De Sint is niet in gedachten ons huisje voorbijgegaan. Integendeel, hij heeft nogal indruk gemaakt hier. Een schitterend geïllustreerde brief vol spannende biografische verhalen over de Sint in zijn jonge jaren, maar dan ook nog eens een mooi geschenk voor allebei en geloof het of niet maar de Sint heeft werkelijk tijd gevonden om zelf het speelgoed te maken. Te timmeren, zagen, verven en in elkaar frutselen. Niet te geloven, de dag van vandaag!
Hoe doet hij het? Hoe doet hij het? Zie dit poppig fornuis bijvoorbeeld eens.
Aan de andere kant
Als ik zoveel Zwarte Pieten als de Sint zou hebben dan zou ik waarschijnlijk ook wel vaker iets moois kunnen maken.
Want ik kan me niet inbeelden dat de Sint elke dag was staat te doen en te plooien, of vijfendertig keer per dag iets moet afwassen dat gehuld zit in een mysterieuze al of niet op het eerste zicht waarneembare plakkerige substantie, billen moet schoonvegen, bij voorkeur tijdens het koken van verantwoorde gerechten die ook nog gezond, lekker en proper op te eten moeten zijn. En dan minstens een uur supporteren om dat voedsel binnen te krijgen in een kleine koppige jongen die meer dan honderd trucjes kent om niet te moeten eten. En dan meer dan de helft van de maaltijd van tussen de voegen en moeilijke richels in de meubels op te ruimen.
ben ik de enige die zich elke dag, driemaal per dag, de diepfilosofische bedenking maakt: hoe het toch komt dat gerechten die we savoureren na de maaltijd en in de vaat altijd de meest onsmakelijke resten achterlaten? - (behalve die billen dan die moeten afgeveegd worden, bij voorkeur tijdens het koken
)
07-12-2007 om 00:00
geschreven door Fjerinne 
|
