Gisteren was het weer groot feest in het Openluchttheater Rivierenhof te Deurne. De A-Vonden kenden een regenvrij parcours.
Als voorgerecht kregen we Kowzi voorgeschoteld: 1 synthesizer, 1 drum en 2 gitaren waren de basisingrediënten voor deze pop/rock-groep. Ze vielen op zich best te smaken maar iedereen kwam natuurlijk voor hoofdschotel Stan Van Samang.

Afgelopen vrijdag, 30 mei, had in de ajuinenstad Aalst, voor de vijfde keer op rij Belfortrock plaats. Het hele gebeuren ging door in de Florahallen: plaats genoeg om iedereen te verwelkomen EN het zou iedereen behoeden voor eventuele plensbuien.
De affiche zag er aantrekkelijk uit: Paranoiacs, Stan Van Samang, De Kreuners en Les Truttes. Telkens afgewisseld met een kort optreden van Chez Kit, een coverband.
Het concept was goed aangepakt: Chez Kit speelde op een kleiner podium naast het hoofdpodium. Wanneer de hoofdacts hun instrumenten moesten opzetten en afbreken, kon het publiek verhuizen om te gaan luisteren naar Chez Kit. Niet dat deze groep zo geweldig was om te horen... Op één of ander bal of trouwfeest waren zij meer op hun plaats geweest, maar het zorgde in ieder geval voor afwisseling.
Paranoiacs als opener van Belfortrock plaatsen, had precies de bedoeling om duidelijk te maken dat het absoluut over 'rock' moest gaan die avond. Het zware gitaarwerk werd ons meteen voor de voeten gegooid. Dat de Paranoiacs, die dankzij Eurosong een tweede leven hebben gekregen, duidelijk in hun nopjes waren op Belfortrock, was goed te merken. Het rockte en rammelde ten volle op het hoofdpodium.
Je moet er natuurlijk voor zijn… en het was nog vroeg op de avond, dus veel volk was er nog niet… Het aanwezige publiek was toch maar matig enthousiast. Wel hilariteit alom wanneer Raf zijn keyboard op de strijkplank liet voor wat ze was, en de microfoon overnam voor twee liedjes. Het entertainmentgehalte van de groep schoot omhoog en het werd pure rock ’n roll.
Of was het meer om de sport te doen dat de microfoon telkens de grond opvloog van al het geweld? En welke meerwaarde had het feit dat hij zijn T-Shirt uittrok en op het einde zelfs zijn broek naar beneden deed? Is dat rock ’n roll? Misschien wel, maar zoals gezegd, je moet er voor zijn…
Het afsluiten van de Paranoiacs was in ieder geval een uitstekende opwarmer voor al wat er nog moest volgen: de aandacht van het publiek was getrokken!
Na Chez Kit was het de beurt aan toptalent , Stan Van Samang. Hij volgde helaas Raf zijn voorbeeld niet en trok tot grote spijt van vele dames zijn T-Shirt dus niet uit… Dat was ook absoluut niet nodig: de zaal was ondertussen goed volgelopen en Stan kreeg het publiek meteen op zijn hand, gewoon door zijn muziek. Ook de VIPS sprongen recht en ruilden hun comfortabele stoeltje graag in voor een plaatsje vlakbij het podium.
Stan bracht sfeer in de zaal, het publiek deed moeiteloos mee. Het was zo klaar als een klontje dat Stan de eerste echte hoofdact was van de avond. Zoveel muzikale energie in dat lijfje, dat knalde in de zaal! Stan liet trouwens nu al weten dat hij op 14 februari Valentijn viert… met een heus concert in de Lotto Arena. Hij heeft alvast het grootste deel van de aanwezigen in Aalst overtuigd om daar ook te zijn!
Als afsluiter bracht Stan z’n prachtige ‘Scars’ en dit ook in prachtig gezelschap… Miss Coast Belgium ’08 vervoegde hem, en samen brachten ze een stukje van Stan zijn grote zomerhit. Het werd een heus toneeltje!
Stan vertelde achteraf dat hij het een heel fijn concert vond, en een toffe sfeer. Het publiek had genoten van zijn concert, maar Stan ook duidelijk van zijn publiek!
Om 22u45 was het de beurt aan De Kreuners. Ze verschenen in kostuum, MET das… heel stijlvol voor hun 30-jarig bestaan! Ze gaven er dan ook meteen een lap op, de ondertussen bomvolle Florahall ging meteen uit z’n dak! De Kreuners bewezen dat ze op hun leeftijd nog steeds echte rockers zijn.
Ze behielden hun absolute typische Kreuners-sound en speelden de ene hit na de andere. Hun typische sound werkte 30 jaar geleden al, maar werkt nu nog! Straf! Gekleed in chique kostuum maar wel nog steeds pure rock ’n roll: De Kreuners met sigaret op het podium… Tegenwoordig is dat nochtans niet meer cool, maar goed, het bevestigt wel dat ze graag vasthouden aan hun imago dat werkt!
Het stevige gitaarwerk zorgde voor een geweldige sfeer, zelfs het VIP-gedeelte had zich ontpopt tot één grote dansvloer!
Dat De Kreuners een goed draaiende machine is, die niets aan het toeval overlaat, merk je in kleine dingen: alles is af, de muziek, de act. Ze ontdeden zich alle vijf samen van hun kostuumvest, en rockten voort in wit hemd. Nog steeds klasse! De zaal ontplofte volledig bij de afsluiter ‘Ik Wil Je’.
En dat De Kreuners na al die jaren nog steeds prachtige jongedames aan hun voeten hebben liggen, bewezen de twee blonde fans die op het podium werden gevraagd bij ‘Zij Heeft Stijl’. Een prachtige illustratie van het liedje!
Achteraf sprokkelde ZangTalent nog wat reacties van de mannen in de kleedkamer, en ja, zij vonden het zelf ook een heel fijn optreden. Hadden er zeer van genoten, en vonden het heel tof. Publiek tevreden, artiesten tevreden, iedereen tevreden!
Als afsluiter ontving Belfortrock Les Truttes, de coverband van tv-gezicht Gerrit De Cock. Dat show en entertainment hier op het hoogste schavotje stond, was van seconde één duidelijk: gehuld in vuurrode pakjes verschenen ze op het podium en sloegen met ‘Maniac’ meteen het vuur in de zaal.
Daaropvolgend verscheen op de tonen van Britney’s ‘One More Time’ een immense vrouw op het podium, eveneens gekleed in een vuurrode jurk. De act van Les Truttes was van het begin tot het einde compleet af, de perfecte mix van disco, pop en rock, pure ambiance! Muzikaal was dit een ongelofelijk sterk staaltje: alles vloeide geweldig goed in elkaar, en zat ineen verweven. Alsof er een DJ aan het werk was, maar dan met live-instrumenten. De zang is duidelijk geen prioriteit bij Les Truttes, maar wel het entertainment en het muzikale.
Het publiek ging dan ook het hele optreden lang compleet uit de bol: het was een fantastische afsluiter van een al even fantastisch en geslaagd Belfortrock 2008!

Een originele manier om Valentijn te vieren? Dat hadden de 5 deelnemende koppels van de Cupidolympics goed begrepen! Vanmorgen heel vroeg ,had deze romantische variant van de Olympische Spelen plaats, op een geheime locatie van de vrt …
Wat was de bedoeling? 5 koppels moesten 5 disciplines beoefenen, dit onder alziend oog van Cupidogoden Stan Van Samang en Veronique De Kock. De winnaars werden beloond met een reis naar New York! Dit alles gebeurde in het ochtendprogramma van David en zijn mooie sidekick Anneleen.
Wie waren de 5 koppels?
Het blauwe team: Frederik (19) en Jolien (18) uit Sinaai, sinds september een koppel
Het rode team: Nikki (23) en Niki (25) uit Mortsel, en op Valentijn precies 1 jaar samen
Het witte team: Johan (23) en Nathalie (23) uit Leuven
Het oranje team: Evelyne (20) en Eric (28) uit Wachtebeke
Het gele team: An (27) en Bregje (25) uit Ledeberg, al 2 jaar en 8 maanden een onafscheidelijk duo
De eerste discipline was ‘Draag je vlam’. Je lief moest gedragen worden, dan slalommen tussen de Donna-vlaggen , om dan een punt te scoren in de basketbalring. Deze test werd eerst deskundig voorgedaan door Stan en Veronique. En dat ging heel vlot! Het officiële startschot werd gegeven door het blauwe team… maar zij gingen zo goed als meteen tegen de vlakte! Wat verwondingen hier en daar maar dapper doorbijten, was de boodschap! Het gele team ging met de overwinning aan de haal…
De tweede proef was het befaamde ‘Bruidsboeketslingeren’. Ook dit werd eerst voorgedaan door ons godenkoppel van dienst… Veronique wierp als een volleerde bruid haar boeket naar haar bruidegom Stan… Niet slecht gedaan! Stan bleef bruidegom van dienst en mat deskundig alle afstanden van de geworpen boeketten op. Het rode team behaalde hier de overwinning en kwam daarmee bovenaan het klassement!
Daarop volgde de ‘100 meter hand in hand’. De koppels liepen allemaal samen hand in hand… met weliswaar een extra obstakel: ze werden met elk een voet aan elkaar gebonden! Het oranje team was hier het snelst, en het rode team eindigde, ondanks een val, mooi tweede.
Het ‘Cupidoschieten’ was voor sommigen niet zo gemakkelijk… Stan en Veronique deden het niet slecht, maar wanneer het Nikki van het rode team zijn kunsten liet zien, was menigeen verbaasd! 2 keer schot in de roos! Werkte dit demotiverend voor de anderen? Misschien wel, want rood werd glansrijk winnaar in deze proef!
De laatste discipline was er eentje om je vingers van af te likken… ‘Bruidstaartwerpen’ … Bedoeling was om een taart zo ver mogelijk weg te smijten. Het hartje uit chocolade telde als referentiepunt. Johan van het witte team smeet zo goed dat de vloer ver buiten het voorziene parcours onder de taart bedolven lag. Wit won dan ook met verve deze test. Dit was echter niet genoeg om de eerste plaats in het totaal klassement te behalen: rood en oranje eindigden ex aequo. Nog maar eens een taart gooien dan. En ook hier blonk het rode team uit: Nikki’s taart kwam verder terecht dan die van Eric en zo ging het rode team verdiend met de eerste prijs aan de haal! New York, here they come!
Oranje werd tweede, en kreeg als beloning een reis naar Dublin. Wit, die met het brons ging lopen, werd verwend met een tripje naar de Ardennen.
Dat taarten gooien, was trouwens niet zonder gevolgen voor presentator David… Met Stan Van Samang in de buurt kan je je natuurlijk aan alles verwachten… En zo geschiedde dat David werd onthaald op een overheerlijke slagroomtaart in zijn gezicht… Niet zonder gevolgen voor de dader van dienst, die een koekje van eigen deeg kreeg. ‘Bruidstaartwerpen’, een geweldige discipline, maar zonde van al dat lekkers dat te pletter is gestort…
Achteraf spraken we met de twee stralende winnaars, Nikki en Niki. Dolgelukkig waren ze! Ze zijn nog nooit in New York geweest en vonden het een prachtige prijs! Een reischeque ter waarde van 2000 euro is ook niet niks natuurlijk. Geoefend hadden ze niet, enkel de 100 meter hand in hand, maar vermits er het obstakel van de gebonden voeten bijkwam, had het niet veel zin gehad. Het was in ieder geval voor hen een mooie Valentijn… misschien omdat zij net het ‘rode’ team waren?
Het oranje team was toch ook heel blij met hun tweede plaats. Zij hadden amper een uurtje geslapen wegens ziekte van het paard van Evelyne en voelden zich dus niet tiptop. Rood had verdiend gewonnen, volgens hen, ze waren gewoon over de hele lijn beter. En het feit dat ze toch naar Dublin mogen, maakte hun Valentijn meer dan goed!
Bronzen team Johan en Nathalie waren ongetwijfeld het meest tactische koppel. Vooral Johan had goed nagedacht over de proeven, en was ook telkens volledig op de hoogte van de tussenstanden. Eigenlijk deden ze mee voor de reis naar Dublin, maar de Ardennen vonden ze toch ook fijn. Volgens hen is het bij het boogschieten fout gegaan, anders had de overwinning er voor hen ook wel ingezeten.
Verliefde koppeltjes te landen, indien jullie dus op zoek zijn naar een origineel idee voor Valentijn… denk dan volgend jaar eens aan de Cupidolympics!

Steracteur Sterartiest Live On Stage in de Lotto Arena, het moment waarop de tweede lading Steracteurs kon bewijzen of ze ook echte Sterartiesten zijn. Niet iedereen doorstond de test, maar het was wel een vrolijke avond vol ambiance! Het geheel werd aan elkaar gepraat door ons olijke Steracteur Sterartiest-presentatieduo, Thomas Vanderveken en Katja Retsin.
Daisy Thys, Eline De Munck, Cathérine Kools, Viv Van Dingenen en Britt Van Der Borght staken meteen van wal met een vrolijke medley. Een uitstekende opwarmer, de sfeer zat er onmiddellijk in. Winnares Free Souffriau werd op luid applaus ontvangen en kreeg met haar perfecte stem en onschuldig enthousiasme het publiek op de hand. Daarop mocht de winnaar van de vorige editie, Stan Van Samang, zijn nieuwe single 'Siren' brengen. Vervolgens werden de twee winnaars verenigd in een gevoelig duet: Stan en Free ontroerden menigeen met 'Time After Time'. Het werd snel duidelijk dat de revelatie van de tweede reeks, Eline De Munck, geen schrik had om zichzelf aan het grote publiek bloot te geven. Even leek ze wat aan grootheidswaanzin te lijden wanneer ze zichzelf in het Sportpaleis waande, en niet in de Lotto Arena. Maat het weze haar vergeven...
Na deze uitbundigheid werd het tijd voor een heus polonaise-moment: Britt en Viv brachten liedjes van onder andere Frans Bauer... Zingen kon je het niet echt noemen, maar het was wel plezant. Stan Van Samang had, als tot dan toe enige man, de vrouwelijke hormonen de hoogte ingejaagd, het werd dus dringend tijd om nog wat meer testosteron het podium op te smijten. Guillaume De Vos kwam onder luid applaus op, maar kreeg de zaal meteen stil door een ontroerende ballad. Er schuilt in Guillaume duidelijk een klassevol meisjesidool met een goeie stem. Eline mocht nog eens terugkomen, en vervolgens kwam Kobe Van Herwegen een fijne versie van 'Mack The Knife' brengen. Na Daisy Thys, het geweld tussen al het jonge geweld, deed Geert Hunaerts alle meisjesharten sneller slaan. Wanneer Johan Terryn en Kobe op het podium verschenen, met zonnebril en vreemde T-Shirt, brachten ze een versie van 'Dikke Lu', Het publiek ging door het dak. Mark Tijsmans bewees dat hij wel degelijk een Sterartiest is en zong een aanstekelijke versie van 'Highway To Hell'. Hein Blondeel mocht zich ook catalogeren onder nieuw meisjesidool. Mattias Van de Vijver, Johan, Geert en Hein dreven de temperatuur in de zaal naar omhoog met hun rockmedley. Mattias leek nog niet klaar voor het grote publiek, maar het geheel was fijn om horen en vooral, om zien. Er kwam zelfs onderbroekenlol aan te pas, wanneer Thomas en Katja twee slips van het podium visten... Enkele mannen wilden zo hun 'appreciatie' naar Eline De Munck tonen... Vreemde manier, maar het zorgde voor de nodige hilariteit. Free zong nog een liedje, en Guillaume mocht het eerste deel glansrijk afsluiten door een geweldige versie van 'Big Girls Are Beautiful' te brengen, met bijhorende madammen!
Deel 2 werd meteen succesvol ingezet door Free en Mark. Daarna was het opnieuw de beurt aan Eline. Na wat kontengeschud van het jonge volkje werd dit voortgezet door Daisy met 'Hot Stuff'. Een moment van rust gleed weer door de zaal wanneer Stan Van Samang de titelsong van zijn album bracht, 'Wecome Home'. Tot hij aankondigde dat van de directeur het dak eraf moest... Dit moest het publiek geen twee keer gezegd worden er werd enthousiast meegedaan met Stan z'n onovertrefbare versie van 'Rockin' In The Free World'. Dat 'dak is eraf' - gevoel werd voortgezet door Mark Tijsmans met 'Ik Leef Niet Meer Voor Jou'. Free Souffriau kreeg het publiek in geen tijd muisstil door haar prachtige versie van 'Dear Mr. President', dat ze samen met de backing vocals bracht. Pure klasse! Eindelijk het moment waarop velen hadden gewacht: het duet van Bart De Pauw en Geena Lisa! Met bijhorende danspasjes brachten ze 'Goeiemorgen morgen', gevolgd door 'keiharde jurycommentaren' van Katia en Thomas. Een heel tof intermezzo!
'Rain Down On Me' werd vertolkt door Guillaume en hoe later op de avond, hoe beter hij zich voelde op het grote podium! Hij was duidelijk in zijn nopjes voor zo een volle zaal! Geert bracht een nummer dat uitstekend bij hem paste: 'Let's Go Crazy', wat het publiek ook prompt deed. Daarna nog eens de beurt aan Eline, versterkt door 'bodyguards' Johan en Kobe. De medley van Mark Tijsmans en Guillaume Devos was er eentje vol pure ambiance, super! Als waardige afsluiter van het tweede deel was Stan er om het publiek mee te slepen met zijn grote hit 'Scars'. Eline werd duidelijk naar voren geschoven als 'ster van de avond' maar Free, Guillaume en Stan waren toch de echte sterren...
Bisnummers kwamen er van het zilver en goud van de tweede reeks... Guillaume bracht 'Rood' van Marco Borsato in een fantastische versie, waarop Free van iedereen in een rustige sfeer afscheid nam. 'I Will Always Love You', zo broos, breekbaar en perfect. De verdiende winnares van Steracteur Sterartiest 2!
Achteraf konden we nog wat reacties sprokkelen backstage. Guillaume was duidelijk tevreden van z'n performance. Eline evenzeer. Van Free zullen we jammer genoeg nog geen eigen nummers horen, zij heeft het nog even veel te druk met haar alter ego Mega Mindy, haar rol in de muscial Daens én natuurlijk haar zoontje dat op komst is. We zagen ook Kevin Janssens rondlopen... een ideale nieuwe Steracteur Sterartiest voor reeks 3?

Maandagavond werd de Donna-studio even omgebouwd tot de nieuwe thuis van Stan Van Samang. Hij stelde er zijn nieuwe album 'Welcome Home' live voor.

150 gelukkige winnaars van de Donnawedstrijd hadden de eer dit unieke optreden te mogen bijwonen. Het werd een uiterst gezellig onderonsje met een Stan in topvorm, omringd door klassemuzikanten. Zelfs Eric Melaerts maakte tijd om tussen de Clouseau-Sportpaleizen door zijn pupil te begeleiden.

Stan stak van wal met 'Wasted' wat het kleine zaaltje meteen in vuur en vlam zette. Door de spontaniteit en persoonlijke bindteksten van Stan was het ijs meteen gebroken.

Met zijn tweede single 'Poison' haalde hij het publiek moeiteloos op de hand. Tot grote vreugde van de vrouwelijke toeschouwers ontdeed Stan zich van zijn jas en bracht een rockende versie van 'Face Down'.

Het moment was gekomen waar Stan zelf zijn gitaar ter hand nam en samen met Eric Melaerts een breekbare versie van Madonna's 'Ray Of Light' speelde. Pure klasse!

Stan zette nog eens in de verf hoe dankbaar hij was voor de kans die hij heeft gekregen om aan het project Songcity te mogen meewerken. Hij schreef er samen met andere muzikanten het prachtige titelnummer 'Welcome Home'. De zaal werd muisstil bij het horen van dit lied... Een absoluut kippevelmoment!

Na 'Sirens', bracht Stan zijn grote hit 'Scars'. De zaal brulde mee. Stan bedankte ook graag een paar medewerkers van Steracteur Sterartiest voor de mooie tijden die hij daar mocht beleven. Hij bracht gisteren als afsluiter nog 2 nummers die dateren uit zijn Sterartiest-periode. Hij begeleidde zichzelf op gitaar bij 'Creep' en zong een fantastische versie van 'Chasing Cars'.

Het publiek kreeg echter nog niet genoeg van Stan Van Samang. Marc Pinte riep Stan nog éénmaal op het podium. Hij bracht samen met Eric de akoustische versie van 'Poison', maar de zanger liet deze keer vooral het publiek zingen. Hij genoot er zichtbaar zelf van dat iedereen 'Poison' woord voor woord kon meelippen.

Achteraf maakte Stan nog graag tijd om iedereen van een poster met handtekening te voorzien. De 150 winnaars van Radio Donna keerden ongetwijfeld tevreden naar huis!

'Welcome Home' van Stan Van Samang ligt nu in de platenwinkel.

Donderdagavond nog een optreden met Sarah en Roel Vanderstukken, vrijdag al om 7u ’s morgens op Studio Brussel om bij Peter Van De Veire zijn nieuwe album ‘Welcome Home’ te promoten. En daar stopt het niet… De Rode Loper kijkt over zijn schouder mee, en er volgen vandaag nog een aantal interviews. Vanavond opnieuw een optreden… Het zijn nog steeds heel drukke tijden voor Stan Van Samang, zeker nu zijn eerste album in de winkels ligt!

Ben je nerveus voor de reacties van het publiek?
Ja! Hoewel… Voor mij is het album al anderhalve maand klaar en dus al 5 weken goedgekeurd door mij. Ik ben er heel fier op. Als andere mensen het niet goed vinden, dan is dat hun volste recht, maar ik vind het goed. Ik zou het me veel harder aantrekken als mensen het niet goed vinden en ik zelf ook zou twijfelen. Maar ik kan niet meer doen op dit album dan wat ik nu gedaan heb.

Hoe voelt het om onmiddellijk een topmuzikant als Eric Melaerts achter je te hebben staan?
Straf. Het staat ook in het cd-boekje dat Eric Melaerts na de 2e aflevering van Steracteur Sterartiest al zei: ‘Als je wint, maken we een plaat’. Dat waren mooie woorden maar natuurlijk had ik nooit gedacht dat hij dat meende. Ik heb Eric het laatste jaar ook leren kennen, niet alleen als muzikant maar ook als mens en hij gaat het niet graag horen, maar … (denkt na) … zou hij mijn vader kunnen zijn? Ik ben er 28… ja, hij zou mijn vader kunnen zijn. Niet dat wij zo een relatie hebben, maar het zou kunnen en ik beschouw hem wel op muzikaal vlak als een vader. Binnen de band is hij een leidersfiguur, als producer heeft hij een leidinggevende functie. Het is een grote zege als je zo iemand achter je project hebt staan, absoluut!

Tegenwoordig zien we je meer en meer zelf gitaar spelen, is dat iets waar je al lang mee bezig bent?
Van in mijn tienerjaren… Als ik liedjes schrijf, is het ook op gitaar.

Neem je die dan op?
Niet onmiddellijk, tot mijn grote ergernis. Zo een dictafoontje is echt te gek. Dat apparaatje moet niet van fantastische kwaliteit zijn, maar als je een melodietje maakt, dan neem je het op en kan je het niet meer vergeten. Helaas heb ik zo geen dictafoontje, dus moet ik altijd heel mijn boel in gang steken, mijn microfoon voorzetten. En die moed heb ik soms niet. Zeker als het nacht is of als ik ineens een ideetje heb tussendoor. Ik moet dus eerst al fameus iets uitwerken alvorens ik het opneem. Maar dan neem ik dat wel direct goed op: ik heb een drum staan en een pianooke en dan schrijf ik een arrangement, heel eenvoudig, hoor. Maar dat is heel leuk. Ik heb dat ook nodig, af en toe mijn gitaarke vastpakken. En ik zeg die ook allemaal slaapwel. Nee, dat is niet waar. (lacht)

Hoeveel gitaren heb je wel?
Niet zoveel… 2, 4 (telt op zijn vingers) … Ik heb er 7.

Niet zoveel, zeg je dan?
Nee hoor, je moet eens bij Eric Melaerts thuis gaan zien.

Welcome Home gaat over thuiskomen. Hoe is dat voor jou, thuiskomen?
Thuiskomen, is niet het hoogste goed, maar toch heel erg belangrijk geworden. Omdat ik het zo weinig gedaan heb, de laatste tijd. Dat is met alles zo, zodra je iets mist, besef je pas hoe goed het was. Als je heel weinig thuis bent, begin je heel hard te beseffen hoe graag je thuis bent! En andersom ook, hoor.

Val je dan niet in een zwart gat als je thuiskomt? Constant al die drukte rondom jou en als je thuiskomt is er niets meer.
Ah, maar dat is een zaligheid! (glimlacht) De muziek is iets wat in je lijf zit en dat je er nooit uit krijgt. Dat zit in je bloed, daar raak je niet vanaf. Maar van de heisa er rond wel, en die heisa is op momenten geweldig plezant. Maar dat plezant zijn, stopt ook ergens. Voor mij stopt het namelijk als ik naar huis ga. En thuis moet niemand zeggen hoe goed het was of waar ik een steek heb laten vallen. Ik neem het sowieso mee, maar ik probeer dat zoveel mogelijk van me af te zetten. Als er iemand thuis is, dan vertel ik wel hoe het geweest is, maar ik ga niet meer alles analyseren.

Je geeft de indruk van zeer perfectionistisch ingesteld te zijn, maar is dat ook zo?
Geef ik die indruk dan? Nee, ik ben dat niet, ik ben selectief perfectionistisch. Sommige dingen moeten gewoon goed zitten, en in sommige dingen ben ik een ongelofelijke ‘je m’en fous’. Dus ik ben niet wat je kan noemen een perfectionist. Want daarvoor doe ik teveel dingen waar ik slordig in kan zijn. Waar ik trouwens absoluut geen probleem mee heb.

Maar anderen wel?
(lacht) Ja, er zijn anderen die het daar wel moeilijk mee hebben. Maar ik vind dat je perfect slordig kan zijn. En er zijn dingen die wel juist moeten zijn.

Voor je een podium opmoet, ben je telkens erg zenuwachtig. Toch hoor je geen enkele trilling in je stem, je zit meteen juist vanaf de eerste noot. Valt die nervositeit op het podium meteen van je af?
Het zou veel erger zijn, moest ik die nervositeit niet hebben. Pas op, het is al een heel groot verschil met een jaar geleden. Ik at heel de dag niet! Dat was echt ziek zijn, zelfs als ik pas om 23u moest optreden, echt heel heel erg. Dat is nu voorbij, ik eet wel. Het is ook het zoeken naar energie die je ergens moet halen. Ik voel mij nerveus worden en ik laat dat gewillig gebeuren. Met als gevolg dat ik dikwijls mezelf zit op te fretten. En zit op te peppen ook. Wat er dan in je zit, als je dan op het podium wordt gesmeten, of je smijt jezelf er op, is een energie die je omzet in iets wat je graag doet. Dus ik heb het wel nodig, want als ik niet nerveus genoeg zou zijn, zou ik me zorgen maken. Dus ik laat het gewillig escaleren eigenlijk.

Je bent een bescheiden mens, terwijl Vlaanderen aan je voeten ligt…
(onderbreekt) Dat is niet waar.

Toch wel…
Vlaanderen ligt niet aan mijn voeten!

Voila, hiermee bewijs je weer dat je een bescheiden mens bent!
Maar nee, dat zeg jij! (lacht). Ik besef dat hetgeen ik doe gewoon superleuk is maar dat het ook supervergankelijk is. Als een journalist een heel ander interview neerpent dan wat is afgenomen en ik kom daar uit als de grootste egoïst en vrouwenhater van België, dan is het gedaan. Dan mag ik nog een goed plaatje maken, het maakt niet meer uit. Ik ben er mij ten volle van bewust dat er misschien een dag komt, misschien wel morgen, dat ik uitgespuwd kan worden. Ik ben gewoon een heel erge realist. Maar bescheiden? Ik mag natuurlijk niet zeggen dat ik bescheiden ben anders ben ik niet bescheiden (lacht). Ik besef ten volle dat het heel snel gedaan kan zijn. Net zoals ik besef dat van zodra je in je auto kruipt, je met een moordwapen op zak zit. Ik neem nu het voorbeeld van het verkeer, want ook daar ben ik een enorme realist in. Ik weet dat het in een fractie van een seconde gedaan kan zijn als je de baan opgaat. En dan ben je alles kwijt, ineens. Dus, geniet van het leven! En dat doe ik. Ik geniet ook heel hard van wat er nu gebeurt met Stan Van Samang, want dat is iets wat ik altijd al gewild heb en het voorbije jaar heel hard voor gewerkt heb. Ik heb er ook heel veel voor opgeofferd. Maar het is superleuk!

Met Braveau Clouseau heb je laten horen dat je stem in het Nederlands ook goed klinkt. Waarom de keuze om in het Engels te zingen, en niet in het Nederlands?
Ik vind mijzelf niet straf genoeg om in het Nederlands te zingen. Met het Engels bereik je ook een veel breder publiek, ook al klinkt dat wat onrespectvol tegenover het Nederlands. En ik wil met hetgeen ik te vertellen heb, zoveel mogelijk mensen bereiken. Anderzijds voel ik me veel te bloot in het Nederlands. En dat is jouw mening want ik vind mezelf niet zo mooi klinken in het Nederlands. Ik heb een uitspraak die… euhm… dialect, zou ik het niet noemen… (denkt na)

Een beetje plat?
(lacht) Een beetje plat, laat het ons eerbiedig zo noemen (lacht). Ik krijg dat er niet uit.

Je kan toch dictie volgen?
Ja, dat heb ik gehad, maar ik moet mij daar dan zo op concentreren, dat het niet meer echt is. Dan geloof ik er geen letter van. Dus ik had het er eigenlijk behoorlijk moeilijk mee, met Braveau Clouseau. Als ik het nu terug hoor… (zingt de eerste zinnen van ‘Je bent niets’ en geeft commentaar op de klinkers die anders zouden moeten worden uitgesproken)

Als je acteert heb je dat toch ook?
Ja, als ik acteer heb ik dat ook maar ik vind dat het prioritair is als acteur om geloofd te worden. En of het nu Frank Bomans is die het over zijn ‘sjokkedijzen’ heeft, dat interesseert mij niet, je moet hem geloven. Je moet hem natuurlijk wel eerst verstaan. Maar ik denk wel dat ik verstaanbaar praat. Ik praat gewoon nooit AN. (lacht) Nooit, jamais. Het mag natuurlijk geen norm worden: ik vind het ook prachtig als iemand in het Algemeen Nederlands supergeloofwaardig is. Maar dan moet je al heel straf zijn. Als ik op tv naar iets kijk en er wordt gezegd ‘wat flikker je me nou?’, dan geloof ik daar absoluut niks van.

Dat is wel Hollands…
(lacht) Ja oke, dat is wel Hollands. ‘Potverdrie’ dan? Weet ik veel (lacht). Voor mij klinkt heel mooi praten al snel heel gemaakt. Pas op, er zijn heel wat acteurs die dat wel kunnen, en dat is ook één van de redenen waarom ik mezelf niet zo een straffe acteur vind. Ik heb geen waaier aan skills. Iemand als een Pol Goossen die een Frank Bomans neerzet, dat is bijna karikaturaal, dat gaat heel ver, maar juist niet te ver. Anderzijds kan hij andere uitersten spelen en geloof je hem ook. Dan vind ik iemand een hele straffe acteur. En dat AN stoort mij dikwijls bij mensen. Als het mij niet stoort, zijn ze heel straf. Net als in het zingen. Ik hou ook wel van een Antwerpse song als die van Axl Peleman, bijvoorbeeld. Da’s leuk. Och, het AN, ik kan het gewoon niet.

In een interview zei je dat je bij het opnemen van een volgende plaat je energie enkel en alleen daarin wilt steken. Je bent er nu ook al mee bezig. Wil dat zeggen dat men jou niet meer mag bellen voor acteeropdrachten?
Jawel. (glimlacht) Oh jawel. Maar ik heb niet meer de ambitie om twee projecten van dergelijke grootte (Stan doelt ook op de opnames van Vermist, nvdr) samen te gaan doen. Dat hou ik niet vol. Dan mag je me echt bijeen vegen want dat wordt een ramp.

Oei?
(glimlacht) Je moet ook dingen mogen doen natuurlijk.

Hoe ga je jouw album live brengen? Wordt het een tournee door culturele centra?
Ik ben van het principe ‘spelen’. Waar dat dan ook is. Maar het wordt geen tournee door culturele centra, al kan dat er natuurlijk wel eens tussen zitten.

Je woont nog niet samen met je vriendin Barbara. Wie doet er jouw was en plas?
Eerlijk? Oke, eerlijk! (lacht) Ik ben nogal een held in het laten liggen van dingen. Afwassen of stofzuigen… Dat is een ramp bij mij.

Komt de mama niet helpen?
Nee, zij komt niet stofzuigen. Zij helpt al met de was en de strijk dus wat dat betreft, ben ik echt met mijn gat in de boter gevallen. Maar ik denk dat het toch al lang geleden is dat ik nog gestofzuigd heb.

Dus het is daar verschrikkelijk vuil bij jou?
(lacht) Nee, Barbara doet dat. Ze doet dat graag.

Dat geloof ik niet.
Nee? (lacht)

Er zullen dan wel andere dingen zijn die jij doet in huis?
Ja hoor! Ik doe andere dingen! En veel! Zoals euhm, andere dingen (lacht). Pas op, ik was wel af, hoor. Je moet niet denken dat die afwas daar drie weken blijft staan. Twee weken maar (lacht). Nee, ik kan zonder problemen na mijn eten geen afwas doen. En nog een maaltijd wachten.

Heb je dan geen vaatwasser?
Toch wel, maar dat verbruikt zoveel water (lacht). En als je alleen bent, duurt het echt drie weken eer die afwasmachine gevuld is. En dan krijg je het zeker niet meer proper. Vandaar laat ik mijn afwas enkele dagen staan en ‘k zal wel schrobben tot ik het proper krijg (lacht).

Neem jij eigenlijk zangles?
Ja, maar het is nu lang geleden. Met de opnames van het album, heb ik echt geen tijd gehad. Binnenkort neem ik de draad weer op. Mijn stem is een instrument en ik wil dat beheersen. Het is dus niet onbelangrijk om dat te onderhouden, om daarmee bezig te zijn. Ook al nam ik even geen zangles, ik deed thuis wel trouw mijn oefeningen en ik probeer mijn stem altijd op te warmen. Deze morgen voor de radio zo vroeg komen zingen, dat is allesbehalve leuk voor de stem. Bij mij toch alleszins. Dan komen er niet zoveel nachtegaljaanse klanken uit, hoor (lacht). Mijn stem heeft nu wat rust nodig na de zomertour want ik geraak van mijn zogezegde sexy stemklank niet meer af. Het is niet sexy als je het heel de dag hebt en als het pijn doet.

Je hebt vooral tienerfans. Wat vind je van de vrouwelijke fans van je eigen leeftijd die zo gek zijn om naar je optredens te komen?
Ik vind dat super! (lacht) Maar ik vind het super dat er ook oudere mensen zijn, en die zitten eveneens op de eerste rij bij onze optredens. Je ziet ze dan meeklappen op de Foo Fighters (lacht). Da’s toch super? Het is fijn dat het publiek zo verscheiden is. In Humo verweten ze mij ‘De rock ’n roll voor het gehele gezin, neen dank je’. Ik snap niet wat je tegen rock ’n roll voor het ganse gezin kan hebben? Da’s toch te gek! Dochterlief wil graag naar de zomertour en mama gaat lekker mee! Kijk naar Clouseau, er zijn zoveel tieners die er nu naartoe gaan. Die hebben de hele Clouseaumania nooit gekend, maar dat waren wel hun moeders die er toen stonden. En die moeders gaan nu ook nog naar Clouseau. Deze zomer hebben Sarah, Roel en ik echt een heel gevarieerd publiek gezien. Niet alleen tienermeisjes dus. Ik ga daar niet hypocriet over doen, er zijn veel tieners onder de fans, maar daar stopt het niet. En het is ook leuk dat er heren van 33 zijn die na een optreden komen zeggen dat ze het goed vinden. Rock ’n roll voor het ganse gezin, tof! Maar ja, er zijn dus ook vrouwen van mijn eigen leeftijd die zo zot zijn om te komen, dat klopt (lacht). Net die verscheidenheid maakt het echt plezant. Tieners die roepen omdat iedereen roept, tot bomma’s die dan ook willen roepen. Het is heel plezant om voor zo een uiteenlopend publiek op te treden. De man die mee moest van de vrouw, maar die achteraf wel komt vertellen dat hij zich geamuseerd heeft. Dat is super!

‘Welcome Home’ van Stan Van Samang ligt nu in de winkels.

Clouseau maakt 20 jaar plaatjes en dat wordt gevierd met een nieuwe reeks Sportpaleizen in december. Maar daar blijft het niet bij: Koen en Kris brachten ook het album Clouseau 20 uit. Niet alleen werden alle grote hits op deze CD verzameld, er zit ook een DVD bij met al hun videoclips.
Free Record Shop en Clouseau sloegen de handen in elkaar om de fans te bedanken voor de afgelopen 20 jaar.
Koen en Kris signeerden van 12u30 tot 14u30 in de Free Record Shop in Aalst. Om 15u30 werden ze verwacht in het Waasland Shopping Center voor een volgende signeersessie.
In Aalst stond een lange rij fans aan te schuiven. De rij werd om 13u30 afgesloten opdat ze niet langer zou worden. Zo kreeg iedereen die er stond zeker de kans te geven om nog voor 14u30 tot bij de broertjes Wauters te geraken.
Alles verliep heel rustig, geen gillende meisjes of hysterische taferelen zoals 20 jaar geleden. Wel een zeer gevarieerd publiek , van zeer jong (één van de jongste fans was amper 4 maanden jong!) tot oud, man en vrouw. Kris en Koen namen met de glimlach tijd voor al wie een handtekening en een foto wou. Wie de cd kocht, kreeg er trouwens een T-Shirt van Clouseau 20 bovenop.
De Clouseaukes hebben ongetwijfeld weer een heleboel fans gelukkig gemaakt!

Gisteren 16/11, werden in Het Feestpaleis te Beervelde de Nummer 1 - Awards uitgereikt. De Nummer 1-awards zijn een initiatief van de makers van 'De Grote Nummer 1 show'. Een wekelijks radioprogramma rond de beste Nummer 1-hits aller tijden. Het programma loopt wekelijks op een 40-tal frequenties in Vlaanderen. In synergie presenteert Serge Hadermann wekelijks 'De Grote Nummer 1 Show' op S.Televisie.
Er werden awards uitgereikt in verschillende categorieën, en daarnaast werden ook Radiomakers in de bloemetjes gezet. Dit door het vieren van 5 jaar Radiovisie-Awards en de radioboegbeelden die de afgelopen 5 jaar de beste resultaten haalden, werden geëerd. De winnaars van de Nummer 1 - Awards werden gekozen door het publiek: men kon vooraf stemmen via de website. Er werden in totaal een 150 000 (!) stemmen uitgebracht... Dit grote aantal kwam mede door sommige mensen die zelfs 200 tot 300 keer stemden...
Presentatie was in handen van Serge Hadermann en Ton Schipper.
Dit zijn de winnaars op een rijtje:
De Nummer 1 - Miss: Miss Belgian Beauty Nele Somers.
De andere genomineerden waren Miss België, Miss Benelux, Miss Diamant en Miss Sports Belgium. Ignace Crombé begeleidde zijn Miss bij de ontvangstneming van de award. Hij won extra mediaruimte op websites en dergelijke, voor Miss Belgian Beauty. Proficiat Nele en Ignace!
De Nummer 1 - Acteur / Actrice: Roel Vanderstukken
De andere genomineerden waren: Marijn Devalck, Caroline Maes, Chris Van Tongelen en Ann Ceurvels. Op het podium bedankte Roel zijn fans, Stan Van Samang en Regi van Milk Inc. Mooi gedaan Roel!
De Nummer 1 - Groep: Milk Inc.
Andere genomineerden: Clouseau, Soulsister, Sylver en De Romeo's. Regi en Linda kondigden trots aan dat Milk Inc. in september 2008 opnieuw in het Sportpaleis zal staan! Well done, Milk Inc.!
De Nummer 1 - Sexy Babe: Veronique De Cock
Andere sexy ladies: Ann Van Elsen, Joke Vandevelde, Roos Van Acker en Tanja Dexters. Mooi verdiend, Veronique!
De Nummer 1 - Artiest: Stan Van Samang
Collega-artiesten die het niet haalden: Willy Sommers, Natalia, Laura Lynn en Kate Ryan. Stan vermeldde dat zijn album 'Welcome Home' op 23 november in de winkels ligt. Ook Stan bedankte graag zijn fans. Proficiat Stan!
De Nummer 1 - TV-Figuur: Anne De Baetselier
Wie haalden het niet: Anja Daems, Geena Lisa, Jo De Poorter en Sergio. Gefeliciteerd Anne!
De Nummer 1 - winnaars kregen een uniek bronzen beeldje gemaakt door de West-Vlaamse kunstenaar Marc Claerhout.
De radiomakers die naar huis gingen met een Radiovisie-Award waren onder andere: Dirk Moerman (Topradio), Liv Van Aelst (Be One), Friedl Lesage en Koen Wauters (Radio 1), Nathalie Delporte, Herbert Bruynseels en Bjorn Verhoeven (Q-Music), Jan Bosman en Truus Druyts (4FM), Showbizz Bart en Alexandra Potvin (Q-Music), Kim Debrie en Kathy Lindekens (Radio 2).
Er werd ook een Live Achievement Award uitgereikt aan Sylvain Tack, de ontdekker van onder andere Paul Severs. Hij richtte in 1973 de piratenradiozender Mi Amigo op. Tack kreeg een postuum applaus.
Ook ging er een 'New Approach Award' naar Songcity, waar onder andere Stan Van Samang aan deelnam. Deze award werd uitgereikt omwille van een nieuwe aanpak die de showbizz in Vlaanderen een nieuw elan heeft gegeven.
De uitreiking van de Nummer 1 - awards gebeurde dit jaar voor de allereerste keer, maar zeker niet de laatste keer! Proficiat aan alle winnaars!