Dinsdag 9 juli : Lymington Quay – Weymouth Quay/The Cove : 42 M

We willen nog een beetje meer westelijk opschieten. Omdat we met een hele resem boten naast ons liggen, begint het al vroeg met nerveuze afspraken… We hebben laten weten dat wij rond 10u30 willen vertrekken, maar onze buurman aan de wal begint iedereen al om 9 uur af te jagen. De havenmeester hebben we niet gezien.

Als de “activiteiten” van losgooien beginnen, vroeger dan verwacht, gooien we ook los, en aan het eerste vrije volgende ponton meren we even opnieuw aan om o.a. de bijboot op het dek te hijsen en ons verder klaar te maken om te vertrekken. We hebben gelezen in de Reeds dat er niet te spotten valt met dit stukje Noordzee (St. Alban en Alvin – stroming, firing ranges en submarine area). Aan de steiger ligt een jacht dat zich eveneens aan het klaarmaken is, en de man van de Mrs. Robinson, gaat ook meteen vertrekken tot Weymouth… volg me maar, zegt hij. Dat hebben we nu nog nooit gedaan, maar soit, we zullen wel zien. We vertrekken rond 11 u. en hebben nog even tij tegen, en dan vanaf de Needles mooi stroom mee. Hoewel het deze voormiddag lekker aan het waaien was, valt de wind totaal weg als we de Solent uit zijn. Het grootzeil ligt nerveus te slagen, dus alles maar naar beneden. Na Alvin Bay en St Albans spotten we de rode vlaggen van de Firing excercises van de Marine, en kort nadien horen we ook de schoten… maar we blijven op afstand, we zien regelmatig de “smoke” boven de kliffen. Het is erg warm, we tuffen maar verder op motor, om 18 u. varen we de haven van Weymouth binnen, erg leuk zo te zien, doet ons een beetje denken aan Whitby, veel kleine vissersbootjes, een speciale sfeer. We volgen nog steeds de Mrs. Robinson, en meren aan bij de Engelse vloot, ttz. in de Cove, aan bakboordzijde, naast zeiljacht Mustang Sally.

Even alles op zijn plaats zetten, en we gaan het stadje verkennen. Langs de kade is het vollebak, vele Engelse toeristen en wij daartussen. We gaan een hapje eten op een pleintje bij de lokale brouwerij, en raken aan de praat met een jong koppeltje. Erg grappig, die gast komt regelmatig naar Oostende en is zo in z’n nopjes dat hij iemand ontmoet die met een zeilboot reist. J

Als we terug aan boord stappen, vragen we onze buren of ze graag een Belgisch bier lusten… daar gaan ze gretig op in, we nemen een grote fles La Chouffe uit onze “kelder” (lees “bilge”) en daar zijn ze erg van onder de indruk want hij noemt zelf Chauffé of zoiets en is al lang op zoek naar het bier (waarover hij al gelezen had) … we laten ons leeggoed achter (allebei content !)… We blijven plakken tot na middernacht, het is nog altijd lekker warm.  

Maandag 8 juli : Lymington – Lymington Quay : 1 M

Een korte “trip” vandaag   : na ontbijt, douche, cappuccino in de Brasserie en wifi-hotspot, verkassen we naar de stadshaven van  Lymington… die zou een stuk goedkoper zijn, en zo liggen we in het centrum van het stadje. We arriveren rond 11 u, en meren aan naar de Maybreeze. Deze mensen zullen rond 13 u vertrekken, maar dat is nog voldoende tijd om naar de supermarkt te wandelen en inkopen te doen.

Als we terugkomen, hebben we alweer een nieuwe, dus een derde, buurman. We laten de Maybreeze vrij, nadat de vriendelijke eigenaar nog enkele tips gegeven heeft voor Weymouth en Poole, en zo belanden we als tweede boot naast de Por Fin, waarvan de schipper en zijn vriendin al even aan de Mojito of de Gin-Tonic zitten… Het is nog altijd bloedheet – ca. 30°C.

Na de middag gaan we een wandeling maken, we steken de rivier over, en hopen zo naar de marsches  te kunnen wandelen, maar tevergeefs… We wandelen wel langs velden en mooie huizen, en we hebben vergezichten op de rivier… maar dichter bij kunnen we niet geraken. Bovendien is het zo warm dat we moeten terug keren, even stoppen in de mooie pub Horses and Waggon, en dan terug naar de boot. Ondertussen liggen we 5 dik, precies zoals in Zierikzee. Even op ons plooi komen en wat rusten in de kuip. Een babbel hier en daar met de buren, ze hebben allemaal hun verhaal en tips voor havens en moorings : alles wordt genoteerd in de grijze cellen.

Dan nog even douchen en diner in rest. Bluebird : eindelijk een restaurant zoals we dat gewoon zijn : met bediening (in de pubs moet je zelf aan de toog gaan bestellen) en linnen tafelkleed en servetten, en een fantastische keuken. We kiezen voor vis hier, gemarineerde zeevruchten en ceviche van zeeduivel, en als hoofdgerecht : gegrilde tarbot en gegrilde heilbot, alles zeer lekker en fijn klaargemaakt. Nog een dessertje met rabarbercrumble, dan terug  naar de boot. Hier is het nog een gezellige drukte, er komt nog een visser binnengevaren met opstappers, er varen in het donker (22.30 u) nog roeiers binnen en we drinken nog een espresso onder de olielamp… een gezellig sfeertje dat hier hangt !

Zondag 7 juli : Lymington

We blijven een dag hier… de zon is al om 7 u van de partij. Na ontbijt, gaat Kurt te voet naar het benzinestation, blijkbaar toch verder dan verwacht, en ik ben even zoet met de boot wat op te ruimen en poetsen… het is broeiend heet – tot 30 ° C.  Rond de middag maken we de bijboot nog eens gereed, en varen we via de verschillende jachthavens tot het centrum van Lymington, spannend, langs de “grote” ferry ! 

Het stadje heeft een leuk centrum, met winkeltjes die alle dagen geopend zijn, leuke pubs, restaurantjes, boetiekjes enz. We maken een stop in de Kings Arms, zo’ dorstig weer  ! en wandelen dan terug naar de dinghy. De batterij van ons klein elektrisch motorke is bijna plat maar we geraken toch terug “thuis”.

Diner in de Brasserie The Haven van de jachthaven.

Een leuke en hete vakantie-zondag ! 

Zaterdag 6 juli : Brighton – Lymington : 60 M

Enkele boten aan onze steiger vertrekken al om 6 u. We staan rond 7 uur op, ontbijten en vertrekken iets voor 8 uur. Zonnig !! we vertrekken voor het eerst dit jaar in korte broek en T-shirt !! Eindelijk ziet dit er uit als echte zomer.

Eén min-punt  : de wind, ttz de niet-wind… op motor starten we, met de bedoeling om de Solent in te varen,  tot Lymington. Omdat het zo’n mooi weer is, geen zee-ziektepil… en dat had ik dus niet moeten doen… na een uur of drie, zo mottig als een prei ! wat cola drinken, geen honger en zin om wat te eten… en als we dan in de Solent zijn, waar het een drukte van jewelste is, ben ik totaal van de kaart. Kurt zegt dat ik moet genieten van de mooie gezichten maar mijn gedachten staan er niet erg naar… als we Cowes voorbij varen, vraag ik om hier maar binnen te lopen. We varen de rivier op, daar is het pokkedruk !!! Vele jachten, dinghy’s, motorboten, de ferry… en WIJ. Hier willen we niet aanmeren,  ik voel me even wat beter, en wil ook verder. Dus hop terug de Solent op,  het wat rustiger dan op het eerste stuk. Nog een tweetal uren tot Lymington. Ook hier is een drukke ferryroute tussen het Island of Wight (Yarmouth) en Lymington, en als we de geul invaren, komt er een ferry buiten en de andere vaart vlak voor ons binnen. Ze passeren elkaar in de geul, het is er niet breed, we blijven er mooi achter.

We kiezen om in de eerste haven te gaan liggen, de Lymington Yacht Haven. De havenmeester geeft ons box  G5 – we leggen alles dus klaar voor een vingersteiger aan bakboord, maar als we ten einde die steiger zijn, zien we dat G5 bezet is. Wel G 4 is vrij, dus een hele ommezwaai, fenders-meertouwen-spring, keren in het nauwe vaarwater en rekening houden met de stroom die toch aanwezig is hier. Alles OK, en dus is de G4. De hulp-havenmeester komt erbij, en gaat navragen of we hier mogen blijven liggen, NIET DUS. We moeten verkassen, alles los, en naar de steiger voor het havenkantoor. Als we bijna vastliggen, komt de hoofd-havenmeester nog even, we liggen toch nog niet juist, naar de overkant : en dat is beter want hier liggen we nog in de zon ! Eindelijk juist.

We gaan betalen, en krijgen een plan van het stadje en gaan nog even op zoek naar een pub of restaurant. Langs het wandelpad belanden we in The Mayflower, waar in de mooie tuin vele banken en tafel staan. Het is overal wel druk, maar ja, het is hier ook de eerste mooie zomer-zaterdag.

Vrijdag 5 juli : Ramsgate – Brighton :  80 M

Eigenlijk wilden we gisteren naar Dover, maar we zijn dus afgedraaid naar Ramsgate. Voor vandaag geven ze mooi weer, maar weinig wind : dat betekent ofwel niet zeilen en in Ramsgate blijven ofwel een stuk op motor gaan en toch wat afstand afleggen; we kiezen voor dit laatste.

Wekker vroeg gezet zodat we het tij nog mee zouden hebben tot aan Dover en de kaap van South Foreland. Ik ben al vroeger wakker, en volgens mijn e-reader is het 5u22… dus binnen een halfuur staan we op… Ik lees nog wat, en om 6 u stap ik eruit. Ik zeg aan Kurt dat de wekker zo meteen zal aflopen, dus hij ook op… Blijkt dat het nog maar 5 uur is ! De klok van de E-reader is niet verzet! Maar zo zijn we dus wakker, en het is toch al licht en zonnig weer, klein ontbijt, koffie, en om 5u45 zijn we al de haven uit. Het weerbericht bevestigt rustig weer, met hier en daar fog patches…

We vertrekken dus op motor zoals we dachten, automatische piloot doet goed werk, tot Dover alles clear ! Maar aan Dover zien we de mistflarden al hangen. We roepen voor de veiligheid maar even Dover Port Control op, alles OK aan de East Entrance, daar vertrekken en komen de ferry’s aan. Net voor onze passage is de Pride of Canterbury vertrokken. Vanaf Dover is het zoals gekend, een zeer mooi stukje Engelse Zuidkust met kliffen en groene weiden : awel, we hebben nu eens echt NIKS gezien vandaag : van 8 uur tot 18 uur was het EEN GROTE FOG PATCH ! Op de AIS kunnen we wel grotere schepen volgen, en soms een plezierjacht, maar zelfs op een afstand van 0,3 mijl konden we dat ene bepaalde jacht niet zien. Vanaf Newhaven komt de zon toch piepen, en vanaf dan hebben we een zichtbaarheid van 1,5 mijl en komt stilaan de kust en Brighton in zicht.

Rond 18u30 meren we af in Brighton, onder een stralende zon ! Aperitiefje in de kuip, en dan komt er opnieuw mist tot in de haven. Avondeten in de kajuit, alles is op slag nat buiten. 

Donderdag 4 juli : Queenborough – Ramsgate : 40,5 M

Zalig geslapen aan de boei… wanneer we nog aan het ontbijten zijn, vertrekken er al verschillende boten, die ook aan een mooringboei lagen… nu weten we waarom die zo vlug weg waren : de gemeente-ambtenaar komt rond 8u30… en wij lagen er nog, dus moesten wel betalen. Bovendien moesten  we niet te vroeg vertrekken, want we hadden gisteren beslist om via de Swale te varen. Dat wordt eigenlijk niet als een rivier aanzien, omdat het geen bron of monding heeft, maar het is een water-arm die een verbinding geeft tussen de rivier de Medway en de Thames-delta (eigenlijk daar al de Noordzee)… en dit water heeft een “wantij”, ttz de vloed komt langs twee kanten op en dat water heb je nodig om over dat wantij (het ondiepste stuk ongeveer in het midden van de 14 mijl) te geraken. We gooien los om 9 uur, en op een rustig drafje varen we tot aan Kingsferry Bridge, samen met een ander jacht, een solozeiler die ons aanmeldde als een Duits jacht aan de brugmeester… vlug even rechtzetten dat het een Belg is J.

Na passage van 2 treinen wordt de brug omhoog gedraaid, en kunnen we verder. Het vaarwater wordt smaller en ondieper, goed uitkijken naar de boeien, en als er geen boeien meer liggen, goed het midden van het vaarwater inschatten (ik zeg inschatten, want we zien dan wel een “breder” vaarwater, maar met momenten varen we over “groen” gebied, dus eigenlijk de marsches die onderwater staan nu met bijna hoogwater, maar dus ook droogvallen). En heel tricky en al goed dat we dat gelezen hadden : op een bepaald moment (bij het wantij dus) wordt de betonning omgedraaid, dus wordt de “groene” kant ineens de “rode” kant !! Alles gaat goed, minste diepte was hier 3,5 m. Dan zijn we dus terug op zee, we hebben al even de zeilen gehesen, en het loopt vlot, we kunnen het ondiepe water nemen omdat er geen golfslag is. Dus ook hier weer moeten we goed de ondieptes volgen op de plotter : wel even paniek als blijkt dat er enkele cruciale tonnen verlegd zijn, we gingen goed door op zeil, even de fok ingerold om te vertragen, maar alles OK. Het was deze ochtend droog, maar wel grijs. Nu echter is het lekker zonnig, en zalig zeilen. Zeilpakken uit en korte broeken en T-shirt aan, de eerste keer dit jaar ! Bij momenten valt de wind wat weg, maar die wakkert dan toch telkens weer aan. Zo’n 3 à 4 bft, uit ZW-richting, dus ruim en som voordewinds, want erg standvastig is die niet. Dan moeten we de kaap van North Foreland rond, en dus richting zuid varen om Dover aan te lopen…  De wind valt helemaal weg, geen vooruitgang meer, de zee onnoemelijk flat… En dan ineens, plotsklaps, uit het niets : 28 knopen wind, pal in de neus, krijgen we daar natuurlijk enkele bakken buiswater over de boot, en wij rillen in ons t-shirt ! We zetten meteen 2 reven in het grootzeil, en beslissen om toch maar “weer” Ramsgate aan te lopen (hoewel we in mei ook al daar enkele dagen waren J)… we stuiven er met 7,5 knopen naartoe, wel met een kruisrak om in de toegangsgeul te komen, en dan aan de wind binnen. Wat een rare toestand was dat.

Eens we binnen de haven zijn, is het veel rustiger, nog wel steeds heel zonnig, en we mogen een box kiezen op de F steiger. Hier nog niet zo veel volk, wel enkele NL en B jachten, en o.a. de Tequilla van BB die we vorig jaar ontmoet hebben tijdens onze vakantie. Ze zijn op weg naar Londen.

Het is nog geen 5 uur, dus mooi op tijd binnen. Als we de boot wat opgeruimd hebben, gaan we brood “zoeken” in Ramsgate : de bakker is al gesloten, maar in de nieuwe Waitrose hebben ze toch nog een behoorlijk gamma brood, en we kopen wat kazen voor een Engelse kaasschotel vanavond in de kuip. Nadien nog een verfrissende douche na die zoute douche op het dek deze namiddag. 

Woensdag 3 juli : Londen/St. Katrins Kock – Queenborough : 42,5 M

Op tijd eruit, ontbijt, douche, alles oprommelen en vastzetten, Kurt gaat nog brood halen, en om 9u50 naar de sluis. Samen met 2 motorboten en een Zwitserse zeiler, worden we versast. Kurt gaat nog naar de havenmeester om te betalen, deze morgen was de computer stuk, en blijkbaar zijn er nu nog problemen : no panic, zegt de sluiswachter hem, rustig even chillen meneer! Ja, die heeft gemakkelijk praten, die moet geen tij hebben, en bovendien kijken alle andere jachten naar mij alsof ze willen zeggen : waar blijft die man nu toch ? Soit, wij liggen vooraan, en niemand kan eruit vooraleer wij vertrokken zijn,… om 10u10 varen we de Thames op. Het is droog, het neigt naar zonnig en het is helemaal niet koud… maar zeilen zit er nog niet in.

De stuurboordwal houdend, tsjokken we dus op motor de rivier af, opnieuw aanmelden bij de London Barrier, en zo rustig verder… weer niet veel verkeer, enkele snelle bootverbindingen dat is alles…

Rond 15 u. zijn we bij Garrison Point, het monding van de Medway, en die rivier varen we nu opnieuw even pp, maar slechts tot Queenborough… dat is een klein dorpje waar vele meerboeien liggen waar je als bezoeker kan aanmeren voor de nacht. Het is een ideale vertrekplaats voor de tocht naar Londen, maar wij komen hier nu voor het eerst, en dus op de retour vanaf Londen. Er zijn nog vele kleine gele boeikes vrij, en we kiezen er eentje dicht bij het dorp. We spoelen de boot af, die ligt vol zand en vuil van de laatste dagen en dan is zalig rustig liggen op een platte rivier, en tijd voor een versnapering. We eten buiten en kunnen nog tot na 22 u. buiten in de kuip lezen !! Lovely !

Dinsdag 2 juli: Londen 3 

Een grijze ochtend… vandaag geen zon gezien… deze voormiddag een en ander op orde gebracht, o.a. witte diesel gaan bunkeren met ons karreke en 4 bidonnen, in totaal 35 l… De fietsen worden opgeplooid en op hun plaatse gebonden. Rond de middag vertrekken we, te voet vandaag, via de noordelijke oever en het Thames Path tot aan Embankement. Daar willen we aan een begeleide wandeling deelnemen : Londen somewhere else… Afspraak aan het metrostation.. met een kleine groep, 7 personen in totaal, en onder begeleiding van gidse Stéphanie, wandelen we de Thames over, zuidoever dus, en ze toont ons een aantal rustige plekken en bezienswaardigheden, enkele tips voor volgende bezoeken, enz. Aansluitende stappen we verder richting Soho, via Trocadero waar het een drukte van jewelste is. Ook in Soho kijk je je ogen uit. We gaan vroeg wat eten, bij de Japanner Trado, lekker en puur, en waar ook echte Japanners zitten, en dat is altijd een goed teken. Nog snel een espresso bij één van de vele Italiaanse bars, en om 19.29 u zijn we net op tijd voor de show/musical van The Jersey Boys, het verhaal van Franki Valli en the Four Seasons, met vele bekende hits. Een leuke vertoning, mooie muziek en performance.

Na onze wandelingen van deze middag, hebben we nu wat kunnen uitrusten, en uiteindelijk wandelen we het hele stuk terug naar de haven, dus een avondwandelingske van ca. 6 km retour… Rond middernacht moe bed in !

Maandag 1 juli : Londen 2

Mooi weer in Londen, iets frisser dan gisteren, maar daar doen we niet moeilijk over… Ontbijt in de kuip, bezoek aan de havenmeester na de douche, en we maken een afspraak voor de sluis voor vertrek op woensdag voormiddag.

Terug met de fiets op avontuur. Nu westelijke richting, de Tower Bridge over, en op de zuidoever richting London Eye. Vandaag is het een stuk drukker op de baan dan gisteren, maar het is dan ook een werkdag ! Onderweg even een koffiestop op een leuk pleintje, en hop verder. Aan het reuzenrad van de London Eye staat een superlange rij mensen aan te schuiven : ongeveer 1,5 uur wachten… daar passen we voor ! We steken de Thames opnieuw over naar de noordoever, passeren Big Ben en de Houses of Parliament, en rijden via St James Park naar Buckingham Palace, en dan retour via de uitgaans- en winkelcentra : stop bij Leicester Square, en daar kopen we tickets voor de musical/show van de Jersey Boys voor morgenavond en lopen we nog even de straatjes en de markt van Convent Garden door. 

Hop fiets terug op, ondertussen in de avondspits begonnen, weer spannend bij momenten, maar al bij al, is de fiets toch een mooi alternatief voor de metro bij droog weer : je ziet zoveel meer, en je hebt nu wel een idee van afstanden, hetgeen veel moeilijker inschatten is als je de tube neemt. Nog even stoppen bij St. Pauls Cathedral. 

Rond 18 u terug aan de boot, en aansluitend zoeken we de supermarkt, die moet vlak bij de haven zijn. Diner aan boord, en dan, beentjes naar boven ! 

Zondag 30 juni : Londen

Goed geslapen in hartje Londen ! De zon staat al stralend aan de hemel als we opstaan, dus ontbijt in de kuip. De restaurantjes rondom de havenkom serveren ook hun ontbijt. Na de douche, halen we de fietsen en ons fietsplannekes boven, en vertrekken we rond 10 u ! Het is een 15-tal jaar geleden dat we nog in Londen waren, en toen was er van fietstoerisme nog niet echt sprake: nu echter : via internet had ik al 4 fietsplannen toegestuurd gekregen, en die gaan goed van pas komen. Er zijn enkele “Super Cycle Highways” die de stad doorkruisen, goed gesignaleerde fietspaden, en ook vele voorgestelde “rustige” fietsroutes naar toeristische centra.

We rijden via de noordoever door “nieuwe” wijken van oude “dockwharfs” naar de marina van Limehouse, daar is de Joy gisteren binnengevaren en we gaan er even langs. Het is ook een mooie jachthaven, rustiger dan St. Kats, en zeker zo charmant. Dan verder via Canary Wharfs, tot de voetgangerstunnel die tot Greenwich gaat. Als we daar bovenkomen, is het een drukte van jewelste, ttz door het prachtige weer (misschien hier ook de eerste echte zomerdag) veel volk dat hier aan het ontspannen is op zondag. We rijden tot het Greenwich Park, hier ook mensen die aan het picknicken, het zonnen, het spelen zijn… We gaan naar het Royal Observatory en het Planetarium : hier leer je alles over de 0-meridiaan, de chronometer en het begrip tijd, … een mooie collectie van klokken en telescopen, en een hoop chinezen en japanners die allemaal een foto willen met één been op het oostelijk en het andere been op het westelijk halfrond… daarvoor hebben we gepast.

Vanop deze heuvel heb je ook een prachtig zicht op de stad. We vangen de retour aan via de zuidelijke Thamesoever.  Even een stop in een leuke pub voor een frisse cider, en dan terug verder. Het is ondertussen al na 18 u maar nog snikheet. Verder via de Londen Bridge, tot de Tower Bridge, en omdat we er nog niet genoeg van hebben, nog maar wat verder. Daar hadden we gisteren vanop de Thames, een leuke pub/restaurant gezien, The Prospect of Whitby. Net nog een plaatske op het terras met zicht op de Thames, en een sirloin steak op het menu… En dan naar de boot terug, Kurt gaat nog even naar de Tower Bridge om foto’s te nemen… 

Vrijdag 28 juni : Chatham

Een overwegend grijze maar warme dag… na ontbijt en douche, halen we de fietsen boven en leggen de bijboot op het voordek om vanavond vast te binden.

Eerst betalen bij de havenmeester voor 3 nachtjes Chatham Marina, morgen gaan we dus naar Londen… We hebben al een plaats geboekt in St. Katrins Dock voor zaterdag.

Maar vandaag dus nog eerst met de fiets naar Rochester, bekend als stad waar Charles Dickens lang woonde. Even zoeken voor de fietsroute N°1 en gewoon worden aan het links rijden, hoewel dat altijd moeilijk blijft. Via de Dockyards en Chatham Bus Station, zijn we snel in het stadje Rochester. Eerst naar de toeristische dienst voor een kaartje en de vraag : wat moeten we hier bezoeken ? We maken een toer in de Guide Hall, het oude “Gildenhuis”  dat soms nog dienst doet als “gemeentehuis” en waar nog gehuwd kan worden. De uitleg staat zelfs in het Nederlands.

Verder bezoeken we de tweede oudste kathedraal van de UK, Romaanse periode, met eigenlijk 2 kerken, en een klooster met een mooie rozentuin. Vlak daarbij het Rochester Castle, met omwallingen, en een mooi zicht op de rivier de Medway… Het motregent zo wat een hele dag, maar eigenlijk is het niet zo erg, het is zacht wat temperatuur betreft.

Rond 16 u rijden we nog even het stadje Chatham binnen : hier is het echt tamelijk pover… in de autovrije winkelstraat High Street, vele kleine winkeltjes met veel prullaria,… het grootwarenhuis Debenham publiceert de slogan : we will style the nation: als ik dat zo zie, zullen ze hier nog HEEL veel werk hebben, iedereen loopt er tamelijk marginaal bij… We fietsen verder, en rijden via het Historic Dockyards Museum terug naar de supermarkt bij de haven, kopen vers avondeten, en zijn tegen 18 u op de boot terug…

Fietsen demonteren, de bijboot is ondertussen wat platter geworden en we binden hem vast op het voordek, zodat we die niet moeten slepen morgen op de Thames. Mediterraans diner aan boord, en nog wat voorbereidingen treffen voor onze tocht morgen tot Londen. 

Donderdag 27 juni : Chatham

Na douche en ontbijt : op het programma een bezoek aan het Historic Dockyard van Chatham, een museumsite op de plaats van de oude scheepswerven van Chatham : hier werden vele zeilschepen en later stoomschepen en submarines gebouwd, ondermeer de HMS Victory, het zeilschip waarmee Lord Nelson zegevierde. Een klein model van de Victory bevindt zich hier, maar een replica op maat hebben we 8 jaar geleden bezocht op die andere grote museumsite in Portsmouth.

Als eerste bezoeken we de, sinds dit jaar, nieuwe “experience” Hearts of Oak, een “belevings”-tentoonstelling over het belang van het hout (vnl. eik) dat nodig was voor de bouw van de honderden zeilschepen in de 17^de en 18^de eeuw. In dit “digitaal theater” worden we meegenomen in de tijd, in het verhaal van een grootvader en kleinzoon, op bezoek in de scheepswerf in de 18^de eeuw. Hoe de meeste matrozen, later mariniers, vaak eerst als hulpjes in de scheepswerf een job hadden als houtbewerker. Een zeer mooie voorstelling.

Op de site kan je 3 schepen bezoeken, het Victoriaans zeilschip Gannet, het oorlogsschip Cavalier en de onderzeeër Ocelot. Alle drie schepen die op deze werf ooit gebouwd zijn geweest.

Een andere verzameling, die zeker de moeite is, was de RNLI Historic Lifeboat Collection, in één van de vele oude loodsen van de werf. Eén van de grootste collecties reddingsboten van de Britse RNLI met een 20-tal schepen, zowel oude zeilreddingsboten als roeisloepen en modernere versies.

The Victorian Ropery is de touwslagerij die nog steeds actief is. Hier reserveer je voor de rondleiding, en word je geïnformeerd over het materiaal en de techniek van het touwslagen. Op de traditionele manier maakt de gids met de oude houten materialen een touw van zo’n 30 m. Het gebouw van de Ropery is zo’n 400 m lang, de lengte die nodig was om de lange ankertouwen te maken. 

De hele site is heel mooi gerenoveerd en opgebouwd, veel ruimte, er is ook een tuin die je kan bezoeken, en er zijn nog enkele andere tijdelijke of permanente expositieruimtes… eigenlijk te veel om in één dag te doen. Maar je inkomticket blijft een heel jaar geldig, dus je zou eigenlijk ook 2 of 3 halve dagen kunnen spenderen op deze site.

Wij sluiten mee rond 18 u, en wandelen via de supermarkt naar de haven… het was een zonnige dag, maar als we bijna “thuis” komen, begint het te druppelen, net op tijd binnen… En nu, rond 22 u begint het goed te regenen…

Vannacht zijn we enkele keren wakker geworden, van de gierende stroom die langs de bootromp scheerde, Kurt hoorde ook zeewier langsschuiven. Het was verder superrustig, niemand gezien of gehoord. We staan vroeg op, en vertrekken meteen om 06u45. Bijna geen wind, toch even op zeil bij vertrek om mogelijk wier van de schroef te spoelen.

We hebben uitgerekend dat we bij dit vroege vertrek, een volledige tij mee zuidelijk hebben, ttz, de eb nog vanuit de Roarch en de Crouch tot aan de Whitacker Boei en Spit, daar is het dan laagwater, even opletten aan de ondieptes, maar er zijn geen golven, dus dat moet lukken.

In het eerste deel van de rivier zien we opnieuw vele zeehonden, ze kunnen zich veel beter bewegen op de modderige oevers dan wij gisteren. Dan ziet Kurt voor de boot iets zwemmend de rivier oversteken : het is zeker geen zeehond, wat het heeft lange oortjes… we denken allebei aan een konijn (??) maar kan dat zwemmen, bovendien te klein voor wat we zien. Als het beestje aan de andere oever is, zien we een bamby-tje wegrennen, zo lief, en we hebben er een unieke foto van !

Vanaf de Whitacker-boei verleggen we koers naar het zuidwesten. We kunnen nu even zeilen, er staat wat meer wind, en aandewinds gaat het lekker. Het is niet koud, af en toe wat zon, wel bewolkt soms, maar een droge dag. Na een uur, toch terug de motor op want er is te weinig vooruitgang op zeil.

Als we dichter bij de aanloop van de rivieren Thames en Medway komen, moeten we enkele coasters in het oog houden. Moeilijker dan Vlissingen is het zeker niet, integendeel, 2 boten lopen de Thames aan, en dat kunnen we gemakkelijk volgen. Nu varen wij de Medway op, een brede toegang, een heel ander type van rivier dan de Orwell, enkele containerterminals aan de ingang bij Sheerness. Maar verder ook mooie oevers, en na enkele bochten krijgen we de havens van Chatham en Hoo in het vizier. We roepen de Chatham Marina op, en vragen om te versassen. Samen met een motorjacht mogen we meteen de sluis is, waar we ook een box toegewezen krijgen. Om 14.15 u liggen we vast: we zijn dus ruim voor hoogwater binnen, een snelle tocht.

We ruimen op, en gaan een verfrissende douche nemen. En dan ontspannen in de kuip met wat lezen en een dutje. Nog een kleine wandeling na ons avondeten aan boord, morgen meer actie.

Dinsdag 25 juni : Burnham-on-Crouch – Paglesham : 6 M

Mooi en zonnig weer, en het zou de volgende dagen alleen maar warmer worden : de barometer is akkoord, die gaat in stijgende lijn.

In de voormiddag gaan we betalen bij de havenmeester, die in een piepklein kotje aan de steiger van de jachthaven zit. En Kurt blaast de bijboot op, een hele klus want de hele achterkajuit moet daarvoor leeggehaald worden.

We wandelen via de River Walk tot het stadje, een mooi aangelegd pad. Aan de oever vele woonboten, waarvan er velen niet uit zien, je vraagt je af of het schroot is maar sommigen zijn wel degelijk bewoond. Burnham-on-Crouch wordt het Cowes van de Oostkust genoemd, maar daar is op een dinsdag in juni niet veel van te merken: het is zeer rustig. Bij de lokale chandler vinden we eindelijk een nieuwe katoenen wiek voor onze olielamp, het is een nogal ouderwets winkeltje vandaar dat ze zo’n ouderwets kleinood nog in voorraad hebben. In de andere winkels zegden ze allemaal: oh, dat verkopen wij nu niet meer hoor, alles in LED vandaag de dag…

Lunchstop bij de Star Inn, lekker op het terras.

Terug op de boot, spoelen we even al het oude zout weg, en rond 16u30 vertrekken we, stroom mee en op de fok… Er is bijna geen wind, maar de stroom alleen trekt ons met 3 kn stroomafwaarts. Het is vandaag dan ook springtij. Na 2 mijl, gaan we de rivierarm in, die de rivier de Roarch is… een klein stroompje, waarover Kurt gelezen heeft in De Magie van de Kreken (Maurice Griffith)… een oud boek maar nog steeds erg geapprecieerd hier aan de Oostkust. We willen dus 4 mijl verder tot Paglesham, waarvan beweerd wordt dat het zeer authentiek is, en veel rustiger dan de Orwell. Hier moeten we motoren want het tij zit volop tegen. Binnen een 4-tal uren is het pas laagwater. Op de modderige oevers zien we vele zeehonden, dikke en grote, en ook moeders met jongskes, heel grappig om te zien is een moeder die haar jong aan het leren “glijden” is op de modder, hopelijk zijn onze foto’s met de telelens gelukt !

Bij Paglesham gearriveerd zoeken we een mooring (een meerboei, om te nacht te kunnen doorbrengen)… na een beetje gefrutsel, het lukt nooit direct bij de eerste keer natuurlijk, liggen we aan de overkant van de “landingsplaats” (de hard zoals de Engelsen zeggen). Kurt monteert het kleine elektrische motortje en de batterij op de bijboot, en we kunnen naar het dorp, waar een beroemde en oude Inn gelegen is, The Plough and Sail” (weer volgens Griffith). In en uitstappen in de rubberboot is weer een kunst, alles OK, en we varen naar de wal. We stappen de werf af en na een kwartiertje zijn we bij de pub… we hoopten dat die nog bestond, maar blijkt dat ze meer dan levend is, meer nog, er zit veel volk, en we hebben nog net een tafeltje voor twee. We hebben hier lekker gegeten ! Nu alleen nog terug op de boot geraken. 

Ondertussen zijn enkele uren gepasseerd, en het is laagwater : onze bijboot ligt droog in de modder, en we moeten hem dus verslepen naar enkele meters lager. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan, ik stroop mijn jeanspijpen naar boven, en we doen allebei onze waterschoentjes aan. Als ik in de modder stap, zak ik 40 cm diep, dus tot aan m’n knieën weg… eens ik  m’n ene been naar boven heb getrokken, ben ik m’n rechterschoen al kwijt, en zeggen dat ik die schoentjes droog bijna niet kan aantrekken. We proberen verder te stappen, maar er liggen natuurlijk in de modder schelpjes en zo, en we moeten dus wat voorzichtig doen. Soit, traag en vuil gaat het dus tot de waterlijn… we proberen daar onze benen wat te spoelen maar die modder is zo vuil en plakkerig, dat gaat nog niet zo snel. Dan terug met het bootje, dat ondertussen natuurlijk ook onder de modder zit, een behoorlijk vuile boel dus. Als we aan boord zijn, eerst enkele emmers water aan dek trekken om schoenen, broek, motorke te spoelen… dan binnen met zoetwater nog eens wassen en de schelpwondjes wat ontsmetten. Maar het was de moeite. Ook is de boot ondertussen gedraaid aan de mooring, we liggen nu zalig stil op de Roarch… Een rood gloeiende maan op de achtergrond.

Maandag 24 juni : Tollesbury – Burnham-on-Crouch : 28 M

Grijs, droog, nog voldoende wind… wekker om 7 u om de weerberichten te horen op de VHF, we hebben geen internet in Tollesbury.

Wat hier wel is in de haven : een overdekt zwembad, en daar ga ik van profiteren terwijl Kurt brood gaat halen in het dorp. Lekker verwarmd zwembad, en ik ben hier helemaal alleen. Nadien via de club meteen de douche in. We maken nog een klein wandelingske samen, en rond de middag maken we alles klaar voor vertrek.

We kunnen nu (bijna springperiode) een uurtje voor hoogwater vertrekken, om 12u45 gooien we inderdaad los, en nu staat er voldoende water om buiten te kunnen. Wind is noordwest, dat is goed, het eerste stuk, ca. 10 mijl, is wel ruim en voordewinds (de gekende kwakkelkoers) maar Kurt boomt de fok uit zodat het wat stabieler zeilen is. Dit stuk hebben we nog tij mee; aan de Wallet Spit en de Swin Spit zitten we op een zeer ondiep deel dat we moeten oversteken, slechts 1,5 mijl, maar ja, je moet er wel over, ofwel een stuk van ca. 7 mijl rondvaren. We zijn hier echter op tijd, ca. 2 uur na hoogwater, en dat is OK. Dan zuidelijker koers, en nadien zuidwestelijk, de rivier Crouch tegemoet, dus halve en aan de windse koersen… Het is grijs, soms donkergrijze wolken, maar het blijft droog, en het is niet koud. Wel hebben we vanaf de Spitway de stroom tegen, en dat is hier bij momenten wel 3 knopen ! dus hoewel we mooi 6,5 tot 7 kn zeilen, hebben we soms maar een vooruitgang van 3,5 kn… maar het is rustig hier, we zien op het traject vandaag enkele zeilboten, en 2 motorboten. Het zeilseizoen is ook nog niet echt begonnen dus.

Rond 19 u is de wind op, en bovendien moeten we het laatste stukje pal in de wind varen, dus nog een halfuurtje de motor op. We varen de Burnham Marina Harbour binnen en leggen ons vast op E28… De zon komt even piepen, en we kunnen nog buiten een apertiefje nemen en aansluiten eten ! 

Zondag 23 juni : Tollesbury

Een rustige zondag, veel wind nog altijd, gales op Thames en Humber, en we blijven liggen hier.

Opnieuw gaan we een wandeling maken langs de kreken, nu is het hoogwater, en een heel ander gezicht natuurlijk : de boten die gisteren allemaal vastgeplakt zaten in de modder, drijven nu allemaal, en het ziet er allemaal veel normaler en properder uit. De lokale kleinzeilerij is erg actief nu. Men sleept kleine zeilbootjes naar de rivier, en één voor één razen ze de haven uit, ze gaan supersnel, en zo’n 2 uur na hoogwater zijn ze allemaal terug binnen. We wandelen langs de sea wall en dan terug via the village... De pub daar, weer een King’s Head, serveert geen eten, en zodoende wandelen we terug naar de haven.

In de yacht club is ondertussen de traditionele Sunday Roast geserveerd… dat smaakt ook ons : een buffet van geroosterde kalkoen, roastbeef, en varkensrol, met warme groentjes en aardappeltjes.

In de namiddag wordt het wisselvallig, soms veel regen, en dus amuseren we ons aan boord met lezen en foto’s kijken… het is niet voor niets zondag.

Zaterdag 22 juni : Bradwell – Tollesbury : 5 M

Net frisser dan normaal in de kajuit als opstaan, even wat bijverwarmen tijdens het ontbijt. Het is behoorlijk aan het blazen… 5/6 bft ZW.

Ons doel voor vandaag is Tollesbury, al lang op het lijstje van “to visit”: volgens ons fotoboek “Where land meets sea” is het idyllisch gelegen in kreken en salt marshes…  maar het is via een droogvallende kreek van ca. 1,5 mijl aan te lopen, dus enkel bij hoogwater mogelijk voor kieljachten zoals wij met 1,85 m…

Als we klaarstaan om te vertrekken, horen we via de VHF 16, een mayday (een noodoproep dus) van iemand die in het water gevallen is vanaf het jacht Mystère : de persoon heeft geen reddingsvest aan en aangezien de zeilboot bij de ondieptes in de kreek van Bradwell is, kan die er niet meer bij. We gooien meteen los, misschien kunnen we iemand helpen of bijstaan… Adrenaline dus op hoge toeren. Maar we zien niets, of niemand, alleen de reddingsboot die van West Mersea voorbij komt razen, men doet teken naar ons dat alles ondertussen in orde komt. Het is verder in de kreek te doen.

Wij zeilen Bradwell op fok buiten, het is voordewinds voor 3 mijlen slechts, maar het gaat heel snel. Eigenlijk teveel wind. Aan de Nass-boei moeten we een bijna haakse bocht nemen, en moeten we verder op motor wegens te smal en te ondiep om op te kruisen. Het is trouwens van boei naar boei uitkijken, en bovendien de diepte nauwlettend in het oog houden, we kunnen hier niks permitteren en nochtans staan er wel wat golven. We hopen dat dat sebiet betert als we “beschut” zijn… Maar eigenlijk is daar alles zo plat als iets, dus van beschutting is er geen sprake. Na de boeien is er een vaarwater tussen moorings, en dan zouden we “whities” (boomstaken die stuur- en bakboord aanduiden) moeten zien, doch niets daarvan. We roepen de havenmeester van Tollesburry op en hij stelt ons gerust : gewoon het midden van het vaarwater houden. Tja, we zien nu onze diepte zakken tot 2,5 m… we zitten hier immers op de droogvallende gronden bij laagwater (tot 2,1 m zandbanken dus)… En dan zien we eindelijk de haveningang, ttz de drempel waarover we binnen moeten varen komt vrij. De havenmeester zwaait en wijst ons de box waarin we kunnen aanmeren, en helpt ons hiermee.

Een korte maar pittige tocht. We ruimen even op, en gaan maar eerst even naar het havenkantoor en de yacht club voor een broodje. Daar komen we gauw aan de klap met een koppel die vanuit West Mersea (op slechts 4 mijl) bijna gelijk met ons binnenvaarde. Ze namen deel aan een clubtocht maar blijkt dat ze de enigen zijn die tot hier gekomen zijn met hun kleine zeilboot van 22 voet vanwege teveel wind… De andere clubleden druppelen nadien binnen, maar ze zijn dus met de auto gekomen. Ze hebben wel de drank bij en gaan dus met z’n allen aperitieven op de aanwezige boot.

We gaan wandelen in de salt marches, een landschap van zoutmoerassen en kreken, zeer speciaal. Het water is aan het afgaan, en zelfs in deze kreken liggen zeiljachtjes en motorbootjes in de modder te zakken… deze boten zijn enkel te bereiken via een doolhof van plankenweggetjes die zo’n halve meter of meer boven de veengrond getimmerd zijn, een beetje zoals op sommige plaatsen in de Hoge Venen. Er ligt ook een oud rood lichtschip, zeer fotogeniek te wezen. Rond de haven zijn enkele kleine zeilclubs, en er is ook de Mud Club of Tollesbury, die allerlei activiteiten plant met of in modder, en daar is er hier genoeg van…

Na diner aan boord, gaan we nog wat drinken in de yacht club, waar live music (akoestische gitaar) voorzien is.

Vrijdag 21 juni – Bradwell

Ontbijt in de kuip, op de langste dag van het jaar (of zoals de Fransen blijken te zeggen, de kortste nacht van het jaar)… op ons programma vandaag, een wandeling naar St. Peters Chapel, het op één na oudste kerkje van Groot-Brittannië, gebouwd in 654, op de resten van een Romeins fort.

We vertrekken met de regenjasjes in de rugzak, want het zou veel regenen vandaag… echter, en gelukkig, geen druppel gezien. We wandelen langs de seawall heen, voorbij één van de oudste kerncentrales in het land, dat nu ontmanteld wordt : er schijnt nu meer volk te werken dan toen de centrale actief was. De dijk is begroeid met grassen en bloemen, en alles staat geel van de pollen, Kurt is aan het vechten tegen zijn hooikoorts, geen preventief pilletje genomen… onze broeken zien gewoon geel. Na een tijdje kunnen we gelukkig op het schelpenstrand wandelen. 

Het kapelletje wordt mooi onderhouden en ’s zomers zijn er regelmatig diensten en concertjes. Via Bradwell Village belanden we in de King’s Head, voor een fris glas, want het is best warm nu. Keuken is gesloten, en er kan zelfs geen broodje meer af. Nog even binnen in de local shop, die wordt uitgebaat door vrijwilligers omdat een “echte” winkel er niet meer rendabel was.

’s Avonds worden we eerst verwacht bij David en Theresa thuis, ze willen ons enkele oude Engelse zeilboeken laten uitkiezen ; en de langgezochte Magic of the Swatchways van Maurice Griffith (die we al wel in het NL van Inge en Erik konden lenen) kunnen we ook in het Engels lezen nu ! En dan diner in The Green Man, de pub die op vrijdagavond behoorlijk vol loopt.   

Life is good in Bradwell…

Donderdag 20 juni –  Woolverstone – Bradwell : 32 M

Bij het ontbijt, weer twijfel … plan om noord te gaan, hadden we al naast ons neergelegd, en zodoende moeten we ons ’s morgens niet haasten. Maar nu blijkt het veel rustiger te zijn dan voorspeld, en had Lowestoft toch mogelijk geweest zijn.

We maken ons rustig klaar, bestemming Bradwell gekozen, omdat die haven “lang” aan te lopen is, ca. HW -/+ 4 u. Het is vanavond pas om 22.30 u hoogwater, dus we vertrekken om 13 u, en hebben geen haast. De rivier Orwell met het tij afgaand, op het fokje tot Felixtowne. Aan de zeemonding ziet het er heel grijs uit, enkele druppels vallen, maar eigenlijk geen naam “regen” waardig. Wel trekken hele fog patches de regio binnen. We zijn nu op vol zeil, met ruime en halve wind, want het is nogal variabel, en sturen eigenlijk enkel op de elektronische kaart. Gelukkig is dit een rustig gebied, bovendien kunnen we in het ondiepe gedeelte varen, ca. 5 tot 10 m, omdat de zee zeer slight  is, en al goed. Kurt gooit zijn vislijntje uit, tevergeefs; wel komen enkele zeehonden hun kopje boven steken. Na een tijdje toch de motor aan, want de wind valt volledig weg. We kunnen gemakkelijk ons avondeten klaarmaken.

We lopen dus, nog steeds in een dichte mist, Bradwell aan. Sommige boeien zien we slechts op een afstand van 90 m !! Er staat voldoende water in de kreek, en zo meren we tegen 20 u aan in de gereserveerde box.

Bradwell heeft een zeer leuke pub, op zeer korte afstand van de haven, en daar gaan we natuurlijk naartoe. We hebben er 6 jaar geleden David ontmoet, en we sms’en even naar hem : “Are you in for a pint in The Green man  ?” – 2 seconden later antwoord : “yes !” – en 2 minuten later was hij er, verrast natuurlijk omdat we niet eerder gebeld of gemaild hadden. Ook zijn vrouw Theresa is later nog gekomen, een leuk weerzien natuurlijk.

Woensdag 19 juni – Levington  - Woolverstone : met een omweg, toch 6 M 

Grijs bij het ontwaken, maar later klaart het open… in B en NL zo het vandaag heel warm zijn, naar  het schijnt.

In de chandlery van de haven kopen we de kaarten van de Wash, een soort waddengebied ten noordwesten van Lowestoft, we weten het nog niet zeker, maar moest het lukken met weer en getij, willen we al voorbereid zijn met de juiste kaarten.

We vertrekken met bijna windstil, en varen de Orwell-rivier verder op. Op motor, want het is afgaand water, … het is een mooie en rustige rivier, 1 of 2 keer per dag zien we een coaster die tot Ipswich vaart. Verder honderden bootjes achter hun mooring wiegend met tij of wind mee. We varen voorbij Pin Mill en Woolverstone tot aan de Orwell Bridge, en draaien 180 °, nu tij en wind mee, fokje open, en met een snelheid van 0,5 kn door het water en 2 kn over de grond, “scheuren” we naar de marina van Woolverstone. Hier moet je dus op stromend water aanleggen, en dat gaan we zonder brokken proberen te doen. Op de kopsteiger zien we een ruime plaats, en dat lukt zonder problemen. We gaan meteen betalen bij de havenmeester,  en ze zegt dat we in een box moeten gaan liggen, dus we mogen meteen ons maneuver nog eens opnieuw ten beste geven. No problem, we liggen nu naast een Nederlandse boot, diegene wiens plaats we gisteren in de Suffolk Yacht Harbour innamen. Het is een schipper uit Hellevoetsluis, en hij wacht op nog 2 andere bevriende zeilschepen.

We lagen nog nooit in deze marina, en van hieruit is het een must om tot Pin Mill te wandelen, naar de beroemde zeilerskroeg The Butt & Oyster. Langs een mooi kustpad tussen velden en bossen kom je in 20 /30 minuutjes bij de oude werven van Pin Mill. Hier hebben we 6 jaar geleden met Christel en Stéphane, en met de vorige boot Bussola, ook geweest, maar toen hebben we de “natte” landing beleefd, met de bijboot van de Saltwater… ook speciaal natuurlijk. Veel volk op het terras, en het is ondertussen zo heet dat we verkiezen om binnen een hapje te eten.

Als we terug op de boot komen, is het al wat afgekoeld, we kunnen nog wel buiten zitten, beetje plannen voor de volgende dagen, maar niet te ver, want het weer is eigenlijk zo onstabiel, en verandert met elke keer dat we de gribfiles binnenpakken, of de weerberichten bekijken… dus van dag tot dag…