Gisteren met de beste vriendin voor winkeltjes en koopjes er weer eens op uit getrokken. Tweemaal in dezelfde maand!
Maar ze kent een goede winkel voor bloempotten, en nu de tuin begint te botten beginnen de tuinkriebels. Een kar vol potten en een zak teelaarde verder, rijden we naar haar huis voor een 'potje' koffie. Bij de vuilbakken van de appartementsgebouwen vlakbij haar zie ik een stoel. Een Thonet. Zo denk ik te zien. Ik heb zo die tic om aangetrokken te worden door wat mensen allemaal weggooien.
Een Thonet, het biedermeier summum van eenvoudige gratie in plasticiteit en functie! Ik krijg milde hartkloppingen, vlinders, zeg maar.
Ook al is zij kapot, ik wil haar, ik repareer haar, verf haar Hongkong-jade-groen en beschilder haar met kleine roze roosjes. Ik ben weg van die vorm. Ik niet alleen, mensen, dit gaat over het meest verkochte houten voorwerp aller tijden.
Ik kreeg van mijn oma jaren geleden ook al de overbekende Thonet-stijl-schommelstoel en die krullen passen mooi bij het nostalgisch jadegroen dat Christophe Coppens ontworpen heeft, één van mijn favoriete kleuren. Maar misschien mistte zij wel een been of zo. Zij lag daar zo zielig tussen een hoop vuil.
Pas bij het weer wegrijden, na het kopje koffie, durfde ik het mijn vriendin vragen. Ik had me niet gerealiseerd dat ik niet zelf met de auto was en maar bij gratie van haar een kijkje kon nemen.
Kun je even stoppen?
Aan de vuilbakken?
Om een lang verhaal kort te maken:
Het was een Thonet.
We laadden haar in.
Thuis vond ik er geen enkele mankement aan.
Ik schuurde de stoel meteen op, mijn pot Jadegroen al bij de hand
Maar ze was in echt beukenhout en onbeschadigd.
Ongeverfd was zij het mooist.
Ik denk niet dat het een originele Thonet is. Haar zitting is van de nog meer bekende nr. 14 (cirkelvorm) en haar rugleuning de nr. 56, dus een model van tijdens de beukenschaarste na 1886. (zie foto, rugleuning in drie stukken ipv één zoals de nr.14.)
Ze is een beetje een mysterie. En wie wil dat nu niet in huis?
Fred Astaire eat your heart out. Jij kon ermee dansen maar ik heb er één in mijn living staan die me de prijs van een stukje schuurpapier heeft gekost.
Thonet
Cest un objet populaire
et une chef d'oeuvre du design.
Elle est toujours dans les bistrots,
mais on la trouve aussi dans les musées.
Elle est fabriquée grâce à une technique
qui fut autrefois révolutionnaire.
Merci Monsieur Thonet.
22-01-2008 om 00:00
geschreven door Fjerinne 
|
