Gisteren stelde Stan Van Samang met trots - veel trots - zijn concertdvd voor. Op 14 februari 2009 trad de populaire zanger voor de eerste keer op in de Lotto Arena en kreeg toen de muziektempel tot de nok gevuld. Het concert werd simultaan doorgestuurd naar diverse cinemazalen overal te lande. Van dit fijne optreden verscheen recentelijk een dvd: een groot aantal songs werd uitgezocht en vereeuwigd. Stan liet in de Antwerpse Metropolis de dvd afspelen op groot scherm. Mensen kwamen naar Stan op het witte doek kijken met bijhorende popcorn en Cola, het was tenslotte een film in de cinema. Ook Stan zelf nestelde zich in het publiek om alles gade te slaan. Hij had de dvd zelf al dikwijls gezien maar in zo een groot formaat vond hij toch ook wel erg speciaal. ‘Ik bemerk nog meer kleine dingen en gelaatsuitdrukkingen, ik let op de gezichten van de muzikanten. Ook al heb ik de dvd al dikwijls gezien, ik heb toch nog nieuwe dingen ontdekt.’ Vindt Stan het niet raar om naar een reuzenversie van zichzelf te kijken? ‘Neen, ik vind het wel leuk om mezelf zo bezig te zien. Ik beleef die avond helemaal opnieuw. En ik trek er ook lessen uit voor 14 februari volgend jaar, ik leer hier echt van.’ 

‘Stan Van Samang, Live in de Lotto Arena’, een fijn cadeautje voor onder de kerstboom!
En wie nog geen ticketje heeft voor Stan in de Lotto Arena op 14.02.2010, kan die bestellen via www.teleticketservice.com .

Het was weeral even geleden dat ik Stan Van Samang nog eens voor de microfoon had gehad… Toegegeven, hij blijft met stip mijn favoriete BV om te interviewen: een spraakwaterval en het gaat er steeds losjes aan toe… Maar of het nu een goed idee was om hem een paar vragen te willen stellen na een echte Ladies Night - waar Stan als enige man te gast was om 2000 vrouwen te plezieren - laat ik toch in het midden… Stan had veel te vertellen… Maar was vooral nog onder de indruk van de horde vrouwen en daarom werd het een vreemd maar vrolijk interview!


Stan, 2000 vrouwen, jij daartussen, wat doet het met een mens?
(begint te stotteren)

Sprakeloos?
(lacht) Ja, wat moet ik daar nu van zeggen? (grijnzend) Het blijft een vreemd gegeven. De weinige mannen die zich hier bevinden, zijn hier om te werken. Dus je ziet overal alleen maar vrouwen. (lacht) Dat is vreemd… doch behoorlijk aangenaam (lacht).

Was je bang om naar hier te komen? Belaagd te worden door al die vrouwen?
Neen (lacht). Maar de eerlijkheid gebied mij van te zeggen dat ik niet op voorhand wist dat het er 2000 gingen zijn. Ik vermoed dat ze mij dat wijselijk verzwegen hebben (lacht) … Ik heb geen schrik van 2000 vrouwen, hoor, (stoer) I can handle it! (lacht) Nee, waarschijnlijk niet…

Je moet met iedereen op de foto, je lachspieren raken op de duur verkrampt… Dat hoort erbij?
Ja, dat hoort erbij. Ik had daarnet wel een heel hoog Sinterklaasgevoel. (lacht) De troon… en kindjes die tot bij u komen,(lacht). In dit geval waren het vrouwen die op de foto kwamen. Maar dat is dus zeker niet onaangenaam (lacht).

Vind je het niet vervelend dat ze ongevraagd hun benen over jou zwieren?
Goh, ik denk dat ik hetzelfde zou doen (lacht). Stel dat daar een vrouw zou zitten en er 2000 mannen zouden op afkomen, dan zouden die mannen ook rare toeren doen, mezelf incluis. Ik zou ook wel op een schoot durven gaan zitten en mij neervlijen. Dus ik vind het niet erg dat die vrouwen dat bij mij doen. (grijnst)

Hoop je hier nu enkele mensen overtuigd te hebben om naar de Lotto Arena te komen op 14 februari?
Van mij mag dat, ja (lacht).

Er wordt bewust met de kaartjes van de Lotto Arena gewerkt om handtekeningen op te zetten?
Ja, uiteraard: vanaf nu is alles Lotto Arena. Maar eigenlijk zijn die kaartjes een heel jaar lang… Het is niet zo dat we vandaag bewust kwamen rekruteren voor de Lotto Arena. Al zou ik het wel leuk vinden als die vol zit, dus elk extra ticketje verkocht, is mooi meegenomen.

Hoe lopen de voorbereidingen?
Het krijgt stilaan vorm, we zijn er ook al een tijdje mee bezig. De voorbereidingen vragen veel tijd, ook de details. We organiseren het bovendien zelf dus er komt veel meer bij kijken dan ‘een concert doen’. Niet dat dat minderwaardig is, maar in de Lotto Arena kruipt simpelweg een pak meer werk dan in een optreden voor een festival. Ik begin er al van wakker te liggen, van de Lotto Arena, dus dat komt wel goed (lacht).

Wil je al een tipje van de sluier oplichten?
Neen (lacht).

Is dat niet wat egoïstisch om ons dat te onthouden?
(lacht) Neen.

Geef ons dan een goeie reden waarom we moeten komen naar de Lotto Arena. Of zal het weer hetzelfde zijn als vorig jaar?
Neen, het zal niet hetzelfde zijn als vorig jaar.

Een paar mensen hier willen misschien wel komen naar je concert maar het feit dat het op een zondagavond is, houdt hen tegen.
Maar daarna is het krokusvakantie, dat is perfect (lacht).

Niet iedereen heeft vakantie, Stan.
(ernstig) Ja, dat is waar. Maar in alle eerlijkheid… (grijnst) … wie gaat er nu om 23u slapen? Ppfff, ik weet het niet (lacht). Kijk, de verkoop is gestart en dat loopt behoorlijk, dus ik hoop dat we hem vol krijgen. Allez serieus, wat moet ik nu zeggen? (lacht)

Geef ons één ding waarom we zeker moeten komen…
(denkt lang na)

Om jou een plezier te doen? Omdat het supergoed gaat zijn?
Ja, zoveel is zeker! (lacht en denkt opnieuw lang na) … Ik ga vliegen!! Ja, ik ga vliegen!

Aha?
(lacht) Nee, het is niet waar, ik ga niet vliegen. (lacht en zucht diep) Een tipje van de sluier van de Lotto Arena? Dat gaat echt niet.

Geen tipje van de sluier, een reden waarom de mensen moeten komen naar de Lotto Arena…
(enthousiast) Voor zij die geweest zijn vorig jaar, kunnen zeggen ‘het was evengoed als vorig jaar’. Voor zij die niet geweest waren, kunnen zeggen ‘ik kom volgend jaar terug’… Want wie weet, WIE WEET, komt er in 2011 nog een Lotto Arena… Als het van mij afhangt zeker wel, maar er zijn natuurlijk nog andere factoren die daarin meespelen.

Zou het niet eens leuk zijn om een akoestische set met Eric Melaerts te doen, waar jullie al zo lang over spreken?
Ja, en die komt er binnenkort aan! Wanneer is nog niet heel duidelijk. Weet je, dat is iets wat een beetje gegroeid is uit goesting. Eric en ik hebben ook een paar keer uit noodzaak iets moeten ineensteken. Het is niet zo dat we 2 uur materiaal hebben, maar dat kan nog komen. Het is sowieso veel te leuk om niet te blijven doen.

Dat is geweldig goed nieuws.
(lacht) Vind ik ook. En we gaan het spelen in de kleine knusse dingen. Dat is heel leuk voor mezelf, voor Eric en hopelijk ook voor de mensen die gaan komen kijken.

Is het de bedoeling om tijdens de zomer ook nog gewone optredens te gaan doen?
Ja hoor, absoluut.

Met een nieuwe cd?
Mh, voor de zomer zal dat niet meer lukken. Ik ben wel bezig aan de nieuwe plaat. Er kruipt weliswaar ook veel tijd in. Maar ze komt er zeker.

En een nieuwe single?
(geheimzinnig) Daar kan ik helaas niets over vertellen.

Hoe zit het met je acteercarrière ondertussen?
Wel, ik ben momenteel aan het draaien voor David, waar ik een kleine doch zeer belangrijke rol in heb (lacht). Het was een geweldig weerzien met de ex-collega’s van Wittekerke. Toen ik hoorde met wie ik veel mocht samenspelen, was ik een heel gelukkige mens. Het is erg leuk om te doen. Ik denk dat we nog tot mei draaien. En vanaf december ben ik te zien in 71° Noord. Maar dat is natuurlijk niet acteren, dat is reality (lacht).

Wil je ook daarmee reclame maken voor de Lotto Arena?
Nee, moest dat mijn beweegreden geweest zijn, kwam ik na twee dagen huilend terug (lacht). Het was echt iets voor mij, ik had daar ongelofelijk veel goesting in, in zo een avontuur. Het was fantastisch: daar mogen ze mij dus altijd voor bellen!

Stan in Lotto Arean, 14 februari 2009 – tickets: www.teleticketservice.com
Stan in David, elke werkdag op vtm, 18u25
Stan in 71° Noord, vanaf 13 december op vtm 

Interview: Kim Wauters
Foto: Sabrina Wille

2000 vrouwen en 1 man, dat was ongeveer het concept van Ladies Night in Intratuin in Olen, gisteravond.  Intratuin is een keten van tuincentra, voornamelijk gelegen in Nederland, maar er zijn ook enkele vestigingen in België.  Allemaal vierden ze gisteravond Ladies Night, maar niet iedereen kreeg een heuse BM over de vloer… Bekende Man.  In Aarschot mocht Roel Vanderstukken de vrouwen een extra pleziertje bezorgen, in Olen was dit de fijne taak van Stan Van Samang. 

Als echte Mediawatchers-ladies wilden wij graag aan den lijve ondervinden hoe het er op zo een avond aan toe gaat.  Wij kozen voor de vestiging van Olen om er de sfeer te gaan opsnuiven.

Dat de dames op en top verwend werden, staat buiten kijf: bij het toekomen stonden de glaasjes schuimwijn te blinken en er was genoeg voor iedereen.  Stan Van Samang stond zijn deernen op te wachten aan de ingang.  Wie zin had, kon met de populaire zanger op de foto.  Voor de rommelende maagjes was er al meteen goed nieuws: ze konden hun buikje rondsmullen aan lekkere hapjes om vervolgens alles door te spoelen met opnieuw een glaasje schuimwijn naar keuze.  Er werd gedemonstreerd hoe een Zumbales eruit ziet, hoe je je voetjes moet verzorgen, … Er was make-up, Tupperware, ... Buiten kleding was er tussen de duizenden bloemen en planten alles te vinden wat een vrouw een beetje interesseert .  Allemaal zeer leuk, en voor elk wat wils.   Maar het moet gezegd… Naast de eet- en drankstandjes was toch wel ‘het Stanstandje' het meest aanlokkelijk voor de vrouwen.  Hij poseerde er gewillig met iedereen die zich aanbood.  Dat sommige dames van dit uitgelezen moment gebruik maakten om zich dicht tegen Stan aan te vlijen, vond hij helemaal niet erg ‘Ik zou ook mijn been over hen zwieren, moest ik in hun plaats zijn.  Zet daar zo eens een vrouw, en 2000 mannen… die zouden ook rare dingen doen, mezelf incluis.  Ik zou eveneens op een schoot durven gaan zitten en mij neervlijen.  Ik vind dat dus niet erg dat dat gebeurt.’. 

Stan wist trouwens niet op voorhand dat het 2000 vrouwen gingen zijn… ‘Dat hebben ze mij bewust onthouden, vrees ik.  Maar ik heb geen schrik van 2000 vrouwen, I can handle it!’ … ‘Toch niet’, voegde hij er lachend aan toe.  Al heeft hij het toch wel prima overleefd.

‘Ik had eigenlijk vooral een heel groot Sinterklaasgevoel’, grapte hij nog, ‘op een troon zitten en allemaal kindjes die tot bij jou komen, in dit geval vrouwen voor een foto.’  ‘Maar dat was zeker niet onaangenaam’, grijnsde hij met pretlichtjes in de ogen.

Wat Stan ons nog allemaal te vertellen had over zijn toekomstplannen en de Lotto Arena (waar hij op 14 februari 2010 zal staan, nvdr), lees je zeer binnenkort op deze site!

Een grote pluim trouwens voor de puike organisatie van Intratuin, met speciale aandacht voor bedrijfsleider Bart en zijn team in Olen.  Dankzij hen is de avond in Olen vlekkeloos verlopen en gingen 2000 vrouwen met een grote smile naar huis!

Nee, Clouseau heeft geen eigen merk van treinen op de markt gebracht. Wel legde de NMBS vandaag eenmalig een trein in, speciaal voor Clouseau, ter promotie van hun nagelnieuwe cd ‘Zij aan zij’. De trein diende zich aan een ultrastrak uurschema te houden, want de bestaande treintrajecten mochten geen hinder ondervinden. Dit strakke schema lukte wonderwel. Volgende stations stonden op het programma: Oostende, Brugge, Kortrijk, Gent Sint-Pieters, Brussel Zuid, Mechelen, Brussel Luchthaven Nationaal, Leuven, Hasselt en Antwerpen-Centraal. 

De morgenstond heeft goud in de mond, moeten Koen en Kris Wauters gedacht hebben. Vandaar dat ze rond 6u ’s morgens in Oostende reeds hun keel hadden gesmeerd en de instrumenten uit hun slaap hadden gehaald. Ook muzikanten Vincent Pierins, Frank Michiels en Tom Lodewijckx hadden een korte nacht. En het belangrijkste, dat ook de fans vroeg uit hun warme bedje wilden komen om hun idolen aan het werk te zien, bewees toch de circa 150 man die toen al in Oostende stond.
Ondergetekende zag dat vroege uur niet zitten maar sprong in Gent mee op de trein. Ondertussen hadden de broertjes Wauters reeds Brugge en Kortrijk achter de rug.

Van de hele trein werden vier wagons gebruikt: in de eerste zaten de Clouseautjes, muzikanten en crew. In wagon twee en wagon drie mocht de pers plaatsnemen en de vierde was voor de fans (tenminste als je het geluk had een wedstrijd te winnen). Op die manier is het natuurlijk fijn reizen… plaats zat en een trein die rustig bolt, het gezelschap van Vlaanderen populairste groep en op elke stopplaats een ultrafijn concertje. Zo spoorde ik met plezier mee naar Brussel Zuid, Mechelen en Brussel Luchthaven. De sfeer tijdens de concertjes was toch wel bijzonder te noemen. Toevallige reizigers bleven verbaasd kijken naar de muzikale broers, meisjes sloegen kreetjes ‘oh Koen Wauters!’ en anderen haalden verrukt hun gsm boven om het nieuws door te sms’en of mensen thuis te laten meeluisteren.

Tijdens de treinritten stonden Koen en Kris graag ter beschikking van alle media. Iedereen was welkom: van De Rode Loper tot een studentenwebsite.
Ik had een fijn gesprek met Kris. Broer Koen was gespeeld teleurgesteld dat hij niet mocht deelnemen aan het interview, maar daarmee kon hij zich even laten zien in de wagon van de fans. Met Koen had ik op de persvoorstelling van ‘Zij aan zij’ trouwens al een gesprek (zie 21-10-2009). Kris had heel wat te vertellen. Het viel op hoe dolenthousiast hij was over de nieuwe cd. ‘De plaat moest normaal al af zijn in april, daarmee dat we een zomertour gepland hadden. Maar ik was niet tevreden over hoe de cd klonk, ik wilde meer tijd, daarom is ze nu pas uitgekomen. Nu ben ik er content van.’ Er komt ook een nieuwe zomertour… ‘We willen de plaat zo graag live spelen’, aldus Kris, ‘we gaan volgende zomer weer de hort op’.
Er wordt soms gezegd dat Kris het echte brein achter Clouseau is maar zo ziet Kris dat niet: ‘We zijn met twee en we hebben elk onze taken en dingen die we graag doen. Ik sta graag achter de knoppen, Koen niet.’ Er volgt een heel gesprek over Kris zijn passie voor muziek, Koen die in geen velden te bespeuren was als Kris en Hans Francken (producer ‘Zij aan zij’, nvdr) een hele week lang verschillende drums uitprobeerden voor een song, en over de ongelofelijke goesting dat Kris heeft om alweer aan nieuwe nummers te beginnen.
Ik ben benieuwd naar wat Kris een mijlpaalsong vindt uit hun repertoire. “’Daar gaat ze' is een mijlpaal, dat dateert uit een heel belangrijke periode. Ineens waren er overal gillende meisjes, ze waren overal, wij waren overal. ‘Nobelprijs’ was het begin van een nieuw tijdperk: geen gillende meisjes meer maar wel muzikaal erg veel waardering. ‘En Dans’ is weer een nieuwe periode, we probeerden een nieuwe stijl.”
Ook de nieuwe cd klinkt anders. Kris beaamt dit: ‘Het blijft nog steeds Clouseau, het is herkenbaar, maar we hebben toch getracht van vernieuwend uit de hoek te komen. We vinden zelf dat het erg verrassend klinkt.’

Wie mee spoorde met de Clouseau Express kreeg gratis een retourticket. Van Brussel Luchthaven zoefde ik terug naar Gent. Voor mij was het lang geleden dat ik nog op de trein had gezeten maar voor Koen en Kris was het anders. Koen neemt af en toe wel eens de trein, met de kindjes. Zij zijn immers dol op treinritjes. Voor Kris was het toch alweer twee jaar geleden dat hij de trein nam. Met de auto mee spoorde hij naar Engeland om te gaan racen maar in België pendelt hij liever met de auto omdat hem dat makkelijker op alle tijdstippen overal brengt.
Gelukkig namen beide heren vandaag wel de trein: ze zorgden voor een pak glunderende gezichtjes in de tien stations!

Op de persvoorstelling van de nieuwe cd van Clouseau was er tijd om de broertjes Wauters even aan de tand te voelen… Kris was op dat moment in gesprek met een collega-journalist, dus kroop ik gezellig met Koen op een bankje… In een hoekje ontstond dit fijne gesprek met Vlaanderens meest begeerde man…

Jullie tiende Nederlandstalige CD is een feit. Waar blijven jullie de inspiratie halen?
Uit alles wat ons omringt. Uit ons hoofd. Uit elkaar. Kris schrijft samen met andere schrijvers en die inspireren op hun beurt elkaar. Ik stond tijdens het fitnessen te praten met mijn Waalse vriend, we hoorden een berichtje op de radio en zo ontstond ‘Leve België’. Soms komt het gewoon uit toevalligheden. Of uit feiten. De Dakar ging niet door voor mij en zo werd gedacht over een vervolg op ‘Bergen en Ravijnen’. Ze wilden schrijven over mijn nieuwe situatie.

Het valt op dat ‘Heimwee’ echt over jou gaat, terwijl jij er zelf niets aan geschreven hebt.
Dat klopt, maar als er iemand is die mij heel goed kent, dan is het wel mijn broer Kris. Dus dat kan perfect. Als bijvoorbeeld Frank Vanderlinden een nummer schrijft voor ons, dan schrijft hij dat niet alsof het voor De Mens zou zijn. Dan schrijft hij dat met ons in zijn gedachten. En dat hoeft ook niet altijd echt op onze persoon geschreven te zijn. Met ‘Als er ooit iets fout zou gaan’, heb ik hoegenaamd niets te maken, ik heb het niet geschreven en het gaat niet over mij. Integendeel, ik was kwaad omwille van die tekst. Allez, kwaad… ik vind die gast in die tekst een lafaard, die heeft geen ballen aan zijn lijf. Maar Kris heeft gelijk: er zijn veel mensen die zich in zo een situatie bevinden. Ze voelen zich niet meer goed in hun huwelijk maar ze hebben kinderen en een huis. Ze durven dus niet naar hun vriendin te stappen, hoewel ze weten dat ze daar gelukkiger zouden zijn. Dat is heel moeilijk om die stap te zetten. Maar ik heb zelf zoiets van ‘heb toch de kloten aan uw lijf om weg te gaan’. Dit alles om maar te zeggen dat een nummer iemand heel erg kan aanspreken, maar dat het niet over die persoon hoeft te gaan.

Vind je het belangrijk dat de nummers iedereen aanspreken?
(kordaat) Nee. (denkt na) Nu ja, volgens mij zal ‘Zij aan zij’ veel mensen aanspreken, het zal hen ook steunen. Het is een hoopvol nummer, en het geeft hen gevoel van er niet alleen voor te staan. En dat kan zijn in werkomstandigheden, in vriendschap, in ziekte. Het is heel open wat dat betreft. ‘Heimwee’ gaat daarentegen over Parijs – Dakar. Dat gaat dus over niet veel mensen want niet veel mensen rijden Parijs – Dakar (lacht). En toch vinden velen het een toffe song.

Het zou kunnen gaan over een vakantieliefde…
(enthousiast) Oh ja, perfect! Dat is zo leuk: iedereen moet, liefst van al, de interpretatie van de tekst voor zichzelf invullen. Daarom is het soms zo spijtig dat ik in interviews de teksten van een liedje ontleed. Ik ben blij dat jij bij ‘Heimwee’ aan uw vakantielief denkt, en niet aan Parijs-Dakar (lacht).

Vele groepen gaan na een aantal jaar uit elkaar. Jullie hebben al een paar oorspronkelijke leden achterwege gelaten, de broers blijven over. Is die broederband de reden van jullie voortbestaan?
Er zijn natuurlijk veel redenen waarom groepen stoppen. Dat kan te maken hebben met uitgekeken raken op elkaar, niet meer geïnspireerd zijn en dus geen toffe platen meer maken. Dat kunnen vrouwenkwesties zijn, geldkwesties, drugskwesties, … Soms is het ook gewoon op. Bij ons is het echt nog niet op! We voelen we dat des te meer wanneer we zo een soort plaat maken waarvan we toch van vinden dat het een supergoed klinkende degelijke plaat is, met wat andere pistes die we vroeger nooit bewandeld hebben. Dan weet je wel 100% zeker dat dat niet het einde is. We kunnen zelfs nog een stap verder gaan.

Maak je geen ruzie met je broer?
We ergeren ons niet aan elkaar, die tijd is al lang voorbij (lacht). Tja, je ergert je aan elkaar als je 16 en 19 jaar bent, als je jong bent. Toen we nog pubers waren,wat er nog inzit, in mijn geval (lacht), waren er ergernissen. Kris en ik hebben elkaar leren kennen in Clouseau, tevoren waren wij gewoon broers. Als je 9 jaar en 12 jaar bent, is het een groot leeftijdsverschil. Kris speelde volleybal en ik voetbal. Kris ging in Brussel naar school en ik in Alsemberg. Wij hadden totaal verschillende kringen om in te vertoeven. Wij kenden elkaar niet zo goed, enkel van thuis. Dat was typisch ‘familie’: we maakten een beetje ruzie, we speelden een beetje samen. Maar in Clouseau leerden we mekaar echt kennen, dat was een beetje zoeken en aftasten in het begin. In ons geval vullen wij mekaar supergoed aan, dat hebben we ontdekt. Dat het zo is, is een toeval, en een zegen. Kris is medeproducer en buigt zich over dingen waar ik zelfs niet mee wil bezig zijn, of geen talent voor heb. En ik kan dan weer dingen doen wat hij nooit zou willen doen. Ik ben de frontman van Clouseau, ik wil veel meer met mijn gat zwaaien dan hij (lacht). Dus dat klopt perfect. Daarom zijn we nog niet gestopt zeker?

In de speech van de platenbaas werd gezegd dat jullie nieuwe plaat internationaal klinkt. Willen jullie toch weer proeven van het buitenland?
Nee, die uitspraak laat ik volledig voor zijn rekening. Uit onze mond ga je dat niet horen. Pas op, we zijn heel blij, hoor, en ik hoop dat hij gelijk heeft over hoe de plaat klinkt. Maar het is zeker niet onze bedoeling om internationaal nog iets te doen. (kordaat) Mij interesseert dat niet. Zeg nooit nooit natuurlijk, maar wat je allemaal moet doen om internationaal te kunnen presteren… Je moet daar al je tijd insteken… Ik wil van mijn leven niet meer naar God weet waar gaan trekken om te touren. 15 jaar geleden was zoiets fantastisch. Dan hebben we het ook geprobeerd. Ons Duits tourke, dat was super! Maar dan was ik 25 jaar, geen lief, geen kinderen, dat is zalig om dat te mogen meemaken. Maar nu… zelfs Nederland is mij al te veel. En dat is niet dat zoiets te ver is om naartoe te gaan, maar het beetje vrije tijd dat ik nog heb, ga ik niet spenderen aan proberen ergens anders door te breken. Mijn vrije tijd wil ik spenderen met mijn kinderen en mijn vrouw, mijn hobby’s doen. Ik ben heel blij hoe wij ons hier in Vlaanderen staande houden.

Jullie zijn naar Fuerteventura getrokken voor de clip bij jullie nieuwe single ‘Zij aan zij’. Is dat nodig om in het buitenland een clip te gaan opnemen?
Nee, dat is niet nodig, maar da’s wel graaf (lacht). Je kan de clip inderdaad ook opnemen aan het Zilvermeer in Mol. Maar we hebben een aantal regisseurs gevraagd wat zij met het nummer zouden doen. Vier van de zes kwamen af met een buitenlands verhaal. We wilden zeker geen jetlag omdat het een veel te drukke periode is, dus was Fuerteventura een fijne keuze. En zoveel meerkost is dat niet: vliegtuigtickets zijn tegenwoordig niet meer zo duur, en ons hotel heeft ook niet veel gekost.

Het was geen vakantie?
Het was een dag reizen, dan van ’s morgens tot ’s avonds opnemen, en de volgende dag terug naar huis. Dat was zeker geen vakantie, we waren heel moe als we thuiskwamen. Het was niet nodig om naar het buitenland te gaan, maar we hebben nu wel die uitgestrektheid in onze clip, en het nummer vraagt daar ook om. Je moet je ogen eens sluiten (Koen sluit even de ogen), luisteren naar het begin, en je hoort die beginriff, dat heeft echt iets groots. Dan moet je niet in een studio gaan kruipen en een blue key gebruiken, dat heeft echt niet hetzelfde effect.

Wanneer je in de clip langs de zee loopt, staat je hemd nogal open… Is dat een bewuste keuze om de jonge meiden weer aan te trekken?
(schrikt) Hoegenaamd niet. Dat is zeker niet de bedoeling: ik ben 42 jaar en ik ben getrouwd. Jonge meiden aantrekken, is het laatste van mijn zorgen. Nee, het was daar snikheet, ik liep al de hele dag met die jeansvest aan, T-Shirt onder, 35 graden in de blakende zon. Ik heb er zelfs niet bij stilgestaan dat mijn hemd open stond (lacht).

Mh, het zal per ongeluk mijn aandacht getrokken hebben dan…
(lacht) Ik heb het alleszins niet bewust gedaan.

Wordt er geen styling gedaan?
Jawel, hoor, altijd door dezelfde kerel trouwens, en die doet dat super.

Het is geen vrouw? Ik dacht net dat het een idee was, ontsproten uit het brein van een vrouw…
Hij heeft vrouwelijkheid genoeg in zich, dat is geen probleem (lacht). Nee jong, hij had er zelfs een sjaal bij voorzien, maar die heb ik achterwege gelaten plus een knoop extra opengezet van mijn hemd. Vanwege de verschroeiende warmte dus (lacht).

‘Zij aan zij’, het 10e Nederlandstalige album van Clouseau, nu in de winkels of verkrijgbaar via I-tunes.

Clouseau stelde vandaag met trots het tiende Nederlandstalige album ‘Zij aan zij’ voor aan ‘de vrienden van de media’, zoals ze ons noemen… Dat ze veel vrienden hebben, is duidelijk want de persbelangstelling was groot. Clouseau is dan ook niet zomaar een groep, het is een gevestigde waarde, reeds 20 jaar lang. Dat ze nog een tijdje die koers zullen varen, is duidelijk: de nieuwe cd klinkt uitstekend! Het is zeer hard opnieuw Clouseau, maar toch met een andere touch, verrassende muziekstijl of tekstkeuze.
We kregen als opener een speech van de platenfirma, gevolgd door het bekijken van twee videoclips. Na ‘Leve België’ mochten we genieten van de clip die werd gedraaid bij hun gloednieuwe single ‘Zij aan zij’. Het mooie plaatje werd opgenomen in Fuerteventura. Het resultaat is dan ook prachtig: het decor van adembenemende landschappen en een schitterend strand geeft iets bijzonders! Waarom Koen en Kris eigenlijk nog zoveel moeite doen om een clip te maken? Ze willen graag een nieuwe generatie fans aanspreken. Bovendien houden ze graag een TMF-Award vast (ze vielen dit jaar wederom in de prijzen), en dat kan voornamelijk doordat hun clips worden gedraaid op de muziekzender. Ze vinden het fantastisch dat de meisjes van 20 jaar geleden nog steeds naar hun optredens komen maar vinden het ook fijn als die dochters van de ondertussen volwassen fans Clouseau ook appreciëren.
Na het bekijken van de videoclips was het de beurt aan het echte werk: de broers brachten samen met hun vaste muzikanten een aantal nummers van de nieuwe CD. Ik overloop sommige nummers even, maar ik kan nu al zeggen dat het allemaal fantastisch klonk. Deze CD lijkt gemaakt om live te spelen… Dat zal vonken geven in het Sportpaleis!
De opener van de CD is ‘De juiste vergissing’. Geen vergissing! Een schitterende song die meteen het vuur in de CD doet branden. Over ‘Leve België’ is ondertussen al genoeg gezegd, en hoeft geen uitleg meer… Als derde vinden we de titeltrack ‘Zij aan zij’ terug. Het nummer wordt ongetwijfeld weer een hit! We schrokken even bij het horen van ‘Als er ooit iets fout zou gaan’: Koen zingt erg hoog, het hele lied lang. Dat is wennen, maar Koen komt er 100% mee weg! Het is muzikaal ook een erg sterk nummer. De zenuwen om dit live te brengen, sloegen bij Koen een beetje toe… nergens voor nodig, het ging prima! Ze zullen dit ook brengen in het Sportpaleis en Koen twijfelt of dit wel zal mogelijk zijn na een aantal concerten 2 uur te hebben gezongen… Koens stem is ondertussen erg getraind, dit moet lukken! ‘Doe Het’ behoeft niet veel uitleg, het spreekt voor zich: het gaat over seks, het klinkt als seks, en het werd tijd dat er in het Nederlands nog eens over gezongen werd. ‘Heimwee’ is ook een opvallende track op de CD, vooral dan tekstueel. Het zou een vervolg kunnen zijn op ‘Bergen en Ravijnen’ en gaat over Koen in Dakar: als hij nog eens naar daar zou trekken, zou heimwee wel eens de kop kunnen opsteken. Of hoe een mens verandert…

‘Zij aan zij’, vanaf vrijdag 16 oktober in de winkel en te downloaden via I-tunes.

Voor vele vrouwen zullen de koude wintermaanden dit jaar toch een heel klein beetje warmer zijn dan anders... Vlaanderens meest sexy zanger - hij won dit jaar bij De Rode Loper nog een RIA in deze categorie - zal niet van het TV-scherm te bannen zijn. Eerder deze week raakte bekend dat Stan Van Samang tot eind juni zal meedraaien in de telenovelle van VTM, 'David'. Maar daarnaast heeft hij ook een gastrol kunnen versieren in het razend populaire 'Aspe' en 'Zone Stad'. Ook de gloednieuwe VTM-reeks 'Dag & Nacht - Hotel Eburon', dat in het voorjaar 2010 op het scherm komt, mocht Stan verwelkomen. Mogen we ook niet vergeten dat de opnames van de tweede reeks 'Vermist' (VT4), waar Stan ook een hoofdrol in vertolkt, reeds lang achter de rug zijn. Wij verwachten 'Vermist' binnenkort weer op het scherm.
En dat is nog niet alles... Stan trok de afgelopen weken met enkele Bekende Vlamingen en Bekende Nederlanders naar de Noordkaap voor een nieuwe reeks van 71° Noord (2BE & Avro). Vermoedelijk kunnen we vanaf december volgen of Stan de winnaar wordt van deze bitterkoude avonturentocht...
Dat Stan naast zanger dus ook acteur is, is overduidelijk. Maar om zijn muziek niet in de vergeethoek te drummen, zendt één op 14 november zijn concert van 14 februari in de Lotto Arena uit. Dit concert verschijnt later nog op DVD. 
Wie met deze portie nog niet genoeg Stan binnenheeft, kan altijd zijn Digirecorder op pauze zetten om Stan in adamskostuum te bewonderen tijdens de reclame... Dat zou moeten volstaan!

Tekst: Kim Wauters

Dat Stan Van Samang naast zanger ook acteur is, wordt soms wel eens vergeten. Maar daar komt weldra verandering in: binnenkort zien we Stan dagelijks op het scherm bij VTM. Stan zal de cast van 'David' vervoegen en krijgt een hoofdrol tot het einde van de reeks. Voor de telenovelle kruipt hij in de huid van kunstkenner Steven Verhoett. Lotte, vertolkt door Sandrine André, krijgt hem zeer regelmatig over de vloer in haar galerij. Dat Steven geïnteresseerd is in haar werk, is één zaak, maar dat hij ook geïnteresseerd blijkt te zijn in Lotte zelf, vindt Sander (Steve Aernouts) maar niets. De perikelen van David en co zijn te volgen op VTM, elke werkdag om 18u25.

Make A Wish, de organisatie die wensen van levensbedreigend zieke kindjes vervult, had zondagavond weer een fantastisch initiatief in petto. De Clouseau-broertjes mochten hun zomertour afsluiten in Cultureel Centrum De Spil in Roeselare. Zij traden speciaal op voor Make A Wish, waar Kris Wauters trouwens al jaren peter van is.
Voor het concert had een meet en greet plaats tussen Koen en Kris en enkele kindjes.
De vriendelijke mensen van de organisatie verdienden trouwens een grote pluim: ze zorgden ervoor dat de avond vlekkeloos verliep, ondanks de veranderingen in schema. Ze genoten dan ook terecht met volle teugen van het concert. Sommigen waagden zich zelfs aan een slow!
Clouseau gaf met ‘En Dans’ de schitterende aftrap van een twee uur durend concert. De vonken en het vuur spetterden er af, het hele concert lang. Dat de broertjes ook deze zomer weer duidelijk top waren, bewezen ze gisteren. En dat Koen Wauters na 20 jaar nog even goed in de markt ligt, was duidelijk aan het gegil te horen… Hij blijft steeds die natuurlijke charme behouden, die eeuwige doordringende blik. Getrouwd en papa van twee kindjes… een ‘oude’ vos verliest zijn haren maar niet zijn streken... althans niet op het podium!
Vele uptempo nummers wisselden enkele trage nummers af, maar één voor één sloegen ze in als een bom. Het was het Sportpaleis in miniformaat: dolenthousiaste fans, jong, oud.. en Koen en Kris in topvorm! Ze genoten zichtbaar, ook de muzikanten hadden er zin in! Misschien ook omdat het de laatste was en er hier en daar enkele grappen uit de mouw werden geschud. Zo schotelde de crew hen een drankje met een vreemde smaak aan in plaats van het gebruikelijke wat: het zorgde voor hilariteit!!
Dat het de laatste van de zomer was, werd vooral duidelijk na de gebruikelijke bisnummers. Niet ‘Wat een leven’ was het einde van het concert, nee, ze kwamen nog eens terug… En hoe! De fans kregen als toemaatje maar liefst 5 extra nummers! Zeer spontaan werden de liedjes ingezet, zelfs Mary Lou passeerde de revue. De broertjes en de muzikanten maakten er een spelletje van: iemand zette de aanhef voor een song, en de andere moesten maar raden en volgen… Het ging soms al eens de mist in, maar dat maakte het net leuk en spontaan. Zo kregen we als toemaatje Mary Lou; Geef het op; Vanavond Ga ik Uit; Ik, jij, hij of zij en Anne.
Topklasse, daar in Roeselare! Dat belooft voor het Sportpaleis... Wij zijn er in december alvast bij!

Gisteren vond, onder helaas minder belangstelling dan gehoopt, het BOKS Gala plaats in Het Tolhuis in Gent. Het concept was simpel: er hadden korte boksmatchen plaats tussen echte boksers, maar daarnaast ook tussen een aantal BV’s, die op hun beurt becommentarieerd werden door weer andere BV’s. Afgesloten werd er met een party, onder muzikale begeleiding van DJ’s Axel Daeseleire en Roel Vanderstukken.

De BV-matchen trokken uiteraard vooral onze aandacht, en dat was in ieder geval een fijn staaltje amusement. Herr Seele diende zich op voorhand al aan met een blauw oog, en de match tussen hem en Neveneffect Lieven Scheire was dan ook vooral een rondje ‘draaien’. Scheire had weliswaar les gekregen van boksheld Freddy De Kerpel, maar vermits Herr Seele deze niet had gehad, werd het geen echt bokstoneeltje. Maar wel leuk.

Patrick De Witte en comedian Steven Goeghebeur maakten er een behoorlijke match van, maar vooral de commentaar van de burgemeester van Gent, Daniël Termont, zorgde voor fijne momenten.

Wim Soutaer en Sven Eeckman kwamen met voorbedachte rade hun commentator Bart De Wever uitdagen: ze verschenen allebei met een tricolore hoed in de ring en overhandigden een Belgische vlag aan De Wever. Het mag geen verrassing wezen dat beide BV-boksers pittig commentaar van De Wever naar hun hoofd geslingerd kregen. Ze werden trouwens uitgeschakeld voor onsportief gedrag en kregen er nog een mep van Freddy De Kerpel bovenop!

Het politieke duel tussen Matthias De Clercq en Guy Reynebeau werd met veel bravoure uitgevochten. Blauw – rood tegenstelling was constant aanwezig, maar we kregen een onbesliste strijd.

Als laatste mocht de peter van de organisatie, Jan Schepens, aantreden met Kaye Styles. Het werd een redelijk ernstig gevecht, waarin vooral Kaye Styles zich een heel klein beetje kenner toonde. Hij bezorgde Schepens rake klappen… Schepens wil nooit meer boksen, nooit meer…

Een leuke avond waarvan de opbrengst naar BOKS vzw ging, de Belgische Organisatie voor Kinderen met een Stofwisselingsziekte.

De tweede Nacht van Jabbeke werd met veel trom aangekondigd… Reclame geslaagd, het volk was zaterdag talrijk aanwezig.

Lag het aan de affiche?  De Romeo’s, Lasgo en Stan Van Samang moesten zorgen voor een avond topentertainment.  Of was het eerder het feit dat je deze drie namen gratis aan het werk kon zien?  Dit in combinatie met een mooie zomeravond…

De Romeo’s stonden vorig jaar al eens op het Jabbeekse podium, maar om 1u ’s nachts.  Velen waren toen al naar huis, daarom kregen de drie jongeheren een mooie herkansing.  Dat dit terecht was, bewezen ze door anderhalf uur een vat vol energie op het publiek los te laten.  Gunther Levi, Chris Van Tongelen en de recent veelbesproken Davy Gilles verschenen in kostuum en met bruin gelakte schoenen op de bühne. Iedereen werd meteen meegezogen in de ambiance.  Om maar een voorbeeld te geven: de klassieker ‘Celebrations’ kan dikwijls nogal klef gaan klinken door covergroepen, maar De Romeo’s maakten er een fijne versie van.  De kracht van de drie vrouwenverleiders zat in hun aanstekelijk enthousiasme, hun uitstraling… en er werden zowaar choreografieën gebracht.  Zeer amusant!  Daarnaast werden de meeste liedjes nooit volledig gespeeld, het was voornamelijk één grote mix.  En dat maakte dat je constant verrast werd door nieuwe herkenbare liedjes.

Dat Davy Gilles trouwens geen enkel probleem had met de geruchten die over hem de ronde doen (hij zou een kind verwekt hebben bij een fan, nvdr), bewees hij door hen lachend aan te raden niet dichterbij te komen…  ‘Ik heb al genoeg miserie’… Tja, ze heten dan ook niet voor niets De Romeo’s natuurlijk…

Na dit mannelijk uitstapje werd het hoog tijd om wat vrouwelijk geweld op het publiek te katapulteren. Daarvoor werd Lasgo aangewend… Jelle Van Dael toverde met twee bevallige danseressen de weide van Jabbeke om tot een heuse discotheek… Dat Jelle geen katje is om zonder handschoenen aan te pakken, weten we intussen al langer, maar ook haar danseressen wisten duidelijk van wanten.  Een choreografie om u tegen te zeggen, en Jelle was ook duidelijk in topvorm.  Ze had duidelijk wat last met haar afschuivend topje tot groot jolijt van de mannelijke toeschouwers…  Tevergeefs, ze kregen niets te zien, zo professioneel is ze wel! Jammer dat hun set zo kort was, het publiek lustte er duidelijk nog pap van.  Er werd oprecht ‘we want more’ geroepen en Lasgo bracht met evenveel enthousiasme nog eens hun laatste single. 

De hekkensluiter van dienst, publiekslieveling Stan Van Samang, verscheen met een kort geknipt kopje op het podium.  Deze zomer had hij zijn haar moeten laten knippen voor een gastrol in de vtm-serie Zone Stad.  Omdat dit kapsel absoluut zijn ding niet was, liet hij het daarna maar helemaal afsnijden… Maar Stan met een kale knikker… Dat deelde hij liever niet met het publiek en daarom verscheen hij de voorbije weken overal met pet.  Op de Nacht van Jabbeke liet hij zichzelf weer in vol ornaat zien… Zijn haar heeft nog een lange weg te gaan, maar het groeit… Nu goed, dit is uiteraard volledig ondergeschikt aan de prestaties… Een goeie show neerzetten, daar draaide het om.  Het zat Stan helaas niet mee: Jabbeke bezorgde hem slechte klank en daardoor hebben we Stan al beter gezien.  Sowieso was het een niet te versmaden show, Stan is en blijft één brok pure adrenaline op het podium.  Dat enthousiasme, de kracht, die energie, die passie… Het podium daverde, twee flesjes water overleefden zijn hevigheid niet… Een slipje werd het podium opgekeild… Met andere woorden, Stan Van Samang liet een tevreden publiek achter.

Kathleen van K3, zoals we ze nu nog steeds noemen, was met haar nieuwe single Zumba Yade te gast in de allereerste Hit the road.  Wij polsten even naar haar gevoelens als solozangeres.

Hoe voelt het om de laatste K3-restanten van je af te gooien en je eigen soloproject nu definitief te starten?

Goh, ik moet eerlijk zeggen dat ik Karen en Kristel vandaag toch wel erg mis, hoor.  Ook al heb ik vijf fantastische dansers die ook heel veel lachen en plezier maken, maar Karen en Kristel kan je natuurlijk niet vervangen.

Onlangs schreef een weekblad negatieve dingen over de vriendschap tussen jou en de andere K3’tjes…

Wie gisteren het afscheidsconcert in Ahoy heeft gezien, weet wel beter, er is allemaal niks van aan!

Je eerste single is een liedje dat eigenlijk in het verlengde ligt van de stijl van K3.  Denk je niet dat het zo moeilijker gaat zijn om het K3-imago van je af te schudden?

Oh, maar dat is helemaal mijn bedoeling niet.  We zijn gewoon op zoek gegaan naar een liedje voor Unicef, dat moest over de kinderrechten gaan.  En ik hou sowieso van Afrika.  Het was ook al lang mijn droom om eens iets met een gospelkoor te doen. 

Is het de bedoeling dat je liedjes voor kinderen blijft maken?

Nee, niet echt, maar ik vind het wel belangrijk dat kindjes me leuk blijven vinden.  Ik heb dat tien jaar gedaan, ik kan dat niet zomaar uitwissen.

Ga je nu verschillende muziekstijlen uitproberen?

Ik moet toegeven, een tweede single heb ik nog niet.  We zijn nog een beetje aan het zoeken hoe of wat.  Maar ik blijf ondertussen wel zingen!  Ik plan ook niet te lang op voorhand, want da’s één van de redenen waarom ik bij K3 gestopt ben.  We zien eerst wel hoe deze single loopt en misschien gaat het wel beter dan ik ooit gehoopt had.

Een naam die we tegenwoordig overal zien terugkomen, is The Ditch.  Met hun single ‘In This World’ staan Anthony, Kristof, Sven en Raymond ook op het grote podium van Hit The Road.  Perfect om de fijne bende een paar vraagjes te stellen. 

Hoe voelt het om in de eerste Hit The Road van de geschiedenis te staan?

Leuk!  Het is mooi weer, grote opkomst, toffe sfeer.  En het is de eerste keer dat we onze single in ’t groot naar buiten brengen.

De verwachtingen zijn hoog gespannen? 

Die zijn altijd hoog gespannen.  Wij zijn nog geen grote naam in muziekland dus we moeten hard werken om de mensen te overtuigen.

Jullie worden tegenwoordig goed gepromoot, jullie duiken overal verwacht en onverwacht op? (The Ditch was hier als vervanger voor de Nederlandse Esmée Denters, die verstek liet gaan, nvdr)

Ja, we zijn heel blij dat we die kansen krijgen en dat we onze single aan zoveel mensen mogen laten horen.

Ligt het feit dat er iemand van jullie aan K3 gelinkt wordt, aan de basis van jullie succes?

Nee, dat denken we niet.  Dat doet er op dit punt niet meer toe, wie er met wie is.  Het zou maar erg zijn dat een platenmaatschappij zoveel tijd en geld steekt in een groep omdat de drummer toevallig het lief is van Karen van K3.

Hoe lang zijn jullie al bezig?

Ondertussen is dat toch een jaar of 4. En al 3 jaar full time met Raymond bij.

Is jullie muziekstijl veranderd tegenover het begin?

Onze sound is zeker gegroeid.  Sinds Raymond er bij is, die zelf de nummers schrijft, merk je toch dat er een groeiproces is geweest. 

Wordt er van bovenhand niet geopperd om een andere stijl te kiezen?

Nee, en dat zou ook geen goed idee zijn om dat te doen.  Als we zouden moeten veranderen, dan zijn we onszelf niet meer, dan zijn we The Ditch niet meer.  Er is ook geen sprake van een andere stijl te moeten kiezen: de mensen van de platenmaatschappij zijn heel tevreden over ons. Het is ook iets anders dan wat je tegenwoordig op de radio hoort.  We zijn de platenfirma erg dankbaar dat we ons ding mogen doen!

Jullie zijn nu zoveel bekender… Heeft dat een grote impact op jullie leven?

Nee, eigenlijk niet.  We zijn veel meer weg van thuis, zijn dagelijks met muziek bezig, maar of dat zo een grote impact heeft?  We hebben allemaal partners die dat zeer goed begrijpen en ons daarin steunen.  Dat is ook nodig.

Het full album van The Ditch verschijnt op 31 augustus.

 
Interview: Kim Wauters
Foto: Sabrina Wille

Op de eerste Hit The Road van deze zomer was ook Jameerah te gast… Die naam zegt u misschien niets… Tanja Dexters en haar nieuwe girlsband doet waarschijnlijk al meer een belletje rinkelen.  Vier meiden die de wereld veroveren maar vooral niet willen vergeleken worden met de Spice Girls of de Pussycat Dolls… Ik mocht hen interviewen, maar voorwaarde was wel dat het interview in het Engels zou doorgaan, vermits één van de leden Engels praat.  Voor mij geen probleem, maar het moet gezegd zijn dat Tanja Dexters meer een vervlaamst Engels in de mond nam, en bovendien het Engels sprekende groepslid werkelijk geen halve letter heeft gezegd… In ieder geval, wij zijn hier in Vlaanderen, dus ik vertaal met plezier het interview naar het Nederlands…

Jasmine, jij hebt al een zoontje, is het niet moeilijk om je gezinsleven te combineren met de ambitie om muzikaal de wereld te veroveren?

Jasmine: Nee, we hebben dit goed besproken met het management en de rest van de groep.  Ik ben ook al lang bezig, en van zodra mijn baby geboren was, nam ik hem overal mee.  Zoiets hangt af van je eigen attitude: als je zelf flexibel bent, is je kind dat ook. 

Tanja: Toen we elkaar voor het eerst ontmoetten, was haar kindje ook mee, en die trok zijn plan.

Er is dus van het management uit geen verbod om zwanger te worden?

Tanja: Ik denk dat we voorbeelden genoeg hebben waar we hebben gezien dat zoiets de carrière niet hoeft te schaden.  Kijk maar naar K3 en Atomic Kitten.  Het is volgens mij zelfs net het omgekeerde: mensen respecteren het, het is deel van het vrouw zijn. 

Leggen jullie zelf een serieuze druk op de groep om nu al te gaan uitschreeuwen dat jullie de wereld willen veroveren?

Jasmine: Volgens mij wil iedereen wel de wereld veroveren. 

Tanja: Iedereen met dromen en ambitie in de showbizz wil aan de top staan.

Elisa: Jasmine zei in het verleden al eens ‘the sky is the limit’ en dat is het idee dat we alle vier willen volgen. 

Tanja: Als je wilt hoger geraken, moet je ook op een hoog niveau jezelf al in gedachten zien om daar naartoe te kunnen werken. 

Jasmine: We zijn ook een internationale band, we hebben al internationale dingen gedaan.  We zijn ook gestart in het buitenland en komen nu naar ons eigen land. 

Is het moeilijk om van nul af aan te beginnen, zorgen dat de mensen ‘Jameerah’ leren kennen?

Jasmine: Iedereen heeft al zijn eigen carrière in zijn eigen land, dus die basis is er al.  Mensen kennen ons al als individuen, maar nu vormen we een groep. 

Tanja: Het is niet dat we nog nooit op een podium gestaan hebben, we weten hoe dat is, maar als groep ergens staan, dat is wel nieuw voor ons.

Is het niet moeilijk voor de rest van de groep dat er moet gevochten worden tegen het vooroordeel dat ontstaan is op Eurosong, waar gezegd werd dat Tanja niet kan zingen?

Tanja: Ik denk dat iedereen dat ondertussen wel vergeten is.  Dat heeft niets met Jameerah te maken.

Is Eurosong iets wat jullie als groep ook wel zouden willen doen?  Willen jullie alles doen?

Tanja: Wat we vooral willen, is ons geweldig amuseren, er als groep staan.  Ik wil veel optredens doen, handtekeningen geven, fotoshoots doen, naar het buitenland gaan, bij het publiek zijn. 

Jasmine: Ons basisidee is ‘samen plezier maken’.

Kenden jullie elkaar al van voor er sprake was van Jameerah?

Tanja: Nee, niet echt.

Was dat niet riskant, zo vier vrouwen ondereen? Dat kan al ’s mislopen.

Tanja: We hebben elkaar eerst ‘gegoogled’ (algemene hilariteit)  Nee, het klikte meteen van in het begin, we beseffen wel dat we daarin veel geluk hebben.  Soms kan het eerst wel goed gaan, maar al snel ga je je toch ergeren aan elkaar.  In ons geval is dat niet zo, het gaat zelfs altijd maar beter.  We kunnen goed met elkaar praten, delen veel…

Jasmine: … delen alle ervaringen (algemeen gelach).

Dat is interessant!

Tanja: Als er een probleem is, zijn we allemaal volwassen genoeg om dat meteen uit te praten.  Zelfs ik (lacht).

Interview: Kim Wauters
Foto: Sabrina Wille

Hit The Road gaf zijn kick off in Geraardsbergen en natuurlijk kon daar de grootste lieveling van de stad niet ontbreken.  Dean stond ook op de affiche en genoot zichtbaar!  Hij liep al van in de vroege namiddag backstage rond en nam dan ook uitgebreid de tijd om op mijn vragenvuur te antwoorden.

Hoe voelt het om hier in Geraardsbergen op te treden voor je eigen volk?

Ik vind dat heel tof.  Had ik niet mogen meedoen, zou ik echt wel heel kwaad geweest zijn op VTM (lacht).  Neenee, ik ben echt blij dat ze er mij hebben ingestoken.  Ik denk ook wel dat de stad Geraardsbergen en de mensen wilden dat ik er bij zou zijn.  Ze hebben mij hier altijd gesteund, in goede en kwade dagen (lacht).

Zullen er veel mensen zijn die je kent?

Sowieso.  Bijna iedereen zal er zijn.  Mijn vaste fankern staat nu al voor het podium, die mensen zijn er elk optreden bij. 

Ben je nerveuzer als je weet dat je vrienden en familie in het publiek staan?

Nee, juist niet.  Ik voel mij veel meer op mijn gemak, heb geen zenuwen.  Het is ook live zingen.  Bij Tien Om Te Zien was het playback maar nu is het live on tape. 

Heb je al opgetreden in Geraardsbergen?

Al dikwijls.  Mijn eerste zomer dat ik optredens had, stond ik hier bij een groot feest op de markt.  Het hele plein stond vol.  Ook tijdens Idool heb ik hier gestaan, dat was een mooie ervaring. 

Je nieuwe cd ‘Desire’ zat voor 5 euro bij de Joepie.  Zijn die lezers echt jouw doelpubliek? 

Het grootste deel wel, maar dat wil niet zeggen dat oudere mensen de cd niet mogen kopen (lacht).  Ik had onlangs een signeersessie en de mensen die daar naartoe kwamen, was 1/3^e jeugd maar 2/3^e oudere mensen.  Zelfs mensen van boven de 60-70 jaar.  We hebben mijn nieuwe album vooral bij Joepie gestoken omdat het een promoalbum is, ik heb een nieuw repertoire en hoe meer mensen mijn cd in huis hebben, hoe beter.  Het is niet dat een artiest in Vlaanderen rijk wordt van zijn albumverkoop.  Ik ben blij dat Joepie ons deze unieke kans geeft. 

Is dit nu je definitieve muziekstijl?

Nee, mijn definitieve muziekstijl is het niet.  Als je Clouseau in het begin hoorde, klonk het ook anders dan nu.  Of Marco Borsato.  Het blijft wel in dezelfde stijl, maar het wordt altijd beter.  Wij zijn nu echt aan ’t bouwen aan een beter repertoire.  Er zitten al een paar sterke nummers bij, van sommige kan ik zeggen ‘dat is echt mijn ding’.  Maar er zitten ook nummers bij, puur gekozen voor de ambiance. 

Ben je zelf nummers aan het schrijven?

Ik speel ondertussen een jaar gitaar en het is toch mijn ambitie om zelf nummers te schrijven.  Nu schrijf ik wel al mee met songwriters, ik heb mee geschreven aan ‘Stronger’ en aan ‘My Desire’.  Ik kijk uit naar een nog betere toekomst, nog meer fans (lacht). 

Je hebt toch op korte tijd veel succes gekregen.  Is het moeilijk om niet naast je schoenen te lopen?

Ik heb daar eigenlijk nooit problemen mee gehad.  Een duurdere auto heb ik me wel aangeschaft, maar niet om te zeggen ‘kijk naar mij’.  Dat is puur omwille van mijn passie voor auto’s.  Ik ben geboren in een soort van autowereld, mijn papa is mecanicien.  Ik zit dus al van kleinsaf tussen de auto’s.  Ik snap dat mensen zeggen ‘amai, zo een chique wagen’, maar het is een leasing.  Nee, ik heb nooit de intentie gehad om naast mijn schoenen te gaan lopen, ik heb me zelfs minderwaardig gevoeld tov een andere artiest. 

Wil je je soms wegsteken voor de mensen?

In Geraardsbergen is men het gewoon dat ik hier rondloop.  Maar als ik ergens anders kom, hoor ik ze fluisteren ‘Dat is Dean’ (lacht).  Het valt goed mee, maar als het te extreem wordt, is het niet meer plezant. 

Hoe zit het met je privéleven?  Nog geen zin om vader te worden?

Dat is nog een beetje vroeg voor mij (lacht).  Het zou wel kunnen, maar voorlopig nog niet.  Ik heb er wel al veel aan gedacht. 

Op lange termijn staan kindjes dus wel op je verlanglijstje?

Zeker!  Tussen mijn 25^ste en mijn 30^ste zou ik toch graag ne kleine krijgen (lacht).

Daar kijken we al naar uit!

De nummer 1 van de Vlaamse Top 10, schlagerzanger Christoff, kwam in de Free Record Shop in Aalst zeer graag zijn nagelnieuwe album voorstellen.  ‘1001 nachten’ ligt vanaf 11 juli in de winkels maar ging reeds in pre sale vanavond in Aalst. 

Zeer veel enthousiaste fans kwamen opdagen om Christoff toe te juichen, er zaten zelfs al mensen om 15u30 op de trapjes aan het podium op hun grote idool te wachten… Dit terwijl het pas om 18u begon en het stikkend warm was in het etablissement… Nu goed, Christoff is iemand met veel fans, trouwe fans en trotse fans. 

En terecht… Hij bracht een showcase van enkele liedjes uit zijn nieuwe album.  En het mag gezegd zijn, het klonk zeer goed!  De dynamiek en het enthousiasme dat van Christoff uitstraalde, deed iedereen spontaan in het ritme meeklappen, deed iedereen glunderen.  Kindjes werden in de lucht gestoken om mee te zwieren, zelfs een hond ging de hoogte in! 

Na het extra nummer – en tevens zijn nieuwe single – ‘Miljonair’, nam Christoff nog uitgebreid de tijd om de immense rij fans van een handtekening en foto te voorzien.  Wie geluk had, kreeg zelfs een klinkende zoen!  Maar allemaal werden ze sowieso bediend van zijn warme glimlach.

Klasse, die Christoff!

                                                                                                                                                                                Tekst: Kim Wauters 

Niels Destadsbader is goed bezig met uit te groeien tot HET meisjesidool van 2009.  Bij Steracteur Sterartiest scoorde hij uitstekend bij het jongere publiek… en gillende tienermeisjes vinden hem ‘de max’.  Graag informeerde ik bij Niels naar zijn plannen, nu zijn eerste single ‘Jij bent van mij’ in de winkels ligt…

Je zit bij Studio 100, wil je de nieuwe mannelijke K3 op je eentje worden?  Een echt kinderpubliek aanspreken?

Nee, zeker niet.  Het is inderdaad zo dat Studio 100 vooral dingen doet voor kinderen.  Maar mij kan je eerder vergelijken met Free Souffriau.  We rekenen uiteraard wel kinderen en jongeren mee in onze doelgroep.  Maar zowel deze single als de volgende singles zijn ook gericht op volwassenen.

Ben je nog op zoek naar je muziekstijl of is dit het?

Ik ben nog heel jong, het is mijn eerste single, dus ik denk dat het logisch is dat we nog wat moeten zoeken welke richting ik best uitga.  Ik vind deze eerste single leuk, maar als we de komende weken gaan samenzitten om nummers te schrijven, zou ik graag hebben dat het nog iets meer Niels Destadsbader gaat worden.  Dat heeft te maken met muziek, met teksten.  Ik ga proberen om daar zelf zoveel mogelijk bij betrokken te zijn.  Ik ben er zeker van dat mijn stijl dus nog zal evolueren.  Deze single is meer gericht op jongeren maar ik wil ook zeker een breder publiek aanspreken met mijn volgende singles. 

Heb je het gevoel dat de mensen jou al zien als Niels Destadsbader of zien ze jou nog als Suske of Niels uit Steracteur Sterartiest?

Ik heb inderdaad Suske gespeeld in Suske & Wiske, heb een rol gehad in Familie, maar het voordeel is dat de meeste mensen mij hebben leren kennen als Niels in Steracteur Sterartiest. De meeste mensen spreken mij dan ook aan als Niels.  Dat is natuurlijk een groot voordeel als je een single gaat uitbrengen.  Voor kinderen is dat anders, het is moeilijk om ‘Amika’ (waar Niels de rol van Olivier op zich neemt, nvdr) van dit gescheiden te houden.  Daarom dat ik ook wil dat de volgende plaat nog meer Niels Destadsbader wordt, want ik sta hier natuurlijk niet als een figuur maar als mezelf. 

Wij voorspellen Niels nog een succesvolle toekomst!

Broodje Brussel is een fijn concept: voor wie in Brussel werkt en elke dag niets anders doet dan van de trein rechtstreeks het kantoor binnenwandelen en ’s avonds weer van kantoor de trein op, is er een fijne doorbreking van de sleur… Broodje Brussel!  Om de twee weken gaf de voorbije maanden een artiest het beste van zichzelf in de Jazz Club in de Steenstraat.  Dit alles wordt georganiseerd door de Ancienne Belgique.  Het optreden gaat door tijdens de middagpauze, ideaal dus om je boterhammetjes op te eten terwijl je geniet van een mooi concert.

Als start van de vakantie (tijdens de zomer ligt Broodje Brussel twee maanden stil) mocht een klepper van formaat optreden in de oergezellige club.  Stan Van Samang bracht een akoestische set van 10 nummers, begeleid door Eric Melaerts op de gitaar en backings. 

We hebben Stan ondertussen al op vele podia aan het werk gezien maar deze middag wist hij ons toch opnieuw te verrassen!  De zeer intieme sfeer van de jazzclub, twee mannen aan de gitaar en uitstekende vocals, zorgden voor een fijn optreden.  Dat Stan en Eric hele goeie maatjes zijn, kwam ook duidelijk naar voor en het droeg bij tot een optreden waar het publiek hartelijk kon lachen om de teksten tussendoor.  Geen voorgekauwde verhaaltjes maar spontane interactie tussen Eric en Stan die zich als een echte Gaston en Leo door de bindteksten fietsten. 

Er was erg veel volk afgezakt naar het gezellig clubje… velen onder hen konden helaas niet meer binnen en dus dit fijne optreden niet meepikken.  Stan was dan ook gecharmeerd dat zijn publiek er voor koos om in hete temperaturen van zijn optreden te genieten in plaats van verkoeling te zoeken op een terrasje in de schaduw.  Hij had het zelf trouwens ook erg warm… bij zo een temperaturen onder spots staan, niet simpel… Het publiek had duidelijk ook niet veel last van de warmte, het genoot zichtbaar, klapte enthousiast mee met de liedjes en luisterde muisstil naar de trage nummers. 

Eric vertelde ons achteraf dat hij in het najaar met Stan nog meer van die akoestische optredens gaat doen.  Kleinere clubs, en gewoon Stan en Eric aan de gitaar.  Daar kijken we bij deze al ongelofelijk naar uit…