|
Maak ik het mezelf wijs om het thuisblijven na vijf jaar universiteit en tien jaar carrière goed te praten? Of ik ben danig beïnvloed door het schitterende boek: Is er leven na het huishouden? Van Don Aslett en de vele, vele, vele hoog opgeleide moeders die mijn levenspad de laatste tijd kruisen en toch ook een jaar of zes (of langer) aan een stuk alleen maar mama geweest zijn?
Zoals ik drie maanden geleden zei, was deze blog ook een invulsel van dit thuisblijven. De reacties zijn positief en ik vind het nog altijd fijn om te doen, dus ik doe dit verder, net zoals het huishouden maar met meer goesting.
Huishouden is kunst; het vergt creativiteit, inspanning, vakmanschap, grenzeloos geduld en men kan ervan genieten (!?).
De hoogopgeleide moeders beweren allemaal dat thuisblijven en voor huis en kinderen te zorgen zwaarder is dan dit alles uit te besteden en ondertussen gezellig te gaan werken met schone kleren aan en een beschaafde lunch te hebben met mensen die een uitgebreide vocabulaire hebben en geen pipi of kaka moeten doen tijdens de maaltijd.
Een directiesecretaresse die ik ken beweert zelf dat ze uit luiheid en voor haar eigen gemak haar drie kinderen uitbesteed tijdens de dag en haar huis laat poetsen. Zo blijf ik langer jong en heb ik een beter gevoel en aanzien voor gewoon maar wat op een kantoor te zitten werken.
Maar de keuze is zo simpel niet, er is ook zoiets als hormonen en een moederhart. Er zijn moeders die lijden onder de keuze. Constant ondankbare werkjes doen en je een breuk sleuren aan was, strijk en kleintjes. Amper een volwassen gesprek kunnen voeren en met melk en andere vlekken op je kleren rondlopen. Het lijkt geen goede keuze als er een alternatief is maar dat alternatief blijkt bij nader inzicht geen oplossing te hebben voor snipperdagen in het schooljaar, de oneindige schoolvakanties, kindjes die onverwacht een dagje of twee of drie ziek zijn. Voor het begin en eind-uur van de school, de naschoolse activiteiten, de ouderparticipatie op school, de vele, vele, vele wasmachines die moeten gevuld en geleegd worden, de broeken die moeten versteld worden etc
Don Aslett is een succesrijke manager die weet wat hard werken, zijn vrouw die thuis is met de kinderen beschuldigd dat ze niet georganiseerd is en dan op een dag babysit voor zijn eigen kinderen en compleet zot komt. Hij schreef een boek (niet daarover maar dat is zijn inleiding) en hij tackelt het probleem: huishouden. Hij vind dit overigens een zeer pejoratief woord en noemt het niet housework maar homemaking. Het hele boek leest als een trein en het is echt waar wat hij zegt, er is leven mogelijk na maar ook bij en tijdens het huishouden. Ik begin er meteen aan, met zijn methode. Ten eerste de 70/30 regel. In je huishouden is het net zoals in tijdschriften die je bijhoudt. Zeventig procent van de bladzijden is junk en dertig procent goud waard. Dus eerst sorteren en klasseren en omdat dat een gigantisch werk is moet je dat in geestig materiaal doen, geestige dozen en bakjes en kastjes. En wat het poetswerk betreft, je moet mooie dingen kopen om mee te poetsen. Mannen kopen grasmachines, boormachines, powertools, snoeischaren en allerlei gadgets die ze twee keer per jaar gebruiken en die megaduur zijn en wij, vrouwen dweilen met een oude trekker en mottige dweilen, foeilelijke emmers en borstels en deprimerende zeemlappen omdat je daar toch geen geld aan kan hangen? Maar het zijn wel de spullen die we elke dag gebruiken!!!! Dus ga voor roze bezems met rode hartjes, Grote felgekleurde emmers in rubber (van die draagtasmodellen) zodat je geen blauwe plekken op je schenen hebt of je vingers weer klemzet onder die verfoeide metalen hengseltjes.
Per maand een aftiklijst van de grote sorteerwerken en je ziet vanzelf dat het steeds beter gaat na de 70/30 regel en nog een boel andere praktische inrichtingen en inlichtingen die hij geeft, en dit is mijn goede voornemen dit jaar - naast het elk jaar terugkerende: ik ga iets doen met mijn schrijfsels. Maar als ik het doe zoals Don Aslett het stelt dan zal ik tijd genoeg hebben om te schrijven.
Voila, te beginnen vanaf vandaag!
Tot over nog eens drie maanden wat dit onderwerp betreft!
03-01-2008 om 00:00
geschreven door Fjerinne 
|
