het zonneke blijft uitbundig over onze kopkes schijnen; vandaag temperaturen tot 22°C! De ochtenden en avonden zijn behoorlijk fris, maar eenmaal de zon zich wat boven de horizon heeft opgewerkt, is het zalig om buiten te zitten of door heuvels en bossen stille wandeltochten te maken.
De 'scheidingswerken' vorderen langzaam. Zowel materieel als innerlijk vraagt het een zekere volharding en doorzetting. Sommige momenten lijkt het een vreemde constructie, iets kunstmatig om onder hetzelfde dak een scheiding te proberen bekomen, maar dan vooral op momenten dat ik er a.h.w. van buitenaf naar kijk. Andere momenten voelt het vanbinnen toch als juist aan, als wat ik nu nodig heb: meer tijd en ruimte voor mezelf, het uitzetten van grenzen tussen wat gedeeld wordt en wat niet... Haar houding is er één van afstand houden, druk bezig zijn met fantastische zaken en geweldig interessante en boeiende mensen, die haar allemaal zo graag zien... Nu de kinderen een hele week weg zijn op stage voor school, komt ze enkel 's avonds laat thuis toe en is er weinig gezamelijke tijd. Af en toe een lief SMSje -van op een afstand. Ik laat het maar betijen, zoek zelf m'n weg in het alleen zijn en het loslaten. Op mijn uitnodiging om een gesprek te voeren bij een bemiddelingsbureau om een aantal afspraken te maken, is ze niet willen ingaan. Haar reactie was er één van emotionele weerstand, zonder veel ruimte voor wat ik vraag en voorlopig nog altijd zonder alternatief. Praktische en financiële kwesties blijven daardoor vaak hangende en brengen dan meestal alle onderliggende pijnen en emoties met zich mee als ze ter sprake komen.
