Vrijdagavond was er een "United Nations" feestje, deze keer met extra spectaculaire multinationale gasten. We hadden onder andere drie Grieken die lang in Engeland gewoond hadden, de gebruikelijke mix van Oost-Europeanen (Polen, Czechen, Slovaken, Bulgaren, ...), een Braziliaan, en een Indier die was opgegroeid in Kenya. 't Was heel plezierig. Feestjes met Oost-Europeanen worden veelal gekenmerkt door mensen die andere mensen helpen met hun voeten vuile vegen op het plafond te maken. Er was ook goelash, en "kroketten" een soort opgerolde kruidenpannekoekjes, waar je dan borsjt bij eet, een soep op basis van rode bieten. Het ziet er ontzettend giftig uit, maar is best lekker.
Zaterdag organiseerde A.V. voor de collega's een "Robin Hood -men in tights" avond, met de gelijknamige film van Mel Brooks, diverse bieren (o.a.mijn Belgische die ik in mijn kleren had meegesmokkeld), pizza en Buffalo wings (die komen van kippen en zijn pikant gemaakt met een saus die veel azijn bevat ... apart maar lekker. De gebruikelijke mop is "For me 20 Buffalo wings ...I've got 10 Buffalos I need to learn how to fly".)
En vandaag, zondag, ben ik naar Niagara Falls, Ontario gereden om de watervallen in hun winterlandschap te bekijken. Het is vrij apart als niet enkel uw auto met een laag ijs overdekt wordt, maar ook gijzelf, terwijl ge naar die watervallen staat te kijken. De foto's zijn te vinden op http://fotos.telenet.be/8849834154 Ter herinnering : de Niagara Falls bestaan uit twee watervallen, de American Falls en de Canadian of Horseshoe Falls. Die laatste kunt ge eigenlijk alleen maar zien vanuit Canada, en dan nog, want ze werpen zoveel mist op dat er nooit meer dan 50% van de waterval tegelijkertijd zichtbaar is. 6 miljoen liter water per seconde ...en er wordt twee derde al op voorhand afgetapt voor electriciteitsproductie, en om de erosie tegen te gaan. Er zijn uiteraard ook de nodige restaurants/gift shops, en er is een lift naar beneden, want achter de watervallen hebben ze een tunnel geboord met twee tunneltjes tot onder de waterval zelf. Ge kunt dus het geweld van de waterval van dichtbij ervaren door een gat van 2 op 1,5 meter. Eerlijk, ge moet het meegemaakt hebben, maar eigenlijk is er niks aan. De ijssculpturen waar de mist tot op het land waait (het was vandaag -9ºC) zijn wel aardig, net als de laag ijs die ge op die manier zelf ontwikkelt. Ik heb me snel in de gift shop een muts gekocht, en ik had mijn motorhandschoenen bij, want zonder was het werkelijk niet te doen. Heel Niagara Falls loopt vol met Japanners, met grote, gesofisticeerde digitale camera's. Zelfs nu, bij -9ºC. Canada binnengeraken was geen kunst. "Oh, Belgian ? What's your status in the US ? How long are you planning to stay in Canada ? And how long are you staying in the US afterwards ? Taking any gifts, alcohol, cigarettes ? Thank you sir." Amerika weer binnengeraken was ook niet erg moeilijk, maar niettemin slagen ze er toch in om u een wrang gevoel te geven bij het binnenkomen. Eerst en vooral weten ze door hun gesofisticeerd SEVIS-systeem onmiddelijk nadat ze uw paspoort scannen alles over u. "You are a research scholar here at UB ? Can you give me the license plate number of the car please ?" Daarop moest ik jammer genoeg zeggen dat ik geen idee had. Ik had het gewoon nog nooit goed bekeken. Dat verveelde meneer de border-security-mens. Met duidelijke blik op computerscherm : "So what's your specialty or field of research ? ... How long have you been in Canada ?" (4 hours) ...en dan komt het natuurlijk ... : "What did you go to Canada for ?" Duh ...to see the Falls. Weer over-en-weer geblik naar het computerscherm (wordt er informatie uitgewisseld tussen de border security van de US en Canada ? Komt dat in de computer dat ik aan de Canadese grens gezegd had dat ik de Falls ging bekijken ?) En dan tot slot "Did anyone give you anything ? Any packages or luggage ?" Wel, nee, ik heb twee t-shirts gekocht, maar die moest ik wel degelijk betalen ... "Is the car yours ?" Ja hoor, dat is ie. En om een of andere reden scheen dat laatste hem dat zo op te luchten dat hij me doorwuifde. Maar goed, ik weet dus nu dat ze mij in de VS terug binnenlaten als ik het land verlaat naar Canada ... in het vervolg kan ik mijn overlevingskit dus thuislaten als ik dat nog eens doe (proper ondergoed, tandenborstel, en vooral veel telefoonnummers, van UB en van mijn baas ...). Een van de mensen die in de groep werkte, uit Oost-Europa, en bovendien met een of ander eigenaardig visum, ging voor een tijdje aan een stuk elke twee weken scuba-les volgen in Canada. En hij pakte dus elke keer voor hij vertrok heel zijn appartement in, zodat de andere groepsleden alleen maar een adreslabel op de dozen moesten kleven voor het geval ze hem niet meer zouden binnenlaten...
Maar goed, nu weet ge't ... Wat doen *jullie* zoal in het weekend ?
