M.G. handelt in de onderzoeksgroep de technische dingen af (bv. een roterende anode x-straalgenerator van het einde van de jaren 70 draaiende houden, het ontwerp van de synchrotron shutters die nodig zijn voor de tijdsgeresolveerde x-straalexperimenten etc etc ). Dat laatste, het ontwerp en het bouwen van synchrotron shutters, heeft hem zo vertrouwd gemaakt met het design van zowel mechanische als elektronische dingen, dat er nu eigenlijk niets meer is dat hij niet uit elkaar durft halen. Een beetje zoals ik dus, maar dan met meer en nuttiger achtergrond, en vooral meer cojones. Vandaag echter sloeg hij me toch weer volslagen met verstomming. Ik sta in nogal een donker hoekje van het labo, en het werkblad is zwart. Ik had dus graag een lampje gehad. Dat bleek moeilijker te zijn dan we dachten. Uiteindelijk vonden we een lamp die geschikt zou kunnen zijn, maar toen bleek dat de corrosieve labatmosfeer een paar contacten binnenin weggevreten had. Vervolgens zijn drie dokters in de wetenschappen meer dan 20 minuten aan het knippen, vijlen en solderen geweest, aan een lamp die in Wal-Mart 8.95$ kost. Zonder succes overigens. Over dus naar plan B: er waren weliswaar bureaulampen, maar daar zat geen lamp ingedraaid. En de lampsokkel was een soort tussenmaat, die nergens te krijgen valt. Ze hebben hier maar twee soorten sokkels: normal, die zijn iets groter dan bij ons, (geloof me, het is een raar zicht om een kaarslampje met zon kanjer van een sokkel te zien), en dan candelabra, die zijn net iets groter dan de sokkel van een fietslampje. De tussenmaat (wat wij E14 zouden noemen) is een specialty lamp, en dus veel duurder en moeilijker te vinden. Ik in Home Depot (het locale equivalent van den Brico) zon lamp gekocht voor 3$. Ik kom daarmee op de unief, scheur de verpakking open, bekijk die lamp, en het filament blijkt gebroken. Dat is natuurlijk stom, want dan hebt ge drie dollar betaald voor een lamp die niet kan werken. Enter M.G. Ik zeg hem, met die lamp in mijn handen: Guess what its broken. Zegt hij: laat eens zien (kijkt) is geen probleem, als we daar stroom opzetten en de twee stukken filament elkaar laten raken, last dat zichzelf wel terug tegen elkaar. Zo gezegd, zo gedaan, en tien seconden later had ik licht. Waar vindt men hede ten dage nog het gezond verstand om een *lamp* te repareren ? Die man is mijn god
