Drie maanden hebben we samen gezeild, bijna 4000 mijl. Je deelt lief en leed op zo' n avontuur, er zijn super leuke momenten, er zijn hardere momenten waar je elkaar steunt en elkaar nodig hebt. De 53 ft van de Saybia zijn nu voor ons twee, het zeilen wordt harder.
Voorbeeld je bent midden op de oceaan, je batterijen leveren maar half werk, s' nachts ben je dan afhankelijk van je generator, maar bij het starten laat hij het afweten, buiten hebben we meer dan 35 knopen, met aangepaste golven. Alle ogen waren dan op mij gericht,...... Komt dit goed, krijgen we genoeg stroom voor onze automatische piloot?....
Het leuke is dat de taken worden verdeeld, je gaat elkaar opmonteren, we feesten samen, genieten van het zeilen.
Het moment van afscheid is gekomen, er wordt gepakt, gepoetst.
Met de dinghi varen we op en af met de vele bagage die we aan wall zetten, de taxi haalt onze vrienden op. Nog een paar foto's als herinnering,....
We varen terug naar onze Saybia, die leeg aanvoelt, rustig, wachten op een nieuw hoofdstuk.
Het is een schiereiland van Antugua, dat een beetje verloren ligt, maar in plaatselijke folders gelezen dat het toch bezoeken waard is. In het midden van het eiland heb je het dorpje met dezelfde naam.
Daar wordt je toch nog even stil. Antigua is toch een vrij goed ontwikkeld eiland, en dan plots zie je een levensstijl van honderd jaar terug. Een groot gedeelte van bet dorp in eigenlijk een bedon-ville, zonder rioleringen, het afvalwater loopt via kanaaltjes door de straten.
Aan de andere kant, aan de rand is het eiland bezaait met prachtige git witte stranden, waar natuurlijk een paar luxe hotels zijn gebouwd, contrasten.
Dit geeft niet altijd het bevredigende gevoel wat je verwacht als je op stap gaat.
We zitten hier in volle verkiezingsstrijd, en stoeten van de verschillende partijen verdringen elkaar, maart blijkbaar is de politiek hier niet bij machte iedereen een deftig bestaan te geven. Er is nog werk aan de winkel.
Na een periode van intens zeilen, hebben we een beetje een break ingelast. Antigua heeft heel wat te bieden. We liggen nog steeds in Falmouth, een baai die ons veel bescherming biedt, de boot beweegt niet, en dat mag ook al een keer. Iedereen doet zijn eigen ding een beetje. Op lokale bus afstand ligt de hoofdstad St Johns, een stad met zijn typische tegenstrijdigheden, de lokale winkeltjes die hun waar aanbieden, deze tentjes zijn heel basic en verkopen in hoofdzaak Chinese producten. Daarentegen heb je dan de hoofdstraat die uitkomt op de aanlegstijger van de cruiseschepen. Een straat met winkels die alle luxe artikelen aanbieden, en de mensen lokken, met bordjes TAX FREE. Onze verwondering was groot dat we daar een Belgisch shopje vonden die allerlei lekkernijen aanbiedt van bij ons Brusselse wafels, kuberdons,....alles aan veel te hoge prijzen, maar wel lekker.
Gisteren hebben we kennis gemaakt met een Zweed waar we nog hebben naast gelegen in Gran Canaria. Hij heeft zich hier gesetteld met een plaatselijke schone. Voor ons een prettig weerzien en een bron van informatie over de omgeving hier, tips waar je het best eten inslaat, enz,....
Na ettelijke biertjes gaan we met onze dinghi in het donker op zoek naar onze Saybia die trouw op ons ligt te wachten.
Reeds na een paar dagen, na ons vertrek in Gran Canaria hadden we problemen met onze energie voorzieningen. We moesten heel zuinig omgaan met onze batterijen, en de generator hebben we s'nachts tijdens de overtocht om de twee uur gestart.
Even op een rijtje. We hebben 11 batterijen, waarvan 1 voor het starten van de motor, 4 voor de verbruikers in het woongedeelte, die ons voorzien van verlichting, opladen van computers, alle electronica aan boord, de automatische piloot, enz,... De overige 6 batterijen zijn voor het zwaardere werk, zoals ankerwinch, winches voor het bedienen van de zeilen, en de boegschroef.
Het zijn nu net de 4 service batterijen die ons parten speelden. Ik ben vrij technisch en zeker elektrisch aangelegd, maar het was moeilijk een diagnose te stellen, zelfs in Martinique lieten we de batterijen testen en bleken helemaal ok. Maar het probleem bleef.
Maar om het verhaal af te ronden hebben we vorige zaterdag de 4 servicebatterijen toch vervangen en alle problemen blijken van de baan.
Onze zonnepanelen geven zoveel stroom dat we de dag en de nacht door kunnen zonder de batterijen bij te laden met de generator, dus geen lawaai meer aan boord. We hebben een groene boot, en zo voelt het ook aan nu met onze groen energie.
We moeten nu enkel nog de generator starten om zoet water aan te maken.
Antigua is mooi en heeft ons zoveel te bieden, maar toch bekijken we al om verder te varen. We plannen Joly Harbor, een andere heel mooie haven hier in Antigua, en daarna willen we heel graag naar Barbuda, Barbuda is een eiland op een 30 mijl ten noorden van Antigua.
Als je de beschrijving leest in de Pilot, onze gids voor zeilers, dan wordt je er zo naar toe gezogen. Ėėn stuk natuurschoon, het eiland is helemaal omgeven door een krans van koraal, dit maakt dat de onderwater wereld van dit eiland een stuk pracht is. Ook aan land is de natuur heel apart, het wordt beschreven als het mooiste eiland van de Caribbean, het kan vergeleken worden de Galapagos eilanden.
Er is wel ėėn probleem, onze Saybia is een zeilboot met goede zeileigenschappen, en dat heeft deels te maken met onze diepstekende kiel, onze boot heeft een diepgang van bijna 3 meter, dit resulteert in een goede stabiliteit op zee, maar eens aan de wal moeten we rekening houden met onze diepte. Heel veel mooie plekjes zijn enkel te bereiken door boten die minder dan 2 meter diep steken, vandaar dat meer dan de helft van de boten hier catamarans zijn, die hebben slechts een diepgang van 1,50 meter of minder.
Zo kunnen we Barbuda niet bezoeken met onze boot, de vele koraalriffen en de ondiepe ankerwaters weerhouden ons.
Toch willen we dit natuurschoon niet missen en gaan we vandaag op zoek naar andere mogelijkheden om Barbuda te bezoeken. Per vliegtuigje of overzet, we zoeken het uit.
Voor de zeilers onder ons eventjes recapituleren we zijn vandaag 8 maart.
Op 31 januari zijn we in Saint Lucia aangekomen, Rodney Bay, na de oversteek van 2960 mijl.
5 weken later dus liggen we in Antigua, Falmouth Bay.
In totaal bezochten we tot nog toe 11 plaatsen op 6 verschillende eilanden.
Vertrekkende vanuit Saint Lucia, naar Martinique, Dominica, Les Saintes, Guadeloupe, zo naar Antigua.
De kaart geeft min of meer een overzicht van onze route.
We zeilen steeds ten westen van de eilanden, wind en golven komen uit het Oosten, dus de eilanden geven min of meer wat bescherming. Hoofdzakelijk zijn de tochten bezeilbaar, meestal varen we op halve wind of 60°. Vaar je naast een eiland dan geniet je van de luwte, je hebt wind maar bijna geen golven. Doe je een oversteek van het ene eiland naar het andere dan heb je de deining en de golfslag van de oceaan. Tot nog toe waren de oversteken vrij volwassen zeiltochten, met wind van gemiddeld 25 knopen en golven van 2 tot 2,5 meter. Niet meteen gevaarlijk maar toch zeilen we steeds onder gereefd zeil. Sedert onze start op 14 januari hebben we nog niet een keer onder volle zeilen kunnen varen. Je wendt eraan maar het blijft wel steeds zeilen onder zwaardere omstandigheden. Dit is eigen aan het seizoen 2014. Iedereen spreekt hier over de zwaardere zeilomstandigheden. Normaal naarmate de zomer nadert moeten de Trade Winds rustiger worden. Neptunus is vrij actief dit jaar. We will see...
