Tegen 5u30 werd ik wakker omdat onze 2 Nederlandse meisjes veel lawaai maakten toen ze weeral aan het inpakken waren. Ze gaan een tour doen naar Adelaide. Ik kon niet meer in slaap geraken, dit komt omdat ik wist dat Katie een uur later ging opstaan. Zij neemt om 7u30 de Greyhound-bus naar Katherine en dan gaat ze richting Alice Springs. Voordat ze vertrok kwam ze zien of ik wakker was om afscheid te nemen. Sowieso gaan we contact blijven houden en misschien komen we elkaar nog tegen in Adelaide. Tegen 8u30 ben ik ook maar opgestaan, ik kon nog wel langer blijven liggen maar ik had maar tot vandaag geboekt. Ik wist ook niet zeker of ik hier nog mocht blijven want het was een maximum verblijf van 10 nachten en die heb ik al. Ik ben eerst naar de bank geweest om geld af te halen en dan heb ik het gaan vragen. Het was gelukkig geen probleem want ik had geen zin om met mijn zakken te sleuren. Dan ben ik vlug naar de winkel gegaan om boodschappen te doen. En dan ben ik naar de bibliotheek gegaan om mij in te schrijven. Ik heb mij ingeschreven om 16u zodat ik eerst nog mijn reisverslag kan aanvullen. Ik ben dan ook naar Qantas gegaan om de datum van mijn ticket naar België te laten veranderen. Ik dacht dat dit persoonlijk kon gebeuren, maar blijkbaar moet ik het telefonisch doen om mijn ticket gratis te veranderen. Dan ben ik naar de campeerwinkel gegaan om een tent, slaapzak en slaapmatras te kopen. Er was geen tent voor 1 persoon, ik heb dan maar een tent voor 3 personen gekozen. Deze was goedkoper dan een tent voor 2 personen. Mijn slaapmatras is een speciale, de pomp zit in de matras. Ik heb dan een sandwich met aardbeienconfituur gegeten. Daarna heb ik een beetje op mijn bed gelegen en een uurtje gerust. Toen heb ik gebeld naar Qantas, ze kunnen mijn ticket niet veranderen. Ze gaan eerst  WEP (de organisatie die alles geregeld heeft) contacteren. En toen heb ik mijn was gedaan, deze keer heb ik alles opgehangen en niet in de droger gestoken. Ik heb ook al mijn foto’s afgeladen op mijn laptop. Dit heeft veel tijd in beslag genomen, er was geen tijd meer om mijn reisverslag aan te vullen. Ik werd ook afgeleid door mieren die uit mijn laptop kropen, ik zou begot niet weten hoe die daar terechtkwamen. Ik geloof dat ik ze allemaal gedood heb want ze komen niet meer tevoorschijn. Ik ben dan naar de bibliotheek gegaan waar ik mijn mails heb gecontroleerd en ik heb ook de berichten gelezen in mijn gastenboek. Ik wou ook kijken naar het filmke van Kari, maar de computer liet dit niet toe. Het zal voor een andere keer zijn. Ik ben dan teruggekeerd naar de jeugdherberg waar ik mijn was genomen heb. Dan heb ik eten gemaakt, benen onthaard, douche genomen en toen was het tijd om mijn reisverslag aan te vullen. Het is 21u40 en tijd om te stoppen. Ik ga vroeg in mijn bed kruipen omdat ik morgen een tour ga doen naar Litchhfield. Ik moet mijn rugzak nog gereedmaken en waarschijnlijk zal ik tegen 2u wakker worden omdat er een nieuwe kamergenoot komt. En ik dacht dat ik eens een nachtje alleen kon slapen.

Groeten,

Om 5u heb ik mijn wekker gezet, maar spijtig genoeg was ik al vroeger wakker. Ik heb niet zo goed geslapen want de ondergrond was te hard en ik ben ook een paar keer tegen Holly gebotst (gelukkig heeft ze daar niets van gemerkt). Ik moest mij niet omkleden want ik had al mijn kleren van gisteren aan. Ik heb dus de slaapzak en de luchtmatras opgerold en in hun zak gedaan. Daarna heb ik mij verfrist en ik heb ook mijn tanden gepoetst. De reden waarom we zo vroeg op moesten staan was om geen last te krijgen van de vliegen als we ontbijten en ook om als eersten bij de Jim Jim Falls te zijn. Maar we hadden pech, de vliegen waren ons weeral aan het ambeteren. We hebben wel kunnen genieten van de zonsopgang, vanaf 6u was het al een klaarlichte dag. Onze aanhangwagen hebben we achtergelaten in de camping want ik vermoed dat we anders wel vast zouden gereden zijn. Op weg naar de Jim Jim Falls was het precies dat we op een attractie van een pretpark zaten. Eerst ging de ene kant van de auto omhoog en dan ging de andere kant omhoog, de weg was dus héél hobbelig. En dankzij het goede rijgedrag van onze gids hebben we niet vastgezeten, maar ik vermoed dat hij de weg op zijn duimpje kent. Om naar de Jim Jim Falls te gaan moesten we eerst nog een eindje wandelen. Nog een geluk dat de zon niet aan het schijnen was, want anders zou het ondraagelijk zijn geweest van de warmte. We moesten eerst een tijdje op zand wandelen en daarna moesten we over de rotsen klauteren. Het klauteren over de rotsen was natuurlijk een plezier voor mij. Om onze weg niet te verliezen zijn we dicht bij de gids gebleven, ik heb niet veel gestopt om foto’s te nemen maar dit was eigenlijk niet nodig want ik ben vorig jaar al naar de Jim Jim Falls gegaan. Uiteindelijk zijn we aan de Jim Jim Falls toegekomen waar de meesten een duik hebben genomen. Spijtig genoeg is het droogseizoen en stond de waterval droog, er was dus geen water die naar beneden stroomde. Maar het was nog altijd een mooi zicht. We zijn dan naar een look-out gegaan waar we Nourlangie Rock gezien hebben. Daarachter zijn we naar de rotsschilderingen van de aboriginals op Nourlangie Rock gaan kijken. De meeste rotsschilderingen hebben een betekenis zoals “Namarrgon the Lightning Man”. De rotsschilderingen werden geschilderd om een deel van een verhaal te illustreren. Dit kan zijn de geboorte van een baby, een jachtgebeurtenis of een ander aspect van het leven. Vroeger maakten de aboriginals schilderijen op de rotsen. Nu maken ze schilderingen op digiridoo’s, boomerangs,…om er geld aan te verdienen en ook om hun kunst aan de mensen te laten tonen. We hebben dan nog een stop gemaakt voor een picknic-lunch waar we uitzicht hadden over sommige vogels die leven in Kakadu. En toen zijn we begonnen aan de terugtocht naar Darwin. Eerst hebben we nog aan het bord van Kakadu National Park gestopt om foto’s te nemen, zo kunnen we aantonen dat we er naartoe zijn geweest. Tegen 18u30 kwamen we toe in de jeugdherberg. We hebben ons terug moeten inchecken, gelukkig konden we terug in dezelfde kamer slapen en dit is kamer 6. Ik heb eerst vlug een douche genomen en dan heb ik mijn bagage uitgepakt en daarna terug ingepakt (ik heb dus alles terug verdeeld over 2 rugzakken). Onze 2 kamergenoten kwamen binnen en ik excuseerde mij voor de rommel want het was voor hun bijna onmogelijk om rond te lopen in de kamer. Ze vonden dit gelukkig niet erg. Toen ik mij voorstelde vroegen ze vanwaar ik was omdat ge mijn naam niet overal hoort. En wat bleek: zij waren van Nederland. Ze zijn voor 4 maanden in Australië, ze kwamen van Sydney en vertrekken morgen op een tour naar Adelaide. Daarna zijn Katie, Kira en ik naar de Mindil Beach Sunset Markets gegaan, maar we zijn er niet lang gebleven omdat we moe waren. Ik heb vlug nog naar mama gebeld (of zij heeft naar mij gebeld) en dan ben ik mijn bed ingekropen. Spijtig genoeg kon ik niet in slaap geraken omdat de Nederlandse meisjes hun bagage aan het inpakken waren. Het duurde tot 23u voordat ze klaar waren en toen kon het licht uit en kon ik gaan slapen.

Groeten,

Annelies

Om 6u30 zijn Katie en ik opgestaan. Eerst hebben we een douche genomen omdat we niet wisten dat er een douche voorzien was op de camping. Daarna hebben we ons aangekleed en hebben onze rugzakken verder ingepakt. Deze hebben we dan in de luggage storage gezet, we mochten die daar plaatsen omdat we voor zondag geboekt hebben in de jeugdherberg. En dan hebben we ontbeten, weeral sandwichen en confituur (gratis ontbijt natuurlijk). En toen zijn we naar buiten gegaan om te wachten totdat ze ons kwamen oppikken. De auto was een busje met 4 wielaandrijving, het leek mij precies zo’n amfibie-truck (buiten dat je daar niet mee in het water kunt varen). Eerst zijn we naar het kantoor van Kakadu Dreams gegaan om ons inschrijvingsbriefje af te geven en om een slaapzak te huren. En dan zijn we vertrokken naar de ‘Spectacular Jumping Crocodile Cruise’. Dit is een bootcruise op de Adelaide River met zoutwaterkrokodillen en vogels. Deze cruise heb ik vorig jaar ook gedaan, het enigste verschil is dat ik deze keer een slang vastgehouden heb. Het was een redelijke grote slang en ze wriemelde zich rond mijn bovenlichaam. Om een goede foto te hebben heb ik haar tenslotte vastgehouden aan haar hoofd, dit nadat onze tourgids had gezegd dat ik de baas over haar moest zijn en geen schrik moest hebben. We hebben ook gratis ontbijt gekregen. En om 9u zijn we vertrokken op onze bootcruise. Ze hebben de krokodillen twee keer langs elke kant van de boot laten springen. Het was nog altijd spectaculair om te zien, daarom dat het misschien zo noemt hé. Als we aan de linkerkant van de boot gingen staan moesten we ook aan die kant blijven staan, zodat de boot niet zou kunnen omkantelen. Ah ja, deze keer hadden we ook de grotere boot, niet dezelfde boot als vorig jaar. Het stuk vlees dat aan de krokodillen wordt gegeven hangt aan een stok met een stuk touw aan vast. Sissi (die de krokodillen liet springen) heeft per ongeluk de stok tegen de camera/GSM, van een vriend van Katie, geduwd en deze is dan in het water gevallen. Er kon niet achter gesprongen worden want de rivier zit natuurlijk vol met krokodillen. Dit is natuurlijk wel jammer voor hem want zijn foto’s van Australia waren ook weg. Ik ga dus voor de zekerheid mijn foto’s van oktober al op een DVD-rw zetten want ik zou niet weten wat ik zou doen als mijn laptop stuk zou gaan. Daarom hoop ik dat mama een kopie maakt van alles wat er op mijn blog staat. Ze hebben ook arenden of valken gelokt met vlees in de lucht te gooien. Ik kon geen mooie foto maken omdat ze veel te vlug waren. Daarna hebben we verder gereden tot onze picnickplaats, spijtig genoeg weet ik niet meer waar dit was. We hebben héél gezond gegeten: sandwichen met ham, salami, kaas, ananas, sla, tomaat, komkommer en natuurlijk ook ketchup. We kregen ook onverwacht (en niet-welkom) gezelschap van vliegen. Die wilden in je oren, neus en zelfs in je ogen vliegen, ik had beter mijn muskietennet meegenomen maar die ligt nog thuis. We hebben nog een stop gemaakt aan termietenheuvels voordat we gingen zwemmen. Het waren kathedraal termietenheuvels, het thuis van één van de langst levende insecten op aarde. Ze zijn tot 100 jaar oud en deze structuren zijn uniek in het noordelijk gedeelte van Australië. We zijn dan naar een kleine waterval gegaan waarvan ik de naam niet weet. De meesten zijn het water ingedoken, ik ben er maar met mijn voeten ingegaan omdat het de tijd van de maand was. Daarna zijn we naar de Yellow Water Billabong gegaan. Deze keer hebben we geen cruise gemaakt om de zonsopgang te zien, maar we hebben wel de boardwalk gedaan. We hadden niet veel tijd omdat we op tijd op onze kampeerplaats moesten zijn om de zonsdondergang te zien. We kampeerden in Garnamarr (25 km gelegen van de Jim Jim Falls). We hebben niet lang naar de zonsondergang gekeken omdat we weeral gestoord werden door vliegen en zelfs door mieren. Het is dus niet de beste tijd van het jaar om te kamperen. We hebben dan maar onze tenten opgezet. We hebben het buitenzuil niet gebruikt, zo konden we ’s nachts kijken naar de sterren vanuit onze tent. Ik deelde de tent met Katie en Holly (afkomstig van Californië). Omdat er ook een douche op de camping was heb ik vlug een douche genomen want ik stonk naar het zweet. Ondertussen werden de voorbereidingen gemaakt voor onze BBQ. De groenten werden gewassen en in stukken gesneden, het vlees werdt gebakken (buffalo en kangeroe),…En ik moet zeggen dat het héél lekker smaakte. Om te kunnen zien wat ik aan het eten was (het was intussen al donker geworden) heb ik mijn hoofdlampje gebruikt, de anderen vonden dit wel grappig. Daarna heb ik de afwas gedaan met nog een paar andere mensen. Daarna hebben we geluisterd hoe onze gids op zijn digiridoo speelde en we mochten het daarna ook proberen. Hij heeft ons de technieken geleerd bijvoorbeeld hinikken als een paard. Zonder digiridoo lukte dit, maar toen ik de digiridoo wou bespelen lukte het mij helemaal niet. Ik denk dat ik er alleen maar valse klanken heb uitgekregen. Vandaag heb ik zelfs meer dan 2,5 liter water gedronken, dit om geen uitdrogingsverschijnselen te krijgen. Er werdt ons zelfs meerdere keren op de dag gezegd om water te drinken. En iets na 22u zijn we onze tent ingekropen omdat we de volgende dag om 5u moesten opstaan. Het was veel te warm in mijn slaapzak, daarom heb ik die maar als hoofdkussen gebruikt. Spijtig genoeg kon ik niet naar de sterren kijken omdat het een beetje bewolk was. Daarom heb ik maar geprobeerd om te slapen.

Groeten,

Iedereen,

Dit is het juiste adres als jullie mij nog iets willen toesturen.

AIFS

Vervondel Annelies
PO Box 1319
Darlinghurst NSW 1300

Australia

Groeten,
Annelies

Vandaag heb ik eigenlijk niet veel gedaan. Ik ben naar een campeerwinkel gegaan om een drinkbus (de mijne ligt nog in Suzie) en iets tegen de muggen. Want die beesten hebben mij blijkbaar graag, ik sta vol muggebeten. Ik denk dat ik terug naar een kouder klimaat moet gaan want het begon toen ik in Brisbane was en hier in Darwin is het veel erger. Ik ben ook terug naar de bibliotheek gegaan, dit is dagelijkse kost. Ik geloof dat ik er zeker 3 uren gezeten heb. Langer ging niet omdat ik aan het bevriezen was door de airco. Omdat ik geen eten wou kopen omdat ik morgen op 2-daagse tour vertrek heb ik maar Macdonal’s gegeten. Daarna ben ik wel naar de winkel gegaan om drinken te kopen, want ik denk wel dat ik het water nodig zal hebben. Onderweg kreeg ik een telefoontje van Kira, ze had vandaag afgesproken met een Duitse jongen en 2 Engelsen (jongen en meisje, geen koppel) die samenreizen. Zij zouden met haar meerijden naar Perth en ze hebben er geen probleem mee dat er een 5^de zou bijkomen. Ik heb dan maar direct gezegd dat ik haar wil meerijden, ik zal wel een maand met hun kunnen samenleven. En daarna ben ik naar de jeugdherberg gegaan waar Katie mij vertelde dat ze met een paar vrienden naar Deckchair Cinema ging. Ik ben dan maar meegegaan, ze speelden de film ‘The Visitor’. Het gaat over 2 illegalen in New York waarvan er eentje tenslotte wordt teruggevoerd naar Syrië. Het nadeel is om met alleen maar Duitsers op te trekken dat ze ook vaak alleen maar in het Duits praten en voor een niet-Duitse is dat soms wel vervelend. Ze gingen nog iets drinken, maar ik ben doorgegaan naar de jeugdherberg want ik moest mijn rugzak nog inpakken. Ik had het beter vroeger gedaan want ik moest mijn rugzak in het donker inpakken, onze 2 kamergenoten sliepen spijtig genoeg al. Het heeft wel langer geduurd dan anders, maar het is tenslotte wel gelukt.

Groeten,

Annelies

Toen ik ’s morgens opstond heb ik een beslissing genomen: ik heb besloten dat ik niet verder met de rest meetrek. Maar ik wist niet goed hoe ik dit aan hen moest vertellen. Kim kwam zeggen dat ze gingen uitchekken in de jeugdherberg ook al hadden ze nog geen auto. Ik vond dat ik het toen niet kon zeggen want ik stond onder de douche. Toby begon direct met inpakken, maar ik dus niet. Ik heb eerst ontbeten en ik nog een beetje met Katie gebabbeld. Zij zei dat ik kon meegaan op de 2 daagse Kakadu-tour, er waren nog 2 plaatsen vrij. Dit leek mij een goed idee. Ik ben eerst naar de bank gegaan om geld af te halen en dan heb ik gevraagd of ik nog 2 nachten in de jeugdherberg kon blijven. Dit was gelukkig geen probleem. Ze vroegen mij wel of er iemand in de kamer bleef slapen die er niet hoorde. Ik heb het dan maar gezegd dat de vriendin van onze Engelsman bleef slapen gedurende gans de periode dat hij hier verbleef. Ze hebben het dan aan hem gevraagd, maar hij ontkende alles. Dan ben ik naar de organisatie Kakadu Dreams gegaan om te zien of er nog plaats vrij was. Dit was dus het geval, ik ga zaterdag dus voor 2 dagen naar Kakadu National Park. Ik heb direct ook de tour naar Litchfield National Park geboekt voor dinsdag. Zo heb ik bijna alles gezien wat ik nog wou zien in het Northern Territory. De Tiwi-Island en Arnemland is spijtig genoeg veel te duur. Nu kan ik spijtig genoeg niet zien hoe de aboriginals leven, dit zal dus voor een andere keer zijn. En dan ben ik naar de bibliotheek gegaan om mij in te schrijven voor 14u. Toen ben ik naar de jeugdherberg gegaan waar ik de anderen aan het opwachtten was. Ik heb het hen direct verteld zodat ik ervan af was. Zij zeiden dat ze dit al gedacht hadden omdat ik mij niet uitchekte. Ik heb wel geen eeuwigheid nodig om mijn rugzak in te pakken, na een tijd wordt je dat wel gewoon. Eigenlijk vonden ze het geen probleem dat ik niet meeging omdat ze nu meer plaats zouden hebben. Daardoor ben ik er nu zeker van dat ik een goeie beslissing genomen heb. Ik ben Katie nog tegengekomen en zij vertelde mij dat een vriendin van haar naar Western Australia ging rijden en dat ze mensen zocht om mee te rijden. Ze gingen vandaag naar Mindil Beach Sunset Markets gaan en ik kon meegaan. Zo kon ik een beetje met haar vriendin babbelen om te zien wat haar plannen waren. Ik ben eerst nog naar de bibliotheek gegaan. En daarna heb ik van het aanbod van Katie gebruik gemaakt en ik ben meegegaan naar de markt. De plannen van Kira zijn om volgende week (woensdag of donderdag) te vertrekken richting Broome en dan richting Perth. Ze zou er een maand over doen, er zou nog een Duitse jongen geïnteresseerd zijn. Ik heb gezegd dat ik er nog ging over nadenken want één grote beslissing nemen is genoeg op één dag. Daarna heb ik mama gebeld om mijn besluit mee te delen. Ze vond dat mijn stem beter klonk dan gisteren. Ik had haar ook gevraagd of ze iets kon laten weten of mijn pakje wel of niet vandaag was toegekomen zodat ik morgen naar Global Postal Solutions kon bellen. En om 23u30 belde zij mij om te zeggen dat het pakje niet was toegekomen. Ze dacht ook al dat er iets scheelde, maar ik was nog half aan het slapen. Ze heeft mij dus wakker gebeld en dit was eigenlijk niet mijn bedoeling. Ik had gedacht dat ze een sms’ke ging sturen. Gelukkig kan ik morgen uitslapen.

Groeten,

Voordat mijn wekker afging ben ik opgestaan, Toby was nog aan het slapen. Ik heb ontbeten: geroosterde boterham en jam (of beter gezegd confituur). Dan ben ik naar de rest gaan zien of die al wakker waren. Dit was dus het geval, ze waren al op van 7u. Ik vroeg aan hen of we nog een nacht gingen blijven en ze zeiden dat ze dat gisteren al geboekt hadden. Ik ben dus vlug ook gaan boeken voor mij. Nog een geluk dat ze nog plaats hadden want anders moest ik nog een nieuwe jeugdherberg zoeken. Daarna ben ik aan de tafel gaan zitten van een Australiër. Hij is van Sydney naar Darwin gekomen, hij is op zoek naar werk. Hij heeft ons ook goed geholpen met onze zoektocht naar een ‘degelijke’ auto. Hij heeft ons gezegd waar er een autoveiling was en waar we autogarages konden vinden. Had ik niet bij hem gaan zitten, dan hadden we het niet geweten. We zijn dan de auto ingesprongen op zoek naar de autoveiling, deze vindt morgen pas plaats maar de auto’s worden vandaag al tentoongesteld. Deze auto’s lagen niet echt in onze prijsklasse, het waren auto’s van de overheid (deze auto’s worden maandelijks gecontroleerd). Dan zijn we maar naar de garages gegaan. We hebben een 4WD van het merk Toyota gevonden van bijna $10.000. Hij is wel een paar jaren jonger dan onze Suzie, zij was 24 jaar. Voor de zekerheid hebben we Suzie maar laten controleren door een garagist. Die zegt dat we er $1.350 kosten aan zouden hebben. Dit gaan ze dus proberen om van de vraagprijs af te doen, hopelijk gaat dit lukken. Als ze de auto gaan houden, dan willen ze de naam Suzie veranderen. Dit vind ik niet kunnen want die auto werdt al twee jaar Suzie genoemd, maar voor mij zal ze altijd Suzie blijven! In het begin vonden ze de Australiërs vriendelijke mensen, totdat ze door een dame werden weggescheurd van de werkplaats van de garagist. Dan gingen ze ineens een peiling bijhouden van vriendelijke en onvriendelijke mensen. Ik heb mij eigenlijk een beetje afzijdig gehouden van al dat autogedoe want mijn eerste keus was geen goeie keuze en ik wil geen twee keer een foute beslissing nemen. Tegen 14u30 waren we terug aan de jeugdherberg. De rest is terug het zwembad ingedoken en ik ben naar de bibliotheek gegaan om te zien of er draadloos internet was. Ik had ook met Julie afgesproken omdat ik niet goed wist wat ik wou: met de groep verderreizen of terug op eigen houtje. Ik had zelfs overwogen om met haar meegegaan op tour van Darwin naar Melbourne. Maar dit heb ik maar direct geschrapt omdat ik geen $2.000 wil betalen voor 18 dagen te reizen waarvan ik het grotendeels al gezien heb. Ik heb haar gezegd dat ik het een nachtje zal laten rusten. Daarna ben ik naar de bibliotheek gegaan. De draadloze internetverbinding werkt, maar héél traag. Morgen zal ik om 10u naar de bibliotheek moeten komen om mij in te schrijven voor een vaste computer, deze computer kan ik dan 1 uur gratis gebruiken. Dan ben ik naar de jeugdherberg teruggegaan waar de anderen mij vertelden dat we Suzie niet gingen nemen, hij wou de prijs niet meer laten zakken dan $5000. Maar ze hadden wel al een andere auto gevonden. Een auto van een Nederlander die ook in onze jeugdherberg verblijft. En het beste van al is dat het een auto is waarnaar Toby niet wou bellen omdat hij een paar blutsen had. Deze auto zouden ze willen kopen zonder hem te laten controleren. Blijkbaar hebben ze niet geleerd uit de stommiteit van Toby en mij. Ik vroeg aan de rest of de BBQ nu doorging (omdat ik Julie en Katie had uitgenodigd). Zij zeiden dat ze niets voor mij hadden gekocht omdat ze niet wisten of ik nog mee wou BBQ’en omdat ik hierjuist ineens weg ging en ze niet wisten waar ik was (ik had nochtans aan Toby gezegd dat ik naar de bibliotheek ging). Geen probleem voor mij, ik ben dan maar samen met Julie naar de winkel gegaan. In de jeugdherberg overnachten nog 2 Vlamingen. Op een week tijd heb ik meer Vlamingen gezien dan op 4 maanden tijd. Tijdens de BBQ belde mama mij op om te zien hoe ik de rest vond. Ik zei dat ik mij een beetje het 5^de wiel vondt. De rest heeft elkaar al een paar keer ontmoet in België, ze kennen elkaar al een beetje. Ik ben het ook niet meer gewoon om rekening met anderen te houden, ik ben gewoon om te kunnen doen wat ik wil. Maar ik ga er nog een nachtje over nadenken zodat ik geen overhaaste beslissing neem. Nadat Julie doorging naar haar jeugherberg heb ik nog een beetje met de rest gezeten en ik voelde er mij niet echt thuis. Ik voelde mij ongemakkelijk met zo’n grote groep, een kleiner aantal heb ik liever. Dan ben ik maar in mijn bed gaan kruipen.

Groeten,

Annelies

Ik ben pas tegen 24u in slaap geraakt omdat onze Engelse kamergenoot en zijn Duitse vriendin veel lawaai maakten. Kunnen die geen tweepersoonskamer nemen! Zijn die echt zo stom om te denken dat wij hun niet zouden horen. Ik had beter mijn oordoppen ingedaan, maar dit deed ik niet want anders kan ik mijn wekker niet horen. Om 4u werd ik wakker omdat het ijskoud in de kamer was, ze hebben de airco weer eens op 19°C gezet. Het was niet echt de moeite meer om terug te gaan slapen want binnen 30 minuten moest ik toch opstaan. Ik heb dan nog eventjes in mijn bed blijven liggen, dan heb ik mij aangekleed en dan heb ik nog 2 cracotten gegeten. Ik moest nog wachten op Toby want die stond nog onder de douche. Toen ik beneden was hoorde ik iemand roepen en ik moet zeggen dat ik niet durfde te gaan zien. Na een enkele minuten werd het ineens stil, ik vermoed dat hij de weg gevonden heeft naar zijn kamer of dat hij door iemand geholpen werd. Deze keer heb ik met de auto gereden en ik moet zeggen dat het nog meeviel. Ik had eigenlijk geen problemen om links te rijden, misschien komt dit omdat ik hier al zo lang ben. Ik ben gewoon om eerst naar rechts te kijken om te zien of er een auto afkomt. Dit gaat wel problemen geven als ik terug in België ben, maar daar denken we nog niet aan. Ik had alleen wel een beetje moeite om in 4^de te schakelen. We waren goed op tijd in de luchthaven aangekomen, maar spijtig genoeg was het vliegtuig in vertraging. We moesten zeker 45 minuten wachten en dat was niet echt goed voor mijn vermoeidheid. Eindelijk kwamen Kim, Jasmine en Nils dan toe. Ze vroegen of we een taxi moesten nemen terug naar de jeugdherberg (we hadden voor hun al geboekt om een nacht in de jeugdherberg te kunnen slapen). En wij zeiden dat we een auto geleend hadden van iemand, die auto zouden we dan eventueel konden overkopen. Dit vonden ze super totdat ze de auto hoorden rijden. De motor maakte veel lawaai, er is geen airco, de voorste vering maakt veel lawaai,… Ik heb dus ook teruggereden naar de jeugdherberg en ik moet zeggen dat ik de weg heel gemakkelijk terugvond. Daar aangekomen hebben we maar gezegd dat we de auto al voor een deel gekocht hebben en niet gewoon geleend hadden. Ze waren er niet echt tevreden mee en ik kan dat eigenlijk wel begrijpen want ze gaan toch voor 6 maanden met de auto rijden. Eerst en vooral willen ze de auto laten controleren door een garagist, dat ze niet met niet teveel kosten zitten. Veel kan ik er niet meer over zeggen buiten dat Toby de rest verkeerd had ingeschat, dat hij ze blijkbaar toch niet zo goed kende. Toen ze zagen dat er een zwembad aan de jeugdherberg was zijn ze er direct ingesprongen (eerst hebben ze hun wel omgekleed). Ik heb er mij bijgezet, ik had niet veel goesting om te zwemmen en ik had geen degelijke bikini. Tegen 9u30 kon ik mijn ogen niet meer openhouden en ik heb mij eventjes voor een uurtje op mijn bed gelegd. We (Toby en ik) waren van plan om de rest de ganse dag bezig te houden zodat ze niet in slaap zouden vallen. Maar die waren dus klaarwakker en ik dus niet. Ze waren van plan om ‘de stad’ te verkennen toen ik besloot om een dutje te doen. Toen ik opstond waren ze nog aan het zwembad, ze hebben op mij gewacht. Dit is wel vriendelijk, maar was helemaal niet nodig. Ik zou wel naar Toby gebeld hebben om te vragen waar ze waren. Het is dus samen uit, samen thuis. Ik ben dit niet meer gewoon na mijn 4 maanden alleen reizen. Tegen 11u zijn we dan vertrokken. Eerst hebben we door het park gelopen dat dicht bij de jeugdherberg ligt en dan zijn we de stad ingegaan. Daar hebben ze een Australische sim-kaart genomen hebben en we hebben ook Chinees gegeten. Ik heb daarna al mijn geld terug op mijn rekening gestort, terug op een veilige plaats. En dan zijn we naar de bibliotheek gegaan. Deze was moeilijk te vinden, de bibliotheek is gelegen in het Parliament House. Ik had het gevoel dat we de luchthaven ingingen in plaats van een bibliotheek. We moesten onze zakken ook laten scannen en door zo’n machine lopen. Daar kwam ik Julie tegen. We hebben besloten om deze avond naar de film ‘In Bruges’ te gaan zien in de cinema. Omdat de rest moe begon te worden (en ik ook) hebben we besloten om terug te keren naar de jeugdherberg waar ze het zwembad terug hebben ingedoken. Toen ik mijn rugzak in mijn kamer wou zetten kwam er juist een nieuwe kamergenoot binnen: Katie van Duitsland. Ik heb haar dan wegwijs gemaakt in de stad. Ik heb haar getoond waar de winkels, bibliotheek, Deckchair Cinema,…lag. Ze beklaagde het zich dat ze Cairns heeft verlaten voor Darwin. Ze vindt de stad niets en het is hier veel te warm (vermoedelijk 30°C of zelfs meer). En de jeugdherberg waar ze in Cairns was, was ook veel huiselijker dan de onze. Toen het gidsen gedaan was heb ik mij nog eventjes bij de rest gezet voordat ik naar de cinema zou gaan. Maar ze hadden hun klopje gekregen en waren aan het slapen aan het zwembad (alleen Jasmine en Toby waren nog wakker). Toen was het voor mij de tijd om naar de cinema te gaan en de anderen gingen pizza halen. Ik had eerst aan de rest gevraagd of ze nog een nacht gingen bijboeken (woensdag) in de jeugdherberg, ze wisten het nog niet maar gingen iets laten weten. Julie en ik hebben dus naar de film ‘In Bruges’ gekeken en niet om de reden om Colin Farell te zien spelen. Maar om ons Belgenlandje nog eens te zien. We hebben geen enkel woord Vlaams horen praten, maar we hebben wel de trein gezien. J Dat roept herinneringen op! Na de film hebben we nog eventjes gebabbeld en daarna ben ik naar de jeugdherberg gegaan. Toby was de enigste die nog wakker was, de rest was al in dromenland. Ik vroeg aan hem of hij wist of de rest nog heeft bijgeboekt, maar hij wist het niet. Ik heb mijn pyjama aangedaan en ik ben in mijn bed gekropen. Tegen 22u was ik ook in dromenland.

Groeten,

Tegen 10u hebben we met één van de verkopers afgesproken, de andere moest werken. We zijn verschillende banken afgegaan zodat Toby zijn deel van het geld kon afhalen. Dit hebben we dan aan David gegeven zodat die dat op zijn rekening kon zetten. We zouden de auto deze avond kunnen krijgen, nadat Pascal aan David naar de luchthaven heeft gevoerd. Toby heeft een groot risico genomen om dit geld nu al te geven, ze konden zo weggereden zijn. We hebben wel hun telefoonnummer, maar dit kunnen ze gemakkelijk veranderen. Ik moest mijn deel van het geld in de avond geven. Ik ben dus naar de bank gegaan om mijn geld af te halen, gelukkig heb ik genoeg gespaard en had ik zoveel geld nog mijn rekening. En ik hoopte dat de rest mij dit geld ging teruggeven, maar ik had er wel een goed gevoel bij dat ze dit zouden doen. Daarna heb ik mijn was gedaan, ik moest in totaal 6 dollar betalen. Maar het droogmachine werkte blijkbaar niet meer, ik heb mijn kleren dan maar buiten opgehangen. Ik ben nog een beetje buiten gaan zitten aan een tafel van een meisje. Ze vroeg vanwaar ik was. Ze dacht dat ik van Duitsland was omdat ze mij eens Nutella zag eten. Blijkbaar kan je Duitsers herkennen aan het eten van Nutella. Ik ga met haar (Simine) en een paar vrienden naar Deckchair Cinema. We gaan naar een Australische film zien: “Unfinished Sky”.

Ik heb Toby meegevraagd, maar hij wou liever zijn reisverslag aanvullen en op de computer zetten. Ik heb vlug nog iets gegeten en dan zijn we vertrokken met een kleine tussenstop in Coles. Het is eigenlijk speciaal om een film in het openlucht te zien. We zaten niet in een auto, maar op strandstoelen. We zagen de sterren boven ons, hoorden de vogels en in de struiken was er ook een of ander beest. Tegen 21u was ik terug in de jeugdherberg toen Pascal mij belde. Hij zou binnen 10 minuten afkomen, hij gaf mij zijn bankrekening omdat hij niet graag cash bij zich heeft. Hij zou graag morgen de auto hebben omdat hij geen lift had gevonden om naar zijn werk te gaan, dit was geen probeem voor ons. En tegen 22u ben ik in mijn bed gekropen omdat we morgen vroeg opmoeten om de rest te halen.

Groeten,

Annelies

Vandaag hadden we een afspraak om 10u om naar een auto te kijken. We zijn dus echt geen goede kopers, want we zouden ons zo laten bedotten. Ik had toch wel verwacht van Toby dat hij naar alles zou kijken: olie, water,…Hij kon zich toch wel in België geïnformeerd hebben of thuis zijn auto eens geïnspecteerd hebben. Paul heeft wel voor mijn vertrek alles getoond, maar ik moet toegeven dat ik dat allemaal vergeten ben. Het is toch al 4 maanden geleden dat ik nog met een auto gereden heb, ik ben hier dus al zolang. We hebben gezegd dat we nog iets gingen laten weten. Dan hebben we naar de 2^de auto gebeld (mijn favoriet) om een afspraak te maken. De afspraak gaat door om 17u aan Woolwoorths, spijtig genoeg moesten we nog lang wachten. Ondertussen heb ik niet veel gedaan: woordzoeken, boek gelezen,… Zondag is mijn luie dag of rustdag geworden. Het was ook veel te warm om iets te doen, met elke stap die je herzet sta je vol van het zweet. Ik heb ook een sms’ke aan Julie gestuurd om te zien of ze wil afspreken. We hebben besloten om samen naar Mindil Beach Sunset Market te gaan. En toen was het tijd om naar de auto te gaan kijken. Toen ik de auto zag was het liefde op het eerste gezicht. Zij (Suzie) had wel een paar gebreken, die we spijtig genoeg niet hadden opgemerkt. Op de auto stonden twee grote bakken, daar konden veel spullen ingezet worden. Dit moest wel want we gaan met 5 mensen reizen. Toby heeft deze keer ook de testrit gedaan, ik was nog te onzeker om met een auto te reizen. Hij zei dat de auto goed reed, ik geloofde hem. We zijn dan naar Mindil Beach gewandeld. We wisten niet goed wat we moesten doen: auto kopen of niet kopen. Het riscio nemen en de auto kopen zonder hem te laten nakijken door een garage! Ik wist niet goed wat de anderen (Jasmine, Nils en Kim) verwachtten. Was het de bedoeling dat we al een auto kochten, zonder hun medeweten. Ik wou hun een sms sturen, maar Toby had gezegd dat ze het wel zouden appreciëren dat we dinsdag met een auto aan de luchthaven zouden staan. Ondertussen waren we aan Mindil Beach aangekomen en ik heb dan maar aan Julie gebeld. Ze was al op de markt, maar ze ging afkomen (we stonden aan de wc). Ik vermoed dat ze ons niet zag staan, want ze belde mij op. Ik heb mijn GSM niet moeten opnemen, want ze stond 2 meters van mij vandaan. Ze is van Deinze en is al 10 maanden in Australië (ze is ook wel al naar Bali en Nieuw-Zeeland gegaan). Toby had dan naar de verkopers van de 2^de auto gebeld om te zeggen dat we ze willen kopen voor 5500 in plaats van 5800 dollar, eigenijk hadden we de prijs nog meer moeten verlagen. Ze zeiden dat ze nu in Woolwoorths waren, maar dat ze nadien naar Mindil Beach gingen komen. Ondertussen hebben we naar een man geluisterd die 4 digiridoo’s aan het bespelen is (niet tegelijkertijd hoor). De verkopers waren aangekomen en tegelijkertijd belde mama mij. We hebben niet lang kunnen babbelen, maar ik had gezegd dat ik haar dinsdag zou bellen. We zouden morgen de auto moeten betalen. Toby zou 2750 dollar cash aan de ene geven en ik zou 2750 dollar op de andere zijn rekening plaatsen. Maar dat wordt morgen allemaal geregeld. Daarna zijn we iets te eten gaan halen, Julie had ons ondertussen teruggevonden. We hebben dan samen de markt afgewandeld. En dan zijn we voortgegaan. We hebben eerst met Julie gewandeld naar haar jeugdherberg en dan zijn we naar de onze gegaan. Stijn heeft mij dan ook gebeld. Dit vond ik wel leuk, ook al moest Tamara hem laten herinneren om mij te bellen. Voor de rest heb ik niet veel meer gedaan.

Groeten,

Annelies

Tegen 8u werd ik wakker, maar ik had nog geen goesting om op te staan. Maar om 9u30 moest ik wel opstaan omdat Toby mij belde om te zeggen dat hij aan de receptie stond. Ik heb eerst vlug een douche genomen en dan ben ik maar naar de receptie gegaan. Hij was gemakkelijk te herkennen want hij was de enigste die op de bank vooraan de receptie zat. We hebben een beetje gebabbeld en dan hebben we zijn bagage in mijn kamer gezet. Hij heeft geen kamer geboekt want hij ging op de sofa van iemand slapen. Dit noemen ze couchsurfen, dus gratis op de zetel slapen. En dan zijn we op zoek gegaan naar krant en een Australische sim-kaart voor Toby. We hebben dan ook een sandwich gaan eten. Ik heb ondertussen naar de auto’s gezocht in de krant, maar ik heb daar totaal geen verstand van. En Toby heeft zijn sim-kaart geactiveerd, ge moet naar een telefoonnummer bellen en een paar vragen beantwoorden. En daarna hebben we de jeugdherbergen afgeschuimd naar advertenties om auto’s te kopen. Ik heb direct de ganse advertentie genomen en niet gewoon het telefoonnummer. Want je moet toch weten voor welke auto je belt. We hebben ons dan in het park gezet, waar er een trouw bezig was, om naar een paar mensen te bellen. We hebben zelfs voor twee 4WD morgen een afspraak gemaakt om te eens te zien, hopelijk zien die auto’s er een beetje goed uit. Maar ze kunnen ons veel wijsmaken want we hebben er beiden geen verstand van. We zijn nog naar de winkel gegaan om boodschappen te doen. Toby wou vlees eten met de rijst (hij had besloten om ook in de jeugdherberg te blijven). Hij wou dus een uitgebreide maaltijd, dat toont aan dat hij juist van België komt. Hij heeft dan eten gemaakt, hij had maar niet moeten zeggen dat hij graag kookt. Dat deed eens deugd om niet zelf te moeten koken. Maar ik heb wel de afwas gedaan, een goeie taakverdeling hé. We hebben dan nog met onze Ierse kamergenoot gebabbeld. Hij heeft ons tips gegeven naar waar we moeten kijken als we een auto gaan controleren: naar de benzine ruiken, olie bekijken, onderkant van de auto,… Hij zou met ons zijn meegegaan, maar spijtig genoeg gaat hij op een 3-daagse tour naar Kakadu National Park. Hij heeft ook het nummer van Julie gegeven, ze is een Vlaamse en verblijft ook in Darwin (maar in een andere jeugdherberg). Ik ga haar morgen eens een sms’ke sturen om te vragen of ze eens wil afsrpeken. Het werd ondertussen al middernacht en toen kwam een jongen en een meisje binnengestormd. Hij is blijkbaar uit een jeugdherberg buitengesmeten, maar wil niet zeggen waarom. Het meisje zet zich gewoon op de stoel en begint zonder te vragen in mijn papieren en boek te bladeren die op de stoel lag. Daarna zijn ze nog iets gaan drinken en kon ik gaan slapen.

Groeten,

Annelies

Ik ben vroeg wakker geworden door de warmte, ook al is er airconditioning in de kamer. Ik ben dan maar opgestaan en heb een douche genomen. Ik vroeg aan het Frans meisje waar het gratis ontbijt was, maar ze zei dat het de moeite niet was. Dat er alleen maar koffie of thee was. Ik heb haar dan gevraagd of ze de weg kon wijzen naar de winkel. Ik moest naar het begin van de straat gaan en dan naar rechts. Vol goede moed (en zonder water) volgde ik de aangewezen weg, maar die ging spijtig genoeg niet naar het centrum maar naar Mindil Beach. In de eerste winkel die ik tegenkwam heb ik een flesje water gekocht want ik begon al ‘uitdrogingsverschijnselen’ te krijgen. Dan ben ik maar teruggekeerd naar de jeugdherberg en dan ben ik naar links gegaan. Deze keer had ik de juiste weg genomen om naar de winkel te gaan om eten en veel drinken te kopen. Ik heb dan mijn boodschappen uitgeladen in de kamer. En het Frans meisje heeft mij de keuken getoond, want deze had ik nog niet gevonden. Het is een hele kleine keuken met gewoon één kookplaat. Nu snap ik waarom ze koelkasten in de kamers zetten. Als voordeel is dat er niets gestolen wordt, maar het nadeel is dat het veel lawaai maakt. Daarna ben ik op zoek gegaan naar de was- en droogmachines. Dit was wel gemakkelijk te vinden, ik moest gewoon de pijltjes volgen. En toen ben ik op zoek gegaan naar de toeristische informatiedienst om een deftige kaart van Darwin te zoeken. Toen ik de jeugdherberg verliet merkte ik op dat de jeugdherberg waar we vorig jaar overnachtten rechttegenover Elke’s Backpacker staat. Ik ben ook op zoek gegaan naar het restaurant waar we vorig jaar hebben gegeten, maar ik kon het niet vinden. Ik kan het mij eigenlijk niet meer herinneren hoe het eruitziet en wat ik gegeten heb. Aan de toeristische informatiedienst heb ik een kaart van Darwin genomen en ik heb gevraagd of zij wist waar we een auto konden kopen. Zij stelde voor om morgen de krant ‘Northern Territory’ te kopen. Daarna ben ik bijna alle souvenierswinkels binnengegaan, dit gewoon voor de verkoeling. Het is hier niet alleen warm, het is hier drukkend warm. Ik geloof dat het in de 30°C is. In de jeugdherberg heb ik opgemerkt dat ik nog als enige in de kamer verbleef, ik heb dan maar vlug van bed gewisseld. Daar heb ik eventjes gerust en dan ben ik op weg gegaan naar Mindil Beach. Ik heb de pijl ‘walkway to beach’ gevolgd, maar het strand was niet te bespeuren. Ik heb wel Cullen Bay gevonden en daar heb ik voor de eerste keer met mijn voeten in het water gelopen. Daar ben ik eventjes blijven zitten om van het uitzicht te genieten en om mijn appel op te eten. Dan ben ik verder op zoek gegaan naar Mindil Beach, deze keer heb ik de pijl naar Mindil Beach gevolgd. Tegen 17u30 kwam ik daar toe en ik heb kunnen genieten van een mooie zonsondergang. Ik heb ook nog herinneringen opgehaald. We lagen daar vorig jaar op het strand en toen kwam de strandwachter af met zonnecréme, we hadden het niet nodig want we hadden ons al ingesmeerd. En toen begon het donker te worden en ik ben teruggekeerd naar de jeugdherberg om eten te maken. Toen ik de kamer binnenkwam had ik een nieuwe kamergenoot: een Ier. We begonnen te praten en hij heeft zelfs aangeboden om mij wegwijs te maken in Ierland want volgens hem heb ik het schoonste stuk nog niet gezien. Dit is dus het Westen, waar hij ook woont. Hij heeft mij zijn e-mailadres gegeven en ik moest hem maar een mail sturen als ik nog eens naar Ierland zou gaan. Ik ben daarna eten gaan maken: weeral rijst. En dan heb ik een filmke bekeken: Clicx. Ik ben vroeg in mijn bed gekropen want ik was doodmoe.

Groeten,

Annelies

Om 24u30 werd ik wakker omdat het brandalarm afging. Ik wist als enigste van de kamer wat er gebeurde want ik had al eens een brandalarm meegemaakt (in Sydney). Deze keer heb ik mijn handtas met al mijn papieren erin meegenomen. Maar ik heb mijn laptop, fotocamera, Ben en Dorian achtergelaten. Gelukkig was het vals alarm. De brandweer was er heel snel bij, dit komt omdat ze in dezelfde straat gelegen zijn als. Ze konden niet tot aan de voordeur geraken omdat er een hele groep mensen in het midden van de straat stond. Na 10 minuten konden we terug naar onze kamers gaan, daar probeerde ik terug in slaap te geraken. Dit lukte mij tot 5u30 want toen begon er een Aziaat terug lawaai te maken. Ik snap niet waarom dit zo vroeg moest omdat ze pas om 8u30 vertrok. Tegen 9u30 ben ik dan maar ook opgestaan en ik ben mij gaan aankleden. Ik heb mij dan uitgechekt in de jeugdherberg (moet voor 10u gebeuren) en dan ben ik gaan ontbijten. Dan ben ik naar een internetcafé gegaan om mijn ticket van de coachtransfer en vliegticket af te printen. Daarna heb ik verder naar de film ‘Made of honour’ gekeken. Ik heb dan terug sandwichen met choco en banaan gegeten. En dan heb ik mijn reisverslag verder aangevuld. En nu (om 15u) ga ik mijn reisverlag overtypen als er een stopcontact vrij is om mijn batterij van mijn laptop op te laden. Er was dus nog een stopcontact vrij en ik heb mijn blog tot eind september aangevuld. De rest is voor de volgende keer. Dan heb ik mijn appel opgegeten en dan zijn we (Stefanie en ik) buiten gaan staan om te wachten op de coachtransfer. Deze was 10 minuten te laat, maar ik heb alle tijd van de wereld. Stefanie had niet alle tijd van de wereld, zij moest tegen 19u30 een vlucht naar Adelaide halen. Maar gelukkig was er niet veel verkeer op de baan en kwamen we op tijd toe aan de luchthaven. In de luchthaven heb ik mezelf ingechekt, ik moest gewoon mijn bagage droppen. En wat bleek: ik moest 30 dollar bijbetalen omdat ik 3 kg overgewicht had. Ik had dus in totaal 23kg, dit is toch al 1,1 kg lichter dan bij vertrek in België. In de toekomst vlieg ik niet meer met Jetstar want dit heb ik nog niet voorgehad met VirginBlue en Qantas. Daarna ben ik op zoek gegaan om iets te eten: het werd Hungry Jacks. Ik kreeg ook een telefoontje van Toby (één van de reisgenoten) om te zeggen dat hij het misschien morgen niet gaat halen. Zijn vliegtuig heeft gisteren vastgezeten in Frankfurt en hij ging nu proberen om een vliegtuig naar Sydney te nemen. Daarna ben ik aan de gate gaan zitten om te woordzoeken. Ik heb ook nog eens mijn fotoalbum doorbladerd, het zijn echt mooie teksten die jullie geschreven hebben. Dit is mijn mooiste fotoalbum van de hele wereld! Mama, je hebt mooi werk geleverd. Ik heb ook mijn reisveslag verder aangevuld. Ondertussen was ik getuige van een blij weerzien van de vliegers en hun familie. Hopelijk gaat dit met mijn thuiskomst ook zijn. Tuurlijk wel, gepaard met een paar traantjes. Toen was het tijd om in te boarden, ik moet wel zeggen dat er nog veel volk was voor zo’n late vlucht. Ik zat terug aan het gangpad, dit is wel gemakkelijker om naar de wc te gaan, maar niet om te slapen. Ik kon moeilijk in slaap geraken want ik vond de juiste positie niet (benen gestrekt, naar links/rechts draaien,…). Ik heb het tenslotte maar opgegeven en ik heb naar de mensen zitten kijken. Ik kon geen film bekijken want daar moest je voor betalen en ik vond dat ik toch al genoeg kosten had. In Darwin aangekomen moest ik lang op mijn bagage wachten, ik begon al te denken dat mijn bagage niet was meegekomen. Ik heb ondertussen mijn horloge herzet, het is nu 7 ½ verschil met België (in plaats van 8u). Toen mijn bagage eindelijk arriveerde heb ik mijn ticket gekocht voor de Darwin Shuttle Bus, gelukkig reed ze nog op dit uur (1u30). Die hebben mij afgezet juist voor de jeugdherberg, Elkes backpacker. Ik moest gewoon naar de receptie gaan en aanbellen om mijn sleutel te ontvangen. Ze toonden mij de weg om naar mijn kamer te gaan. Ik moest het zwembad passeren en dan moest ik het gebouw ingaan. Het was pikkedonker en ik vond het zwembad niet. Gelukkig kwam ik iemand aan de wasdraaden tegen die mij de weg kon wijzen naar het zwembad. En van daar vond ik het gebouw waar mijn kamer was. Er zat nog iemand buiten te roken en ik heb aan hem gevraagd waar kamer 6 lag. Het bleek dat hij ook in die kamer lag, ik had nochtans voor een female dorm gevraagd. Ik moest de trap opgaan en dan naar rechts gaan. Toen ik de deur opendeed keek ik of er iemand lag te slapen. Ik zag niemand en ik heb het groot licht opengedaan. Toen merkte ik pas op dat er iemand lag te slapen, ze was goed verstopt onder haar lakens. Spijtig genoeg werd ze wakker, ik heb mij maar vlug verontschuldigd en ik heb gezegd dat ik het licht zo vlug mogelijk zou sluiten. Na vlug mijn bed op te maken en mijn pyjama aan te doen klom ik op mijn bed (ik lag vanboven op het stapelbed). En ik ben als een blok in slaap gevallen. Was dit maar waar! Ik lag zeker nog 30 minuten wakker door…de warmte, het lawaai,…(wie zal het weten).

Groeten,

In de voormiddag heb ik mijn coachtransfer naar Brisbane Airport geboekt. Nu moet ik niet met mijn bagage sleuren en het is zelfs goedkoper dan met de Airtrain. Ik heb ook mijn was gedaan zodat ik deze avond mijn rugzak kan inpakken. Daarna heb ik eten gemaakt: aardappel, wortelen en eieren (weeral gezond). En dan heb ik een souvenier voor mezelf gekocht: een magneet voor op de koelkast te hangen met de naam Brisbane. Van alle grote steden ga ik iets proberen te kopen, ik heb al een pet en een boekenwijzer van Sydney. Daarna ben ik naar South Bank Parklands gegaan. Dit is een stadspark aan de oever van de Brisbane River met meerdere ecosystemen. Van regenwoud (ik wist niet dat er in een regenwoud gebouwen stonden) tot een kunstmatige lagune met een echt zandstrand (compleet met strandwachten). Ik heb eerst een beetje rondgelopen en foto’s getrokken. Daarna heb ik aan het water gezeten en ik heb mijn reisverslag aangevuld. Ik schrijf nu eerst mijn reisverslag op in een schriftje, die ik van An heb gekregen, en daarna typ ik het over. Het is misschien 2 keer werk, maar zo kan ik alles beter onthouden. Daarna ben ik voortgegaan naar de jeugdherberg om mijn rugzakken in te pakken. Daar aangekomen zag ik dat de oudste kamergenoot aan het slapen was. Het is precies dat die alleen maar slaapt want deze morgen om 11u30 was ze nog aan het slapen en om 17u30 sliep ze terug. Ik had niet gezien dat ze aan het slapen was en ik heb het groot licht aangedaan omdat het pikkedonker was. Eventjes later werd ze wakker, maar het kon mij niet echt veel schelen. Ah ja, ik heb deze keer zonder hulp de kamerdeur opgengekregen. Ik heb mijn rugzakken ingepakt, alles geraakt er nog in. Ik heb dus niet veel bijgekocht, maar ik heb dus ook nog bijna niets weggesmeten. Daarna ben ik sandwichen met choco en banaan gegeten. Dan ben ik naar de kamer teruggegaan om naar 2 filmen te kijken: “Definitly maybe” en “Made of honour”. Om 22u30 ben ik gaan slapen of beter gezegd ik probeerde te gaan slapen. Waarom word ik altijd gestoord als ik eens vroeg in mijn bed wil kruipen! Eerst door de oudste kamergenoot, ik denk dat ze tijdens de dag teveel geslapen heeft. Ze zat haar krant te lezen of beter gezegd te doorbladeren, dat geritsel maakte mij knettergek). En tegen 23u30 kwamen de 2 andere Aziatische meiden (de kamer wordt de Aziaten-kamer genoemd) binnen en deden het groot licht aan en begonnen in te pakken. Waarom kunnen die ook al geen rekening houden met andere mensen! Ik heb speciaal mijn rugzak vandaag ingepakt om morgenvroeg niemand wakker te maken. En als ik opmerk dat iedereen zit te slapen (buiten ik natuurlijk) dan sluit ik het groot licht en dan lees ik verder met mijn hoofdlampje.

Groeten,

Annelies

Ik ben dus op mijn eigen houtje naar Dreamworld gegaan. Ik heb de trein naar Coomera station genomen en daar moest ik de bus TX5 nemen die rechtstreeks naar Dreamworld ging. In Dreamworld aangekomen heb ik mogen aanschuiven voor mijn ticket. In Dreamworld heb je 6 big thrill rides: “Cyclone = rollercoaster”, “ Tower of Terror”, “Wipeout”, “The Giant Drop = 120m vrije val”, “The Claw” en “Mick Doohan’s Motocoaster”. Er was ook een Tiger Island. Dit is het thuis van goude en witte Bengaalse tijgers. Er was ook een show om te zien. Het was precies dat die beesten de huisdieren waren van hun begeleiders. Dit komt misschien omdat ze elke dag 10-uren met hun samenwerken. Ze lieten de tijgers op hun 2 achterste poten staan gesteund op de begeleiders hun schouders. Daarna lieten ze ze gestrekt op hun achterste poten staan zonder steun, deze positie gebruiken ze om een andere tijger aan te vallen. Ze lieten de tijgers ook omhoog springen, ze klommen zelfs in een boom. Ik ben dan naar het Big Brother huis gaan zien. Ik heb een paar afleveringen gezien omdat Simone (gastgezin) een trouwe fan was. Ik ben dan in de boomstammetjes en in zo’n ronde band gegaan. De wachttijd was nu veel langer dan in Seaworld en Movieworld omdat de kinderen nu 2 weken vakantie hebben. Ik ben ook in een kleine ‘Vampire’ gegaan en ik heb gevlogen zoals Superman. Ik ben ook op de stoeltjes gegaan, maar deze ging niet zo hoog als in Plopsaland. En toen was het tijd voor de echte thrills. Ik ben op de Mick Doohan’s Motocoaster gegaan. Het leek dat ik een echte motorcrosser was omdat we precies op echte motors zaten. En als laatste ben ik op de rollercoaster “Cyclone”gegaan met een steile afdaling (maar niet zo steil als in Movieworld) en met 2 looping. Ik ben trots op mezelf. Maar eigenlijk is één dag niet voldoende om op alle attracties te gaan. Het is misschien beter om Dreamworld en WhiteWaterWorld met elkaar te combineren. Dus eigenlijk 2 pretparken op 2 dagen. WhiteWaterWorld is een pretpark met alleen waterattracties.

Groeten,

Annelies

In de voormiddag heb ik opgezocht hoe ik naar Dreamworld kan geraken zonder een tour te boeken. Daarna heb ik mijn blog verder aangevuld. Ik maak nu ook tijdens de middag eten (wortelen, bonen en aardappel) want tijdens de avond is het veel te druk in de keuken. Nu kan ik dus op mijn gemak koken. Eigenlijk is het niet zo moeilijk om eten te maken, maar vertel dit niet aan mijn mama. J Eerst de groenten wassen, schillen, in stukken snijden (dit gebeurt ook met de aardappelen). De groenten en aardappelen tesamen in een kookpot doen met een beetje water. Het deksel er opdoen en laten koken. Daarna heb ik een wandeling door het centrum van Brisbane gemaakt. Te midden van de wolkenkrabbers staan nog altijd traditionele oudere gebouwen. Ik heb mij eventjes in het park gezet om in een tijdschrift te lezen en een appel te eten. Daar zag ik dat ze aan 3 verschillende wolkenkrabbers aan het werken zijn. Na een aantal jaren gaat het hier vol staan met wolkenkrabbers.  De straten van Brisbane werden naar koningen, koninginnen, prinsen en prinsessen genoemd van het Britse koningshuis. Hier in Brisbane worden de busstops goed aangeduid met de straat en de nummer van de stop (bijvoorbeeld Adelaide Street, stop 40). Dit is anders dan in Sydney. Ik heb dus tijdens mijn wandeling een aantal oude gebouwen tegengekomen. Maar veel kan ik er niet over vertellen want ik weet de naam niet van allemaal, het stond niet op mijn kaart aangeduid. De ‘Old Windmill’ is de oudste bezienswaardigheid van de stad en is gebouwd op een heuvel die de oude stadskern overziet. Er is ook ‘Anzac Square’, dit plein werd aangelegd ter nagedachtenis aan de leden van het Australia and New Zealand Army Corps die het leven lieten tijdens Wereldoorlog 1. Midden op het plein staat ‘Shrine of Remembrance’ met zijn koepel, zandstenen Dorische zuilen en een eeuwige vlam. Toen ik aan de Brisbane River kwam zag ik dat de ferry van de ene kant van de oever naar de andere kant van de oever vaart. Ik vraag mij toch wel af hoedat er geen ongelukken van gebeuren. Toen ik toekwam in de jeugdherberg heb ik sandwichen met choco gegeten. Ik ben vroeg in mijn bed gekropen (22u) omdat ik moe was. Toen kwam juist onze nieuwe kamergenoot binnen. Ze blijft één nacht in Brisbane en gaat dan naar Fraser Island. We hebben het gesprek in het Nederlands kunnen voeren omdat ze van Nederlands is. Ik moet wel toegeven dat het raar was om Nederlands te spreken, ik had altijd de neiging om in het Engels te praten. Ze is een uitwisselingsstudente en studeert in Sydney. Ze gaat geloof ik 6 maanden studeren, gaat dan voor een maand naar Nieuw-Zeeland en keert dan terug naar Australië om hier rond te reizen. Het was ondertussen al 22u30, de meesten lagen al in hun bed. En toen begon onze oudste kamergenoot luidop te babbelen met iemand van de kamer. Kon ze dat niet vroeger in de avond doen of zelfs gisteren? Ik vind dat wel geen respect hebben. Als ik naar muziek wil luisteren of een film wil bekijken dan gebruik ik mijn oordoppkes om niemand te storen.

Groeten,

In de voormiddag heb ik dus achter mijn laptop gezeten. Ik heb mijn vliegtuig naar Darwin geboekt en ik ben ook op zoek gegaan naar een jeugdherberg. Ik heb gekozen voor Elke’s Inner City Backpackers Lodge. In deze jeugdherberg slapen 4 mensen in een kamer. De kamer heeft een eigen badkamer, airco en eigen koelkast. Dit is wel een voordeel want de koelkasten in Brisbane zitten propvol, de helft van de tijd blijven de deuren openstaan. En er is ook draadloos internet, ik geloof dat deze niet gratis is. Toen ik mijn vliegticket nog eens nakeek merkte ik op dat ik een kleine fout gemaakt heb. Ik heb voor 9 pm (’s avonds) geboekt in plaats van 9 am (’s morgens). Men zou toch wel verwachten dat ik na 4 maanden het verschil tussen am en pm zou moeten weten. Hetgene wat mij in de war heeft gebracht was de aankomsttijd in Darwin (dit is 12u35 am). Ik dacht dat dit ’s middags was, maar het is dus ’s nachts. Ik heb dus direct de jeugdherberg in Darwin gecontacteerd. Er is gelukkig een 24-uur check-in. Ik moet gewoon op de bel duwen aan de receptie en dan gaan ze mij de sleutel van de kamer geven. En ik moet pas vrijdagmorgen betalen. En nu nog hopen dat ik een shuttlebus naar de jeugdherberg heb, anders neem ik maar een taxi. Toen ik ’s middags buiten aan het eten was zag ik dat in de wolken de woorden ‘MARRY ME GEM’ werden gevormd. Toen ze aan het einde bezig waren kon men bijna het begin niet meer lezen. Ik geloof dat er teveel wind was, hopelijk heeft Gem het duidelijk kunnen lezen. Ik vermoed dat de naam Gem een afkorting is en dat het teveel kostte om haar volledige naam te schrijven. Ik ruilde mijn 2 boeken in in de book excange en daar merkte ik op dat er een Nederlandse roman was, dit heb ik dus vlug genomen. Toen ik mijn kamerdeur wou openen had ik weer moeilijkheden om die verdomde deur open te krijgen. Ik vermoed dat het mij zo’n 5 keer in één week tijd gelukt is. Toen een jongen mij zag sukkelen heeft hij nog eens niet aangeboden om mij te helpen. Hij heeft mij wel aangesproken, maar is daarna direct doorgegaan. Hij is zeker en vast niet mijn redder in nood! Daarna ben ik naar de cinema gegaan, ik heb de film Wild Child gezien. Het is mijn bedoeling om in elke grote stad in Australië naar de cinema te gaan. Spijtig genoeg kun je dit niet op het ticket zien. En daarna was ik aan het wachten op een telefoontje van mama. Ondertussen was ik kruiswoordraadsels aan het oplossen. Het werd 21u10 en nog geen telefoontje. Ik heb haar dan een sms’ke gestuurd om te vragen of ze mij vergeten was. Ze zei dat ze mij laters ging bellen, ze was op de hobbybeurs (ik vermoed in Mechelen). Normaal gezien ging Stijn mij bellen en hij ging zeggen dat mama mij vandaag niet kon bellen. Maar dit is dus niet gebeurt, nu in de toekomst weten we dat we niet op hem moeten vertrouwen. Dit vind ik toch wel spijtig. Toen ik in mijn bed lag merkte ik op dat het stapelbed geen echt stapelbed was. Het zijn gewoon 2 bedden op elkaar gestapeld zonder vast te lijmen. Ik moet er niet aan denken wat er kan gebeuren als die boven mij een beetje wild is.

Groeten,

Annelies

We (Stefanie en ik) hebben geen tour gekozen om naar Australia Zoo te gaan. We hebben beslist om op ons eigen houtje naar daar te gaan. We hebben de trein naar Beerwah (13,50 dollar return) genomen waar er een gratis shuttlebus was naar de Zoo. De bus vertrekt terug naar Beerwah station om 12u…, 14u45 en 16u30. Als je die laatste bus neemt (park sluit ook om dit uur) dan moet je tot 18u27 wachten tot een trein naar Brisbane City. Je moet ook een keer overstappen, maar dit roepen ze om in de trein. Het is ongevuur een uur rijden op de trein. Je kan van het uitzicht genieten of slapen (ik heb een beetje gerust want we moesten vroeg opstaan). We hebben besloten om tot sluitingstijd te blijven zodat we volop van de zoo konden genieten. En ook omdat we 52 dollar inkomgeld moesten betalen. Ik vermoed dat dit komt omdat The Crocodile Hunter, Steve Erwin en zijn vrouw in 1992 het management over de zoo heeft overgenomen van Steve zijn ouders. En waarschijnlijk heeft het nog meer bekendheid gekregen door het overlijden van Steve Erwin. Toen we de zoo binnenkwamen konden we direct de olifanten eten geven. Maar spijtig genoeg wou onze olifant niet eten. Hij was al een paar dagen ziek en ze willen hem niet dwingen om te eten. Daarna zijn we naar de Wildlife Warriors Show met vogels, slangen en krokodillen gaan zien. Dit vond ik dus niet echt spectaculair. De vogels lieten ze gewoon vrij rondvliegen, wat wel indrukwekkend was dat de vogels terugkeerden. De slangen  lieten ze gewoon op grond kruipen en ze stopten ze daarna terug in de doos. En de krokodillenshow was nog erger. Het was precies dat de begeleider een ‘groentje’ was want het leek dat hij schrik van de krokodil had. Hij zei constant dat de krokodil naar zijn hoofd, armen,…aan het kijken was in plaats van naar het stuk vlees in zijn handen. Als Steve Erwin er nog zou zijn geweest dan zou de show fenemonaal zijn geweest. Dus als je een krokodil in actie wilt zien dan moet je naar Darwin Crocodile Farm of naar Spectacular Jumping Crocodile Cruise (ook gelegen in Darwin) gaan. Toen de show gedaan was zag ik dat je een foto kon laten nemen met een alligator of een slang. Ik heb gekozen voor de alligator, een kleintje natuurlijk. Ik moest mijn handen open tegen elkaar houden en dan legden ze de alligator in mijn handen. Daarna mocht ik ook over de rug wrijven. Hoe dit aanvoelde? Niet glad, maar een beetje ruw. Toen was het tijd om iets te gaan eten en 30 minuten later mocht ik mijn foto ophalen. En ik moet toegeven dat ik het een mooie foto vind (en dat gebeurt heel zelden). We zijn dan naar de rest van de dieren gaan kijken die je in een zoo vindt zoals krokodillen, wombats, alligators, koala’s, kangeroes,…En ik moet zeggen dat ik Featherdale Wildlife Park nog altijd de beste zoo vindt. Australia Zoo is natuurlijk veel groter, de dieren hebben dus ook meer ruimte om te bewegen. Kangeroes zijn toch wel interessante beesten. Een kleintje kwam uit de buidel van de moeder gekropen om gras te eten. Het hoofdje was dus uit de buidel en de rest zat nog in de buidel. En dan was er nog een andere kangeroe die melk aan het drinken was van de moeder. De tepel van de moeder is precies een langwerpige sliert en zit verstopt in de buidel. Het park ging sluiten en we zijn dan maar naar de bus gegaan. Daar merkte ik op dat ik een beetje verbrand was aan mijn nek. Ik had mij nochtans ingewreven maar dat stuk was ik vergeten. Om mij bezig te houden in het station heb ik in mijn boek gelezen (ik ben precies een boekenwurm) en Stefanie heeft haar dagboek aangevuld. In de jeugdherberg heb ik boterhammen gegeten en daarna heb ik een filmke bekeken. Een hele dag weggaan is toch wel vermoeiend.

Groeten,