvang van Rienske, het nodige inpakken voor een verblijf van een maand in Gent, afspraken voor volgende week afbellen of verzetten en de andere nodige dingen waar we nu nog aan vergeten te denken.

Vooruit met de geit dus, of in dit geval geen geit maar je teerbeminde dochter! Tegenvallers? Wel ja, Rienske komt niet in aanmerking als beenmergdonor en da’s niet zo leuk voor het geval ( maar dat is zeer klein, vertelde de slimme dokter in Gent) dat Douwke slecht of niet reageert op de behandeling en er toch een aan een transplantatie moet gedacht worden.

Douwke zal een maand in het ziekenhuis moeten verblijven, in strikte isolatie, dus in een kamertje van een paar vierkante meter waar ze niet uit mag. Een gevangenisstraf komt aardig dicht in de buurt.
En dan  zullen er natuurlijk de bijwerkingen zijn... Nadien zal ze nog andere medicijnen moeten verder nemen en dat is toch ook weer geen snoepgoed als het op bijwerkingen aankomt. De behandeling wordt zo voorzichtig mogelijk aan Douwke uitgelegd, het begint bij haar door te dringen dat er zware dagen zitten aan te komen.

Maar dat zullen we later wel weer zien.

En Max en Ruben? Zij zoeken nog steeds lieve baasjes. Het poezennetwerk heeft ondertussen contact opgenomen en zit met plaatsgebrek. 

Wim neemt ze ondertussen mee naar de praktijk zodat ze de mensen kunnen entertainen, iedereen vindt ze ontzettend schattig en zou wel willen maar kan toch juist om één of andere reden ze niet adopteren. Veel gehoorde opmerking: “Maar als dierenarts heb u zeker zelf toch wel plaats voor 2 poezen meer!”

Hoe dacht u dan dat Krisje en Wim aan hun 5 feliene en één caniene “rejects” zijn gekomen en wanneer is het moreel gerechtvaardigd om te zeggen dat je geen plaats meer hebt: 6 of 9 of hoeveel?

En zo sturen wij u de wijde wereld in met de woorden van een bekende Rederijker die dichtte “ ’t Kan verkeren!” (Bredero)

Voor oma en opa Bonheiden nog deze foto’s: Douwke aan het werk in haar eigen “klasje” met de PC van Bednet en Douwke in de “kantine” tijdens de mliddagpauze.

Liefste oma en opa, we vinden het echt heel erg dat we niet meekunnen naar Turkije. Wat hadden we graag met jullie in de zon aan het zwembad gelegen…

Geniet er toch maar héél véél van, samen met de anderen van de Vanderauwera’s.

Drukke dag voor Krisje, er valt van alles te regelen en dat kost tijd en… geduld!

De mevrouwen van Bednet hebben de computer gebracht en alles is “operationeel”.

Om 13u30 heeft Douwke les gevolgd. Onze oprechte dank aan juf Sarah en een stevige linker aan 4b zoals ze in het 10^de Orion plachten te zeggen!!

Max heeft Netje ( ons hondje) een ferme tik op haar neus gegeven, ook al wou ze gewoon even komen kijken. (Netje ongeveer 20kg en Max 0,570kg) en het moet gezegd: ze zijn klein maar dapper, die poesjes! Ons Netje droop piepend af.

Onze dames waren wildenthousiast met de komst van Elien en deze vrijdagavond was het voluit party, party, party people!

Elien en onze dames hebben er een “ferme lap” op gegeven en hangen op deze moment met z’n allen en samen met Krisje moe in onze zetel naar een film te kijken.

En bij deze wensen wij u een zachte nachtrust en aangename dromen!