Vrijdag 29 juli – Blankenberge - Roompot Marina (42,5 M)

We maken ons klaar en vertrekken, nog even tij tegen, richting de Roompot. Wind NO, 3 en 4, soms 5, en op de kop, maar straks, volgens de meteo krimpend naar N. Dus eerst opkruisen, voor Zeebrugge is het weer behoorlijk druk, zeker in vergelijking met de Engelse Oost- en Noordoostelijke Kust van waar we komen. Leuk zeilen, droog en grijs, echt BelgischNederlands weer.  Na een ver rak in zee, tij mee en dankzij gekrompen wind, mooie aandewindse koers tot de sluis van de Roompot. Met Christel en Stéphane spreken we af in de Marina van de Roompot.

Saltwater arriveert een uurtje na ons, net op tijd voor het aperitief.

Donderdag 28 juli – Blankenberge

We slapen uit, het korte nachtje van gisteren en de uurswijziging zijn nog niet verteerd. Laat ontbijt, en we verleggen ons naar de haven van de VVW. Frans en Gilda hebben er voor ons een box gereserveerd en we liggen dicht bij hen.

In de namiddag gaat Kurt een stukje zeilen met Frans en Roland op de Alcyone, en ’s avonds gaan we samen met Gilda, Angèle en Frans eten in de stad.

Woensdag – vervolg tot Blankenberge (106 M)

Rond middernacht staan er 1.000 mijlen op onze teller van deze vakantie !!! We hebben al 41 reisdagen achter de rug en alles is totnogtoe goed verlopen. Maar een verhaal is geen verhaal als er niet eens iets spannends gebeurt en dus…

Rond middernacht naderen we het ankergebied van de Westhinder, de wind krimpt waardoor we ruimer gaan zeilen, maar voor de wind willen we niet. Plots zie ik op het scherm van de AIS een schip dat vanuit zijn stilstand vertrekt, en dat met een snelheid van 6 knopen onze richting uitkomt… Paniek op de Balena. Kurt kan dit schip niet localiseren, en ik zie dat het op minder dan 0,5 mijl bevindt. Motor wordt gestart om de koers te wijzigen en dan gaat het vlug : de motor valt uit ! Wat kan dat zijn ? Geen tijd om na te denken, we moeten hier eerst weg. Dus zeilen terug bij, koers 90 ° en via marifoon op 16, bevestigt Traffic De Wandelaar dat dit OK is.

We steken gecontroleerd de traffic zone over, De Wandelaar volgt mee op, en ondertussen bedenken we dat we Blankenberge niet bij nachte al zeilend kunnen aanlopen. Kustwacht Oostende informeert ons dat ze de Rescue van Blankenberge zullen verwittigen van zodra we op 2 mijl voor Blankenberge komen. Zo gezegd zo gedaan, en om 4 u. ( 5 u. Belgische tijd), pikt de RIB Sterken Dries ons op sleeptouw tot de haven, waar we een half uur later toekomen. Wat een avontuur. Moeten we daarvoor 1.000 mijlen afgelegd hebben om dan in een Belgische haven binnengesleept te worden. Maar alles is goed afgelopen, en we kruipen nog even onder de wol…

11 uur : wakker ! en ondanks het nachtelijk avontuur, toch even goed geslapen ! Nu moeten we nakijken wat er aan de hand is met de motor… Kurt duikt onder de boot, en er zit dus een touw rond de schroef. Die is er vlug afgesneden, en daarmee is het euvel verdwenen…

We blijven vandaag in de box naast de reddingsbrigade liggen. Morgen zien we wel weer verder. 

Dinsdag 26 juli  –  Heybridge  - onderweg …

Via de het sluisje - op afspraak - worden we vanaf 8u30 terug op traditionele wijze versast, samen met een klein motorbootje. Een klein stukje op motor omdat we hier geen risico’s kunnen permitteren in verband met het afgaand tij, maar na 4 mijl, zeilen op en met deze wind, NW voornamelijk 3 en 4 bft, is het zeer fijn zeilen. Doel : Harwich, zodat we morgen, woensdag kunnen oversteken naar de Belgische Kust.

Stilaan naderen we de Noordzee met een reeks ondiepe banken, en hoewel het redelijk grijs is, hebben we allebei het gevoel dat we even goed vandaag kunnen doorgaan naar Blankenberge, de meteo geeft stabiel weer voor de zone Thames, af en toe een bui (dat zullen we nog wel zien), en zo beslissen we om een traject tussen de banken uit te stippelen om dan het verkeersscheidingsstelsel van de Noordhinder te passeren.

Alles verloopt vlot, tussen de banken af en toe goed de diepte in het oog houden, maar met de plotter en de recente kaarten is dat natuurlijk een stuk gemakkelijker. Bovendien is er weinig zeegang. We schieten goed op. Wegens geen te grote helling kan ik eten klaar maken, en alles goed volgen via AIS.

Om 19u30 steken we de Noordhinder over, enkele cargo’s maar goed op te volgen, en ook het cruiseschip de Costa Magica (dat ik ooit bezocht heb) glijdt op een halve mijl voor ons voorbij.  Twee uur later is deze “autoroute” achter de rug, even uitblazen… Stilaan valt de avond, en het grijze weer maakt dat het ook een “donkere” nacht zal worden. Maar we zijn content want we zijn nog bedoeling om op een smal deel over te steken… tot hier alles goed…

Maandag 25 juli  –  Bradwell - Heybridge (8,5 M)

Terug op tijd vertrekken, rond 6u30 verlaten we Bradwell al… op de motor richting westen, verder de rivier op waar het bij laagwater droogvalt. Het is opnieuw erg zonnig maar nog fris op dit uur. We hebben dus een “date” om 8 uur voor de sluis van Heybridge. Die gaat enkel open rond hoogwater en op afspraak, en samen met 2 andere zeilers worden we versast, door Martin de lock keeper. Het gaat er hier zeer traditioneel aan toe, alles manueel, niets geautomatiseerd, een aantal omstaanders helpen mee. Als de sluiskleppen geopend worden stroomt het water tot 2 knopen binnen : dus alles goed vasthouden !
De havenmeester helpt ook iedereen met aanmeren en zo liggen we rond 9 uur al keurig vast. Tijd voor een Engels ontbijt op het terras van de tea-room van het droogvallende haventje.

We laten ons vertellen dat het kanaal verder zeer mooi is en je kan gemakkelijk met het bijbootje naar de supermarkt roeien… dat willen we dan wel eens proberen, we hebben boodschappen te doen, en ook nog 2 x 5 l diesel te kopen. We vertrekken om 11 uur, in onze kleine rubberboot, aanvankelijk gaat het goed, enkele bruggetjes onder, fietsers, wandelaars, vissers langs het jaagpad, en wij tussen de eendjes, de waterlelies en het lis op weg naar de Tesco… maar dan is er steeds meer zeegras (?), en roeien we steeds vast. Die laag is soms 5 cm dik, en we moeten die echt openduwen, zodoende gaat het zeer traag, en duurt dit tripje 1,5 uur. Te voet zouden we dat wel sneller gedaan hebben. Dus in de supermarkt geen verse producten kopen, want alles zou bedorven zijn eer we terug waren… brood, wat fruit, enz. en de diesel… en terug het bootje in ! Wat een onderneming …

In de avond ruimen we de dinghy op, die gaan we niet meer nodig hebben, en daar kruipt wat tijd in. Diner aan boord, en met het tweede hoogwater vandaag komen er weer 3 boten binnen, weer spektakel aan het sluisje.  

Woensdag – vervolg tot Blankenberge (106 M)

Rond middernacht staan er 1.000 mijlen op onze teller van deze vakantie !!! We hebben al 41 reisdagen achter de rug en alles is totnogtoe goed verlopen. Maar een verhaal is geen verhaal als er niet eens iets spannends gebeurt en dus…

Rond middernacht naderen we het ankergebied van de Westhinder, de wind krimpt waardoor we ruimer gaan zeilen, maar voor de wind willen we niet. Plots zie ik op het scherm van de AIS een schip dat vanuit zijn stilstand vertrekt, en dat met een snelheid van 6 knopen onze richting uitkomt… Paniek op de Balena. Kurt kan dit schip niet localiseren, en ik zie dat het op minder dan 0,5 mijl bevindt. Motor wordt gestart om de koers te wijzigen en dan gaat het vlug : de motor valt uit ! Wat kan dat zijn ? Geen tijd om na te denken, we moeten hier eerst weg. Dus zeilen terug bij, koers 90 ° en via marifoon op 16, bevestigt Traffic De Wandelaar dat dit OK is.

We steken gecontroleerd de traffic zone over, De Wandelaar volgt mee op, en ondertussen bedenken we dat we Blankenberge niet bij nachte al zeilend kunnen aanlopen. Kustwacht Oostende informeert ons dat ze de Rescue van Blankenberge zullen verwittigen van zodra we op 2 mijl voor Blankenberge komen. Zo gezegd zo gedaan, en om 4 u. ( 5 u. Belgische tijd), pikt de RIB Sterken Dries ons op sleeptouw tot de haven, waar we een half uur later toekomen. Wat een avontuur. Moeten we daarvoor 1.000 mijlen afgelegd hebben om dan in een Belgische haven binnengesleept te worden. Maar alles is goed afgelopen, en we kruipen nog even onder de wol…

11 uur : wakker ! en ondanks het nachtelijk avontuur, toch even goed geslapen ! Nu moeten we nakijken wat er aan de hand is met de motor… Kurt duikt onder de boot, en er zit dus een touw rond de schroef. Die is er vlug afgesneden, en daarmee is het euvel verdwenen…

We blijven vandaag in de box naast de reddingsbrigade liggen. Morgen zien we wel weer verder.  

Zondag 24 juli  –  Mooring bij Armsholt/Deben - Bradwell (34,5 M)

Vroeg eruit, kopje thee en nescafé, en om 5u45 gooien we de tros los van de boei, richting monding van de Deben… het is vlak voor hoog water, dus bijna geen stroom meer op de rivier, en genoeg water om over de drempel te geraken : vanuit de rivier zie je het water opstuiven aan de smalle ingang, hoewel de zee zeer kalm is … maar dat is natuurlijk altijd het geval bij dit soort van rivieren. Het is mooi weer, er staat een stevige noordwestelijke wind, 4 tot 5, soms een 6 bft… Dat is aanvankelijk halve wind, en we zeilen tussen de 6,5 en 7 knopen, wel stroom tegen maar dat is geen probleem want we zullen toch te vroeg in Bradwell zijn… Als we aan de rivieren van de Blackwaters komen, is het scherp varen, en uiteindelijk wordt het smal en varen we verder op motor. Vaak ondieptes, dus opletten, maar de kaartplotter is hier natuurlijk erg behulpzaam.

Om 12 uur zijn we net op laagwater vlakbij Bradwell, dus inderdaad te vroeg, en we pikken een mooring op bij Mersae island, een zeer mooie locatie vlak bij een aantal droogvallende platen. Tijd voor pannekoekjes in een heerlijk zonneke en een kort middagdutje in de kuip.

Rond 14u30 kunnen we Bradwell aanlopen, er zou nu voldoende water moeten staan… dus traag in het geultje en op dat ogenblik vaart de Bar Goose buiten, met aan boord David Reed, een local die we hier 4 jaar geleden leerden kennen, en die we sindsdien al 2 maal in Nederland ontmoet hebben.
In de marina krijgen we een box naast enkele grote motorboten, hier kunnen we de boot eindelijk nog eens goed afspuiten, en met dit weer is dat geen inspanning… alle buren komen een babbeltje doen, van waar komen we?, naar waar willen we? Nog een aantal tips en als we dan toch morgen naar Heybridge willen gaan, dan zal buurman John alvast maar reserveren voor ons in de sluis, want dat hoort daar zo !

Rond 19 u hebben we met David Reed en zijn vrouw Theresa afgesproken in de The Green Man, de zeer leuke pittoreske Engelse pub van Bradwell… iedereen kent er elkaar. De Maltese kok serveert royaal ! Theresa en David komen al meer dan 50 jaar naar Nederland en ze zijn vooral erg zot van Middelburg en het Veerse Meer… Het is een zeer geslaagde avond.

Zaterdag 23 juli  –  Woodbridge – mooring bij Armsholt op rivier de Deben (7 M)

Wekker om 5u15 en een halfuurtje later vertrekken we zonder ontbijt. Dat is voor straks. Het heeft de hele nacht geregend, maar nu schijnt een schuchter zonneke en is het droog. Wel een frisse wind. De drempel van de marina staat op 2 meter, dus we kunnen er net over. Terug slingeren we tussen de zeilschepen die aan de boeien op de rivier liggen. Het levert mooie foto’s op zo vroeg ’s morgens. Rond 7 uur zijn we 7 mijl verder, bij Ramsholt, en moeten we zelf een mooring (boei) oppikken om ons eraan vast te leggen. Dat lukt wonderwel van de eerste keer, en zo liggen we gerust.

We kruipen terug in de punt en slapen/soezen nog wat… Dan brunch in de kuip, er steekt wel steeds meer wind op, en dat gaat zo tot 5 bft… het wordt bewolkt, geen regen, en we hebben ondertussen beslist om hier te blijven liggen, lekker niks doen, wat lezen, onze eerste DVD gekeken, en de voorbij zeilende bootjes te groeten.  ’s Avonds is er minder wind, en ook minder geklots van de golfjes die er deze middag wel waren.

Vrijdag 22 juli  –  Woodbridge op rivier de Deben  

Mooi weer, ontbijt in de mooie marina van Woodbridge, overdag veel wolken, maar droog en “sunny spells”, en daar zijn we content mee. We gaan bij de havenmeester langs die ons uitlegt hoe we het best organiseren om de Deben morgen terug af te varen. Hoewel deze rivier maar 10 mijl is, zullen we met onze diepgang, het traject niet in één keer kunnen doen, dus moeten we een “tijstop” houden.

Met de fietskes proberen we een route te vinden langs de Deben, maar die blijkt er niet echt te zijn. We volgen dan maar de cycle route richting Felixtowe, en halverwege, als we de rivier links van ons zien kronkelen, dalen we verder af… hier is een groot krekengebied, met salt marches, (zoutmoerassen)… er ligt een klein bootje en er zijn loopplanken over de moerassen, zoals bij ons in de Hoge Venen. En er groeit zeekraal en lamsoor ! Lekker, dus daar plukken we een portie van voor bij de vis.

Het landschap is hier weer golvend, dus klimmen en afdalen, zeer sportief. Als we terug in Woodbridge zijn, gaan we nog boodschappen doen, o.a. verse kabeljauw, en Kurt pompt ook nog het bijbootje op : misschien kunnen we dat morgen nodig hebben tijdens onze tijstop. We kunnen zelfs nog buiten eten vanavond.

Donderdag 21 juli  –  Lowestoft – Woodbridge op rivier de Deben (45 M) 

We staan op ons 7 uur, ons oorspronkelijk plan is om naar de rivier de Orwell te varen… maar onze buurman zegt dat de Deben zeker haalbaar is met onze diepgang.

We vertrekken om 9 uur, dan gaan we stroom mee hebben, en op dat moment is er geen wind… Tijdens het eerste uur bekijken we nog eens alle almanaks en pilotboeken en halen er de juiste getijgegevens bij… Tja, de Deben, en dus de haven Woodbridge, moet theoretisch kunnen, maar om zeker te zijn, toch nog even een telefoontje naar de marina : de havenmeester stelt ons gerust, om 14 uur aan de entrance (daar is een verzande ondiepte die je over moet) en dan ben je rond 16 uur (iets voor hoogwater) bij de sill (de drempel) van de marina van Woodbridge. Dus gaan we eerst hier naartoe.

De stroom is op dit gedeelte gemakkelijk 2 tot 2,5 kn, dus dat schiet mooi op. Rond de middag voelen we een briesje, en dus gaan we verder op zeil ! Het is grijs weer, we zien enkele bliksemflitsen boven land. Rond 14u15 zijn we aan de startboei van de Deben, en de eerste ondiepte : links en rechts zie je de zee “breken”, en nu is het nog zeer kalm. Eens over de ondiepte is het rustig motoren tussen de vele zeil- en motorbootjes die aan een mooring (boei) vastliggen. En uiteraard goed het midden van de vaarweg houden. Soms is het goed uitkijken naar de rode en groene tonnen, je ziet ze niet altijd van ver, of zijn te verwarren met mooring-boeien.

En dan begint het toch ook hier te regenen, we zijn bijna bij de marina; van de havenmeester krijgen we bericht dat de diepte boven de drempel nu 1m90 is, dus dat is OK om binnen te lopen. Mooie box aan de noordzijde van de Tide Mill Harbour, en Kurt vaart achteruit in de box zodat de wind in de neus zit.

In 2005 wilden we deze haven ook bezoeken met ons vorige bootje, maar toen lagen we 7 dagen verwaaid in Harwich, samen met de Saltwater I. We hebben toen per trein Woodbridge bezocht, maar dat was natuurlijk een andere ervaring.  

Na het aperitiefje aan boord, wandelen we naar het dorpje, en gaan er eten in één van de oudste pubs, The Kings Head, een zeer pittoreske bar, met klassieke Engelse keuken, m.a.w. sirloin/rib eye, mushroom, tomatoes and fresh cut chips…

Dinsdag/woensdag 19/20 juli  –  Scarborough – Lowestoft (138 M)

6u30 reveil, ontbijt, douche, boterhammetjes klaar, en om 8u30 verlaten we het pittoreske haventje van Scarborough. We doen voor de eerste keer onze zeilpakken niet aan, het is zeer rustig weer, te weinig wind om op te schieten, wellicht eens we Flamborough Head passeren dat het wel zal aanwakkeren… maar niets van dat : het worden 24 uren gezellig motoren ! J

We zien nog vele verschillenden vogels, de puffins zullen we na vandaag niet meer zien op deze reis. Ook nog vaak zeehonden die verbaasd hun kopje boven water steken als ze ons brommend hoor aankomen. Soms steken ze hun snuit helemaal verticaal naar omhoog, en kijken je echt aan !

Kurt haalt nog 3 makrelen boven, die terstond gekuist worden. Verder gaat het uur per uur voorbij; vanaf de rivier de Humber, de avond valt, is het veel drukker met grote scheepvaart dan onze heenreis. Kurt houdt in de kuip alles in het oog, ik geef de informatie van de AIS telkens door… En zo hebben we tot 1u30 onze handen vol. Ik leg me 1,5 uurtje op de bank, en Kurt loodst ons bootje door een rij coasters. Later gaat ook Kurt even rusten, echt slapen kunnen we geen beiden, je hoort altijd van alles, is het niet de marifoon op 16 met weerberichten dan is het het alarm van de AIS, of de wekker die elk uur piept om het log in te vullen.

Het is alleszins een zeer rustige nacht, geen regen, geen wind, smooth met een lichte deining, en een rode maan als ze opkomt, zeer mooi.

Vanaf 3u30 is het al niet meer echt donker, en zowaar komt er rond 6 uur wat wind opzetten, zeilen nog even bij, en motorsailend winnen we nog wat snelheid. Om 8.30 u meren we af in Lowestoft, precies 24 uur na ons vertrek…

Een korte slaappauze, rond de middag terug op. En dan bunkeren : 3 x 15 l diesel, wasje draaien in de laundrette van de haven en nog naar de Asda… Het is lekker warm, zonneke schijnt bijna de hele dag, … Diner aan boord (de verse makreeltjes) en dan al gauw in slaap... Rond 22 u komt er nog een NL jacht naast ons aanmeren. Dat is natuurlijk de gang van zaken in een zeehaven zoals Lowestoft als je aan de passantensteiger ligt.

Maandag 18 juli  –  Scarborough 

Nog een dagje uitslapen, vanaf morgen niet meer ! Het regent om 7 uur, het regent om 8 uur, het regent om 9 uur, en we staan nog later op ! Ontbijten pas om 11 uur, bekijken nadien nog enkele mogelijke trajecten en weersomstandigheden, en zoals het er nu naar uitziet, willen we morgen vertrekken, en Grimsby overslagen (hierover horen we niet vee l goeds en op die manier zouden we dan goed opschieten)… dat betekent dan wel weer een trip van ca. 140 mijl en meer dan 24 uur op zee.

Daarom nog enkele boodschappen (eten en diesel). Maar eerst nog even de kuip poetsen, ik zit de lege dieselbidon van 10 liter in afwachting al op de steiger en als we een uurtje later willen vertrekken, is die WEG ! Hoe is dat mogelijk ? Er stapt hier wel af en toe een collega-zeiler voorbij op deze ponton, maar “vreemd” volk niet, want je komt hier maar binnen met een sleutel… Mysterie dus ! En we kopen dan maar een nieuwe bidon bij het tankstation.

Straks vroeg gaan slapen want morgen vroeg op !

Zondag 17 juli  –  Scarborough

Veel wind, nog steeds gale-waarschuwingen voor Humber, Thames en andere gebieden : complexe lagedrukgebieden blijven hangen boven GB… maar ook boven B en NL als we dat lezen op de Navtex. Dus nemen we het rustig, … In de voormiddag gaat Kurt diesel halen, ik rommel nog wat op de boot, en dan ’s middags lunch in de Yachtclub.

Na de middag nog een wandeling, het is dan enkele uren droog, langs de baai tot de grote Victoriaanse hotels die hoog boven het strand gelegen zijn. En ’s avonds eten we aan boord : wat dacht je? Vis natuurlijk (codd deze keer), met eierpasta en verse tomaten/looksaus. En eindelijk hebben we hier WIFI aan boord, dus kunnen we één en ander bekijken en verder de weerberichten opvolgen : we downloaden, eindelijk, het programma voor het ophalen van de gribfiles (dat zijn zeer gedetailleerde weerkaarten die je moet uploaden en dan kan raadplegen).

Zaterdag 16 juli  –  Scarborough 

Regen, regen, regen als we opstaan… maar geen tijd te verliezen, de eerste culinaire workshop van het SeaFest begint om 10u30 en daar wil ik graag bij zijn. Dus na een kort ontbijt, botten en regenjas aan, en in de gietende regen in de demo-tent. Aanvankelijk niet te veel volk, maar stilaan loopt het tentje toch vol. De eerste workshop is oa over het schoonmaken en fileren van de lokale vis : kabeljauw, zeeduivel, tong, tarbot, leng en zalm passeren de revue, en ondertussen presenteert een jonge vrouwelijke chef enkele mooie gerechten… dat zijn goede tips voor de volgende dagen, want wellicht blijven we nog even in Scarborough. De tweede demo is van een leraar van de Lokale hotelschool, allemaal recepten met vis, schaal- en schelpdieren.

Kurt heeft ondertussen enkele nieuwe weerberichten kunnen bekijken : “an unseasonably deep low will affect the UK close on Newcastle-upon-Tyne” (983 mB).
Na een soepke wandelen we samen naar de tenten van de Havenfeesten, in een grote tent staan verschillende “marktkraampjes” met kaartjes, tekeningen, gebak en zoet, verse vis,… we gaan verder richting de oude stad en de winkelstraten, om te eindigen in de grote supermarkt van Sainsbury’s: hier de overige aankopen voor onze culinaire avond. Deze namiddag is het soms nog mooi zonnig geweest, toch af en toe een bui, maar als we op de boot terug komen, is het grotendeels droog. Op ons menu naar inspiratie van deze morgen : salade met “lemon sole” (tong, maar een speciale ?), en als hoofdgerecht “Zeeduivel met paprika en sjalot/witte wijnsaus”, en aardbeicrumble (dat heb ik niet zelf gemaakt !). En dan om 10u25 : vuurwerk als hoogtepunt van het SeaFest… Nog even binnen in de Yachtclub van Scarborough : die is niet dagelijks open, maar nu dus wel : vooraleer we ergens plaatsnemen, worden we door de commodore aangesproken, om erbij te komen te zitten : waar komen we vandaag, wat zijn ons plannen, en wat willen we drinken !  Deze Club heeft vele contacten met een NL zeilclub in Hoorn, en van hier zeilen ze vaak naar Ijmuiden, een hele trip (ca. 210 M)…

Vrijdag 15 juli  –  Scarborough

Verkenning

Zon bij het ontbijt, en dat betekent : buiten eten ! Wegens (nog) geen vers brood : knackebrot. Vandaag willen we Scarborough een beetje verkennen, en het ziet er naar uit dat we hier wel even zullen (moeten) vertoeven. Er staat in de nautische Almanak aangeduid dat er hier WIFI is, en ook de havenmeester bevestigt dit, alleen werkt het dus niet ! Ook niet op de ganse boulevard waar het zogezegd ook moet functioneren.

We passeren bij de toeristische dienst en vragen naar een fietsenmaker en een wasserette, en met ons planneke in het hand wandelen we die richting uit, allebei met een opdracht. Afspraak op de boot nadien, en we wandelen naar Scarborough Castle, hoog boven de haven en dan afdalend naar de noordelijke kant en dan rond de kaap terug naar de boot. Op de weg zien we hengelaars langs de zeelijn, en ook enkele mannen met enorme verrekijkers (telescopen eigenlijk) die naar de klifkust gericht zijn. Hier zijn inderdaad vele nesten van meeuwen. Maar daar kijken ze helemaal niet naar: ze nodigen ons uit om te kijken, en ze zijn “vogelspotters” van de “peregrine falcon” (slechtvalk  - de valken die ook in de Arabische landen als “huisdier” gehouden worden). Met zeer gespecialiseerde apparatuur en fototoestellen staan ze al ettelijke uren te turen. Als ik vraag of ze vaak komen, antwoordt één van hen dat ze bijna elke dag enkele uren komen kijken : ieder zijn hobby ! We kijken ook even en het is inderdaad wel heel mooi : het vrouwtje is een duif aan het oppeuzelen, en plots vliegt ze, met het resterende karkas naar haar jongen. Het nest is niet te zien vanaf deze plek. We worden uitgenodigd om morgen terug te komen.

In de haven arriveren rond hoogwater nog 2 jachten : de eerste is een jonge gast van 17, overmorgen viert hij zijn 18de verjaardag, die solo Rondje Around Britain volbrengt. Hij is vertrokken uit Chichester (zuidkust) en wil terug zijn voor hij terug aan de unief moet beginnen. Ik denk dat ik al wat van hem gelezen heb in een Engels magazine. De andere boot is een jacht uit… Veere : we helpen hen aanmeren en de mensen zijn natuurlijk verwonderd om aangesproken te worden in het NL. Beiden komen vandaag vanuit Grimsby, waar ze enkele dagen verwaaid lagen (gale warnings waren daar van kracht).

Ik ben ook een halfuurtje in de Library wezen surfen, enkel de meteo kunnen opvolgen, en het ziet er naar uit dat we Scarborough wel zullen leren kennen.

’s Avonds nog een wandeling langs de pieren, en een fish restaurant gevonden dat ook wat anders dan Fish ’n Chips serveert : lekkere gekookte krab, en zeebaars en tong ! Vanavond begint ook het Sea Feast, en we passeren even langs de tenten waar de eerste shanty-zangeres optreedt : we kopen 2 cd’s en gaan die rustig beluisteren in ons bootje met een drankje erbij… Schotse Whiskey begot !

Donderdag 14 juli  –  Hartlepool – Scarborough (40,5 M) 

Zon zon zon vandaag ! ontbijt buiten, en we maken ons rustig klaar voor vertrek via sluisje om 12 uur. Eerder staat er niet genoeg water om voorbij de sluis, de drempel over te varen.

De wind : 4 tot 5 N, later NW, misschien 6. Er staat weerom een grote deining, echte golven zijn het niet, we hijsen grootzeil en fok en aanvankelijk gaat het goed, 5,5 tot 6 knopen, en die hebben we zeker nodig, want we willen naar Scarborough, ca. 39 M, maar we moeten daar tijdig aankomen want ook daar valt de aanloop droog, dus te laat betekent een andere haven zoeken (in dat geval terug 15 mijl noordelijk naar Whitby, die haven is wel toegankelijk).

Als snel blijkt dat er heel wat minder wind is dan voorspeld… dus motorke in gang draaien ! En de deining wordt er niet minder op. Kwakkelend en kloppend tikken we de mijlen af… we vullen het logboek buiten in, want als je binnen stapt, ben je gelijk ziek… dus beter wat rondkijken dan lezen, …

De kustlijn is wel heel mooi hier, we varen Whitby met de kasteelruïne voorbij, ook Robin Hood’s Bay, en vele andere baaien en groene kliffen en rotspartijen. Rond 17 uur zien we ook het kasteel van Scarborough hoog op de klif, en als we die hoek gerond hebben, zijn we vlakbij de haveningang. Kurt roept de havenmeester op die ons gerust stelt dat er voldoende water staat. Dus we kunnen vlot binnen, om 18 u. liggen we vast in de Old Harbour aan de steiger voor de bezoekende jachten. Hier blijven we dus wel degelijk drijven. Dat is in het andere haventje (East Harbour) niet het geval : als we ’s avonds even gaan wandelen, zien we alle bootjes daar in de modder liggen, wat een gezicht !

Woensdag 13 juli  –  North Shields (River Tyne) – Hartlepool (26 M)  

Weerberichten via Navtex en marifoon moeten we goed opvolgen : volgende dagen veel wind voorspeld, Thames en Dogger staan al in rood (gale warning)… maar voor vandaag staat een kort tochtje op onze planning, ca. 23 mijl tot Hartlepool. Om 10u30 gooien we los, en het sluisje staat al klaar voor ons; Sue, de secretaresse, wuift ons uit vanuit haar haventorentje.

Even wachten voor een cargo die de Tyne opvaart, en dan kunnen we het stukje tot de monding, zo’n 2 mijl motoren. Het is noordenwind, 4 tot 5, soms 6, een voordewindse koers dus vandaag : daarom hebben we allebei ons anti-zeeziektepilleke genomen. Het is bewolkt, tamelijk grijs. We rollen de fok open, en wachten even af of de snelheid voldoende is : we zeilen op die manier 5,5 tot 6 kn, en krijgen nog 1 kn stroom mee, dus hier gaan we het mee doen. We hebben tijd en moeten geen rekening houden met een mogelijk klapgijp, want er staan behoorlijke golven achterop… het is dus de kwakkelkoers : hoewel alles goed vast staat binnen, horen we vanalles tikken, en kloppen en lawaai maken (kleine flesjes kruiden, de plastic bekertjes, enz…).
Ik stuur de hele rit, kwestie van goed bezig te zijn, en niet ziek te worden, maar het gaat vlot. Als we  Hartlepool gaan aanlopen, is het er heel grijs, wellicht regen daar, en ik denk ook bliksem te zien.

Maar regenen doet het alleszins niet. Voor de aanloop nog een gijp en op 0,5 mijl voor het sluisje, motor op en in de “ondiepe” geul tot daar. Deze haven is aan te lopen vanaf 4 u voor tot 4 u na hoogwater, en wij zijn er nu net op HW, dus water genoeg. Sluisje staat open, we leggen ons aan de drijvende steiger vast, en worden naar Engelse gewoonte, door de “berth master” verwelkomd, en mogen zelf een box kiezen op de visitors pontoon V.

Om 15u45 liggen we vast, droog en soms met een schuchter zonneke van achter een dik wolkendek. We gaan naar het havenkantoor, we moeten maar morgen komen betalen, WIFI is wel geïnstalleerd maar werkt niet. Dan maar weer een andere oplossing proberen te vinden, want in North Shields ging het ook al niet (hoewel ook daar vermeld was dat WIFI aanwezig was).

Maar eerst eten we aan boord, vanmiddag hebben we alleen een granenkoek gegeten, en we hebben allebei honger.

Straks nog even wandelen rond de marina…

Dinsdag 12 juli  –  North Shields (River Tyne) 

Na het ontbijt gaat Kurt met de fiets naar de visafslag om onze bestelde zeevruchtenschotel af te halen : verrassing = band van mijn vouwfietske is plat… daarmee zullen we in een andere haven naar de fietsenmaker moeten, want die banden gaan er niet zo gemakkelijk af, het is een heel ander systeem dan met een derailleur.

We wandelen tot de halte van de metropolitan, die hier niet ondergronds is, in de stad Newcastle wel. In ongeveer 15 minuten staan we in het centrum van de stad, zeer gemakkelijk.

We vonden Newcastle een zeer propere stad, leuke verkeersvrije winkelstraten, we wandelen de oude St.Nicolaskerk binnen, en dan naar de rivier de Tyne, en de Millenniumbridge. Dat is een voetgangers/fietsersbrug die één keer per dag kantelt, spijtig genoeg waren we een kwartier te laat voor dit spektakel. Deze wijk is helemaal gerenoveerd, oude pakhuizen werden appartementen, en je kan mooi wandelen langs de kaden. Aan de andere kant van de rivier is een museum voor moderne kunst in de oude gebouwen van een flour fabriek (bloem), en ook een zeer moderne constructie met een theater/evenementenhall. Vlak voor de millenniumbrug mogen jachten ook aanmeren voor een bezoek aan de stad. We lunchen in een soort “Zuiderterras”-achtig etablissement. In de retour over de Swing Bridge, en er zijn nog zo’n 4 andere bruggen (één hele hoge voor trein, voetgangers en auto’s).

Als de winkels sluiten, vertrekken we ook uit Newcastle en na 19 uur zijn we aan boord. Klaar voor onze Engelse Zeevruchtenschotel met krab, mosselen, rivierkreeftjes, scampi, garnalen, …

Maandag 11 juli  –  North Shields (River Tyne) 

Weer zon bij het ontbijt buiten. Als ik eitjes aan het bakken ben, hoor ik Kurt babbelen in de kuip, het is een andere havenmeester dan gisteren, hij komt ons welkom heten, als we vragen hebben, moeten we maar naar het havenkantoor komen, of oproepen via de VHF ! Ze zijn hier in totaal gedurende de dag met 4 mensen op het havenkantoor, en dus ’s nachts altijd iemand present om ook de sluis te bedienen.

Kurt vouwt de fietsen open, we gaan op pad richting Tynemouth, via het bekende Noordzee-fietspad. We passeren het station van de reddingsbrigade, en spreken één van de mannen aan ; hij nodigt ons uit om even te komen kijken, en we zeggen dat we gisteren het jacht waren dat ze bijna overhoop vaarden ! Oh ja, zegt hij, dat was nogal een spektakel om jullie te zien botsen op onze hekgolf ! Da zal wel …

Even verder is de visafslag, de oude gebouwen zijn ze aan het renoveren, er zijn 2 grote visgroothandels (hmhm, we bestellen er een visplateau voor morgen) en een aantal Fish ’n Chips shops. Kurt wil een keer in zo’n etablissement eten, dus hop daar binnen : de geur (stank) van het frituurvet is overweldigend. Het zit hier wel stampvol. Als je fish and chips bestelt, moet je kiezen tussen haddock (schelvis) of cod (kabeljauw), en we nemen van elk één. In de prijs is bovendien een pot thee inbegrepen ! maar dat laten we maar zo, en bestellen cider en cola erbij… toch zie je dat al die Engelsen hier thee bij hun frieten en gebakken vis eten, very strange !

Het is ondertussen aan het gieten buiten, en wachten dus maar even om te betalen. Als het gestopt is, terug de fiets op, en het wordt weer mooi zonnig. We rijden langs enkele mooie baaien aan de monding van de rivier, wit strand, enkele enthousiaste zwemmers, en op elk stukje mooi strand, 2 redders die het bewaken. Het kustdorp Tynemouth is residentieel, heel mooi opgemaakte oudere huizen, en ook in de dorpskern, mooie winkeltjes, pubs, restaurants,… En zo fietsen we terug naar de haven voor een rustige leesavond aan boord.

Zondag 10 juli  –  Eyemouth – North Shields (River Tyne) (63 M)  

We vertrekken om 9 uur, klaar voor een traject van 10 of 12 uur, afhankelijk van hoe lang de wind westelijk blijft ! Via de smalle doorgang tussen de rotsen terug buiten, ik denk dat dit altijd spannend zal blijven. Aanvankelijk dus een lekker windje, west, dus halve wind ! We lopen 6 tot 6,5 kn, na een uurtje al wat minder want de wind neemt al wat af, en Kurt haalt de halfwinder boven… En we gooien ook het makrelenlijntje nog eens uit ! Maar de vissen laten het afweten, na 6 uren van proberen, kortere lijn, langere lijn, dieper hangen, ondieper laten hangen, de makrelen happen niet toe !

In de namiddag draait de wind eerst 180 ° en nadien pal zuid, dus op kop, en veel te weinig om nog wat mee te doen. De zee is opmerkelijk rustig, en dat maakt dat ik gemakkelijk kan rommelen en koken in de kajuit… En met de automatische piloot op, kan Kurt zich druk maken in de vissen die niet bijten (“Wat doen we toch verkeerd vandaag?”). We zien wel vaak zeehondjes hun kopje boven het wateroppervlak steken, maar ze zijn zo moeilijk vast te leggen op foto. En natuurlijk vele vogels langs de Farne Eilanden en Holy Island ! En opnieuw vandaag, zonnig en aangenaam weer, daarmee willen we niet zeggen “kortebroekenweer” (onze shorts liggen nog proper weg) maar droog, soms bewolking, meestal zonnig.

We naderen stilaan de rivier de Tyne, we willen de eerste marina op 2 mijl van de monding aanlopen. Hier zien we nog eens enkel cargoschepen binnenvaren. Als we tussen de pieren binnenvaren, roepen we VTS Tyne op, “All clear, we can proceed”. Ineens zien we een kleine RIB van de Reddingsbrigade voorbijscheuren, en horen we via de marifoon dat er een man in het water is, ergens bij de pieren. En dan moeten we zelf een uitwijkmanoeuvre doen, want de grote reddingsboot giert met zwarte rook uit de motor zijn box uit, en daar waren we vlakbij dus ! En dan een boeggolf die ons goed door elkaar schudt. Goed geschrokken, maar alles OK ! De achterblijver van de brigade roept vanop de kade of het goed gaat met ons… ja dus.

We roepen het sluisje van de marina op, dat staat op groen als we er zijn, en we kunnen meteen de sluis invaren. Hier weer de engelse manier van versassen : boot vastleggen op een drijvende steiger, gemakkelijk, en dan jezelf goed vasthouden ! want de sluisdeuren gaan open tot 15 cm, zodat het water binnenstroomt met een gigantische snelheid en turbulentie natuurlijk. De sluis/marinawachter komt met een folder van de haven naar ons, daarop aangeduid de ligplaats voor ons, en alle mogelijk informatie, wat een welkom ! 

Mooie rustige marina, grote boxen (à la Wemeldinge), gemakkelijk af te meren,… Om 21 uur liggen we vast. Nog een drankje in de kuip op deze zeer zachte avond… doucheke en bed in.

Zaterdag 9 juli  –  Eyemouth 

In Eyemouth liggen alle bootjes aan een lange steiger, twee of drie naast elkaar. Onze buren achter ons vertrekken om 6 uur, en dan ben je natuurlijk wakker. Dus even op om hen mee veilig langs onze boot te begeleiden, natuurlijk niet meer zelf in slaap… douchen, oprommelen, om 9 uur vertrekt de boot waarnaast wij liggen, babbel hier en daar, en om 11u30 is het te laat voor ontbijt, dus dan maar ineens brunch ! We hebben zin in iets “zuiders” want het is fantastisch zonnig, dus tortilla met chorizo en nieuwe aardappeltjes…

’s namiddags enkele boodschappen, naar de lounge/bar Oblo’ om meteo te bekijken, alles rustig, wel elke dag kans op “showers” en “thundery moments” … nog een wandeling in het dorpje. Als we terug op de steiger komen, zijn er weer enkele zeilers aangemeerd, naast ons een Duits jacht met 2 kinderen, ligplaats in Stavoren (Ijsselmeer), en achter ons een Engels jacht dat vorig jaar rond Schotland gevaren heeft (dus noordkust en via Caledonisch Kanaal). Het geeft je op die manier altijd nieuwe ideeën voor volgende bestemmingen…

Vrijdag 8 juli  –  Edinburgh – Eyemouth (58 M) 

Voor vandaag geven ze veel regen en thundery showers, wind O of NO 3 of 4, maar we gaan vertrekken,  we zullen wel zien hoe het wordt.

Om 9 uur gooien we los, hebben tij mee in de Firth of Forth, het eerste smallere stuk doen we op de motor, en dan kunnen we op zeil, scherp aan de wind, af en toe een slag om deze monding uit te zeilen… De wind wakkert aan, en we zetten de reef 1 erin… Als we Bass Rock naderen, kunnen we dat ruiken ! En weer aan- en wegvliegen van de prachtige Jan-ven Genten ! Als ze terug vliegen naar de rots, hebben ze repen wier in hun bek voor hun nesten/broedplaatsen.

Vanaf Bass Rock is het in principe ruimer varen, maar nu is de wind geruimd naar ZO, dus opnieuw op de kop… Rond 17 uur staat tij tegen en gaat de motor op. Zo kunnen we ook dichter bij de kust varen. Het zonneke komt kijken, het is de hele dag droog gebleven ! Niet erg warm, maar beter zo. Om 20 uur varen we Eyemouth voor de tweede keer binnen. We worden verwelkomd door de grote zeeleeuw die hier “woont” in de havenkom. We meren af naast een kleine LM motorsailor, spuiten de boot proper, en kleden ons vlug aan om nog wat te gaan eten in de local pub/The Ship Hotel.  

Donderdag 7 juli  –  Edinburgh 

Meteo geeft windwaarschuwingen, en de wind staat pal op kop als we zouden vertrekken, dus blijven we nog een dag hier in Port Edgar… Bovendien ook veel regen naar men aankondigt.

Dus rijden we terug met de bus tot Edinburgh. En daar op een andere bus, nl. de toeristische Hop on-hop off-bus, voor een tour langs de hoogtepunten van de stad. Een aantal daarvan hadden we natuurlijk al wandelend gezien, maar toch leuk om dit met een dubbeldekker te doen… de eerste keer helemaal rond en met de koptelefoon alles beluisterd en op de benedenetage (wegens regen), en de tweede keer boven en af en toe afgestapt.

We gaan in één van de oudste pubs van de stad lunchen, met een whisky’tje en typische blonde ale.

Woensdag 6 juli  –  Edinburgh 

Vandaag een dag van allerlei dingen : Kurt gaat mazout halen, blijkt een hele afstand te zijn. Poetsen in boot want geen mooi weer. We hebben ook beslist om een upgrade te kopen voor onze kaartplotter : en nu kunnen we nog verder als we willen, zelfs tot in Groenland J !

In de namiddag  wandelen we naar de supermarkt en een bar/lounge waar we kunnen internetten. En ’s avonds eten we aan boord, onze eerste echte Schotse sirloin-steak.

Dinsdag 5 juli  –  Edinburgh

Bewolkt vandaag… en de meteo zegt regen, dus we nemen de regenjasjes mee in de rugzak. Vandaag gaan we naar Edinburgh maar met de bus vanuit Queensferry. Eerst even naar de Librairy waar we ons blog kunnen bijwerken.

We kopen tickets voor Edinburgh Castle en volgen eerst even een kleine rondleiding, en nadien bezoeken we enkele aparte musea binnen de kasteelmuren. Het blijft grotendeels droog, dus dat is meegenomen.

Langs de Royal Mile, de toeristische ader van de stad, is het gezellig druk, vele winkeltjes met cashmere sjaals, kilts, en andere Schotse souvenirs, leuke pubs, bars … We hebben van de hobbyvissers uit Amble, Virginia en Sandy, een tip voor een visrestaurant, Mussel Inn, daar is het aanschuiven, we mogen om 21 terug komen, maar als we buiten willen zitten, lukt het wel… het motregent een beetje, maar het is helemaal niet koud, en de zonnetent (nu regentent) is open, dus zo gaat het wel lukken.  

Rond 22u30 nemen we de bus retour naar Queensferry…

Maandag 4 juli  –  Edinburgh 

Stralende zon als we opstaan : ontbijt in de kuip dus ! Vandaag staat Edinburgh op het programma… Nu, we zeggen dan wel dat we in Edinburgh aangemeerd zijn, maar bij nader inzien, liggen we in Port Edgar, en dat is eigenlijk Queensferry, en toch nog een eindje van de hoofdstad van Schotland af.

Kurt haalt de fietsen van boord, en we gaan naar het havengebouw om te betalen, en dan meteen richting stad. Via een mooie fietsroute, langs de rivier, onder de 2 bruggen, een mooie golfcourse langs, op en neer, en nog meer op … langs een groot Estate,… dan is er twijfel over de route, en we kiezen de verkeerde kant… zeer pittoresk dat wel, maar we komen bij een riviermonding en kunnen hier niet oversteken. We zien aan de andere oever een leuke pub, maar spijtig genoeg moeten we helemaal terug naar boven… een hele trot.  Zo arriveren we bij Cramdon Brig, tijd voor een stop, we zouden in de helft zijn, dus tijd voor een klein hapje en een drink ! En dan verder, nu komen we stilaan in bebouwde kom, maar het fietspad 76 is nog steeds zeer rustig, langs kleine woonkernen, tussendoorpaadjes, tot we uiteindelijk echt in de stad komen ! Hier is het weer opletten als fietser natuurlijk. Er zijn geen echte fietspaden meer, en dat links rijden is nog steeds een uitdaging !

We komen gelijk in het centrum terecht, Princess Street en het park vlak onder Edinburgh Castle. We klimmen verder en zo komen we in High Street die naar het kasteel leidt. Bij St. Giles Cathedral blijven we even kijken naar 2 trouwerijen, links een huwelijk voor de burgerlijke stand, en rechts voor de kerk… voor allebei speelt een Piper  in traditionele kledij de doedelzak.

Bij de entree van Edinburgh Castle is het druk : dat heeft te maken met de wissel van de wacht. Omdat het al 16 u. is gaan we hier vandaag niet meer binnen. Misschien dat we morgen terugkomen. We wandelen nog wat rond, en dan vangen we onze fietsretour aan… Nog ongeveer 20 km retour dus ! Maar nu nemen we een stukje de grote baan, minder pittoresk natuurlijk. Na 10 km wel terug het rustig Coastal Cycle Path 1… Zo arriveren we in Queensferry, het dorpje waar we dus liggen met de boot. Daar gaan we eten in het visrestaurant The Boat House : voor een maandag flink bezet ! Een aanrader, en een mooi zicht op de railwaybridge en de eilandjes erbij.

En dan naar de boot en de fietsen ontmantelen ! 43 km op de teller en geen “platte” kilometers.

Zondag 3 juli - Eyemouth - Edinburgh (54 M)

Vandaag niet zo vroeg op, maar toch nog om 7 uur de wekker: weeral een blauwe lucht, een stralende zon, maar ’s morgens nog fris… We hebben gisteravond nog een buurman langszij gekregen, met drie mannen, die moeten natuurlijk over onze boot als ze aan de wal gaan, en zo ben je ook vlug opgestaan.

Ze vertrekken even voor 8 uur en wij zijn dan ook bijna klaar, dus daar gaan we voor de trip naar de hoofdstad van Schotland : Edinburgh, here we come ! Eerst proberen veilig de haven van Eyemouth te verlaten, wederom spectaculair… via de smalle havenuitgang naar het baaike omgeven door rotspartijen. Vanuit het havenhoofd zie je de golven breken en hoor je het razende lawaai. Eens op zee, is het zeer rustig, wel weer die deining maar toch minder dan gisteren. Het eerste uur kunnen we zeilen, maar daarna weer niet ! Automatische piloot op koers gezet, op waypoint Bass Rock op ongeveer 20 mijl vanaf Eyemouth.

Deze rots ligt aan de monding van de delta Forth, een brede monding die tot Edinburgh reikt. Op Bass Rock bevindt zich één van de grootste kolonie Jan-van-Genten, en die zijn nu volop aan het broeden op duizenden (tienduizenden) nesten : we varen rond de grote rotspartij, die wit ziet van de vogels en de nesten : het is een aan- en afvliegen, je ruikt de vogels wel degelijk, en wat een gekrijs !  Maar het is een prachtig zicht ! Vandaag zien we ook weer enkele zeehonden en éénmaal een dolfijn. Daarna passeren we nog enkele kleinere rotseilanden, en dan zijn we bijna gearriveerd in Granton Dock. We meren af aan de visitor pontoon, we merken dat hier geen electra is, en omdat we hier toch enkele dagen willen blijven overnachten, beslissen we om nog even verder te varen (TTZ nog 8 mijl), tot de marina van Port Edgar. Dat is voorbij de 2 bruggen, en dus nog zo’n anderhalf uur verder, maar we hebben nog tij mee, dus dat lukt nog wel.

Rond 18 u. liggen we vast in de marina… Havenmeester is niet meer te bespeuren, dus we zoeken ons zelf een lege box, en morgen zullen we wel zien.

In de kuip onder een stralende avondzon drinken we een glas op… Edinburgh en op onze tocht totnogtoe !

 Zaterdag 2 juli  – Amble – Eyemouth (42 M)

Wekker op 5 uur, vertrek om 6 uur vanuit Amble… er is bijna geen wind, dus op motor. Vandaag willen we dicht bij het land varen, want het schijnt dat dit één van de mooiste stukjes Britse kust is. Bovendien zijn er weinig ondiepten zoals we die kennen voor de Belgische Kust maar we moeten wel goed opletten voor de rotsformaties…

Het is rustig en zonnig weer, de zee is “smooth” maar er is wel een grote deining, heel raar, en dankzij deze swell, voel ik me misselijk. Maar het betert als we de Farne Islands naderen, dat wil ik zeker niet missen. We varen traag tussen de Inner Farne en de kust, het is hier prachtig, heel veel vogels, opnieuw de papegaaiduikers, sternen, jan-van-genten, op één van de eilanden staat een mooie vuurtoren en langs de kliffen ervan, zitten duizenden vogels te kwetteren… we zetten de motor even af en laten dit even op ons afkomen. Aansluitend varen we ook nog even een bekende ankerplaats, the Kettle, het is hier ongeveer 4 m diep, en je ziet de bodem. Amazing !

Na de Farne Islands, is Holy Island aan bakboord gespot. Hier staat een groot kasteel, Lindisfarne Castle, waarvoor je ook kan ankeren, en met de bijboot het kasteel en het kleine dorpje kan bezoeken. Maar dat doen we niet, we varen er rustig voorbij. Daar zien we plots een hele groep zeehonden, het zijn niet de kleine zeehondjes die wij vaak zien op de Oosterschelde, maar het blijkt de Atlantische zeehond te zijn, met een veel grotere kop. En ze maken een loeiend geluid, ze roepen ons precies.

Verder op dit traject wordt het alsmaar warmer, het is lekker toeven in de kuip, en we worden er allebei moe van. Nog even wakker blijven, want de aanloop van Eyemouth is tricky ! Vanuit de noordkardinaal moet je een vaste koers uitvaren, en dan nog zie je aanvankelijk het havenhoofd niet… het is dan ook een smalle ingang (slechts 17m), en links en rechts breken de golven op de rotsen… dus zeker niet met een hevige noordenwind aan te raden. Maar vandaag geen probleem. We vinden een mooi plaatsje aan de drijvende steiger, hier liggen ook veel vissersboten.

We zijn nu in Schotland net twee weken na ons vertrek vanuit Wolphaartsdijk.

Vrijdag 1 juli  – Amble

We staan op rond 8 uur en willen in het caféke dichtbij de haven gaan ontbijten; daar zouden ze ook internet WIFI aanbieden. Spijtig genoeg gaat die bar pas open om 10 u, dus daar staan we mooi op straat! Vlak er bij is er ook een B&B/Pub The Schooner, en we gaan daar horen of ze breakfast aanbieden : de poetsvrouw zegt dat het OK is, en we stappen verder… gewoon de huiskamer binnen : mevrouw is verrast, ze weet van niks (natuurlijk niet, we hebben ook niet gereserveerd), maar ze informeert bij haar man (de kok ?) en het is OK. Dus full English breakfast: toast, thee, bacon, pens, bonen, tomaten, ei… meer dan voldoende ! En bovendien kunnen we in de pub nadien nog internet raadplegen. Kurt gaat ook diesel halen, en rond 10u30 zijn we vertrekkensklaar voor de fietstocht.

Het is fris maar mooi weer, over zee is het onbewolkt, en boven land vormt zich zoals de vorige dagen een zwaar wolkendek. Maar het is goed fietsweer… we passeren eerst Warkworth Castle, en dan bevinden we ons weer op fietsroute n° 1, het Coastal Path, een glooiende route langs landelijke gebieden en klifkust, tot in Alnmouth, waar de rivier de Aln in zee uitmondt. Het laatste stuk  gaat lekker vlug… We stoppen bij het hotel dat vlak aan de golf course ligt voor een verfrissing, en dan terug naar Amble, want straks zijn we uitgenodigd om met de Morning Star, de boot van onze buren te gaan vissen.

Zoals afgesproken vertrekken we rond 15u30 met Virginia en Sandy, dat is eens wat anders op zo’n traditionele coble dan met ons modern zeiljachtje. Op ongeveer 2 mijl van de haven gooit Sandy 5 lobster pots uit, die zijn onderling met lijnen verbonden, en vooraan en achteraan gemerkt met een boeike zodat hij ze morgen kan terugvinden. In de lobster pots heeft hij “vers” visafval gestoken om de kreeften te lokken. En dan is het tijd om te vissen : met twee hengels proberen Sandy en Kurt makreel te vangen. Na twee minuten zegt Sandy dat het geen goede plaats is, en hij verplaatst de boot, 300 m verder. Daar proberen ze opnieuw : en na nog geen minuut haalt Sandy de ene na de andere makreel boven… soms met twee en drie tegelijk ! En ook Kurt heeft prijs, dat gaat hier snel : in minder dan een kwartier halen ze ca. 25 vissen naar boven, en dan stoppen we maar, want Trop c’est trop ! Dan varen we nog even dichtbij Coquet Island waar de puffins hun nesten hebben en waar wij met de diepgang van onze boot niet durven varen. We genieten hier al driftend van deze natuurpracht.

Op de retour geeft Sandy nog een demonstratie over hoe de makreel het best te fileren, en dat gaat heel snel bij hem. De boot wordt schoongespoeld en we belanden veilig in de haven.

’s Avonds eten we : ja, natuurlijk, makreel ! gewoon gebakken in olijfolie, met verse aardappeltjes en een slaatje. Meer moet dat niet zijn. En we kunnen nog de hele avond buitenzitten, wat een luxe !

Geen haastige ochtend, maar gewoon “voort maken”…We zetten alles in gereedheid om rond 11 uur te vertrekken. Het is zonnig, de weerberichten voorspellen wel af en toe en bui, en variabele of NW wind 3 tot 4. NW is niet wat we willen, maar we zullen wel zien hoe variabel uit zal draaien…

Als we om 11 uur losgooien, valt er net die ene bui ! Dus nat vertrekken, maar het klaart verder uit. Aangezien er vandaag maar een korte tocht op het programma staat, kunnen we ons wat permitteren, ttz als de snelheid wat afneemt door weinig wind, kunnen wat aanmodderen. Voor Kurt betekent dit : vislijntje gooien !

We zien hier meer en meer vogels : papegaaiduikers (puffins), drietandmeeuwen, jan-van-genten,… ze landen voor de boot en blijven in de buurt wat rondzwemmen, een heel koddig gezicht, zeker die papegaaiduikertjes met oranje snaveltjes en felle pootjes. Vandaag zien we ook een zeehondje bij de aanloop van Amble, en het snoetje blijft ons een tijdje volgend aankijken. Snoezig ! En ondertussen heeft Kurt ook de eerste makrelen opgevist : drie in totaal, en dat is genoeg voor ons. 

Het water is zeer donkerblauw/zwart van kleur, ziet er zeer proper uit, zal zeker koud zijn, dat hebben we nog niet uitgeprobeerd. Vandaag hebben we geen enkele cargo gezien, hoe noordelijker we gaan, hoe rustiger het precies wordt. Wel enkele zeilers ontmoet op dit traject…

Om de Marina van Amble aan te lopen, moeten we rond Coquet Island varen, en goed opletten want er is een ondiepte waar al verschillende zeilers op vastliepen en dat willen we niet graag meemaken. We arriveren rond hoogwater in Amble, en hebben voldoende diepte om veilig de marina aan te lopen. Als we via marifoon oproepen, krijgen we meteen een box toegewezen, en de havenmeester vraagt of we assistentie nodig hebben : dat is altijd welkom natuurlijk, en als we de steiger naderen, staat de havenassistent ons op te wachten : wat een service. En dan krijgen we een zware regenbui met donder en bliksem op ons dak, maar we zijn veilig binnen en hebben een mooie zeildag gehad.

We ruimen de boot op, ik kuis de makrelen, en we geraken aan de babbel met onze buren. Ze zijn hobbyvissers, en hebben een typische “cobble”-vissersboot. Die worden nog gebruikt om zeezalm te vissen met lange “staande” netten, maar deze mensen, Virginia en Sandy, zetten “lobster pots” uit : dat zijn manden waarmee ze kreeften vangen en die ze 24 uur te water zetten, en nadien gaan ze die ophalen. Als hobby-vissers mogen ze zo 5 van die manden uitzetten. Sandy legt ons alles uit, en nodigt ons uit om morgen mee te varen : dat zien we natuurlijk wel zitten, en aangezien we hier toch een dag wilden blijven, happen we toe.