Hit The Road gaf zijn kick off in Geraardsbergen en natuurlijk kon daar de grootste lieveling van de stad niet ontbreken.  Dean stond ook op de affiche en genoot zichtbaar!  Hij liep al van in de vroege namiddag backstage rond en nam dan ook uitgebreid de tijd om op mijn vragenvuur te antwoorden.

Hoe voelt het om hier in Geraardsbergen op te treden voor je eigen volk?

Ik vind dat heel tof.  Had ik niet mogen meedoen, zou ik echt wel heel kwaad geweest zijn op VTM (lacht).  Neenee, ik ben echt blij dat ze er mij hebben ingestoken.  Ik denk ook wel dat de stad Geraardsbergen en de mensen wilden dat ik er bij zou zijn.  Ze hebben mij hier altijd gesteund, in goede en kwade dagen (lacht).

Zullen er veel mensen zijn die je kent?

Sowieso.  Bijna iedereen zal er zijn.  Mijn vaste fankern staat nu al voor het podium, die mensen zijn er elk optreden bij. 

Ben je nerveuzer als je weet dat je vrienden en familie in het publiek staan?

Nee, juist niet.  Ik voel mij veel meer op mijn gemak, heb geen zenuwen.  Het is ook live zingen.  Bij Tien Om Te Zien was het playback maar nu is het live on tape. 

Heb je al opgetreden in Geraardsbergen?

Al dikwijls.  Mijn eerste zomer dat ik optredens had, stond ik hier bij een groot feest op de markt.  Het hele plein stond vol.  Ook tijdens Idool heb ik hier gestaan, dat was een mooie ervaring. 

Je nieuwe cd ‘Desire’ zat voor 5 euro bij de Joepie.  Zijn die lezers echt jouw doelpubliek? 

Het grootste deel wel, maar dat wil niet zeggen dat oudere mensen de cd niet mogen kopen (lacht).  Ik had onlangs een signeersessie en de mensen die daar naartoe kwamen, was 1/3^e jeugd maar 2/3^e oudere mensen.  Zelfs mensen van boven de 60-70 jaar.  We hebben mijn nieuwe album vooral bij Joepie gestoken omdat het een promoalbum is, ik heb een nieuw repertoire en hoe meer mensen mijn cd in huis hebben, hoe beter.  Het is niet dat een artiest in Vlaanderen rijk wordt van zijn albumverkoop.  Ik ben blij dat Joepie ons deze unieke kans geeft. 

Is dit nu je definitieve muziekstijl?

Nee, mijn definitieve muziekstijl is het niet.  Als je Clouseau in het begin hoorde, klonk het ook anders dan nu.  Of Marco Borsato.  Het blijft wel in dezelfde stijl, maar het wordt altijd beter.  Wij zijn nu echt aan ’t bouwen aan een beter repertoire.  Er zitten al een paar sterke nummers bij, van sommige kan ik zeggen ‘dat is echt mijn ding’.  Maar er zitten ook nummers bij, puur gekozen voor de ambiance. 

Ben je zelf nummers aan het schrijven?

Ik speel ondertussen een jaar gitaar en het is toch mijn ambitie om zelf nummers te schrijven.  Nu schrijf ik wel al mee met songwriters, ik heb mee geschreven aan ‘Stronger’ en aan ‘My Desire’.  Ik kijk uit naar een nog betere toekomst, nog meer fans (lacht). 

Je hebt toch op korte tijd veel succes gekregen.  Is het moeilijk om niet naast je schoenen te lopen?

Ik heb daar eigenlijk nooit problemen mee gehad.  Een duurdere auto heb ik me wel aangeschaft, maar niet om te zeggen ‘kijk naar mij’.  Dat is puur omwille van mijn passie voor auto’s.  Ik ben geboren in een soort van autowereld, mijn papa is mecanicien.  Ik zit dus al van kleinsaf tussen de auto’s.  Ik snap dat mensen zeggen ‘amai, zo een chique wagen’, maar het is een leasing.  Nee, ik heb nooit de intentie gehad om naast mijn schoenen te gaan lopen, ik heb me zelfs minderwaardig gevoeld tov een andere artiest. 

Wil je je soms wegsteken voor de mensen?

In Geraardsbergen is men het gewoon dat ik hier rondloop.  Maar als ik ergens anders kom, hoor ik ze fluisteren ‘Dat is Dean’ (lacht).  Het valt goed mee, maar als het te extreem wordt, is het niet meer plezant. 

Hoe zit het met je privéleven?  Nog geen zin om vader te worden?

Dat is nog een beetje vroeg voor mij (lacht).  Het zou wel kunnen, maar voorlopig nog niet.  Ik heb er wel al veel aan gedacht. 

Op lange termijn staan kindjes dus wel op je verlanglijstje?

Zeker!  Tussen mijn 25^ste en mijn 30^ste zou ik toch graag ne kleine krijgen (lacht).

Daar kijken we al naar uit!

De nummer 1 van de Vlaamse Top 10, schlagerzanger Christoff, kwam in de Free Record Shop in Aalst zeer graag zijn nagelnieuwe album voorstellen.  ‘1001 nachten’ ligt vanaf 11 juli in de winkels maar ging reeds in pre sale vanavond in Aalst. 

Zeer veel enthousiaste fans kwamen opdagen om Christoff toe te juichen, er zaten zelfs al mensen om 15u30 op de trapjes aan het podium op hun grote idool te wachten… Dit terwijl het pas om 18u begon en het stikkend warm was in het etablissement… Nu goed, Christoff is iemand met veel fans, trouwe fans en trotse fans. 

En terecht… Hij bracht een showcase van enkele liedjes uit zijn nieuwe album.  En het mag gezegd zijn, het klonk zeer goed!  De dynamiek en het enthousiasme dat van Christoff uitstraalde, deed iedereen spontaan in het ritme meeklappen, deed iedereen glunderen.  Kindjes werden in de lucht gestoken om mee te zwieren, zelfs een hond ging de hoogte in! 

Na het extra nummer – en tevens zijn nieuwe single – ‘Miljonair’, nam Christoff nog uitgebreid de tijd om de immense rij fans van een handtekening en foto te voorzien.  Wie geluk had, kreeg zelfs een klinkende zoen!  Maar allemaal werden ze sowieso bediend van zijn warme glimlach.

Klasse, die Christoff!

                                                                                                                                                                                Tekst: Kim Wauters 

Niels Destadsbader is goed bezig met uit te groeien tot HET meisjesidool van 2009.  Bij Steracteur Sterartiest scoorde hij uitstekend bij het jongere publiek… en gillende tienermeisjes vinden hem ‘de max’.  Graag informeerde ik bij Niels naar zijn plannen, nu zijn eerste single ‘Jij bent van mij’ in de winkels ligt…

Je zit bij Studio 100, wil je de nieuwe mannelijke K3 op je eentje worden?  Een echt kinderpubliek aanspreken?

Nee, zeker niet.  Het is inderdaad zo dat Studio 100 vooral dingen doet voor kinderen.  Maar mij kan je eerder vergelijken met Free Souffriau.  We rekenen uiteraard wel kinderen en jongeren mee in onze doelgroep.  Maar zowel deze single als de volgende singles zijn ook gericht op volwassenen.

Ben je nog op zoek naar je muziekstijl of is dit het?

Ik ben nog heel jong, het is mijn eerste single, dus ik denk dat het logisch is dat we nog wat moeten zoeken welke richting ik best uitga.  Ik vind deze eerste single leuk, maar als we de komende weken gaan samenzitten om nummers te schrijven, zou ik graag hebben dat het nog iets meer Niels Destadsbader gaat worden.  Dat heeft te maken met muziek, met teksten.  Ik ga proberen om daar zelf zoveel mogelijk bij betrokken te zijn.  Ik ben er zeker van dat mijn stijl dus nog zal evolueren.  Deze single is meer gericht op jongeren maar ik wil ook zeker een breder publiek aanspreken met mijn volgende singles. 

Heb je het gevoel dat de mensen jou al zien als Niels Destadsbader of zien ze jou nog als Suske of Niels uit Steracteur Sterartiest?

Ik heb inderdaad Suske gespeeld in Suske & Wiske, heb een rol gehad in Familie, maar het voordeel is dat de meeste mensen mij hebben leren kennen als Niels in Steracteur Sterartiest. De meeste mensen spreken mij dan ook aan als Niels.  Dat is natuurlijk een groot voordeel als je een single gaat uitbrengen.  Voor kinderen is dat anders, het is moeilijk om ‘Amika’ (waar Niels de rol van Olivier op zich neemt, nvdr) van dit gescheiden te houden.  Daarom dat ik ook wil dat de volgende plaat nog meer Niels Destadsbader wordt, want ik sta hier natuurlijk niet als een figuur maar als mezelf. 

Wij voorspellen Niels nog een succesvolle toekomst!

Broodje Brussel is een fijn concept: voor wie in Brussel werkt en elke dag niets anders doet dan van de trein rechtstreeks het kantoor binnenwandelen en ’s avonds weer van kantoor de trein op, is er een fijne doorbreking van de sleur… Broodje Brussel!  Om de twee weken gaf de voorbije maanden een artiest het beste van zichzelf in de Jazz Club in de Steenstraat.  Dit alles wordt georganiseerd door de Ancienne Belgique.  Het optreden gaat door tijdens de middagpauze, ideaal dus om je boterhammetjes op te eten terwijl je geniet van een mooi concert.

Als start van de vakantie (tijdens de zomer ligt Broodje Brussel twee maanden stil) mocht een klepper van formaat optreden in de oergezellige club.  Stan Van Samang bracht een akoestische set van 10 nummers, begeleid door Eric Melaerts op de gitaar en backings. 

We hebben Stan ondertussen al op vele podia aan het werk gezien maar deze middag wist hij ons toch opnieuw te verrassen!  De zeer intieme sfeer van de jazzclub, twee mannen aan de gitaar en uitstekende vocals, zorgden voor een fijn optreden.  Dat Stan en Eric hele goeie maatjes zijn, kwam ook duidelijk naar voor en het droeg bij tot een optreden waar het publiek hartelijk kon lachen om de teksten tussendoor.  Geen voorgekauwde verhaaltjes maar spontane interactie tussen Eric en Stan die zich als een echte Gaston en Leo door de bindteksten fietsten. 

Er was erg veel volk afgezakt naar het gezellig clubje… velen onder hen konden helaas niet meer binnen en dus dit fijne optreden niet meepikken.  Stan was dan ook gecharmeerd dat zijn publiek er voor koos om in hete temperaturen van zijn optreden te genieten in plaats van verkoeling te zoeken op een terrasje in de schaduw.  Hij had het zelf trouwens ook erg warm… bij zo een temperaturen onder spots staan, niet simpel… Het publiek had duidelijk ook niet veel last van de warmte, het genoot zichtbaar, klapte enthousiast mee met de liedjes en luisterde muisstil naar de trage nummers. 

Eric vertelde ons achteraf dat hij in het najaar met Stan nog meer van die akoestische optredens gaat doen.  Kleinere clubs, en gewoon Stan en Eric aan de gitaar.  Daar kijken we bij deze al ongelofelijk naar uit…

Kate Ryan scoort.  Alweer.  Onze Vlaamse Madonna staat op het eerste Hit The Road-podium met haar nieuwe hit ‘Babacar’.  Ook in het buitenland loopt het lekker.  Reden genoeg om haar even voor een babbeltje aan de haak te slaan.

Alweer een hit te pakken.  Alles wat jij aanraakt, lijkt te veranderen in goud. 

Bah ja… We blijven bescheiden zeker? (lacht) 

Gaat het in het buitenland ook zo vlot?

Ja, we zijn net terug van Canada.  We hebben in Polen, Zweden en Spanje gezeten.  Engeland zijn we nu aan het veroveren.  Dus dat is allemaal heel goed. 

Blijft België prioritair?

Buitenland is heel belangrijk, maar België blijft voor mij zeker zo belangrijk.  Ik heb dit weekend vier optredens gehad in ons land.  Voor mijn eigen volk zingen, dat geeft toch een goed gevoel.  Ook weten dat je in je eigen bed kan liggen, dat is plezant.

Mis je soms niet het thuisgevoel?

Ik ben in de week meestal wel 1 of 2 dagen thuis en dat is voor mij genoeg.  Dan recupereer ik, zie ik mijn vrienden en familie. 

Je scoort voornamelijk met covers.  Wil je dit bewust blijven doen of heb je zin om zelf eens nummers te schrijven?

De nummers die geen covers waren, waren altijd mijn eigen nummers.  Maar de mensen kennen mij van mijn covers en dat is ondertussen ook mijn handelsmerk geworden.  In het buitenland is daar enorm veel vraag naar.  Ik voel mij daar ook goed bij en als je op een goeie manier covert, vind ik het niet erg om zoiets te doen.

Je liedjes zijn in het Frans.  Vanwaar die keuze?

Ik hou erg van de Franse taal.  Ik vind het mooi, ik zing daar graag in.  En in het buitenland wordt dat echt wel gesmaakt.

Heb je bijscholing Frans moeten volgen?

Mijn uitspraak is altijd heel goed geweest.  Maar ik heb wel een taalbad genomen, dat was nodig voor in het Franstalige gedeelte van Canada.  Voor interviews moest ik toch zien dat ik vlot Frans kon spreken. 

Heb je nog een slechte nasmaak van het Eurovisiesongfestival?

Nee, ik had mijn carrière daarvoor al, maar het blijft natuurlijk wel hangen.  Als ik dat nummertje speel, beginnen mensen direct de kniezwengel (lacht).

 Interview: Kim Wauters
Foto: Sabrina Wille

Tatyana Storm: ‘Mijn droom komt uit’

Tatyana Storm is een nieuwe naam in de Vlaamse showbizz maar ongetwijfeld eentje waar we nog veel zullen van horen.  Zij werd derde in het één-programma ‘Zo is er maar één’ en toert daarmee deze zomer ook door Vlaanderen.  De Aalsterse sympathieke jongedame heeft net haar nieuwe single en album ‘De Ware’ uit.  Achter de schermen van Hit The Road polste ik naar haar succes. 

Je bent plots erg bekend geworden, is dat niet wennen?

Dat is zeker wennen.  Mensen gaan je op straat herkennen of je naam roepen, en zelfs aanspreken.  Ik vind dat heel tof!  Het is tenslotte iets waar ik als kind altijd al van gedroomd heb, maar waarvan ik dacht dat het nooit zou uitkomen. 

Had je deze impact verwacht?

Niet toen ik mij inschreef voor ‘Zo is er maar één’. Ik had ook nooit gedacht dat ik zo ver zou geraken.  Ik was sowieso wel al met mijn single ‘Laat me vrij’ op de radio te horen, maar mensen kunnen daar geen gezicht op plakken.  Sinds ik op tv kom, herkent iedereen me, en dat had ik niet verwacht. 

Je kan nog veilig over straat lopen?

Ja tuurlijk, zo erg is het nog niet (lacht).  Er spreekt mij af en toe eens iemand aan, maar ik vind dat niet erg, want ik ben zelf een babbelaar (lacht). 

Je kwam in alle afleveringen van ‘Zo is er maar één’ voor, herbekijk je die allemaal? 

Ja, ik nam het elke week op, om mezelf te evalueren.  Ik vond dat ook nodig, want ik heb op korte tijd heel veel moeten leren.  Er waren altijd dingen die beter konden, bijvoorbeeld tikjes geven op de micro, dat mocht niet.  Nu evalueer ik mezelf nog steeds.  Het is niet omdat ik een beetje bekend ben, dat ik moet stoppen met mijn lessen, dat het nu allemaal vanzelf zou gaan.  Ik volg zangles bij David Davidse, ik volg logopedie, ik moet eraan blijven werken.  Ik ben nogal een kritische, een Pietje Precies, ik wil dan ook dat alles in orde is. 

Ben je dan tevreden als je jezelf bezig ziet?

Ik zie nog steeds dingen die beter kunnen, maar veel mensen zeggen dat ik in stijgende lijn gegroeid ben.  Over het algemeen ben ik wel tevreden.

Is je nieuwe single je definitieve muziekstijl of ben je nog aan het zoeken?

Ik zoek niet meer, dit is wat ik echt wil doen, dit is mijn ding.  Pop-rock-country wil ik altijd blijven doen.  En in het Nederlands!  Het is van in het begin een bewuste keuze geweest.  Het is bovendien een gat in de markt want het doet nog niemand hier in België.  Het is muziek wat de mensen opzweept. Op mijn optredens zie ik dat de mensen dat echt graag horen, het is eens iets anders. 

Je hebt er wel durf voor nodig om die stijl te kiezen…

Inderdaad.  Je weet niet op voorhand hoe daarop zal gereageerd worden.  Sommigen vroegen zich af of het mij wel ging lukken.  Blijkbaar wel (lacht).  In de nieuwe Tien Om Te Zien mogen staan, is trouwens ook al een droom die voor mij uitkomt.

Heb je al veel optredens?

Ja, toch wel.  Door de impact van ‘Zo is er maar één’ komen die heel vlotjes binnen.  Ik heb dit weekend nog twee optredens na elkaar gedaan.  Je zal misschien zeggen dat dat niet veel is, maar voor mij is dat al heel wat. 

Is het de bedoeling om van je muziek te gaan leven?

Ja, ik zou er toch graag mijn hoofdberoep van maken.  Of het zal lukken, weet ik niet, dat zal de toekomst moeten uitwijzen. 

Je hebt een full cd uit?

Ja, die ligt sinds 19 juni in de winkels.  We hebben heel de maand januari opgenomen in de studio.  Ik ben heel fier op het resultaat (trots).  De mensen die hem kopen,vinden het ook een hele goeie cd. 

Je hebt een tijd erg dicht bij Yasmine gestaan… 

Ik was erg geschrokken toen ik het nieuws van haar overlijden vernam.  We wisten allemaal dat ze een beetje triestig rondliep op ‘Zo is er maar één’, maar zoiets had niemand verwacht.  Wij hebben ze gekend maar voor mensen die haar nog veel beter gekend hebben, is het veel erger, het is voor mij al zo erg… Het was ook een beetje raar om zaterdag de Zo is er maar één-toer te starten.  Yasmine zou normaal gezien de show presenteren, dus dat was een domper op de sfeer.  We moeten ons allemaal neerleggen bij haar beslissing, ze heeft er tenslotte zelf voor gekozen… 
Ze heeft me heel hard geholpen tijdens ‘Zo is er maar één’…  Niet alleen mezelf, hoor, ze was een steun en toeverlaat voor alle kandidaten.  Ze heeft ons veel tips gegeven, ons op het gemak gesteld… Weten dat ze nu weg is, dat doet pijn.     

Gisteren werd de allereerste Hit The Road uit de geschiedenis opgenomen in Geraardsbergen. Hit The Road moet Tien Om Te Zien doen vergeten, en dat is een zware opdracht. Tien Om Te Zien was jaar en dag een vaste waarde in het medialandschap. Het weer zat alvast goed mee, het was een stralende dag en dus veel volk. Zo een 3000 mensen zakten met veel plezier af naar de markt in Geraardsbergen. Kate Ryan, Christoff, Tatyana Storm, Lasgo, Jameerah, Niels Destadsbader, Kathleen, Stan Van Samang, Daniel Bovy & Roy Rox ft. Nelson, Dean en The Ditch waren te gast. Voor een eerste aflevering hadden we wel wat meer ronkende namen verwacht, maar toch werd dit onverwacht ingevuld door twee huldes. Brahim en Leki brachten “I’ll be there’ van Michael Jackson als eerbetoon aan de King of Pop. Koen en Kris Wauters brachten samen met Klaas Delrue van Yevgueni onder begeleiding van Eric Melaerts en Miguel Wiels een eerbetoon aan de recent overleden Yasmine. Ze zongen het prachtige ‘Diep in mij’, zeer ontroerend. Versgebakken presentator Udo heeft nog heel wat te leren maar het is verademing om eens een ander gezicht te zien. Hij komt er wel.

Mensen stonden al van 14u in de namiddag aan de hekken te wachten op hun grote idolen. Dean speelde een thuismatch en zijn vaste schare fans was dan ook trouw aanwezig. Het werd een fijne opname: een groots podium met een heuse catwalk en een plein vol enthousiaste mensen badend in een zomers zonnetje. De repetities verliepen vrij vlot, al had alles vanaf de start wat vertraging. De opnames zelf begonnen ook later dan gepland, wat resulteerde in het feit dat het grote slotconcert van Stan Van Samang ook maar pas kon beginnen om 23u45. Gelukkig bleven de mensen nog staan om Stan aan het werk te zien en zij werden dan ook beloond met een spetterend concert. Een perfecte afsluiter voor deze allereerste Hit The Road!

Op de eerste Hit The Road kon natuurlijk schlagerprins Christoff niet ontbreken.  Hij kwam met veel plezier afgezakt naar Geraardsbergen om er zijn nieuwe single ‘Miljonair’ voor te stellen.  Binnenkort verschijnt ook zijn achtste album. Na zijn maaltijd achter de kiezen te hebben geslagen, stond de immer sympathieke zanger ons graag te woord.

Ben je van plan om opnieuw de zomerhit te scoren?

Vorig jaar was dat natuurlijk geweldig, ik ben echt verwend geweest.  Nu had ik niet verwacht dat mijn huidige single het zo goed ging doen.  Ik sta momenteel al op nummer 1 in de Vlaamse Top 10, na amper 3 weken, en daar schrok ik toch van.  ‘Zeven Zonden’ heeft een iets langere aanlooptijd nodig gehad.  De nieuws single is ook een enorm leuk nummer om te doen omdat de mensen echt meegezogen worden in de ambiance.  Maar om op je vraag te antwoorden, ik hoop toch een beetje op een zomerhit, voor een artiest is dat altijd leuk.

Is deze single doelbewust gekozen voor de zomer?

Ja, absoluut.  We hadden keuze tussen twee singles, en hebben eerst nog wat getwijfeld, maar het is naar aanleiding van mijn nieuwe album dat we ook deze hebben gekozen. 

Je muziek is eigenlijk pure schlagerambiance. Hoe komt het dat jij standhoudt tussen al het dancegeweld?

Dit is een soort muziek waar veel mensen nood aan hebben op dit moment, denk ik.  Er is zoveel crisis, zoveel miserie, er vallen zoveel ontslagen… Als de mensen eens buitenkomen en ze gaan naar een feest, dan willen ze zich amuseren.  Het is eigenlijk muziek waarin je wordt meegesleurd, je wordt er goedgezind van! 

Waarover gaat ‘Miljonair’?

Ik zing een heel mooie boodschap als je er een beetje doorluistert: ‘Moest ik ooit moeten kiezen tussen miljonair zijn en mijn lief, dan ga ik echt voor de relatie want geld maakt niet gelukkig.  Maar door jou voel ik me wel een echte miljonair.’  We waren een beetje bang voor de titel, maar uiteindelijk heb ik er nog geen slechte kritiek op gekregen.  Het gaat niet over het feit dat ik miljonair ben maar dat ik me binnenin heel goed voel.

Je bent begonnen als Luc Steeno-imitator, maar wie is eigenlijk je grote voorbeeld? 

In Duitsland loopt mijn carrière ondertussen als een trein, en daar heb ik echt mensen naar wie ik opkijk, vooral qua genre van muziek.  Een voorbeeld hebben is relatief, ik heb in die 18 jaar proberen mijn eigen stijl te ontwikkelen, maar qua muziek en professionaliteit is Will Tura nog altijd mijn grote voorbeeld.

Wij wensen jou nog een even fantastische carrière toe!

Nelson doet het tegenwoordig niet meer alleen… Al de tweede keer op rij roept hij hulp in van Daniel Bovie en Roy Rox, wat resulteert in de single ‘Love Me’.

Nelson, je zit hier niet alleen.  Vanwaar die beslissing om met anderen een single te maken?

Nelson: Dat was niet echt een beslissing, eerder een samenloop van omstandigheden.  Met mekaar beginnen babbelen en van het één kwam het ander.  Het is gekomen hoe het bij iedereen zou moeten komen: gewoon vlotjes en vanzelf.

Is het een eenmalig project?

Daniel: Nee, het is onze tweede single.  Onze eerste was ‘Stop playing with my mind’, die het goed heeft gedaan.  We zijn zelfs bezig met een klein album. 

Nelson, is dit voor jou dan iets dat je tussendoor doet?

Nelson:  Je mag me gek noemen, maar ik heb liever dat er op mij geen muziekstijl wordt geplakt.  Als er wordt gevraagd of dit mijn nieuwe imago is, dan zeg ik ‘is dat nodig, een imago?’

Je wilt zoveel mogelijk uitproberen?

Nelson:  Ik wil gewoon zoveel mogelijk ‘free play’ en zoveel mogelijk muziek maken, da’s alles.  En met die gasten hier, kan ik dat perfect.  Ik ben heel blij met hen.

Zou je dan bijvoorbeeld eens in het Nederlands iets willen proberen?

Nelson: Als er zich morgen iets aandient in het Nederlands, en we nemen dat voor de grap op… en het klinkt goed... Laat ons zeggen dat ik geen schild voor mij heb, iedereen kan mij benaderen.  Ik zit nu bij deze gasten goed, ik ben daar vooral mee bezig.  Met mensen die momenteel toenadering zouden zoeken, zou het toch niet zo vlot lopen want we zijn zo hard bezig.  Maar ik sluit geen enkele deur en laat alles op mij afkomen.  We zien op het moment zelf wel of het werkt.  Voor mij gaat het niet meer over cijfers, wel over muziek.  Voor deze gasten ook en dat maakt mij een gelukkig mens. 

En zouden jullie nog samen werken met iemand anders dan Nelson?

Daniel: Wij werken sowieso nog met andere artiesten samen, maar een samenwerking met Nelson, dat gaat heel vlot.  Dat is ongedwongen, er zit geen stress achter, dat is echt relaxed werken.  Die basis willen we behouden.

Jullie gaan achteraf nog een pint pakken samen?

Daniel: (lacht) Of een wijntje en eens gaan eten, ja.  Het moet gezellig blijven, geen verplichtingen.

Zingt jouw zusje nog? (Elsie Moraïs, nvdr)

Nelson: Mijn zusje is vooral bezig met studiowerk.  En ze is de bouw van haar eigen opnamestudio aan het afronden. 

Gaan jullie samen ooit muzikaal iets doen?

Nelson:  Dat durf ik niet zeggen.  Het blijft hetzelfde principe: ik sta voor alles open. 

Heb jij verlof moeten nemen om vandaag naar de opnames van Hit The Road te kunnen komen?

Nelson: Ik werkte bij Telenet maar daar ben ik een jaar geleden mee gestopt.  Nu ben ik ICT Consulent, en ja, ik heb verlof moeten nemen (lacht).

Is het niet moeilijk om muziek op dit niveau te combineren met een dagelijkse job?

Nelson: Het is inderdaad nog moeilijker geworden.  We zijn enerzijds aan het rijden op een succesverhaal en dat is heel tof.  Anderzijds zijn de verantwoordelijkheden die ik in mijn huidige dagjob heb, een exponent van wat ik moest doen bij Telenet.  Maar goed, ik ben nog jong, ik heb energie genoeg.  En anders is er Red Bull (lacht).

Je moet nog slapen ook…

Nelson:  Dat doe ik als ik tijd heb (lacht). 

Daniel, jij bent papa.  Is dat te combineren met de muziek?

Daniel: Ja hoor, mijn studio is de trap op dus ik ben 24 uur per dag thuis.  Ik heb geen enkel probleem om mijn zoontje te zien. 

Jij geen plannen om vader te worden, Nelson?

Nelson:  Nee, voorlopig niet.  Niet dat ik het aan het uitstellen ben, het is gewoon nu nog niet van toepassing.  Dat zal zeker nog komen, hoor, maar ik laat het leven zijn natuurlijke loop gaan. 

Een stralend zonnetje, iedereen in vrijdagmood, veel muziek en een leuk café.  Voeg er een snuifje Brahim aan toe, overgoten met wat Van Velzen en een hele grote portie Stan Van Samang.  Giet daarbij ook nog An Van Elsen en Dave Peeters die de boel aan elkaar praten en je hebt een heerlijk gerecht ‘MNM An & Dave-Show On The Road’.

Gisteren kon iedereen voor deze fijne maaltijd afzakken naar café ’t Werrek in Wijgmaal, het stamcafé van Stan Van Samang.  Tafels en stoelen werden buiten gezet en omgevormd tot één groot terras.  Tijdens de 4 uur durende uitzending deelde Stan enkele geheimen over zijn bezoeken aan zijn stamcafé.  Zo kwamen we te weten dat Stan ooit pudding van de grond heeft gegeten in ’t Werrek… Dit was weliswaar na de finale van Steracteur Sterartiest en hij was al meer dan 24 uur wakker… Dan doet een mens al eens rare dingen natuurlijk!  Maar Stan deed gisteren ook leuke kwisjes met zijn buddy Roel Vanderstukken, en hij won grandioos van Roel en Brahim tijdens de actuawedstrijd.  Hij zong ook, begeleid door gitaarvader Eric Melaerts, “I didn’t know”, en zijn nieuwe single ‘Brand new start’.  Twee vrienden die ooit samen met Stan een groepje hadden, mochten ‘Keep on rocking in the free world’ komen meezingen. 

Ook Brahim verblijdde ons met twee songs, en verklapte dat hij zijn spierbundels echt wel te danken heeft aan zijn dagelijkse portie fitness.

Van Velsen kwam dan weer helemaal uit Nederland om ons te entertainen.  Stof genoeg dus voor een boeiende namiddag amusement!

Wie de uitzending zou gemist hebben, kan altijd wat dingen herbeluisteren op www.mnm.be.

                                                                                                                                                                            Tekst: Kim Wauters
Foto: Sabrina Wille

Een gezellig feestje dat ontaardt in een lugubere moord… Klinkt als de samenvatting van een film? Niet in het geval van evenementenbureau ‘Bilboer’.

Bilboer event management organiseert ‘Murder Event’, een moordspel, gespeeld door acteurs, maar waar je zelf helemaal deel van uitmaakt.
Tal van variaties op dit moordspel zijn mogelijk. Voor elk wat wils, voor grote groepen, kleine groepen. De meeste spelen gaan gepaard met een uitgebreid diner, en dit alles in Kasteel ‘De Rozerie’ in Aalst. Dit is een prachtig neoclassicistisch kasteel uit 1850 en biedt alle mogelijkheden voor elk soort spel dat Bilboer aanbiedt. De vele zalen, het park rondom het kasteel, de kleine kapel, … ze dienen allemaal als locatie.

Koen Vijverman, bij het grote publiek beter bekend als Bjorn uit Familie, is zaakvoerder van dit evenementenbureau. Op een fijne persconferentie in Kasteel ‘De Rozerie’, ontvangt Koen ons met een glaasje schuimwijn en een hapje. Journalisten verbroederen er onder elkaar, zo ook mengt een Antwerps ‘journalist’ zich in alle gesprekken en uit kritiek op alles wat er gebeurt.
In de authentieke kapel houdt Koen zijn speech. Hij ratelt zenuwachtig zijn curriculum vitae af en vertelt. Ik ben een acteur, ik speel dat ik zenuwachtig ben’, lacht hij, en daardoor komt hij op charmante wijze met zijn sneltrein van woorden weg. Hij vertelt met passie over zijn evenementenbureau en beantwoordt vurig alle vragen. Ook de rotvragen van de Antwerpse ‘journalist’… Tot het vervelende vragenvuur Koen teveel wordt… Hij haalt een pistool uit zijn binnenzak en schiet de journalist neer! Verdorie, we waren er allemaal ingetrapt! Van bij het binnenkomen zaten we verwikkeld in een spel, zonder het zelf te beseffen… Fantastisch gedaan, en dit smaakt absoluut naar meer! Een avondje van dit soort entertainment, is een absolute vernieuwing, en verademing.
We hebben dan ook meteen een afspraak gemaakt voor augustus, dan zijn we aanwezig, voor het echte werk, de echte ‘murder event’… Een hele avond lekker eten en drinken, en ondertussen meegezogen worden in een spel… We kijken er al naar uit!

Voor reservaties en info: www.bilboer.be

Zaterdag 9 mei 2009 gaf Stan Van Samang in Mechelen de aftrap van zijn nieuwe zomertour. Mediawatchers stelde Vlaanderens meest sexy zanger graag enkele vragen.

Wat is er veranderd ten opzichte van de vorige tournee?
Er is een tweede plaat uit sinds vorige zomer, dus daar wordt heel wat materiaal van gespeeld. En er is gesnoeid in de bezetting: Eric Melaerts is achterwege gebleven en vervangen door Filip Bollaert. Er zijn geen backing vocals meer. Maar de goesting is nog altijd even groot!

Een andere bezetting? Is dat een bewuste keuze geweest?
Goh, dat zijn omstandigheden. Dat is nooit leuk. Kiezen is verliezen. Een mens maakt keuzes, maar niet altijd met de volle goesting.

Tegenover vorig jaar staan er minder optredens geboekt, is dat een bewuste keuze?
Nee, had het aan mij gelegen, waren het er dubbel zoveel. Maar het ligt helaas niet aan mij (lacht). Een grote reden is de crisis die ook wij voelen. Vele festivals zitten met de handen in het haar, vooral de kleinere. Die hangen af van een paar grote sponsors: als die wegvallen, dan heb je niets meer.
Ik ben natuurlijk ook niet zo goedkoop.
En een beetje hoop ik dat het ligt aan het feit dat we zowel vorig jaar als twee jaar geleden veel gespeeld hebben. Drie jaar op rij hetzelfde evenement opluisteren, wordt niet gedaan. ‘Paal op Stelten’ is een uitzondering. Daarom vind ik het ook niet zo erg, omdat ik hoop dat ik nog niet afgeschreven ben, dat ze niet zeggen ‘we willen Stanneke niet meer zien, zeker dit jaar niet, want we hebben hem vorig jaar al gehad’.

Je hebt nu de Lotto Arena gedaan, je was special guest bij Marco Borsato… Wil je nu enkel grootse dingen gaan doen?
Ik ben niet van dat principe. Ik speel heel graag in kleine dingen. Maar hoe kleiner je zaal, hoe groter je inkomstprijs moet zijn om uit de kosten te geraken. Volgens mij vinden de gasten van AC/DC dat ook nog altijd tof om in een kleine club te spelen, maar niemand kan dat betalen. Ik speel echt heel graag in kleine gezellige dingen. Maar met zo een bezetting is het niet altijd gemakkelijk om op een klein podium te staan. Kermispodia, heel graag, maar het moet mogelijk zijn.

Volgens sommige mediawatchers is ‘Brand new start’ een vreemde singlekeuze omdat er sterkere nummers op het album staan.
Tja… Dat is dan de mening van sommige mediawatchers (lacht). Over de keuze van de single heb je altijd verschillende meningen.

Wie beslist er eigenlijk welke single het wordt?
Dat gebeurt in gezamenlijk overleg…

Wordt die single dan gekozen in functie van ‘we moeten meer albums verkopen’ of in functie van ‘we moeten nog eens een hit scoren’?
Jamaar, als er iemand in de wereld de formule van een hit zou kennen, dan was die 18 000 miljard euro waard. Het is verschrikkelijk moeilijk om de keuze van een single te maken. En ik zeg het nog eens ‘kiezen is verliezen’. Achteraf kan je altijd zeggen of het goed was of niet.

De single is niet te koop in de winkel. Je sluit daardoor al een heleboel potentiële kopers uit. Hoe kan je dan een hit scoren?
Tja, downloaden he…

Ons mama gaat de single dan niet kopen, hoor.
(zucht) Ik weet het, ik ben het daar ook volledig mee eens. Maar we moeten mee met de evolutie van de muziekindustrie.

Afin, je hebt zin in de nieuwe zomertour!
(lacht) Jaja, ik heb er absoluut zin in! Er zitten ook nog dingen in van de vorige tour. Zo lang we die graag brengen, brengen we die nog. Die liedjes zijn ook nog niet zo oud he (lacht).

Het is misschien nog wat vroeg, maar ben je al aan het denken aan nieuwe nummers?
Ja, ik ben alweer aan het schrijven. Gisteren nog een nummertje afgewerkt. Binnenkort weer met Kit Hain gaan samenzitten. We blijven bezig, hoor (lacht).

Het werd een spetterend concert… dit is duidelijk de voorbode van een hete zomer!

'Mechelen Feest' was dit jaar aan zijn vierde editie toe en Mechelen heeft wel degelijk gefeest.
‘De Nacht van Bart & Co’, zoals de naam van de party klinkt, mocht dit jaar op 1000 bezoekers rekenen. Dat is heel wat meer dan de 650 van vorig jaar. Organisator van dienst, burgemeester Bart Somers, was dan ook uiterst tevreden. En terecht… Het was een gezellige avond waar plezier maken centraal stond. Vanaf 21u werden de deuren geopend en kon men zich tegoed doen aan drank en eten tegen democratische prijzen. Bij het binnenkomen werd iedereen verwelkomd door Bart Somers zelf, maar ook door partijleden als Kristl Strubbe. In juli verwacht Strubbe trouwens haar vierde kindje en ze had dan ook gekozen voor een paars kleedje dat haar mooie zwangere buik goed in de verf zette.

Om 23u bracht Stan Van Samang een spetterend optreden met liedjes van zijn eerste en tweede album. Dit concert werd meteen de aftrap van zijn nieuwe tournee. Een interview met Stan vinden jullie binnenkort op onze site. Stan stond 2 jaar geleden trouwens ook al op het ‘Mechelen Feest’-podium, samen met Roel Vanderstukken. Dat hij nu perfect zijn mannetje alleen kon staan, bewees hij graag… Hij knalde meteen met ‘This Time’, de toon was gezet. Ook al was muzikale vader Eric Melaerts er niet meer bij, Stan stond er. We misten Eric wel, het is alsof er een kleine leegte is zonder hem, maar de huidige muzikanten (Jo Cassiers, Filip Bollaert, Carlo Van Belleghem, Joost Van den Broeck en BabL) zijn stuk voor stuk professionals die Stan muzikaal fantastisch ondersteunen. Dat is ook nodig, want bij deze tournee geen backing vocals meer, enkel Stan. 

Wanneer Stan aan een dame op de eerste rij vroeg wat zij ‘morgen’ ging doen, antwoordde ze ‘slapen’. Stan niet… Stan gaat een videoclip opnemen. Mama zal hem dus moeten missen op Moederdag, want voor zijn nieuwe single ‘Brand New Start’, duikt Stan onder water in het zwembad van Schoten. Vanaf volgende week zal de clip te zien zijn op tv, in zwart-wit.
Wat bij dit concert opviel, was dat Stan zelf geen gitaar ter hand nam, iets wat we nochtans wel gewoon zijn van hem. Vermoedelijk wil hij een duidelijke lijn trekken tussen zijn akoestische optredens en zijn concerten met volledige liveband. ‘I Didn’t Know’ werd de afsluiter na het ‘we want more’-geroep. Het publiek nam met deze geweldige song op energieke wijze afscheid van Stan…

De beentjes konden verder gestrekt worden op de tonen van DJ Boesjkammeree. De dansvloer stond in no time vol. Nadeel was dat het misschien iets te luid stond allemaal: een gezellige babbel was er niet echt bij.

Bart Somers was zeer tevreden van zijn feest. ‘Er was veel volk, meer dan vorig jaar, en er heerst een goeie sfeer’. Waarom hij precies Stan Van Samang koos om zijn avond op te fleuren, was duidelijk. ‘Zelf ken ik niet zoveel van de showbizz maar ik heb me laten vertellen dat Stan zeer populair is, zeker bij twintigers en dertigers, en dat is het publiek waar we op mikken.’

Bart Somers tevreden, publiek tevreden, wij tevreden! 

Gisteren stelde zanger/acteur Roel Vanderstukken zijn debuutalbum voor onder belangstelling van een aantal LouisLouise-collega’s, goeie vriend Stan Van Samang, Sandrine, Koen Buyse en vele anderen…

‘De smaak van water’ is een Nederlandstalig album met liedjes waar Roel emotioneel zeer sterk mee verbonden is.

Wanneer Roel zijn allereerste exemplaar van zijn allereerste album in ontvangst mocht nemen, blonk hij dan ook van trots… Hij heeft er lang aan gewerkt, maar het resultaat mag er zijn! 

‘De smaak van water’ titelt het album… om dit kracht bij te zetten, werd watersommelier Roland Vanden Abbeele uitgenodigd om ons te bedienen van allerlei soorten drinkwaters.  We kregen er eveneens een deskundige uitleg bij: water is blijkbaar echt niet zomaar water…  Wat ook van Roel z’n album kan gezegd worden: het is niet zomaar een album.  Voor het eerst is er de manier waarop het album aan de man – in dit geval zal het voornamelijk de vrouw zijn – wordt gebracht: nu dinsdag kan iedereen het album verkrijgen bij het weekblad ‘Flair’, en dit voor 9,99 euro extra.  Pas een maand later is de cd ook in de winkel verkrijgbaar.  Ten tweede is het ook een album waar Roel het geluk heeft gehad om al meteen met grote namen te hebben mogen samenwerken: Koen Buyse en Rick De Leeuw zijn er enkele van. 

Roel, alles liep vlot vandaag, was je zenuwachtig?

Ja, een beetje wel, maar niet zozeer voor de liedjes of de camera’s. Wel voor Anne-Sophie, m’n ouders, de mensen van het management, de mensen die mee geschreven hebben aan de nummers… het is deels hun kindje.  Het is ook dankzij hen dat ik dit kunnen doen heb.

Ben je nu nerveus voor de reacties van dinsdag of laat je het op je afkomen?

Laat het maar gebeuren.  De cd wordt gereleased met een magazine dus telt niet mee voor de charts.  Ik vind het belangrijker om te weten dat m’n plaat bij mensen thuis ligt.  Ik heb ze ook in eerste instantie voor mezelf gemaakt om mijn verhaal te vertellen.  Het is ook de grootste therapie van de afgelopen twee jaar geweest.  Ik voel mij enorm bevrijd vandaag.  Mijn doel is bereikt.

Had je er nog langer willen aan werken of ben je tevreden?

We hebben 3 maanden in de studio gezeten… maar eer je zover bent: dat is schrijven, die nummers groeien, dan zijn ze af.  Je bent uiteindelijk zo fier dat je die nummers 6000 keer per dag wilt beluisteren tot iedereen er gek van wordt, maar dat is niet goed.  Je luistert dan zo gedetailleerd en hoort fouten.  Ik moet eigenlijk teruggrijpen naar een maand geleden, toen ik ze nog niet zoveel had gehoord.  Als ik ze nu een week laat liggen en ik luister er opnieuw naar, ben ik echt wel tevreden.

Je zingt nu in het Nederlands, nog steeds overtuigd van die keuze?

Ja, ik wilde het mezelf niet gemakkelijk maken.  Nederlands kan ook swingen.  Als acteur ligt Nederlands heel dicht bij mij.  Ik wilde er een persoonlijke plaat van maken en ik krijg mijn verhaal beter verteld in het Nederlands.  Ik hoop ook dat er nog een tweede plaat komt, waardoor ik alweer wat meer nummers zal hebben om zo uiteindelijk op termijn een heel optreden te vullen.  Nu wissel ik nog af met covers.

Heb je het gevoel dat je nu volledig los gekomen bent van Stan Van Samang?

We zijn Peppie en Cockie niet (lacht).  Dat dreigde wel te gebeuren (lacht). Ik zal altijd Stan zijn grootste fan blijven, maar het werd tijd om onze eigen weg te gaan.  Stan is een veel betere zanger dan ik.  Ik denk dat we mekaar iets hoger tillen als we samen op een podium staan, maar hij heeft zo een kwaliteiten in z’n stem dat het zonde zou zijn dat hij naast mij moet blijven huppelen (lacht).  Bij mij is dat anders, ik vertel mijn verhaal door m’n liedjes, of dat nu met een fantastische stem is of niet, ik ben blij dat ik mijn verhaal kan vertellen.  We bewandelen dus een andere piste, en maken ook andere muziek, we kunnen dat niet verenigen met elkaar.

Ik heb ook het gevoel dat je hem nu niet meer nodig hebt, terwijl je vroeger dikwijls zelf naar hem verwees.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik, na die zomer dat we samen hebben opgetreden, moeite had om er niet over te spreken want dat heeft zo een fantastische indruk nagelaten.  Maar het is vooral de pers die iedere keer weer die vergelijking bovenhaalt.  Ik neem jullie dat ook niet kwalijk. 

Akkoord, maar Stan is hier wel, dan moet je niet verwonderd zijn dat men jou aan hem blijft linken. 

Tuurlijk, hij zou hier eens niet moeten geweest zijn (gespeeld kwaad en lacht).  Stan is ook de tweede die mijn plaat heeft gehoord… Hij is dus echt wel heel belangrijk voor mij.  Maar goed, nu is MIJN plaatje af… (lacht).

‘De smaak van water’ van Roel Vanderstukken, vanaf dinsdag 31 maart te verkrijgen bij Flair, voor 9,99 euro extra.

De Belgen houden van Luka Bloom, zoveel is zeker! Maar Luka Bloom houdt ook van België, dat voel je! Gisteren bracht de Ierse singer-songwriter een prachtig concert in de Ancienne Belgique te Brussel. 'The city where I can do an international tour', lachte hij... Nog niet zo lang geleden stond hij in de Botanique waar het volgens hem voornamelijk Franstalige toeschouwers waren, terwijl hij gisteren een hoofdzakelijk Nederlandstalig publiek had. Al hoorden we ook Ieren in het publiek trots te wezen op 'hun' Luka Bloom! Dat mensen van overal te lande kwamen afgezakt naar Brussel om Bloom aan het werk te zien, is niet zo verwonderlijk... Bloom weet enkel met zijn gitaar en stem iedereen gemakkelijk te overtuigen. Hij staat er, bespeelt zijn gitaar alsof muziek maken het simpelste ter wereld is, en pakt het publiek lied voor lied in.

Hij noemde zichzelf 'de intro-man' omdat hij eigenlijk het voorprogramma van zichzelf was: Bloom concerteerde een klein half uurtje helemaal alleen. Hij wilde iedereen het warme strandgevoel meegeven, en dat lukte ook vanaf de eerste minuut. De zaal vulde zich automatisch met die warmte, en dat enkel door een man met een gitaar. Straf! Het publiek zong zachtjes mee, mooi om horen. Het klikte tussen Bloom en zijn fans, en dat straalde kracht uit!

Na de pauze was het tijd om de 'Friends' erbij te halen... Ook al was dit eigenlijk niet nodig: Bloom is op zijn eentje sterk genoeg om de mensen een heel concert lang geboeid te houden maar het concept was nu éénmaal 'Luka Bloom & Friends'... Hij haalde er dus trots zijn kornuiten bij. Joe Csibi, die de contrabas bespeelde, Dave Hingerty was de drummer van dienst, en Conor Byrne toverde uit zijn dwarsfluit fantastische muziek. Klassiekers als 'The way life goes' en 'I am not at war with anyone' passeerden de revue terwijl het publiek meezong... Luka vond het allemaal - met vreemde tongval - 'mooi zingen', 'geweldig', 'te gek' en 'gezellig' en noemde het Nederlands een ideale manier om zijn stem op te warmen.

De 'Friends' die hij meehad gisteravond, waren muzikanten die ook op zijn jongste cd zijn terug te vinden. 'Eleven Songs', is ongetwijfeld één van zijn beste albums... hoe Bloom na al die jaren zijn eigen stijl trouw blijft en toch weet te verrassen, werd weer eens duidelijk... Een steengoeie cd die live al even sterk overkomt.

'Don't be afraid of the light that shines within you'... een simpel lied, 2 akkoorden, 2 strofes en een refrein, maar zo een krachtige boodschap... Bloom liet de Ancienne Belgique gisteren helemaal oplichten!

Er gingen zenuwslopende dagen aan vooraf,  slapeloze nachten… Wat een ontlading moet het geweest zijn voor Stan Van Samang, wanneer de eerste noten door de volledig uitverkochte Lotto Arena klonken… Het publiek droeg de sympathieke zanger meteen op handen!

Wanneer Stan bijna een jaar geleden bekend maakte dat hij graag de Lotto Arena wou vullen, werd dit nog aanzien als een verre droom…  Die droom is gisteren werkelijkheid geworden!  De Lotto Arena was gevuld met 5500 enthousiaste mensen, allemaal om de meest sexy zanger van Vlaanderen aan het werk te zien.

De aftrap werd gegeven door Beverly Jo Scott, een goede vriendin van Stan.  Ze leerden elkaar 2 jaar geleden kennen en schreven samen al een aantal songs voor zijn twee albums. 

BJ Scott, afkomstig uit hartje Alabama, verraste met een akoestische set. 

Het publiek kwam uiteraard niet omwille van het voorgerecht, maar had vooral zin om te proeven van de lekkere hoofdschotel… Stan knalde meteen met ‘This Time’, de toon was gezet. 

De setlist bestond uit een perfecte mix van nummers uit zijn beide albums. 

Stan liet zich zoals altijd omringen door schitterende muzikanten waaronder Eric Melaerts en Herman Cambré, stuk voor stuk klasbakken, net als de mooie achtergrondzangeressen.  In combinatie met Stan gaven ze allemaal vonken en vuur, het enthousiasme straalde van het podium.

Al bij het derde nummer veerde het publiek van haar zitje.  Rechtstaan, klappen, zingen, dansen… zalig om te zien hoe Stan gedurende het hele concert iedereen moeiteloos mee kreeg.

Wanneer ‘cool chic from Alabama’ BJ Scott, opnieuw op het podium verscheen, voelde je al dat dit een bijzonder moment was.  De glimlach van Stan verraadde dat hij enorm had uitgekeken naar dit moment. ‘Some of Us’, één van Stan z’n favoriete nummers EN geschreven met BJ Scott zelf, mocht hij eindelijk brengen voor een echt publiek.  Een absoluut hoogtepunt!

Ook met Ilse DeLange was er die aanstekelijke chemie die van het podium afstraalde.  Haar ‘Flying Blind’, in duet met Stan, was zeer mooi!  Zij bracht ook nog haar nieuwe single ‘So Incredible’, een voorbode van haar album dat op 20 februari uitkomt.

Enkele andere hoogtepunten in de show waren ‘Invisible’, een nummer dat Stan schreef met Koen Buyse, ‘Poison’ dat grotendeels door het publiek werd gezongen, ‘Simple Life’ akoestisch op het kleine podium, de nieuwe single ‘I Didn’t Know’… en zo kan ik nog even doorgaan!

Er werd de toeschouwers ook meegedeeld dat er geschiedenis werd geschreven: voor het eerst werd een Vlaams concert rechtstreeks uitgezonden in een aantal Kinepolissen.  Alles werd gelijktijdig gefilmd met multi-camera, en live via satelliet uitgezonden in HD. En ook daarbij toonde Stan zich een echte professional…  Je zag geen greintje stress en hij gaf zijn publiek in de Lotto Arena het gevoel dat er geen camera’s waren, dat hij enkel en alleen voor hen zong…

Achteraf liet Stan weten dat hij ongelofelijk tevreden was.  De energie en adrenaline die van het concert afdropen, vond hij echt kicken. 

Ook Ilse DeLange was vol lof en vond het een plezier om met Stan te mogen zingen. 

En BJ Scott vermeldde graag dat ze het een hele eer vond om erbij te mogen zijn.  Zij heeft Stan op muzikaal vlak zo positief zien evolueren.  Ze benadrukte ook zijn hart van goud.  Enkel lovende woorden van Scott, wat Stan tot tranen toe deed ontroeren.

Muzikale vader Eric Melaerts blonk eveneens van trots… Zijn poulain Stan heeft het schitterend gedaan.  Melaerts geloofde vanaf het prille Steracteur Sterartiest-begin rotsvast in Stans kwaliteiten, en blijft dat in de toekomst zeker doen!

Henk Vermeulen van The Entertainment Group had nog heel goed nieuws in petto: volgend jaar op Valentijn staat Stan opnieuw in de Lotto Arena! The Entertainment Group bedankte ook graag iedereen die dit eerste concert heeft mogelijk gemaakt.

Stan was blij dat we Valentijn niet wilden doorbrengen thuis in onze zetel… en wij zijn eveneens blij dat we dit niet hebben gedaan… tot volgend jaar in de Lotto Arena!

Tekst: Kim Wauters
Foto: Sabrina Wille 

"Ik wilde een stoere hoes"

Stan Van Samang heeft een nieuw album uit. ‘Take it from me’ ligt vanaf vandaag in de winkels maar je kan de cd ook downloaden via I-tunes. Wij namen plaats bij Stan op de sofa voor een babbeltje.

Je nieuwe cd ligt een dik jaar na je eerste album in de winkels. Dat is vrij snel. Ben je tevreden?
Er zit inderdaad een jaar tussen het eerste en het tweede album. Anderzijds ben ik al zo lang met muziek bezig dat ik twee albums op tien jaar tijd niet veel vind, want zo lang maak ik dus wel al muziek. We hadden na het eerste album ontzettend veel goesting om door te gaan en goesting is een geweldig goeie drijfveer. Het was niet echt een opgave om tegen een bepaalde tijd een nieuw album klaar te krijgen.

Wil je het ijzer smeden terwijl het heet is?
Ja, natuurlijk wel een beetje. Maar anderzijds had ik aan deze cd een jaar langer kunnen werken. Dat is voor mij ook nog ‘smeden terwijl het heet is’. IJzer koelt niet zo rap af, hoor. Alhoewel… ’t koelt misschien rapper af dan ik zou denken… Maar goed, ik vind dat dit tweede album er niet te snel is.

Had je graag toch wat meer tijd gehad?
We hebben er eigenlijk al wat langer aan gewerkt. De releasedatum werd met twee maanden uitgesteld, dus we hebben meer tijd genomen dan we initieel hadden gekregen. Ik ben echt heel tevreden met het album.

Zou je met ‘Take it from me’ graag naar het buitenland trekken?
Dat is niet direct de bedoeling, nee.

De songs klinken nochtans internationaler dan op jouw vorig album.
Goh, internationaler, wat is dat? Het is vooral veel persoonlijker. Ik heb meer aandeel gehad in alles en zelf meer nummers geschreven. Het is echt iets van mezelf geworden. Klinkt het daardoor internationaler? Geen idee… De cd komt alleszins alleen in België uit. Als dat de volgende 40 jaar ook zo is, dan ben ik heel gelukkig. Maar als EMI morgen zegt ‘We brengen je twee platen uit in Nederland’, dan moeten ze dat zeker doen. Ik ben niet te beroerd om toe te geven dat ik ook eens van het buitenland wil proeven. Maar laat ons eerst even afwachten wat de nieuwe cd hier in België doet…

Is de druk hoog?
Ik heb nog maar één plaat gemaakt, en de tweede is altijd een gevaarlijke. Je moet bewijzen dat je een blijver bent, dat deze plaat bevestigt wat de eerste deed. Als er van dit album geen 30 000 exemplaren worden verkocht, ga ik niet ineens heel verdrietig zijn, hoor.

Van sommige liedjes heb je zowel de muziek als de tekst geschreven. Zijn die liedjes autobiografisch?
‘Breeze’ gaat over een soldaat die net werd beschoten terwijl hij dacht dat hij onoverwinnelijk was. Hij zit tegen een boom en het enige wat hij nog hoort, is het ruisen van de bomen. Hij beseft dat hij nooit meer naar huis zal gaan. Dat is dus niet rechtstreeks autobiografisch, maar wel in die zin dat het gaat over een gevoel dat ik heel sterk koester, namelijk ‘thuiskomen’. Het gevoel heb ik gegoten in de vorm van een soldaat. Dat kan niet autobiografisch zijn, ik ben nooit naar het leger moeten gaan (lacht). ‘This Time’ is wel levensecht. Daar geef ik het gevoel weer van in Lapland op een berg te staan, altijd weer naar boven te moeten klimmen om te zien waar je bent, kapot zijn, heimwee hebben, en tegen jezelf te moeten zeggen ‘Hup, vooruit met de geit’. ‘Take it from me’ is een liefdesverklaring. De liefde voor muziek, de liefde voor mijn madame, de liefde voor alles waar ik liefde voor voel. ‘Simple life’ is het aanklagen van mensen, waaronder ik, die geen tijd nemen voor kleine toffe dingen. Je loopt door de stad tijdens de koopjes en je vraagt aan tien mensen of ze een minuutje hebben… 99% zal antwoorden dat ze geen tijd hebben, ook al hebben ze de hele dag. We zeggen zo eenvoudig en snel ‘Sorry, ik heb geen tijd’. Ook ik.

Sta je ten volle achter de nummers die je niet zelf hebt geschreven?
Die nummers had ik dus graag zelf gecomponeerd. Muziek brengen dat iemand anders heeft geschreven, dat is zoals een verhaal voorlezen. Je moet het op die manier vertellen dat alle kindjes geboeid luisteren. Je moet ‘De Zeven Mijlslaarzen’ vertellen alsof je het zelf hebt geschreven, anders geloven die kindjes dat niet. Dat is met muziek ook zo. Je moet dus in de eerste plaats zelf overtuigd zijn van wat er staat. Als ‘Brand New Start’ zou gaan over ‘alle vreemdelingen buiten’ kan ik dat niet zingen, want ik sta niet achter dat idee. Stel dat de schrijver dit wel had geschreven met dat idee in het achterhoofd… Als ik dat voor mezelf anders invul, dan zie ik er geen probleem in. Daarom dat ik eigenlijk niet graag de nummers uitleg. Je kan niet uitleggen wat muziek is.

Maar is het niet een beetje anders met een tekst? Je kan zo een lied beginnen maken over een tafel…
Dat kan toch perfect? Als ik het een heel nummer lang heb over haar huid die zo perzikzacht aanvoelt, dat ze de kleur heeft van sneeuw of van eierschaal… En eigenlijk gaat het over die zetel hier. Jij interpreteert dat als een liefdesliedje en vindt het zo mooi hoe ik haar beschrijf. Ik zeg hoe goed die ligt en jij denkt dat het samen in bed is… Terwijl het gewoon gaat over de zetel… Da’s toch super? Als je gaat uitleggen waarover het gaat, dan doorprik je voor de luisteraar een balonnetje. Dat is jammer. Ik praat graag over muziek, maar ik geef niet graag alle details prijs. Dan is de fun er af.

Ook op dit album is Eric Melaerts je muzikale vader. Ben je nog steeds vereerd of vind je het ondertussen maar normaal?
Wij zien mekaar graag. Het is een hele eer om met Eric te mogen samenwerken. Ik moet mezelf daar wel elke dag bewust van maken, ik vergeet dat snel omdat het zo evident is.

Nochtans valt niet iedereen die eer te beurt.
Ik weet het. Daarom vind ik het fantastisch dat Eric er zijn schouders mee onder zet. Net zoals het fantastisch is dat ik al twee albums heb mogen maken. Dirk heeft X-Factor gewonnen en mag twee singles opnemen. Dan ben ik blij dat ik, die ook uit een zangwedstrijd kom, mijn tweede full cd hier op tafel heb liggen.

Achtervolgt het jou nog steeds dat je uit een wedstrijd komt?
Blijkbaar wel. Maar voor mij was Steracteur Sterartiest gewoon superplezant. Ik heb er mij twaalf weken goed geamuseerd. Ook wel wetende dat het een platform was om aan een miljoen kijkers te tonen wat ik in mijn muzikale mars had. Ik had er goed over nagedacht.

Het was een bewuste zet?
Ja, maar ik denk dat het van iedereen een bewuste zet is. Als ik lees dat Deborah Ostrega meedeed omdat ze al lang niets meer op tv had gedaan, dan is dat ook doordacht.

Maar de huidige deelnemers weten wat voor impact het programma kan hebben, jij wist dat niet.
Niemand wist dat, we zijn allemaal het zwarte gat ingedoken. Godzijdank lag het beneden op de bodem vol ‘mousse’ (lacht). Steracteur Sterartiest is voor mij echt een scharniermoment geweest, ik zal er zeker niet op neerkijken. Zoveel deuren zijn geopend. Had ik daar niet aan deelgenomen, hadden wij hier nu niet gezeten. Het heeft dus echt wel mijn leven veranderd. Niet mijn persoon maar wel mijn professionele toekomst. Ik ben hen heel dankbaar omdat ik me nu veel gelukkiger voel wegens de twee platen die ik al heb mogen maken.

Het zou kunnen dat je van die stempel afwilt omdat je ondertussen meer kan.
Je draagt die stempel sowieso mee. Zelfs Natalia. Dat is zo een straffe madame, maar toch blijven mensen naar Idool refereren. Ik teer niet alleen op het feit dat ik Steracteur Sterartiest heb gewonnen want ik ben wel meer dan dat: ik zing al veel langer. Om te kunnen meedoen aan Steracteur heb ik bergen verzet, dus ik heb het zelf gedaan. Maar ik heb het wel mogen doen, dus ik ben daar dankbaar voor.

De foto’s op de nieuwe cd ogen nogal koel. Wil je een bewuste afstand creëren?
Nee, zeker niet. Ik wilde wel een stoere hoes. Op Welcome Home lach ik toch ook niet?

Daar had je wel een grotere aaibaarheidsfactor. Nu geef je meer een ‘don’t mess with me’- indruk… Een mens zou schrik krijgen om een mep te krijgen van je gitaar…
Als je de cd beluistert, zal je die wel symbolisch krijgen (lacht).

Vrees je niet dat je mensen zal afschrikken met je stoere pose?
Dat denk ik niet. Zou jij de cd laten liggen omwille van de foto?

Ik niet, nee. Maar het is dus niet dat je van je lieve imago afwilt?
(lacht) Nee, hoor! Ik wilde gewoon een stoere hoes, dat is gelukt, ik ben er blij mee.

Een laatste vraag… Je zegt steeds dat als men jou je muziek afneemt, je zou sterven. Muziek is je absolute passie. Maar wat als je moet kiezen tussen ‘nooit meer zingen of nooit meer vrijen’?
Oei (lacht). Mag ik hier mijn joker inzetten? (denkt lang na) Dan blijf ik er toch bij… ik kies voor de muziek. Ik zal heel ongelukkig zijn als ik nooit meer seks kan hebben, maar ik zal nog ongelukkiger zijn als ik nooit meer muziek kan maken. Denk ik. (denkt opnieuw lang na). Nooit meer vrijen is natuurlijk wel erg lang (lacht). Mag ik nog een laatste keer…? Man man man, dat zou ik lang laten duren! (lacht) Ik denk dat ik er spijt van ga hebben maar ik ga toch voor muziek kiezen.

Dat is een heel mooi antwoord, bedankt Stan.
… Of nee, wacht! (lacht) Seks is toch een grote drijfveer, hoor… Het houdt een mens staande. Nu ja, ik denk dat als je me mijn muziek afneemt, ik toch geen ‘goesting’ meer zou hebben… Dan heb ik niks meer… Oke, ik blijf bij mijn beslissing, ik kies voor muziek (lacht). Denk ik (lacht).

Als ‘de man die niet meer ongestoord slipjes kan gaan kopen in de Inno in Leuven’ werd de muzikale gast van De Druivenfeesten op 28 augustus 2008 aangekondigd. De markthal in Overijse popelde om Stan Van Samang aan het werk te zien. Iets na 22u was het zover… Stan pakte vanaf de eerste seconde het publiek in! ‘Siren’, ‘Just A Girl’, ‘Face Down’, en nog tal van andere pareltjes uit zijn album ‘Welcome Home’ passeerden de revue.
Stan bedankte Overijse voor het talrijk opkomen, vooral hij een pure en breekbare versie van ‘Creep’ van Radiohead neerzette. Zo mooi! Het werd dan ook op groot succes onthaald. Afsluiten deed Stan met zijn grote hit ‘Scars’ dat door jong en oud uit volle borst werd meegezongen. Stan genoot zichtbaar! Nog 2 bisnummers, waarvan als echte afsluiter ‘Poison’ nog lang zalig naklonk in de oren.
We hebben Stan met Zangtalent afgelopen zomer een aantal keer aan het werk gezien en wilden graag even peilen naar hoe hij zijn tournee door heel Vlaanderen heeft beleefd. ‘Het was de max’, vertelt een vermoeide maar gelukkige Stan. ‘De band hing zeer snel aan elkaar, omdat de meeste muzikanten bijna allemaal dezelfde waren als vorig jaar. Maar ook met de twee Nederlandse dames klikte het meteen.’ Het was voor Stan wel even wennen om alleen – zonder Roel Vanderstukken – op het podium te staan, maar één ding is duidelijk: Stan staat er! Er was in het begin die schrik om live te gaan met eigen nummers, maar volgens Stan worden de nummers zelfs nog elke keer beter: er worden tijdens elke optreden wel nieuwe muzikale invallen gevonden, minimaal soms.
Dat houdt het ook boeiend. ‘Het is zeker geen sleur om telkens dezelfde liedjes te brengen’, verzekert Stan. Hij vindt het absoluut fantastisch om iedereen de juiste tekst te zien meebrullen… ‘terwijl ik dan zelf af en toe verkeerd zing’, lacht de sympathieke zanger. ‘Voor de 1000ste keer Scars zingen, blijft super!’. Stan ziet zichzelf binnen 50 jaar nog steeds – en graag – op een podium staan. ‘Dan ben ik er 80, dan zal het mooi geweest zijn’.
Stan gaf ons ook nog even mee dat zijn tweede album er eind november aankomt. Als voorbode krijgen we nog een single, maar over wat dat juist wordt, hult hij zich in geheimzinnigheid… Hij heeft het zelf geschreven, maar toch wordt het waarschijnlijk niet ‘Some Of Us’… Nog even afwachten dus, wij kijken er alvast naar uit!

Gisteren was het weer groot feest in het Openluchttheater Rivierenhof te Deurne. De A-Vonden kenden een regenvrij parcours.
Als voorgerecht kregen we Kowzi voorgeschoteld: 1 synthesizer, 1 drum en 2 gitaren waren de basisingrediënten voor deze pop/rock-groep. Ze vielen op zich best te smaken maar iedereen kwam natuurlijk voor hoofdschotel Stan Van Samang.