Omdat de zon mooi scheen en ons huis te klein is om er ons met vier te amuseren zijn we zondag naar het Speelgoedmuseum in Mechelen getrokken.
Voor de kinderen een heel plezierig dagje uit, voor ons een dagje nostalgie van de bovenste plank, de speelgoedplank meer bepaald.
Die oude poppen en beren, de gezelschapsspelletjes, de POPPENKASTFIGUREN!, treintjes, mechanische blikken speeltjes
Een wafel met koffie in de speelkamer waar Linus en Tilia die al te lang hadden moeten kijken naar speelgoed achter glas helemaal uit de bol konden gaan. Linus op de V-tech, Tilia met de babypopjes.
Wat ik me afvroeg in het Speelgoedmuseum was hoe mensen kunnen werken in zon plezierige omgeving en toch niet met hart en ziel hun job doen. Ik vind het zo jammer dat een perfect gemaakte decor en opstelling (pluim daarvoor!) dan toch teniet wordt gedaan door omgevallen soldaatjes, een Barbiepop die van haar sus ligt of lichten die niet werken in kijkbakken. Als je daar als personeelslid rondloopt dan zet je dat toch even recht, of draai je een lampje in? Maar eigenlijk toch wel een heel mooi museum. Leuke effecten ook met een beetje interactiviteit voor de kleintjes. (en de meeste knoppen werken wel)
In het Hobbelpaard, de museumwinkel is alles perfect zoals een echte speelgoedwinkel zou moeten zijn. Schitterend en de verkoopster is een schatje. Dus moest onze portemonnee er aan geloven. Maar zeg nu zelf, zou jij dit hoppertje kunnen weerstaan?
En over mooie dingen gesproken: ik heb van mijn lief het wonderlijke boek Norwegian Wood van Haruki Murakami gekregen. Ik weet niet of het een aanrader is, daar beslissen mannen met lange baarden die literaire canons vastleggen over maar ik geniet!
Heimwee naar Japan natuurlijk wanneer ik me verdiep in de unieke gedachten van de schrijver en vooral die letterlijk vertaalde Japanse beeldspraak die niet alleen exotisch is maar vooral zeer beeldend. Mijn lief vroeg me: Wat is het thema, het doel van het boek? omdat hij alle boeken analyseert en catalogiseert op die manier, maar ik weet pas of ik een boek mooi vind als het uit is en meestal dan ook pas wat het thema is. (of misschien niet). Maar ondertussen zit ik op een heerlijk meanderend pad. Ik weet waar ik vertrokken ben maar niet waar ik uit zal komen. Hoger, lager, links of rechts van waar ik vertrokken ben? Geen idee maar goh, ik zal een boel meegemaakt hebben en een boel genoten. En dat is voor mij een prima thema voor een boek.
