Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
29-08-2010
Zondag 29 augustus 2010
Hallo mijn lieve kleine meisjes, Hier ben ik dan weer,terug in België sinds woensdagavond.. Vandaag alweer de voorlaatste dag van ons verlof,en dan gaan we er weer aan beginnen voor een jaartje:-P Al nemen we in november wel nog een paar dagen vrij voor onszelf iets wat we nog nooit hebben gedaan samen. Onze reis naar Gran Canaria was heel goed.. We hadden de zon en de zee en alles was erop en eraan. Bij aankomst in Las Palmas zelf(de luchthaven van Gran canaria) had ik zo iets van;"oh neen!"het is hier koud:-? Was al direct niet meer in de stemming om de reis in te zetten, het was er bewolkt,had het koud,moest mijn valiezen meesleuren maar eens in de bus naar het hotel zag ik de zon er alsmaar meer doorkomen. Mijn stemming begon te wisselen,en ik kon alweer glimlachen. Het is altijd zo dat op de luchthaven er meer wind is,het was ook vrij vroeg in de morgen,en de zon komt er altijd doorbreken rond een uur of negen..iets wat we hier niet zo gewend zijn dat bewolkt zijn een goed teken is. Als het daar bewolkt was,kon je nog verbranden van de zon, en nog was het snikheet. Nu ja..het was dan ook de eerste dag bij aankomst enkel en alleen bewolkt,nadien heb ik dat niet meer gezien. Bij het inchecken van het hotel kregen we ons all in clusieve pols bandje aan,de kinderen kregen een zwarte,de volwassenen een blauwe,wo konden ze zien dat we van het hotel waren,en we all-in hadden. Ons reisbureau waar we al enkele jaren mee boeken had voor ons een mailtje naar het hotel gestuurd om er voor te zorgen dat we een kleine attentie kregen bij aankomst,niet altijd was dat het geval dat ze er ook voor zorgden,maar dit jaar kregen we het wel. We waren aangenaam verrast dat op onze kamer een fles cava koud stond in een emmer met ijsblokken en een bord vol met versnaperingetjes,en zo begon onze vakantie heel goed. We waren doodmoe van de lange vlucht een ganse nacht, maar toch wilden we van dag 1 al genieten van de spaanse zon. Onze koffers vlogen in de hoek,kleedden ons direct om in zwemkledij en gingen naar het zwembad.. Ik had al direct plaats bij het zwembad en konden daar een ganse namiddag ongestoord zonnen. Toby ploeterde al in het bad,en de dag kon niet meer stuk. Aangezien we nog op geen vijf minuten van het shopping centrum zaten, wlden we dan ook de volgende dag meteen Gran canaria gaan bezoeken en zien wat er te beleven viel. De shoppings zagen er vrij wel uit als die van ons,maar lagen vree dicht op elkaar,ook sleuren ze je er binnen zonder dat je het zelf wilt. Maar dat heb je op elk toeristische plaats in elke landje wel. Je hebt er ook mc donalds zo als bij ons;en ook burger king kennen ze daar heel goed. Wij hebben het wel gezien,maar er nooit gegeten,het eten in ons hotel was uitstekend en gezien onze all in formule hadden wij het beter in het hotel,want daar hadden we dan ook voor betaald. We hebben dus elke dag opgestaan rond 7.00 uur en gingen tegen 8.15 uur gaan ontbijten,lekker spek met ei,of pannenkoeken met slagroom of chocoladesaus enzoveel andere dingen... Nadien onze bikini en zwembroek aantrekken en naar het zwembad. Rond 11.45 uur gingen we ofwel eerst nog naar boven om ons om te kleden ofwel gingen we in zwemkledij naar het restaurant die aan het zwembad la om te eten,daar kon je dan snacks krijgen tot 16.00uur en dat was dan pizza en hamburgers en allerlei dat soort dingen. In het restaurant beneden kon je dan betere en gezondere dingen krijgen maar daar mocht je niet in zwemkledij dus aten we daar enkel s'vonds als we niet meer naar het zwembad gingen. Rond 19.00,hier in België was dat dan al 20.00uur gingen we na het eten dan naar de bar,daar stonden zowat zetels die op rotanzetels trokken,maar nog groter met grote gemakkelijk comfie kussens in,en daar bleven we dan omdat de animatie vor kinderen daar begon,en wij goed zaten. We dronken dan alles wat we maar wilden om dan nadien goed te kunnen slapen,en dat deden we ook,behalve papa die niet zo goed sliep in de bedden we sliepen er wel alleen,want de bedden stonden apart en je kon ze niet samen zetten,haha,maar was eens leuk. Dus onze dagen leken allemaal op elkaar,maar we hebben ons geamuseerd en dat is het allerbelangrijkste. Normaal was het rond de dertig graden daar en volgens dat iedereen mij had verteld dat er daar heel veel wind waw,geen sprake van, ik wou dat er een beetje meer wind was,maar daarvoor moet je op het eiland fuerteventura zijn,een van de eilanden die mijn droom is, maar voortaan,zal ik dan wel eens van iets anders dromen,want gran canaria was tot nu toe de beste bestemming,al was Mallorca destijds ook heel mooi. Het enige wat nu leuker en lastiger was,we zaten overal dichtbij, zowel voor het strand en de zee als de shoppingcentra's.. In mallorca zaten we overal heel ver van. Maar in ieder grval,zeker voor herhaling vatbaar,en ik raad het iedereen aan. De vluchturen zijn iets langer,maar het is de moeite waard. Ook voor Toby was het heel plezant. Voor papa was het dict jaar ook wat aangenamer,hij kan niet zo goed tegen de warmte en door het nu en dan zachte briesje wind,kon hij er iets beter tegen. Hij vermeed dan ook de felle zon wel en verbleef over de middag dan op de kamer,terwijl Toby en ik in de zon gingen liggen en we plonsten in het water. Ik ben nu niet echt een waterrat,maar om een beetje afkoeling te krijgen moest ik wel het water in,en dat vond Toby dan heel plezant,dan kon hij aan onze nek hangen terwijl wij moesten zwemmen en vooral ik moest knokken om boven te blijven door dat Toby aan mijn nek hing. Toen we terugkeerden waren we voorbereid dat het in ons Belgenlandje heel koud zou zijn,en dat was inderdaad niet gelogen,ik moest van een zomerkleedje bijna in mijn winterbotten springen,maar gelukkig heb ik de zon dan al gezien, anders was ik nu heel boos:lol: Afgelopen vrijdag kreeg ik dan mijn tweede en meteen ook mijn laatste epuderale voor mijn hernia,weer even bang en even pijnlijk als voorheen ben ik er nu vanaf. Eindelijk kan ik beginnen met de oefeningen voor mijn rug. We zijn vandaag meteen om een fitnestoestel gereden en nu kan ik wat oefenen voor mijn bekken en nog een grote reden;,de kilo's van de zonnige bestemming moeten er nu wel degelijk af hoor,gedaan met verlof,back to reality. Niet alleen de zon en de zee en het lekkere eten hebben mij wat kilo's aangebracht ook de epuderalespuiten hebben mij doen zwellen,en het spul werkt dan nog zo een jaar lang,dus het zal moeilijk worden,maar je ziet wel dat het van medicijnen zijn hoor. De buik is van het lekkere eten haha:-P
Terug thuis na de reis besefte ik...."ik had niet veel aan jullie gedacht op reis' Niet dat ik het niet gedaan heb,maar in mindere mate als voordien. Maar dan kwam de realiteit weer,ik moest weer aan werken beginnen denken ook aan de school die straks weer opnieuw begint. Weer die dagelijkse routine,en plots weer..die gedachte aan jullie.. Heb zo nu en dan alweer van die dagdroompjes waarin in vecht voor jullie. Nu en dan krijg ik weer die beelden terug van hoe ik op weg was naar het ziekenhuis om jij,Zoë, te bevallen,en dan ben ik weer triest. Ik heb op vakantie wel heel vaak nagedacht of ik nu eigenlijk wel nog eens zou gaan proberen,of het wel de moeite waard is mezelf weer zo diep te steken. En ja soms is het wel de moeite waard,maar ik heb het afgelopen jaar al zo dikwijls opnieuw bekeken,mezelf bekeken,gevoeld hoe het was en nog steeds is. Het was een jaar die,echt waar heel raar is verlopen,alsof ik een ganse poos niet op de wereld aanwezig was,geloof het of niet,ik heb een zwart gat van een jaar lang. Ik besef bijna niet dat dit jaar bijna om is,en ik niks heb beleefd die de moeite waard is,en om dat dan nog eens te proberen...ik weet het niet. Wel blijf ik stiekem nog elke dag in mijn bed,of in de auto nog datums berekenen,bijvoorbeeld vandaag op weg naar Brugge zat ik te tellen, dat als ik nu stop met mijn nuva ring,die er egenlijk alweer niet meer in zit door omstandigheden,dus als ike r mee stop,ik kan zwanger zijn in september en dat de bavalling dan voor mei of juni zou kunnen zijn... Met zulke dingen ben ik nog elke dag bezig,alleen niet zo sterk als alle andere keren,zo denk ik nu meer aan de pijn,de gevolgen,en eigenlijk ook wat ik dan niet meer kan doen,bijvoorbeeld op reis gaan,of weggaan in het weekend,hoe dan ook beperkt mijn vrijheid dan weer,met een babay erbij. Maar dan denk ik,Bren,je dacht er ook niet aan toen je drie keer zwanger was en ik weet dat ik dat mezelf zo zeg omdat ik mezelf dan nog altijd kan tegen houden anderzijds weet ik en zeg ik ook telkens tegen mezelf,Bren,met Zoë erbij kon je dat ook niet,en toen gaf ik daar niet meer om,zoalng ik maar Zoë zou hebben,zou niks me nog kunnen schelen,ik zou zelfs mijn leven geven voor dat kind,en trouwens,ook voor Amy en Chloë.. ze betekenen allemaal iets voor mij
