Het is altijd goed even stil te staan na een periode van intens zeilen en reizen. Is het allemaal wel een beetje zoals verwacht? Tenslotte maak je zo een reis niet is een wipje. Het start met een droom, waarvan je denkt, dit blijft een droom. Maar als die droom teveel je gedachten gaan bepalen, wordt het tijd om er iets aan te doen. Je gedachten en ideeën ordenen. Omzetten van je dromen naar de praktijk is de grootste stap. Je hebt een boot, maar die voldoet niet aan de eisen van jou dromen. Boot kopen, en dan is de eerste stap gezet. Als je een boot koopt dan lijkt die helemaal naakt tov de boten die je ziet vertrekken. Bekijk de foto's van onze boot bij aankoop en hoe hij er nu voorkomt. Om je maar te vertellen dat aan zo'n een reis een enorme voorbereiding vooraf gaat. Was het dit allemaal waard, na drie maanden gaan we evalueren. Rondreizen kan je op verschillende manieren, mensen kiezen voor een mobilhome, anderen gaan per vliegtuig de wereld ontdekken of met een cruise, te voet of met de fiets. Maar nee wij maakten voor onszelf de juiste keuze, wij houden van de voldoening na een uitdaging. Iedere trip die je maakt is een uitdaging, de een al wat zwaarder dan de ander. Soms onderweg vraag je je soms af, waarom doe ik dit, op momenten dat de zee hard is voor boot en zijn bemanning, maar bij aankomst in de haven, en je drinkt je eerste pintje, dat heb je dit gevoel van YES we did it again. Ook de manier dat je een nieuwe streek benadert is uniek, via een haven binnenvaren is anders, je komt aan de andere kant een land binnen, en dat is nu juist het aangename. Je hebt ook altijd je eigen huis mee, je eigen bed, kleerkast, je persoonlijke zaken. JA, wij hebben de goede keuze gemaakt en het was zeker de "grote voorbereiding" waard. De sfeer onder zeilers is ook uniek, iedereen helpt iedereen, meeste families hebben er al een leven en een carrière opzitten, dus iedereen is goed in iets, er zijn dokters, ingenieurs, enz, De eerste etappe was een voltreffer, gespaard van grote tegenslagen. We zijn voorzichtige zeilers, die de zee en het weer respecteren. We weten dat onze boot meer aankan, maar we sparen ons materiaal omdat we weten, dat het nog lang meemoet.
Cruisen tussen de eilanden rond Guadeloupe. Op zijn Frans, Le pain, le vin et le Boursin, mmmm Lekker gourmand, Je betaalt in Euros, maar veel te veel voor alles, Mooi, mooi, mooi, Marie Galante, Les Saintes, Gosier, Hanse de Le Havre, Les Desirade, . Het varen tussen deze pareltjes doe je zonder bescherming met deining en golven van de oceaan. Het is soms hard zeilen, bvb om Marie Galante te bereiken vanuit Pointe-a-Pittre, is hoog aan de wind, zijn we niet meer gewend om aan de wind te zeilen, dus onder fikse helling, waw, dit is echt zeilen, regelmatig wat buiswater over ons, wat je in een wip opdroogt en zo in geen tijd van jou een witte sneeuwpop maakt, opgedroogd zout. Wat krijg je in de plaats, mooie paradijsjes en goed beschermde ankerplaatsen, die je een goede nachtrust bieden, mooie snorkelgebieden, die je telkens weer versteld laten staan van al het moois wat je ziet, zelfs als een haaitje van een metertje onder je door zwemt. Gelukkig hadden we net gelezen dat meer dan 90% van de haaien ongevaarlijk zijn, alleen het staat niet op hun rug geschreven of ze mensvriendelijk zijn. We hebben nu om en bij de 5000 mijl gevaren in juist 3 maanden tijd. We houden het zeilen eventjes voor bekeken, Nee nee geen paniek, we houden er niet mee op. We zijn de grote haven van Point-a-Pittre binnen gevaren om hier een tijdje te blijven. De boot en wijzelf zijn een beetje aan onderhoud toe, voor ons, de kapper, een douche met onbeperkt water, enz, De boot, een grondige spoelbeurt, grote schoonmaak binnen en buiten, en enkele klusjes, herstellingen, enz, De blog zal er een beetje anders uit zien, maar we blijven hem wel bijhouden, Ook hier gaan we op avontuur, onze vrienden die hier wonen bezoeken zal op zich al een prettig terugzien zijn. We keep you on touch
Cindy en mezelf hebben een tijdje gewerkt voor Trade Winds, een bedrijf die wereldwijd Luxe Catamarans chartert. We zien hier dan ook regelmatig collega schippers van deze organisatie. Een koppel Canadese schippers hebben hun weekje vrij hier in Guadeloupe. We zijn met hun vandaag een dagje op tour geweest. Op zoek naar een van de meest spectaculaire watervallen hier op het eiland, Chute du Carbet. Het leuke, maar zwaarder dan voorzien is de wandeltocht er naartoe. Je hebt ongeveer 2 uren te stappen en de paden beginnen comfortabel en eindigen in een helse afdaling. Maar een ding is zeker, het is allemaal de moeite waard. Alleen na de tocht waren we allemaal helemaal kapot, de hoogte, de enorme vochtigheidsgraad in de bergen matten je helemaal af. In de regenwouden valt er op bepaalde plaatsen 11 meter regen per jaar, dit is niet te bevatten. De dag eindigt met platte rust.
Planning bij zeilers worden meestal bepaald door het weer. We wisten al een paar dagen dat er het weekend meer wind komt, dus varen we richting beschutting. Eerst plannen we Les Saintes, waar heel sterke boeien liggen, waar je veilig ligt achter te wiegen, maar onderweg horen we op het recente weerbericht, dat de wind meer Noord komt, en we vinden dat Les Saintes te weinig bescherming biedt bij deze wind en beslissen verder door te varen naar Pointe-à-Pittre in Guadeloupe. Daar kan je volgens de Pilot aan de boei of nog meer beschermd in de haven. Het wordt een tocht van om en bij de 50 mijl met zeilen in richtingen van 3/4 van de windroos, het wordt leuk zeilwisselen, met winden van 0 tot 17 knopen, en golven die spelen met de Saybia, zelfs een stuk op motor.
Pointe-à-Pittre heeft een lange invaargeul, die de strak bemoeid is om je te beschermen bij ondiepten, je doet dezelfde vaargeul aan dan grote zeeschepen, die zoals wij van de andere kant van de wereld komen.
Bij ons vertrek in Pigeon Islands, was het sukkelen met het anker, om een of andere reden is onze ankerketting van zijn geleider geschoten op de winch en in Geen tijd lag onze hele voorrad ankerketting van meer dan 80 meter op de 20 meter diepe zeebodem. Een heel gedoe om de ketting weer in het spoor te krijgen en een paar pijnscheuten in de rug meer kunnen we weer verder. In Pointe - à - Pittre geen boeien, zoals die staan beschreven in de Pilots, te vinden, dus terug anker uitgooien en hopen dat we blijven liggen. Voor de golven liggen we beschut, maar met de wind weet je nooit. De hele nacht onze twee ankerwachten aangezet voor de komende winden en wat blijkt als we s'Morgens wakker worden, geen zuchtje wind, de hele nacht,.... Ok goed geslapen.
