|
Etappe 22: Stawell - Bristol 77 Km
Vanmorgen heeft het weer getoond dat het toch standvastig kan zijn, nog meer tinten grijs. In de omgeving van Glastonbury begon het zelfs een tijdje te miezeren maar veel werd het niet, net genoeg voor een regenjasje maar niet voor de broek.
Alweer kort na het vertrek de voorziene route kunnen vervoegen. De eerste passage vandaag was Glastonbury, vooral bekend van zijn festival. Verder is het stadje met alvast een vrij kleurrijk centrum en kleurrijke mensen maar ook veel grauwere mensen die er uitzien alsof ze sinds het festival van vorig jaar nog niet thuis geweest zijn en ook nog niet helemaal nuchter. Al bij al vond ik het een beetje onaangenaam en toch wel een tegenvaller. Aan de andere kant van Glastonbury passeerde ik langs de Glastonbury Tor. Die Tor slaat dan op de heuvel en niet op de toren die er op staat, Tor zou van een Oud-Germaans woord voor heuvel komen. De Glastonbury Tor is een natuurlijke heuvel en de toren, St Michael's Tower, zou de restant zijn van een 14° eeuwse kerk.
Even voorbij Glastonbury kwam ik even op bekend terrein in de omgeving van Wells, waar ik dus een tijdje geleden nog was (een kleine 2 weken?). Ik kwam nu binnen langs de route dat ik het toen verlaten heb. Ik ben zelfs gaan winkelen in dezelfde supermarkt als toen, net buiten het stadje. Eens aangekomen in het stadje schotelde mijn route wel een andere weg voor dan toen. Eentje die leidde langs de achterkant van het bisschoppelijk paleis, een kant die ik toen gemist had. Daar trof ik ook een Engels koppel op koersfietsen met elk achteraan twee, vrij kleine, tassen. Zij waren mij gisteren al gepasseerd terwijl ik zat te picknicken. Ik haalde ze dan terug in toen zij even twijfelden bij het binnenrijden van Taunton en passeerde hen terug toen zij daar gingen lunchen. Vandaag stonden we dus allemaal stil en dan kan er al eens gemakkelijker een klapke af. Zij doen dus dezelfde route als ik met dezelfde gids, alleen op een licht andere wijze.
Even voorbij Wells kregen we weer een echt moordding voorgeschoteld naar de top van de Mendip Hills, omhoog kruipen aan een snelheid van hooguit 4 KmH. Wat verderop kreeg ik gezelschap van een lokale wielertoerist. Er rijden er hier wel meer trouwens, ik heb er ook tegengekomen die een circuitje aan het doen waren want ik heb ze een paar keer gezien. Nu, deze die even kwam babbelen was van een andere soort, met brede banden en duidelijk off-road geweest. Hij wist me te zeggen dat de omgeving echt heel mooi is, als je ze echt te zien krijgt. In Chew Stoke heb ik definitief afscheid genomen van route 3. Ze heeft met ver gebracht maar soms ook in de war  , ook vandaag nog een paar keer. Gelukkig helpt dan een gidsje met kaarten in combinatie met het kaartje met kompas op mijn GPS.
Even voor Bristol stond er weer een muurtje voor me. Het kan niet lang geweest zijn maar het leek me zo steil dat ik er echt niet wou aan beginnen, ik heb het langs de lange weg rond omzeild. Bristol was moeilijk. Er stonden pijlen in alle richtingen en daarbij ook nog "diversions", tot ik ze op de duur gewoon allemaal kwijt was. Met mijn kaartje en de hulp van een voorbijganger bleek dat ik in de goede richting ging, gewoon doorgaan. Dankzij mijn verkeerd rijden ben ik wal o.a. langs de kathedraal en het stadhuis gepasseerd maar ik heb er eigenlijk weinig aandacht aan besteed en zal dat ook niet doen. Aangezien ik in de omgeving geen camping vond verblijf ik hier wel in hostel maar ik zal hier niet halt houden, het is wel de bedoeling van dat over een vijftal dagen in Manchester te doen.
|
