Sal Whistle Bay is een kleine baai die vrij moeilijk is om binnen te varen, hoge golven duwen je de kleine baai binnen. Eens aan de boei waan je je terug in een nieuw aards paradijs, prachtige stranden, palmbomen, ... Maar hier alles back to basic, eenvoudige hutjes nodigen je uit voor Lobster te eten aan veel te dure prijzen, maar eentje is zo overtuigend dat hij ons toch overhaalt om zijn gegrilde langoesten te proeven. Maar plots kunnen situaties wenden, Cindy loopt de trap af en oeps vergeet een trede, slaat voet om en gedaan met stappen, onze dokterafdling zegt verstuikt en rusten. Oei onze kreeft ligt al op ons te wachten op het strand. Ok afhalen en aan boord opeten, nog zo lekker.

De nacht is terug onrustig op een rollende boot, dus vertrekken en snel naar de volgende stopplaats, Tobago Cays.

We zagen al veel moois maar dit slaat alles, het mooiste tot nu toe, een verzameling van witte stranden, riffen, net onder water en turquoise blauw water. Dus de dinghi in, zwemmen en snorkelen maar. Onder water nog mooier prachtige rifs, kleurrijke vissen, het water hier is 29°. Onze dag kan niet meer stuk, maar toch in de namiddag terug verder naar het volgende eiland Union Island, dat ons meer zekerheid geeft voor de nacht, meer bescherming.

Een piepklein eiland alleen te bereiken  via een privé vliegveldje of met de boot.

De tocht vanuit Bequia was vrij ruw, nog steeds harde wind teisteren de eilanden hier, maar eens je hier aankomt valt je mond open, de foto's hierbij spreken voor zichzelf. Het eerste wat ze je aanbieden als je aan wal komt zijn langoesten, bij manier van spreken komen ze hier zo uit zee gekropen.

Verder wonen hier een 90 tal steenrijke families in gigantische villa's, waaronder Mike Jagger, David Bowie,....

Morgen varen we al verder naar een volgend paradijsje.

Toch even iets over het weerbeeld hier op The Windwards.  Vooreerst zijn de Caribs ingedeeld in 2 grote groepen, The Windwards, zuidelijk gelegen en The Leewards, de meest Noordelijk gelegen eilanden en meest toeristische eilanden, bekend  als Sint Maarten, Guadeloupe, Martinique, enz,....

The Windwards waar we nu doorvaren hebben een minder goed weerpatroon, we voelen wel zeer aangename temperaturen, maar minstens iedere dag een of meerdere squalls, de plotse korte en hevige onweders, gepaard met zeer sterke winden en regenbuien. Tenslotte liggen we hier al een week vast door echt te sterke winden. Vandaar wellicht minder aantrekkelijk voor het massatoerisme. 

Het positieve is dat je hier geen extreem hoge temperaturen hebt en met open vensters rustig kan slapen, dekentje heb je niet nodig.

Aan de andere kant beleef je hier nog de originaliteit van de bevolking, wat deze eilanden boeiend maakt om te bezoeken.

Van insecten heb je hier weinig last, allen als je s avonds een strandwandeling maakt heb je wat last van bijtende strandmuggen, maar het gaat snel weer over.

Zoals gepland, zijn door de gure windomstandigheden met een plaatselijke overzet naar Sint Vincent gevaren. Uiteindelijk was het de goede keuze, want tijdens de overtocht hing de helft van de passagiers overboord te kotsen. Wat een zee, gelukkig waren we zelf niet aan de overtocht begonnen. Aangekomen in Kingstone, de hoofdstad van Sint Vinent, zijn we eigenlijk niet verder geraakt dan het bezoeken van de stad, wat een cultuurschok, je acht het niet voor mogelijk hoe ongeorganiseerd, ouderwets ze hier leven. We werden al gewaarschuwd dat de stad bezoeken ook niet zonder gevaar was, en inderdaad het viel ons na een tijdje op dat geen enkel blanke gek hier in de stad te vinden was, alleen wij kwamen op het idee. 

Vandaar geen foto's van deze dag, durven ons toestel niet eens boven te halen, zelfs onze uurwerken en juwelen verdwenen in onze tassen. Op zich heel avontuurlijk en prachtig om dit te bezoeken.

De terugtocht verliep al even rommelig, toch blij terug veilig op ons bootje te zijn.

Morgen voorbereiden van de boot op de volgende tocht naar Mustique, en kijken wat ons daar te wachten staat.