Zondag 28 juli : Wolphaartsdijk

De grote opruimactie… de afwas is zoals gewoonlijk, werk voor Kurt… ik zoek bijeen wat mee naar huis moet, maar eerst ontbijt bij Ines en Luc aan boord. Na hun vertrek, bericht Patrick ons dat hij in de late namiddag zal komzn. Tja, morgen begint Kurt terug te werken, en ik ook vanaf woensdag.

Zoals steeds na zo’n lange tijd aan boord, is het weer even wennen thuis, aan de ruimte, de muren, de trappen  (ben al gestruikeld over de trede in de keuken ),… En morgen : de grote  laundry day…

Zaterdag 27 juli : Vlissingen - Wolphaartsdijk: 16 M

De verwachte onweders en bijhorende buien zijn vannacht uitgebleven, maar de ochtend ziet er alles behalve rooskleurig uit… integendeel, donker grijze wolken troepen samen… We vertrekken met negen jachten, de Blauwe Golf van zuid naar noord door het Kanaal van Walcheren om 9u25… Het proefproject heeft blijkbaar succes, er zijn al vele watersporters die rekening houden met de uurregeling. We willen nog een middagje kuieren in Middelburg, maar als we amper vertrokken zijn, mag ik naar binnen kruipen, en moet het regenjasje boven betoverd worden. In een mum van tijd is Kurt kleddernat, onweer, kleine hagelbolletjes, en “malse” regen (zoals Frank De Boosere dat noemt). Geen stop in Middelburg dus, en maar meteen richting Sluis van Veere. Als we vastliggen, gaat Kurt zich omkleden, en dan motoren we verder richting Wolphaartsdijk, er is amper wind. (Even tijdens het onweer wel rukwinden natuurlijk).

Rond 13 u varen we binnen in “onze” thuishaven, op ons plaatske ligt de motorboot van de Nicole en Marc, en ze gaan hem verleggen zodat we kunnen aanmeren.

Na 44 dagen, safe en sound back home ! In de namiddag bezoek van Cois, en nadien komen Willy en Mia, Frans en Gilda mee aperitieven. Het is terug lekker warm en zonnig, en ook de Kapp Linné komt op bezoek in de Zandkreekhaven. Spijtig, maar dan begint het toch terug te regenen, en we moeten in een bloedhete en vochtige kajuit eten… Het is er echter niet minder gezellig J.

Vrijdag 26 juli : Blankenberge – Vlissingen : 25 M

Wat boodschappen in de voormiddag en om 13 u is het tijd om te vertrekken, samen met Alcyone varen we BB buiten. Zonnig, misschien straks wel een onweer, een 3 bft NO wind. We kunnen rustig zeilen, een grote slag de zee in, en dan verder aandewinds voorbij Zeebrugge, de Westerschelde binnen. Het is een dag na spring, en het stroomt goed, met momenten gaan we 9,5 kn over de grond.

Voor 18 uur varen we het havenhoofd van Vlissingen binnen, en moeten daar nog even wachten voor de volgende sluis. Hopelijk nog plaats in De schelde, dat is geen probleem. Het is er wel druk, en na ons komen er nog enkele boten binnen.

Samen met Frans en Gilda gaan we in het restaurantje van de haven eten, en deze keer de eerste Zeeuwse mosseltjes, maar ook lekker. En nog een ijsje als toetje.

Donderdag 25 juli – Nieuwpoort – Blankenberge : 19 M

Lekker geslapen, kort ontbijt, douche, en we krijgen bezoek van Chantal en Jean uit Veurne, Kurt wandelt hen tegemoet tot de Vismijn, … Het is warm en vochtig op de wal, het zal beter zijn op het water, en zo vertrekken we rond 13 u, met twee opstappers naar Blankenberge… Chantal zag dat meteen zitten, Jean moest nog even een nieuwe werkplanning maken, maar die zat vlug in mekaar. Op de genua konden we rustig zeilen en de dames zochten al gauw een plaatske op het “zonnedek” ! Jean, als visserszoon, kreeg de visattributen, maar helaas, ook hij kreeg geen makreel aan de haak ! J

Rond 17.30 u varen we Blankenberge binnen, Frans en Gilda hadden al een box gereserveerd voor ons, en alswe aanmeren, maken we ons meteen klaar voor het avondprogramma : met Chantal en Jean e Kusttram op tot Nieuwpoort, alwaar hun auto staat,… 1u20 op de tram, dan met de auto naar Oostduinkerke voor bezoek en mosselsouper bij Katrien en Pieter in de nieuwe woonst. De kindjes Lisa en Niels zijn superlevendig, willen alles laten zien. We zitten nog een hele tijd buiten en dan mogen we aanschuiven voor lekkere Franse Bouchots-mosseltjes ! We moeten ons zelfs haasten om de laatste kusttram niet te missen… Om 1 uur zijn we terug in Blankenberge, en mag Kurt “de aap nog uithangen” om binnen in de dok te geraken, want we hebben geen toegangskaart… 

Woensdag 24 juli : Dover – Nieuwpoort : 60 M

We staan op tijd op, staalblauwe hemel… vandaag terug naar het continent. Oorspronkelijk plan is Duinkerken (FR). Enkele wolkjes maar warm en aangenaam, en bovendien … wind ! We halen de high aspect-fok naar beneden en vervangen die door de genua (eigenlijk hadden we dat al eerder moeten doen)… ons enthousiasme kan niet op. Een hele vloot zeilers verlaat samen met ons Dover. Het is slechts een 7-tal mijl tot de traffic lane, we zeilen snel, en al na een uur zijn we daar. Een vertrekkende ferry zien we is een sluier mist, en ook de traffic lane ligt in de grijze zone.

Kurt geeft aan Dover Coast Guard onze positie door, ze waarschuwen uiteraard voor een dichte mist, maar we vertrouwen op onze AIS en zien op het scherm de aankomende schepen. We zetten tijdens het oversteken van deze “autostrade” wel de motor bij, zodat we een constante snelheid kunnen aanhouden en zodat ook de grote schepen onze koers en snelheid goed kunnen inschatten. Kurt zit binnen en “leest” de AIS. Ik stuur en hoor af en toe de schepen blazen, een vreemde ervaring, want je hoort dat allemaal wel, maar eigenlijk hoor je niet vanwaar het geluid komt. Kurt informeert dat me dat we er nu op 0,3 M een groot containerschip voor ons ligt, maar we kunnen niets zien.

Na een tweetal uur is deze zenuwslopende klas achter de rug, en zowaar, de mist is hier weg !! We melden ons af bij Dover Coast Guard, en kunnen onze weg vervolgen, in een blakende zon, met een mooie 4/5 bft, en dus beslissen we om meteen tot Nieuwpoort te zeilen… Het is een zalige zeildag… Rond 21 uur varen we Nieuwpoort, de Royal-haven binnen. Daar lopen we nog enkele keren vast, het is laagwater, maar uiteIndelijk vinden we een box en leggen ons vast, geen havenmeester meer te bespeuren.

We stellen het thuisfront gerust (Ekeren, Stabroek, Deurne), Kurt belt zijn zus in Veurne en drinken nog een glas in de kuip en gaan slapen.

Dinsdag 23 juli : Dover

Donders en bliksems om 2u30 vannacht, en het duurde wel een uur ! Tussen de White Cliffs of Dover was dat met echo’s te herbeluisteren ! Af en toe mijn oren moeten afdekken… En veel regen. Maar dat alles dus s’ nachts.

Als we opstaan, droog, zonnig en zeer “klef” ! Een rommeldagje, mazouttank vullen en bevoorraden, beetje poetsen, boodschappen doen, beetje socializen met de zeilers op de steiger, en dan gaan we ook nog even naar het strand, ttz baai met keienstrand waar het toch lekker verfrissend is. We gaan zwemmen en wat lezen. Een doordeweekse vakantiedag J !

Maandag 22 juli – Brighton – Dover : 64 M

Een langere tocht dan gisteren op het programma, ik ben al rond 5 uur wakker, ga douchen, en als ik terug op de boot ben, is Kurt ook op. We kunnen echter niet té vroeg vertrekken, want het is rond laagwater, en dan is de toegang een probleem. Rond 6u45 wagen we het erop, en als we in de geul komen, ligt daar een Belgische boot vast in het zand. We vragen wat er precies gebeurd is, en dan blijkt dat deze er al sinds 5 uur vanmorgen ligt, en aan het wachten is op het water… Als we er voorbij varen, komt hij net los, en vertrekt ook.

Zoals we al verwacht hadden, weer te weinig wind om vooruitgang en koers te houden… Onze motor doet overuren. Het is prachtig weer. We lezen en dutten afwisselend even in… Vandaag hebben we wel tij mee, en dit gedurende de hele tocht, zodat we al rond 16u30 in Dover aanmeren. Eigenlijk niet zo superdruk… we krijgen zonder problemen een box in de getijdehaven, en gaan eerst naar het havenkantoor, en het strandje vlak achter de haven. Het is er lekker liggen…

Na een verfrissende douche, willen we iets gaan eten in stad, maar het is er zo leeggelopen… een raar sfeertje. Als je er overdag bent, is het altijd druk, en nu… vreemd. En dan vinden we ook niet echt wat we willen om te eten, dus springen we maar eens binnen in de Yacht Club, hier kunnen we gelukkig nog iets bestellen. We installeren ons op het terras en vernemen ondertussen dat Kate Middleton bevallen is van een zoon, een volgende koning dus voor GB. 

Zondag 21 juli – Hamble – Brighton : 54,5 M

Vanuit Hamble vertrekken we vandaag nog voor 8 uur voor een lange tocht, lang omdat die voornamelijk tegen tij is… Tja, ofwel moesten we om 2 uur vannacht vertrekken, of rond 14 u in de namiddag. Het is lang geleden, maar we vertrekken allebei in lange broek, het is een beetje frisjes en grijs… We wisselen het zeilen (opkruisend veelal) af met motoren. In de namiddag wordt het wel opnieuw terug warmer.

We hebben met de Jest in Brighton afgesproken, ze beginnen hun vakantie en zijn deze ochtend uit Dover vertrokken. Natuurlijk zijn ze voor ons in de haven. Rond 19.30 meren we aan (we spreken nog altijd in English Time) , en we zijn uitgenodigd om samen met hen mee te eten ; dat is gemakkelijk natuurlijk, en het was lekker : spaghetti met verse zalm, pesto en rucola. Bijbabbelen over onze weken vakantie en hun afgelopen weekenden zeilen… En dat terwijl in België vandaag een troonwissel plaatsvond, zonder ons wat te vragen  !

Zaterdag 20 juli – Hamble

Vandaag laatste echte vakantiedag, want vanaf morgen… beginnen we aan de retour, op onze Nationale Feestdag nog wel.

Na de routine van een ochtend aan boord, vertrekken we met ons rugzakje naar het kleine ferrytje, ROZE geschilderd, opvallend natuurlijk. Dit kleine pontje vaart op en af tussen Hamble en Warsash. Van hier loopt een mooi public footpath langs marshes en de rivier, tot aan Lower Swanwick. Hier is een mega-jachtwinkel van Force 4 waar we even binnen wandelen, natuurlijk. Maar ook met lege landen weer buiten J. De brug over tot Bursledon waar we een stop inlassen na 5 km, in The Jolly Sailor (http://jollysailoroldbursledon.co.uk/) – een oude maar fantastisch mooi ingerichte en bewaarde pub, aan de rand van de rivier. Een aanrader voor wie hier passeert. Een drankje en een hapje en we kunnen er weer tegen voor de retourwandeling, we volgen de Strawberry Trail. Dit stuk is niet langs het water, wel in bos, veld en tussen vele paardenweien. Smalle paadjes die voor de wandelaars onderhouden worden.

Als we terug n Hamble zijn, nog even langs de Co-op en dan naar de haven terug. Kurt vult de mazouttank en laat het bijbootje af. We eten aan boord, en brengen nog een en ander in orde voor onze tocht morgen…

Vrijdag 19 juli :  Yarmouth – Newton – Hamble – 22 M

Vandaag splitsen de wegen van Saltwater en Balena zich… wij moeten oostwaarts (richting thuis ), Stéphane en Christel kunnen nog een stuk verder gaan.

We vertrekken samen rond 10u30, Saltwater vandaag wellicht naar Lymington, wij willen naar Newton Creek, dat zou een mooie kleine rivier zijn, op slechts een 5-tal mijl van Yarmouth. Maar we hebben tij tegen, geen erg – het is maar kort, maar ook de wind is tegen, geen erg – het is leuk opkruisen… Als we na een uur slechts ongeveer 1 mijl opgeschoten zijn, is het toch nog ontgoochelend, maar we moeten ermee lachen… het is prachtig weer, en zo kan het dus ook… Uiteindelijk maken we de kruisrakken korter, en blijven we dichter bij de zuidkant van de Solent, omdat er hier minder stroom staat, en hier geraken we dus toch wat beter vooruit. 

Bij de aanloop van Newton Creek, laten we de zeilen zakken, en motoren we de rivier op. Het is hier heel mooi, maar er liggen heel wat boten voor anker, en we varen stilletjes door om een vrije mooring-boei te zoeken. Het is naar laagwater aan het gaan, en we hebben niet veel diepte op overschot… het gaat tot 2,2 m, en wij steken 1,85… als we aan de laatste moorings zijn, hebben we er geen vrije gevonden, en moeten we een snelle en korte draai maken (een hele toer hier omdat het zo smal is, en omdat we niet veel diepte over hebben)… jammer maar helaas dus, we varen terug buiten. Bestemming Beaulieu River (maar daar zijn  we vroeger al eens geweest) of Hamble ? We beslissen om Hamble aan te lopen, dus opnieuw zeilen op, en nog een 10-tal mijl verder… Gelukkig is ondertussen de stroom gedraaid, en gaat het dus wat vlotter. We zeilen Southampton Water op, en zo verder tot Hamble. Hier zijn vele marina’s, en we kiezen de haven die het dichtst bij het dorp is. We krijgen een box toegewezen en meren er feilloos in af, het lukt steeds beter ook op stromend water.

Op de Solent was er vandaag een frisse bries, we hadden eerst zelfs een reef gezet. Maar hier in de haven is het weer plakkend warm. We brengen een bezoek aan de havenmeester, en wandelen meteen even naar het dorpje. Klein maar met enkele mooie pubs, en heel oude huisjes. Op de rivier zijn hier ook vele mooringboeien en pontons voor bezoekende jachten.

We eten aan boord in het avondzonneke, maar de wind blijft doorzetten en moeten dan toch binnen kruipen. 

Donderdag 18 juli :  Yarmouth

Voor vandaag geven ze nog warmer weer dan gisteren. We hebben unaniem beslist om hiervan te profiteren met een… ankerdag in de baai bij de Needles. Toen we gisteren daarboven stonden, zagen we er verschillende zeilboten liggen, … en dat kunnen wij ook. Eerst nog wat verse inkopen in het supermarktje en de delicatessenzaak er vlak bij. We gooien los en varen op motor Hurst Point voorbij, tot we bij de baai komen. Saltwater gooit het anker op 5 m uit, en wij mogen langszij. Een prachtig zicht hier natuurlijk. Volgens Christel is het net Corfu, de andere kant zou de Azurenkust kunnen zijn of de Bloemenriviera, en Kurt ziet hier zelfs Oostenrijk (dat heeft dan weer te maken met het zetelliftje dat zich vanaf de kliffen naar beneden stort, net zoals een skilift)  !

We zwemmen, het water is hier wel behoorlijk kouder dan in Poole, maar het is hier “vers” en dus koud Noordzeewater dat hier binnen aan het stromen is. Met het bijbootje roeien Kurt en ik naar de wal, even daar verkennen, en dan zwem ik terug naar de boten. Nadien roeien Kurt en Stéphane ook nog eens tot daar. Het is zalig vertoeven en we zijn zeer content dat we deze luie dag ingelast hebben. Rond 17 u gooien we los, en het lukt Saltwater snel om het anker op te halen. En zo zeilen we enkel nog op fokje tot de haven in Yarmouth terug.

’s Avonds eten we bij ons aan boord, onderweg even een tortilla gebakken en courgettes gegrild, en kipfiletjes met tomaatjes in de oven gebraden. Lekker zomers…

Woensdag 17 juli :  Yarmouth

Nog steeds hoogzomer aan de Zuidkust van Engeland. Op ons programma vandaag : sightseeing van Island of Wight, kopie van het tochtje dat we 8 jaar geleden met Stéphane en Christel gedaan hebben. Vanaf het busstation in Yarmouth, vlakbij de haven, kopen we een “groepsticket” (max. 5 personen), en hiermee mogen we alle openbare bussen nemen gedurende 24 u.

Om 11 u vertrekken we met de Needles Breezer, een “open”dubbeldekkerbus, hop-on-hop-off principe. Eerste stop, Freshwater Bay, ten zuiden van Yarmouth, een mooie baai met prachtig groen/blauw water. Verder naar de Needles, waar veel volk is natuurlijk. We nemen de tijd om enkele foto’s te maken maar dat is niet eenvoudig met die vele omstaanders. Terug bus op, en lekker uitwaaien op de 1^de etage tot we terug in Yarmouth zijn. Hier pauzeren we even bij een korte lunchstop.

Dan, met 2 aaneensluitende bussen, tot de stad Cowes, het mekka van de zeilsport, maar je moet er wat voor over hebben : de bussen zaten stampvol (spitsuur blijkbaar) en het was geen open-top hier. Dus bakken en braden. In Cowes was het niet zo druk, wel de traditionele races en bijhorende kanonschoten. We zien ook de schepen die deelnemen aan de Swan Classic Week, o.a. het schip van Duvel (Samantaga). Langs de boulevard is een verfrissende wandeling. En dan keren we terug, de bussen zijn nu gelukkig minder bevolkt. 

Dinsdag 16 juli : Poole – Yarmouth : 22 M

Een warme nacht op anker. Op tijd eruit, ontbijt, alles oprommelen en vastzetten, want we gaan vertrekken… maar er is hier in de Poole Harbour nog geen zuchtje wind. Hopelijk op zee meer.

En inderdaad, eens we de Chain ferry opnieuw gepasseerd zijn, en dus de zee terug opvaren, staat er een licht briesje, 12 kn ongeveer en dus genoeg om te zeilen, het is aandewinds, en later halve wind, en met het tij lekker mee, schiet dat goed op. Als de wind mindert, gaat de halfwinder er op als vervanging van de fok, en later als we bijna aan de Needles bij Wight zijn, installeert Kurt zelfs de halfwinder als spi, maar die optie is niet de beste… het is hier niet te breed, en de stroom en de rafelingen maken dat het niet erg gemakkelijk sturen is, zeker niet met zo’n lap stof die zelfs niet vol zit omdat er bijna niks wind meer is. Dus motor op en zo verder tot Yarmouth.

We worden door de havenmeester langszij de NL Hestia gelegd, en berichten de Saltwater dat we gearriveerd zijn. Zij zijn hun vakantie beginnend, en kruisen tegen tij de Solent op (moeilijk gaat ook uJ)!

Dus reünie van de crew van 2005, toen we samen voor het eerst op Wight waren, ook in Yarmouth. Weliswaar met 2 andere boten (Saltwater 1 en Bussola), dus enkele meters korter ! Christel tovert een koud buffet boven (eigenlijk voor dubbel zoveel mensen), lekkerlekker, en wat cava en witte wijn, komen de vakantieverhalen boven. Nog koffie en Sambuca, en na middernacht klauteren terug naar de Balena…

Maandag 15 juli : Poole

Als we op tijd opstaan, gooien we meteen los van de boei, op zoek voor naar een ankerplaats dichter bij het “landingstrand” van Browsea Island. Het water is flatter than flat en op 4 meter diepte, gooit Kurt het anker en de ketting overboord. Hier zijn we dan. Ontbijt en ochtendswim naar de wal… even checken hoe dat eilandgevoel van Robinson Crusoe moet geweest zijn.

Stilaan komen meerdere boten hier ankeren, en we constateren dat onze Balena goed vastzit (het tij is al gekeerd, en dus ook de boot)… We zijn dus gerust, en vertrekken dan met het bijbootje naar de wal. Dit eiland staat bekend als natuurreservaat, een deel kan je vrij bezoeken, een ander deel is betalend en met en gids. Eerst even een klimmetje, en dan gelukkig een beschaduwde wandeling, voornamelijk in het bosrijke gebied. Er is hier een kolonie van “red squirrels”, een soort van eekhoorns die nog zelden zou voorkomen. Maar we zien er geen, of misschien dat we er één gezien hebben, maar daar zijn we niet zeker van J - tzal ook voor die beestjes te warm zijn geweest…

Aan de andere kant van het eiland is het eigenlijke Visitor Center en de pier waar de kleine ferriekes aanleggen voor de dagjesmensen : het eiland kan bezocht (officieel) worden van 10 tot 17 u. Er is ook een café’tje waar we even een verfrissing nemen, en dan terug op weg langs de zuidkant. Enkele mooie panorama’s en langs de scoutingarea waar ooit Baden Powell kampeerde.

Als we terug aan het vetrekpunt zijn, roeien we naar de Balena terug. Er blijven nog 3 andere zeilboten op de ankerplaats overnachten. We blijven buiten zitten tot na 10 uur, en hangen het ankerlicht op de achterstag. 

Zondag 14 juli : Poole

Staalblauwe hemel en warm ! Het wordt een gewoonte. Na het ontbijt wandelen we via een mooi aangelegd pad tot het centrum van de stad Poole. Een klein halfuurtje later zijn we blij dat we hier niet in deze Quays haven aangemeerd liggen. De kade is wel leuk, maar de pontons en de ligplaatsen zijn niet zo proper, lijkt het, en het is er zeer woelig, doordat er vele kleine visserbootjes maneuvreren en ook de ferries komen hier aanmeren. Ook de geur met deze hitte is niet uitnodigend.

We kuieren wat in de straatjes rond, bij de Chandlery kopen we een lijn die we nodig hebben om de spiboom te bedienen, en natuurlijk laten we ons weer verleiden tot een “Sunday Carvery” in een leuke pub. Dan moeten we vanavond zelf niet meer koken… We worden opgebeld door de havenmeester met de vraag of we blijven liggen of nog gaan vertrekken vandaag. Stress ! We wandelen terug in de brandende hitte, en rond 16 u. vertrekken we, op zoek naar een mooringboei in het Which Channel voor Browsea Island, op aanraden van de Maybreeze. Een halfuur later en 2 mijl verder trekt Kurt een hulpboeike omhoog om aan te meren. Direct badpakken aan voor een verfrissende duik ! zalig vertoeven in het water dus, en een rustige avond aan boord.

 Zaterdag 13 juli : Weymouth – Poole : 29 M

Gisteren dus wel ons huiswerk gemaakt, we vertrekken om 9u30, spijtig eigenlijk want vandaag begint hier het Dorseat Food Festival, de opbouw van de verschillende food- en drankenstandjes is al volop bezig, en vlakbij staat een mooie stand van Champagne Pommery. Maar dat laten we dus aan ons voorbij gaan.

We varen de haven van Weymouth uit, we zien een grote driemaster bij de geul, en vele andere zeil- en motorbootjes, het is dan ook prachtig weer en weekend !

We hijsen grootzeil, en Kurt begint meteen aan de installatie van de halfwinder, de eerste keer deze vakantie. De baai van Weymouth ligt er prachtig bij, geen golven, blauw-diepgroen van kleur, net zoals we ons Kroatië voorstellen (?).  De wind draait en we komen voor de wind, we proberen de halfwinder als spinaker te voeren, en dat lukt wel. Misschien toch eens tijd om onze “echte” spi op te rakelen. Als we dichter bij de kaap van St. Alban komen, is er niets meer van wind, dus motor op. En hier weer de rafelingen en water”kolken”… we varen nu zeer dicht bij de kaap (zo’n 300 m), dat raadt men hier aan, of wel zeer dicht ofwel een mijl of vier ervandaan. Met dit rustige weer is dichtbij veel leuker. Je ziet de wandelaars op de kliffen. Na St Albans Head, nog Anvil Point en dan koers verleggen noordelijker voor de aanloop van Poole. Hier passeer je ook nog een mooie rotsformatie die Old Harry genoemd wordt. Kurt maakt er een hele fotosessie van, beter te veel dan mislukt…

Bij Poole zien we de ferry buitenkomen voor Guersney, hier ook vele watersporters, jetskiërs die in het zog van de ferry toeren uithalen (gevaarlijke lui !), kleine dinghy’s, dure motorboten, alles op het water. We laveren hiertussen, en begeven ons naar één van de vele marina’s, Parkstone Haven Club. We hebben een tip gekregen van 2 boten onderweg om deze marina te bezoeken. We roepen de havenmeester op, en hij geeft ons box F24, even zoeken, en we meren aan. Blijkt dat we naast de Camira liggen, één van die boten die we in Weymouth ontmoet hadden.

Het is nog steeds heel warm ! we gaan betalen in de club, en gaan er aan de bar een frisse cider drinken… en dan wat rusten onder de zonnetent : die heeft tijdens onze vakantie al veel verkoeling gebracht. We maken er een luie zaterdagavond van. We zullen Poole morgen wel bezoeken.

Vrijdag 12 juli : Weymouth

Doel vandaag is Poole… we ontbijten op het gemakje, en nemen dan even de Reeds in handen. We dachten rond een uur of 11 te moeten vertrekken… maar we hebben gisteren ons huiswerk niet gemaakt, en we blijken er helemaal naast te zijn.

We zouden al rond 9 uur weg moeten zijn, en dus zijn we voor het juiste tij al te laat  ! Niet getreurd, het is zonnig, en we moeten ons niet vervelen… Een ideale gelegenheid om enkele wasjes te draaien in de laundry van de jachthaven, alles is er voorhanden. 

Verder nog wat inkopen en door het stadje slenteren, foto’s uploaden en bekijken en een bezoekje aan de Dorset Yacht Club, gesitueerd in een mooi oud gebouw, dichtbij het bureau van de havenmeester. Voor we het weten, zitten we weer in de kuip met verse lamskoteletjes en pasta/ratatouille.  

Donderdag 11 juli : Weymouth

Verrassing als we opstaan : waar is de zon ? Het is ferm fris deze morgen, dat zijn we niet meer gewoon J. Trui aan om brood te gaan halen, maar we ontbijten toch buiten natuurlijk. Stilaan begint het op te warmen en op te klaren. Als iedereen die wil vertrekken, vertrokken is, zijn ook onze fietskes klaar : we zullen dan dit jaar niet verder westelijk varen, we willen toch even al een kijkje gaan nemen tot Portland Bill.

Met de toeristische plannekes van Weymouth en Portland in de hand, vertrekken we rond 11 u. zuidelijk, via de Rodwell Trail, een  toeristisch pad op het traject van een oude treinroute, weg van het drukke autoverkeer dus, hier zijn enkel fietsers en wandelaars. Zeer mooi, onder of over autowegen, in diepe treinbeddingen verscholen soms. Eerste stop op het traject : Sandsfoot Castle, eigenlijk een ruïne van een kasteel daterend uit de 16^de eeuw, met een fantastic view op Weymouth, de baai van Portland, en Portland Castle, aan de andere kant van de baai. (Later zou blijken dat dit maar het eerste van vele fantastic views zou zijn vandaag !)

Verder via de landengte die het vasteland met schiereiland Portland verbindt. Door het prachtige zonnige weer wanen we ons meer en meer aan een Spaanse Costa. Aan de linkerzijde van de engte, de azuurblauw-groene baai van Portland, aan de rechterzijde op het eerste gezicht een prachtig lang geel-beige-achtig zandstrand. We stoppen aan het bezoekerscentrum van Chesil Beach : daar kan je het strand en de duinen op… het is dus GEEN zandstrand, maar een 28-km lang keienstrand, en niet zoals we aanvankelijk denken een door de mens aangelegde dijk, maar een natuurlijk strand. We wandelen het strand op, je moet even omhoog klimmen (het ziet er wel degelijk uit als een dijk), en dan : een oogverblindend zicht op de baai voorbij Portland, dus eigenlijk de baai die zich uitstrekt tot Dartmouth… maar zo ver kan je niet zien. Het strand gaat terug naar beneden, is tamelijk steil, en daar staan enkele hengelaars te vissen. Ook her en der wat zonnebaders, maar geen zwemmers hier (teveel stroom, te koud water, ?). In ieder geval, te mooi hier om niet even te genieten en te rusten.

Dan verder : we rijden nu Portland binnen, aan de linkerzijde zien we de vernieuwde marina en het Olympisch dorp dat ter gelegenheid van Londen 2012 voor de watersporten werd aangelegd. Dat is misschien voor straks, eerst verder zuid. Maar dat wordt een tijdje klimmen :  tot voorbij het centrum van Fortuneswell is het serieus op de pedalen staan, enkele haarspeldbochten en serieus steile hellingen. Maar met een beetje (veel) moeite, lukt het om niet af te stappen, en nadien komt de beloning natuurlijk : naar beneden… het landschap is eigenlijk zeer vreemd : witte stenen overal. Portland is inderdaad bekend voor de harde stenen ondergrond, en die wordt hier nog steeds ontgonnen. Op het hoogste punt staat een nieuw herdenkingsteken : de vijf ringen van de Olympische Spelen, en daar nemen we ook deel aan de “verplichte” fotosessie.

Nog verder zuidelijk dan, het wordt wat rustiger, nog op en neer, met fantastische klifkusten waar we af en toe stoppen. En dan een lange weg afdalend naar de nieuwe vuurtoren (2005) van Portland Bill… voor alle zeilers : wie niet weet wat “eddies” of “overfalls” zijn, kom hier meer eens kijken ! Bruisend en kolkend, en dan is het vandaag nog mooi en rustig weer !

Een plaats ook om vele mooie foto’s te nemen tussen de rotsen en de kliffen, en de brekende zee.

En dan vatten we de retour aan, het is ondertussen rond 18 u. en de zon is nog volop van de partij. Een alternatieve route op Portland zelf, met een rustigere klim dan tijdens de heen, maar de lange afdaling moeten we met toegeknepen remmen doen, het is hier rijden op de smalle weg, en met de vele bochten is het niet overzichtelijk.  De verdere weg is dezelfde als deze middag. Rond 19u15 zijn we terug op de Balena, nog niemand naast ons. Nadien komen er nog 2 zeilboten afmeren.

We eten vanavond aan boord, maar het wordt wel wat frisser na 22 u., dus binnen voor blog en foto’s te bekijken…

Woensdag 10 juli : Weymouth

Zomer  !! Warm en de plannen voor vandaag zijn : toch even op het strand vertoeven. Dat mag wel na bijna 4 weken weg. Maar eerst nog even wachten, onze buurman aan de wal vertrekt rond 11 uur, en wij gaan dan aan de steiger aanmeren. Rond de middag zijn alle activiteiten rond, en wandelen we door de stad tot de strandboulevard.

Vele kleine winkelstraatjes, vol prullaria weliswaar, maar het heeft echt wat van een badstad. Het doet me wat denken aan Blankenberge. De boulevard getuigt van een Victoriaans (of is het Georgiaans) verleden, mooie oude witte gebouwen, nu vaak tot hotels en pensions omgebouwd. Ten einde van het strand, waar het zandstrand een keienstrand wordt (dat is ons meer genegen J) worden de handdoeken uitgestreken. BLOEDHEET. Kurt wandelt maar wat verder want kan hier niet blijven liggen…

Dinsdag 9 juli : Lymington Quay – Weymouth Quay/The Cove : 42 M

We willen nog een beetje meer westelijk opschieten. Omdat we met een hele resem boten naast ons liggen, begint het al vroeg met nerveuze afspraken… We hebben laten weten dat wij rond 10u30 willen vertrekken, maar onze buurman aan de wal begint iedereen al om 9 uur af te jagen. De havenmeester hebben we niet gezien.

Als de “activiteiten” van losgooien beginnen, vroeger dan verwacht, gooien we ook los, en aan het eerste vrije volgende ponton meren we even opnieuw aan om o.a. de bijboot op het dek te hijsen en ons verder klaar te maken om te vertrekken. We hebben gelezen in de Reeds dat er niet te spotten valt met dit stukje Noordzee (St. Alban en Alvin – stroming, firing ranges en submarine area). Aan de steiger ligt een jacht dat zich eveneens aan het klaarmaken is, en de man van de Mrs. Robinson, gaat ook meteen vertrekken tot Weymouth… volg me maar, zegt hij. Dat hebben we nu nog nooit gedaan, maar soit, we zullen wel zien. We vertrekken rond 11 u. en hebben nog even tij tegen, en dan vanaf de Needles mooi stroom mee. Hoewel het deze voormiddag lekker aan het waaien was, valt de wind totaal weg als we de Solent uit zijn. Het grootzeil ligt nerveus te slagen, dus alles maar naar beneden. Na Alvin Bay en St Albans spotten we de rode vlaggen van de Firing excercises van de Marine, en kort nadien horen we ook de schoten… maar we blijven op afstand, we zien regelmatig de “smoke” boven de kliffen. Het is erg warm, we tuffen maar verder op motor, om 18 u. varen we de haven van Weymouth binnen, erg leuk zo te zien, doet ons een beetje denken aan Whitby, veel kleine vissersbootjes, een speciale sfeer. We volgen nog steeds de Mrs. Robinson, en meren aan bij de Engelse vloot, ttz. in de Cove, aan bakboordzijde, naast zeiljacht Mustang Sally.

Even alles op zijn plaats zetten, en we gaan het stadje verkennen. Langs de kade is het vollebak, vele Engelse toeristen en wij daartussen. We gaan een hapje eten op een pleintje bij de lokale brouwerij, en raken aan de praat met een jong koppeltje. Erg grappig, die gast komt regelmatig naar Oostende en is zo in z’n nopjes dat hij iemand ontmoet die met een zeilboot reist. J

Als we terug aan boord stappen, vragen we onze buren of ze graag een Belgisch bier lusten… daar gaan ze gretig op in, we nemen een grote fles La Chouffe uit onze “kelder” (lees “bilge”) en daar zijn ze erg van onder de indruk want hij noemt zelf Chauffé of zoiets en is al lang op zoek naar het bier (waarover hij al gelezen had) … we laten ons leeggoed achter (allebei content !)… We blijven plakken tot na middernacht, het is nog altijd lekker warm.  

Maandag 8 juli : Lymington – Lymington Quay : 1 M

Een korte “trip” vandaag   : na ontbijt, douche, cappuccino in de Brasserie en wifi-hotspot, verkassen we naar de stadshaven van  Lymington… die zou een stuk goedkoper zijn, en zo liggen we in het centrum van het stadje. We arriveren rond 11 u, en meren aan naar de Maybreeze. Deze mensen zullen rond 13 u vertrekken, maar dat is nog voldoende tijd om naar de supermarkt te wandelen en inkopen te doen.

Als we terugkomen, hebben we alweer een nieuwe, dus een derde, buurman. We laten de Maybreeze vrij, nadat de vriendelijke eigenaar nog enkele tips gegeven heeft voor Weymouth en Poole, en zo belanden we als tweede boot naast de Por Fin, waarvan de schipper en zijn vriendin al even aan de Mojito of de Gin-Tonic zitten… Het is nog altijd bloedheet – ca. 30°C.

Na de middag gaan we een wandeling maken, we steken de rivier over, en hopen zo naar de marsches  te kunnen wandelen, maar tevergeefs… We wandelen wel langs velden en mooie huizen, en we hebben vergezichten op de rivier… maar dichter bij kunnen we niet geraken. Bovendien is het zo warm dat we moeten terug keren, even stoppen in de mooie pub Horses and Waggon, en dan terug naar de boot. Ondertussen liggen we 5 dik, precies zoals in Zierikzee. Even op ons plooi komen en wat rusten in de kuip. Een babbel hier en daar met de buren, ze hebben allemaal hun verhaal en tips voor havens en moorings : alles wordt genoteerd in de grijze cellen.

Dan nog even douchen en diner in rest. Bluebird : eindelijk een restaurant zoals we dat gewoon zijn : met bediening (in de pubs moet je zelf aan de toog gaan bestellen) en linnen tafelkleed en servetten, en een fantastische keuken. We kiezen voor vis hier, gemarineerde zeevruchten en ceviche van zeeduivel, en als hoofdgerecht : gegrilde tarbot en gegrilde heilbot, alles zeer lekker en fijn klaargemaakt. Nog een dessertje met rabarbercrumble, dan terug  naar de boot. Hier is het nog een gezellige drukte, er komt nog een visser binnengevaren met opstappers, er varen in het donker (22.30 u) nog roeiers binnen en we drinken nog een espresso onder de olielamp… een gezellig sfeertje dat hier hangt !

Zondag 7 juli : Lymington

We blijven een dag hier… de zon is al om 7 u van de partij. Na ontbijt, gaat Kurt te voet naar het benzinestation, blijkbaar toch verder dan verwacht, en ik ben even zoet met de boot wat op te ruimen en poetsen… het is broeiend heet – tot 30 ° C.  Rond de middag maken we de bijboot nog eens gereed, en varen we via de verschillende jachthavens tot het centrum van Lymington, spannend, langs de “grote” ferry ! 

Het stadje heeft een leuk centrum, met winkeltjes die alle dagen geopend zijn, leuke pubs, restaurantjes, boetiekjes enz. We maken een stop in de Kings Arms, zo’ dorstig weer  ! en wandelen dan terug naar de dinghy. De batterij van ons klein elektrisch motorke is bijna plat maar we geraken toch terug “thuis”.

Diner in de Brasserie The Haven van de jachthaven.

Een leuke en hete vakantie-zondag ! 

Zaterdag 6 juli : Brighton – Lymington : 60 M

Enkele boten aan onze steiger vertrekken al om 6 u. We staan rond 7 uur op, ontbijten en vertrekken iets voor 8 uur. Zonnig !! we vertrekken voor het eerst dit jaar in korte broek en T-shirt !! Eindelijk ziet dit er uit als echte zomer.

Eén min-punt  : de wind, ttz de niet-wind… op motor starten we, met de bedoeling om de Solent in te varen,  tot Lymington. Omdat het zo’n mooi weer is, geen zee-ziektepil… en dat had ik dus niet moeten doen… na een uur of drie, zo mottig als een prei ! wat cola drinken, geen honger en zin om wat te eten… en als we dan in de Solent zijn, waar het een drukte van jewelste is, ben ik totaal van de kaart. Kurt zegt dat ik moet genieten van de mooie gezichten maar mijn gedachten staan er niet erg naar… als we Cowes voorbij varen, vraag ik om hier maar binnen te lopen. We varen de rivier op, daar is het pokkedruk !!! Vele jachten, dinghy’s, motorboten, de ferry… en WIJ. Hier willen we niet aanmeren,  ik voel me even wat beter, en wil ook verder. Dus hop terug de Solent op,  het wat rustiger dan op het eerste stuk. Nog een tweetal uren tot Lymington. Ook hier is een drukke ferryroute tussen het Island of Wight (Yarmouth) en Lymington, en als we de geul invaren, komt er een ferry buiten en de andere vaart vlak voor ons binnen. Ze passeren elkaar in de geul, het is er niet breed, we blijven er mooi achter.

We kiezen om in de eerste haven te gaan liggen, de Lymington Yacht Haven. De havenmeester geeft ons box  G5 – we leggen alles dus klaar voor een vingersteiger aan bakboord, maar als we ten einde die steiger zijn, zien we dat G5 bezet is. Wel G 4 is vrij, dus een hele ommezwaai, fenders-meertouwen-spring, keren in het nauwe vaarwater en rekening houden met de stroom die toch aanwezig is hier. Alles OK, en dus is de G4. De hulp-havenmeester komt erbij, en gaat navragen of we hier mogen blijven liggen, NIET DUS. We moeten verkassen, alles los, en naar de steiger voor het havenkantoor. Als we bijna vastliggen, komt de hoofd-havenmeester nog even, we liggen toch nog niet juist, naar de overkant : en dat is beter want hier liggen we nog in de zon ! Eindelijk juist.

We gaan betalen, en krijgen een plan van het stadje en gaan nog even op zoek naar een pub of restaurant. Langs het wandelpad belanden we in The Mayflower, waar in de mooie tuin vele banken en tafel staan. Het is overal wel druk, maar ja, het is hier ook de eerste mooie zomer-zaterdag.

Vrijdag 5 juli : Ramsgate – Brighton :  80 M

Eigenlijk wilden we gisteren naar Dover, maar we zijn dus afgedraaid naar Ramsgate. Voor vandaag geven ze mooi weer, maar weinig wind : dat betekent ofwel niet zeilen en in Ramsgate blijven ofwel een stuk op motor gaan en toch wat afstand afleggen; we kiezen voor dit laatste.

Wekker vroeg gezet zodat we het tij nog mee zouden hebben tot aan Dover en de kaap van South Foreland. Ik ben al vroeger wakker, en volgens mijn e-reader is het 5u22… dus binnen een halfuur staan we op… Ik lees nog wat, en om 6 u stap ik eruit. Ik zeg aan Kurt dat de wekker zo meteen zal aflopen, dus hij ook op… Blijkt dat het nog maar 5 uur is ! De klok van de E-reader is niet verzet! Maar zo zijn we dus wakker, en het is toch al licht en zonnig weer, klein ontbijt, koffie, en om 5u45 zijn we al de haven uit. Het weerbericht bevestigt rustig weer, met hier en daar fog patches…

We vertrekken dus op motor zoals we dachten, automatische piloot doet goed werk, tot Dover alles clear ! Maar aan Dover zien we de mistflarden al hangen. We roepen voor de veiligheid maar even Dover Port Control op, alles OK aan de East Entrance, daar vertrekken en komen de ferry’s aan. Net voor onze passage is de Pride of Canterbury vertrokken. Vanaf Dover is het zoals gekend, een zeer mooi stukje Engelse Zuidkust met kliffen en groene weiden : awel, we hebben nu eens echt NIKS gezien vandaag : van 8 uur tot 18 uur was het EEN GROTE FOG PATCH ! Op de AIS kunnen we wel grotere schepen volgen, en soms een plezierjacht, maar zelfs op een afstand van 0,3 mijl konden we dat ene bepaalde jacht niet zien. Vanaf Newhaven komt de zon toch piepen, en vanaf dan hebben we een zichtbaarheid van 1,5 mijl en komt stilaan de kust en Brighton in zicht.

Rond 18u30 meren we af in Brighton, onder een stralende zon ! Aperitiefje in de kuip, en dan komt er opnieuw mist tot in de haven. Avondeten in de kajuit, alles is op slag nat buiten. 

Donderdag 4 juli : Queenborough – Ramsgate : 40,5 M

Zalig geslapen aan de boei… wanneer we nog aan het ontbijten zijn, vertrekken er al verschillende boten, die ook aan een mooringboei lagen… nu weten we waarom die zo vlug weg waren : de gemeente-ambtenaar komt rond 8u30… en wij lagen er nog, dus moesten wel betalen. Bovendien moesten  we niet te vroeg vertrekken, want we hadden gisteren beslist om via de Swale te varen. Dat wordt eigenlijk niet als een rivier aanzien, omdat het geen bron of monding heeft, maar het is een water-arm die een verbinding geeft tussen de rivier de Medway en de Thames-delta (eigenlijk daar al de Noordzee)… en dit water heeft een “wantij”, ttz de vloed komt langs twee kanten op en dat water heb je nodig om over dat wantij (het ondiepste stuk ongeveer in het midden van de 14 mijl) te geraken. We gooien los om 9 uur, en op een rustig drafje varen we tot aan Kingsferry Bridge, samen met een ander jacht, een solozeiler die ons aanmeldde als een Duits jacht aan de brugmeester… vlug even rechtzetten dat het een Belg is J.

Na passage van 2 treinen wordt de brug omhoog gedraaid, en kunnen we verder. Het vaarwater wordt smaller en ondieper, goed uitkijken naar de boeien, en als er geen boeien meer liggen, goed het midden van het vaarwater inschatten (ik zeg inschatten, want we zien dan wel een “breder” vaarwater, maar met momenten varen we over “groen” gebied, dus eigenlijk de marsches die onderwater staan nu met bijna hoogwater, maar dus ook droogvallen). En heel tricky en al goed dat we dat gelezen hadden : op een bepaald moment (bij het wantij dus) wordt de betonning omgedraaid, dus wordt de “groene” kant ineens de “rode” kant !! Alles gaat goed, minste diepte was hier 3,5 m. Dan zijn we dus terug op zee, we hebben al even de zeilen gehesen, en het loopt vlot, we kunnen het ondiepe water nemen omdat er geen golfslag is. Dus ook hier weer moeten we goed de ondieptes volgen op de plotter : wel even paniek als blijkt dat er enkele cruciale tonnen verlegd zijn, we gingen goed door op zeil, even de fok ingerold om te vertragen, maar alles OK. Het was deze ochtend droog, maar wel grijs. Nu echter is het lekker zonnig, en zalig zeilen. Zeilpakken uit en korte broeken en T-shirt aan, de eerste keer dit jaar ! Bij momenten valt de wind wat weg, maar die wakkert dan toch telkens weer aan. Zo’n 3 à 4 bft, uit ZW-richting, dus ruim en som voordewinds, want erg standvastig is die niet. Dan moeten we de kaap van North Foreland rond, en dus richting zuid varen om Dover aan te lopen…  De wind valt helemaal weg, geen vooruitgang meer, de zee onnoemelijk flat… En dan ineens, plotsklaps, uit het niets : 28 knopen wind, pal in de neus, krijgen we daar natuurlijk enkele bakken buiswater over de boot, en wij rillen in ons t-shirt ! We zetten meteen 2 reven in het grootzeil, en beslissen om toch maar “weer” Ramsgate aan te lopen (hoewel we in mei ook al daar enkele dagen waren J)… we stuiven er met 7,5 knopen naartoe, wel met een kruisrak om in de toegangsgeul te komen, en dan aan de wind binnen. Wat een rare toestand was dat.

Eens we binnen de haven zijn, is het veel rustiger, nog wel steeds heel zonnig, en we mogen een box kiezen op de F steiger. Hier nog niet zo veel volk, wel enkele NL en B jachten, en o.a. de Tequilla van BB die we vorig jaar ontmoet hebben tijdens onze vakantie. Ze zijn op weg naar Londen.

Het is nog geen 5 uur, dus mooi op tijd binnen. Als we de boot wat opgeruimd hebben, gaan we brood “zoeken” in Ramsgate : de bakker is al gesloten, maar in de nieuwe Waitrose hebben ze toch nog een behoorlijk gamma brood, en we kopen wat kazen voor een Engelse kaasschotel vanavond in de kuip. Nadien nog een verfrissende douche na die zoute douche op het dek deze namiddag. 

Woensdag 3 juli : Londen/St. Katrins Kock – Queenborough : 42,5 M

Op tijd eruit, ontbijt, douche, alles oprommelen en vastzetten, Kurt gaat nog brood halen, en om 9u50 naar de sluis. Samen met 2 motorboten en een Zwitserse zeiler, worden we versast. Kurt gaat nog naar de havenmeester om te betalen, deze morgen was de computer stuk, en blijkbaar zijn er nu nog problemen : no panic, zegt de sluiswachter hem, rustig even chillen meneer! Ja, die heeft gemakkelijk praten, die moet geen tij hebben, en bovendien kijken alle andere jachten naar mij alsof ze willen zeggen : waar blijft die man nu toch ? Soit, wij liggen vooraan, en niemand kan eruit vooraleer wij vertrokken zijn,… om 10u10 varen we de Thames op. Het is droog, het neigt naar zonnig en het is helemaal niet koud… maar zeilen zit er nog niet in.

De stuurboordwal houdend, tsjokken we dus op motor de rivier af, opnieuw aanmelden bij de London Barrier, en zo rustig verder… weer niet veel verkeer, enkele snelle bootverbindingen dat is alles…

Rond 15 u. zijn we bij Garrison Point, het monding van de Medway, en die rivier varen we nu opnieuw even pp, maar slechts tot Queenborough… dat is een klein dorpje waar vele meerboeien liggen waar je als bezoeker kan aanmeren voor de nacht. Het is een ideale vertrekplaats voor de tocht naar Londen, maar wij komen hier nu voor het eerst, en dus op de retour vanaf Londen. Er zijn nog vele kleine gele boeikes vrij, en we kiezen er eentje dicht bij het dorp. We spoelen de boot af, die ligt vol zand en vuil van de laatste dagen en dan is zalig rustig liggen op een platte rivier, en tijd voor een versnapering. We eten buiten en kunnen nog tot na 22 u. buiten in de kuip lezen !! Lovely !

Dinsdag 2 juli: Londen 3 

Een grijze ochtend… vandaag geen zon gezien… deze voormiddag een en ander op orde gebracht, o.a. witte diesel gaan bunkeren met ons karreke en 4 bidonnen, in totaal 35 l… De fietsen worden opgeplooid en op hun plaatse gebonden. Rond de middag vertrekken we, te voet vandaag, via de noordelijke oever en het Thames Path tot aan Embankement. Daar willen we aan een begeleide wandeling deelnemen : Londen somewhere else… Afspraak aan het metrostation.. met een kleine groep, 7 personen in totaal, en onder begeleiding van gidse Stéphanie, wandelen we de Thames over, zuidoever dus, en ze toont ons een aantal rustige plekken en bezienswaardigheden, enkele tips voor volgende bezoeken, enz. Aansluitende stappen we verder richting Soho, via Trocadero waar het een drukte van jewelste is. Ook in Soho kijk je je ogen uit. We gaan vroeg wat eten, bij de Japanner Trado, lekker en puur, en waar ook echte Japanners zitten, en dat is altijd een goed teken. Nog snel een espresso bij één van de vele Italiaanse bars, en om 19.29 u zijn we net op tijd voor de show/musical van The Jersey Boys, het verhaal van Franki Valli en the Four Seasons, met vele bekende hits. Een leuke vertoning, mooie muziek en performance.

Na onze wandelingen van deze middag, hebben we nu wat kunnen uitrusten, en uiteindelijk wandelen we het hele stuk terug naar de haven, dus een avondwandelingske van ca. 6 km retour… Rond middernacht moe bed in !

Maandag 1 juli : Londen 2

Mooi weer in Londen, iets frisser dan gisteren, maar daar doen we niet moeilijk over… Ontbijt in de kuip, bezoek aan de havenmeester na de douche, en we maken een afspraak voor de sluis voor vertrek op woensdag voormiddag.

Terug met de fiets op avontuur. Nu westelijke richting, de Tower Bridge over, en op de zuidoever richting London Eye. Vandaag is het een stuk drukker op de baan dan gisteren, maar het is dan ook een werkdag ! Onderweg even een koffiestop op een leuk pleintje, en hop verder. Aan het reuzenrad van de London Eye staat een superlange rij mensen aan te schuiven : ongeveer 1,5 uur wachten… daar passen we voor ! We steken de Thames opnieuw over naar de noordoever, passeren Big Ben en de Houses of Parliament, en rijden via St James Park naar Buckingham Palace, en dan retour via de uitgaans- en winkelcentra : stop bij Leicester Square, en daar kopen we tickets voor de musical/show van de Jersey Boys voor morgenavond en lopen we nog even de straatjes en de markt van Convent Garden door. 

Hop fiets terug op, ondertussen in de avondspits begonnen, weer spannend bij momenten, maar al bij al, is de fiets toch een mooi alternatief voor de metro bij droog weer : je ziet zoveel meer, en je hebt nu wel een idee van afstanden, hetgeen veel moeilijker inschatten is als je de tube neemt. Nog even stoppen bij St. Pauls Cathedral. 

Rond 18 u terug aan de boot, en aansluitend zoeken we de supermarkt, die moet vlak bij de haven zijn. Diner aan boord, en dan, beentjes naar boven ! 

Zondag 30 juni : Londen

Goed geslapen in hartje Londen ! De zon staat al stralend aan de hemel als we opstaan, dus ontbijt in de kuip. De restaurantjes rondom de havenkom serveren ook hun ontbijt. Na de douche, halen we de fietsen en ons fietsplannekes boven, en vertrekken we rond 10 u ! Het is een 15-tal jaar geleden dat we nog in Londen waren, en toen was er van fietstoerisme nog niet echt sprake: nu echter : via internet had ik al 4 fietsplannen toegestuurd gekregen, en die gaan goed van pas komen. Er zijn enkele “Super Cycle Highways” die de stad doorkruisen, goed gesignaleerde fietspaden, en ook vele voorgestelde “rustige” fietsroutes naar toeristische centra.

We rijden via de noordoever door “nieuwe” wijken van oude “dockwharfs” naar de marina van Limehouse, daar is de Joy gisteren binnengevaren en we gaan er even langs. Het is ook een mooie jachthaven, rustiger dan St. Kats, en zeker zo charmant. Dan verder via Canary Wharfs, tot de voetgangerstunnel die tot Greenwich gaat. Als we daar bovenkomen, is het een drukte van jewelste, ttz door het prachtige weer (misschien hier ook de eerste echte zomerdag) veel volk dat hier aan het ontspannen is op zondag. We rijden tot het Greenwich Park, hier ook mensen die aan het picknicken, het zonnen, het spelen zijn… We gaan naar het Royal Observatory en het Planetarium : hier leer je alles over de 0-meridiaan, de chronometer en het begrip tijd, … een mooie collectie van klokken en telescopen, en een hoop chinezen en japanners die allemaal een foto willen met één been op het oostelijk en het andere been op het westelijk halfrond… daarvoor hebben we gepast.

Vanop deze heuvel heb je ook een prachtig zicht op de stad. We vangen de retour aan via de zuidelijke Thamesoever.  Even een stop in een leuke pub voor een frisse cider, en dan terug verder. Het is ondertussen al na 18 u maar nog snikheet. Verder via de Londen Bridge, tot de Tower Bridge, en omdat we er nog niet genoeg van hebben, nog maar wat verder. Daar hadden we gisteren vanop de Thames, een leuke pub/restaurant gezien, The Prospect of Whitby. Net nog een plaatske op het terras met zicht op de Thames, en een sirloin steak op het menu… En dan naar de boot terug, Kurt gaat nog even naar de Tower Bridge om foto’s te nemen…