Het centrum van de aandacht vanavond was de venster in mijn kamer. Ik heb er namelijk het plastic afgehaald dat ze al sinds eind oktober luchtdicht afsluit. Eindelijk, zou ik zo zeggen. Het was hier vandaag 15 graden (Celsius uiteraard) en het voelde echt aan als lente. Nu voel ik me een beetje bedreigd door de wereld buiten, die ik dus al haast zes maanden niet meer had gezien ... Ik heb de venster dan ook meteen open gezet, om precies vijf minuten later me voorbij te hollen om ze weer dicht te smijten, omdat er een onweer losbarstte, en de wind toevallig goed stond om een paar forse emmers water door mijn vers veroverde gat in de muur naar binnen te kieperen. Aan alle goede dingen komt een eind ... Verder ben ik vanmorgen de eerste les van de machine shop course gaan volgen ...op dertig uur tijd leren ze u om met alle machines in de mechanische werkplaats te spelen ...en dit is waarschijnlijk de enige plaats ter wereld waar dat op die manier kan ! En dan tot slot heb ik een ellendig weekend achter de rug, omdat we een beetje aan de diffractometer hadden verbouwd en maar met alles pech bleven hebben ... een computer die er plots anderhalf uur over doet om op te starten, fouten in de software, die allemaal niks te maken leken te hebben met wat we aan het machien hadden gedaan. Na anderhalf uur aan de telefoon met een stel service-engineers vroeg een van hen "de voeding van de detector staat toch aan". Het antwoord was nee. Dat ding heeft een grote groene aan-uit knop, die zich op de rand van de diffractometerkast bevindt, op kniehoogte ... ge kunt al raden wat er dus was gebeurd op een bijzonder verhit moment gedurende de verbouwing ...