Mijn lieve lief is een echte verstrooide professor.
Hier een kleine anekdote zodat jullie die bovenstaande veel misbruikte uitdrukking niet als een holle uitspraak zouden zien.
Na lang rekenen en tellen (ik ben in cijfers nogal traag) heb ik ontdekt dat mijn driehonderd cds een kleine twee meter boekenplank innemen. In een winkel zag ik een soort boek zoals een postzegelalbum maar dan met grote vakken om cds in op te bergen. Je kan er 336 cds in kwijt en je hebt maar tien centimeter nodig in onze boekenkasten. Dus
MEER PLAATS VOOR BOEKEN!
Meteen heb ik vier zon boeken gekocht voor de meer dan duizend cds van mijn lief. (Kan je je het voorstellen hoeveel plaats dit inneemt in ons piepklein poppenhuisje?)
Hij zag dat eerst niet zitten, zoals veel van mijn zotte invallen. Maar daar ben ik al min of meer aan gewend. Gisterenmiddag begon hij dan toch de plastiek cd-doosjes open te wrikken, vooral die vervelende achterkanten om de omslagtekstjes te bewaren samen met de schijfjes in die grote boeken.
Misschien omdat ik al een week aan het opscheppen ben over hoe gemakkelijk ik nu AL mijn cds mee kan nemen naar boven of waar dan ook en hoe gezellig ik dit op schoot kan nemen om een volledig overzicht te krijgen van mijn interessante verzameling.
Drie gigazakken vol doosjes hebben we nu, versleten en gebarsten doosjes vliegen weg, de andere worden gerecycleerd voor ander gebruik. (vb om manuscripten op cd-ROM op te sturen etc)
Omdat op 1 september onze tv het begeven heeft (oef, ik miste hem geen seconde) besloot mijn lief zichzelf na zijn titanenjob te trakteren op een tv. Uren bleef hij weg. Echt uren.
Hij verdwaalt soms in een andere tijdsdimensie (hoe hij dat doet weet ik niet) dus ik maakte me eerst geen zorgen. Maar dan uren en uren later kreeg ik een telefoontje van hem;
Je zat er wel mee in zeker?
Hij had een tv gekocht - heel mannelijk; een scherm als een privé-cinema (voor ons piepklein woonkamertje!!!!!) en was met dat gigantisch gedrocht naar buiten gestapt en toen ging dat alarm van de winkel keihard af. Security kwam eraan te pas en na fouilleren en de hele rimram bleek dat mijn lief tijdens de cd-pellen fase zijn broekzakken gevuld had (waarom niet meteen in de vuilbak?!?) met die kleine plastiek strips met een streepjescode die in sommige cd doosjes zitten met een antidiefstal beveiliging erop.
Ze begrepen maar niet dat iemand met zon pak van die strookjes in zijn broekzakken rondliep.
Schitterend nietwaar?
Ik lach nog en het is al meer dan twaalf uur geleden.
30-09-2007 om 23:27
geschreven door Fjerinne 
|
