vandaag een dag van afwezigheid of alleen zijn het is wennen van zo alleen mijn weg te gaan, meestal opgeslokt door de dagelijkse beslommeringen van het gezin of op de hielen gevolgd door een beklemmende achterdochtige nieuwsgierigheid waardoor ik het dan ook soms nalaat om sociale contacten te onderhouden; anderzijds draag ik het eenzatendom wellicht wat in mijn karakter en ben ik niet altijd even vlot in het sociale verkeer, alleszins geen grote babbelaar in tegenstelling tot mijn partner die haar mond niet houdt, buiten de laatste dagen dan toch weer want het is momenteel beeld zonder klank