HEMELVAART

“Kunt u mij vertellen waar deze waterweg naartoe stroomt, mijnheer?” Ik was voor het eerst in deze streek op vakantie en liep al een tijdje langs het wandelpad op de oever toen ik een oude man op een bank zag zitten.

“Zeker, dit is de Hemelvaart die van Stuit naar Ajna stroomt. Via de steden Sacra, Manipoer, Anahat, Visjoeda en Medoella. In Ajna mondt deze vaart uit in de Grote Stille Zijnzee.”

“Vreemd, van deze plaatsnamen had ik nog nooit gehoord. Maar ik woon hier dan ook niet. Bent u van hier?”

“Neen, toch niet. Maar ik heb deze vaart al meermaals bevaren. In beide richtingen. Wanneer je wil, neem ik je mee met mijn bootje; het ligt hier vlakbij”.

“Graag! Misschien kun je mij de vaarroute beschrijven om al een idee te hebben wat ik zoal kan zien en verwachten onderweg.”

De oude man sloot even de ogen en bleef geruime tijd zo stilzitten. Dan begon hij te vertellen.

“In Stuit ontspringt deze stroom temidden van donkerrode aarde waar een heel moderne stad is opgebouwd, met veel beton. Alles staat er in het teken van werken en materialisme. Wie even wil ontspannen en de rust opzoeken vaart naar de nabijgelegen bruisende stad Sacra. Daar is weliswaar veel vertier maar erg op zichzelf gericht en niet echt bevredigend.”

“De volgende halte is Manipoer, een overgangsgebied zou je kunnen zeggen. Je kan er goed krachten opdoen en met vurig enthousiasme de tocht verderzetten.”

“Vanaf dan gaat het veel vlotter en sneller. In Anahat ervaar je veel liefde en vriendschap. Werkelijk hartverwarmend.”

“In Visjoeda krijg je de neiging om je vreugde uit te zingen en je stem te verheffen op markten en pleinen. De reis maakt je alsmaar meer gelukkig en geeft je kracht.”

“Medoella behoort in feite tot Ajna maar ligt er even van weg. De meeste mensen blijven er hangen omdat er schijnbaar enkel zintuiglijk verlangen te verkrijgen is. Elke wens lijkt er in vervulling te gaan. Er is ook een rechtstreeks kanaal vanuit Visjoeda naar Ajna maar weinigen zijn zich daarvan bewust. Ze denken overigens dat Medoella het eindpunt van de reis is.”

“Ajna is de heerlijkste en schoonste plek om te vertoeven. Hier ervaar je pas echt de allergrootste liefde. Hier stroomt de Hemelvaart ook in de Grote Stille Zijnzee. Dat is een oceaan van oneindig gelukzalig bewustzijn.”

“Van hieruit kun je weerkeren de hele weg terug tot Stuit. Ik heb dat meermaals gedaan, zoals zovelen.”

“Hoezo? Waarom van het allergrootste geluk terug naar af?” onderbrak ik verbaasd.

“Tja, zo zit een mens nu eenmaal in mekaar. Verlangen naar voorbijgaand genoegen, dat weliswaar uiteindelijk naar ellende lijdt maar toch zo verleidelijk is. Eenmaal op de terugweg vergeet de mens algauw hoe goed het was stroomopwaarts. Pas in Stuit beseft hij dit en keert zijn levensboot om toch maar weer met de stroom mee te varen. Hij voelt zich daar zelfs toe aangetrokken en hoe dichter bij de Zijnzee, hoe sneller het gaat. Uiteindelijk zullen we allen ooit in de oneindige oceaan verblijven, voor altijd.”

Ik wandelde dronken van wijsheid en geluk terug langs de Hemelvaart, dromend van de paradijselijke bootreis met mijn nieuwe vriend…

Yogannes