Ik ben Jozef, en gebruik soms ook wel de schuilnaam cheverrant1.
Ik ben een man en woon in Antipolo City (Filipijnen) en mijn beroep is internetverkoper van boeken, cd`s, video`s, dvd`s.
Ik ben geboren op 20/01/1957 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: literatuur, films, muziek, strips.
Zoeken met Google
forum
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Afgelopen zondag was het de beurt aan mijn vriendin om haar verjaardag te vieren. Enkele zusters van haar kwamen al in de voormiddag aan huis om te feliciteren en om wat geld in ontvangst te nemen om boodschappen voor voedsel te kunnen doen. De feestelijkheden zouden dan doorgaan in de namiddag ten huize van een oudere zuster van mijn vriendin op enkele kilometers afstand van waar wij wonen. Wij arriveerden daar in de vroege namiddag. Het weer was dreigend met regen, maar niettegenstaande enkele fikse donderslagen, bleef het droog. Eerst wordt er even links en rechts handengeschud en gegroet, maar dan wordt er gegeten. Rijst met vis (lapu-lapu), waarbij een lekkere saus van soya-olie aangekruid met specerijen, chilipepers en kalamansi-sap (een lokale citroenvariant) wordt opgediend. Je kan die saus over je rijst scheppen of over de vis of over beide. Je kan de saus ook gewoon in de kom laten en de vis erin dippen. Hoedanook, erg lekker. Daarna volgt pancit, een Aziatisch noedelgerecht dat erg populair is en dat iedereen wel zal lusten. Het is op tientallen verschillende manieren klaar te maken: met zeevruchten, met varkensvlees, met kip, met allerlei verschillende soorten groenten, kruidig of minder kruidig... Voor de talrijke kinderen worden er liters coca-cola en andere softdrinks aangerukt.
Na de maaltijd scheiden de mannen en de vrouwen zich van elkaar. De vrouwen troepen samen om de laatste roddeltjes (zowel in familie- als vriendenverband, maar ook in de showbizz- te bespreken. De mannen troepen samen met een aantal flessen cognac (Emperador is een buitengewoon populair merk hier) om van gedachten te wisselen over leven, politiek en maatschappij. Er wordt gepraat in Tagalog (de Filipijnse taal) en in het Engels. Er wordt gedronken, gerookt en gelachen en veel onzin verteld. Tussen de onzin vang je wat ernstigs op over hoe het er aan toegaat in de gezinnen van de familieleden. Bij al de cognac worden er versnaperingen aangeboden; die versnaperingen bestaan vaak weer uit vis of uit gefrituurd varkensvlees, noedels met allerlei sausjes waarin je kunt dippen. Sommigen vallen na enige uren al in slaap vanwege te veel alkohol-konsumptie. Het is erg aangenaam. Rond negen of tien uur 's avonds gaan de meesten weer huiswaarts, tenzij er een videoke-machine gehuurd werd. Als er een videoke (of karaoke-) machine aanwezig is, wil iedereen wel enkele liedjes zingen en dan gaat het soms door tot in de vroege uurtjes. De Filipijnen zijn erg muzikaal en of ze nu allemaal kunnen zingen of niet doet er niet toe: ze proberen liedjes te kwelen, uit te schreeuwen, te "croonen" of wat dan ook. Zonder videoke-machine wordt er meestal het blok opgelegd rond tien uur 's avonds. Wat vooral van belang is bij dergelijke gelegenheden, is het samenkomen met familie en vrienden. Telkens weer gaat het niet aan mij voorbij. Men vindt hier nog een samenkomen onder familie, verwanten en vrienden dat meer en meer zeldzaam wordt in Belgie.
Categorie:leven in een ander continent
29-06-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
23-06-2010
roken en verbieden
Gisteren op het nieuws nog een televisie-onderwerp dat sigaretten- en andere tabakswarenverkopers worden aangepakt door de Filipijnse politie als zij hun handel drijven binnen een straal van 100 meter binnen schoolafstand. Men wil voorkomen dat studenten aan het roken raken, of voorkomen dat alreeds rokende studenten makkelijk hun kankerstokjes kunnen kopen. Het lijken mij allemaal nogal maatregelen die uiteindelijk niets zullen voorkomen en alleen maar rookgedrag in de hand zullen werken. Wat verboden wordt of hard wordt aangepakt door de overheid, biedt nieuwe uitdagingen voor jongeren (en ook wel wat ouderen). Dat roken slecht is voor de gezondheid, weet iedereen al wel, ook hier in de Filipijnen. Ook studenten. Waarom doen ze het dan ? Commercials voor tabakswaren zijn ook hier al sinds vele jaren afgeschaft. Alcohol drinken is ook niet bepaald gezond en verdovende middelen innemen zoals cocaine of marijuana (hier lokaal heet dat laatste shabu oftwel the poor man's cocaine) al evenmin. Op het betrapt worden van ervan in bezit zijn en/of of verkopen van shabu staan hier erg zware straffen (maar dat neemt niet weg dat er zowat elke week op het nieuws melding wordt gemaakt van het ontdekken van weer een nieuw laboratorium waar het wordt aangemaakt of het betrappen van nieuwe dealers die het aanbieden). Alcohol is nog steeds overal verkrijgbaar (en lokale merken erg goedkoop) en behalve een korte mededeling aan het eind van elke commercial voor hard liquor "drink moderately" is er geen vuiltje aan de lucht.
De nieuwe president, Benigno Aquino III, wordt zowat dagelijks op allerlei nieuwsberichten aangepakt over het feit dat hij sigaretten rookt. Hij heeft al geantwoord dat hij wel van plan is om het roken ooit eraan te geven maar niet van plan is om dat onmiddellijk te doen want hij wil niet dansen naar iedereens pijpen op elk gegeven moment. Geen onaardige bewoording om een boodschap over te brengen. De man is van plan om de korruptie in alle lagen aan te pakken in het land. Dat is belangrijker, denk ik. Ook al is het bijna ondenkbaar dat hij daarin zal slagen.Slaagt hij daar in zekere zin wel in, dan zal het hem nakkelijker vallen om het roken op te geven. Slaagt hij er niet in, zal een sigaretje hem ongetwijfeld smaken...
Categorie:leven in een ander continent
23-06-2010, 11:31 geschreven door cheverrant1
20-06-2010
derde reporter gedood op 1 week tijd in Filipijnen
Vandaag op de nieuwsberichten via Internet: "Gunmen shot and killed a 50-year-old newspaper reporter in the southern Philippines at the weekend, the third journalist slain in a week, police said Sunday.
Nestor Dedolido was pronounced dead on arrival at a hospital after two men on a motorcycle shot him at close range outside a bar he owned in the southern city of Digos on Saturday night, police said in an incident report.
Dedolido was a reporter for Kastigador, a weekly allegedly financed by a group of politicians and his death may have been related to his work, police said.
"I believe the killing of my father is politically motivated. There is a politician involved," Dedolido's son, Marxlen Dedolido, 22, told reporters without elaborating.
The Philippines is considered one of the most dangerous places in the world for journalists.
Broadcaster Desidario Camangyan, 52, was shot dead by a gunman who walked onstage as the victim hosted a village singing contest in the southern Philippines on Monday.
A day later, Lito Agustin, 37, a radio reporter, was ambushed and shot dead as he rode a motorcycle home. Both men were known as outspoken critics of corrupt local officials.
The National Union of Journalists of the Philippines condemned the killings and pressed President-elect Benigno Aquino to ensure the murders were quickly solved.
Dedolido's death brought to 140 the number of journalists killed in the Philippines since 1986, the year a popular revolt ended the Ferdinand Marcos dictatorship and restored press freedom, the union said.
"The enemies of press freedom are on a killing spree," Nonoy Espina, the union's vice chairman, told AFP.
"But it is more than that, it shows that the level of impunity is just so high that they believe they can get away with murder no matter who sits as president."
"Aquino has to hit the ground running from day one."
Detlev Mehlis, who leads an EU-funded program helping to train police and prosecutors in solving the killings, said he was outraged by the wave of muders this week.
"This is simply unacceptable. In a democracy, freedom of the press is essential," Mehlis told AFP.
"It's the job of government to protect its people. These crimes should be solved and we are ready to assist in any way we can."
Last year was the bloodiest for journalists, with 32 reporters among 57 people killed in a massacre blamed on a political warlord in the southern Philippines, press monitoring groups said.
A gun culture, a free-wheeling press and massive corruption are some of the factors that make the Southeast Asian nation dangerous for journalists.
Criminal gangs, politicians and other powerful interests typically murder journalists to silence them and intimidate other media workers."
Wat nu precies altijd de bedoeling is om reporters neer te schieten in de Filipijnen, is nooit helemaal duidelijk. De verklaring hierboven vermeld is 1 mogelijkheid. Een ding is zeker: persvrijheid bestaat hier wel, want dit land is demokratisch, maar men schiet er maar wat op los naar het grote Amerikaanse voorbeeld waar ook nogal wat afgeschoten wordt. Als er in USA aleens een reporter tussen de slachtoffers is, wordt dit meestal toegeschreven aan zelfmoord, ongeval, "collateral damage" enz. Als moord onomstotelijk vast komt te staan, doet men een onderzoek maar komt men zelden tot een oplossing, alleen doet men allerlei geheimzinnige verklaringen die wel eens in de richting van een of ander grootschalig komplot zouden kunnen wijzen die dan weer onmiddellijk worden afgedaan als nonsens door andere media, want komplotten bestaan nu eenmaal niet, tenminste niet in de USA. Komplotten of niet, laat men eens wat duidelijkheid brengen in al die dingen. Als iemand vermoordt wordt, een simpele John Doe, vindt men vaak wel een oorzaak, motief, gelegenheid en schuldige dader. Als het slachtoffer Rep Orter heet, vindt men zelden of nooit iets... In de Filipijnen heten deze knapen vaak Jo Urnalista ofzo, maar waarom ze neergeschoten werden blijft meestal ook een mysterie...
NB: de afgebeelde foto heeft niets te maken met de dood van hogervermelde reporter. De foto is een afbeelding van een vrouwelijke reporter die recent ergens anders ter wereld werd neergeschoten...
Categorie:leven in een ander continent
20-06-2010, 12:34 geschreven door cheverrant1
19-06-2010
onderwijs in sex en geboortebeperking
Zoals al eerder aangestipt lijkt sexuele voorlichting hier op scholen in de Filipijnen een moeilijk punt te worden. Moeilijk aanvaardbaar voor de Katholieke kerk. Hier volgt een bericht gepubliceerd op MSN enkele dagen geleden:
"The United Nations on Friday backed a move by the Philippines to introduce sex education among primary and high school students that has sparked a row with the influential Catholic church.
The UN stressed that the Philippines was a signatory to an international treaty on the rights of children that commits member countries to providing proper information to girls and boys about their bodies.
"It is the obligation of the state to ensure that all adolescent girls and boys are provided with accurate and appropriate information on how to protect their health and practice healthy behaviours," the UN said in a statement.
"The United Nations will continue to work with government... to respect, fulfill and protect the rights of girls and boys to comprehensive information regarding their health and their bodies.
"Global evidence shows that giving clear, appropriate information to adolescents does not increase promiscuity but helps them make responsible decisions."
The government this week began introducing its Adolescent Reproductive Health programme in 80 public elementary and 79 high schools.
The scheme will later be expanded nationwide, in what the government said could hopefully reduce the country's high population growth rate, limit unwanted teenage pregnancies and prevent the spread of HIV and AIDS.
The Catholic Bishops Conference of the Philippines attacked the programme, warning that it encouraged promiscuity among the youth.
The bishops demanded that the government stop the programme, saying that sex education was better left to parents and taught within the confines of the home.
The UN on Friday acknowledged that parents played a pivotal role in teaching their children about their sexuality, but noted that people in authority such as teachers or doctors could explain the process better.
The government has often locked horns with church leaders over population control issues in this devoutly Catholic nation of more than 90 million people.
In one instance, church leaders called for the sacking of the health secretary after she launched a campaign to hand out free condoms on Valentine's Day this year as part of the battle against HIV and AIDS."
Of AIDS en HIV nu al of niet een ernstig probleem zijn hier, durf ik te betwijfelen. De Filipijnen staan niet meteen bekend als een destinatie voor toeristen om aan sex te doen. Niet zoals bijvoorbeeld Thailand. Het kan evenwel geen kwaad om aan preventie te doen. De Filipijnen proberen, net als vele andere Aziatische landen, om zich te ontwikkelen. Ontwikkeling komt met een prijskaartje. Ontwikkeling in Aziatische (net zoals in Afrikaanse) landen, komt meestal met een medisch prijskaartje dat buitensporig is. Hoedanook, de aanbeveling van de Katholieke Kerk hier dat sexuele voorlichting best door de ouders kan worden gegeven is bespottelijk. Miljoenen volwassenen hier hebben amper of nooit onderwijs genoten, vanwege te duur. Io vroege leeftijd moesten miljoenen hier al uit werken gaan om toch iets in het huishoudelijk laatje te brengen. Gedeeltelijk door traditie (de mensen zweren hier bij grote gezinnen waarvan de kinderen dan wel zullen zorgen voor de ouders, grootouders enz, als die te oud worden om nog te werken) en gedeeltelijk door gebrekkig of onvoldoende onderwijs, worden er hier alsmaar meer kinderen gemaakt omdat men toch niet weet hoe dat te voorkomen. Miljoenen groeien dus op voor galg en rad, zoals dat ooit heette, en ongeacht hoe het tegenwoordig heet, groeien op zonder veel perspektieven op werk en het onderhouden van een zelfbestaan. Was het anders in Europa in de vijftiger jaren ? Het was geenszins anders in Europa vijfhonderd jaar geleden... Tijden zijn veranderd. Tijd heeft de dogma's van de Katholieke Kerk in Europa de das omgedaan. Dat zal het ook hier doen.
Categorie:leven in een ander continent
19-06-2010, 10:02 geschreven door cheverrant1
18-06-2010
verkiezingen allerhande
Even een kleine toelichting over mijn skepticisme inzake N-VA en Bart De Wever die nu favoriet zijn in Belgie... Enkele jaren geleden, voor mijn vertrek uit Belgie naar de Filipijnen, maakte hij een tochtje, druk gefilmd en bekommentarieerd door allerlei televisieploegen van VRT en VTM enz, door de Seefhoek in Antwerpen, de plek waar ik toen woonde. Bart De Wever wandelde door de Handelsstraat en verklaarde achteraf: "Ik had geen idee dat de toestand zo erg was" of woorden van dezelfde strekking, waarmee hij bedoelde: "ik had er geen idee van dat die bepaalde buurt zo'n ghetto is van Marokkanen en Turken waar men nog amper een Vlaming aantreft..." Maar niemand zegt dat met zoveel woorden, ook Bart De Wever niet... Bart De Wever is van Antwerpen (Mortsel alleszins) en ook al kan ik min of meer verstaan dat hij niet alles kan weten van elke buurt, toch durf ik te stellen dat een politikus met ambitie zou moeten weten wat er minstens in zijn eigen stad aan de hand is... En indien niet uit persoonlijke bron, dan heeft die daar een team voor die de nodige informatie kan verstrekken... Jammer Bart, maar je bent voor mij niet erg geloofwaardig... Een ander voorbeeld: jaren geleden kontakteerde ik via een website Groen! in de stad Antwerpen en stelde enkele vragen over hun immigrantenpolitiek. Ik kreeg een antwoord terug via e-mail waarin zij stelden dat ik blijkbaar onwrikbare ideeen had over immigranten en er geen antwoord op mijn vragen kon worden verschaft... HE ? Normaal gezien zou elke partij graag stemmen willen maken en dus een vragensteller antwoorden geven om die vragensteller te overtuigen naar de partij toe te komen... Niet Groen! Die heeft blijkbaar voldoende kiezers... Wel, als we het recente verkiezingsresultaat overlopen, heeft Groen! alweer wat stemmen gewonnen die zij de vorige maal verloren had... Min of meer status quo, maar niemand in de partij die dat zal toegeven... Ik bedoel maar dat partijen lak schijnen te hebben aan verkiezingsresultaten en nog meer aan het overtuigen van potentiele kiezers. Het enige punt van belang schijnen de dotaties te zijn die vatgesteld en toegekend worden na verkiezingen (meer, minder of gelijk)... waarmee zij meer of minder medewerkers kunnen inschakelen, meer of minder middelen krijgen om media-aandacht te kopen, meer of minder middelen krijgen om persoonlijke uitgaven te bekostigen die zij eigenlijk niet zouden mogen doen als er geen manipuleerbare dotaties waren... enz... Ja, dan stop je wel met in het politieke systeem in Belgie te geloven ... Wat heeft dit alles nu te maken met de Filipijnen, vraagt u zich ongetwijfeld af. Niets en alles. Hier in de Filipijnen komen nu de liberalen aan de macht, onder leiding van liberale president Benigno Aquino III. De liberale hebben geen parlementaire meerderheidm dus zal de nieuw verkozen president moeten schipperen met andere partijen. En alhoewel men hier graag de USA na-aapt, bestaat er hier geen demokraten/republikeinen-stelsel zoals in Noord-Amerika... Vele partijen zijn hier tegenwoordig en hoe meer partijen hoe ingewikkelder het systeem... Regeren lijkt moeilijk, maar men regeerde al vele jaren voordien, dus dat zal ook nu wel lukken. Of er inderdaad iets kan gedaan worden aan het bestrijden van de korruptie (eigenlijk het voornaamste punt in de verkiezingscampagne van Aquino) is een ander verhaal. Er is althans een doel. In Belgie schijnt er eigenlijk geen doel meer te bestaan...
Categorie:leven in een ander continent
18-06-2010, 12:02 geschreven door cheverrant1
14-06-2010
winnaars en geen verliezers
Op zondag 13 juni hadden er verkiezingen plaats in Belgie. De stemmen zijn alreeds geteld en hierna enkele kommentaren (willekeurig uit de pers geplukt);
"Volgens Open Vld-voorzitter Alexander De Croo is het nog te vroeg om te zeggen of zijn partij al dan niet kiest voor een oppositiekuur. Zo'n oppositiekuur wordt door sommige Vlaamse liberalen, onder meer door Jong Vld, openlijk gesuggereerd. "Dat moet nog blijken. (...) We zullen zeer afwachtend zijn", aldus De Croo. Volgens De Croo is het nog "te vroeg om een beslissing te nemen". Dat zegt de voorzitter maandagochtend op Radio 1. De Vlaamse liberalen verloren zondag 5 zetels."
"Groen!-voorzitter Wouter Van Besien is tevreden met het resultaat van zijn partij. Groen! wint 1 zetel en is daarmee de enige partij naast de N-VA die erop vooruitgaat. "We zijn winnaar geworden in een moeilijke verkiezing", zo zei Van Besien maandag in De Ochtend. Over een eventuele regeringsdeelname spreekt Van Besien zich niet uit. Wel herhaalt de Groen!-voorzitter dat er voor zijn partij geen sprake kan zijn van een splitsing van de sociale zekerheid. "Wij stappen niet in een regering om de sociale zekerheid te splitsen", klonk het.
Van Besien zegt dat Groen! wel gewonnen is voor een versterking van de regio's, meer homogene bevoegdheidspakketten en een splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde. Die splitsing van BHV en de staatshervorming worden volgens Van Besien best parallel met de socio-economische uitdagingen aangepakt."
"Voor de Senaat zijn nu alle voorkeurstemmen geteld. N-VA-voorzitter Bart De Wever haalt een monsterscore van 764.904 voorkeurstemmen. Daarmee blijft hij net onder de fenomenale score die Yves Leterme in 2007 neerzette (796.521).
Maar De Wever blaast de concurrentie wel weg. Zo is CD&V-voorzitster Marianne Thyssen op ruime afstand tweede met 314.850 voorkeurstemmen. Open Vld-voorzitter Alexander De Croo kreeg 288.850 stemmen achter zijn naam. Op plaats vier staat de eerste Franstalige, PS-kopstuk Paul Magnette met 264.167 voorkeurstemmen. VB-lijsttrekker Filip Dewinter haalt 194.107 stemmen, voor de twee sp.a'ers Johan Vande Lanotte (179.867) en Frank Vandenbroucke (167.932). De top-10 wordt vervolledigd door ontslagnemend Senaatsvoorzitter Armand De Decker (148.673), CD&V'er Rik Torfs (140.729) en MR-kopstuk Louis Michel (127.878)."
De kans is groot dat Elio Di Rupo (PS) premier wordt. Eindelijk nog eens een Franstalige premier, na vele jaren van Vlaams overwicht in het premierschap ! Het kan niet slechter gaan dan het in de laatste jaren ging, veronderstel ik, of ben ik nog altijd een naieveling ? Wat kunnen we nu verwachten in Belgie ? N-VA heeft een zogenaamde monsterscore behaald maar de term "monsterscore" wordt vaak en onnodig in de mond genomen. Telkens wanneer VB in het recente verleden winst behaalde waren dat meestal ook "monsterscores". De kiezers hebben langzaamaan begrepen dat VB nooit aan het bewind zal komen, dus hebben zij nu gekozen voor het dichtste alternatief: N-VA. Zoals altijd echter in Belgie wint er noot 1 enkele partij genoeg om alleen te regeren. Zoals altijd dienen er coalities gesloten te worden... En uiteindelijk blijft alles min of meer zoals het is, was en zal zijn. Dat is een kenmerk van "de oude wereld" waarin de kiezers wel ontevreden zijn maar nooit in die mate ontevreden dat er een ware politieke aardverschuiving wordt veroorzaakt. "Monsterscore" blijkt al net zo hol te klinken als "moeder van" (alle oorlogen,alle watdanook, zoals al zo vaak klonk uit de monden van fanatieke moslimleiders overal ter wereld). Uiteindelijk blijkt het monster de onmacht te zijn om degelijk te regeren over een land. Dit monster steekt ook zijn kop op in de Filipijnen. Maar ondanks alle ellende, derdewereldmentaliteit die door eerstewereldlanden aan derdewereldlanden aangewreven wordt, lijken er nog steeds veel dingen mogelijk hier, ook veranderingen. In Belgue lijkt niets meer mogelijk, alleen het schreeuwen van betekenisloze slogans.
In de Filipijnen grijpen intussen alsmaar meer dramatische gebeurtenissen plaats, zoals (nog een nieuwskommentaar van de afgelopen dagen): Islamist militants in the southern Philippines beheaded two loggers they abducted just hours earlier, police said on Saturday.Police on Basilan island retrieved the headless corpses of the two victims early Saturday after they were abducted by Abu Sayyaf gunmen while at work, said local police chief Antonio Mendoza.It was the second report of killings of civilians by the Abu Sayyaf on Basilan this month.Abu Sayyaf was set up with seed money from Al-Qaeda in the early 1990s and is suspected by the military of tactical ties with Jemaah Islamiyah, a Southeast Asian Islamist group blamed for several attacks in Indonesia.Brigadier-General Eugene Clemen, commander of the Philippine Marine forces on Basilan, said the latest victims were murdered late Friday, hours after they were taken."They had been warned not to venture in that area because it was dangerous," Clemen said of the loggers, adding they had no official permit to cut trees in the area.Most of the Abu Sayyaf's top leaders have been killed or arrested in military operations backed by US Special Forces troops providing training and intelligence, but the rebels continue to pose a security threat.
Alweer slecht nieuws voor de nieuw verkozen president hier. Het monster van de religieuze apartheid is hier sterk aanwezig. Alsmaar meer monsters, en alsmaar minder zekerheid...
Categorie:leven in een ander continent
14-06-2010, 11:31 geschreven door cheverrant1
13-06-2010
een rokende president
Zopas (sinds 09 juni) werd Benigno Aquino III officieel aangesteld als de nieuwe president van de Filipijnen. Op 30 juni wordt de macht officieel overgedragen van de huidige president(e) Gloria Macapagal Aorryo aan de nieuwe president. Een onderwerp dat buiten alle logische proporties besproken wordt in televisie-uitzendingen, in dagbladen en allerhande media, is het feit dat de nieuwe president sigaretten rookt... Wel 2 pakjes per dag... Dat mag niet... Een president moet een goed voorbeeld geven aan jeugd en aan anderen en roken is taboe. De Amerikaanse president Barack Obama heeft Benigno Aquino al officieel gefeliciteerd met zijn elektorale overwinning en eraan toegevoegd: "Obama 'to help' Philippine president-elect quit smoking.Barack Obama has offered to help Philippine president-elect Benigno Aquino quit smoking, as the US leader phoned to extend his congratulations, the incoming Filipino leader said Thursday.Obama, who has fought a public battle to kick the habit himself, called hours after parliament proclaimed Aquino the official winner of the May 10 election on Wednesday, the new president-elect told reporters."At some point I attempted some humour," Aquino said."I said, 'Mr President I understand we have the same issue with smoking.' He told me, 'Well, I quit that already. I quit, it's your sole problem but I'm ready to offer advice.'"Aquino said the US leader promised to send the advice "at the time that you decide to quit."The 50-year-old Aquino, said by former colleagues to smoke up to two packets a day, conceded during the election campaign that stopping smoking would be good for his health and that he intended to kick the habit eventually." De zogenaamde humor van het onderwerp terzijde gelaten, is de voornaamste prioriteit van de nieuwe president om de strijd aan te binden met de alomtegenwoordige korruptie. Dat was trouwens de voornaamste slogan in zijn verkiezingsstrijd. Zijn rookgewoonte is zeer zeker niet goed voor zijn gezondheid, maar evenmin een onderwerp van politiek of algemeen belang. Er staan meer dringende punten op zijn agenda dan het roken afleren...
Categorie:leven in een ander continent
13-06-2010, 09:39 geschreven door cheverrant1
werk en loon en naderhandse voordelen
In Belgie en andere Europese landen horen we dagelijks in het nieuws op televisie, op de radio en in dagbladen en magazines dat "iedereen nu wel weet en aanvaardt dat er langer zal moeten gewerkt worden, dat een systeem zoals het brugpensioen moet worden ontmoedigd en achterwege gelaten en dat de toekomst aan de onvermoeiden is". Dat iedereen het weet is niet verwonderlijk als alle media, politici, ekonomen enz. dit dagelijks te pas en te onpas verklaren. Dat iedereen het aanvaardt is voor diskussie vatbaar, maar men zal het waarschijnlijk wel moeten aanvaarden omdat er geen andere keuze gelaten wordt. Er zal geen gewapende revolutie begonnen worden door zestig-plussers met Kalashnikovs om brugpensioenen af te dwingen... Dat de toekomst voor de onvermoeiden is, is een slogan uitgevonden door dertigers en veertigers die nog lang geen zicht hebben op pensieonleeftijd en op dertig- of veertigjarige leeftijd hopelijk voor hen nog lang niet moe zijn. Wat iedereen weet (en een feit is) is dat brugpensioen werd uitgevonden om het bedrijven in moeilijkheden makkelijker te maken personeel aan de deur te zetten zonder hen te moeten ontslaan. Eigenlijk een maatregel die vooral voor statistieken belangrijk is, want uiteindelijk is het resultaat hetzelfde: het personeel krijgt sowieso een uitkering (of het nu van vervroegd pensioen, werkloosheidsuitkering, mutualiteiten of OCMW is), de staat betaalt uitkering. Uiteraard zijn er, behalve statistieken, ook wat onderlinge verschillen tussen al die uitkeringen: - lager uiteindelijk pensioen (vanaf 65 jaar), - minder maandinkomen en verplichting om een andere job te vinden, - minder maandinkomen en verplichting om terug gezond te worden zodat de mutualiteitsuitkering weer kan worden vervangen door werkloosheidsuitkering, -minder maandinkomen en afhankelijk van de grillen van de OCMW om werk te zoeken, ongeacht vermoeidheid, bereidwilligheid en opportuniteiten om nog een nieuwe job te vinden. Of mensen dit allemaal graag aanvaarden, wetende dat bestaansinkomens of overlevingsinkomens sowieso worden uitbetaald door diezelfde staat aan iedereen uit het buitenland die hier binnen raakt en een beetje de weg kent (en die weg schijnt iedereen uit het buitenland wel te kennen), is betwijfelbaar (om niet te zeggen ronduit afwijzend). Daar gaan Belgie en Europa aan kapot. In de Filipijnen is het nogal anders: er zijn hoge en lage lonen, vanzelfsprekend, maar in de regel is een maandinkomen hier ongeveer 10.000 pesos (oftewel ongeveer 150 EURO) voor iemand die een geregistreerde baan heeft. Geregistreerd betekent ingeschreven in de SSS oftwel Social Security System. Mannen en vrouwen gelijk, zij kunnen op pensioen op 60-jarige leeftijd en als pensioen-inkomen ontvangen zij ook ongeveer 10.000 Pesos als zij minstens 10 jaar lang bijdragen hebben betaald aan het SSS.. Mensen vanf 60 jaar worden hier beschouwd als senior citizens (oftewel ouderlingen) en worden verondersteld vermoeid te zijn na een lange loopbaan. Gezien het heet/vochtige klimaat, slechte leefomstandigheden, niet zo lange levensverwachting enz. zijn mensen op 60-jarige leeftijd hier inderdaad wel vermoeid en willen graag nog wat genieten van een oude dag. Zij kunnen hier niet of nauwelijks terugvallen op allerlei vervangingsinkomens behalve pensioen. 150 EURO per maand is niet veel. Maar daarom is de Filipijnen uiteraard ook een zogenaamd derdewereldland. Anderzijds zijn mannen en vrouwen hier gelijk: op pensioen vanaf 60 jaar en krijgen ze ongeveer hetzelfde bedrag aan pensioen als zij ontvingen aan loon toen zij nog werkten. Er zit dus ook wel enig rechtvaardig systeem in het geheel. Misschien hadden Belgie en Europa wel iets kunnen leren daarvan (in plaats van superioriteit te vertonen die thans zienderogen wordt teruggeschroefd). De Filipijnen hadden ook wel iets kunnen leren van Europa. Zoals het nu is, leren zij alleen wat van de USA dat wel triljoenen dollars overheeft om op vele plaatsen ter wereld ten oorlog te trekken, maar geen fondsen vindt om een goed gezondheidszorgsysteem van de grond te krijgen in eigen land. Er werden nogal wat kansen gemist, zoveel is duidelijk.
Categorie:leven in een ander continent
13-06-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
10-06-2010
Aquino president
Benigno Aquino III (bijgenaamd Noynoy) is sinds 09 juni 2010 officieel aangesteld als nieuwe president van de Filipijnen. Op 1 dag na precies 1 maand na de verkiezingen. Op 30 juni ruilt de huidige presidente, Gloria Macapagal Arroyo, haar administratie in voor een nieuwe onder leiding van Aquino. Hij is liberaal en zal zijn beleid ongetwijfeld liberale tinten proberen te geven. De vraag of hij een beleid ook zal kunnen waarmaken stelt zich natuurlijk nu reeds. Alle gebruikelijke machtbekleders hebben hun stellingen al ingenomen: de zakenwereld eist meer belastingen om vooruitgang te brengen in de ekonomie; de rooms-katholieke kerk is tegen alles wat ook maar in de verte ruikt naar liberale ideeen zoals geboortebeperking, abortus, het beter bekend maken van comdooms en andere voorbehoedsmiddelen bij de bevolking en zelfs gewoon tegen sexuele voorlichting op school... andere partijen (niet te onderschatten, want de nieuwe president zal met een minderheid aan liberale zetels moeten regeren) hemelen hun eigen verdiensten uit het nabije en al wat meer veraf gelegen verleden op en vergeten strategisch om te vermelden dat de Filipijnen een arm verpauperd land is dat nauwelijks het hoofd boven water houdt; als eerste punt op zijn agenda moet de nieuwe president een enorm deficit op de staatsbegroting zien om te buigen... Het klootjesvolk intussen kankert wat over het feit dat de nieuwe president vrijgezel is (weliswaar met een vriendin, maar ongehuwd), over het feit dat hij roker is wat een slecht voorbeeld is voor de jeugd enz. Gekanker dat zonder twijfel wordt aangewakkerd door instanties die belang hebben om dit aan te wakkeren. Het lijkt een hele klus te zullen worden om hier verandering te brengen.
Categorie:leven in een ander continent
10-06-2010, 11:15 geschreven door cheverrant1
19-05-2010
macht en geld
Macht wordt door velen begeerd en diegenen die het zich kunnen veroorloven zijn bereid fortuinen te besteden om macht te verwerven. Een fortuin hebben betekent ook macht hebben, maar op een gegeven noment blijkt de macht omwille van het fortuin niet meer genoeg voor velen. Zij willen ook het prestige dat aan macht gekoppeld is, de bewondering van anderen, het op eenzelfde niveau verkeren als internationale machtigen. Manuel "Manny" Villar (Nacionalista Party) schijnt er zo eentje te zijn. Hij bekleedt de 9de plaats in de top-10 van rijkste mensen in de Filipijnen. Door fabrieken, kantoren, investeringen. In elke belangrijke maatschappij schijnt hij wel een vinger in de pap te hebben of lid te zijn van de raad van bestuur. Hij besteedde iets tussen 1.3 biljoen en 3 biljoen Filipijnse pesos aan zijn campagne (afhankelijk van verschillende media-bronnen). Uiteindelijk won hij ongeveer 5 miljoen voorkeurstemmen bij de verkiezingen op 10 mei jl. Zijn voornaamste tegenstanders Benigno Aquino III (Liberal Party) kon er ongeveer 14 miljoen achter zijn naam krijgen (en is dan ook de winnaar) en Joseph Estrada (voormalig president tussen 1999 en 2001, maar afgezet wegens korruptie) kreeg en ongeveer 9 miljoen. Kiezers blijven in het laatste geval en tegen beter weten in toch stemmen voor misdadigers, lijkt het wel... Volgens vele bronnen betaalde Villar zijn campagne uit eigen zak, zonder sponsors ! Of dat waar is of niet, zal ooit wel aan het licht komen. Als het waar is, ben ik benieuwd om te vernemen op welke plaats hij zal staan in de volgende samenstelling van de top-10 van rijkste mensen in de Filipijnen...
Intussen is men hier te lande voor een tweede keer binnen een maand begonnen met het opruimen van de verkiezingstroep (posters, affiches, folders, armbandjes enz.). Men had al een eerste poging tot opruiming gedaan enkele weken geleden, om welke reden is mij nog altijd onduidelijk want toen was de verkiezingsstrijd nog in volle gang... Hoe dan ook, tonnen papier en afval worden nu opgeruimd. Of al dat papier zal gerecycleerd worden voor nieuw gebruik, is nog maar de vraag. De kans is groot dat het papier zodanig besmet is met lijnresten, dat het niet meer kan hergebruikt worden. Earth Day 2010 vond plaats in de Filipijnen op 2 mei jl. De 40ste verjaardag van dit evenement. Weinig doelstellingen werden realiteit, als we die bekijken in het licht van al de verspilling met de verkiezingen. Hoeveel tonnen afval werden er opgeruimd na de Amerikaanse verkiezingen op het einde van 2009 ? Er zullen wel vele artikelen bestaan daarover op internet... De recentste Amerikaanse verkiezingen waren de duurste ooit in de geschiedenis van de USA; de recenste Filipijnse verkiezingen waren dat ook in de Filipijnse geschiedenis... Zoals immer: geld in overvloed voor verkiezingscampagnes, altijd maar beloften maar daarna nooit geld in kas om beloften waar te maken en intussen een afvalberg die alsmaar groeit. Als die afvalberg ooit begint te branden zal de aswolk in Ijsland slechts een "klein, klein kleutertje" zijn en zal niet alleen het Europese luchtverkeer erdoor gehinderd worden... Wat er precies zal gehinderd worden kan niemand voorspellen. Maar voorspellingen zijn ook niet aan de orde, is het wel ? Al die universitair wetenschappelijk opgeleide genieen zouden beter eens blijk geven van hun kennis en van mogelijke oplossingen. Al die universitair opgeleide politici zouden eveneens beter eens blijk geven van hun inzicht en geld uittrekken voor die oplossingen. Maar dat zal wel weer als naief bestempeld worden...
Categorie:leven in een ander continent
19-05-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
12-05-2010
nieuwe leider
Het is bekend wie de nieuwe pangulong (president) wordt van de Filipijnen:
A graduate of Ateneo de Manila University, he was wounded by rebel soldiers in a failed coup attempt during his mother's presidency. In 1998, he was elected to the House of Representatives as Representative of the 2nd district of Tarlac province in the 11th Congress of the Philippines. In 2007, he was elected to the Senate of the 14th Congress of the Philippines.
Zijn vader: Benigno Servillano "Ninoy" Aquino Aquino, Jr. (November 27, 1932 August 21, 1983) was a PhilippineSenator, Governor of Tarlac, and an opposition leader against President Ferdinand Marcos. He was assassinated at the Manila International Airport (later renamed in his honor) upon returning home from exile in the United States. His death catapulted his widow, Corazon Aquino, to the limelight and subsequently to the presidency, replacing the 20-year Marcos regime. In 2004, the anniversary of his death was proclaimed as a national holiday now known as Ninoy Aquino Day.
Zijn moeder: Corazon Aquino (Paniqui, 25 januari1933 - Makati City, 1 augustus2009 was van 1986 tot 1992 de elfde president van de Filipijnen.Aquino kwam aan de macht toen Ferdinand Marcos, die het land jarenlang op dictatoriale wijze regeerde, moest vluchten na een massale geweldloze volksopstand. Bij deze opstand kwamen een deel van het leger en honderdduizenden burgers in opstand naar aanleiding van de zeer omstreden verkiezingsuitslag van 1986. Aquino, wier echtgenoot Benigno Aquino jr. in 1983 werd vermoord bij terugkeer uit ballingschap, was bij deze verkiezingen de belangrijkste kandidaat van de oppositie geweest. Corazon Aquino was de eerste vrouwelijke president in de geschiedenis van de Filipijnen en zou haar termijn, ondanks diverse couppogingen, weten uit te zitten. In het buitenland werd Aquino veelvuldig geprezen voor het terugbrengen van de democratie in de Filipijnen. Veel Filipino's raakten echter gedurende haar termijn teleurgesteld toen de hoge verwachtingen niet werden waargemaakt. Ze werd in 1992 opgevolgd door minister van Defensie Fidel Ramos, een van de hoofdrolspelers bij de EDSA-revolutie en de belangrijkste steunpilaren van de regering. Na haar presidentschap trok ze zich terug uit de politiek, maar toonde zich op diverse momenten nog wel politiek betrokken. Zo riep ze zowel president Joseph Estrada als diens opvolger en huidige president Gloria Macapagal-Arroyo op af te treden na diverse aantijgingen van corruptie.
Zowat het belangrijkste onderwerp van het huidige verkiezingsprogramma van Aquino III was het bestrijden van de korruptie in de Filipijnen (het land wordt volgens sommige bronnen genoemd als het meest korrupte in Azie en als nummer 3 in de wereld-top10 van meest korrupte landen). We zullen zien en ondevinden of hij zijn belofte kan waarmaken. Er is een legende verbonden aan zijn naam (of hij het nu wil of niet) en het volk gelooft in hem.
Categorie:leven in een ander continent
12-05-2010, 08:37 geschreven door cheverrant1
07-05-2010
Aquino for president ?
Alweer een bericht van ww.msn.com (ditmaal van 7 mei 2010):
Frontrunner Aquino warns of Philippine election cheating
Philippine presidential frontrunner Benigno Aquino warned Friday that poll cheating could rob him of victory, as a survey showed he could achieve the biggest election win in the nation's history.
Just three days before up to 50 million Filipinos go to the polls, the son of national democracy heroine Corazon Aquino said he was buoyed by the latest survey results but urged his supporters to be vigilant against skullduggery.
"We are very grateful to our countrymen. They saw the validity of our message and they saw that we were sincere," Aquino said after the survey showed 42 percent of Filipinos intended to vote for him to be their next president.
"(But) those who are thinking of cheating may be more active... so we should be more determined that the will of the people will be triumphant on Monday."
Aquino, 50, is a balding bachelor who spent the past decade as a low-key congressman and senator.
But he has defied his rivals' attempts to portray him as an uncharismatic political lightweight by tapping into popular sentiment for his revered mother, who died of cancer last year.
Corazon Aquino led the "people power" revolution that overthrew dictator Ferdinand Marcos in 1986, then served as the nation's president for six years.
She earned a reputation for being above much of the corruption that plagues the Philippines, and her son has similarly campaigned on a platform of clean governance.
His main rival in the election appears to be former president Joseph Estrada, 73, who was deposed in 2001 amid graft allegations for which he was later convicted.
Estrada climbed past business titan Manny Villar with 20-percent support, according to the survey released on Friday by polling body Social Weather Stations.
Villar, who had long been seen as Aquino's main rival, slumped to 19 percent from 26 percent recorded in the previous survey carried out in mid-April. Aquino's numbers were up from 38 percent.
The survey was the last major opinion poll to be released ahead of Monday's election to choose a new president, members of parliament and thousands of other government posts for the Southeast Asian nation of 90 million people.
Philippine presidential elections are decided simply by whomever receives the largest amount of votes.
Estrada secured the most emphatic win in Philippine electoral history in 1998 when he received 39 percent of the vote.
Aquino, who was set to make his final campaign rally on Friday night to tens of thousands of people in Manila, said efforts to steal the election from him were his greatest concern, and not any legitimate challenge from his rivals.
"If the people are allowed to vote and their votes are counted properly, I think I will win," he said.
Philippine elections have long been tainted by cheating and violence.
Critics of President Gloria Arroyo, who is required by constitutional term limits to step down on June 30, accused her of using illegal means to win the last election in 2004, charges that she denies.
Concerns about the credibility of this year's election were fuelled by a technical blunder from the election commission this week which forced it to recall faulty memory cards for the nearly 80,000 vote counting machines.
The commission has insisted it can replace the cards in time for the election, but Aquino and the other presidential candidates have all said they fear the nation's first attempt at using computers to count votes could fail.
Estrada filed a motion with the Supreme Court on Friday to delay the election so there would be more time to ensure all the technical glitches were ironed out.
It was not clear if the court would look at his motion before the elections.
Het is klaar dat er veel gemoeid is met "aan de macht komen" zelfs in een derdewereldland, of vooral daar.
Categorie:leven in een ander continent
07-05-2010, 12:25 geschreven door cheverrant1
06-05-2010
Kopen van stemmen
Vandaag 6 mei 2010 op www.msn.com volgend artikel ivm de komende verkiezingen:
Empty promises, vote-buying in Philippine slums
Colourful campaign banners hanging from decrepit cardboard walls lend a lively contrast to the filth of Manila's North Triangle slum as a candidate presses dirty palms for crucial votes.
As the politician's yellow-clad volunteers spread leaflets around, community organiser Teodosia Gacer ambushes them with a list of what she claims are undelivered promises to the slum's more than 30,000 residents.
"We have not seen you around here since the last election three years ago -- when we helped you win!," Gacer tells the sweating politician, who is obviously embarrassed as a small crowd gathers around.
"You people only come here whenever you need our votes, but disappear on us once you win."
The politician stammers an apology, and whips out a two-page resolution he authored temporarily stopping an impending eviction as proof he had been working on their behalf after all.
Squatting under the shadow of a huge mall and the Philippine capital's overhead railway, the 37-hectare (91-acre) North Triangle in suburban Quezon city is one among many sprawling shanty towns blighting the metropolis.
About 35 percent of Manila's 12-million population live in these colonies, according to the World Health Organization.
Often cursed as a haven for petty criminals and outcasts, these slums are rich in votes and turn into a political force during election season that could make or break a candidate's career.
Politicians have been braving the slums weeks ahead of Monday's national election, when 50 million voters are eligible to pick a new president, members of congress and thousands of other government posts.
In North Triangle, candidates kiss the cheeks of babies swathed in dirty clothes and mingle with men stroking the feathers of their fighting cocks.
"We allow them to come here and hang their campaign materials, regardless of party affiliation. But of course, we vote for those who can protect us," Gacer told AFP.
"Others vote for those who bring blessings," she said, using a euphemism for monetary bribes offered by candidates.
A 54-year-old mother of two adult children, Gacer heads a non-profit organisation that provides basic services and conducts voter education campaigns for North Triangle residents.
She said it was no secret that many slum dwellers sold their votes because money remained their only tangible and immediate benefit.
"The political strategy of (candidates') coordinators is to go on last-minute house to house on the eve of elections," Gacer said.
"They will knock and go inside homes to make sure they get their votes. They place money inside sample ballots. The smallest amount is 500 pesos (11 dollars)."
That is a kingly sum that will go a long way in an area where eating three square meals a day is a luxury.
"That is democracy at work for you. These politicians steal the money from public funds anyway, and we just take a small amount back on election day," Gacer said.
For 53-year-old Rosalinda Caspe the bribe money brings much needed nourishment to her 15 children and grand-children, who live with her in a small, windowless shack.
"Of course I've taken money... life is so hard. I used the money to buy rice and food," the jobless widow said. "My reasoning is, it is the public's money anyway, why should I not accept it?"
She said that in the local elections three years ago, she was paid twice by just tagging along caravans of opposing politicians.
While no politician will openly admit to buying votes, they acknowledge the importance of slum-dwellers to their election hopes.
"I rely on my voters in the squatters depressed areas," Manila mayor Alfredo Lim told AFP while on the campaign trail in the city's Tondo slums.
He said he had never bribed a voter, but estimated that "about 90 percent" of those who will vote for him will likely come from the slums. Het is niet zozeer dat inwoners van die sloppenwijken (kiezers dus) hun omgeving willen verlaten. Misschien zullen ze dat wel doen als ze de mogelijkheid krijgen. Maar wat ze vooral willen is verbetering van de leefomstandigheden. Als politici eindelijk eens begonnen met het opknappen van sloppenwijken, zou dat al heel wat betekenen. Nu echter wordt volstaan met af en toe zogenaamde "opruimingsakties" houden wat zoveel inhoudt als mensen uit hun krotten verdrijven uit "humanitaire" overwegingen (gebrekkige elektriciteitsvoorziening, brandgevaar, overstromingsgevaar...) en geen alternatief bieden om ergens anders onderdak te krijgen. De mensen die uit hun krotten verdreven worden moeten maar op eigen houtje zien verder te raken.
Categorie:leven in een ander continent
06-05-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
05-05-2010
Bedelkinderen, luiheid, armoede
Wat is er nu echt waar of onwaar over de spreekwoordelijke luiheid van mensen in kansarme landen zoals de Filipijnen ? Het is niet omdat een land kansarm is, dat de bewoners ervan lui zijn. Het is niet omdat de bewoners van een land vol energie zijn om te werken, dat een land tot de wereldtop van de ekonomie behoort. Het is niet omdat een land tot de wereldtop van arbeidsintensiteit behoort dat bewoners ervan allemaal zo energiek zijn. Alles heeft zijn redenen, achtergrond, oorsprong en motieven. In de Filipijnen komstateer ik dat velen lui zijn. Men valt vaak en graag terug op steun van derden: op het buitenland dat ekonomische en financiele steun biedt, op de binnenlandse regering die genoeg inkomsten verkrijgt door het innen van belastingen enz. om dit geld effektiever te besteden dan voorheen gebeurde, op[gewone mensen die voorbijrijden in een auto (buitenlanders of niet) en die ergens aan een rood verkeerslicht moeten stoppen en die op hun portierramen worden aangeklopt door kansarmen die om een almoes vragen aan de inzittenden die, omdat zij in een auto rijden, verondersteld worden beter gesitueerd te zijn. Uiteraard is dat niet altijd het geval. Het is niet omdat iemand in een auto rijdt, dat die rijk is. De auto kan een firmawagen of een persoonlijke wagen zijn die men probeert af te betalen middels een autolening van de bank, kan gestolen zijn. kan een wagen zijn die men ergens met wat geluk voor een prikje kon kopen enz. Het is niet omdat iemand een huis koopt, dat die meteen rijk is. Het huis kan aangekocht zijn middels een lening van de bank en na tien of twintig jaar afbetalen zal het jouw eigendom zijn; het huis kan aangekocht zijn met een beetje geld als voorschot en daarna dient men de buikriem aan te snoeren om verdere afbetalingen te kunnen doen of men leeft gewoon boven zijn stand en is na enkele jaren bankroet. Het principe is nochtans eenvoudig: als men werkt, kan men sparen. Als men een beetje spaargeld heeft, kan men dingen aankopen. Als je een beetje spaargeld hebt en een vaste job met vooruitzichten kan men desgewenst leningen afsluiten om duurdere aankopen te doen zoals een wagen of een huis. De reaktie op dat eenvoudige principe zou dan ook moeten zijn: werk hard en spaar en koop dingen (op afbetaling of niet). Hier in de Filipijnen werken velen niet graag, sparen niets maar geven wel graag veel uit. Vaak geven zij veel uit om familie en vrienden te helpen. Dat kan bewonderenswaardig lijken, maar uiteindelijk houdt men niets over voor zichzelf. Als men niets overhoudt voor zichzelf geraakt men zelf in een slop waarin je zelfs je eigen rekeningen niet meer kan betalen en keer je terug tot een staat van armoede waarin je honger hebt. Diegenen die je eerder hebt geholpen kunnen niets terugdoen want hebben eigenlijk nooit opgehouden met honger lijden... Werken is er vaak niet bij: daar wordt men moe van. Er wordt graag energie gespaard voor zingen en dansen. Zingen en dansen kan erg prettig zijn. Mijns inziens is het al veel minder prettig als je ondertussen rekeningen te betalen hebt en niet weet hoe je die ooit zult kunnen betalen. Van werken wordt je inderdaad moe en de uitspraak van zuster nonneke van honderd jaar geleden of meer dat men van werken zalig wordt is nog altijd voor diskussie vatbaar. Maar als men niet werkt omdat men liever niets doet, dan blijven inkomsten ook uit. Sociale voorzieningen zijn hier zowat onbestaande; ben je werkloos, ziek, invalide, arbeidsonbekwaam: de overheid komt niet te hulp; kindergeld bestaat hier niet al heeft iedereen, of juist omwille daarvan, wel vele kinderen. Er bestaat zoiets als een mogelijkheid om goedkope rijst aan te kopen en enkele andere basisingredienten. Om niet van honger te hoeven sterven ergens langs de straat. Wel degelijk goedkope rijst (in kwaliteit)... ook goedkoper om aan te kopen dan andere rijstsoorten die soms alleen maar duurder zijn omdat er meer profijt getrokken wordt door die duurder te verkopen terwijl het in realiteit eigenlijk dezelfde soort is als de goedkope... Als men honger heeft eet men alles. Natuurlijk zijn er mensen hier die wel willen werken en dat ook doen; ik konstateerde dat persoonlijk toen ik een aannemer nodig had om mijn huis te renoveren. De aannemer kwam langs, ik vertelde hem wat ik wou gerenoveerd zien, hij naakte een prijsofferte, ik was daarmee akkoord en daags daarna ging hij aan de slag met een team van arbeiders. Wekelijks betaalde ik hem en zijn team uit, tot de klus was geklaard. Hij was tevreden met het salaris, ik was tevreden net de kwaliteit van het werk en ik veronderstel dat zijn arbeiders ook tevreden waren omdat zij inkomsten hadden gedurende die weken. Klinkt dat imperialistisch of als de toon van een slaven-werkgever ? Ik vind van niet: ik betaalde die mensen wekelijks, in verhouding tot de prijsofferte en tot het volledige werk erop zat. De aannemer en zijn team van arbeiders werkten snel, goed en nauwkeurig en tot ieders voldoening. Bovendien legden zij het werk nergens halverwege stil omdat zij ergens anders ook een klus hadden te klaren zoals je dat wel vaak tegenkomt in Belgie... Dit is een klein voorbeeld van hoe het wel kan, ook hier in de Filipijnen. Ik weet niet wat de aannemer en zijn team van arbeiders met hun salaris gedaan hebben: gespaard, onmiddellijk uitgegeven, gefeest of wat dan ook. Daar waren zij vrij in. De aannemer noch zijn team van arbeiders waren lui. Ik verschafte hen werk en zij waren bereid om te werken. Dat is beter dan iemand een almoes geven en weten dat die almoes niets zal bijdragen aan algemeen of individueel welbehagen.
Categorie:leven in een ander continent
05-05-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
03-05-2010
Peetvader
Op 21 maart jl. werd een dochtertje geboren bij een zuster van mijn vriendin: Chloe Akeisha Briones. Op 9 mei zal zij het christelijke doopsel ontvangen en ik ben gevraagd om peetvader te zijn. Natuurlijk heb ik dat aanvaard. Het betekent voor een buitenlander om aanvaard te zijn door de lokale familie. Maar het gaat niet over mij, over deze buitenlander; het gaat over het doopsel van een boreling. Ik kan mij al de kommentaren indenken van schrijvers op allerlei Belgische websites: "men vraagt je alleen maar om meteen geld te spenderen en nog meer geld in de volgende jaren...", men vraagt je alleen maar omdat zij je al vele keren in het verleden hebben overgeslagen en thans aan het einde van hun lijstje zijn...". Het typische denken van Belgen in Belgie en van westerlingen in het Westen. Alles is cynisch en grotesk, alles is een leugen, een verzinsel en een illusie. Laat veel maar een illusie zijn. Ik kan daar mee leven, zolang ik genoeg onderscheidingsvermogen heb om waar van onwaar te ontwarren. Ondanks alle schandalen die momenteel, en eigenlijk al vele jaren, de Katholieke kerk overschaduwen in het westen, minimaliseer ik een doopsel niet, noch alles wat ermee gepaard gaat en alles wat er in latere jaren op volgt. Het is nog steeds (en zal dat altijd zijn) een belangrijk element in het katholiek geloof. Schandalen worden wel overleefd, belangrijke elementen worden beleefd en herleefd.
Categorie:leven in een ander continent
03-05-2010, 11:59 geschreven door cheverrant1
01-05-2010
Dinosaurussen die willen terugkomen
Imelda Romualdez Marcos (Manilla, 2 juli1929) is de weduwe van voormalige president van de FilipijnenFerdinand Marcos. Zij is in de Filipijnen een invloedrijk politiek figuur. Ze staat wel bekend als de "Steel butterfly" (stalen vlinder) en werd over de hele wereld berucht na de ontdekking van haar enorme verzameling schoenen, jurken en juwelen na de vlucht van de familie Marcos uit Malacañang Palace na een volksopstand in 1986. Na enkele jaren in ballingschap op Hawaï, overleed Ferdinand. Kort daarna mocht ze terugkeren naar de Filipijnen. In de jaren negentig toonde ze haar politieke ambities door zich zowel in 1992 als in 1998 - zonder succes - verkiesbaar te stellen voor het presidentschap. Van 1995 tot 1998 was ze bovendien lid van het Filipijns Huis van Afgevaardigden. Thans, voor de verkiezingen in 2010, stelt zij zich opnieuw kandidaat.
Vandaag, 1 mei 2010, heeft MSN volgend bericht over haar weer te geven op internet: Philippines to put Marcos jewels on display. Former Philippine first lady Imelda Marcos' multi-million dollar jewellery collection is to be put on display for the first time, decades after it was seized, a Philippine official said Friday. The public will be able to see the jewels, which the government once said were worth about 336 million dollars, before President Gloria Arroyo leaves office on June 30, said the head of a state agency that recovered the hoard.The jewels are now kept in the central bank vaults."The planned public exhibit would prove that the collection has remained intact under the Arroyo administration," said Ricardo Abcede, of the Presidential Commission on Good Government. Arroyo, who has battled corruption allegations and election fraud since winning the 2004 election, is to hand power to the winner of the May 10 vote. The Marcos collection includes a ruby pendant as large as a thumb, a 100-carat diamond necklace and other valuable pieces, Abcede told reporters.
The jewels were seized after a popular revolt in 1986 toppled Ferdinand Marcos from power, sending him, his wife Imelda and their family into exile in the US. The dictator died in Hawaii 21 years ago.
The government has charged that during the 20 years he was in power, Marcos and his family stole billions from the state, spending much of it on jewellery, expensive artwork and high-priced US real estate.
Imelda Marcos became famous for her jet-setting lifestyle during her husband's presidency, amassing a huge collection of shoes and spending large amounts on luxuries while her country sank into poverty.
Despite numerous charges filed against her, she has never been convicted and is running for a seat in Congress.
The government had earlier considered auctioning the jewels but political opposition halted the plan.
Imelda Marcos is een overblijfsel van oude, en niet zo gelukkige, tijden in de Filipijnen. Van een regime dat door de USA gesteund wordt tot het moment dat het voor de USA niet langer aanvaardbaar was... Waar hebben we dat nog gehoord ? In Irak met Saddam Hussein ? In Zuid-Amerika ? Gaat er nog echt iemand voor haar stemmen hier ?
Categorie:leven in een ander continent
01-05-2010, 13:37 geschreven door cheverrant1
28-04-2010
Kommentaren op internationale websites
Alhoewel ik al bijna 3 jaar in de Filipijnen leef, volg ik nog steeds dagelijks het nieuws van Belgie via internet (ah, daarom heeft God Internet uitgevonden...). Veel nieuws is geen nieuws , was nooit nieuws en zal nooit iets anders dan saai zijn (meestal politiek). Veel kommentaren van voornamelijk Belgen op www.politics.be zijn een welles/nietes-spelletje ofwel een geargumenteer van: "wat beweert u ? Geef daarvoor eens statistieken in cijfers...", "geef de namen op van de mensen die de boeken schreven waarnaar u verwijst", "op welke sebsite hebt u deze gegevens gevonden ?" Kijk zelf eens van tijd tot tijd op internet en u vindt alles wat u nodig denkt te hebben. Vooral als u een bericht op een politiek diskussieplatform wilt maken. Lees ook eens van tijd tot tijd een boek. Een goed boek ? Aanbevelenswaardig, maar niemand kan in uw plaats beslissen aan welke kriteria een goed boek moet voldoen... Volg het nieuws op radio en televisie en lees van tijd tot tijd een dagblad (bij voorkeur van verschillende strekkingen). Maak uw konklusies dan en indien u zich echt daartoe geroepen voelt, publiceer een kommentaar op forums zoals www.politics.be. Voelt u er zich niet toe geroepen, laat het dan achterwege. Voelt u er zich toe geroepen maar kunt u alleen maar schreeuwen om statistieken, bewijsmaterialen enz. laat het dan achterwege. Bent u voldoende onderlegd en gewapend met eigen statistieken en bewijsmateriaal die u op verzoek kunt aanduiden, geef dan kommentaar maar alsjeblieft sleur het niet te lang. De gemiddelde lezer (mijzelf inklusief) heeft slechts een aantal sekonden van aandacht vooraleer die aandacht naar iets anders overwipt of vooraleer de aandacht sowieso verslapt omwille van verveling. Op vermelde website schijnt dit schering en inslag te zijn. Op soortgelijke Filipijnse websites heeft men alle tijd van de wereld om kommentaren en tegenkommentaren te maken, omdat alle tijd van de wereld niet vreemd is in de Filipijnen, maar weinigen lezen al die kommentaren en tegenkommentaren want daarvoor schijnt zelfs alle tijd in de wereld weer te kort te zijn. En dat is het ook.
Categorie:leven in een ander continent
28-04-2010, 14:35 geschreven door cheverrant1
Redt de aarde
Earth Day 2010 gimg door op 22 april jl. Ik heb er weinig van gemerkt, behalve dat uitlaatgassen uit aan het huis passerende voertuigen kwamen... Toch werd er een artikel gepubliceerd op internet op 28 april dat ik u niet wil onthouden:
Philippines' dirty jeepneys starting to turn green
With exhausts that belch out dark clouds of fumes, drivers who arrogantly break road rules and sardine-can-like interiors, "jeepney" mini-buses are an unlikely source of pride in the Philippines.
The iconic vehicles with their flamboyant paint designs are much loved as a symbol of national ingenuity because Filipinos created them from surplus US military jeeps after American forces left at the end of World War II.
However, six decades later, they are also becoming known as environmental vandals because their huge diesel-powered motors are one of the major contributors to air pollution and ensuing health problems in Philippine cities.
"Because the old jeepneys are all diesel fed and so inefficient, they produce a lot of pollution," said Red Constantino, director of the Institute for Climate and Sustainable Cities, a Manila-based non-government organisation.
Constantino, along with a small collection of politicians, business groups and other NGOs, has embarked on a campaign to turn the Philippines' main form of public transport green by replacing them with so-called "e-jeepneys".
The e-jeepneys look like little more than glorified golf carts, but they are an emissions-free form of transport powered by electricity that carry a dozen people each.
After charging for between six and eight hours, the e-jeepneys can travel about 70 kilometres (45 miles) at speeds of up to 60 kilometres an hour, according to their manufacturer, Philippine Utility Vehicle.
Makati, Metro Manila's financial district and arguably its most orderly city, introduced the e-jeepneys on two so-called "green routes" late last year.
"Because of the e-jeepney we were able to reduce smoke-belching problems... and that was able to give an answer to our problems of air pollution," Makati mayor Jejomar Binay told AFP on board one of the mini-buses recently.
With only 15 servicing Makati, compared with 60,000 licensed traditional jeepneys across all of Metro Manila, Binay may have been overstating the environmental benefits in his enthusiasm for the project.
Nevertheless, Constantino, a former climate change campaigner for Greenpeace, said the Makati project was crucial in offering a showcase for the future.
"It's very important to have solutions on the ground to show people that these types of things are viable," he said.
"Our goal is to eventually replace all public utility vehicles with appropriate electric ones."
Constantino said momentum was starting to build, with a third green route to be opened in Makati next month and other city governments in Metro Manila placing orders to buy e-jeepneys.
Meanwhile, Puerto Princesa, the capital of Palawan island in the southwest of the archipelago, is developing as a second flagship city for the planned e-transport revolution.
Puerto Princesa authorities are aiming to introduce an e-jeepney fleet, but their major ambition is to replace the city's 4,000 gasoline-powered tricycles with electric "e-trikes", Constantino said.
A big next step for Puerto Princesa and Makati is to build biogas plants to power the e-vehicles with organic waste from local markets and households, rather than using fossil-fuel derived electricity as is currently the case.
Puerto Princesa began construction of a one-megawatt biogas plant, costing 2.4 million dollars, in February to fuel its electric public transport fleet.
Tropical storm Ketsana, which submerged vast parts of Manila in October last year, delayed a similar project for Makati but Constantino said that would also soon get underway.
Amid the hype for the e-jeepneys -- they have won a plethora of positive reports in the local media -- traditional jeepney drivers remain skeptical.
"We are not against e-jeeps, we know they are for our common good but they only work in Makati where roads are smooth," said Federation of Jeepney Operators and Drivers Association of the Philippines president Zeny Maranan.
"I also want to see how long e-jeeps will last for. And I see maintenance as a problem... our current jeepneys have durable chassis and bodies that can withstand collisions. How about an e-jeep, how sturdy is it?"
Nevertheless, Maranan conceded that old jeepneys -- with powerful engines and bodies originally designed for battle rather than city traffic -- had serious environmental flaws.
"It is difficult to deny the fact about the black smoke emissions and poor performances of our jeepneys," she said.
Maranan said the jeepney industry was exploring ways of switching the vehicles' fuel source from diesel to natural gas.
However few conversions have taken place and Maranan said a green revolution would not happen without massive state funding.
"The government should take the initiative to save our environment. If it will provide the budget, we are willing to take part and have the e-jeep system implemented," she said.
Constantino and the others involved in the e-jeepney are refusing to wait for such an unlikely scenario to occur.
"We are trying to make the solutions of tomorrow available today," he said.
Laten we allemaal maar ons hart vasthouden en hopen dat dit ergens toe leidt..
Categorie:leven in een ander continent
28-04-2010, 12:06 geschreven door cheverrant1
27-04-2010
Brand in Metro-Manila
Zondagavond jl. brak een brand uit in Quezon City (dat deel uitmaakt van Metro-Manila). De brand woedde voor meer dan 7 uren en legde honderden huizen in de as. Er viel tenminste 1 dode (maar dat cijfer zal wel oplopen) en duizenden mensen (volgens sommige cijfers: vijftienduizend) werden dakloos. De brand brak uit in een sloppenwijk, zoals er vele zijn in Metro-Manila. Volgens statistieken leven zo'm 4 miljoen mensen daar in sloppenwijken of ongeveer 35 % van de bevolking. Elektriciteitslijnen worden gretig illegaal afgetapt door velen omdat die zelf geen elektriciteit hebben, of niet kunnen of willen betalen. Al te vaak is er dan ook overbelasting van de lijnen en dit resulteert in kortsluitingen en woningbranden. De woningen zijn meestal opgetrokken uit brandbare materialen. In de huizen wonen meestal ongeletterde en werkloze mensen opeengepakt met ontelbare kinderen. Het is een wonder dat er niet vaker talrijker slachtoffers zijn bij dit soort rampen. De spandoeken en affiches van welgestelde politici die kandidaat zijn bij de komende verkiezingen in mei a.s. brandden mee op, maar dat zal slechts een schrale troost zijn voor velen. Op de foto ziet men een videoke-machine in veiligheid gebracht worden. Wat er ook voor rampen gebeuren in de Filipijnen, er blijft gezongen worden. En liefst met behulp van videoke-machines. Woordvoerders van de reddingsdiensten en van stadsdiensten beweren dat er geen tekort is aan voedsel voor de slachtoffers (rijst dus). Goed, laat ons dit in gedachten houden voor andere, tegenovergestelde verklaringen die misschien over enkele dagen elders in het land bij andere ranpen zullen worden afgelegd... Men beweert thans wel over onvoldoende drinkbaar water te beschikken, wat geloofwaardig kan zijn gezien de droogte die nu al vele maanden in Metro-Manila heerst. Men beweert ook over onvoldoende mobiele toiletten te beschikken en dat klinkt minder geloofwaardig want in november 2009 toen de orkanen Ondoy en Pepeng over de Filipijnen trokken en tienduizenden slachtoffers maakte, werd een grootscheepse reddingsaktie georganiseerd waarbij talloze mobiele toiletten werden ingezet. Waar zijn al die mobiele toiletten gebleven als men nu beweert een tekort eraan te hebben ? Is het een logistiek probleem of heeft een of andere Filipijnse politikus al die toiletten verkocht aan het buitenland, mits voldoende kompensatie op zijn persoonlijke bankrekening of op naam van een of andere firma-bankrekening waarover hij beschikt ? Voer voor verder onderzoek...
Categorie:leven in een ander continent
27-04-2010, 10:04 geschreven door cheverrant1
22-04-2010
Geld en waarde
De US dollar is vandaag ongeveer 44,50 Filipijnse Peso waard; de EUR ongeveer 59,50 Filipijnse Peso. Toen ik vanuit Belgie naar de Filipijnen verhuisde (een kleine 3 jaar geleden) was de US dollar bijna 50 Filipijnse Peso waard en de EUR zowat 70 Filipijnse Peso. Intussen was er een gigantische ekonomische crisis in het westen, uit welk dal het thans weer probeert op te klimmen. Er schijnen toch voordelen te zijn in een derdewereldland zoals de Filipijnen: de plaatselijke munt is stevig en wint alsmaar aan waarde. Als er al ekonomische problemen zijn, zijn dat van oudsher problemen: werkloosheid, armoede, korruptie, af en toe een orkaan of een droogteseizoen dat de oogsten van rijst en ander basisvoedsel beschadigt. Aan een orkaan of een droogteseizoen kan niets of weinig verholpen worden. Aan werkloosheid, armoede en korruptie wel. Maar natuurlijk zijn deze laatste drie geen louter lokale problemen. Het westen zal jaarlijks wel hulp verlenen en intussen ervoor zorgen dat vooral deze laatste drie problemen status quo blijven, want westerse regeringen en vooral spekulanten hebben daar baat bij. Ekonomisten hebben altijd weer een logische explanatie: dit is positief voor dat en dat is negatief voor iets anders. Maar zolang er een balans is tussen positief en negatief is alles ok. Simpel antwoord van mijnentwege, denkt u ? Of simpel van wie dan ook voor wie dan ook ? Intussen gaan beursgoeroes maar door met belangrijk zijn; gekleed in Armani, Versace en Gucci. Velen doen tegenwoordig alsof zij de nieuwe goden zijn: spekulanten, zakenlui, politici, showbizzfiguren, noem maar op. Het zijn geen goden, zelfs geen valse goden. Zij zijn niets en hebben niets behalve een soort van wereld die zij voor zichzelf gekreeerd hebben. En de illusie duurt netzolang tot het einde. Wie ligt er wakker van de waarde van de US Dollar of de EUR tegenover de Filipijnse Peso, als het allemaal illusie is ? En waarom zou men er van wakker liggen ?