Tracy is in een herinrichtings- en winkelstuip geschoten omdat ze zich steendood verveelt: de school is tot het einde van de week gesloten i.v.m. de opruimwerken na de sneeuwstorm. Het resultaat daarvan is een nieuw tafelkleed en nieuwe gordijnen in mijn kamer. Ze kleuren een stuk beter bij mijn bed, vind ik persoonlijk. Het is nu niet omdat ik over gordijnen begin te schrijven dat ik niets anders te vertellen heb, integendeel. Het grote nieuws van gisteren is nog steeds dat Katrien er in geslaagd is om in het praktisch examen voor haar motorrijbewijs te slagen. Een dikke proficiat is hier wel aan de orde :-) Verder begint er op het werk eindelijk wat vaart in te komen. Ik ben al begonnen met het lab wat op te kuisen (vreemd hoe dat toch altijd overal nodig is), en het inventariseren van de producten die op voorraad zijn (opnieuw, vreemd etc ...). Zich inwerken in een nieuw onderwerp is een beetje als proberen kaart te lezen in het donker met een laserpointer als enige lichtbron. Gelukkig heb ik, nu ik mijn personeelskaart van de unief heb, ook toegang tot de bibliotheek, en heb ik vandaag een paar goeie boeken over het onderwerp kunnen uitlenen. De bibliotheek is onwaarschijnlijk groot, niettegenstaande het feit dat het departement chemie hoegenaamd niet veel groter is dan dat bij ons. Zowel in de sectie referentiewerken als in de "gewone" boekenschabben staat ongeveer alls wat relevant is voor het onderzoek dat binnen het department wordt bedreven, inclusief recente boeken. Als er van de collega's iemand zin heeft om rond te snuisteren in de cataloog, ik kan wel een paar boeken uitlenen en meebrengen met Kerstmis. http://bison.buffalo.edu Tot slot ben ik er in geslaagd vandaag voor de allereerste keer sinds ik hier ben te koken. Koken in de VS is niet simpel. Vooral het vinden van groenten is een behoorlijke beproeving. En als je dan ook nog geen diepvriesspul kunt kopen omdat het tegen dat ge naar huis gewandeld zijt al allemaal ontdooid is, dan komt ge in de problemen. Nu echter, na het arriveren van den auto, is dat allemaal geen enkel probleem meer. Ik heb geshopt tegen de sterren op, en heb onder andere ook eten gekocht. Vanavond dus een heerlijke ratatouille bereid met allemaal verse groentjes, een kipfilet, en aardappelen. Eens te meer ben ik tot de conclusie moeten komen dat die Amerikanen niet goed wijs zijn. En dat dan nog op twee gebieden. We sommen ze even op in chronologische volgorde: 1. Het betalen van aankopen. In de groentenafdeling staan geen weegschalen. Vlak voor ik in de rij ging staan voor de kassa's dacht ik dus bij mezelf (jaja :) "seffens sta ik hier tien minuten aan te schuiven, en dan zegt die madam "ge moet dat wegen", en dan sta ik daar, want aan de kassa was ook geen weegschaal te zien. Ik dus op zoek naar een meneer of mevrouw die mij kon uitleggen hoe dat nu moest. In "Tops" (de supermarkt, 24/24 open, "Tops never stops!") hebt ge van die kassa's waar ge uw eigen spul kunt scannen, en zelfs meteen per kaart betalen. Er is 1 kassier per vier van die kassa's voor als ge in de problemen komt. Die mevrouw (die juist efkes niks stond te doen) meende ik dus te vragen hoe en waar ik mijn groentjes moest wegen. Het antwoord ? "Minuutje meneer, ik kom u dadelijk uitleggen hoe ge die kassa hier gebruikt." Wellicht, dacht ik dus, gaat dat eigenlijk zelfs nog sneller dan wanneer ge uw producten door een kassierster laat scannen, en vooral, ge hebt zelf in de hand hoeveel van die verduivelde plastic zakjes ge meekrijgt. Zo'n plastic zakje hier, daarvan is iedereen vast overtuigd dat het onmogelijk om er meer dan twee dingen (zeg, een pak koekjes en een pakje boter) in te stoppen. Na de gemiddelde shoppingtrip eindigt ge dus met ongeveer 15 van die zakjes, ik kan dat dan niet met een gerust gemoed weggooien, en dus is de geschatte resterende tijdsduur voor mijn volledige kamer vol zit met plastic zakjes nog een viertal maanden. Dat gezegd zijnde, legde de kassierster mij geduldig (terwijl in Grote Vriendelijke Letters op het scherm dezelfde uitleg verscheen, en een aangename stem tegelijkertijd nog eens hetzelfde luidop vertolkte) uit hoe ik de kassa moest gebruiken. Het concept is eenvoudig: de weegschaal is ingebouwd in de scanner. Het enige wat ge moet doen is uw product op de weegschaal leggen, op het touchscreen produce aanklikken, en dan de code tikken die geassocieerd is met uw stuk groente. Neem nu bijvoorbeeld, Zucchini (courgette), dan kijkt de vriendelijke kassamevrouw die mij uitlegt hoe ge de kassa moet gebruiken bij fruit. Als ze, na alle soorten fruit zorgvuldig te hebben nagespeld, tot de conclusie komt dat het daar niet tussen staat, gaat ze over tot het scannen van de alfabetische lijst groenten. Uiteraard van voor naar achter. Het was u zonder twijfel ook al opgevallen (daarvoor was meer dan genoeg tijd gedurende het verwerken van de lijst fruit) dat Zucchini begint met een Z. Maar goed, eens die kleine hindernis achter de rug komen we bij het volgende probleem: zoals ongeveer alles in Amerika, is er met de moed der wanhoop getracht dit soort kassas volledig idiot-proof te maken. Dat wil zeggen dat ge vanuit zes verschillende richtingen in de gaten wordt gehouden met elektronische argusogen, die u behoeden voor vergissingen, en met vriendelijke stem begeleiden in het scannen van uw producten. Vergissingen zoals daar zijn: ik heb twee blikskes mais in mijn karretje. Eentje kan ik scannen. Van het volgende merkt de kassa uiteraard op dat dat hetzelfde product is dat ze net eerder ook heeft gescand. Bazaar natuurlijk. Remove item from the scanner, and place the next item blikske mais eraf, blikske mais er weer op Please remove all items from the scanner blikske mais eraf Please place the next item on the scanner blikske mais er weer op Please ask for cashier assistance. Ik moet er niet aan denken wat het inhoudt als ge 6 blikskes mais koopt en niks anders. Vermits bovendien mevrouw de kassa van ieder item moet zeggen dat ge het moet verwijderen voor ge er aan moogt komen (anders is het boel) en vervolgens klaar moet zijn met het zeggen van please place the next item on the scanner voor ge dat effectief moogt doen (want anders is het weer boel), doet ge wel een kwartierke over het scannen van een halfvol karretje. Ik denk dat ik volgende keer toch maar aanschuif bij een gewone kassa Dan die gekke Amerikanen, part 2. Het bakken van diepvries kipfilet. Dat ging, vond ik persoonlijk, vlekkeloos. Tot de eerste hap, die, ondanks het feit dat ik er hoegenaamd geen zout had opgedaan, opvallend zout smaakte. Inderdaad, nakijken op het pak levert op dat de inhoud may contain up to 10% of a solution to enhance taste. M.a.w., natriumglutamaat (smaakversterker) opgelost in zeewater of zoiets. Argh. Ik zal in t vervolg mijn kipfilet maar zorgvuldig afwassen voor ik m bak
