Ik weet dat ik jullie nog een heel stuk verhaal over onze reis schuldig ben, maar vermits ik maar geen tijd vind om de foto's te sorteren, eerst even iets anders. Ik zit dus nu op een congres in New England, en vanmorgen bij de eerste koffiepauze komen we buiten terwijl ik toevallig met mijn baas, prof. C. aan het praten ben. Hij tast dus in zijn zak voor zijn zonnebril, vindt die dan ook, en zet hem op. Ik vond al dat hij er verbazend flashy mee uitzag, en inderdaad, na een drietal seconden pakt hij hem verbaasd weer van zijn neus, en zegt "Hmm, dit is helemaal mijn zonnebril niet !" Dat op zich was al erg grappig, omdat prof. C. normaalgezien zonnebrillen kwijtraakt aan een tempo van ongeveer drie per maand. Hij concludeerde dan ook "Wel, ik heb al genoeg zonnebrillen aan de wereld geschonken, het werd tijd dat ik eens iets terugkreeg." Vanavond, na de laatste postersessie, tegen een uur of elf, zakten ik en mijn collega M.P. zoetjesaan af naar de pooltafel, waar een aardig assortiment Denen en een Engelsman, die vanochtend de eerste spreker was geweest, al aan het spelen waren. Na twee minuten zegt de Engelsman ik kwestie: "Wel, ik hoop dat ik mijn zonnebril nog terugvind, want ik ben die vanmorgen ergens kwijtgeraakt." Waarop M.P. en ik natuurlijk een lachstuip krijgen, zodat het even duurt voor we hem kunnen vertellen dat het prof. C. is die zijn zonnebril heeft gejat. Het enige waar we nu op kunnen hopen is dat prof. C. hem niet terug kwijt is gespeeld voor de rechtmatige eigenaar 'm hem morgen kan afhandig maken ...
(dat is dan ook goed afgelopen ...prof. C. was wel een tikje teleurgesteld)