Make A Wish, de organisatie die wensen van levensbedreigend zieke kindjes vervult, had zondagavond weer een fantastisch initiatief in petto. De Clouseau-broertjes mochten hun zomertour afsluiten in Cultureel Centrum De Spil in Roeselare. Zij traden speciaal op voor Make A Wish, waar Kris Wauters trouwens al jaren peter van is.
Voor het concert had een meet en greet plaats tussen Koen en Kris en enkele kindjes.
De vriendelijke mensen van de organisatie verdienden trouwens een grote pluim: ze zorgden ervoor dat de avond vlekkeloos verliep, ondanks de veranderingen in schema. Ze genoten dan ook terecht met volle teugen van het concert. Sommigen waagden zich zelfs aan een slow!
Clouseau gaf met ‘En Dans’ de schitterende aftrap van een twee uur durend concert. De vonken en het vuur spetterden er af, het hele concert lang. Dat de broertjes ook deze zomer weer duidelijk top waren, bewezen ze gisteren. En dat Koen Wauters na 20 jaar nog even goed in de markt ligt, was duidelijk aan het gegil te horen… Hij blijft steeds die natuurlijke charme behouden, die eeuwige doordringende blik. Getrouwd en papa van twee kindjes… een ‘oude’ vos verliest zijn haren maar niet zijn streken... althans niet op het podium!
Vele uptempo nummers wisselden enkele trage nummers af, maar één voor één sloegen ze in als een bom. Het was het Sportpaleis in miniformaat: dolenthousiaste fans, jong, oud.. en Koen en Kris in topvorm! Ze genoten zichtbaar, ook de muzikanten hadden er zin in! Misschien ook omdat het de laatste was en er hier en daar enkele grappen uit de mouw werden geschud. Zo schotelde de crew hen een drankje met een vreemde smaak aan in plaats van het gebruikelijke wat: het zorgde voor hilariteit!!
Dat het de laatste van de zomer was, werd vooral duidelijk na de gebruikelijke bisnummers. Niet ‘Wat een leven’ was het einde van het concert, nee, ze kwamen nog eens terug… En hoe! De fans kregen als toemaatje maar liefst 5 extra nummers! Zeer spontaan werden de liedjes ingezet, zelfs Mary Lou passeerde de revue. De broertjes en de muzikanten maakten er een spelletje van: iemand zette de aanhef voor een song, en de andere moesten maar raden en volgen… Het ging soms al eens de mist in, maar dat maakte het net leuk en spontaan. Zo kregen we als toemaatje Mary Lou; Geef het op; Vanavond Ga ik Uit; Ik, jij, hij of zij en Anne.
Topklasse, daar in Roeselare! Dat belooft voor het Sportpaleis... Wij zijn er in december alvast bij!

Gisteren vond, onder helaas minder belangstelling dan gehoopt, het BOKS Gala plaats in Het Tolhuis in Gent. Het concept was simpel: er hadden korte boksmatchen plaats tussen echte boksers, maar daarnaast ook tussen een aantal BV’s, die op hun beurt becommentarieerd werden door weer andere BV’s. Afgesloten werd er met een party, onder muzikale begeleiding van DJ’s Axel Daeseleire en Roel Vanderstukken.

De BV-matchen trokken uiteraard vooral onze aandacht, en dat was in ieder geval een fijn staaltje amusement. Herr Seele diende zich op voorhand al aan met een blauw oog, en de match tussen hem en Neveneffect Lieven Scheire was dan ook vooral een rondje ‘draaien’. Scheire had weliswaar les gekregen van boksheld Freddy De Kerpel, maar vermits Herr Seele deze niet had gehad, werd het geen echt bokstoneeltje. Maar wel leuk.

Patrick De Witte en comedian Steven Goeghebeur maakten er een behoorlijke match van, maar vooral de commentaar van de burgemeester van Gent, Daniël Termont, zorgde voor fijne momenten.

Wim Soutaer en Sven Eeckman kwamen met voorbedachte rade hun commentator Bart De Wever uitdagen: ze verschenen allebei met een tricolore hoed in de ring en overhandigden een Belgische vlag aan De Wever. Het mag geen verrassing wezen dat beide BV-boksers pittig commentaar van De Wever naar hun hoofd geslingerd kregen. Ze werden trouwens uitgeschakeld voor onsportief gedrag en kregen er nog een mep van Freddy De Kerpel bovenop!

Het politieke duel tussen Matthias De Clercq en Guy Reynebeau werd met veel bravoure uitgevochten. Blauw – rood tegenstelling was constant aanwezig, maar we kregen een onbesliste strijd.

Als laatste mocht de peter van de organisatie, Jan Schepens, aantreden met Kaye Styles. Het werd een redelijk ernstig gevecht, waarin vooral Kaye Styles zich een heel klein beetje kenner toonde. Hij bezorgde Schepens rake klappen… Schepens wil nooit meer boksen, nooit meer…

Een leuke avond waarvan de opbrengst naar BOKS vzw ging, de Belgische Organisatie voor Kinderen met een Stofwisselingsziekte.

De tweede Nacht van Jabbeke werd met veel trom aangekondigd… Reclame geslaagd, het volk was zaterdag talrijk aanwezig.

Lag het aan de affiche?  De Romeo’s, Lasgo en Stan Van Samang moesten zorgen voor een avond topentertainment.  Of was het eerder het feit dat je deze drie namen gratis aan het werk kon zien?  Dit in combinatie met een mooie zomeravond…

De Romeo’s stonden vorig jaar al eens op het Jabbeekse podium, maar om 1u ’s nachts.  Velen waren toen al naar huis, daarom kregen de drie jongeheren een mooie herkansing.  Dat dit terecht was, bewezen ze door anderhalf uur een vat vol energie op het publiek los te laten.  Gunther Levi, Chris Van Tongelen en de recent veelbesproken Davy Gilles verschenen in kostuum en met bruin gelakte schoenen op de bühne. Iedereen werd meteen meegezogen in de ambiance.  Om maar een voorbeeld te geven: de klassieker ‘Celebrations’ kan dikwijls nogal klef gaan klinken door covergroepen, maar De Romeo’s maakten er een fijne versie van.  De kracht van de drie vrouwenverleiders zat in hun aanstekelijk enthousiasme, hun uitstraling… en er werden zowaar choreografieën gebracht.  Zeer amusant!  Daarnaast werden de meeste liedjes nooit volledig gespeeld, het was voornamelijk één grote mix.  En dat maakte dat je constant verrast werd door nieuwe herkenbare liedjes.

Dat Davy Gilles trouwens geen enkel probleem had met de geruchten die over hem de ronde doen (hij zou een kind verwekt hebben bij een fan, nvdr), bewees hij door hen lachend aan te raden niet dichterbij te komen…  ‘Ik heb al genoeg miserie’… Tja, ze heten dan ook niet voor niets De Romeo’s natuurlijk…

Na dit mannelijk uitstapje werd het hoog tijd om wat vrouwelijk geweld op het publiek te katapulteren. Daarvoor werd Lasgo aangewend… Jelle Van Dael toverde met twee bevallige danseressen de weide van Jabbeke om tot een heuse discotheek… Dat Jelle geen katje is om zonder handschoenen aan te pakken, weten we intussen al langer, maar ook haar danseressen wisten duidelijk van wanten.  Een choreografie om u tegen te zeggen, en Jelle was ook duidelijk in topvorm.  Ze had duidelijk wat last met haar afschuivend topje tot groot jolijt van de mannelijke toeschouwers…  Tevergeefs, ze kregen niets te zien, zo professioneel is ze wel! Jammer dat hun set zo kort was, het publiek lustte er duidelijk nog pap van.  Er werd oprecht ‘we want more’ geroepen en Lasgo bracht met evenveel enthousiasme nog eens hun laatste single. 

De hekkensluiter van dienst, publiekslieveling Stan Van Samang, verscheen met een kort geknipt kopje op het podium.  Deze zomer had hij zijn haar moeten laten knippen voor een gastrol in de vtm-serie Zone Stad.  Omdat dit kapsel absoluut zijn ding niet was, liet hij het daarna maar helemaal afsnijden… Maar Stan met een kale knikker… Dat deelde hij liever niet met het publiek en daarom verscheen hij de voorbije weken overal met pet.  Op de Nacht van Jabbeke liet hij zichzelf weer in vol ornaat zien… Zijn haar heeft nog een lange weg te gaan, maar het groeit… Nu goed, dit is uiteraard volledig ondergeschikt aan de prestaties… Een goeie show neerzetten, daar draaide het om.  Het zat Stan helaas niet mee: Jabbeke bezorgde hem slechte klank en daardoor hebben we Stan al beter gezien.  Sowieso was het een niet te versmaden show, Stan is en blijft één brok pure adrenaline op het podium.  Dat enthousiasme, de kracht, die energie, die passie… Het podium daverde, twee flesjes water overleefden zijn hevigheid niet… Een slipje werd het podium opgekeild… Met andere woorden, Stan Van Samang liet een tevreden publiek achter.

Kathleen van K3, zoals we ze nu nog steeds noemen, was met haar nieuwe single Zumba Yade te gast in de allereerste Hit the road.  Wij polsten even naar haar gevoelens als solozangeres.

Hoe voelt het om de laatste K3-restanten van je af te gooien en je eigen soloproject nu definitief te starten?

Goh, ik moet eerlijk zeggen dat ik Karen en Kristel vandaag toch wel erg mis, hoor.  Ook al heb ik vijf fantastische dansers die ook heel veel lachen en plezier maken, maar Karen en Kristel kan je natuurlijk niet vervangen.

Onlangs schreef een weekblad negatieve dingen over de vriendschap tussen jou en de andere K3’tjes…

Wie gisteren het afscheidsconcert in Ahoy heeft gezien, weet wel beter, er is allemaal niks van aan!

Je eerste single is een liedje dat eigenlijk in het verlengde ligt van de stijl van K3.  Denk je niet dat het zo moeilijker gaat zijn om het K3-imago van je af te schudden?

Oh, maar dat is helemaal mijn bedoeling niet.  We zijn gewoon op zoek gegaan naar een liedje voor Unicef, dat moest over de kinderrechten gaan.  En ik hou sowieso van Afrika.  Het was ook al lang mijn droom om eens iets met een gospelkoor te doen. 

Is het de bedoeling dat je liedjes voor kinderen blijft maken?

Nee, niet echt, maar ik vind het wel belangrijk dat kindjes me leuk blijven vinden.  Ik heb dat tien jaar gedaan, ik kan dat niet zomaar uitwissen.

Ga je nu verschillende muziekstijlen uitproberen?

Ik moet toegeven, een tweede single heb ik nog niet.  We zijn nog een beetje aan het zoeken hoe of wat.  Maar ik blijf ondertussen wel zingen!  Ik plan ook niet te lang op voorhand, want da’s één van de redenen waarom ik bij K3 gestopt ben.  We zien eerst wel hoe deze single loopt en misschien gaat het wel beter dan ik ooit gehoopt had.

Een naam die we tegenwoordig overal zien terugkomen, is The Ditch.  Met hun single ‘In This World’ staan Anthony, Kristof, Sven en Raymond ook op het grote podium van Hit The Road.  Perfect om de fijne bende een paar vraagjes te stellen. 

Hoe voelt het om in de eerste Hit The Road van de geschiedenis te staan?

Leuk!  Het is mooi weer, grote opkomst, toffe sfeer.  En het is de eerste keer dat we onze single in ’t groot naar buiten brengen.

De verwachtingen zijn hoog gespannen? 

Die zijn altijd hoog gespannen.  Wij zijn nog geen grote naam in muziekland dus we moeten hard werken om de mensen te overtuigen.

Jullie worden tegenwoordig goed gepromoot, jullie duiken overal verwacht en onverwacht op? (The Ditch was hier als vervanger voor de Nederlandse Esmée Denters, die verstek liet gaan, nvdr)

Ja, we zijn heel blij dat we die kansen krijgen en dat we onze single aan zoveel mensen mogen laten horen.

Ligt het feit dat er iemand van jullie aan K3 gelinkt wordt, aan de basis van jullie succes?

Nee, dat denken we niet.  Dat doet er op dit punt niet meer toe, wie er met wie is.  Het zou maar erg zijn dat een platenmaatschappij zoveel tijd en geld steekt in een groep omdat de drummer toevallig het lief is van Karen van K3.

Hoe lang zijn jullie al bezig?

Ondertussen is dat toch een jaar of 4. En al 3 jaar full time met Raymond bij.

Is jullie muziekstijl veranderd tegenover het begin?

Onze sound is zeker gegroeid.  Sinds Raymond er bij is, die zelf de nummers schrijft, merk je toch dat er een groeiproces is geweest. 

Wordt er van bovenhand niet geopperd om een andere stijl te kiezen?

Nee, en dat zou ook geen goed idee zijn om dat te doen.  Als we zouden moeten veranderen, dan zijn we onszelf niet meer, dan zijn we The Ditch niet meer.  Er is ook geen sprake van een andere stijl te moeten kiezen: de mensen van de platenmaatschappij zijn heel tevreden over ons. Het is ook iets anders dan wat je tegenwoordig op de radio hoort.  We zijn de platenfirma erg dankbaar dat we ons ding mogen doen!

Jullie zijn nu zoveel bekender… Heeft dat een grote impact op jullie leven?

Nee, eigenlijk niet.  We zijn veel meer weg van thuis, zijn dagelijks met muziek bezig, maar of dat zo een grote impact heeft?  We hebben allemaal partners die dat zeer goed begrijpen en ons daarin steunen.  Dat is ook nodig.

Het full album van The Ditch verschijnt op 31 augustus.

 
Interview: Kim Wauters
Foto: Sabrina Wille

Op de eerste Hit The Road van deze zomer was ook Jameerah te gast… Die naam zegt u misschien niets… Tanja Dexters en haar nieuwe girlsband doet waarschijnlijk al meer een belletje rinkelen.  Vier meiden die de wereld veroveren maar vooral niet willen vergeleken worden met de Spice Girls of de Pussycat Dolls… Ik mocht hen interviewen, maar voorwaarde was wel dat het interview in het Engels zou doorgaan, vermits één van de leden Engels praat.  Voor mij geen probleem, maar het moet gezegd zijn dat Tanja Dexters meer een vervlaamst Engels in de mond nam, en bovendien het Engels sprekende groepslid werkelijk geen halve letter heeft gezegd… In ieder geval, wij zijn hier in Vlaanderen, dus ik vertaal met plezier het interview naar het Nederlands…

Jasmine, jij hebt al een zoontje, is het niet moeilijk om je gezinsleven te combineren met de ambitie om muzikaal de wereld te veroveren?

Jasmine: Nee, we hebben dit goed besproken met het management en de rest van de groep.  Ik ben ook al lang bezig, en van zodra mijn baby geboren was, nam ik hem overal mee.  Zoiets hangt af van je eigen attitude: als je zelf flexibel bent, is je kind dat ook. 

Tanja: Toen we elkaar voor het eerst ontmoetten, was haar kindje ook mee, en die trok zijn plan.

Er is dus van het management uit geen verbod om zwanger te worden?

Tanja: Ik denk dat we voorbeelden genoeg hebben waar we hebben gezien dat zoiets de carrière niet hoeft te schaden.  Kijk maar naar K3 en Atomic Kitten.  Het is volgens mij zelfs net het omgekeerde: mensen respecteren het, het is deel van het vrouw zijn. 

Leggen jullie zelf een serieuze druk op de groep om nu al te gaan uitschreeuwen dat jullie de wereld willen veroveren?

Jasmine: Volgens mij wil iedereen wel de wereld veroveren. 

Tanja: Iedereen met dromen en ambitie in de showbizz wil aan de top staan.

Elisa: Jasmine zei in het verleden al eens ‘the sky is the limit’ en dat is het idee dat we alle vier willen volgen. 

Tanja: Als je wilt hoger geraken, moet je ook op een hoog niveau jezelf al in gedachten zien om daar naartoe te kunnen werken. 

Jasmine: We zijn ook een internationale band, we hebben al internationale dingen gedaan.  We zijn ook gestart in het buitenland en komen nu naar ons eigen land. 

Is het moeilijk om van nul af aan te beginnen, zorgen dat de mensen ‘Jameerah’ leren kennen?

Jasmine: Iedereen heeft al zijn eigen carrière in zijn eigen land, dus die basis is er al.  Mensen kennen ons al als individuen, maar nu vormen we een groep. 

Tanja: Het is niet dat we nog nooit op een podium gestaan hebben, we weten hoe dat is, maar als groep ergens staan, dat is wel nieuw voor ons.

Is het niet moeilijk voor de rest van de groep dat er moet gevochten worden tegen het vooroordeel dat ontstaan is op Eurosong, waar gezegd werd dat Tanja niet kan zingen?

Tanja: Ik denk dat iedereen dat ondertussen wel vergeten is.  Dat heeft niets met Jameerah te maken.

Is Eurosong iets wat jullie als groep ook wel zouden willen doen?  Willen jullie alles doen?

Tanja: Wat we vooral willen, is ons geweldig amuseren, er als groep staan.  Ik wil veel optredens doen, handtekeningen geven, fotoshoots doen, naar het buitenland gaan, bij het publiek zijn. 

Jasmine: Ons basisidee is ‘samen plezier maken’.

Kenden jullie elkaar al van voor er sprake was van Jameerah?

Tanja: Nee, niet echt.

Was dat niet riskant, zo vier vrouwen ondereen? Dat kan al ’s mislopen.

Tanja: We hebben elkaar eerst ‘gegoogled’ (algemene hilariteit)  Nee, het klikte meteen van in het begin, we beseffen wel dat we daarin veel geluk hebben.  Soms kan het eerst wel goed gaan, maar al snel ga je je toch ergeren aan elkaar.  In ons geval is dat niet zo, het gaat zelfs altijd maar beter.  We kunnen goed met elkaar praten, delen veel…

Jasmine: … delen alle ervaringen (algemeen gelach).

Dat is interessant!

Tanja: Als er een probleem is, zijn we allemaal volwassen genoeg om dat meteen uit te praten.  Zelfs ik (lacht).

Interview: Kim Wauters
Foto: Sabrina Wille

Hit The Road gaf zijn kick off in Geraardsbergen en natuurlijk kon daar de grootste lieveling van de stad niet ontbreken.  Dean stond ook op de affiche en genoot zichtbaar!  Hij liep al van in de vroege namiddag backstage rond en nam dan ook uitgebreid de tijd om op mijn vragenvuur te antwoorden.

Hoe voelt het om hier in Geraardsbergen op te treden voor je eigen volk?

Ik vind dat heel tof.  Had ik niet mogen meedoen, zou ik echt wel heel kwaad geweest zijn op VTM (lacht).  Neenee, ik ben echt blij dat ze er mij hebben ingestoken.  Ik denk ook wel dat de stad Geraardsbergen en de mensen wilden dat ik er bij zou zijn.  Ze hebben mij hier altijd gesteund, in goede en kwade dagen (lacht).

Zullen er veel mensen zijn die je kent?

Sowieso.  Bijna iedereen zal er zijn.  Mijn vaste fankern staat nu al voor het podium, die mensen zijn er elk optreden bij. 

Ben je nerveuzer als je weet dat je vrienden en familie in het publiek staan?

Nee, juist niet.  Ik voel mij veel meer op mijn gemak, heb geen zenuwen.  Het is ook live zingen.  Bij Tien Om Te Zien was het playback maar nu is het live on tape. 

Heb je al opgetreden in Geraardsbergen?

Al dikwijls.  Mijn eerste zomer dat ik optredens had, stond ik hier bij een groot feest op de markt.  Het hele plein stond vol.  Ook tijdens Idool heb ik hier gestaan, dat was een mooie ervaring. 

Je nieuwe cd ‘Desire’ zat voor 5 euro bij de Joepie.  Zijn die lezers echt jouw doelpubliek? 

Het grootste deel wel, maar dat wil niet zeggen dat oudere mensen de cd niet mogen kopen (lacht).  Ik had onlangs een signeersessie en de mensen die daar naartoe kwamen, was 1/3^e jeugd maar 2/3^e oudere mensen.  Zelfs mensen van boven de 60-70 jaar.  We hebben mijn nieuwe album vooral bij Joepie gestoken omdat het een promoalbum is, ik heb een nieuw repertoire en hoe meer mensen mijn cd in huis hebben, hoe beter.  Het is niet dat een artiest in Vlaanderen rijk wordt van zijn albumverkoop.  Ik ben blij dat Joepie ons deze unieke kans geeft. 

Is dit nu je definitieve muziekstijl?

Nee, mijn definitieve muziekstijl is het niet.  Als je Clouseau in het begin hoorde, klonk het ook anders dan nu.  Of Marco Borsato.  Het blijft wel in dezelfde stijl, maar het wordt altijd beter.  Wij zijn nu echt aan ’t bouwen aan een beter repertoire.  Er zitten al een paar sterke nummers bij, van sommige kan ik zeggen ‘dat is echt mijn ding’.  Maar er zitten ook nummers bij, puur gekozen voor de ambiance. 

Ben je zelf nummers aan het schrijven?

Ik speel ondertussen een jaar gitaar en het is toch mijn ambitie om zelf nummers te schrijven.  Nu schrijf ik wel al mee met songwriters, ik heb mee geschreven aan ‘Stronger’ en aan ‘My Desire’.  Ik kijk uit naar een nog betere toekomst, nog meer fans (lacht). 

Je hebt toch op korte tijd veel succes gekregen.  Is het moeilijk om niet naast je schoenen te lopen?

Ik heb daar eigenlijk nooit problemen mee gehad.  Een duurdere auto heb ik me wel aangeschaft, maar niet om te zeggen ‘kijk naar mij’.  Dat is puur omwille van mijn passie voor auto’s.  Ik ben geboren in een soort van autowereld, mijn papa is mecanicien.  Ik zit dus al van kleinsaf tussen de auto’s.  Ik snap dat mensen zeggen ‘amai, zo een chique wagen’, maar het is een leasing.  Nee, ik heb nooit de intentie gehad om naast mijn schoenen te gaan lopen, ik heb me zelfs minderwaardig gevoeld tov een andere artiest. 

Wil je je soms wegsteken voor de mensen?

In Geraardsbergen is men het gewoon dat ik hier rondloop.  Maar als ik ergens anders kom, hoor ik ze fluisteren ‘Dat is Dean’ (lacht).  Het valt goed mee, maar als het te extreem wordt, is het niet meer plezant. 

Hoe zit het met je privéleven?  Nog geen zin om vader te worden?

Dat is nog een beetje vroeg voor mij (lacht).  Het zou wel kunnen, maar voorlopig nog niet.  Ik heb er wel al veel aan gedacht. 

Op lange termijn staan kindjes dus wel op je verlanglijstje?

Zeker!  Tussen mijn 25^ste en mijn 30^ste zou ik toch graag ne kleine krijgen (lacht).

Daar kijken we al naar uit!

De nummer 1 van de Vlaamse Top 10, schlagerzanger Christoff, kwam in de Free Record Shop in Aalst zeer graag zijn nagelnieuwe album voorstellen.  ‘1001 nachten’ ligt vanaf 11 juli in de winkels maar ging reeds in pre sale vanavond in Aalst. 

Zeer veel enthousiaste fans kwamen opdagen om Christoff toe te juichen, er zaten zelfs al mensen om 15u30 op de trapjes aan het podium op hun grote idool te wachten… Dit terwijl het pas om 18u begon en het stikkend warm was in het etablissement… Nu goed, Christoff is iemand met veel fans, trouwe fans en trotse fans. 

En terecht… Hij bracht een showcase van enkele liedjes uit zijn nieuwe album.  En het mag gezegd zijn, het klonk zeer goed!  De dynamiek en het enthousiasme dat van Christoff uitstraalde, deed iedereen spontaan in het ritme meeklappen, deed iedereen glunderen.  Kindjes werden in de lucht gestoken om mee te zwieren, zelfs een hond ging de hoogte in! 

Na het extra nummer – en tevens zijn nieuwe single – ‘Miljonair’, nam Christoff nog uitgebreid de tijd om de immense rij fans van een handtekening en foto te voorzien.  Wie geluk had, kreeg zelfs een klinkende zoen!  Maar allemaal werden ze sowieso bediend van zijn warme glimlach.

Klasse, die Christoff!

                                                                                                                                                                                Tekst: Kim Wauters 

Niels Destadsbader is goed bezig met uit te groeien tot HET meisjesidool van 2009.  Bij Steracteur Sterartiest scoorde hij uitstekend bij het jongere publiek… en gillende tienermeisjes vinden hem ‘de max’.  Graag informeerde ik bij Niels naar zijn plannen, nu zijn eerste single ‘Jij bent van mij’ in de winkels ligt…

Je zit bij Studio 100, wil je de nieuwe mannelijke K3 op je eentje worden?  Een echt kinderpubliek aanspreken?

Nee, zeker niet.  Het is inderdaad zo dat Studio 100 vooral dingen doet voor kinderen.  Maar mij kan je eerder vergelijken met Free Souffriau.  We rekenen uiteraard wel kinderen en jongeren mee in onze doelgroep.  Maar zowel deze single als de volgende singles zijn ook gericht op volwassenen.

Ben je nog op zoek naar je muziekstijl of is dit het?

Ik ben nog heel jong, het is mijn eerste single, dus ik denk dat het logisch is dat we nog wat moeten zoeken welke richting ik best uitga.  Ik vind deze eerste single leuk, maar als we de komende weken gaan samenzitten om nummers te schrijven, zou ik graag hebben dat het nog iets meer Niels Destadsbader gaat worden.  Dat heeft te maken met muziek, met teksten.  Ik ga proberen om daar zelf zoveel mogelijk bij betrokken te zijn.  Ik ben er zeker van dat mijn stijl dus nog zal evolueren.  Deze single is meer gericht op jongeren maar ik wil ook zeker een breder publiek aanspreken met mijn volgende singles. 

Heb je het gevoel dat de mensen jou al zien als Niels Destadsbader of zien ze jou nog als Suske of Niels uit Steracteur Sterartiest?

Ik heb inderdaad Suske gespeeld in Suske & Wiske, heb een rol gehad in Familie, maar het voordeel is dat de meeste mensen mij hebben leren kennen als Niels in Steracteur Sterartiest. De meeste mensen spreken mij dan ook aan als Niels.  Dat is natuurlijk een groot voordeel als je een single gaat uitbrengen.  Voor kinderen is dat anders, het is moeilijk om ‘Amika’ (waar Niels de rol van Olivier op zich neemt, nvdr) van dit gescheiden te houden.  Daarom dat ik ook wil dat de volgende plaat nog meer Niels Destadsbader wordt, want ik sta hier natuurlijk niet als een figuur maar als mezelf. 

Wij voorspellen Niels nog een succesvolle toekomst!

Broodje Brussel is een fijn concept: voor wie in Brussel werkt en elke dag niets anders doet dan van de trein rechtstreeks het kantoor binnenwandelen en ’s avonds weer van kantoor de trein op, is er een fijne doorbreking van de sleur… Broodje Brussel!  Om de twee weken gaf de voorbije maanden een artiest het beste van zichzelf in de Jazz Club in de Steenstraat.  Dit alles wordt georganiseerd door de Ancienne Belgique.  Het optreden gaat door tijdens de middagpauze, ideaal dus om je boterhammetjes op te eten terwijl je geniet van een mooi concert.

Als start van de vakantie (tijdens de zomer ligt Broodje Brussel twee maanden stil) mocht een klepper van formaat optreden in de oergezellige club.  Stan Van Samang bracht een akoestische set van 10 nummers, begeleid door Eric Melaerts op de gitaar en backings. 

We hebben Stan ondertussen al op vele podia aan het werk gezien maar deze middag wist hij ons toch opnieuw te verrassen!  De zeer intieme sfeer van de jazzclub, twee mannen aan de gitaar en uitstekende vocals, zorgden voor een fijn optreden.  Dat Stan en Eric hele goeie maatjes zijn, kwam ook duidelijk naar voor en het droeg bij tot een optreden waar het publiek hartelijk kon lachen om de teksten tussendoor.  Geen voorgekauwde verhaaltjes maar spontane interactie tussen Eric en Stan die zich als een echte Gaston en Leo door de bindteksten fietsten. 

Er was erg veel volk afgezakt naar het gezellig clubje… velen onder hen konden helaas niet meer binnen en dus dit fijne optreden niet meepikken.  Stan was dan ook gecharmeerd dat zijn publiek er voor koos om in hete temperaturen van zijn optreden te genieten in plaats van verkoeling te zoeken op een terrasje in de schaduw.  Hij had het zelf trouwens ook erg warm… bij zo een temperaturen onder spots staan, niet simpel… Het publiek had duidelijk ook niet veel last van de warmte, het genoot zichtbaar, klapte enthousiast mee met de liedjes en luisterde muisstil naar de trage nummers. 

Eric vertelde ons achteraf dat hij in het najaar met Stan nog meer van die akoestische optredens gaat doen.  Kleinere clubs, en gewoon Stan en Eric aan de gitaar.  Daar kijken we bij deze al ongelofelijk naar uit…

Kate Ryan scoort.  Alweer.  Onze Vlaamse Madonna staat op het eerste Hit The Road-podium met haar nieuwe hit ‘Babacar’.  Ook in het buitenland loopt het lekker.  Reden genoeg om haar even voor een babbeltje aan de haak te slaan.

Alweer een hit te pakken.  Alles wat jij aanraakt, lijkt te veranderen in goud. 

Bah ja… We blijven bescheiden zeker? (lacht) 

Gaat het in het buitenland ook zo vlot?

Ja, we zijn net terug van Canada.  We hebben in Polen, Zweden en Spanje gezeten.  Engeland zijn we nu aan het veroveren.  Dus dat is allemaal heel goed. 

Blijft België prioritair?

Buitenland is heel belangrijk, maar België blijft voor mij zeker zo belangrijk.  Ik heb dit weekend vier optredens gehad in ons land.  Voor mijn eigen volk zingen, dat geeft toch een goed gevoel.  Ook weten dat je in je eigen bed kan liggen, dat is plezant.

Mis je soms niet het thuisgevoel?

Ik ben in de week meestal wel 1 of 2 dagen thuis en dat is voor mij genoeg.  Dan recupereer ik, zie ik mijn vrienden en familie. 

Je scoort voornamelijk met covers.  Wil je dit bewust blijven doen of heb je zin om zelf eens nummers te schrijven?

De nummers die geen covers waren, waren altijd mijn eigen nummers.  Maar de mensen kennen mij van mijn covers en dat is ondertussen ook mijn handelsmerk geworden.  In het buitenland is daar enorm veel vraag naar.  Ik voel mij daar ook goed bij en als je op een goeie manier covert, vind ik het niet erg om zoiets te doen.

Je liedjes zijn in het Frans.  Vanwaar die keuze?

Ik hou erg van de Franse taal.  Ik vind het mooi, ik zing daar graag in.  En in het buitenland wordt dat echt wel gesmaakt.

Heb je bijscholing Frans moeten volgen?

Mijn uitspraak is altijd heel goed geweest.  Maar ik heb wel een taalbad genomen, dat was nodig voor in het Franstalige gedeelte van Canada.  Voor interviews moest ik toch zien dat ik vlot Frans kon spreken. 

Heb je nog een slechte nasmaak van het Eurovisiesongfestival?

Nee, ik had mijn carrière daarvoor al, maar het blijft natuurlijk wel hangen.  Als ik dat nummertje speel, beginnen mensen direct de kniezwengel (lacht).

 Interview: Kim Wauters
Foto: Sabrina Wille

Tatyana Storm: ‘Mijn droom komt uit’

Tatyana Storm is een nieuwe naam in de Vlaamse showbizz maar ongetwijfeld eentje waar we nog veel zullen van horen.  Zij werd derde in het één-programma ‘Zo is er maar één’ en toert daarmee deze zomer ook door Vlaanderen.  De Aalsterse sympathieke jongedame heeft net haar nieuwe single en album ‘De Ware’ uit.  Achter de schermen van Hit The Road polste ik naar haar succes. 

Je bent plots erg bekend geworden, is dat niet wennen?

Dat is zeker wennen.  Mensen gaan je op straat herkennen of je naam roepen, en zelfs aanspreken.  Ik vind dat heel tof!  Het is tenslotte iets waar ik als kind altijd al van gedroomd heb, maar waarvan ik dacht dat het nooit zou uitkomen. 

Had je deze impact verwacht?

Niet toen ik mij inschreef voor ‘Zo is er maar één’. Ik had ook nooit gedacht dat ik zo ver zou geraken.  Ik was sowieso wel al met mijn single ‘Laat me vrij’ op de radio te horen, maar mensen kunnen daar geen gezicht op plakken.  Sinds ik op tv kom, herkent iedereen me, en dat had ik niet verwacht. 

Je kan nog veilig over straat lopen?

Ja tuurlijk, zo erg is het nog niet (lacht).  Er spreekt mij af en toe eens iemand aan, maar ik vind dat niet erg, want ik ben zelf een babbelaar (lacht). 

Je kwam in alle afleveringen van ‘Zo is er maar één’ voor, herbekijk je die allemaal? 

Ja, ik nam het elke week op, om mezelf te evalueren.  Ik vond dat ook nodig, want ik heb op korte tijd heel veel moeten leren.  Er waren altijd dingen die beter konden, bijvoorbeeld tikjes geven op de micro, dat mocht niet.  Nu evalueer ik mezelf nog steeds.  Het is niet omdat ik een beetje bekend ben, dat ik moet stoppen met mijn lessen, dat het nu allemaal vanzelf zou gaan.  Ik volg zangles bij David Davidse, ik volg logopedie, ik moet eraan blijven werken.  Ik ben nogal een kritische, een Pietje Precies, ik wil dan ook dat alles in orde is. 

Ben je dan tevreden als je jezelf bezig ziet?

Ik zie nog steeds dingen die beter kunnen, maar veel mensen zeggen dat ik in stijgende lijn gegroeid ben.  Over het algemeen ben ik wel tevreden.

Is je nieuwe single je definitieve muziekstijl of ben je nog aan het zoeken?

Ik zoek niet meer, dit is wat ik echt wil doen, dit is mijn ding.  Pop-rock-country wil ik altijd blijven doen.  En in het Nederlands!  Het is van in het begin een bewuste keuze geweest.  Het is bovendien een gat in de markt want het doet nog niemand hier in België.  Het is muziek wat de mensen opzweept. Op mijn optredens zie ik dat de mensen dat echt graag horen, het is eens iets anders. 

Je hebt er wel durf voor nodig om die stijl te kiezen…

Inderdaad.  Je weet niet op voorhand hoe daarop zal gereageerd worden.  Sommigen vroegen zich af of het mij wel ging lukken.  Blijkbaar wel (lacht).  In de nieuwe Tien Om Te Zien mogen staan, is trouwens ook al een droom die voor mij uitkomt.

Heb je al veel optredens?

Ja, toch wel.  Door de impact van ‘Zo is er maar één’ komen die heel vlotjes binnen.  Ik heb dit weekend nog twee optredens na elkaar gedaan.  Je zal misschien zeggen dat dat niet veel is, maar voor mij is dat al heel wat. 

Is het de bedoeling om van je muziek te gaan leven?

Ja, ik zou er toch graag mijn hoofdberoep van maken.  Of het zal lukken, weet ik niet, dat zal de toekomst moeten uitwijzen. 

Je hebt een full cd uit?

Ja, die ligt sinds 19 juni in de winkels.  We hebben heel de maand januari opgenomen in de studio.  Ik ben heel fier op het resultaat (trots).  De mensen die hem kopen,vinden het ook een hele goeie cd. 

Je hebt een tijd erg dicht bij Yasmine gestaan… 

Ik was erg geschrokken toen ik het nieuws van haar overlijden vernam.  We wisten allemaal dat ze een beetje triestig rondliep op ‘Zo is er maar één’, maar zoiets had niemand verwacht.  Wij hebben ze gekend maar voor mensen die haar nog veel beter gekend hebben, is het veel erger, het is voor mij al zo erg… Het was ook een beetje raar om zaterdag de Zo is er maar één-toer te starten.  Yasmine zou normaal gezien de show presenteren, dus dat was een domper op de sfeer.  We moeten ons allemaal neerleggen bij haar beslissing, ze heeft er tenslotte zelf voor gekozen… 
Ze heeft me heel hard geholpen tijdens ‘Zo is er maar één’…  Niet alleen mezelf, hoor, ze was een steun en toeverlaat voor alle kandidaten.  Ze heeft ons veel tips gegeven, ons op het gemak gesteld… Weten dat ze nu weg is, dat doet pijn.     

Gisteren werd de allereerste Hit The Road uit de geschiedenis opgenomen in Geraardsbergen. Hit The Road moet Tien Om Te Zien doen vergeten, en dat is een zware opdracht. Tien Om Te Zien was jaar en dag een vaste waarde in het medialandschap. Het weer zat alvast goed mee, het was een stralende dag en dus veel volk. Zo een 3000 mensen zakten met veel plezier af naar de markt in Geraardsbergen. Kate Ryan, Christoff, Tatyana Storm, Lasgo, Jameerah, Niels Destadsbader, Kathleen, Stan Van Samang, Daniel Bovy & Roy Rox ft. Nelson, Dean en The Ditch waren te gast. Voor een eerste aflevering hadden we wel wat meer ronkende namen verwacht, maar toch werd dit onverwacht ingevuld door twee huldes. Brahim en Leki brachten “I’ll be there’ van Michael Jackson als eerbetoon aan de King of Pop. Koen en Kris Wauters brachten samen met Klaas Delrue van Yevgueni onder begeleiding van Eric Melaerts en Miguel Wiels een eerbetoon aan de recent overleden Yasmine. Ze zongen het prachtige ‘Diep in mij’, zeer ontroerend. Versgebakken presentator Udo heeft nog heel wat te leren maar het is verademing om eens een ander gezicht te zien. Hij komt er wel.

Mensen stonden al van 14u in de namiddag aan de hekken te wachten op hun grote idolen. Dean speelde een thuismatch en zijn vaste schare fans was dan ook trouw aanwezig. Het werd een fijne opname: een groots podium met een heuse catwalk en een plein vol enthousiaste mensen badend in een zomers zonnetje. De repetities verliepen vrij vlot, al had alles vanaf de start wat vertraging. De opnames zelf begonnen ook later dan gepland, wat resulteerde in het feit dat het grote slotconcert van Stan Van Samang ook maar pas kon beginnen om 23u45. Gelukkig bleven de mensen nog staan om Stan aan het werk te zien en zij werden dan ook beloond met een spetterend concert. Een perfecte afsluiter voor deze allereerste Hit The Road!

Op de eerste Hit The Road kon natuurlijk schlagerprins Christoff niet ontbreken.  Hij kwam met veel plezier afgezakt naar Geraardsbergen om er zijn nieuwe single ‘Miljonair’ voor te stellen.  Binnenkort verschijnt ook zijn achtste album. Na zijn maaltijd achter de kiezen te hebben geslagen, stond de immer sympathieke zanger ons graag te woord.

Ben je van plan om opnieuw de zomerhit te scoren?

Vorig jaar was dat natuurlijk geweldig, ik ben echt verwend geweest.  Nu had ik niet verwacht dat mijn huidige single het zo goed ging doen.  Ik sta momenteel al op nummer 1 in de Vlaamse Top 10, na amper 3 weken, en daar schrok ik toch van.  ‘Zeven Zonden’ heeft een iets langere aanlooptijd nodig gehad.  De nieuws single is ook een enorm leuk nummer om te doen omdat de mensen echt meegezogen worden in de ambiance.  Maar om op je vraag te antwoorden, ik hoop toch een beetje op een zomerhit, voor een artiest is dat altijd leuk.

Is deze single doelbewust gekozen voor de zomer?

Ja, absoluut.  We hadden keuze tussen twee singles, en hebben eerst nog wat getwijfeld, maar het is naar aanleiding van mijn nieuwe album dat we ook deze hebben gekozen. 

Je muziek is eigenlijk pure schlagerambiance. Hoe komt het dat jij standhoudt tussen al het dancegeweld?

Dit is een soort muziek waar veel mensen nood aan hebben op dit moment, denk ik.  Er is zoveel crisis, zoveel miserie, er vallen zoveel ontslagen… Als de mensen eens buitenkomen en ze gaan naar een feest, dan willen ze zich amuseren.  Het is eigenlijk muziek waarin je wordt meegesleurd, je wordt er goedgezind van! 

Waarover gaat ‘Miljonair’?

Ik zing een heel mooie boodschap als je er een beetje doorluistert: ‘Moest ik ooit moeten kiezen tussen miljonair zijn en mijn lief, dan ga ik echt voor de relatie want geld maakt niet gelukkig.  Maar door jou voel ik me wel een echte miljonair.’  We waren een beetje bang voor de titel, maar uiteindelijk heb ik er nog geen slechte kritiek op gekregen.  Het gaat niet over het feit dat ik miljonair ben maar dat ik me binnenin heel goed voel.

Je bent begonnen als Luc Steeno-imitator, maar wie is eigenlijk je grote voorbeeld? 

In Duitsland loopt mijn carrière ondertussen als een trein, en daar heb ik echt mensen naar wie ik opkijk, vooral qua genre van muziek.  Een voorbeeld hebben is relatief, ik heb in die 18 jaar proberen mijn eigen stijl te ontwikkelen, maar qua muziek en professionaliteit is Will Tura nog altijd mijn grote voorbeeld.

Wij wensen jou nog een even fantastische carrière toe!

Nelson doet het tegenwoordig niet meer alleen… Al de tweede keer op rij roept hij hulp in van Daniel Bovie en Roy Rox, wat resulteert in de single ‘Love Me’.

Nelson, je zit hier niet alleen.  Vanwaar die beslissing om met anderen een single te maken?

Nelson: Dat was niet echt een beslissing, eerder een samenloop van omstandigheden.  Met mekaar beginnen babbelen en van het één kwam het ander.  Het is gekomen hoe het bij iedereen zou moeten komen: gewoon vlotjes en vanzelf.

Is het een eenmalig project?

Daniel: Nee, het is onze tweede single.  Onze eerste was ‘Stop playing with my mind’, die het goed heeft gedaan.  We zijn zelfs bezig met een klein album. 

Nelson, is dit voor jou dan iets dat je tussendoor doet?

Nelson:  Je mag me gek noemen, maar ik heb liever dat er op mij geen muziekstijl wordt geplakt.  Als er wordt gevraagd of dit mijn nieuwe imago is, dan zeg ik ‘is dat nodig, een imago?’

Je wilt zoveel mogelijk uitproberen?

Nelson:  Ik wil gewoon zoveel mogelijk ‘free play’ en zoveel mogelijk muziek maken, da’s alles.  En met die gasten hier, kan ik dat perfect.  Ik ben heel blij met hen.

Zou je dan bijvoorbeeld eens in het Nederlands iets willen proberen?

Nelson: Als er zich morgen iets aandient in het Nederlands, en we nemen dat voor de grap op… en het klinkt goed... Laat ons zeggen dat ik geen schild voor mij heb, iedereen kan mij benaderen.  Ik zit nu bij deze gasten goed, ik ben daar vooral mee bezig.  Met mensen die momenteel toenadering zouden zoeken, zou het toch niet zo vlot lopen want we zijn zo hard bezig.  Maar ik sluit geen enkele deur en laat alles op mij afkomen.  We zien op het moment zelf wel of het werkt.  Voor mij gaat het niet meer over cijfers, wel over muziek.  Voor deze gasten ook en dat maakt mij een gelukkig mens. 

En zouden jullie nog samen werken met iemand anders dan Nelson?

Daniel: Wij werken sowieso nog met andere artiesten samen, maar een samenwerking met Nelson, dat gaat heel vlot.  Dat is ongedwongen, er zit geen stress achter, dat is echt relaxed werken.  Die basis willen we behouden.

Jullie gaan achteraf nog een pint pakken samen?

Daniel: (lacht) Of een wijntje en eens gaan eten, ja.  Het moet gezellig blijven, geen verplichtingen.

Zingt jouw zusje nog? (Elsie Moraïs, nvdr)

Nelson: Mijn zusje is vooral bezig met studiowerk.  En ze is de bouw van haar eigen opnamestudio aan het afronden. 

Gaan jullie samen ooit muzikaal iets doen?

Nelson:  Dat durf ik niet zeggen.  Het blijft hetzelfde principe: ik sta voor alles open. 

Heb jij verlof moeten nemen om vandaag naar de opnames van Hit The Road te kunnen komen?

Nelson: Ik werkte bij Telenet maar daar ben ik een jaar geleden mee gestopt.  Nu ben ik ICT Consulent, en ja, ik heb verlof moeten nemen (lacht).

Is het niet moeilijk om muziek op dit niveau te combineren met een dagelijkse job?

Nelson: Het is inderdaad nog moeilijker geworden.  We zijn enerzijds aan het rijden op een succesverhaal en dat is heel tof.  Anderzijds zijn de verantwoordelijkheden die ik in mijn huidige dagjob heb, een exponent van wat ik moest doen bij Telenet.  Maar goed, ik ben nog jong, ik heb energie genoeg.  En anders is er Red Bull (lacht).

Je moet nog slapen ook…

Nelson:  Dat doe ik als ik tijd heb (lacht). 

Daniel, jij bent papa.  Is dat te combineren met de muziek?

Daniel: Ja hoor, mijn studio is de trap op dus ik ben 24 uur per dag thuis.  Ik heb geen enkel probleem om mijn zoontje te zien. 

Jij geen plannen om vader te worden, Nelson?

Nelson:  Nee, voorlopig niet.  Niet dat ik het aan het uitstellen ben, het is gewoon nu nog niet van toepassing.  Dat zal zeker nog komen, hoor, maar ik laat het leven zijn natuurlijke loop gaan. 

Een stralend zonnetje, iedereen in vrijdagmood, veel muziek en een leuk café.  Voeg er een snuifje Brahim aan toe, overgoten met wat Van Velzen en een hele grote portie Stan Van Samang.  Giet daarbij ook nog An Van Elsen en Dave Peeters die de boel aan elkaar praten en je hebt een heerlijk gerecht ‘MNM An & Dave-Show On The Road’.

Gisteren kon iedereen voor deze fijne maaltijd afzakken naar café ’t Werrek in Wijgmaal, het stamcafé van Stan Van Samang.  Tafels en stoelen werden buiten gezet en omgevormd tot één groot terras.  Tijdens de 4 uur durende uitzending deelde Stan enkele geheimen over zijn bezoeken aan zijn stamcafé.  Zo kwamen we te weten dat Stan ooit pudding van de grond heeft gegeten in ’t Werrek… Dit was weliswaar na de finale van Steracteur Sterartiest en hij was al meer dan 24 uur wakker… Dan doet een mens al eens rare dingen natuurlijk!  Maar Stan deed gisteren ook leuke kwisjes met zijn buddy Roel Vanderstukken, en hij won grandioos van Roel en Brahim tijdens de actuawedstrijd.  Hij zong ook, begeleid door gitaarvader Eric Melaerts, “I didn’t know”, en zijn nieuwe single ‘Brand new start’.  Twee vrienden die ooit samen met Stan een groepje hadden, mochten ‘Keep on rocking in the free world’ komen meezingen. 

Ook Brahim verblijdde ons met twee songs, en verklapte dat hij zijn spierbundels echt wel te danken heeft aan zijn dagelijkse portie fitness.

Van Velsen kwam dan weer helemaal uit Nederland om ons te entertainen.  Stof genoeg dus voor een boeiende namiddag amusement!

Wie de uitzending zou gemist hebben, kan altijd wat dingen herbeluisteren op www.mnm.be.

                                                                                                                                                                            Tekst: Kim Wauters
Foto: Sabrina Wille

Een gezellig feestje dat ontaardt in een lugubere moord… Klinkt als de samenvatting van een film? Niet in het geval van evenementenbureau ‘Bilboer’.

Bilboer event management organiseert ‘Murder Event’, een moordspel, gespeeld door acteurs, maar waar je zelf helemaal deel van uitmaakt.
Tal van variaties op dit moordspel zijn mogelijk. Voor elk wat wils, voor grote groepen, kleine groepen. De meeste spelen gaan gepaard met een uitgebreid diner, en dit alles in Kasteel ‘De Rozerie’ in Aalst. Dit is een prachtig neoclassicistisch kasteel uit 1850 en biedt alle mogelijkheden voor elk soort spel dat Bilboer aanbiedt. De vele zalen, het park rondom het kasteel, de kleine kapel, … ze dienen allemaal als locatie.

Koen Vijverman, bij het grote publiek beter bekend als Bjorn uit Familie, is zaakvoerder van dit evenementenbureau. Op een fijne persconferentie in Kasteel ‘De Rozerie’, ontvangt Koen ons met een glaasje schuimwijn en een hapje. Journalisten verbroederen er onder elkaar, zo ook mengt een Antwerps ‘journalist’ zich in alle gesprekken en uit kritiek op alles wat er gebeurt.
In de authentieke kapel houdt Koen zijn speech. Hij ratelt zenuwachtig zijn curriculum vitae af en vertelt. Ik ben een acteur, ik speel dat ik zenuwachtig ben’, lacht hij, en daardoor komt hij op charmante wijze met zijn sneltrein van woorden weg. Hij vertelt met passie over zijn evenementenbureau en beantwoordt vurig alle vragen. Ook de rotvragen van de Antwerpse ‘journalist’… Tot het vervelende vragenvuur Koen teveel wordt… Hij haalt een pistool uit zijn binnenzak en schiet de journalist neer! Verdorie, we waren er allemaal ingetrapt! Van bij het binnenkomen zaten we verwikkeld in een spel, zonder het zelf te beseffen… Fantastisch gedaan, en dit smaakt absoluut naar meer! Een avondje van dit soort entertainment, is een absolute vernieuwing, en verademing.
We hebben dan ook meteen een afspraak gemaakt voor augustus, dan zijn we aanwezig, voor het echte werk, de echte ‘murder event’… Een hele avond lekker eten en drinken, en ondertussen meegezogen worden in een spel… We kijken er al naar uit!

Voor reservaties en info: www.bilboer.be

Zaterdag 9 mei 2009 gaf Stan Van Samang in Mechelen de aftrap van zijn nieuwe zomertour. Mediawatchers stelde Vlaanderens meest sexy zanger graag enkele vragen.

Wat is er veranderd ten opzichte van de vorige tournee?
Er is een tweede plaat uit sinds vorige zomer, dus daar wordt heel wat materiaal van gespeeld. En er is gesnoeid in de bezetting: Eric Melaerts is achterwege gebleven en vervangen door Filip Bollaert. Er zijn geen backing vocals meer. Maar de goesting is nog altijd even groot!

Een andere bezetting? Is dat een bewuste keuze geweest?
Goh, dat zijn omstandigheden. Dat is nooit leuk. Kiezen is verliezen. Een mens maakt keuzes, maar niet altijd met de volle goesting.

Tegenover vorig jaar staan er minder optredens geboekt, is dat een bewuste keuze?
Nee, had het aan mij gelegen, waren het er dubbel zoveel. Maar het ligt helaas niet aan mij (lacht). Een grote reden is de crisis die ook wij voelen. Vele festivals zitten met de handen in het haar, vooral de kleinere. Die hangen af van een paar grote sponsors: als die wegvallen, dan heb je niets meer.
Ik ben natuurlijk ook niet zo goedkoop.
En een beetje hoop ik dat het ligt aan het feit dat we zowel vorig jaar als twee jaar geleden veel gespeeld hebben. Drie jaar op rij hetzelfde evenement opluisteren, wordt niet gedaan. ‘Paal op Stelten’ is een uitzondering. Daarom vind ik het ook niet zo erg, omdat ik hoop dat ik nog niet afgeschreven ben, dat ze niet zeggen ‘we willen Stanneke niet meer zien, zeker dit jaar niet, want we hebben hem vorig jaar al gehad’.

Je hebt nu de Lotto Arena gedaan, je was special guest bij Marco Borsato… Wil je nu enkel grootse dingen gaan doen?
Ik ben niet van dat principe. Ik speel heel graag in kleine dingen. Maar hoe kleiner je zaal, hoe groter je inkomstprijs moet zijn om uit de kosten te geraken. Volgens mij vinden de gasten van AC/DC dat ook nog altijd tof om in een kleine club te spelen, maar niemand kan dat betalen. Ik speel echt heel graag in kleine gezellige dingen. Maar met zo een bezetting is het niet altijd gemakkelijk om op een klein podium te staan. Kermispodia, heel graag, maar het moet mogelijk zijn.

Volgens sommige mediawatchers is ‘Brand new start’ een vreemde singlekeuze omdat er sterkere nummers op het album staan.
Tja… Dat is dan de mening van sommige mediawatchers (lacht). Over de keuze van de single heb je altijd verschillende meningen.

Wie beslist er eigenlijk welke single het wordt?
Dat gebeurt in gezamenlijk overleg…

Wordt die single dan gekozen in functie van ‘we moeten meer albums verkopen’ of in functie van ‘we moeten nog eens een hit scoren’?
Jamaar, als er iemand in de wereld de formule van een hit zou kennen, dan was die 18 000 miljard euro waard. Het is verschrikkelijk moeilijk om de keuze van een single te maken. En ik zeg het nog eens ‘kiezen is verliezen’. Achteraf kan je altijd zeggen of het goed was of niet.

De single is niet te koop in de winkel. Je sluit daardoor al een heleboel potentiële kopers uit. Hoe kan je dan een hit scoren?
Tja, downloaden he…

Ons mama gaat de single dan niet kopen, hoor.
(zucht) Ik weet het, ik ben het daar ook volledig mee eens. Maar we moeten mee met de evolutie van de muziekindustrie.

Afin, je hebt zin in de nieuwe zomertour!
(lacht) Jaja, ik heb er absoluut zin in! Er zitten ook nog dingen in van de vorige tour. Zo lang we die graag brengen, brengen we die nog. Die liedjes zijn ook nog niet zo oud he (lacht).

Het is misschien nog wat vroeg, maar ben je al aan het denken aan nieuwe nummers?
Ja, ik ben alweer aan het schrijven. Gisteren nog een nummertje afgewerkt. Binnenkort weer met Kit Hain gaan samenzitten. We blijven bezig, hoor (lacht).

Het werd een spetterend concert… dit is duidelijk de voorbode van een hete zomer!