In december is het zo ver.  Koen en Kris Wauters doen een laatste rondje Sportpaleizen.  Voor de elfde, en voorlopig laatste, keer zal Clouseau er aantreden.  Het belooft een absolute knaller te worden want voor deze editie zullen ze werkelijk alles uit de kast halen.  Technisch wordt het een op en top hoogstandje, iets wat ze nog nooit eerder hebben gedaan.

Op de persconferentie van donderdag haalden ze graag herinneringen boven van de voorbije tien jaar… Het begon eigenlijk allemaal in 1999 wanneer Koen en Kris gevraagd werden voor een aantal verrassingsoptredens bij Night of the Proms.  Dat was zo een succes dat Jan Van Esbroeck, organisator van de Sportpaleisconcerten, de idee had om hen een heus concert te laten doen, samen met het Promsorkest.  Hoewel iedereen er zich heel bewust van was dat zoiets pure artistieke en commerciële zelfmoord kon zijn, lieten ze toch twee keer het Sportpaleis vollopen.  Publiek en pers waren dolenthousiast.  Koen: ‘We waren er van overtuigd dat er zoveel volk kwam omdat we ondersteund werden door het Promsorkest.’  Maar niets was minder waar, want in 2001 kwam ‘Speciale Editie’, puur Clouseau, en ook daarmee vulden ze tweemaal het Sportpaleis.  Koen: ‘Dat was echt fenomenaal.’  Waar Koen wel aan moest wennen, was dat hij niet meer zo gemakkelijk bij zijn publiek geraakte.  Hij wilde wel proberen maar scheurde in al zijn ijverigheid drie ligamenten van zijn enkel… Er werd het jaar nadien dus een manier gezocht om op een gezonde manier tot bij de mensen te geraken.  ‘Speciale Editie 2002’ wordt door Koen en Kris dan ook herinnerd als ‘die met de brug’.  In 2003 volgde “In ’t midden”, waar de broertjes langs alle kanten tot aan de tribunes konden geraken.  In 2004 was er ‘Vanbinnen’ en in 2005 kwam “In ’t lang”, wat technisch gezien de meest verfijnde en gedurfde show was.  Dat gaf uiteindelijk ook een hele hoop stress waarop ze in 2006 met “’In ’t dubbel” zich terug op het muzikale concentreerden.  Alles was in ’t dubbel: twee podia, twee bands, meer dan 50 muzikanten maakten de show af.  In 2007 volgde ‘Clouseau 20’, naar aanleiding van 20 jaar Clouseau en in 2008 kende ‘Crescendo’ een heus succes.  Vorig jaar verblijdden de broertjes ons met ‘10x10’.  Daar werden de fans op het balkon zelfs persoonlijk begroet, zo hoog gingen ze… 

En dan is er dit jaar ‘De Laatste Ronde’.  Het wordt een afscheid in grandeur.  Het wordt op technisch gebied iets wat ze nog nooit eerder hebben gedaan. Er komt op het einde bovendien een catwalk die heel het Sportpaleis zal omringen, zodat ze letterlijk een laatste ronde kunnen lopen.  Het wordt echt het beste van het beste, en ze zullen dan ook vooral hun grote hits spelen.  Drie uur lang hebben ze als doel om er één groot feest van te maken.

Ook de luisteraars van Q-Music mogen hun bijdrage leveren aan het concert.  Clouseau zal elke avond een Nederlandstalig lied coveren, en de Q-luisteraar beslist wat het zal zijn. 

Koen en Kris zijn bovendien bijzonder trots dat elf jaar later de muzikanten van de eerste editie nog steeds van de partij zijn (met uitzondering van Tom Van Stiphout, die bij Milow aan de slag ging).  Ook voor hen is het de voorbije tien jaar een groeiproces geweest.  Het was niet evident om een Eric Melaerts de catwalk op te sturen, zeg maar.

Dat Clouseau in al die jaren volk heeft getrokken, bewijzen de duizelingwekkende cijfers… Er gingen reeds 1 500 000 tickets over de Sportpaleistoonbank, enkel voor Clouseau…

Van ‘De Laatste Ronde’ komt geen dvd.  Koen en Kris vinden 3 dvd’s verdeeld over 10 jaar meer dan genoeg.  Een tv-special op VRT komt er wel.  Maar niet op Oudejaar, na 2 jaar wil de openbare omroep wel eens iets anders op deze feestelijke avond, en Koen en Kris zijn al even blij om thuis te kunnen zijn.

Voorlopig staat de stand van het aantal Sportpaleisconcerten dit jaar op zes, maar misschien komt er nog wel een concertje bij?

CLOUSEAU – DE LAATSTE RONDE.  In het Antwerps Sportpaleis op vrijdag 17, zaterdag 18, dinsdag 21, woensdag 22 en dinsdag 28 december om 20.30 uur en op zondag 26 december om 15.00 uur.  Kaarten: 18, 21, 26, 31 en 38 euro (excl. Service- en portokosten en combiticket De Lijn) via Tele Ticket Service 070/345.345 (vanuit NL: 0900-45.000.45), www.teleticketservice.com en www.sportpaleis.be

                                                                                                          Tekst: Kim Wauters
Foto: Chris Depestel

Gewezen Minister van Cultuur, Bert Anciaux, mocht op de première van ‘Zot van A’ in Metropolis niet ontbreken.  Hij gaf ons graag zijn mening over de film.

‘Ik heb mij goed geamuseerd!  Het was een echte Jan Verheyen-film.  Je moet het kunnen om een hele grappige, plezante, ‘met een goed hart’-film te maken, en toch met een flinke schwung erin.  Ik heb er van genoten, echt waar.  En dat het een echte VTM-film geworden is, vind ik geen probleem, je moet het geld halen waar het zit (lacht).’

In ‘Zot van A’, de meest recente film van Jan Verheyen, kruipt Mathias Sercu in de huid van Arno, de rol die hij graag wilde.  Donderdag ging de film in première en Mathias gaf ons graag een woordje uitleg.

‘Het scenario trok mij over de streep om mee te doen aan deze film.  Jan had mij opgebeld en gezegd ‘Mathias, ik ga je een scenario opsturen, lees het eens, maar ik ga niet zeggen voor welke rol ik jou in gedachten heb.  Bel mij op ’t gemak eens terug als je het gelezen hebt.’ Ik heb met Jan al gewerkt tijdens Team Spirit en dat was heel aangenaam.  Jan is een positieve mens, hij kan er wat van.  Ik heb Jan teruggebeld, gezegd dat ik het een geweldig scenario vond en dat ik hoopte dat hij mij voor de rol van Arno had gecast.  Jan bevestigde dat hij mij daarvoor wou vragen, dus dat was ideaal. Ik heb dus niet getwijfeld om toe te stemmen.’

De eerste keer

Vindt Mathias ‘Zot van A’ zelf een goeie film?  ‘Ik vind niet dat ik moet zeggen dat het een goede film is omdat ik er in mee speel.  ‘Ik moet niets’, zeg ik altijd, dus ook niet in dit geval (lacht).  Het is sowieso altijd heel spannend als je een film voor de eerste keer ziet.  Je leest een scenario en je weet eigenlijk niet wat het resultaat daarvan zal worden.  Jan had mij uitgenodigd bij hem thuis om eens te komen kijken.  Ik ben daar met mijn vrouw naartoe geweest.  Veerle Baetens was er ook, evenals Michel Van Dousselaere.  Jan heeft in zijn huis een kleine privébioscoop, moet je weten.  Ik ging daar wel met een klein hartje naartoe want wat als ik het niet goed zou vinden?  Dan zat ik daar bij Jan thuis… Maar ik was ongelofelijk verrast.  Ik heb heel veel moeten lachen en was ook een paar keer echt ontroerd.  Dat vond ik schoon. Ik heb een paar keer met tranen in mijn ogen gezeten, en dat wil niet alleen zeggen dat ik een sentimentele ouwe mens aan het worden ben (lacht), het is ook absoluut het doel van deze film.  Het is een feelgood movie, dus je mag niet cynisch zijn om er naartoe te gaan.  Je moet er echt in mee willen gaan en als je dat doet, dan is de film geweldig, vind ik. 

Populaire genre

Heeft Mathias eens behoefte aan een rol die zwaarder is dan de rollen waarvoor hij meestal wordt gevraagd?  ‘Dit is een populaire film, het lichtere genre, maar ik ben nogal realistisch in die dingen…  Film, echte cinemafilm in Vlaanderen… Het is niet dat ze mij zoveel vragen.  Ik kan daarover gefrustreerd zijn, maar ik doe veel theater en daar vind ik wel tegenwicht voor dit soort films.  In theaterrollen moet ik dikwijls meer mijn tanden zetten.  Maar ik zou oneerlijk zijn als ik niet toegeef dat ik stiekem hoop dat ze mij voor een film toch eens voor een andere rol vragen (lacht). 

Steracteur

‘Ik ben nu ook bezig met muziek.  Ik doe concerten, ‘Mathias Sercu en De Gote Meneren’, met een grote band en blazers in culturele centra.  We spelen nummers van Frank Sinatra tot Michael Jackson.  Dit komt door Steracteur Sterartiest natuurlijk, ik heb er gemerkt dat ik dat soort nummers wel heel graag zing.

Acteren blijft wel mijn grote liefde, hoor.  Al hoef ik gelukkig niet te kiezen.  Het supertoffe aan mijn bestaan is dat ik vanalles kan en mag doen.  Ik heb bijvoorbeeld net terug een stuk geschreven wat we met vrienden gaan maken in theater.  In januari begin ik te repeteren voor ‘Othello’, dat is dan weer een klassiek stuk.  Ondertussen heb ik mijn band waarmee ik optreed.  Ik ben ook een nieuwe groep begonnen met Pascale Michiels ‘Groep DeVille’: we spelen alleen maar nummers van Willy DeVille.  Je ziet, ik doe allemaal verschillende dingen maar dat geeft mij net energie! Als ik maar één ding zou doen, altijd hetzelfde, dan zou ik een triestige mens worden (lacht).’   

‘Zot van A’, de nieuwe film van Jan Verheyen bulkt van de bekende acteurs.  Zo ook Kurt Rogiers.  Hij kon dan ook niet ontbreken op de première donderdagavond!  In de film gaf hij gestalte aan Yoeri, die dicht bij Joke Devynck mocht vertoeven.  Dat hij dit met veel plezier deed, vertelde hij ons graag.

‘Jan heeft mij gevraagd om in deze film mee te spelen en ik heb er onmiddellijk ‘ja’ op gezegd.  Ik vind ‘Romantische Komedie’ een heel leuk genre, Jan Verheyen is een heel goeie, fijne regisseur en de rol was eigenlijk wel tof.  Bovendien was het perfect te combineren met andere dingen waar ik toen mee bezig was.  Het was een opportuniteit die ik niet heb laten schieten.’

Goeie film

‘Het klinkt altijd lullig als de acteurs uit een film ook zeggen dat ze die film goed vinden, maar in dit geval denk ik dat de meesten het wel menen.  Je voelt het als je mekaar tegenkomt in de kleedkamer of  backstage, dan ontstaan de echte verhalen.  Dat positivisme raakt mij wel.  Dat een Koen De Graeve oprecht zegt dat hij het een leuke film vindt… Ik heb ook al een paar azijnpissers, zoals ze zeggen, vrienden-journalisten, aan de lijn gehad of gezien, en die vertellen dan dat - buiten alle verwachtingen - de film hen geraakt heeft.  Als je de film in zijn genre ziet, is het een film die heel veel mensen zal bekoren.’

De rol van zijn leven

‘DE rol die ik graag eens zou spelen?  Dat is natuurlijk the one million dollar question… (lacht).  Mag ik bij deze een oproep doen? (lacht)  Ik ben iemand die via het commerciële genre is ontdekt, ik heb series gedaan, dingen op televisie, ik ben presentator, … Ik denk dat regisseurs mij niet echt als een acteur zien, maar meer als een duiveltje doet al.  Ik zou het geweldig vinden als er een regisseur het zou aandurven mij een rol te geven waar ik echt mijn tanden in kan zetten.  Als ik een beetje op een bescheiden manier de John Travolta van België ben, dan wacht ik gewoon op de Vlaamse Quentin Tarantino (lacht). Er moet ergens iemand rondlopen die in mij gelooft en mij de kans geeft.  Dan gaan we er een heel mooie film van maken.  Maar ik heb geduld.  Voor mijn part gebeurt dat pas op mijn 80^ste, en dan is het nog de moeite waard!’

Interview: Kim Wauters
Foto: Chris Depestel 

Wanneer we op de première van ‘Zot van A’ met Hilde De Baerdemaeker en Joke Devynck een babbeltje deden, kwamen we wel iets fijn te weten.  De rol van Annette, gespeeld door Joke Devynck, was eigenlijk eerst bedoeld voor Hilde De Baerdemaeker.  Zij moest verstek laten gaan wegens haar zwangerschap en Jan belde vervolgens Joke op. 

Joke voelt zich zeker geen tweede keuze, Jan had daar met haar ook niet over gesproken.  Het is pas achteraf dat Joke te weten kwam dat Hilde eigenlijk eerst was gevraagd voor de rol.  De twee dames zien er ook geen graten in.  Joke is blij van de rol te hebben gespeeld en Hilde is blij van te hebben kunnen genieten van de zwangerschap. 

Hilde neemt trouwens nog zwangerschapsverlof tot einde dit jaar.  Vanaf volgend jaar vliegt ze er weer in, maar waarin juist… Dat hoort u dan wel!

Clouseau scoort momenteel weer een dikke hit met ‘Gek op jou’.  Het is de titelsong van ‘Zot van A’, de nieuwe film van Jan Verheyen.  Koen en Kris Wauters waren donderdagavond dan ook eregasten op de première.  Mediawatchers vroeg Kris of hij trots was op het resultaat.

‘We hadden zoiets nog nooit gedaan.  Het werd ons gevraagd en ik vond dat eigenlijk wel een toffe opdracht.  Trots een liedje gemaakt te hebben voor een film, ben ik niet speciaal maar ik ben wel trots dat het goed gelukt is op de manier dat het moest lukken.  Ik had met Jan op voorhand contact gehad en ik had hem een paar woorden gevraagd waarmee hij de film het beste kon omschrijven.  Ook een paar filmtitels die een beetje in hetzelfde vaarwater zaten.  Zo wist ik in welke richting we het liedje moesten maken.  Ik had niet de behoefte om eerst het scenario te lezen, want het is gebaseerd op een bestaande film, dus dat hielp wel natuurlijk.  Het was ook niet nodig om een nummer te schrijven dat helemaal klopte met de film, het moest gewoon een goeie song zijn die er wel bij paste. En uiteindelijk is het dan bang afwachten.  We wisten dat het nummer helemaal op het einde van de film ging zitten maar je weet niet op voorhand of het wel zou kloppen met de beelden en of de sfeer wel goed zou zitten. Maar het was een opluchting om het te zien!  Nu ja, het was wel een verschrikking om het hoofd van mijn broer zo op groot scherm te aanschouwen (lacht).’

Goeie film

‘Vandaag was het de tweede keer dat we de film zagen, we hadden al eens een voorsmaakje gehad.  Het is een zeer goeie film.  Ik ben een cinefiel dus ik hou van verschillende genres.  Deze film is heel goed gelukt, het is een moeilijk genre, omdat het een dunne lijn is naar kleffigheid of cynisme en die lijn is absoluut niet overschreden.  Dat is heel chique.  Het is ook magnifiek geacteerd.  Ik ben erg onder de indruk.  Het is de tweede keer dat ik hem zag, en ik vond hem de tweede keer beter.  Dat is een goed teken!’

Koen, de acteur

‘Ik zou het wel leuk gevonden hebben om zelf mee te spelen, zoals Koen nu doet.  Maar het zijn enkel de superbekende mensen die meedoen, en ik ben al lang blij dat ik geen superbekende mens ben (lacht).  Wel een beetje bekend, maar ’t is goed zo (lacht).  Ik zou het wel leuk vinden om eens een rolletje te spelen, maar het is zeker geen frustratie dat Koen een rol kreeg en ik niet.  Dit is dus geen oproep want ik heb zo al meer dan mijn handen vol! (lacht)’

In ‘Zot van A’ zet Jan Van Looveren een sterke acteerprestatie neer.  Hij kruipt er in de huid van homo ‘Alain Gevaert’.  Vond hij het zelf een leuke rol?

‘Ik ben heel fier dat ik in deze film heb mogen meespelen, maar ik ben altijd fier op de dingen waar ik in meespeel.  Ik heb zelf moeten lachen met de film.  Er wordt ook sterk in geacteerd.

Met Jan Verheyen had ik nog nooit samengewerkt en dat was voor mij wel de doorslag om toe te zeggen voor deze rol.  Ik wou zeker eens met hem gewerkt hebben.  Maar evenzeer het feit dat ik homo mocht spelen, iets wat zo ver van ‘de Joeri’ staat, trok me aan.

Het is sowieso een goede film, ik denk dat het zal aanslaan bij het volk.’

Toekomst

‘Mijn volgende rol is een ietwat ruigere, weliswaar kleinere rol in ‘Frits en Freddy’, de nieuwe film van Marc Punt.  Regisseurs mogen mij sowieso voor elke rol bellen, ik doe alles graag, als het maar acteren is!’ (lacht)

Interview: Kim Wauters     

Wie graag BV’s spot, diende donderdagavond zeker in de Metropolis van Antwerpen te zijn.  De langverwachte nieuwe film van Jan Verheyen beleefde zijn absolute wereldpremière.  ‘Zot van A’ is een op en top feel good movie, weliswaar een vrij oppervlakkig verhaal, maar 100% garant voor een lach en een traan.  Geen film om op voorhand met een kritisch oog te bekijken, maar eentje om languit in je stoel te gaan liggen en het welwillend op je te laten afkomen.  Centraal staat de liefde, dus wat kan er mooier zijn?

Dat de film volle zalen zal trekken, leidt geen twijfel: een cast van meer dan 50 bekende acteurs maken de film mee tot een interessant gegeven.  Matthias Sercu, Veerle Baetens, Jan Van Looveren, Lotte Heijtenis, Joke Devynck, Kurt Rogiers, Axel Daeseleire, Mathijs Scheepers, Barbara Sarafian, Michel Van Dousselaere, Kevin Janssens, Matteo Simoni, Tania Kloek, Mike Verdrengh, Koen Wauters, Jacky Lafon en ga zo maar door…

Het was gisteren aan de Metropolis dan ook een heuse sterrenparade over de rode loper.  Zelfs politici als Bart De Wever en Bert Anciaux vonden de weg naar de filmzaal. 

En die weg zal u zeker en vast ook vinden.  ‘Zot van A’, vanaf 20 oktober in de bioscoop!

Dat een Vlaamse film van Jan Verheyen doelt op een breed publiek, bleek donderdagavond op de première van ‘Zot van A’.  Zelfs Bart De Wever liet het kabinet even voor wat het was en zakte af naar de Metropolis in Antwerpen.  ‘Ik ben een echte cinefiel.  Ik heb zelfs speciaal een crisis uitgelokt om hier te kunnen zijn.’

Na de film verdween hij wel meteen als sneeuw voor de zon: terug naar de onderhandelingen?

De titel van ‘Beste Michael Jackson Impersonator’ der lage landen staat sinds februari vorig jaar op naam van Christophe Lequesne.  Dat hij de verdiende de winnaar is, lijdt geen twijfel.  Wegens zijn perfecte kennis van de Franse taal wilde hij ook graag deelnemen aan ‘My Name Is Michael’ in Frankrijk, waar de reeks binnenkort van start gaat.  Hij had het graag gecombineerd met zijn drukke agenda maar de makers van de Franse reeks beslisten daar anders over… Christophe kreeg niet de toelating om deel te nemen omdat hij reeds winnaar is van een dergelijke reeks.  En bovendien zou hij al te veel weten hoe zo een programma in elkaar zit, wat unfair zou zijn tegenover de andere kandidaten.  Heel jammer natuurlijk want zijn deelname zou hem natuurlijk heel wat bekendheid opgeleverd hebben in ons buurland.  En Christophe zelf begrijpt het allemaal niet zo goed… ‘Dus als morgen in België een wielrenner zou winnen… dan mag hij niet meer meedoen in de koers van Frankrijk?!’

‘Tribute Show My Name Is Michael’, zaterdag 2 oktober 2010 om 20.35 uur op vtm.

Afgelopen vrijdag gaven Stan Van Samang en Eric Melaerts de aftrap van hun theatertournee ‘Simply Live’, waarmee ze in het najaar van 2010 en in het voorjaar van 2011 de culturele centra zullen vullen..  Ze blijven trouw aan hun eenvoud en pracht… Stan vertelde me achteraf vol enthousiasme over zijn fijne zomer en keek met veel goesting uit naar de toekomst.

Stan, van een zomer vol publiekelijke openluchtoptredens naar voorstellingen in een klein zaaltje… Is het niet wennen?

Het is heerlijk!  Ik doe helemaal hetzelfde en het is toch een beetje anders.  Zonder het ene kan het andere niet.  Nu wordt het af en toe muisstil voor een relatief klein publiek, en blijf ik zelf ook relatief rustig… Maar in openlucht sta ik recht en ga ik volledig los (lacht).  Ik zou geen van beiden kunnen missen.

Kies je bewust in de zomer voor een volledige liveband en in de winter akoestisch met Eric?

Wij zijn eigenlijk seizoensarbeiders (lacht).  In de zomer zijn het festivals en nu is er het seizoen van de culturele centra.  Dus ja, we moeten het wel bewust zo kiezen.  Maar dat is goed want op die manier ben je een heel jaar met muziek bezig. 

Vele artiesten hadden deze zomer te klagen over een gebrek aan optredens.  Hoe was het bij jou?

Het was bij momenten erg druk.  Ik heb op Palm Parkies gestaan, dat was ongeveer elke dag gedurende drie weken.  Bijzonder heftig!  Ik voelde dat echt aan mijn lijf en aan mijn stem.  Het was wel erg leuk om te doen, maar vermoeiend.  Dat is twee uur spelen, en dat is niet zoals in een cultureel centrum, ik moest heviger gaan.

Je stond ook op Marktrock…

(onderbreekt) Wauw! 

De Vismarkt stond afgeladen vol… Een droom?

Wat dat met een mens doet, kan ik heel moeilijk vertellen. Op Marktrock te mogen spelen, is een mes dat aan twee kanten snijdt .  Het is wel Marktrock, een groot en belangrijk festival… Waarmee ik niet wil zeggen dat kleinere festivals minder zijn.  Maar ik ben zelf van Leuven, dus heel veel volk dat ik ken, komt dan kijken.  Dat is allemaal goed en wel dat ik zeg dat ik een hele zomer met muziek bezig ben, maar als ik dan op Marktrock speel, komen die mensen tegen wie ik dat heel de tijd zeg, ook effectief kijken… En dat brengt een heel andere soort nervositeit naar boven dan dat ik heb voor een ander optreden.  Anderzijds is het ook zalig want ik ga al sinds mijn 13^e naar Marktrock, met alles erop en eraan.  Je kan je voorstellen, dat heeft echt iets speciaals, iets magisch bijna. Het was echt genieten.

Had je toch niet liever op de Oude Markt gestaan?

Nee.  Ik heb op de Oude Markt al heel veel gezien en ik vind dat ik niet in dat rijtje thuishoor.  En daarnaast heb ik ook schrik…Het publiek van de Oude Markt is iets heel raar: dat kan fantastisch zijn, maar soms ook een monster.  De Vismarkt is ook al ontzettend groot en om die vol te zien staan, speciaal voor u… dat is een stap die ik zeker niet mocht overslaan.  Ik sta zelfs liever nog tien keer op de Vismarkt.  Maar we zullen zien hoe het met mij gaat binnen vijf jaar… (lacht).  Nee, ik ben heel blij dat ik op een avond op de Vismarkt stond in plaats van ergens in de namiddag op de Oude Markt met een pak in mijn broek (lacht).

De Leuvense Vismarkt loopt vol, er komt een derde Lotto Arena… Er wordt op voorhand veel volk verwacht.  Ben je soms niet bang dat je die verwachtingen niet zal kunnen inlossen?

Ja, absoluut… En op een festival is het weer natuurlijk een belangrijke factor.  Bij Marktrock misschien zelfs nog meer: dat is een gratis festival, dus mensen die echt willen komen, komen zeker.  Maar mensen die ‘eens iets willen meepikken’ blijven gewoon thuis als het regent.  Roel Vanderstukken had geen geluk: hij stond op zondagavond geprogrammeerd op de Vismarkt.  Het was niet aan het regenen, maar aan het gieten… Tja… Ik had echt veel geluk met het weer: ik had er die mij wilden zien, maar ik  had ook de mensen die zeiden ‘Waar gaan we naartoe?  Wat is er te doen op de Vismarkt?  Ah, Stanneke Van Samang, ’t is goed, we gaan eens naar ginder.’

Bij de Lotto Arena koopt iedereen bewust een kaartje om jou aan het werk te zien…
Dat is echt buiten categorie, dat is onbeschrijfelijk…  De Vismarkt doen vollopen, is absoluut zalig, maar als je op een podium in de Lotto Arena staat en je beseft dat ze allemaal speciaal voor jou zijn gekomen…Dat is fantastisch.

Heb je het gevoel dat je nu een speciale show moet ineen steken?

Het lijkt wel of de mensen verwachten dat ik ga vliegen ofzo (lacht).  En ik kan nu al zeggen: ik ga niet vliegen!! (lacht)

Voor je derde Lotto Arena zou het nochtans mooi zijn om eens te vliegen?

(lacht)  Nee, dan moet je naar Cirque du Soleil gaan.  Ik begrijp natuurlijk wel dat de mensen een show willen zien en het oog wilt ook wat. 

En iedereen doet het…

Ons ma zei vroeger altijd: ‘Als uw beste vriend morgen in de vaart springt, spring je er dan achter?’  Dan antwoordde ik: ‘Ja, om hem eruit te halen.’ En dan zij: ‘Nee, dat bedoel ik niet, ge weet toch wat ik bedoel.’ (lacht)  Ach, het wordt op de duur een maatstaf… ‘Hij heeft niet eens gevlogen, zeg.’ Nee, vliegen niet, maar we proberen wel met muziek de mensen naar de Lotto Arena te halen. 

Kan je tegen dan muzikaal toch nog creatief zijn ten opzichte van wat je nu doet?

Tegen de Lotto Arena moet er een nieuwe cd zijn.  Er zullen heel wat nieuwe nummers passeren, dus het zal zeker anders zijn dan nu. 

Voor jou is Lotto Arena dus een gewoon optreden maar dan in het groot en voor veel volk?

Dus is het geen gewoon optreden, dat is het net… (lacht).  Weet je, ik ben gisteren naar Peter Gabriël gaan kijken, en niet dat ik mij wil vergelijken met hem, maar die mens heeft quasi drie uur aan zijn microfoon gestaan en dat was het.  Hij heeft natuurlijk een geweldige lichtshow, schermen en een symfonisch orkest, dus hij kan zich dat permitteren.  Maar het was echt in schril contrast met zijn vorige show: in een bal, op een fiets, vliegen, ronddraaien, alles… Hij deed het allemaal.  Hij staat ook bekend om zijn shows.  Hij spaart kosten noch moeite om alles in een totaalbeeld te gieten, en dat vind ik fantastisch.  Maar ik was gisteren zo blij dat hij gewoon zijn liedjes kwam zingen, en geen circustoeren uithalen.  Ik heb drie uur lang kiekenvlees gehad, ik heb zelfs geweend…Dat moet een concert met je doen.  Daarvoor ga ik ook zelf naar een concert: ik wil geïmponeerd worden, gecharmeerd door de muziek en de muzikanten.  En het mag er natuurlijk mooi uitzien.

Je wilt dat zelf dus ook naar jouw publiek toe.

Absoluut.

Is het niet vreemd als er iemand naar je toekomt die zegt ‘Stan, ik heb gehuild bij jouw nummer.’

Ja, da’s raar.  Maar ik wil mensen raken, op welke manier dan ook.  Dat kan ook op een slechte manier zijn, hoor.  Of in iets onnozel… Bijvoorbeeld, hoeveel is er niet te doen geweest over mijn hemd?  Ik vond dat hemd zelf trouwens prachtig (lacht).  Ik heb bij veel mensen iets los gemaakt, dat is tof.

Stan, dat hemd… Ik ga er echt niet terug over beginnen…
(lacht)  Ah voila, het maakt iets los.  De ene vindt het mooi, de andere vindt het verschrikkelijk, maar het doet iets.  En dat wil ik ook met mijn muziek bereiken.  Als mensen naar de Lotto Arena komen, dan hoop ik toch dat 90% van die mensen niet mee moet, en die 10% wil ik dan gerust overtuigen.  Tegen hun goesting naar een concert gaan, dat doen niet veel mensen, dus wat dat betreft, zit het wel snor.  Mensen die een kaartje kopen, horen mijn muziek wel graag. 

Zal je nieuwe album in dezelfde stijl zijn als de vorige twee?

Goh… Spannend… (lacht)  Dat zullen we allemaal weten, als alles goed gaat, op 14 februari (lacht).

En daar hult hij zich weer in geheimzinnigheid… Werkt Eric Melaerts opnieuw mee?

Eric is iemand die, net zoals mijn ervaring met 71° Noord, ‘Under My Skin’ zit, en die geraakt daar, of hij het nu wilt of niet, nooit meer onderuit (lacht).  Voor alle duidelijkheid, het antwoord op je vraag is dus ‘ja’ (lacht).

Je zong de nieuwe titelsong van kinderzender K-Zoom in… Mijn dochtertje van 2 vindt het geweldig klinken!

(lacht)  Dank je.

Hoe is dat nu om ineens voor kinderen te gaan zingen die zelfs te jong zijn om je echt te kennen? 

Dat was heel leuk om doen, alleen is het heel anders.  Het is voor televisie en niemand wist dat ik het gezongen had, tot het in de krant was gekomen.  Je moet zoiets niet doen voor de herkenning want het komt zeven maanden nadat het is ingezongen.  Op een podium staan, is heel direct: je kijkt mensen in de ogen, of naar hun gezicht.  En zoiets inzingen, is heel hard werken de dag dat je het inzingt, maar daarna stopt dat. 

Waarom ben je op het aanbod ingegaan?

Omdat ik het een leuk liedje vond.  Ik vond het vorige liedje trouwens ook leuk.  En dit is eigenlijk juist hetzelfde nummer, alleen een klein beetje anders (lacht).  Miguel Wiels vroeg me of ik het wou doen en ik ben meteen naar hem thuis gereden.  We hebben daar een nummer gemaakt, in het Nederlands… Dat was heel moeilijk (lacht).  Mickey vond dat ik een heel rare ‘a’-klank had… Hij heeft dat trouwens ook, maar ik ben de zanger natuurlijk (lacht).  Ik had dat ook toen ik ‘Je bent niets’ van Clouseau heb ingezongen… Mijn lief wrijft dat nu nog altijd in mijn gezicht… (zingt met overdreven platte ‘a’ “Vreemd zoals het gaat”)… (lacht)  Zo erg vind ik het nochtans niet, maar bon, ze overdrijven graag allemaal, ik overdrijf ook graag (lacht).  In ieder geval, die K-Zoom was echt moeilijk, we hebben er langer over gedaan dan we initieel in gedachten hadden.  Mickey wilde ook dat ik het zo hoog mogelijk zong, hij wilde mij op het randje van mijn kunnen krijgen.  Het was echt heel hard werken.

En nu Junior Eurosong… Het is ook naar kinderen gericht.  Op zoek naar een nieuwe doelgroep?

Nee, alleszins niet bewust (lacht).  Maar ik hoop een beetje gecharmeerd te worden door kinderen die geweldig graag met muziek bezig zijn.  Ze hebben de jury zo samengesteld dat iedereen een beetje z’n eigen specialiteit heeft.  Ik ga niet naar de danspasjes kijken, dat moeten andere mensen, die daarvoor gevraagd zijn, maar doen.  Ik hoop daar zo geweldig veel goesting om muziek te maken van het podium te voelen komen. Het was voor mij de moment om af te stappen van mijn gedacht ‘je mag kinderen dat niet aandoen’.  Als kinderen willen gaan shotten, kan je ook denken ‘oei, hun schenen gaan kapot gestampt worden, blijf maar mooi thuis’.  Maar als zo een kind nu dolgraag shot… Met muziek is het nu ook zo, ze schrijven een liedje, ze zitten met een producer samen en ze vinden het allemaal geweldig.  Het moet wel tof blijven.  Ik ben daar altijd heel sceptisch over geweest, over zo een dingen, maar als ik nu zie wat voor lange weg ze afgelegd hebben en hoe geweldig leuk ze dat allemaal vinden…  Ze hebben allemaal al een clip opgenomen, ze hebben hun liedje opgenomen, dus het zijn sowieso allemaal winnaars.  Al zijn er natuurlijk ook verliezers, het blijft televisie. 

Stel dat er nu een supertalent tussen zit, zou je zin hebben om je daarover te ontfermen, zoals Eric Melaerts met jou een beetje gedaan heeft?

Dat is niet aan mij, nee, daar is mijn plaats niet. Er zijn andere en betere kanalen voor.  Who the hell is Stanneke Van Samang, weet je wel…

Je staat binnenkort in het Sportpaleis met Milk Inc… Ben je niet bang dat mensen die het genre van Milk Inc graag horen, jou daar niet gaan aanvaarden?

Nee… (denkt lang na) Ik snap je vraag, maar nee.  Het is een feit: ik heb met Regi een liedje gemaakt, Hang On, en om dat daar te gaan zingen, vind ik niet erg.  En als ik mijn songs beetje Milk Incy maak, dan is het wel oke.  En trouwens, ik ben bij Marco Borsato ook te gast geweest… Da’s een Nederlander die in ’t Nederlands zingt… Heel andere stijl en toch was dat geweldig tof.  Nee, ik zou het jammer vinden dat ik bij Milk Inc uitgejoeld word omdat ik een andere muziekstijl breng.  Maar ja, dan is het ook maar zo.  Ik ga mij sowieso amuseren, hoor (lacht).   

VT4 heeft aangekondigd dat er een vervolg komt op Vermist.  Heb je daar tijd voor om dat er ook nog ’s bij te doen?

Dat was vrij snel beslist dat ik daar ook tijd voor zou maken.  Werken voor Vermist is superleuk.  Leuke crew, cast, iedereen die er aan meewerkt, is tof.  En dan blijkt ook nog eens dat het eindresultaat echt goed is.. Tja, dan ben je trots he!  Dus ik ben behoorlijk trots (lacht).  Ik ben erg blij dat seizoen 3 en 4 besteld zijn.  Ik ga geen uitspraken meer doen over het feit dat de reeks niet de grote kijkcijfers haalt, maar het is wel een ongelofelijk goeie reeks.  De appreciatiecijfers zijn enorm.  We werken trouwens nauw samen met De Cel.  Hetgeen je ziet, is allemaal behoorlijk realistisch.  Soms nog wat afgezwakt omdat het anders te erg is.  Dan maak je bijna een 18+ reeks.  Maar het is fijn om zo waarheidsgetrouw te kunnen werken.  Ik ben echt heel fier op Vermist!  En gelukkig iedereen, want het is maar onnozel als je de enige bent die het goed vindt (lacht).  De laatste twee afleveringen hebben we bekeken in de cinema, dat was echt overweldigend.

Krijg je al je lopende projecten wel rond?

Ik heb een uitstekend management die dat voor mij regelt (lacht).

Een aantal jaren geleden zei je nochtans dat je nooit meer zoveel samen wilde doen: optreden, een album maken, Vermist draaien, …

(lacht)  Het is waar… Ach, een mens doet al eens een uitspraak waar hij later spijt van krijgt. 

Wil je voor de rest nog iets kwijt?

(denkt lang na)  Ja…Ik ga toch vliegen!! (lacht) 

Waarom moet iedereen op 9 april 2011 naar de Lotto Arena komen?

Niet iedereen moet komen, want niet iedereen kan daar binnen (lacht).  Nee…  Mh, er komen hopelijk zoveel mogelijk mensen omdat het toch net weer iets anders zal zijn dan anders…

Stan Van Samang op 9 april 2011 in Lotto Arena.

Tickets kunnen besteld worden op 070/345.345 of teleticketservice.com

Interview: Kim Wauters
Foto: Sabrina Wille

Dat Christophe Lequesne het hart op de juiste plaats heeft, is wel duidelijk.  Als peter van het project ‘Earth Tree For Michael’ zet hij zich in voor het welzijn van onze aarde.  Dit project kwam tot stand onder impuls van The Magical Child, Michael Jacksons officieel erkende fanclub in België.  Ze hopen zoveel mogelijk geld in te zamelen om op die manier nieuwe bomen aan te planten, zowel in Vlaanderen als Peru (Amazonewoud). 

Christophe, je zei meteen ‘ja’ voor dit project.  Doe je dit voor Michael?

‘Er zijn verschillende redenen.  Marijke is voorzitster van TMC, we kennen elkaar al meer dan 13 jaar en ze hebben mij altijd gesteund.  Ik heb al meerdere projecten van hen meegemaakt, die lagen altijd in de spirit van Michael.  Ook dit project was meer dan duidelijk: in 1995 bracht Michael ‘Earth Song’ uit, wat over de ontbossing ging.  En op het einde van ‘This Is It’ spreekt hij nog een boodschap in die over dat onderwerp gaat.  Toestemmen, was dus maar normaal.  Ik ben ook heel vereerd dat ze aan mij dachten.’

Ben je zelf bezig met het milieu en onze aarde?

‘Ik denk zeker en vast aan onze toekomstige generatie.  Misschien omdat ik vader ben?  Hoe de wereld momenteel draait, kan het een beetje alle kanten uit.  Als we met dit project ‘de aarde een beetje langer kunnen laten draaien’, dan is het voor ons maar een kleine moeite om er aan mee te werken.  Ik wil heel graag peter zijn van zo een missie.’

Word je dikwijls voor een goed doel gevraagd?

‘Ja, toch wel.  Meestal voor projecten rond kinderen, omdat mij dat echt raakt. Als ik kinderen zie in leed, dan heb ik het moeilijk.  Dat is voor iedereen zo, denk ik, of je nu ouder bent of niet.  Een kind mag niet lijden!  Michael was zo, maar ik ben ook zo, ik ben tegen onrecht, ik kan het niet verdragen.  En als ik met mijn beetje beroemd zijn iets kan betekenen voor iemand, iemand kan helpen of doen glimlachen, dan zet ik mij daar graag 100% voor in.  Ze vragen mij op zo een moment alleen maar tijd, het zou zonde zijn om ‘nee’ te zeggen.  Natuurlijk kan ik niet alles bevestigen, want ik krijg zoveel aanvragen, maar als iets mij echt raakt, ja, dan zet ik er mij zeker 100% voor in.’

Zou je ook toestemmen voor reclame?

‘Ik ben daar toch voorzichtig in.  Ze hebben mij in het verleden al gevraagd voor programma’s, voor televisiereeksen.  Maar als het is om met Michael te lachen, dan doe ik niet mee.  Ik wil het imago van Michael levend houden, maar het moet altijd in de goeie zin zijn.  Voor mij geen parodie, er zijn zeker andere lookalikes die zoiets graag willen doen, maar ik niet.  En waarom?  Omdat ik in de eerste plaats fan ben van Michael.  Ik wil ook andere fans niet teleurstellen met wat ik doe.  Het gaat mij niet om het geld.  Ik ben natuurlijk blij dat ik met mijn droom wat centjes kan verdienen, maar het is zeker niet het belangrijkste.  Het is een passie die nu mijn werk is geworden.  En als het zo blijft, ben ik goed bezig, vind ik.  Als geld mijn drijfveer zou worden, moet je mij wakker schudden, hoor (lacht).’ 

Vele artiesten hadden te klagen over het kleine aantal optredens.  Hoe was jouw zomer?

‘Ik heb het echt ongelofelijk druk gehad.  Ik heb geluk, dat besef ik.  En het is nog volgeboekt tot het einde van het jaar.  De optredens voor begin 2011 lopen binnen… ik ga dus toch nog een tijdje loopbaanonderbreking nemen.  Ben echt heel blij maar ik weet dat het ook snel kan gedaan zijn.’

Hoe gaat het ondertussen met je stem?

‘Eind juni heb ik problemen gehad.  Er was effectief iets gevonden op één van mijn stembanden, maar gelukkig zonder erg.  Nu is alles weer in orde, alleen slaap ik heel weinig omdat de agenda zo druk is en dat slaat direct op mijn stem.  Het enige wat ik kan doen om dat tegen te houden, is rusten, maar dat lukt moeilijk (lacht).’

Er komt een nieuwe reeks van ‘My Name Is…’ Al zoeken ze geen nieuwe Michael, ga je toch iets met de reeks te maken hebben?

‘Nee, ze hebben mij toch niet gebeld (lacht).  Ik heb wel gezien dat er in de eerste aflevering een mooie mix van beelden zat over al mijn optredens van toen.  De show die ik heb gegeven, komt waarschijnlijk ook uit op DVD, maar ik weet nog niet wanneer.  Wat ik trouwens wel graag zou doen, is mij kandidaat stellen voor ‘My Name is Michael’ in Frankrijk.  Daar komt ook een reeks uit, en als ik het kan combineren met mijn drukke agenda, ga ik me zeker kandidaat stellen. Dat is natuurlijk als ik als Belg mag deelnemen.  Ik heb ook absoluut niets te verliezen.’

Integendeel, je hebt veel te winnen!  Succes, Christophe.

Interview: Kim Wauters 

Ook al is Michael Jackson niet meer onder ons, toch blijft hij vele mensen aanzetten tot positieve dingen.  Zo lanceerde de Belgische fanclub van Michael Jackson,The Magical Child, op Le Bateau in Gent een nieuw project: Earth Tree For Michael.  Geïnspireerd door ‘Earth Song’, waar Michael in 1995 al de ontbossing van het Amazonewoud aankaartte, wilde TMC haar steentje bijdragen.  Ze gingen de samenwerking met Groenhart en de Vereniging voor Bos in Vlaanderen aan.  Samen willen ze met dit project zowel in Vlaanderen als in Peru, bomen planten. 

Peter van dit prachtige project is onze bekendste Michael Jackson-impersonator, Christophe Lequesne.  Hij zette graag, en met volle overtuiging, zijn schouders onder dit initiatief… In zijn enthousiaste speech porde hij alle genodigden aan tot een donatie.  En dat zijn woorden impact hadden, bewees de mooi gevulde kassa.

François Glorieux werd eveneens als eregast uitgenodigd.  Hij heeft Michael ooit ontmoet en nam een cd op ter ere van hem.  Van die verkoop gaat 4 euro per cd naar ‘Earth Tree For Michael’.

Andere aanwezige was Roger Meert.  Hij maakte ooit, samen met Gilbert Lambert, in opdracht van Michael de Michael Jackson Pets.  Pluche beestjes speciaal voor Michael.

Wie meer info wilt of graag een donatie zou doen, kan terecht op www.mjtmc.com , doorklikken naar ‘Earth Tree’.  Dit Vlaamse project wordt trouwens ondersteund door verschillende officiële Michael Jackson-fanclubs overal ter wereld.  Zij zullen eveneens reclame maken.  Er was zelfs iemand van Nepal aanwezig in Gent.  En dat is zelfs niet zo verwonderlijk want de aarde belangt ons natuurlijk allemaal aan… 

Tatyana Storm, met lange haren, stond twee weken geleden op het Aalsterse podium bij Vlaanderen Muziekland.  Ze mocht er naast haar eigen song, ook een Duitse cover vertolken, namelijk ‘Verdammt Ich Lieb’ Dich’ van Matthias Reim.  De immer sympathieke Tatyana nam heel graag tijd voor een gesprekje.

Zingen in het Duits, is dat iets voor jou?

In het begin dacht ik ‘Oh nee, Duits!’ (lacht) Ik heb vroeger op school nooit Duits geleerd maar het leek me wel een leuke uitdaging om aan te gaan. En eigenlijk heb ik deze week nog geconcludeerd dat Duits een leuke en mooie taal is terwijl ik het vroeger altijd een hele bizarre, rare, platte taal vond.  Mijn mening is door dit programma helemaal veranderd.  Ik ben nu fier dat ik toch een beetje Duits ken.  Ik kan nog geen Duits spreken, maar ik kan wel een Duits liedje zingen en dat vind ik tof! 

Heb je veel moeten oefenen dan?

Ja, toch wel.  Ik ben zelfs bij iemand geweest die Duitstalig is om echt de uitspraak te leren beheersen.  Want je komt wel op tv, het moet goed zijn.  Ik heb ook twee weken keihard geoefend thuis.  Vooral omdat ik het voor mezelf echt vanbuiten wilde kennen.  Het is gelukt, maar ik ben er dan ook veel mee bezig geweest. 

Sowieso chapeau want er komt nogal kritiek op de mensen die het niet van buiten leren.

Ja, inderdaad.  Ergens kan ik het wel begrijpen dat ze af en toe op de monitor kijken omdat Italiaans en Spaans nog veel moeilijker is dan Duits.  Duits ligt wat meer in het verlengde van onze taal.  Maar ja, ik ben zo, ik wil altijd alles 100% perfect doen. 

Ben je voor de rest goed in talen?

Ja, ik was zo een type die vroeger een ramp was in wiskunde maar heel goed in talen.  Ik doe dat ook enorm graag, ik leer altijd graag bij. Mijn droom is om later Spaanse of Italiaanse les te volgen.  

Ze mogen jou dus nog vragen om in een andere taal te zingen?

Ja, graag! (lacht)  Ik vind zoiets een hele toffe uitdaging, het is allemaal spannend.  De zenuwen beginnen ook al te komen voor vanavond.  Tijdens de soundcheck is er weinig volk maar straks staat het plein vol en moet je nog eens in een andere taal gaan zingen. 

Voor jou is het een thuismatch vanavond.  Is dat speciaal?

Ja, toch wel.  Het is heel fijn om in je eigen stad te mogen optreden.  Ik treed meestal op in West-Vlaanderen en Limburg, dat is niet altijd bij de deur.  Vandaag is het 10 minuutjes rijden.  Ik ken ook heel veel mensen die hier vandaag aanwezig zijn, dat maakt het toch wel iets specialer. 

Ben je dan ook meer zenuwachtig, of net niet?

Eigenlijk net niet.  Net omdat ik er heel veel mensen van ken.  Het is nog altijd mijn eigen volk en zij weten dat ook. 

Je bent veruit de beroemdste countryzangeres in Vlaanderen…

(lacht)

Dat is toch echt een gat in de markt geweest?

Ja.

Sylver bestaat 10 jaar en dat vieren ze het hele jaar door.  De zoon van John Miles, John Jr., versterkte de groep en met hun drie brachten ze opnieuw ‘Turn the tide’ uit, de single die 10 jaar geleden nog verscheen onder Liquid feat. Sylvie.  In 2001 veranderde de groepsnaam naar Sylver en de ene hit na de andere verrijkte hun palmares.  In Vlaanderen Muziekland mochten ze afgelopen vrijdag hun versie brengen van een hit van Tokio Hotel.

Het is 10 jaar Sylver.  Hoe lopen de festiviteiten?

Wout: Ik ben al een heel jaar zat (lacht).  Nee, dat is niet waar, hoor (lacht).  We zijn aan het laatste luik.  De Lotto-concerten waren het hoogtepunt.  Dan hebben we een verzamelcd uitgebracht met alle singles van de afgelopen tien jaar.  Als laatste hebben we Turn The Tide terug opgenomen en als single uitgebracht.  Ah ja, er is nog een barbecue bij Sylvie in augustus, maar dat is alleen voor ons (lacht).  En dan zit het jaar er op.

Was het op vraag van de fans dat jullie Turn The Tide terug hebben opgenomen?

Wout: Ik weet dat niet meer (lacht).  Daar is het eigenlijk allemaal mee begonnen, dat was onze eerste dikke hit.  Het was ook in de zomer, maar dan die van 2000.  De timing was gewoon goed. 

Zijn jullie dat nummer nog niet beu gespeeld ondertussen?  Je hoort van de grote sterren dat ze hun grote hit niet meer graag brengen…

Wout: Nee, da’s onzin, je grootste hit geraak je niet beu!  Het is altijd terug feest als je die brengt. 

Jullie doen vanavond een nummer van Tokio Hotel.  Is dat jullie genre?

Wout: Sylvie is grote fan van Tokio Hotel!

Sylvie: Nee!!  Ze hebben geen slechte nummers maar fan ben ik niet.  Het is wel een feit dat als we dan toch een Duits nummer moesten kiezen, we liever Tokio Hotel kozen in plaats van Ein Bisschen Friede (lacht).

Was het moeilijk om het Duits onder de knie te krijgen?

Sylvie: Nee, dat viel eigenlijk goed mee.  Ik denk omdat wij zoveel jaren in Duitsland getoerd hebben.  We kennen de uitspraak.  Ik praat nooit Duits, maar ik versta het allemaal wel, misschien is dat een voordeel.

Wout, jij was vroeger een fervent basketter?

Wout: Ja, toen we nog jong en mobiel waren… Al gaat het jonge er wat van af en het mobiele al helemaal (lacht).  Ach, het is te riskant.  Ik heb mij twee keer moeten laten opereren aan de knie en we hebben er shows moeten voor afzeggen.  De groep is daar de dupe van, dus ik moet helaas een beetje prioriteiten stellen. 

Mis je het basket dan niet?

Wout: Absoluut, het was mijn uitlaatklep, ik kon me op die manier afreageren.  Maar stel dat ik deze zomer weer een kwetsuur had, weer een hele maand shows afzeggen, dat zou een ramp geweest zijn. 

Sylvie, heb jij nog tijd om iets voor jezelf te doen?

Sylvie: In de zomer is het superdruk, maar ik vind sowieso wel tijd…

John: … to buy shoes (lacht).

Sylvie: Ja (lacht).

Wout, jij heb geen kinderen, vermoed ik.

Wout: Toch niet dat ik weet (lacht).

Is het soms niet moeilijk om overeen te komen met Sylvie als zij bijvoorbeeld na een optreden sneller naar huis wilt, naar haar dochter?

Sylvie: Het voordeel is dat wij meestal in het weekend werken: dan is Noor bij haar papa.  En als het eens in de week is… ja, dan is het soms moeilijk, dat is waar.  Maar het is onze job en ik doe dit ook een beetje voor haar toekomst.

Wout, is door Noor de zin nog niet gekomen om aan kindjes te beginnen?

Wout: (lacht) Haha, ik wist het.  John en ik hebben afgesproken dat we nog een paar jaar gaan wachten.

En dan gaan jullie samen een kindje adopteren?

Wout: Dan gaan wij samen een Congoleesje adopteren (lacht).

John: That’s the plan!

Wout: Nee, goh, het zal er wel van komen… maar ik heb amper tijd om naar de wc te gaan, bij wijze van spreken.  Ons moeder zei altijd ‘Eerst het nest en dan de varkens’… En mijn nest is nog echt een nest, dus… (lacht). 

Christoff is goed bezig… Hij krijgt Duitsland op de knieën, rijft prijzen binnen alsof het niets is en scoort de ene hit na de andere… Vorige vrijdag was hij te gast bij Vlaanderen Muziekland…  De uiterst sympathieke zanger maakte graag tijd voor een praatje.

Je bent te gast in de Duitse uitzending.  Dat is natuurlijk op je lijf geschreven.

Bij de aanvang van Vlaanderen Muziekland had ik gehoopt dat ik er zou mogen inzitten… en het lag dan wel voor de hand dat het in de uitzending van Duitsland zou zijn natuurlijk.

Ben je eigenlijk waanzinnig populair in Duitsland?

Dat is een heel moeilijke vraag om zelf te beantwoorden, maar als je merkt dat elk nummer dat je daar uitbrengt in de top 10 staat… En toch denk ik stilletjes van ‘Oh, zou dat echt wel waar zijn?’ (lacht)

Wat doet dat succes met een Vlaamse jongen?

Het is altijd even slikken als ik terug in Vlaanderen sta.  Tv-opnames zijn in Duitsland maal tien, er zijn gemiddeld tussen de 2 en de 10 miljoen kijkers. Optreden doen we daar voor 3000 à 10000 mensen.  Het is ook helemaal anders georganiseerd. En als je terug in Vlaanderen komt, sta je weer met beide voetjes op de grond.  Gelukkig zit ik al zo lang in het vak dat ik daar vrij goed kan mee omgaan, ik kan dat allemaal goed relativeren. Maar het is wel zalig om dat allemaal te mogen doen (lacht).

Je bent nu 20 jaar bezig, Duitsland ligt aan je voeten, heb je nog dromen?

Ja absoluut.  Duitsland is wel ineens gekomen, al zat die droom ook wel in mijn achterhoofd.  Maar het is nu zo druk: de helft van mijn tijd zit ik in Duitsland.  Volgende week ben ik in daar, de week erachter drie dagen, de voorbije 6 maand was ik 4 maand daar dus ik ben er eigenlijk heel vaak.  Als je dan merkt dat mensen je op straat herkennen, als je merkt dat het marcheert, als je ziet dat mensen 3 uur staan te wachten met je album… Onlangs had ik een signeersessie in Mediamarkt, in Duisburg, geloof ik, en er waren meisjes die 6 uur hadden gereden met de auto! Dan denk ik echt ‘Help, is dit allemaal waar?’ Het doet enorm veel plezier.

Droom je van Nederland?

Nee, Nederland niet.  Ik steek heel veel energie in mijn Duitse carrière en als je merkt dat je daarvoor op zes maanden vier maanden daar moet zijn, dan weet ik niet wanneer ik er Nederland nog zou kunnen bijnemen.  Mijn zus wel, zij gaat de grens over.  Maar zij gaat dan weer niet mee naar Duitsland. 

Je hebt ook een cd met al je hits uitgebracht.  Het is waarschijnlijk moeilijk om te kiezen maar wat is nu je eigen favoriete nummer?

‘Eénmaal komt voor jou de dag’, vind ik eigenlijk de mooiste.  Het was het eerste nummer van het Christoff-tijdperk. In 2006 heb ik mijn contract getekend bij Universal en sindsdien heb ik 7 nummer 1-hits op rij gemaakt.  Dat is eigenlijk de eerste single die daar is uitgekomen en de titel spreekt voor zich (lacht).  Mijn dag is gekomen.

Het wordt niet zoveel meer aangehaald, maar jij bent indertijd begonnen als imitator van Luc Steeno. Is hij nog steeds een voorbeeld voor jou?

Het is eigenlijk zo dat het meer een driegeslacht was: Luc is begonnen als imitator van Will Tura, en ik als imitator van Luc. Dus uiteindelijk ben ik nog altijd heel grote fan van Will Tura en ook van Luc.  Onlangs kwam ik van ergens en hebben we op de ipod alle oude liedjes van Luc Steeno meegezongen in de auto.  Echt uit de glorietijd van Tien om te zien, dat was zalig!  Nu is Luc een vriend en een goeie collega, de lijn fan-idool is een beetje vervaagd, maar ik was vroeger wel een heel grote fan van hem.

Is het dan niet vreemd dat je hem overtroffen hebt?

Overtroffen zou ik niet zeggen, hoor.  Ik mag er bij horen, hij is uit de A-categorie en ik mag daar sinds een paar jaar ook bij horen, dus dat doet mij gewoon plezier. 

Hoe komt het dat je eigenlijk zo bescheiden blijft?

(lacht) Ik ben zo geboren.  Dat is toch nog altijd het schoonste, vind ik.  Ik sta nu 20 jaar op de planken en ik heb er al veel zien komen, maar ik heb er nog meer zien gaan.  En die hadden allemaal een nek van hier tot ginder.  Ik was een beginnend artiest en de manier waarop zij tegen mij deden, deed toen pijn.  Al dacht ik ‘ze zijn misschien niet slimmer’.  Ik heb toen wel voor mezelf gezegd dat ik niet wil dat ooit iemand achter mijn rug moet zeggen dat ik een dikke nek heb.  En mijn ouders hebben ook altijd voorgehouden ‘je bent niet meer dan iemand anders omdat je op tv komt’, en ik besef dat ook. Ik ben wie ik ben. 

Misschien ook daarom dat je zo een grote groep fans hebt?

Misschien wel, maar we zitten in Vlaanderen.  We zitten niet in Duitsland of Nederland en een echte Vlaming houdt echt van u.  Ze moeten wel naar je kunnen opkijken, je moet de gulden middenweg vinden zodat de magie blijft.  Ik ben dankbaar dat ik mag doen wat ik graag doe.  En ik voel mij daarom zeker niet meer dan iemand anders.

Dat siert jou dan ook ongelofelijk, Christoff!

Merci (lacht).

Interview: Kim Wauters
Foto: Chris Depestel 

Het gaat goed met Jelle van Dael (Lasgo).  Vorige vrijdag was ze te gast in Vlaanderen Muziekland waar ze niet alleen haar eigen song, maar ook ’99 Luftballons’ van Nena mocht brengen.  Tijd voor een gesprek.

Lasgo is ondertussen een vaste waarde in de dancewereld.  Had je dat verwacht toen je er mee begon?

Nee, zoiets verwacht je niet.  Ik had wel heel erg gehoopt dat het goed zou gaan, maar kon me nooit voorstellen dat het zo super zou gaan.  Het is natuurlijk altijd een risico als je opnieuw begint maar in het geval van Lasgo is het goed uitgedraaid. Ja, ik ben er nog altijd dankbaar voor.

Je bent bij de top in de dancewereld, heb je nog dromen?

Goh, tuurlijk!  In België gaat het heel goed, maar ik droom er bijvoorbeeld stiekem van om eens een eigen concert te geven.  En voor de rest, blijven groeien, zoals ik bezig ben.  Wie weet waar het mij in de toekomst nog kan brengen.

Luister je in je privé zelf naar dance?

Ik luister eigenlijk heel veel naar rock.  Dat is meer mijn keuze als ik thuis ben.  Maar ik luister ook naar dance. 

Dans je nog zoals in Sterren Op de Dansvloer?

Nee, we hebben niet meer gedanst, maar ik zie Pascal nog wel heel vaak.  Er is een heel goed contact tussen hem en mij. Dat zal ook nooit veranderen, we zijn vrienden voor het leven geworden.  Maar echt dansen hebben we niet meer gedaan.  Wel elkaar eens vastgepakt, en ons dansje gedaan, maar om echt terug zo te dansen?  Er is jammer genoeg geen tijd voor. 

Bepaal je voor je eigen show de choreografieën zelf?

Nee, dat wordt bepaald door een choreograaf.  Ik leer de dansen zelf ook, maar ik vind het belangrijker dat ik met de mimiek kan bezig zijn.  Ik heb twee danseressen dus als zij dansen is het voor mij goed (lacht).

Bepaal je zelf je look, je kledij?

Ja, dat bepaal ik helemaal zelf.  Ik vind het ook belangrijk dat ik dat zelf kan bepalen, want soms heb ik een dag dat ik bijvoorbeeld totaal geen jurk wil aandoen, dat ik liever in een short of een broek wil optreden.  En soms heb ik een dag zoals vandaag dat ik wel een jurk wil dragen.  Het ligt eraan in welke mood ik ben. 

Loop je thuis ook zo rond, of mag er dan een slodderbroek en geen make up?

Thuis draag ik weinig tot geen make-up en draag ik een losse jogging, t-shirt en loop ik op mijn blote voeten, heel relaxed.

Heb je behoefte om eens totaal iets anders te doen dan dance?  Die rock dan eventueel?

Behoefte is er niet, want ik ben perfect gelukkig in wat ik doe.  Maar moesten we een live-concert kunnen geven met een rockband erbij?  Dat zou ik wel heel plezant vinden!

Is het ook daarom dat je vanavond 99 Luftballons hebt gekozen?

Eerlijk gezegd, ik was juist op vakantie toen die keuze moest worden gemaakt.  Mijn manager en mijn producer hebben er voor gekozen omdat ze mij ondertussen al door en door kennen. Ik moet zeggen, het ligt mij ook wel, het is inderdaad wat rockgetint.

Heb je veel moeten oefenen op het Duits?

Ja, ik heb toch wel een kleine bijles gehad.  Ben anderhalf uurtje gaan samen zitten met iemand die Duits kan.  Het moeilijke aan 99 Luftballons is dat het veel tekst is en niets komt terug, het zijn allemaal aparte blokjes. Om het vanbuiten te leren, heb ik echt mijn best moeten doen, maar ik hoop dat het gelukt is (lacht). 

En we moeten het zeggen, Jelle heeft dat goed gedaan!

Interview: Kim Wauters
Foto: Chris Depestel 

Plopsaland De Panne bestaat 10 jaar en dat moet natuurlijk uitgebreid gevierd worden.  Het hele jaar door zijn er in het amusementspark festiviteiten waarbij de Studio 100-figuren centraal staan.  Bumba, Kabouter Plop, Mega Mindy, Piet Piraat, … Maar dat ook de meisjes van K3 niet mogen ontbreken in deze feestvreugde spreekt voor zich.  Het vertrek van blonde Kathleen werd uitstekend opgevangen door de Nederlandse, zowaar nog blondere, Josje.  De meisjes zorgen reeds enkele zondagen op rij voor een perfecte afsluiter van de dag.  K3 is populairder dan ooit!  Dat werd ook dit weekend duidelijk in Plopsaland De Panne. Het optreden was voorzien om 19u maar het plein stond reeds een uur op voorhand afgeladen vol.  Kinderen, maar ook mama’s en papa’s… ze wilden allemaal de meiden aan het werk zien en liefst van zo dicht mogelijk.  Reeds een kwartier voor het optreden scandeerden kinderen ‘K3’ uit volle borst en mensen zochten gaatjes in het publiek om een glimp op te vangen.  Klokslag 19u galmde ‘Oya Lélé’ door het park… Ukjes werden in de nek gezwierd.  Van piepjong tot oud…  iedereen danste en zong mee!  Het blijft toch sterk hoe de K3’tjes er telkens in slagen om op enkele seconden alle kinderharten te stelen, evenals die van de mama’s en de papa’s!  Het was zondag één groot feest op het Dorpsplein in Plopsaland.  Hits als ‘Alle Kleuren’, ‘Bij de politie’, ‘Mama sé’ en natuurlijk ‘Handjes Draaien’ passeerden de revue. 

Wil je ook een optreden van K3 meepikken met je kroost, als afsluiter van een dagje Plopsaland?  Absoluut een goed idee! 

Je kan K3 nog aan het werk zien op zondag 8 augustus en zondag 15 augustus in Plopsaland De Panne, telkens om 19u.

Tekst: Kim Wauters
Foto: Sabrina Wille 

Wie op 14 juli naar De Panne afzakte om het begin van de Leopoldfeesten mee te maken, had niet veel geluk met het weer.  Frank Deboosere had het voorspeld: na de middag hevige regen.  Om die reden ging de opening van de Leopoldfeesten in De Panne niet door op de Esplanade maar werd ze verhuisd naar een zaal op het Koningsplein.  Dit was echter door weinig mensen geweten, en het werd ook nergens verkondigd, buiten op de Esplanade zelf… Als je heel goed keek dan nog… Zelfs de artiest die voor de opening werd gevraagd, My Name is Michael-winnaar Christ’OF, stond tevergeefs op de Esplanade.  Nu goed, hij vond de weg naar het Koningsplein en gelukkig ook een heleboel publiek samen met hem.  Zo kon Christ’OF zijn optreden geven voor een bomvolle zaal in plaats van voor paraplu’s. 

Dat Christ’OF met recht en rede winnaar is geworden van de grote VTM-show, werd duidelijk in de 40 minuten die volgden na de ‘speech’ van de organisatie.  Hij rijgde in ware Michael Jackson-stijl nummers aan elkaar als Jam, They Don’t Care About Us, Man In The Mirror, Beat It, Billie Jean, … .  Hij wisselde als een gedreven ster van glitterjasjes en accessoires.  Er ontpopten zich fantastische choreografieën, bij momenten begeleid door dansers,  met als hoogtepunt de Moonwalk.  De gelijkenis met Michael was treffend.  Dat Christ’OF ook als een echte ster wordt bekeken, merkte je aan het gillende en enthousiaste  publiek, dat varieerde tussen 3 en 83 jaar.  Bij de bisnummers Smooth Criminal en Thriller ging het publiek helemaal wild, en verdrong men zich aan het podium.  Mediawatchers is dan ook helemaal niet verbaasd dat Mark Summers, de casting director van Michael Jackson’s ‘This is it’, Christ’OF wil meenemen op tournee… Het buitenlandse avontuur is weliswaar nog niet voor meteen, maar dat kan Christ’OF alleen maar ten goede komen.  Zijn stem heeft nu absolute rust nodig, dat hoorde je vandaag wel.  Hij voegt daad bij het woord en de komende twee weken geniet Christ’OF dan ook van een deugddoende vakantie! 

Eline De Munck was als haar alter ego Ellektra aanwezig in de eerste uitzending van Vlaanderen Muziekland.  Hoeveel verschilt Eline van Ellektra?  Mediawatchers vroeg het haar.

Je staat hier met je single ‘Sweet Regrets’.

Ja, die is eigenlijk al een hele tijd uit, maar ze hebben die vooral gedraaid op MNM en Radio 2.  Het is een andere stijl dan wat ik voorheen deed, daarmee dat mensen de single niet meteen aan mij hebben gelinkt.  We hebben er bewust voor gekozen om een andere kant van Ellektra te laten zien.  De fans reageren er leuk op.

Je presenteert op JimTV.  Is dat jouw ding of speel je een rolletje?

Nee, ik ben daar volledig mezelf.  Ik smijt mij gewoon. 

Ben jij zoals Ellektra?

Nee, dat is een uitvergroting van iets van mij.  Het is niet fake.  Ellektra durft alles: ik zou meer zoals Ellektra willen zijn.  Alles kan en alles mag, met Ellektra mag ik volledig buiten de lijntjes kleuren.  Ellektra krijgt de commentaar, niet ik.  Daarom vind ik het ook niet erg.  Mensen kijken, en dat is het belangrijkste.  Ze zijn geïnteresseerd. 

Zijn er nog acteeropdrachten in het vooruitzicht?

Ik ben nog steeds bezig met ‘Boeing Boeing’, een toneelstuk met onder andere Sandrine André en Erik Goris.  In september gaan we nog meer dan twintig voorstellingen spelen op tournee.  Ze hebben mij nog gebeld voor gastrollen op televisie, maar ik kan dat moeilijk combineren met JimTV.  Ik zit er ook niet op te wachten, ik heb werk genoeg.  Hout vasthouden (lacht).

Vanavond zing je in het Italiaans, is dat iets nieuws voor jou?

Het is echt iets helemaal anders.  Ik heb dit nog nooit gedaan.  Toch was ik vroeger heel grote fan van Laura Pausini en zong fonetisch haar nummers mee.  Ik speelde het ook vijftig keer na elkaar tot mijn mama er gek van werd (lacht).  Had ik toen beter mijn best gedaan om het echt van buiten te leren, dan had ik nu niet zoveel last gehad.  Maar ik lees het wel af (lacht).

En daarom droeg ze tijdens de uitzending om 21u ’s avonds een zonnebril!

Interview: Kim Wauters
Foto: Sabrina Wille