Omdat ik de Southbank Promenade eens overdag wou zien heb ik besloten om de wandeling aan het waterfront te maken. Dan zie je spectaculaire bruggen, sculpturen, Melbourne Aquarium en Southbank Promenade. Ik ben eerst naar het Immigration Museum gegaan om te verkennen waarom mensen uit de hele wereld naar Australië zijn geëmigreerd. Want er zijn 192 miljoen mensen wereldwijd die buiten hun geboorteplaats wonen meer dan 9 miljoen mensen wonen in Australië. Immigratie gaat over ons allemaal - degenen die hier waren en degenen die hier kwamen. Immigreren in een nieuw land is niet eenvoudig. Immigranten moeten zich aanpassen aan een onbekende omgeving en levensstijl (nieuw klimaat, nieuwe landschap, nieuwe taal, nieuwe munt), met behoud van hun vorige cultuur en manier van leven. Elke immigrant heeft zijn eigen unieke verhaal te vertellen. Hoewel voor velen was het moeilijk, de overgrote meerderheid heeft uiteindelijk zijn plaats gevonden in de maatschappij. De mensen zijn geëmigreerd naar Australië omwille van vele redenen. Enkele vluchten van de verwoestingen van de oorlog, honger, religieuze of politieke vervolging repressions. Anderen zijn gelokt door een gevoel van avontuur, door het vooruitzicht van een nieuw begin, het bezit van grond, het maken van een fortuin, of te worden herenigd met zijn liefde.
In het Immigration Museum staat ook de Journeys Gallery, ook bekend als de Lange Kamer van Old Customs House, die is uitgerust met een 17 meter hoge replica van het schip waar de bezoeker kan genieten van de veranderingen in de zeereizen vanuit de jaren 1840 tot 1950.
Er was ook een tijdelijke tentoonstelling Ancient Hampi: The Hindu Kingdom Brought to Life. Deze internationale tentoonstelling biedt bezoekers de gelegenheid om zich onderdompelen in de prachtige World Heritage site van Hampi in Zuid-India. Ik snap wel niet waarom die tentoonstelling daar plaatsvond want deze heeft toch helemaal niets te maken met immigratie, ik heb er dus maar vluchtig naar gekeken. Langs de kade heb ik verder gewandeld en ik heb genoten van al de mooie uitzichten over het water en ook van de reflecties van de gebouwen in de ruiten van andere gebouwen. Ik heb besloten om niet naar Melbourne Aquarium te gaan want ik ben al eens naar Sydney Aquarium gegaan en ik vermoed dat dat overal hetzelfde is. Ik moest het Batman Park doorkruisen om naar het Melbourne Exhibition Centre te gaan. Batman park is vernoemd naar de oprichter van Melbourne de ontdekkingsreiziger John Batman. Melbourne ontsnapte nauw om naar hem hem te worden vernoemd want Batmania was ooit beschouwd als een mogelijke naam voor het dorp op de Yarra. Het Melbourne Exhibition Centre biedt plaats aan exposities en congressen over uiteenlopende onderwerpen, zoals autos en alternatieve geneeswijzen. De Southbank Promenade langs de Yarra River is een van de meest populaire eetruimten, met een breed scala aan cafés en restaurants, waar je kunt genieten van een prachtig uitzicht over de river en waar je ookeen fantastisch uitzicht hebt over de skyline. Mijn wandeling eindigde aan het Victorian Arts Centre, dit biedt plaats aan het Australian Ballet en de Melbourne Theatre Company. De 115 m hoge toren vormt een duidelijk oriëntatiepunt. De Australiërs moeten niet naar Parijs gaan om de Eifeltoren te zien want ze hebben een kopie in Melbourne staan. Ik ben dan maar naar de jeugdherberg teruggegaan want ik begon mij terug ziekjes te voelen. Ik heb mij dan eventjes op mijn bed gelegd en ik heb ook geprobeerd om mijn reisverslag in grote lijnen in mijn schrift te schrijven want anders ga ik na verloop van tijd vergeten zijn wat ik allemaal heb gedaan of gezien.
In de voormiddag ben ik terug naar de Queen Victoria Market gegaan. Het fruit en de groenten zijn wel goedkoper dan in de winkel, maar ik heb ook de neiging om andere dingen zoals souveniers te kopen. Daarna ben ik ook naar de supermarkt gegaan om niet-verse etenswaar te kopen of beter gezegd eten dat je niet op de markt vindt. In de namiddag ben ik de stad ingegaan op zoek naar souveniers. Ik denk dat ik een souvenier-verslaving heb want blijkbaar kan ik niet aan de verleiding weerstaan om dingen te kopen voor mezelf en anderen. Toen ik s avonds met Kelly aan het eten was vroeg een dame in het Engels of we Nederlands spraken want blijkbaar had ze ons horen praten. Toen we ja zeiden bleek dat zij van Nederland was en toen ik aan het praatten was zei ze: Oh, jij bent van België. Hebben wij dan zon sterk accent dat het zo herkenbaar is? Kelly ging s avonds met een Nederlander en haar kamergenoot naar de Eureka Tower, deze is 300m hoog en tevens het hoogste gebouw van de stad. Miranda (Nederlandse dame) en ik hebben dan besloten om mee te gaan, mijn reisverlag aanvullen zal dan maar voor een andere keer zijn. Maar wat is belangrijker? Alleen zijn en mijn reisverslag aanvullen of op stap gaan met vrienden en mij amuseren? Juist toen we wilden vertrekken kwam ik Julia (Duist meisje) tegen, we hebben haar dan gevraagd of ze mee wou komen en dit wilde ze wel. Iedereen stond gereed buiten Miranda, we wilden juist vertrekken zonder haar toen we haar achter de computer zagen zitten. We hebben dan nog maar eventjes gewacht zodat ze alles kon afsluiten. Daarna hebben we de tram genomen naar Flinders Station waar we tot de Southbank Promenade gewandeld hebben waar ook de Eureka Tower staat, die is ook s werelds hoogste appartementsgebouw. Toen we de Tower wilden binnengaan zag ik dat daarnaast een Belgian Beer Cafe stond, daar zal ik toch eens naar binnen moeten gaan. Het zicht met al de lichten in de stad was wel spectaculair maar het was niet zo indrukwekkend als toen we de Syney Bridge Climbe bekommen hadden en genoten van de zonsondergang. We hebben daarna besloten om nog iets te gaan drinken en mijn geheugen was zo slecht dat ik niet meer wist waar het Belgian Beer Cafe stond. We zijn dan maar naar een ander café gegaan waar ik terug een Belgisch bier heb gedronken: Floris aardbei. En ook al waren de Nederlandse mensen in de meerderheid hebben we toch allemaal in het Engels gepraat. Dit kan je niet verwachten als je met een groep Duitsers optrekt, zij spreken hun taal en houden er geen rekening mee dat je hun niet verstaat. Toen we terug in de jeugdherberg kwamen heb ik nog vlug naar mama en Stijn gebeld. Ik bel nu momenteel met een telefoonkaart in een telefooncel en dit is veel goedkoper voor mij en voor de rest.
We zijn vandaag om 8u opgestaan zodat we om 9u konden vertrekken voor onze wandeling naar East Melbourne. We zijn later vertrokken want Julia was haar bril kwijtgeraakt, die wasgelukkig in de receptie terechtgekomen want iemand had haar bril in de badkamer gevonden. De wandeling begon aan Federation Square waar Julia nog vlug in de toeristische informatiedienst wou binnenspringen, ik ga dat gebouw van binnen en buiten kennen. We zijn eerst naar het City Museum gegaan, dit is gevestigd in het prachtige 19de-eeuwe Old Treasury Building. Het museum geeft een indruk van de goudkluizen in de kelder. In deze kluizen ziet u een interessante multimedia-tentoonstelling, Built On Gold, waar het verhaal wordt verteld hoe Melbourne zich in niet minder dan tien jaar tot een enorm welvarende stad ontwikkelde. Er is ook een permanente tenoonstelling Making Melbourne dat de geschiedenis van Melbourne toont van de goudkoorts van 1852 tot de dag van vandaag. We zijn dan ook vlug naar The Aboriginal Art Gallery gegaan, de schilderijen waren wel mooi maar spijtig genoeg werd er geen uitleg bijgegeven zodat we de betekenis niet weten van hun schilderijen. Na deze kleine tussenstop konden we verder wandelen naar de Treasury Gardens, zijn ontworpen in 1867, waar Moreton Bay figs staan. In deze tuinen stond er ook een monument van John F. Kennedy en ik zou eigenlijk niet weten waarom hij zo speciaal was in Australië. We moesten dan Lansdowne Street oversteken om in de Fitzroy Gardens te geraken. In deze tuinen vindt je kronkelpaden, een varenvallei, bloemenperken en lanen met gombomen, platanen en iepen. In de Conservatory vindt je prachtige bloemen maar spijtig genoeg kon ik niet tegen de geur vanwege mijn hooikoorts. Daarna zijn we gestopt in Cooks Cottage, dit was het Engelse huis van de ouders van kapitein James Cook. James Cook maakte de 1ste kaarten van Oost-Australië tussen 1770 en 1771. Het huis werd in 1933 van Yorkshire naar Australië vervoerd. We hebben de weg naar het oosten gevolgd waar de Scarred Tree staat, dit is een aandenken dat de Aboriginals hier voor ons leefden. Van daaruit zijn we naar East Melbourne gegaan waar we de uitwerking van smeedwerk, klassieke zuilen en verheven verandas uit het Victoriaanse tijdperk hebben ontdekt. Ik zal niet teveel vertellen over de geschiedenis van de gebouwen zodat jullie niet zullen afhaken om mijn blog te lezen, maar er waren wel een paar interessante gebouwen bij. De Cairns Memorial Presbyterian Church is omgebouwd tot appartementen na een brand in 1980. Ik snap niet dat mensen in een kerk willen wonen met al die geesten die daar rondspoken. En dan was er nog een huis vanuit 1868 dat een ongewone opera-box-stijl balkon heeft. Ik vond het wel interessant om de oude gebouwen te zien en om hun geschiedenis te lezen, maar dit geldde spijtig genoeg niet voor Julia want na verloop van tijd verveelde ze zich dood. Ik moet wel zeggen dat ze niet zei dat ze wou stoppen met de wandeling maar dat kon je zo opmerken. Dit is dus ook de reden waarom ik liever alleen op stap trek want ik kan doen wat ik wil en ik moet met niemand rekening houden. Na de wandeling in East Melbourne zijn we terug de Fitzroy Gardens ingetrokken om Cathedral Place te gaan waar een eenzame toren staat en dit is alles wat er nog van St. Patricks College staat. We hebben het serene Pilgrim Path genomen om naar de katholieke St. Patricks Cathedral te gaan. Dit is één van de beste voorbeelden van neogotische kerkarchitectuur ter wereld. De kathedraal werd gebouwd tussen 1858 en 1897, de torens werden in 1937 voltooid. Spijtig genoeg was er een eucharistieviering of een trouw bezig zodat we niet binnen konden gaan om het interieur te bekijken. Dit was tevens ook het einde van onze wandeling en waar onze wegen elkaar splitsten. Ik ben naar de bibliotheek gegaan om gratis op het internet te kunnen en Julia ging de stad nog een beetje verder verkennen. Toen ik s avonds terug met Kelly aan het eten was (wij eten blijkbaar op hetzelfde ogenblik want we koken elk apart) kwam mijn Amerikaanse kamergenoot erbijzitten. Zij (Deena) vroeg of we wilden uitgaan want ze vond dat we op zaterdagavond niet binnen konden blijven zitten. Dit was voor ons geen enkel probleem en we zijn naar Brunswick Street gegaan waar veel cafés, restaurants en trendy winkels staan. Om naar daar te gaan passeerden we de Carlton Gardens waar we een possum zagen lopen. Deze possum wou in de bomen klimmen maar werd tegengehouden door een plastiek dat tegen de boomstam hangt zodat hij de bomen niet zou kunnen vernielen. Toen we aan een bar kwam zagen we dat de mensen buiten stonden aan te schuiven, wij hebben dan ook besloten om aan te schuiven omdat we dachten dat het een populaire bar was. Maar dit was helemaal niet waar: er werd alleen maar gedronken en niet gedanst! In deze bar heb ik wel een Belgisch bier (Hoegaarden) gedronken want ik vind wel dat het tijd word dat ik de Belgische bieren leer appreciëren want dit is tenslotte een deel van onze cultuur. Want als je opsomt wat wij allemaal lekkers van België hebben dan zou je je nog wel verschieten: frieten, pannekoeken, wafels, bieren, chocolade, Weet iemand nog iets meer? Nadat onze bieren waren opgedronken zijn we verder gegaan naar een andere bar waar er wel gedanst werd maar waar ik (en de rest ook) ons jong voelden en wij zijn tussen 21 en 26 jaar oud. We hebben dan maar besloten om terug te keren naar de jeugdherberg om in ons bed te kruipen. Elke keer dat we een straat moesten oversteken wachtte Deena niet totdat het licht voor ons op groen stond. Ze loopt gewoon door als ze geen auto ziet aankomen, ik moet wel toegeven dat het af en toe wel een beetje gevaarlijk was. Maar tegen middernacht kon ik veilig in mijn bed kruipen.
Zoals jullie wel weten ben ik terug in Sydney! Ik ben vandaag mijn post gaan halen (waarschijnlijk is het al de post vanaf 22 september 2008 tot 19 december 2008). AIFS was gesloten vanaf 24 december 2008 tot 04 januari 2008, dus is het goed mogelijk dat ik nog post moet ontvangen. Dit zal ik zien wanneer ik terugben van Nieuw-Zeeland.
Ik zal nu een lijst maken van al de personen die ik iets heb gekregen. Laat iets weten als je naam er niet bijstaat en je hebt mij iets opgestuurd, dan kan ik erachter vragen.
- Tante Karin & Nonkel Jean-Marie: Dag Allemaal: 08 oktober & 02 december & 13 december - Marie-Rose: kaart van Disneyland Resort Paris - Rita: kerstkaart - An Van Esch: kerstkaart - Stijn & Tamara: kerstkaart - Fam. Van Boeckel: kerstkaart - Paul zijn ouders: kerstkaart - Nele & Arnout: kerstkaart.
Hartelijk dank voor alles was jullie mij hebben gestuurd, het doet mij veel plezier.
Ik heb ook opgemerkt dat er nog altijd mensen zijn die hun naam en adres niet vanachter op de briefomslag zetten. Het is beter om dit wel te doen want als mijn programma afloopt dan wordt al mijn post teruggestuurd naar de zender!!!
Groeten, Annelies
PS. Tante Cinthe, had jij mij niet een pakketje met woordzoekers,... verstuurd? PPS. Mama, wanneer heb jij je kaart verstuurd?
Het is vandaag de 2de Kerstdag, maar hier in Australië wordt het boxing day genoemd en ik zou eigenlijk niet weten vanwaar de naam komt. Ik zal het eens aan een Australiër moeten vragen waarvan de betekenis komt. Voor vandaag heb ik niet veel te schrijven want ik heb niet veel gedaan want het was vandaag mijn luie dag! Ik heb bijna gans de dag in de zetel van de jeugdherberg gezeten om mijn blog aan te vullen en om met Julia te babbelen. We hebben ons dan tenslotte recht gezet om naar de cinema te gaan om de film The day the earth stood still te zien. Toen we terug naar de jeugdherberg keerden was er opeens een flits en een boem, ik dacht al dat er een alien op aarde was geland zoals in de film. Maar toen we ons omdraaiden bleek dat er een botsing was gebeurd tussen een taxi en een auto, de auto heeft door het rood licht gereden, daardoor werd hij geflitst en veroorzaakte hij het ongeluk.
Ik ben om 9u30 opgestaan zodat ik gans mijn familie om 10u kon bellen (middernacht in België) om ze een zalig kerstfeest te wensen. Ik kreeg een paar tranen in mijn ogen toen ze mij allemaal een zalig kerstfeest terugwenstten en op dat moment wou ik dat ik een teletijdsmachine had om mij naar België te flitsen zodat ik Kerstmis met mijn familie kon vieren (en ook mijn pakjes kon ontvangen). Ik heb daarachter in mijn nieuwe boek (Suddenly Single van Sheila OFlanagan) gelezen want al mijn kamergenoten sliepen nog. Iets voor 12u ben ik toch naar de kamer gegaan om mijn kamergenoten wakker te maken want om 12u begon de kerstmislunch. Ze waren allemaal al op en ze waren zich gereed aan het maken, het was dus eigenlijk niet nodig geweest om naar boven te gaan. Toen ik terug in de eetruimte kwam merkte ik op dat ze de tafels met een kersttafelkleed hebben versierd, dit was dus de enigste kerstdecoratie in de jeugdherberg. Het eten bestond uit gefrituurde aardappelen, brocolli, een groene groente en vlees. Het was een mooie presentatie maar spijtig was het eten koud. Het dessert bestond uit een soort puddig met bosbessen. Ik moet eigenlijk zeggen dat het het geld niet waard was, maar alles is beter dan zelf te moeten koken. Daarna heb ik verder in mijn boek gelezen en om 15u hebben we de fruitsalade klaar gemaakt zodat we tegen 16u konden vertrekken. Om 17u kwamen we toe in de Alexandra Gardens waar we ons op een mooi plekje op het gras aan het water hebben neergeplofd. Eerst hebben we sandwichen met groenten en ham gegeten, na een uurke hebben we van onze lekkere fruitsalade gegeten en daarna was de kerstmiscake aan de beurt. We hebben vandaag dus lekker ons buikje volgegeten maar dit is zeker normaal met Kerstmis. Omdat het frisser begon te worden zijn we maar teruggekeerd naar de jeugdherberg, daar heb ik mijn boek van 300 bladzijden uitgelezen.
Toen ik juist vanonder de douche kwam kreeg ik een telefoontje van Julia (Duits meisje die ik in Perth heb ontmoet) om te zeggen dat ze in de jeugdherberg was toegekomen. Ik heb haar gezegd dat ze nog 5 minuten moest wachten want ik moest mij nog aankleden en mijn tanden poetsen. We hebben eerst haar bagage in de kamer gezet, zo moest ze geen locker betalen. Daarna hebben we ontbeten en ik probeer om gezond te ontbijten (frosties, youghourt, kiwi en fruitsap). We zijn dan naar de Queen Victoria Market en de supermarkt gegaan om de benodigheden voor de picknick voor morgen te kopen. Daarna gingen we op weg naar St. Kilda Beach gegaan om leuke kerstkaarten te maken. Het is zomer in Australië en dat moesten we toch laten zien! We zijn van plan om Merry Christmas in het zand te schrijven en we gaan ons er dan achter zetten in onze bikini en met onze kerstmuts. Toen we op weg gingen naar de tram kreeg ik een sms van Katie (Duits meisje die ik in Darwin heb ontmoet) dat ze op weg was naar de Botanische tuinen om de picknick te houden. Dit vond ik wel héél raar want ik dacht dat ze morgenavond bedoelde. Maar dit was dus niet zo, ze bedoelde vandaag want Kerstavond is blijkbaar in Duitsland de Kerstdag. Julia en ik hebben dan besloten om morgen zoals afgesproken te gaan picknicken en spijtig genoeg kon Katie niet meekomen want ze had al andere plannen gemaakt. In St. Kilda aangekomen heb ik een rustig plaatsje zonder te veel mensen gezocht zodat we niet teveel bekijks zouden hebben terwijl wij voor de camera poseren. Julia had het meeste lef want zij heeft als eerste geposeerd. Toen we zagen dat het MERRY X-MAS niet duidelijk genoeg was hebben we de letters opgevuld met zeewier, dit was praktisch maar het stonk verschrikkelijk. We zijn nog eventjes op het strand gebleven en dan zijn we teruggekeerd naar de jeugdherberg waar ik pizza als kerstmaal heb gegeten. Daarna hebben we onze fotos met kerstwensen op onze blog gezet zodat iedereen kan meegenieten van een zomerse Kerstmis. We zijn de stad ingetrokken met Vodka Cruiser in onze hand want het was niet toegelaten om alchohol in de jeugdherberg te drinken. We zijn aan de grote kerstboom (zonder kerststal) gestopt om nogmaals te poseren met onze kerstmuts. Daarna zijn we naar Federation Square gegaan waar de aftelling naar 25 december was. Er waren ook 2 artiesten en ze deden allerlei kunsten zodat het precies op een voorstelling van Cirque Du Soleil leek. We zijn dan op ons gemak naar de jeugdherberg teruggekeerd. Nadat we halfweg waren zei Julia dat we de lange weg namen en dat zij een andere (en betere) weg wist. Ik heb dan maar gezegd dat ze de weg maar moest wijzen want ze bleef erover doorzagen. Na zon 10 minuten wandelen wist ze niet waar ze was en naar waar we moesten gaan. Nog een geluk dat ik wist welke richting we moesten opgaan. Dit is eigenlijk normaal want ik ben al 3 dagen in Melbourne en zij is vandaag pas toegekomen. Toen we op in de jeugdherberg toekwamen keek ze op haar kaart en ze zei dat ze dacht dat Federation Square op een andere plaats lag. We hebben kerstmis verder op onze kamer gevierd door in ons bed te kruipen en te gaan slapen.
In de voormiddag ben ik terug naar de Queen Victoria Market gegaan om vers fruit en groenten te kopen. Ik heb ook inspiratie gezocht voor de souveniers die ik kan geven, ik heb het gevoel dat ik daar vaak naartoe zal gaan want de Queen Victoria Market is alle dagen open, buiten maandag en woensdag. Nadat ik al mijn kopenswaar had achtergelaten in de jeugdherberg ben ik terug vertrokken op een wandeling te maken in East Melbourne. Toen ik aan de Queen Victoria Market was kwam ik Charis tegen, dit was een hele verassing want Nadine had mij gezegd dat Charis naar Chairns ging zijn. En nu zullen jullie je wel afvragen wie Charis en Nadine zijn? Nadine was mijn appartementsgenoot in Sydney en Charis is een vriendin van haar. Ik ben dan zo vriendelijk geweest om haar de weg te wijzen naar de jeugdherberg want ze verbleef ook in Melbourne Metro YHA. Ze heeft zich dan in de jeugdherberg ingechekt en dan zijn we naar de stad gegaan maar eerst zijn we iets gaan eten in MacDonalds (dit was niet mijn keuze). Toen we juist gedaan hadden met eten kreeg ze een telefoontje van een vriendin om te zeggen dat ze ook in Melbourne was aangekomen. We hebben dan op haar gewacht aan de Queen Victoria Market en toen ze ons had gevonden konden we verder de stad intrekken. Eerst naar St.Pauls Cathedral, dan naar de toeristische dienst en dan Federation Square. Dit is nu de tweede dag op een rij dat ik hetzelfde terugzie en ik wil gewoon iets nieuws verkennen. Ik vind het wel een geluk dat ze een persoonlijke gids hebben want ik heb alles zelf moeten zoeken en daardoor heb ik ook een paar keer de weg verloren. Ze wilden boodschappen doen in Coles, deze winkel was 30 minuten verwijderd van de jeugdherberg en ook al was er een winkel op maar 15 minuten loopafstand van de jeugdherberg. Ik denk dat ze hun dit wel beklaagd hebben want hun armen deden zeer toen ze in de jeugdherberg toekwamen. Als dank dat ik ze de weg heb rondgeleid hebben ze voor mij eten gemaakt en ik mocht zelfs niet helpen met afdrogen want anders zou ik geen geniet meer hebben van mijn eten.
Iets voor 6u ging het brandalarm af, dit is nu al de 3de keer dat ik daarvoor uit mijn bed heb moeten kruipen. Ik had het in het begin niet echt door, ik hoorde het geluid maar ik wist niet dat het van onze jeugdherberg kwam. Dit zal misschien komen omdat ik nog altijd met mijn oordoppen slaap want anders zou de tv mij wakker houden, onze kamer ligt naast de tv-ruimte. Toen ik buiten was merkte ik op dat er niet meer dan 50 mensen buiten op het gras stonden, ik dacht dat er meer mensen in de jeugdherberg waren want de jeugdherberg heeft 3 verdiepingen. De brandweer kwam opdagen en nog geen 10 minuten later konden we terug in ons bed kruipen en ik heb zekerst tot 10u geslapen. Toen ik na het douchen terug in de kamer kwam vertelde Maxime (kamergenoot) mij dat de huishoudster verteld had dat meer dan de helft van de mensen gewoon in hun bed zijn blijven liggen tijdens het brandalarm. Dit zou ik nooit doen want het kan zijn dat er een echte brand was. In de nammidag ben ik naar de toeristische informatiedienst gegaan om allerlei informatie te zoeken over de stad, ze hebben mij daar 7 wandelingen gegeven doorheen de stad. Daarna ben ik naar St. Pauls Cathedral gegaan, de neogotische kerk werd omstreeks 1880 gebouwd. En toen werd het tijd om de stad Melbourne te verkennen, ik heb de straten Elizabeth St. en Swanston St. afgewandeld en heb een paar tussenstops gemaakt in de souveniersshops. Toen ik aan het eten was werd er een veiling van allerlei tours gehouden, ik heb op niets geboden want het meeste had ik toch al gezien. Maar Maxime heeft op een tour van Kangaroo Island geboden, zij moest maar $270 dollar betalen in plaats van $430. Daarna heb ik verder in mijn boek gelezen en ik ben op tijd in mijn bed gekropen want ik voelde mij nog niet 100% in orde.
Melbourne, de hoofdstad van de staat Victoria, telt meer dan 3 miljoen inwoners (Sydney zou 2 miljoen meer inwoners hebben). In Melbourne tref je ook de mengeling tussen ouderwets en modern aan. In de voormiddag ben ik naar de Queen Victoria Market op Queen Victoria Street gegaan. De markt is gebouwd op een plaats waar vroeger de Melbourne General Cemetry lag, ze hebben daarvoor 10.000 graven geruimd. Ik vermoed dat ze nooit niet gehoord hebben dat ze de doden in rust moeten laten liggen. Op deze plaats wordt er dus al vanaf de jaren 70 van de vorige eeuw markt gehouden, en het is er nog altijd even druk. Je ziet hier meer dan duizend stallen waar je voornamelijk groenten en fruit kunt kopen. Op zondag wordt er een soort vlooienmarkt gehouden, waar je kleding en souveniers kunt kopen. Ik heb er dan maar van geprofiteerd om vers fruit en verse groenten te kopen. Daarna ben ik op zoek naar een supermarkt om brood, youghourt en andere dingen te kopen. Het is ondertussen middag geworden en ik heb een boterham met choco en banaan gegeten. Daarna heb ik een uurke op mijn bed gelegen want ik voelde mij ziekjes. Om 15u had ik afgesproken met 3 mensen van de Great Ocean Road Tour: Kelly vanuit Nederland, Viviana en Rosianna vanuit Italië. Ik dacht dat we hadden afgesproken aan Franklin Station, maar het was dus aan Flinders Street Station en het rare is dat ik het nochtans juist aan Kelly had doorgesmst. Na een uur hadden ze mij gevonden en had ik mijn vergissing eindelijk door, gelukkig konden ze er nog mee lachen. Waar ik stond te wachten op hen, de kruising tussen Elisabeth Street en Franklin Street, begon de zekeringskast te roken en daardoor werkten de verkeerslichten niet meer. Gelukkig had iemand van de bar om de hoek de brandweer gebeld zodat er geen ongelukken konden veroorzaakt worden. Het is mij opgevallen als een iemand rechts wilt afslaan dat ze aan de linkerkant van de straat moeten blijven staan, dit komt omdat de trams in het midden rijden. We hebben de gratis City Circle Tram genomen aan de State Library, deze rijdt elke 15 minuten de stad rond. Aan het Flinders Street Station hebben we afgestapt entoen herinnerde ik mij dat onze begeleidster van onze tour had gezegd dat het beter is om daar niet af te spreken want het is het centrale spoorwegstation van Melbourne en één van de meest geliefde ontmoetingsplaatsen van de stad. We zijn eerst naar Federation Square gegaan, dit is het culturele centrum van de stad met restaurants, diverse attracties en openluchtevenementen. Het gedenkt het 100-jarig bestaan van de federatie van Australische staten en opende in oktober 2002. Daarna hebben we gewandeld naar de Alexandra Gardens, deze zijn in 1904 aangelegd langs de Yarra River, waar we een fruitsap aan het water hebben gedronken. Ik ga proberen om cola, ijsjes, MacDonalds, te verminderen omdat mijn broeken een beetje beginnen te spannen. Ik ben dan samen met Vivianna en Rosianna naar St.Kilda Beach gegaan waar we een tijdje op de dijk hebben gewandeld en dan zijn we iets gaan eten. Daarna hebben we terug de tram genomen naar de stad en daar scheidden onze wegen want we zijn elk naar onze eigen jeugdherberg gegaan waar ik nog verder in mijn boek gelezen heb.