Veel zon om te werken en dan regen om alle planten water te geven.
Vooral terrasplanten.
Ik ben een nieuwe collectie gestart.

Ballonplanten, mijn laatste ontdekking en mijn oude liefde campanula’s en mijn nieuwe passie de fuchsia en natuurlijk heel veel surfinia’s op z’n Engels in hangmanden (in alle tinten lila, paars en blauw) en een troepje tuinkruiden in mijn Victoriaanse miniatuurserre en trots van het terras.

Wanneer ik in de tuin werk, heb ik altijd een ‘moederlijk’ gevoel. Die fragiele plantjes. Allemaal in een goed bedje en genoeg voeding en drinken. Ik voel me in een ‘nursery’.

Ik heb ook altijd het gevoel dat ik eigenlijk de mens die me de plant cadeau gedaan heeft, soigneer als ik de plant verzorg. (Ik geef ze meestal ook dezelfde voornaam, dat is handig want tegen planten moet je praten en het praat een stuk gemakkelijker wanneer ze een voornaam hebben, kun je subiet ook tutoyeren.)

Zo zag ik vandaag dat Philip, de toverhazelaar gele bloempjes draagt, terwijl hij in de winter vuurrood bloeide. Ik zag die gele bloemetjes als zijn manier van bedanken voor de theeblaadjes waarmee ik hem grootbreng. En dat Katherine Campanula een heel nieuwe generatie paarse kopjes heeft omdat ze vorige week naar een grotere pot mocht verhuizen.

Verder hebben alle planten die ik als stekjes in waterflessen vorige maand uit Catalonië meegebracht heb het goed op en rond het terras. Allemaal zijn ze gegroeid. Drie oranje lelieachtigen, ik moet wachten tot de bloei om ze te kunnen identificeren maar de knoppen zijn veelbelovend, dan een soort groengrijze luchtplant met luchtwortels die gewoon op een oude boomstronk leeft van de liefde en de hemelse dauw, (roze bloemknoppen), ik heb een soort IJsbloem ofte Mesembrianthemum die buitensporig groot is, laurier, munt, een soort winterkers, een plant die ik nog helemaal niet heb geïdentificeerd met donkergroene bladeren die aan de onderkant sneeuwwit zijn en donzig. Veel vetplanten die het voorlopig ook nog fantastisch doen en twee levende steentjes die aan het bevallen zijn van een tweeling.

En omdat ik een kitschmens ben, moet er natuurlijk ook wat randanimatie zijn. Vandaag dus naast verplanten en bemesten (en wieden) aan het prutsen geslagen.

• Een ‘oud’ schootlessenaartje (een ‘laptop’ jawel!) opgeknapt om ermee op schoot in de tuin te zitten wanneer ik wil schetsen of schrijven op papier.
• Een bloemenstoeltje gepimpt. (met behulp van een bordje uit de kringloopwinkel en een stevige hamer)
• Een commode die naast de tuindeur staat en waar ik al het gerief opberg om bovenstaande dingen te fabriceren. (het kastje stond bij het grof vuil (van Sofie met dank aan Katherine die het meegenomen heeft voor mij) en was donkerbruin met witte tegels).

Vanavond dan met de kinderen in de tuin gegeten in het lage zonlicht. Terwijl dochterlief een 'arm' verhaal vertelde over dat spinnen hun man verorberen na de paring en dat bijen de darren buitenzetten na de paring en laten verhongeren. En dat onze papa toch wel geluk had dat mama dat met hem niet doet. (En ik vind dat hij ook geluk heeft dat ik deze week het tuinhuis heb gebeitst en de tuinmeubelen, een tuinhek heb gemaakt en tuinverlichting heb voorzien.)