Het is zomer in Buffalo, en in tegenstelling tot de voorbije weken is de temperatuur nu min of meer draaglijk, en kunt ge buitenkomen zonder te smelten. Eerst en vooral ging ik dus vanmorgen naar de bank, want ik moet beginnen oppassen hoeveel ik nu nog met mijn kredietkaart betaal (ge weet -of ge weet niet- dat mijn belgische kredietkaart de meest voor de hand liggende manier is om geld de VS binnen te sluizen. Echter, nu mijn verblijf hier stilaan zijn einde begint te naderen, moet ik opletten dat met alles wat ik nog terugkrijg van de universiteit voor de betalingen van de congressen etc, en ook de verkoop van de auto uiteindelijk, ik niet met een gigantische berg dollars blijf zitten die ik dan weer moet inwisselen voor euros. Mijn bankrekening is dus in afwachting van de cheque van de unief vrij leeg, en ik moest zien dat ik de huur voor de komende maand op een of andere manier kon betalen). Dat geregeld zijnde, kuierde ik terug over Hertel avenue, en passeerde ik mijn favoriete antiekwinkel (Christa and Matt). Alle paar maanden wandel ik daar eens binnen, en wat staat er nu toch vanachter in een verstoft hoekje van de winkel ? Een Coca-Cola ijskist recht uit de jaren veertig. Die dingen zijn in Europa stervensduur, vooral als ze er zo goed uitzien als deze, en ik vroeg dus naar de prijs, me verwachtend aan iets rond de 250$. Christa zei echter "You can have it for 50 bucks". Dat is een aanbod dat werkelijk te goed was om te laten staan, en ik ben dus nu de trotse eigenaar van een Coca-Cola ijskist. Dat ik die vervolgens naar huis moest slepen was ik in de resulterende euforie efkes vergeten, maar een hoop gesleep en gevloek later stond het ding hier bij mij thuis. Het lot was mij bijzonder gunstig gezind, want in de namiddag was er een vollebaltoernooi gepland van de "United Nations", ons clubke internationalen, en daarvoor moest ik nog efkes naar de unief om een kristal op de diffractometer te monteren. Die ijskist was dus, behalve een gedroomde collectible, ook een ideaal accessoire voor het volleybaltoernooi. Eerst bij Tops gestopt op weg naar de unief om cola te kopen (en water voor de liefhebbers), dan op de unief het ijsmachien geplunderd, en inderdaad, al snel was mijn cooler de ster van het toernooi en een graag geziene verzamelplaats voor dorstige mensen. Negentien foto's op http://fotos.telenet.be/8989534982 Nu het ding nog terug naar Belgie krijgen ... het heeft wel een groot voordeel, het is namelijk hol. Je kan er andere rommel instoppen.
Achteraf wisten M.P. en zijn vrouw mij en K.M. te overtuigen om nog mee te gaan naar een festival in Tonawanda, aan het oude Erie kanaal. Daar was verschrikkelijk veel volk en een podium, maar geen muziek. Na daar dus drie kwartier, steendood van het volleybal en tennis, en met een sprite van 3$, gestaan te hebben, kwam er een groepje muzikanten opdraven dat zich om te beginnen al uitgebreid verontschuldigde voor de "technische moeilijkheden", maar het stukske muziek dat ze vervolgens ten berde brachten had een paar inherente technische moeilijkheden van zichzelf. Toen liedje nummer twee hetzelfde kattengejank bleek te zijn hebben we dus vierklauwens de benen genomen, maar niet zonder af te spreken dat we morgen naar Marineland Canada gaan, om de rest van dit bijzonder mooie weekend aangenaam door te brengen (rollercoasters en orka's, dat kan nooit slecht zijn ...) Meer dus later ...
Tot slot nog voor de voetballiefhebbers ... Amerika is geen voetballand. Maar dat de tribune naast het voetbalveld kleiner is dan de goal, dat heb ik in belgie eerlijk gezegd toch nog nooit gezien : http://fotos.telenet.be/9980534123
