Hallo allemaal,
Even een adem pauze genomen. Onze bende of nest probeert zich terug te organiseren, het is leuk om terug bij elkaar te zijn.
Vooreerst is er natuurlijk het venster op de klas en de onvermoeibare juf Sarah, Betnet is een vaste waarde voor ons Dke geworden. (nog eens merci aan alle betrokkenen) maar bovenal geniet ze van het thuis zijn (nestwarmte). Rienske heeft nog een beetje last van de spanning (maar we hopen dat die plooien ook weer glad gestreken zullen worden), bovendien loopt ze er tegenwoordig bij als een schattig konijntje (tanden wisselen). Wim heeft een onverwacht maar broodnodig een extra dagje vrij gekregen en ik (Kris) zit weer vollop in de huishoudelijke routine...
Ondertussen blijft de medische trein aan een gestaag tempo verder sporen. De controles in het UZ Gent beperken zich tot tweemaal per week en ook daar sluipt langzaam aan een zekere routine in (behalve voor Wim die afgelopen vrijdag met D'ke meeging en prompt verloren liep in de onderaardse gangen op weg naar het labo om bloedstalen af te geven. Het is slechts dankzij de allertheid van twee mama-lotgenoten dat hij behoed werd van een eenzame hongerdood.) :-?
De dosis van de geneesmiddelen werd ondertussen verhoogd (de resultaten bleven een beetje uit) maar ondertussen heeft Douwke's beenmerg toch teken van leven gegeven en zijn we weeral een "categorietje" gezakt in isolatietype (in de BMT hadden we A, thuis was het eerst nog B en nu zitten we al aan de C) en dus mogen we enkele isolatie-voorzorgen beginnen te versoepelen. Hoera! Want dat is toch wel leuk!
Nu nog hopen dat die dosis van het geneesmiddel weer mag zakken want het is nét het meest gemene spuitje dat in volume werd verhoogd en dat vindt Douwke niet zo tof!:evil:
Gisteren heeft ze een plaatjes- en Rbc-transfusie gekregen ( saai,saai, saai al dat stilliggen!) en een anti-mexicaanse griepprik (Olé). Ze kan haar arm niet zo goed optillen vandaag en zegt dat die een beetje van caoutchouc lijkt.
Het is blijkbaar erg druk op 3K6 in Gent en er zijn natuurlijk een heleboel kindjes veel zieker dan ons Douwke, dat betekent voor de dokters alle hens aan dek en voor ons een beetje vragen en soms zelfs gillen om info te krijgen hoe het met ons Dke gaat.
En verder rest ons niets dan wachten... behalve dan een hippie-sprei haken, een schriftelijke cursus volgen, wat "vakliteratuur" doornemen, het dak (laten) repareren (het weekend dat Douwke ziek werd was er net een velux uitgewaaid), nieuwe ramen laten steken en de achterbouw verbouwen (ha neen, dat waren de buren), een TV carrière beginnen (zeker kijken naar de "kom op tegen kanker" show, mogelijks komen onze smoeltjes in beeld!), ... :lol::lol::lol:
Lieve groeten aan iedereen!
PS Elien, als je op de foto klikt zie je jezelf in beeld
|
