Het congres is achter de rug, en ik ben weer veilig thuis in Buffalo ...maar wat een belevenissen ! Het congres zelf was redelijk onopmerkelijk. Er was wel eem promotiestunt waarbij het planetarium/IMAX/dome theatre werd afgehuurd door een bedrijf, en iedereen werd uitgenodigd voor een natje en een droogje. Dat was op zijn zachtst gezegd ...interessant. http://fotos.telenet.be/9900644142 Ik heb woensdag mijn verhaal verteld, en zelfs een behoorlijk aantal vragen te verwerken gekregen, wat betekent dat men het nog interessant vond ook. De randactiviteiten zijn het veel meer waard verteld te worden ... Salt Lake City ligt dus naast het grote zoutmeer. Het zoutgehalte daarvan varieert tussen de 10 en de 24% naargelang hoe veel het regent en waar in het meer ge meet. Er ligt een groot eiland in het meer, Antelope Island, dat een soort natuurreservaat is, en daar wilden we dus naartoe. Na de nodige frustraties met het proberen de toegang ervan te vinden, vragen we aan een stel locals die aan de kant van de weg aan een go-kart staan te prutsen "En hoe komen we nu bij het water ?" Die man legt dat uit (we zaten een mijl of 10 verkeerd), ik bedank hem uitvoerig en zeg "Bye !". Waarop hij antwoordt : "See you later !" Er valt een verblufte stilte, waarna hij er na een seconde zwakjes aan toevoegt "Well, I didn't mean it that way..."
Bij het meer aangekomen bleek dat nog erger te stinken dan de gemiddelde beerput. Daar zijn twee redenen voor : er is maar 1 soort leven in het meer, een soort garnaaltjes. Die laten enerzijds in groten getale hun kaas als het water te warm/zuurstofarm wordt, en bovendien worden ze op hun beurt graag opgegeten door vogels, die dus op de koop toe ook nog eens heel dat meer volschijten. De stank langs de weg (7 mijl Mont-Saint Michel-gewijs over een dijk) is werkelijk niet te harden. Op het eiland zelf echter valt het best mee, en ondanks het gebrek aan deftig badgerief moesten M.G. en ik natuurlijk een frisse duik nemen ... nu ja, duik ...onder water geraakt ge natuurlijk niet. Echte dode-zee toestanden, heel speciaal en ook erg plezierig, ge moet alleen zien dat er geen water in uw ogen spat, want dat prikt verschrikkelijk. http://fotos.telenet.be/9902644281 Fotos van mijn zwempartij volgen nog.
Vrijdagmorgen zijn we om 5 uur vertrokken op de lange reis terug. http://tinyurl.com/2bw9a6 Uiteraard hadden we ook op de terugweg iets voorzien om te bekijken. We zijn dus door Grand Teton Nat'l Park gereden, http://fotos.telenet.be/8903644472 en vervolgens door Yellowstone. http://fotos.telenet.be/8904644282 Beide parken zijn zonder meer a-dem-be-ne-mend. Het is heel eenvoudig: ik moet er ooit terug naartoe, en dan wel voor véél langer ! M.G. heeft die hele eerste dag gereden, in totaal een kleine 600 mijl. Het oorspronkelijke doel voor dag 1 was Buffalo, Wyoming, om te overnachten (gewoon voor de gag-value) maar daar zijn we niet meer geraakt. We zijn dan maar in Cody (Buffalo Bill's achternaam was Cody ...het stadje is naar hem genoemd) blijven slapen, in 1 kamer met twee bedden, dus hebben M.P. en ik op de grond geslapen. Zeven uur 's ochtends dan reden we verder door (de eerste 400 mijl waren mijn shift), langs de scenic route 14 door Shell Canyon (ongelooflijk mooi ... twee uur daar verloren aan rondkijken en foto's nemen: http://fotos.telenet.be/8907644720). Dan toch gestopt in Buffalo, WY om wat foto's te nemen. Het ziet er zowaar een stuk levendiger uit dan Buffalo, NY, met zijn 3000 inwoners ! http://fotos.telenet.be/8905644232 En van daar dan verder tot in Rapid City, waar we het Badlands National Park hebben bezocht. Heeft onverwachterwijs (ochgot, South Dakota heeft ook een nationaal park !) ook uren geduurd. Eveneens buitengewoon prachtig. http://fotos.telenet.be/8909644233 Van daar heeft M.G. het stuur overgenomen (rond zes uur 's avonds) tot twaalf uur 's nachts (weer 400 mijl). Van twaalf tot zes was het dan weer aan mij. Om zes uur weer aan M.G., tot we om 9 uur 's morgens op zondag in Chicago aankwamen. Onvervaard (en omdat het zondag was) zijn we midden door de binnenstad gereden. http://fotos.telenet.be/8908644938 Weer 400 mijl later was het weer aan mij om het stuur over te nemen, en na nog 320 mijl, een grand total van 2346 mijl en een uur of 39 rijden zijn we dan weer in Buffalo, NY aangekomen, na 10 staten doorkruist te hebben (UT, WY, SD, MN, WI, IL, IN, OH, PA, NY) . Op de heenreis hebben we er nog vier andere aangedaan (IA, ID, NE, CO), en samen met de 6 die ik met Katrien heb doorkruist gedurende ons verlof (MA, NJ, RI, CT, NV, AZ), en de 3 andere waar ik ondertussen ben geweest (VA, MD, DE), dan WA drie jaar geleden, en DC, maakt dat vind ik toch al een respectabel totaal van de 50...
