 |
|
|
| dagelijkse belevingen aan de rand |
|
|
|
| 07-03-2013 |
 een overtrokken hemel |
Sinds nu al meer dan 10 dagen krijg ik geen woord meer van haar, tenzij om me uit te maken of me te kleineren. Soms richt ze zich naar AE met een toon van ge�nteresseerd-zijn en met een poeslief stemmetje, maar ze draait haar ogen zuchtend omhoog als ik haar iets vraag, blokt het kort af of negeert me.
 Ik begon er deze week innerlijk zo van te koken, maar schrok dan van m'n eigen boze reactie, wou me er toch niet in laten meeslepen. Geen geruzie, dacht ik, temeer omdat AE haar huiswerk zat te maken, ik ben dan even gaan afkoelen en diep gaan doorademen, naar m'n voeten toe.Â
Anderzijds je ouders zo naast elkaar zien leven en langs elkaar geen sluipen, is natuurlijk ook wat...
Dit weekend had ik een verassend openhartig gesprek met H, een 'vriend des huizes', waar ik haar uitspraken (of verwijten?)dat ik meer en meer op mijn vader begin te lijken (ocharme de man, hij zou het eens moeten horen) opeens gespiegeld kreeg in de zin dat zij, volgens H dan, in hun gezin degene is die het meest op haar vader lijkt. Haar vader gedroeg zich thuis, volgens H, vaak als een bruut, kafferde zijn vrouw uit, vernederede haar... Het is gek vast te stellen dat haar verwijtende uitspraken aan mijn adres meer lijken te zeggen over haar dan over mij.
Ik weet niet goed wat ik hiermee aan moet, werd nu ook geconfronteerd met de boosheid van H die blijkbaar ooit gekwetst werd door botte uitspraken van haar, wat nu ook de reden blijkt te zijn dat het contact wat verbroken was de laatste tijd. Ik blijf gewrongen zitten tussen het verbond/verband dat zovele gedeelde jaren lief en leed met zich meebrengen, de kinderen die er uit zijn voort gesproten, de ooit gedeelde droom van een t-huis in het huidige 'krot' en anderzijds het besef dat voor mij de balans tussen lief en leed in het gedeelde leven overhelt naar het laatste; Wat me lief is, situeert zich voor een groot deel in de momenten die ik alleen of met anderen beleef. Wat me lief is, ben ik geneigd te behoeden en te beschermen voor haar 'vernietigingsdrift', haar minachtende uitspraken over hoe sullig of belachelijk het één en ander wel is waar ik me mee bezig houd.(Na de lezing van de biografie van Sabina Spielrein, een eerder onthutsende ontmoeting met en herkenning van wat in de psychoanalyse de drift tot vernietiging wordt genoemd als één van de basisdriften naast Eros)
07-03-2013 om 00:00
geschreven door karel 
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
