De kunst van het alledaagse leven Artistiek verantwoorde prettig gestoorde bohémien subcultuur idealen die vertaald worden in dagelijkse literaire schrijfsels en andere knutsels.
19-11-2007
Nostalgie en Norwegian Wood
Omdat de zon mooi scheen en ons huis te klein is om er ons met vier te amuseren zijn we zondag naar het Speelgoedmuseum in Mechelen getrokken.
Voor de kinderen een heel plezierig dagje uit, voor ons een dagje nostalgie van de bovenste plank, de speelgoedplank meer bepaald.
Die oude poppen en beren, de gezelschapsspelletjes, de POPPENKASTFIGUREN!, treintjes, mechanische blikken speeltjes
Een wafel met koffie in de speelkamer waar Linus en Tilia die al te lang hadden moeten kijken naar speelgoed achter glas helemaal uit de bol konden gaan. Linus op de V-tech, Tilia met de babypopjes.
Wat ik me afvroeg in het Speelgoedmuseum was hoe mensen kunnen werken in zon plezierige omgeving en toch niet met hart en ziel hun job doen. Ik vind het zo jammer dat een perfect gemaakte decor en opstelling (pluim daarvoor!) dan toch teniet wordt gedaan door omgevallen soldaatjes, een Barbiepop die van haar sus ligt of lichten die niet werken in kijkbakken. Als je daar als personeelslid rondloopt dan zet je dat toch even recht, of draai je een lampje in? Maar eigenlijk toch wel een heel mooi museum. Leuke effecten ook met een beetje interactiviteit voor de kleintjes. (en de meeste knoppen werken wel)
In het Hobbelpaard, de museumwinkel is alles perfect zoals een echte speelgoedwinkel zou moeten zijn. Schitterend en de verkoopster is een schatje. Dus moest onze portemonnee er aan geloven. Maar zeg nu zelf, zou jij dit hoppertje kunnen weerstaan?
En over mooie dingen gesproken: ik heb van mijn lief het wonderlijke boek Norwegian Wood van Haruki Murakami gekregen. Ik weet niet of het een aanrader is, daar beslissen mannen met lange baarden die literaire canons vastleggen over maar ik geniet!
Heimwee naar Japan natuurlijk wanneer ik me verdiep in de unieke gedachten van de schrijver en vooral die letterlijk vertaalde Japanse beeldspraak die niet alleen exotisch is maar vooral zeer beeldend. Mijn lief vroeg me: Wat is het thema, het doel van het boek? omdat hij alle boeken analyseert en catalogiseert op die manier, maar ik weet pas of ik een boek mooi vind als het uit is en meestal dan ook pas wat het thema is. (of misschien niet). Maar ondertussen zit ik op een heerlijk meanderend pad. Ik weet waar ik vertrokken ben maar niet waar ik uit zal komen. Hoger, lager, links of rechts van waar ik vertrokken ben? Geen idee maar goh, ik zal een boel meegemaakt hebben en een boel genoten. En dat is voor mij een prima thema voor een boek.
19-11-2007 om 17:48
geschreven door Fjerinne
10-11-2007
Schaken
Ik deed vanalles wat vandaag, alles tegelijk en door elkaar en daardoor niets eigenlijk goed. Een nieuwe pagina voor mijn kinderboek inkleuren, gips gieten om kerstcadeautjes mee te maken de komende weken, was plooien, kousen sorteren, kapotte spullen plakken met telkens de juiste lijm, Linus' knieën in zijn broeken oplappen, aardappelen poffen, strijken en de continuë opdweil van gemorste sapjes, drankjes en andere vloeistoffen. Linus leerde Tilia schaken: Zo ging de conversatie:
L: "Kijk Tilia, de koningin moet op haar eigen kleur staan." T: "NEE, DE KONING" L: "OF de koning. Eigenlijk mag het niet maar als je het ECHT wil, dan dat mag je kiezen. Kijk, ik ga vooruit met mijn pion. Wat doe jij?" T: "PAARD! Voila, ik bots tegen je pion" L: "Het paard is de sterkste dus je hebt gewonnen. Je krijgt mijn paard erbij. Kijk, nu ga ik met mijn pion tegen de jouwe. Wat denk je Tilia? Wie heeft er nu gewonnen?" T: "Ik weet het niet." L: "Twee pionnen zijn even sterk dus... (euforisch!) WE MOGEN ZELF KIEZEN TILIA!" T: "Ik win!" L: "Kies je jouw of mijn pion?" T: "Ik, de mijne, ik win." L: "Oké." T: "Kijk mijn koningin botst tegen jouw toren. Ik ben gewonnen. IK BEN GEWONNEN!" L: "Nee, dat is een fout die iedereen maakt. Iedereen denkt altijd dat de koningin de sterkste is maar dat is niet waar. Die toren zit vol soldaten en wat denk je? Samen leggen ze die koningin plat natuurlijk." T: "Oké." L: "Jij leert veel hé van mij? Straks leer ik je meer dan dat ik ZELF weet." T: "Dan weet ik meer en meer en meest en meester en dan ben ik MEESTER." L: Ik weet alles in de wereld al bijna, ook over Afrika en China . T: "Ik ook. In Afrika kweken ze paprika en in China wonen de Chinanezen."
Al spelend leren wij...
10-11-2007 om 00:00
geschreven door Fjerinne
08-11-2007
Boekenbeurs!
Vandaag, boekenbeursdag. Alleen met zijn tweetjes. Ik samen met Karel terwijl de kindjes naar school zijn. (Maar wel met de belofte dat we coole boeken zouden meebrengen voor hen.) Het doet raar om na zo'n lange tijd eens alleen met z'n tweetjes ergens heen te gaan. Ieder kreetje of kikje, slaat mijn moederhart toch een slag over. Ik loop ze ook constant te zoeken, merk ik. We hebben geen lezingen gevolgd, geen randevenementen, niets! Alleen Boeken Kopen. Dat was/is/blijft de opzet. (En een lekkere lunch zonder ketchupvlekken, omgestoten glazen, vette vingertjes, plas-pauzes en andere onderbrekingen maar met een intelligente discussie én frietjes)
Impressie van de dag. - Wat worden er een hoop boeken geschreven over ellende en gruwel. Zowel in fictie als non-fictie. (mentale nota; nooit aan meedoen want die markt is mijns inziens meer dan verzadigd.) Op een bepaald moment stak het verschrikkelijke depressie-beest even zijn kop op, mijn God, wat een ellende op deze wereld... - Wat een hoop heel fijne kinder-prenten-boeken worden er gemaakt. (En hoe komt het toch dat de bekroonde niet altijd de mooiste/beste zijn? Of ligt dat aan mij?) - Huh, sinds wanneer is onze boekenmarkt zo ver-amerikaniseerd? Chiclit? Wie leest dat grote aanbod? - Zijn piraten, ridders, prinsessen, monsters en helden misschien toevallig wat nu leeft bij de kleintjes? RETHORISCH! - Is het fijn om je eigen boekje (ook al is het piepklein) te zien liggen in de Boekenbeurs? IDEM DITO!
En zo bestaat mijn oogst dit jaar eigenlijk alleen maar uit kinderboeken, bijzonder mooie prentenboeken want die waren de enige waar ik de volle prijs voor wou geven. Ik heb kerstcadeautjes à volonté en toevallig weet ik ook al wat de Sint zal brengen dit jaar... Wel heb ik Norwegian Wood van Haruki Murakami gekocht. (om evidente redenen) Karel kocht vooral Marketing- en Economie-boeken, de traditionele Ben Elton, nog een paar andere Engelstalige boeken nu het zo gemakkelijk is met de Sterling Bookshop bij de hand, het grote luisterboek voor op reis en een paar kerstcadeautjes. 's Avonds, de kindjes voorlezen uit het prachtige boek van Lieve Baeten, Nieuwsgierig Lotje, kindjes in bed gestopt, het badputje ontstopt met een paarse draak van een product en dan snel alle leuke ideetjes voor boeken die vandaag in me opgekomen zijn neerpennen. Want boeken doen aan schrijven denken!
08-11-2007 om 00:00
geschreven door Fjerinne
06-11-2007
Dank God
voor thee en nougat met nootjes, voor herfstavonden met haardvuur en gevulde blonde champignons met kruidenkaas, voor Givan Gasparian en dichters.
Een dichter is een tovenaar zegt Johanna Kruit in haar gedicht. Ze noemt hem ook een taalatleet, een virtuoos, een vreemd persoon maar verder heel gewoon. Zo gewoon dat twee vrienden van me dichter zijn, ook al zijn ze ver (! ;-) ) En net deze week heb ik van allebei het geboortekaartje ontvangen van hun nieuw(st)e bundel. De ene is de Britse Bruggeling, Marcus Cumberlege. http://www.marcuscumberlege.com Hij stelt op 1 december zijn nieuwe bundel "Seven days in the life of a laughing skeleton" voor. De andere is Bart Cornille http://goodmorninghanoi.blogspot.com die zoals je ziet aan zijn URL in Hanoi zit (Vietnam, verre van dicht). Hij verkoopt via http://www.writehistory.be/ zijn allereerste gedichtenbundel 'my vaudeville- achterwaartsoverderodelopervanmijnziel'
Ik kan niet wachten tot ze hier bij mij op het leestafeltje liggen en vooral tot wanneer ik er op mijn gemakje kan van genieten. En we zijn nog niet eens tot op de boekenbeurs geraakt!
06-11-2007 om 11:41
geschreven door Fjerinne
02-11-2007
Twee november! Allerzielen?
Niets zielig zijn! Ik heb vandaag eindeloos genoten van de blog van Cathy Duprez www.bloggen.be/ongelofelijk . Bedankt en kus Cathy, om altijd het zonnetje te zijn en soms de donderwolk maar dan op zo'n ontwapenende manier dat het dan weer zeer entertaining is.
Het enige nadeel van Cathy uitnodigen op een feestje is dat als ze de keer nadien niet komt, al je gasten constant om haar vragen.
Voor de rest zitten we hier midden in de bietenoogst dus rijden er constant zware vrachtwagens en bietenafhalers af en aan in onze doodlopende straat (dag én nacht) en zijn de kinderen zo hard naar school aan het verlangen dat het ons ook wat teveel wordt. Vandaag heeft Linus uit pure armoede leren haken. (Buiten regen en binnen een moeder die verzuipt in de strijk) (Maar... hoezee! Ik sta maar vijf jaar meer achter sinds vandaag). Ik snapte niet goed waarom hij opeens wou haken. Mijn eigen krosjeer-ambitie op dit moment gaat niet verder dan een grote collectie pannenlapjes aanleggen. Hij was er dan ook nog eens subiet mee weg (!) en hij verzamelde in mijn wol-lade alle blauwe, rode en zwarte wol. Hij vertrouwde me toe dat hij - strikt geheim - van plan is een spiderman-pak te haken voor zichzelf want dat is zijn grootste droom. Kijk sè, wie zegt dat haken niet mannelijk is? En van dat strikt geheim? Euh, kletsen is dan weer wel typisch vrouwelijk zeker?
02-11-2007 om 00:00
geschreven door Fjerinne
01-11-2007
Allerheiligen
Morgen Allerzielen. Als kind dacht ik altijd dat het betekende dat we met z'n allen zielig mochten zijn die dag. We gingen dan 'bloemen gaan zetten' en diep vanbinnen voelde ik me dan altijd heel opgewonden op een plechtige manier. Ik had dan mijn nieuwe winterjas voor de eerste keer aan en Bonmamantje kwam en er waren s avond wafels of pannenkoeken en s middags hadden we al frietjes gehad. Iedereen zijn beste kleren aan, bloemen kopen en dan plechtig de begraafplaats op. Die mooie bij Brugge waar Guido Gezelle ook ligt en waar die fantastische oude bomen staan. Maar nu, met ouder en banger worden en 'eigen' verdrietige herinneringen die elk jaar rond die tijd boven komen, vind ik er niets opwindend meer aan, aan dat zielig zijn met z'n allen. Integendeel. Ik ben haastig op zoek naar vrolijkheid. Zoals Linus die de pielenpomper zoekt. (de batterijoplader)
Vandaag geen kerkhoven op onze vrije dag maar een shopwandeling in Hulst (Nederland) voor Sint- en Kerstcadeautjes en thuis wat priegelen met veel kralen en kleur. Aanschouw, ook in allerzielige tijden is er plek voor kleur hier in ons duivenhok.
01-11-2007 om 22:30
geschreven door Fjerinne
30-10-2007
Inspirerende dingen
Dingen die mij inspireren deze week:
- De schitterende uitspraken die mijn kinderen eigenlijk bijna constant doen: Radio: "Heb je interesse? Surf dan naar www..." Linus: "Surfen, je bent niet wijs zeker, ik kan niet surfen en ook niet skate-boarden, maar wel al fietsen op twee wielen."
Tilia: "Mama, mijn silly bootje is een bal. Als er een stickertje met een bal op de kapstok hangt moet ik daar mijn jas ophangen."
Uit het leven van Beatrice Potter: "Ze hield zestien jaar een dagboek bij." Linus: "En toen gooide ze die weg? Hoe stom!"
- Boeken die ik deze week lees: 'Eend voor eend' van Guus Kuijer (Heel mooi, schitterende observaties) 'Chart Throb' van Ben Elton (Onvoorstelbaar geniaal zoals al zijn boeken) 'Jaia' van Marcus Cumberlege (Mooi, just as you are Marcus) 'Hoe Mieke Mom haar maffe moeder vindt' van Guus Kuijer (Geschift boek maar ik vind al zijn andere beter) 'Schurken en Superhelden' van Tony Bradman en Tony Ross (superboek voor Linus, Griekse en Romeinse helden!) 'Het lievelingsboek van Simon Snoek' van Julia Donaldson en Axel Scheffler 'Het krijtje' van Iris van der Heide en Marije Tolman 'Prutske' van Stijn Streuvels 'Tin Toeval en de kunst van het verdwalen' van Guus Kuijer (Liever Madelief en Polleke) 'Tin Toeval en het geheim van het Tweebeens-eiland' van Guus Kuijer 'Tin Toeval in de onderwereld' van Guus Kuijer 'Spinnentaart' van Rian Visser en Yvonne Jagtenberg 'Joni' (Vlaams Filmpje) van Jan Dewitte
Het lijkt een hele lijst voor één week maar dat is doordat het vakantie is, niet dat ik veel tijd heb in de vakantie (integendeel) maar ik lees ongelooflijk veel voor en de kinderen mochten zaterdagochtend in de bibliotheek achttien boeken uitkiezen.
Verder valt het me op hoeveel mensen ik ken die heel inspirerend werken op me: tentoonstellingetje hier, tekeningen daar, gedichtjes in de brievenbus, schitterende mails, zeer schone links, fantastische telefoongesprekken, fijne wandelingen. Bedankt Katherine, Bettina, Ann, Karel, Thomas, Roos, Veerle, Veronique, John, Nancy, Philippe, Ellen, Anne, Chris, Hans-Jurgen, Kirsten, Frank, Bart, Marcus, Jan... Iedereen eigenlijk. En vanavond een etentje op een boot... samen met mijn liefste omdat de 30ste een beetje onze dag is en we daar niet altijd aan denken, dus als we het eens doen, dan doen we het goed! Bedankt Silke om te babysitten.
Ik verlang al naar het einde van de vakantie om te kunnen al mijn inspiratie om te zetten in letters op papier. want voorlopig kom ik alleen toe tot snelle krabbels...
30-10-2007 om 00:00
geschreven door Fjerinne
22-10-2007
Brugse Waterzooi
Lieve mensen,
Bedankt aan diegene die den Brugse toer hebben doorstaan en zo enthousiast meegestapt hebben in de gigantisch uit de hand gelopen wandeling maar jullie weten nu tenminste dat Brugge ontstaan is met een liefdesverhaal, dat er piraten leefden, waar het mooiste graf van de wereld ligt en dat er een menage à trois in de OLV kerk begraven ligt. Feedback, kritiek, suggesties welkom!
Bedankt ook speciaal aan Marcus Cumberlege die de wandeling verlucht heeft met zijn treffende poëzie. Ik vernoemde hem al een paar berichten geleden en het is echt de moeite om eens naar zijn site te surfen: http://www.marcuscumberlege.com
Maar de strijd tussen Gent en Brugge gaat verder! Na de Brugse waterzooi komt er nu een Gentse toer! De tegendemonstratie van Philippe De meesterverteller. Hij nodigt ons allen uit om Gent met hem te bezoeken. Valt er dan in Gent ook iets te zien? 't Schijnt...
We zoeken dus nu een datum waarop dat het best kan.
Als iemand een suggestie kan geven (een speciale dag voor Gent of zo, wanneer er iets te doen is in Gent bijvoorbeeld, zodat het toch de moeite is om af te zakken... ;-))
Ik wacht af met de zeer bijzondere taak alle geïnteresseerden samen te krijgen.
Ondertussen zijn er een paar geïnteresseerden die (toch/nog) Brugge willen doen, ook suggesties voor die datum (deel 2) zijn welkom. Hou mij maar eens tegen om over Brugge te stoefen.
Liefs,
Jennifer
en met de groeten van meesterverteller Philippe
22-10-2007 om 00:00
geschreven door Fjerinne
30-09-2007
Een grapje uit het leven
Mijn lieve lief is een echte verstrooide professor. Hier een kleine anekdote zodat jullie die bovenstaande veel misbruikte uitdrukking niet als een holle uitspraak zouden zien. Na lang rekenen en tellen (ik ben in cijfers nogal traag) heb ik ontdekt dat mijn driehonderd cds een kleine twee meter boekenplank innemen. In een winkel zag ik een soort boek zoals een postzegelalbum maar dan met grote vakken om cds in op te bergen. Je kan er 336 cds in kwijt en je hebt maar tien centimeter nodig in onze boekenkasten. Dus MEER PLAATS VOOR BOEKEN!
Meteen heb ik vier zon boeken gekocht voor de meer dan duizend cds van mijn lief. (Kan je je het voorstellen hoeveel plaats dit inneemt in ons piepklein poppenhuisje?)
Hij zag dat eerst niet zitten, zoals veel van mijn zotte invallen. Maar daar ben ik al min of meer aan gewend. Gisterenmiddag begon hij dan toch de plastiek cd-doosjes open te wrikken, vooral die vervelende achterkanten om de omslagtekstjes te bewaren samen met de schijfjes in die grote boeken.
Misschien omdat ik al een week aan het opscheppen ben over hoe gemakkelijk ik nu AL mijn cds mee kan nemen naar boven of waar dan ook en hoe gezellig ik dit op schoot kan nemen om een volledig overzicht te krijgen van mijn interessante verzameling.
Drie gigazakken vol doosjes hebben we nu, versleten en gebarsten doosjes vliegen weg, de andere worden gerecycleerd voor ander gebruik. (vb om manuscripten op cd-ROM op te sturen etc)
Omdat op 1 september onze tv het begeven heeft (oef, ik miste hem geen seconde) besloot mijn lief zichzelf na zijn titanenjob te trakteren op een tv. Uren bleef hij weg. Echt uren.
Hij verdwaalt soms in een andere tijdsdimensie (hoe hij dat doet weet ik niet) dus ik maakte me eerst geen zorgen. Maar dan uren en uren later kreeg ik een telefoontje van hem;
Je zat er wel mee in zeker?
Hij had een tv gekocht - heel mannelijk; een scherm als een privé-cinema (voor ons piepklein woonkamertje!!!!!) en was met dat gigantisch gedrocht naar buiten gestapt en toen ging dat alarm van de winkel keihard af. Security kwam eraan te pas en na fouilleren en de hele rimram bleek dat mijn lief tijdens de cd-pellen fase zijn broekzakken gevuld had (waarom niet meteen in de vuilbak?!?) met die kleine plastiek strips met een streepjescode die in sommige cd doosjes zitten met een antidiefstal beveiliging erop.
Ze begrepen maar niet dat iemand met zon pak van die strookjes in zijn broekzakken rondliep.
Schitterend nietwaar?
Ik lach nog en het is al meer dan twaalf uur geleden.
30-09-2007 om 23:27
geschreven door Fjerinne
23-09-2007
Papa maakt een bed
Papa maakt een bed
Vorig jaar heb ik heel - veel te - ambitieus deelgenomen aan de Hasseltse Illustratoren prijs. Van over heel Europa namen de beste illustratoren deel aan deze wedstrijd en er kon maar één winnaar zijn. Hoe komt het dan dat ik zelfs de hoop koesterde? De menselijke geest zit raar in elkaar.
Nu, een jaar later, heb ik de voorstudie en de schetsen weer bovengehaald want ik zie het toch zitten om het hele verhaal af te werken. Ik heb nu al vier dubbele paginas. En het boekje zal maar vierentwintig bladzijden hebben. Moet lukken, zal lukken! Dan kan ik mijn Vlaamse Filmpjes eens afwisselen met een echt prentenboek. Je kan al een preview zien hiernaast op de link van Zeeminneke of surfen naar www.bloggen.be/Zeeminneke .
En wie weet, misschien vindt iemand het nog een leuk boekje ook: papa maakt een bed, maar ondertussen maakt deze mama een boek.
Ik heb er nog een halve dag werk aan. Maandag zal ik eraan verder werken, wanneer de kindjes naar school zijn. Dan zal ik ze dinsdag binnendragen in Gent.
Ook nog acht dagen voor de John Flanders prijs en mijn printer valt zonder inkt. Ik ben er natuurlijk weer in geslaagd de verkeerde vulling te kopen en moet dus nog een hele zondag wachten voor ik maandag ook inkt kan halen en mijn zes exemplaren wedstrijdklaar te maken. Het is echt de maand van de deadlines.
Elke ochtend sta ik op met hetzelfde ochtendgebedje: Earl Grey help me trough the day.
En dan drink ik een grote mok Earl Grey thee. Heel primitief ritueeltje maar mijn dagelijkse start.
Ik en thee, dat is zoals erwtjes en worteltjes, het ene gaat wel zonder het andere maar het is veel beter mét. Vraag het maar aan Marcus Cumberlege*, de Engelse poëet die in Brugge woont, die in zijn dichtbundel The White Lady het gedicht Selected Leaves, a Teadrinkers testimonial aan mij opdraagt. (Aan mij, klein onbeduidende garnaal?!? Ik was voorheen nog nooit in een kunstwerk vereeuwigd!!!)* www.marcuscumberlege.com
Maar al die wedstrijden doen een mens dromen.
Mijn inzending voor de wedstrijd Hope+Désir zal ik hier nog voorstellen met fotos van het volledig afgewerkte stuk, ondertussen stel ik een oud beeldje voor uit mijn boetseerperiode omdat het ook past bij hoop en verlangen.
Ik heb ooit mogen een stukje schrijven in de Knack Weekend, het millennium nieuwjaarsnummer en ik schreef toen met de M van Man. Het ging over troost en verlangen en de invulling daarvan en vlak daarna kriebelden de knutselbeestjes weer en boetseerde ik dit werkje om bij het tekstje te passen zoals erwtjes dat doen bij worteltjes.
22-09-2007 om 00:00
geschreven door Fjerinne
21-09-2007
Kindjes op de wereld zetten
Toen ik voor de derde keer zwanger werd wou ik mezelf eens trakteren met een kunstwerkje. Pure verwennerij wat mij betreft. Niet het kunstwerkje bezitten want anders zou ik me er eentje gaan kopen. De verwennerij zit er namelijk in dat ik me permitteer om mijn huis te laten vervuilen en de was en strijk tot rattennesten te laten verworden. Mijn kinderen met overvolle borden in de zetel te laten lunchen met voor de zoveelste keer de grote boze wolf show
Want mama maakt een kunstwerk!
De derde zwangerschap heb ik niet tot een goed einde kunnen brengen maar het werkje staat in de tuin. Ik hou er wel van. Die derde zwangerschap mijn eerste echt bewust gekozen zwangerschap is toch ook een deeltje van mijn leven. Een mooi deeltje zelfs.
En of je er nu twee of drie op de wereld zet, kinderen krijgen en hebben vergt kunst- (en vlieg-) werk.
21-09-2007 om 00:00
geschreven door Fjerinne
20-09-2007
De Verbeelding - het verhaal
Op een winterdag, het was ijzig koud en er lag poedersneeuw, zag ik hoe mooi de lange schaduwen waren in de tuin. Een heel nostalgische sfeer.
Op het einde van onze tuin staan zwarte essen, heel hoge bomen en daarachter liggen de weiden die ook blank gepoederd waren. Het was het soort sneeuw die alleen maar de kleuren zachter maakt, niet afdekt. Omdat de zon scheen en omdat mijn lief herhaaldelijk sprak over een focal point in de tuin,- hij is een sterke aanhanger van Engels tuinieren had ik zin om er één te maken voor hem.
Het moest lange schaduwen kunnen maken maar ook het warme licht van de zon kunnen vangen en uitstralen. Tegelijk wou ik dat het een soort eenheid uitstraalde die tegenovergesteld was aan eenzaamheid. Kun je nog volgen?
Ik wou ook een goed gevoel uitbeelden.
Diezelfde dag toog ik aan het werk. Beton halen en betonijzers, aluminium, een boormachine, stone-art en powertex om alles weersbestendig te maken.
Ik wou dat het vrouwelijkheid uitstraalde en ondanks dat ik het maakte voor mijn lief is het eigenlijk ook een ode aan alle vriendinnen die ik in mijn leven gehad heb. Eerst wou ik het vriendinnen noemen maar de vlag dekte de lading niet op de manier die ik wou. De vrouwen houden elkaar allemaal vast, het is een soort ketting. Je moet je verbeelding laten werken om de symboliek van de vele kronkelende banden waarmee ze aan elkaar hangen te vertalen. Omdat de vrouwen versteend zijn in deze omarming verbeeld vond ik een mooier woord is het uiteindelijk De Verbeelding geworden.
Maar het verhaal is nog niet ten einde. Eind februari, een paar jaar later zagen we een schitterend Art Deco huis te koop staan. Het was schitterend. We zijn er verschillende keren naar gaan kijken, hebben maanden gedroomd wat we er allemaal zouden doen en hebben tenslotte die droom moeten opgeven want hoe meer we het bekeken hoe duurder het werd. t Is te zeggen hoe meer onkosten er aan het huis bleken te zijn. Het bleek voor ons te duur. Toch koester ik die periode. De dromen waren mooi en het was echt een schitterend huis. We hadden een zakenplan klaar voor het kunst- en cultuurhuis dat we ervan zouden maken en een logo: De Verbeelding, een zwart-wit lijnentekening van onze focal point.
Die droom is (nog) niet uitgevoerd maar deze blog is er het virtuele zusje van geworden.
20-09-2007 om 00:00
geschreven door Fjerinne
19-09-2007
Waarheid, Vrijheid, Schoonheid en Liefde
De idealen van de Bohémien subculture zoals die in Parijs floreerden eind 1800 en van ons.
Van mij, mijn lief, mijn kinderen. Ja, huishouden is ook kunst zoals ik al zei in mijn eerste blog-bericht.
Maar is het artistiek verantwoord? Ja, want je kan er van genieten!
En daarmee heb ik mijn bescheiden en zeer primitieve definitie van kunst gegeven. "Je kan er van genieten!"
De reden dat ik deze blog begonnen ben is: de 'zachte' dwang van mijn teergeliefde. Als thuisblijfmoeder probeer ik nu een jaartje te kijken hoe ik ons gezin nu eens wel kan organiseren en tijd hebben voor de idealen in ons leven. Omdat 'mijn' schoonheid zich uit in tekst en beeld waarmee ik volgens mijn teergeliefde te weinig mee uitpak stelde hij me een blog voor. "Want dat is het toch?" O ja?
Er is maar één manier om dat te weten te komen, ik geef dit eerste projectje exact drie maanden vanaf vandaag. Als ik dan regelmatige bezoekers heb, zet ik dit voort indien niet dan stort ik me vol overgave op iets anders. Alle tips om deze blog populair te maken welkom! ;-)
Ondertussen verwen ik 'mijn' lezers met recepten voor kunstwerken en andere prutserijen en previews van schrijfseltjes.
19-09-2007 om 20:31
geschreven door Fjerinne
Huishouden is ook kunst
Ik heb vandaag ontdekt - samen met 'hoe je een blog kan opstarten' - wat je nog kan doen met een broodmachine. Al een paar jaar poog ik mijn eigen brood te bakken met de broodbakmachine die ik in een promotie-actie van één of andere goedkope winkel heb gekocht. Per geluk ben ik tot een schitterend recept gekomen: Ik had een groot brood (commercieel vervaardigd!) dat over de hele lengte in het midden een gigantische luchtbel had waardoor je de boterhammen niet kon smeren. Zonde om dat brood weg te gooien. Dus deed ik er het volgende mee: 300 gram sneetjes brood in de trommel van de broodbakmachine. 1/2 liter lichtjes gewarmde, gesuikerde melk (200 gram suiker) Programma instellen op om het even wat, als het maar goed mengt. Ik ben zelf niet zo'n voorstander van brokkelige broodpudding.
Daarna annuleren zodat het programma volledig stopt.
Nu voeg je vijf eieren (op de klassieke manier, zonder schaal, goede roeren etc) samen in een kommetje met rozijnen (ik doe daar ook gedroogde cranberries bij), een goede schep kaneel en gevaniliseerde suiker. Stel nu de broodmachine in op 'cake' en dat is het, de rest doet de machine. De broodpudding ziet er schitterend uit maar is ook de lekkerste die ik ooit gegeten heb. Temeer daar ik er voordien nooit echt van heb gehouden. (Als dat geen voor-proef is)
Voila, om deze blog te beginnen: een eetbaar kunstwerkje! Vrouwen zijn gek op toverachtige recepten (= fantastisch resultaat met minimum aan inspanning), de liefde van mannen gaat door de maag en kinderen zijn gek op zoetigheid, ik denk dat ik mijn doelpubliek hiermee zonder schroom kan toetreden.
Gebruik je verbeelding!
En omdat het schooljaar net begonnen is:
"Teaching isn't just about reciting names, dates and places. It's about igniting a spark of interest in the world around us."
~ Ronn Waters
19-09-2007 om 20:28
geschreven door Fjerinne
Ik ben Fjerinne. Geliefde, moeder, prutser, knutselaar, schrijfster, decoratrice, schilder,breister, borduurster, haakster, embellisheur. Mijn idealen in het leven zijn schoonheid, waarheid, vrijheid en liefde naar de Parijse Bohémienlifestyle van eind 1800. De wereld kleurrijker maken in woord en beeld is een ambitie van me. Kijk ook eens op www.bloggen.be/jennifervrielinck.
Wel heb ik Norwegian Wood van Haruki Murakami gekocht. (om evidente redenen)
Ik heb vandaag ontdekt - samen met 'hoe je een blog kan opstarten' - wat je nog kan doen met een broodmachine. 
