De kunst van het alledaagse leven Artistiek verantwoorde prettig gestoorde bohémien subcultuur idealen die vertaald worden in dagelijkse literaire schrijfsels en andere knutsels.
16-02-2008
Vrouwen komen uit de keuken en mannen vallen uit de lucht
Vanmorgen 7.00 u kinderen stilletjes voor de tv gezet zodat manlief zou kunnen uitslapen (in een huis zonder deuren = niet evident). Ondertussen keuken opruimen/afwassen nu de zon binnenschijnt en elke spettertje in het licht zet. Thee gezet, vergeten thee-ei eruit halen, te bitter opgedronken terwijl ik met een schuursponsje de stinkende compostemmer uitkuis. Ontbijt voor de kindjes met een suikerbolleke (volors), meloen in stukjes en aardbeien, afwas en de spettertjes waren navenant, dochterlief (3j) tot de ellebogen in meloen- en aarbeiensap met pitjes. "Mama, mag ik schilderen." Onze geschilderde eettafel is weer wat verflagen rijker en haar poppenhuis een massa tapijten. Dat doet ze nu vaak tapijten ontwerpen met verf en papier. Zoonlief ondertussen een tentoonstelling van al zijn wapens. (Ik geef hem mijn pacifisten-speech die hij feilloos en vooral onaangedaan gewoon mee opzegt terwijl hij liefdevol de kromzwaarden, knuppels, speren, sabels, dolken etc op de speelplank legt. Dank u oma!) Een spoor van speelgoed van boven tot beneden want je kan niet geloven wat zo'n speren en zwaarden allemaal meesleuren in hun zog. Vandaag doe ik de garage omdat manlief thuis is etc... Hoop kleren te plooien en strijken + garage is ook washok dus ik breek daar mijn rug een groot gedeelte van deze zaterdag maar moet elke drie seconden naar binnen lopen voor de kinderen omdat manlief laaaaaaang uitslaapt. Om 11.30 stapt hij vrolijk uit bed, doucht en gaat naar buiten de krant halen. Hij eet boterhammen met nutella want aardbeien en meloen en een suikerbolleke vindt hij geen ontbijt. Hij strooit/sproeit en zaait kruimels op zijn krant en katapulteert die dan telkens hij de bladzijde omdraait maar ik vind het best want de asla van de open haard moet toch nog geleegd worden en dat lukt me nooit zonder een stofzuig-beurt achteraf. Goed besteed! Glas, karton, oude kleren gesorteerd, alle *$µr&ç§-te jobkes in die ijskelder van een garage. Terwijl de zon in de woonkamer blekkend alle onvolmaaktheden beschijnt en de kinderen die spelen en manlief die koffie (met spetters!) slurpt, een warme rug schenkt. Auto vol kleren voor container, schattige babykleertjes voor vrienden, glas voor container, glas voor leeggoed etc. Manlief stuift voorbij: "Ik ga even naar de winkel!" "Wacht, ik schrijf snel een briefje" Mijn vingers probeer ik snel te ontdooien rond een warme balpen en ik schrijf een noodlijstje van de dringendste zaken. Vlug mijn auto schoonmaken nu de zon schijnt, met emmer en stofzuiger naar buiten (echt geen luxe dat schoonmaken want het leek niet meer op een auto en volgens mij zelfs niet meer reglementair als je noch het merk kan herkennen noch de nummerplaat, eigenlijk zelf de voor-en achterkant moeilijk kan ontwaren) (en ik rij met zo'n peugeot partner, dus ge kunt gaan denken) Werkje valt enorm mee, gezien ik maar vier keer moet stoppen voor omgevallen water-met-verf-beker, broer-zus-gevecht, pipi en kaka en DORST! O ja en twee telefoontjes van manlief, één om dringend een openbaar toilet in de buurt van de winkel waar hij zit door te geven en dan nog eens om te zeggen dat de bibliotheek en diens toilet dicht zijn de zaterdagnamiddag. Binnen liggen er overal bananenschillen, speelgoed waarvan ik zelfs niet wist dat we het hadden en alle schattige babykleertjes waarvan ik dacht ze in mijn auto gestopt te hebben, al dan niet met babypoppen in. In de keuken een mysterieuze melkplas waarvan niemand het ontstaan kent. Maar eerst het ijs van de vijvertjes weghalen, de zon haalt het niet vandaag, want anders hebben we diepvriesgoudvis. Maar allez, de auto is toch proper. Manlief komt thuis, niets mee van op het lijstje (niet gevonden!) Niets!?!? wat zijn side-trip naar de Mediamarkt opgebracht heeft, vraag ik maar niet. Ik leeg de vaatwas, vul een nieuwe, zet thee, vul de droogkast en de wasmachine opnieuw. Naai een knop en een oog aan (pluchen giraf). Ik vraag al sinds 30 oktober 2006 of manlief zo vriendelijk zou willen zijn om de appelbomen en de leilindes te snoeien en vandaag besloot ik dat hij dat ook echt moest doen want ik krijg nachtmerries van die afgrijselijke lange twijgen die al bijna bij de buren van de buren overhangen, om dan nog maar van hun vijandelijke blikken te zwijgen en hij zegt kalmweg, "eerst een uurtje sporten" Manlief sport elke dag een uurtje week/week-end. 't Is mooi weer en blablabla. Hij vertrekt, komt anderhalf uur later terug, hartslagmeter downloaden, mails ondertussen lezen etc. Douchen. Ik ben ondertussen bepoeierd van de asla op te ruimen en kijk nu vanover mijn strijkplank dwingend naar hem met alweer een koude kop veel te bittere thee. "Eerst een koffietje met iets lekker en de weekendbijlage van de krant." Dan belt hij een vriend om morgen mee te wielertoeristen, blijft gezellig een uur kletsen, wij vrouwen doen dan ondertussen een vaatwasje of een berg sokken maar een man (...) Daarna stapt hij verkleed als Canadese houthakker met schitterend snoeimateriaal naar buiten en knipt daar een takje of zes (nog zesduizend te doen), maar wel op de hoogste sport van de ladder. (Kunt gaan denken, hoe hoog het al staat.) Dan komt hij binnen. "Hoei, koud hoor buiten." Ik zal het haardvuur aansteken, wat eten we?" En dan terwijl ik me in de keuken afjaag (Kindjes hebben ondertussen al ravioli gegeten en zijn gewassen, gekamd en geborsteld in bed) om iets superb te maken zit hij in de zetel met een glaasje wijn en een 'goed boek' (iets over fiscaliteit ongetwijfeld) en zegt voor zich uit: "Kijk se, dat was een volmaakte dag, ik ben echt content van mezelf, zo goed dat ik gelopen heb vanmiddag." Kijk se, daar ben ik nu jaloers op, op hoe snel mannen tevreden zijn over zichzelf.
16-02-2008 om 21:03
geschreven door Fjerinne
14-02-2008
Allerlieverdjesdag (speciale editie voor huisvrouwen)
Prettig allerlieverdjesdag!
En speciaal aan alle huismoeders (nu ik dit jaar voor het eerst ook aan deze kant van de beroepengrens sta, weet ik dat die daar het meest van genieten, van een beetje appreciatie bedoel ik maar ook van romantiek natuurlijk). Gisteren heb ik tussen emmers en dweilen de laatste bladzijden van Don Aslett gelezen. Ik heb dat boek al meer bewierookt hier en nu komt mijn finale lof - omgezet in een ode aan 'homemakers': Wat heb ik geleerd, behalve 130 bladzijden mond-openvallende feiten over poetsproducten en materiaal die je werk vertragen in plaats van versnellen (je kan niet geloven hoeveel simpeler alles kan en vooral beter):
(Lees dit vlak voor je begint te poetsen, geen evaluatiegesprek in het bedrijfsleven kan tippen aan deze oppepper van onze Don:)
Huishouden is belangrijk maar hoe minder tijd je eraan besteedt, hoe beter want dan heb je tijd om een interessant persoon te worden. Wat je zag als een ondankbare taak moet je zien als leertijd voor je familie. Want bedenk, als jij je man en kinderen niet opvoedt, wie zal het dan doen? Thuis is de heiligste en belangrijkste plek op aarde. Jij bent de huiselijke godin hier. Je hebt de verantwoordelijkheid maar aan de andere kant regeer je en controleer je. Jij bepaalt hoe je gezin leeft en thuiskomt. Vrouwen die thuisblijven zijn de enige die deze taak kunnen uitvoeren zoals het zou moeten. Kijk maar eens hoeveel mensen taken moeten overnemen als de moeder gaat werken. Schoolvervoer, naschoolse opvang, poetsdiensten, strijk, traiteurs, ruitenwassers, vakantie-opvang, zieke-kindjesopvang... Als je als huisvrouw (homemaker, is zoveel keer mooier) klaagt dat je eigen huis onderhouden zwaar en saai is, dan heb je gebrek aan creativiteit en verbeelding. Je huis is de achtergrond van je leven. Het moet je persoonlijkheid weerspiegelen. Je huis moet jouw attitude weerspiegelen. Properheid is belangrijk om je goed te voelen maar mag niet overheersen. Thuis is de belangrijkste invloed op mensen, meer dan school, meer dan politiek, meer dan wat dan ook... Huishouden is meestal het werk van vrouwen. Sommige mannen denken dat ze het kunnen, maar ze kunnen het niet. Moest het alleen mechanisch zijn, dan zou een man misschien zelfs beter zijn in huishouden omdat het zwaarder is dan het lijkt, heffen, sleuren, trekken, meubels verschuiven, trappen op en af, wrijven, schuren, etc. Maar wat betreft de charme naar buiten brengen van een huis, schoonheid binnenbrengen of warmte daar is een vrouw voor nodig. Wat betreft hersenen en kracht om de buitenwereld aan te kunnen, is de man goed maar in huis is er een artiest nodig. In huis is de concentratie van intelligentie, gevoeligheid, toewijding en creativiteit nodig. De vrouw is een multi-task manager en de natuurlijke diplomaat. Een speech voor vijftig mannen is een speech voor vijftig mannen maar doe dezelfde speech voor vijftig vrouwen en de zaal straalt warmte en medeleven uit. Als je, als huisvrouw nog niet de overdonderende ervaring gehad hebt van macht en blijheid dan is het misschien omdat je huis dichtslibt met rommel, zodat je fysisch en emotioneel beperkt wordt om liefde door te schuiven naar elkaar. Want het mooiste op de wereld is liefde geven en ontvangen maar rond-tsjokken in rommel beperkt de mogelijkheden daartoe. Dus grote opruim, grote kuis want jij kan het veranderen! En het zal jou veranderen. Je zal niet meer om liefde moeten vragen, Je hebt de macht om het te bezitten en je zal!
ER IS LEVEN NA HET HUISHOUDEN!
(erover? Ja, misschien... maar voor mij werkt het! ;-) Liefs en valentijn-kussen,
Jennifer
14-02-2008 om 11:10
geschreven door Fjerinne
11-02-2008
Een zwaluw maakt de lente nog niet Deel II
Maar wat dacht je van een terras vol bloemen en veertien graden? De laatste vier dagen van de krokusvakantie zijn we elke middag vertrokken met een overvolle picknickmand naar het provinciale domein Puyenbroek. Op zijn Victoriaans, inclusief bestek, servies, geborduurde servetten en echte glazen. Driemaal met zoonlief en dochtertje en de derde keer ook met het liefste logeetje van de wereld: Lies.
Picknicken, het is mijn favoriete hobby en de kinderen hebben het geweten.
Aan een picknicktafel in de zon hebben we zeer rijkelijk belegde broodjes gegeten, tomatensoep uit een heel mooie en hiermee bewezen ook zeer goede thermosfles gedronken en appelsap. We hadden kleine knutselprojectjes mee, boeken, een voorleesverhaal, schriftjes en schrijfgerief maar er gaat toch niet boven echte klimtoestellen, een zandbak, schommels, een doolhof en het dierenpark.
Er was eventjes paniek bij Lies, toen ik de fles appelsap openmaakte (die zag er overigens als slootwater uit, omdat het zelfgeperste was maar dat veroorzaakte vreemd genoeg geen paniek)
de wespen! zei Lies dringend maar bezorgd naar de kleintjes kijkend, want ook al is ze pas bijna zeven, de drie en vijfjarige kleintjes hebben haar bescherming en bemoedering nodig, zo voelt ze. Toen ik haar zei dat er begin februari geen wespen, mieren, bijen, muggen waren, had ik er meteen een hobbymaatje bij. Picknicken in de winter is het fijnste wat er is. Zoonlief voegde daaraan toe dat je als het hard vriest zelf ijsjes als dessert kan meebrengen. Zondag zijn we gaan picknicken met warm eten, twee gangen. In zeer professionele opbergsystemen à la tratoria lukt dat wonderwel, en de passanten trokken grote ogen en verraste opmerkingen toen ze ons zagen zitten genieten van dampende schotels en warme patatjes. Heel feestelijk met gevouwen servetten en echte glazen én kleurrijke dessertjes.
Dankzij Lies, het liefste logeetje ter wereld, ben ik aan het vertellen geraakt, s avonds tussen de drie bedjes in, tot ik schor was en beetje bij beetje begint dat verhaal nu te groeien, lees het volledig op www.bloggen.be/eleonora Elke dag een nieuw hoofdstuk, net lang genoeg om een voorleesmomentje in te lassen. Ik ben zelf benieuwd hoe dat verhaal zal aflopen. De krokusvakantie is alvast al afgelopen en ik laat de sporen daarvan nog eventjes in de woonkamer slingeren om na te genieten en ook omdat ik niet gek ben en die paar kinderloze uurtjes liever opvul met al mijn schrijfsels van op broodzakken en servetten op de pc over te plaatsen. Ik ruim alles wel op vanaf halfvier wanneer het hier weer tornadodruk is.
11-02-2008 om 23:23
geschreven door Fjerinne
Ik ben Fjerinne. Geliefde, moeder, prutser, knutselaar, schrijfster, decoratrice, schilder,breister, borduurster, haakster, embellisheur. Mijn idealen in het leven zijn schoonheid, waarheid, vrijheid en liefde naar de Parijse Bohémienlifestyle van eind 1800. De wereld kleurrijker maken in woord en beeld is een ambitie van me. Kijk ook eens op www.bloggen.be/jennifervrielinck.
Prettig allerlieverdjesdag!
