Na de gruwelijke Puerto Rico marathon, eventjes terug bij de tijd komen met de laatste nieuwtjes uit Buffalo.
Het is hier indertussen aardig bezig met lente te worden. De avonden worden langer, zeker nu de klok verzet is, en het wordt duidelijk warmer ook: de sneeuw valt nog wel, maar smelt overdag al weer. We hebben zelfs al een aantal sneeuwvrije dagen gehad, en dan wordt ook duidelijk wat voor ravage er aangericht wordt door de sneeuwploegen gedurende het sneeuwruimen. Zie de campusfotos op http://fotos.telenet.be/7963444123 Ik heb er ook een aantal bijgestopt van onze oprit (zonder sneeuw !), en van downtown Buffalo op een drukke zaterdagmiddag. Zoals je zult merken is het niet echt vergelijkbaar met pakweg de Meir in Antwerpen wat shoppen betreft. Ook het stadhuis zit ertussen, nu zonder ingepakte bovenkant, want de kerstverlichting is ondertussen weer verwijderd, zodat de in-you-face architectuur nu weer in haar volle glorie kan worden bewonderd. Het grasveldje naast de betonweg die naar de ingang van het Natural Science Complex loopt is behoorlijk beschadigd door de sneeuwploegen en het veelvuldige zout strooien. Je kan de zoutkorsten in de modder zien. Het departement landschapsaanleg van de unief koopt dan graszoden die ze daarover leggen, en die gaan dan natuurlijk prompt dood. Meestal is de tweede iteratie van dat proces degene die leidt tot opnieuw zorgvuldig aangelegde en gemaaide gazons in de zomer en herfst. Ik heb het al wel eens gezegd, gras is hier een "big issue". Zoiets als "hoog gras" bestaat niet in Buffalo.
Verder nog nieuws over mijn auto. Hij moest door de inspectie geraken op 1 maart, en dat betekende dat de befaamde barst in de voorruit eindelijk moest worden gerepareerd. Ik had al begrepen dat dat iets ging kosten, want die voorruit is nogal speciaal gekromd in de hoekjes. Online zoeken naar prijzen gaf 300$ voor de ruit (+tax) en 420$ (+tax) voor de ruit en de installatie. A.V. kent een Russische mechanicien die een vriend heeft die "licensed inspector" is en wel eens een loopje durft nemen met de regels. Dat was dus het allereerste wat we deden, aan die Rus vragen of hij de auto zo door de controle kon krijgen. Het antwoord was nee. Vervolgens heb ik maanden aan een stuk geprobeerd hem naar een voorruit te laten zoeken op autokerkhoven, maar dat ging langs geen kanten voor(r)uit. A.V. vertelde me vervolgens dat de Rus er niet van houdt aan auto's te werken waar maar een prutske aan is. "Serieus," zei hij, "rij uw auto gewoon te pletter tegen een muur, breng hem *dan* naar de mechanieker, en ge krijgt hem zo goed als nieuw terug." Dat vond ik een beetje extreem, maar de oplossing was doodsimpel: ge zet uw auto af bij de mechanieker, met een verlopen inspectiesticker, één dag voor ge op verlof vertrekt (bijvoorbeeld naar Puerto Rico), en zegt dat ge hem komt ophalen als hij klaar is. Vervolgens komt de Rus in zware gewetensnood omdat die ruit 400$ kost (voor die prijs verkoopt hij hele auto's), die op de autokerkhoven krijgt hij er niet uit, want ze zitten blijkbaar stevig vastgelijmd, en vervolgens gaat hij toch nog eens met de "licensed inspector" praten, die dan uiteindelijk toch toevallig de gigantische barst over de hele voorruit over het oog ziet en een sticker uitschrijft. Eind goed al goed, voor 100$ ...(toevallig een barst van een goeie meter lang niet opmerken kost natuurlijk extra). En dan vanavond -to add insult to injury- is mijn uitlaat eraf gevallen ... het positieve daarvan is nu wel dat de auto meteen een stuk sportiever klinkt. Ik zal eens moeten zien wat ik met stukken conservenblik en uitlaat-tape kan aanrichten ter reparatie.
En nu we toch over auto's bezig zijn, voor de zeldzame keer dat hier in Buffalo eens iets te doen is, vond ik toch dat ik moest gaan kijken. Ze deden een autoshow, "World of Wheels", in het Buffalo Convention Center. Een heerlijk gebouw uit de late jaren zeventig, dat als één blok beton is gegoten. Het staat ook in het album, en met die beschrijving kunt ge het moeilijk missen. Zo maken ze ze niet meer, en gelukkig maar ... De autoshow zelf, daar heb ik natuurlijk ook fotootjes van genomen. Volslagen waanzin, werkelijk. Die mensen geven 10.000-en tot 100.000-en dollars uit om die auto's tot een karikatuur van zichzelf te verbouwen, en dan slepen ze ze in een aanhangwagen naar dit soort shows om er in kampeerstoeltjes drie dagen naast te gaan zitten blinken, en als alles goed gaat het prijzengeld in ontvangst te nemen. Er zijn zoveel categorieen waar je een prijs in kan winnen dat het haast niet anders kan of iedereen gaat wel met iets naar huis, maar wat de hele lol nu precies is aan de zaak, dat ontgaat me een beetje. Als de vierde spotty veertienjarige met een baseballpetje en een Mid-West accent komt vragen "how many horse-powers this car has", dan krijgt ge toch goesting om die met uw kampeerstoeltje om zijn oren te slaan zeker ? Enfin, oordeel zelf: http://fotos.telenet.be/7965444224 De grote Kenworth truck ("Spirit of 2001") is wel van een local. Ik ben hem op de Thruway rond Buffalo al eens live tegengekomen met een oplegger, en toen had ik spijt dat ik mijn fototoestel niet bijhad. Bij deze rechtgezet. Gelukkig was de locale Ford Mustang club er ook (als er onder mijn lezerspubliek mensen zijn die van Mustangs houden - wel, ik *weet* dat er onder mijn lezerspubliek mensen zijn die van Mustangs houden- ik ben gul geweest met geheugenruimte op mijn fototoestel...) Die auto's worden *ook* overal naartoe getrailerd, maar het zijn tenminste meestal correcte restauraties, en ge kunt er bij gelegenheid ook op zondag eens een ritje mee gaan maken. De metallic blauwe Mustang cabrio hierboven wordt verloot (door de skeptisch kijkende meneer die erachter zit), dus kon ik het niet laten om een lotje te kopen voor 5$. Als ik hem win, kan ik tenminste komende zomer in stijl cruisen, zonder gebarsten voorruit of rammelende uitlaat, en zo'n ding verstookt toch maar een kleine 30 liter per honderd kilometer of zo (naft kost hier iets van een 61 $ct (0.5 euro) per liter, of $2.35 per gallon = 3.8 liter) ... allez, allemaal meehopen eh !!
