Eén december, het aftellen kan beginnen.
De kerstkalender dus, het leukste aftelkalendertje dat er is.
In mijn uitwisseljaar in Noorwegen was het een soort liefdesbrief. De opdracht was een zo mooi en romantisch mogelijke aftelkalender maken voor je geliefde. Ik zag zelfs grote, potige kerels priegelen met kleine vakjes en strikjes.
Die kalenders werden met de post opgestuurd naar de verre liefdes of geschonken de avond voor één december.
En iedereen begreep waarvoor het diende.
Misschien vind je die laatste zin gek klinken maar eigenlijk is dat niet zo want ik heb er nog een grappige anekdote over.
Het betreft twee kennissen van me. Jaren geleden. De jongen is een Belg, het meisje een Duitse (waar de kerstkalender ook redelijk belangrijk is.) Ze vrijden nog pril en zagen elkaar in die tijd niet zo vaak omdat ze natuurlijk te ver van elkaar woonden. Zij had voor hem dus een kerstkalender gemaakt. Vierentwintig zorgvuldige gekozen snuisterijtjes al even zorgvuldig ingepakt op een originele manier. Met een kapitaal aan postzegels stuurde ze de hele boetiek naar België zodat het op één december hier was en onze Belg niet alleen naar Kerst maar ook naar haar komst kon aftellen.
Dat was althans het plan.
Hoe het in realiteit verliep?
De jonge Belg kreeg de vierentwintig pakjes op één december. Bedacht: Jezus, we zijn pas één december! Zij is snel met het sturen van een kerstcadeau. Wilt ze daar iets mee zeggen? En wat een rompslomp om al die snuisterijen in al die prullerige pakjes te verpakken. Heeft ze echt niets beter te doen? Ik heb een hele avond nodig om dat allemaal uitgepakt te krijgen en bovendien heb ik een tafel vol nutteloze prullen. t Is wel geestig, de eerste twaalf of zo maar t is er een beetje over; zon vierentwintig onnozelheden
(Moet ik nog uitleggen dat ze nu, jaren later niet alleen getrouwd zijn maar jammerlijk ook weer gescheiden? Verschillende culturen
het mixt niet altijd gemakkelijk
)
Nu, die cultuurverschillen, daar moet je de landsgrenzen niet voor oversteken. Ikzelf (slechts gemixt met één provinciegrens verder heb al vier (!) ja VIER (4) jaar, dezelfde kerstkalender voor mijn teergeliefde. Het is een vilten tapijt met vierentwintig vakjes waar in elk vakje een quote staat van zijn geliefde schrijver*. Telkens een quote waar je een hele dag over kan brainstormen. Braincandy dus als het ware. Elke quote geprint op gekleurd papier met een ministrikje om en in zon vakje dus. Maar mijn teergeliefde belooft al elk jaar eraan te beginnen maar t lijkt er nooit van te komen. Ik zie het (om mezelf iets voor te houden) als uitstellen van het plezier (een ascetische levenshouding waar ik zelf niet in geloof maar mijn teergeliefde jammer genoeg des te meer.) Het bespaart mij aan de andere kant veel werk, ik kan al vier keer dezelfde recupereren.
Gelukkig zijn de kinderen enthousiaster. Voor hen maak ik elk jaar een kerstkalender.
In november knutsel ik die in elkaar en één december zijn ze klaar voor gebruik. Dit jaar naar oude Noorse traditie, met vierentwintig luciferdoosjes in een blokje. Versiering naar eigen goesting naargelang zin in kitscherigheid. Vullen met wijsheden of chocolaatjes of gedichtjes of mopjes of goed-voor bonnetjes. Eentje voor elke dag! Hoe vaak ze ook vragen: Mag ik die van morgen al open maken???? Alstublieft, please, please
Maar dan is er s morgens om kwart voor acht op Nederland 3 en in de namiddag om vijf uur op Nederland 1 als zoethoudertje: Kerst met Linus. De aftelkalender op de televisie. Vol originele kalenders (wat een ouders hebben die kinderen!) en hilarische verhalen (wat een ouders hebben die kinderen!!! ;-)). Derde jaar op rij al en nog altijd een groot succes hier in huis, alleen al dat aftitel-liedje en die Marvin
*Tolstoy
01-12-2009 om 23:07
geschreven door Fjerinne 
Tags:kerstkalender, Linus, advent, Kerst
|
