Op een winterdag, het was ijzig koud en er lag poedersneeuw, zag ik hoe mooi de lange schaduwen waren in de tuin. Een heel nostalgische sfeer.
Op het einde van onze tuin staan zwarte essen, heel hoge bomen en daarachter liggen de weiden die ook blank gepoederd waren. Het was het soort sneeuw die alleen maar de kleuren zachter maakt, niet afdekt. Omdat de zon scheen en omdat mijn lief herhaaldelijk sprak over een focal point in de tuin,- hij is een sterke aanhanger van Engels tuinieren had ik zin om er één te maken voor hem.
Het moest lange schaduwen kunnen maken maar ook het warme licht van de zon kunnen vangen en uitstralen. Tegelijk wou ik dat het een soort eenheid uitstraalde die tegenovergesteld was aan eenzaamheid. Kun je nog volgen?
Ik wou ook een goed gevoel uitbeelden.
Diezelfde dag toog ik aan het werk. Beton halen en betonijzers, aluminium, een boormachine, stone-art en powertex om alles weersbestendig te maken.
Ik wou dat het vrouwelijkheid uitstraalde en ondanks dat ik het maakte voor mijn lief is het eigenlijk ook een ode aan alle vriendinnen die ik in mijn leven gehad heb. Eerst wou ik het vriendinnen noemen maar de vlag dekte de lading niet op de manier die ik wou. De vrouwen houden elkaar allemaal vast, het is een soort ketting. Je moet je verbeelding laten werken om de symboliek van de vele kronkelende banden waarmee ze aan elkaar hangen te vertalen. Omdat de vrouwen versteend zijn in deze omarming verbeeld vond ik een mooier woord
is het uiteindelijk De Verbeelding geworden.
Maar het verhaal is nog niet ten einde. Eind februari, een paar jaar later zagen we een schitterend Art Deco huis te koop staan. Het was schitterend. We zijn er verschillende keren naar gaan kijken, hebben maanden gedroomd wat we er allemaal zouden doen en hebben tenslotte die droom moeten opgeven want hoe meer we het bekeken hoe duurder het werd. t Is te zeggen hoe meer onkosten er aan het huis bleken te zijn. Het bleek voor ons te duur. Toch koester ik die periode. De dromen waren mooi en het was echt een schitterend huis. We hadden een zakenplan klaar voor het kunst- en cultuurhuis dat we ervan zouden maken en een logo: De Verbeelding, een zwart-wit lijnentekening van onze focal point.
Die droom is (nog) niet uitgevoerd maar deze blog is er het virtuele zusje van geworden.
20-09-2007 om 00:00
geschreven door Fjerinne 
|
Ik heb vandaag ontdekt - samen met 'hoe je een blog kan opstarten' - wat je nog kan doen met een broodmachine. 
