De gesprongen snaar.

Hij kwam uit een ver afgelegen dorpje in Mongolië. Zijn oude schoolmeester had hem vioolles gegeven op een instrument dat een koopman hem eens aan de hand had gedaan. Voor een schappelijke prijs want de verkoper was bijna aan het einde van zijn rondreis gekomen en wou van zijn koopwaar af vooraleer hij thuiskwam. Het was  nu niet meteen een Stradivarius maar wel een uitstekend instrument met een prachtige klank. In de klas speelde de meester vaak een deuntje en hij begeleidde er de liederen mee die hij de kinderen aanleerde. De fonkelende en verlangende blik in de ogen van zijn stilste maar ook geniaalste leerling bracht hem op het idee om de jongen vioolles te geven. Aldra bleek de uitzonderlijke begaafdheid van zijn pupil en hij overtuigde de ouders om hun zoon naar de stad te sturen, honderden kilometers ver van hun dorp.

Eenzame jaren van ijverig en plichtsgetrouw oefenen volgden. Het was hard maar de liefde voor muziek en voor de viool deden hem volhouden. Zo begon het avontuur dat hem nu uiteindelijk op een prachtige meiavond in de concertzaal van een Westerse stad had gebracht voor de finale van een befaamde prestigieuze vioolwedstrijd. Zijn hele toekomst hing hier van af. Ondanks het vele oefenen was hij zijn zenuwen nauwelijks de baas. Wat als er nu iets misging?

En ja, na slechts enkele maten sprong ineens een snaar van zijn viool. Op zich niet echt een ramp en gewoonlijk speelt hij bij een dergelijk incident gewoon door. Maar nu begon het te knagen. Hij werd heel zenuwachtig, het angstzweet brak hem uit en hij verloor stilaan de controle en de aandacht. Het publiek voelde dit aan en leek na een poosje niet meer echt te luisteren. Dit was een ontgoochelende uitvoering. De juryleden schreven met rood potlood vernietigende bemerkingen op hun rapportblad.

Maar dan gebeurde er plots iets heel eigenaardigs. De jonge violist sloot zijn ogen en bracht zijn focus naar het punt tussen de wenkbrauwen. Een zacht, intens licht kwam in beeld. Een warme gloed vulde zijn hele lichaam en voelde heel weldadig aan. Ineens daalde een diepe kalmte en innerlijk vrede over hem heen. Alle angst en alle zorgen vielen volkomen weg. Een uitzonderlijke kracht en een gelukzalig gevoel vulden zijn hele lichaam en geest. Terwijl hij haast automatisch verder speelde vloeide er een enorme bezieling vanuit de muzikant via zijn instrument de zaal in. Het publiek ontwaakte uit de onverschilligheid en voelde nu een warme, tedere gloed door zich heengaan. De passie die de componist ooit begeesterde bij het schrijven van dit stuk was zowel bij de vioolspeler als bij de aanwezigen zuiver voelbaar. Overheerlijke trillingen streelden het oor en zinderden door het hele lichaam van al wie in de concertzaal zat. Stralen van liefde doorpriemden elkeen. Een bijna buitenaardse ervaring voor allen die de muziek aanhoorden. De juryleden verfrommelden hun eerder opgesteld vernietigend rapport en schreven alsnog vol lof en bewondering de pluspunten op van deze nu volmaakte uitvoering. Als in een droom voltooide de jonge violist zijn meesterlijke en sublieme vertolking. Hij leek wel een slaapwandelaar toen hij het publiek bedankte voor de overdonderende ovatie. Minutenlang applaus kreeg hij. Niemand begreep hoe muziek zo in vervoering kon brengen. De jury was unaniem: onze violist was de onbetwistbare winnaar en een uitzonderlijk groot talent die in de wereld geen gelijke had.

Een schitterende carrière lag in het verschiet. Van overal kwamen lucratieve aanbiedingen en uitnodigingen. Maar eigenaardig genoeg werden deze allemaal afgewezen. De jongeman besefte dat hij nooit nog dit uitzonderlijke niveau zou behalen. De muziekuitvoering tijdens de wedstrijd was zo uniek en ingrijpend geweest dat dit zich allicht nooit meer zou kunnen herhalen. Wat hem toen overkwam was immers niet het resultaat van zijn kunnen maar een goddelijke genade die hem geschonken werd als antwoord op zijn onuitgesproken vraag naar liefdevolle kracht en steun op een moeilijk moment in zijn leven. Bovendien konden roem en geld hem niets meer schelen. Hij wilde enkel dat wonderbaarlijke, alles overtreffende gevoel van toen opnieuw ervaren.

Hij stuurde een deel van het prijzengeld van de wedstrijd naar zijn oude moeder en gaf zijn viool weg aan een vereniging die straatjongeren de kans gaf muziekles te volgen. Hij trok naar de Himalaya ‘s en bouwde daar een bescheiden hut. Hij leefde daar voortaan heel sober van zelf verbouwde groenten en wat fruit uit een kleine boomgaard die hij onderhield. Samen met het zuivere water dat hij uit een riviertje vlakbij haalde was dit ruimschoots genoeg om te overleven.

Vele uren lang mediteerde hij en verkeerde hij in dezelfde roes die hem te beurt gevallen was tijdens dat memorabele concert. De gesprongen snaar was allang vergeten. Hij had nu dagelijks de ervaring van een onverbrekelijke snaar tussen hem en de kosmos, de bron van al wat is. De allerschoonste muziek met waarlijk hemelse klanken doorstroomde hem tot in de kleinste vezels van zijn lichaam. Een onbeschrijflijk goed gevoel dat hem in de allerhoogste sferen bracht. Niets kon dit evenaren. Jarenlang verbleef hij zo in alle eenvoud en opperste geluk. Bij het einde van zijn aardse leven gleed hij haast geruisloos over in het eeuwige leven van de altijddurende symfonie van immer nieuwe gelukzaligheid.

Yogannes

En op een mooie Pinksterdag gebeurde het dat er een Geest van liefde en vrede over de hele mensheid kwam. En iedereen sprak zijn eigen taal en begreep de ander volkomen. Vroegere vijanden verzoenden zich en vielen elkaar hartelijk in de armen. De wapens zwegen voorgoed en werden letterlijk en figuurlijk omgesmeed tot ploegen. Elk volk leefde in vrijheid en vrede. Elke mens, elke natie ter wereld werd als gelijkwaardig beschouwd en bestuurde zichzelf totaal autonoom en in solidariteit met alle andere naties. Oorlogen en terreurdaden waren voltooid verleden tijd. Mensen leefden gezond en gelukkig in harmonie met de natuur en met mekaar…

En toen kwam er een duivels virus in de wereld… Maar omdat de mensen hun natuurlijke weerstand sterk genoeg was dank zij hun gezonde manier van leven en door het beoefenen van yoga en meditatie had die virus geen schijn van kans. Het bewustzijn van de mensheid was groot genoeg om alle tegenkantingen te trotseren.

En de Geest zag dat het goed was…

Yogannes

SPIRITUELE STUKJES

Het is zaterdagavond. Ik ben alleen thuis. Buiten waait een sterke wind en af en toe geselt de regen het raam dat op de doorwaaide tuin uitgeeft. De zon gaat onder en een prachtig landschap verdwijnt toverachtig achter duistere wolken.

Ik lees – zoals elke avond de laatste tijd - een stukje uit het boek: Een danser in de sneeuw, met allemaal stukjes van Gaston Durnez. Hij heeft het onder meer over de dichteres Henriëtte Roland-Holst. Ik lees daarna – alweer een dagelijkse routine- nog een stukje in het tijdschrift van ‘La Verna’. En verrassend: uitgerekend hier een verwijzing naar diezelfde dichteres! Dit soort synchrone gebeurtenissen overkomt ons allen wel eens. Het gedicht begint met: "Zachte krachten…” Op onze koelkast hangt een Bond Zonder Naam –spreuk van een tijdje geleden die is blijven hangen omdat ik me er op één of andere manier bijzonder mee verbonden voelde: “Je grootste kracht is zacht”.

Op de achtergrond zingen Elly en Rikkert over Liefde (de Zaligsprekingen van Jezus). Ook het gedicht van Henriëtte gaat over deze Liefde die “de zin is van het leven” en “waarnaar alles mee stijgt”. Al deze spirituele stukjes vallen als een puzzel in elkaar. Het sterkt op een speciale manier mijn gevoel van verbondenheid met Al wat Is.

In deze tijden van heftige gebeurtenissen en (op til zijnde) grote omwentelingen is bij bewust levende mensen duidelijk ook innerlijk een intense ervaring gaande. “Jij bent een deel van de keten en een deel van de keten ben jij” zingen Elly en Rikkert terwijl ik dit neerschrijf.

Dit alles geeft mij een intuïtief goed gevoel van zekerheid: we worden geleid door een innerlijke Kracht waarop we volledig kunnen vertrouwen. Wat er ook gebeurt, de Liefde omarmt ons teder en leidt ons zolang we ons maar op die Liefde afstemmen, diep in ons. En er dan naar leven, dienend en delend naar anderen toe.

Ik denk dat het een inspirerende en deugddoende meditatie wordt vanavond …

Yogannes

DE VREDE VAN KERSTMIS

Kerstavond 1914, Vlaanderen. Duitse soldaten zingen vanuit hun loopgraven aan de IJzer kerstliederen, zoals “Stille Nacht”. Vanaf de overkant antwoorden de geallieerden eveneens met kerstgezang. Men roept wensen naar elkaar en na verloop van tijd worden zelfs geschenken uitgewisseld. Een verbroedering tussen jongens die allemaal veel liever thuis Kerstmis zouden vieren dan hier in waanzinnige en ellendige oorlogsomstandigheden hun leven op het spel te zetten. Voor wie eigenlijk? Voor de grootmachten en het grootkapitaal, voor het eigenbelang van een kleine elite die zelf ver wegblijft van het front…

Het absurde is dat indien het van de gewone soldaten afhing, de oorlog op die memorabele Kerstdag afgelopen zou zijn. Zij wilden vrede en rust. Zij wilden thuis zijn en hun familieleven verderzetten. Allicht zou er nooit meer oorlog gekomen zijn, en al zeker geen Wereldoorlog. Maar de hogere (leger)overheden beslisten er anders over en lieten het Kerstbestand uiteindelijk letterlijk aan flarden schieten. Met afschuwelijk geweld en verschrikkelijke miserie als gevolg.

De lichtende boodschap van vrede, liefde en hoop is de essentie van Kerstmis. Het is een universele boodschap die wereldwijd troost kan bieden aan al wie lijdt onder geweld en haat. Het bewustzijn groeit dat enkel samenleven in vrede en harmonie, verbonden door liefde, heilzaam is en geluk kan brengen voor iedereen. Laten we van elke dag een “Kerstdag” maken en een bestand inachtnemen om zowel innerlijk als uiterlijk, zowel de grote als de kleine vrede te verwezenlijken. Een beetje goede wil volstaat. Van harte een vredevol Kerstfeest iedereen!

Yogannes       

HET GROTE VERDRIET VAN ZWARTE PIET

Met een hele diepe en droeve zucht liet Piet de brief vallen. Als Sinterklaas dit te weten komt, zal de goedheilige man zijn hart zeker breken. “Aangezien de grote commotie die is ontstaan omtrent jullie verschijnen hier te lande, verzoeken we u beleefd maar met aandrang om voortaan niet meer naar hier te komen in december. Een grote groep mensen neemt aanstoot aan de figuur van Zwarte Piet en een nog grotere groep heeft moeite met de religieuze status van Sinterklaas. Wij hadden nog voorgesteld om jullie te laten komen als “Piet en Klaas” maar alle activisten waren heel duidelijk: “Wij willen dat controversiële duo niet meer in ons land en zullen het kinderfeest vervangen door een geheel neutrale, louter commerciële ‘Speelgoeddag’. ” Getekend: de Verenigde Aardse Autoriteiten. Terneergeslagen liet Piet het hoofd zakken en vroeg zich af hoe hij dit aan zijn goede vriend zou overbrengen.

Zovele jaren hadden ze zij aan zij zich ingezet om alle kinderen blij te maken. Al van toen Sinterklaas hem destijds in de haven van Myra had gered van het slavenschip door hem vrij te kopen. Meteen werd hij opgenomen in het bisschoppelijk paleis waar hij volkomen vrij was om te doen wat hij wilde. Samen hadden ze het groots project opgezet om jaarlijks speelgoed en snoep te verdelen onder alle brave kinderen. Eerst in de buurt, dan in heel Europa en uiteindelijk in bijna alle landen ter wereld.

Toen voor beiden de tijd was gekomen om het aardse leven te  verlaten, besloten ze jaarlijks vanuit de astrale hemel hun goede werk verder te zetten. Ze incarneerden tijdelijk op aarde en konden nu nog meer dan vroeger over daken zweven en tegelijkertijd duizenden geschenken bezorgen. Op het zelfde tijdschip scholen en andere plaatsen bezoeken, het was voor de twee heilige boezemvrienden geen probleem. Op geen enkel moment had Piet zich een mindere, laat staan een knecht van de Sint gevoeld. Hij kan dan ook absoluut niet begrijpen hoe kleingeestig en onwetend (het woord dom kwam hem niet over de lippen) bepaalde mensen meenden te moeten stellen dat hun relatie een racistische basis zou kunnen hebben. Het tegendeel is waar, zij waren juist een voorbeeld van vriendschap op basis van gelijkwaardigheid en veroordeelden elke vorm van discriminatie. Er waren ook nog geruchten als zou hij kinderen in een zak stoppen en zo: ook grove leugens! Die zak diende enkel om speelgoed en snoep in op te bergen! Nooit zou hij een kind kwaad doen, zelfs al waren die nog zo stout! Mensen hebben de neiging hun eigen lelijke gedachten te projecteren op anderen. En dat de Sint niet meer welkom is vanwege zijn religieuze hoedanigheid, dat is toch het toppunt van onverdraagzaamheid? Terwijl hij juist geschenken brengt bij kinderen van alle gezindten en levensbeschouwingen, zonder onderscheid. Hoe is het zo ver kunnen komen?

Met een schok bedacht Piet dat zijn bijbaantje bij Sint Maarten  nu ook wel zal wegvallen. Hij hielp die brave man rond 11 november – in het zwart natuurlijk – met het bezorgen van lekkers en speelgoed bij die kinderen die in een streek woonden waar Sinterklaas toch niet kwam. In hemelse harmonie werkten alle Sinten samen. Niet met de kerstman natuurlijk, want dat is geen heilige, zelfs geen schijn-heilige. Sterker nog, die man is louter commercieel en mag dus blijkbaar wel blijven! Terwijl elke goede gelovige toch weet dat enkel het Christuskind met de Kerstnacht geschenken brengt, en dat niet enkel aan kinderen maar aan alle mensen!

Zo zie je maar hoe de mensheid gemanipuleerd en geïndoctrineerd wordt. Met valse info – fake news! - en stoken en polariseren en provoceren kan een kleine groep mensen hun eigenbelangen veiligstellen. “Misschien moet ik me verzetten en de ware toedracht verkondigen?” bedacht Piet. Maar meteen verwierp hij die gedachte weer. Dit zou alles nog meer op de spits drijven en de zaken  nog erger maken. Hij zuchtte nog eens diep, veegde zijn tranen weg en maakte zich klaar om zijn goede vriend Sinterklaas het droevige nieuws te vertellen. 

Daar kwam de brave heilige al op hem toegelopen. “Piet, beste vriend, moet je nu wat weten!” hijgde hij. “Er is overal op aarde een kwaadaardig virus uitgebroken en we kunnen dit jaar niet op ronde! Wat een ramp!” Piet dacht even ondeugend “Welbesteed!” en verfrommelde stilletjes de brief achter zijn rug…

***

Noot van de schrijver: Uiteindelijk is alles toch nog goed gekomen. De Sint sloot een megadeal met de pakjesdienst ollekebolleke.com om alsnog alle geschenken en snoep bij de kindjes af te leveren. Er kan wel wat vertraging opzitten en misschien krijg je niet helemaal precies wat je gevraagd had…

***

Bovenstaand verhaal is louter fictie; elke overeenkomst met bestaande personen of gebeurtenissen is enorm toevallig. Voor de rest: wie het schoentje past, trekke het aan! Naar verluidt is Assepoester zo ooit van ’t straat geraakt. Met een prins dan nog - godbetert!

***

Yogannes

ADVENTSVLINDER

Toen ik gisteren een coronawandeling maakte in de buurt zag ik plots een atalantavlinder zitten op een braambessenstruik. De vleugels helemaal opengesperd om de energie van de late zonnestralen op te vangen. Een schitterend beeld dat mij ontroerde door de schoonheid en het wonderlijke van dit frêle tafereeltje. Ik voelde een innerlijke vreugde alsof de energieke zonnestralen ook mijn lichaam opgewarmd hadden. Lange tijd bleef ik stilstaan om de prachtige novembervlinder te bewonderen.

Thuisgekomen deed ik meteen mijn avondmeditatie want ik wilde later het jaarlijkse ‘Adventsfeest van 100 000 lichten’ bekijken op de Duitse TV. De advents- en kerstliederen, het doorgeven van het Vredeslicht van Bethlehem, het raakt me telkens weer diep. Door corona was het programma anders dan anders maar toch ook vertrouwd en stemmig.

Even dacht ik weer aan de vlinder. Kwetsbaar en toch krachtig, een symbool van vrede en hoop. De Advent mag beginnen, het Licht van Kerstmis is al in zicht. Donkere dagen gaan voorbij, ooit stralen we allen in een eindeloos licht van Liefde.

Yogannes

https://www.mdr.de/meine-schlagerwelt/aventsfest-beatrice-egli-friedenslichter-100.html

GESCHIEDENIS DER MENSHEID

De virologen logen

de vaccinologen logen

de politologen logen

de theologen logen

alleen God sprak de Waarheid

maar de mensen luisterden niet…

Wordt (misschien) vervolgd…

Yogannes

IK KEN EEN STAAT

Ik ken een staat

die noch blauw noch rood kleurt

er zijn geen kiesmannen (m/v)

zelfs geen gouverneur

de inwoners dragen er geen wapens

zwart, bruin, geel, rood, blank,

leven er harmonisch samen

verdraagzaam en solidair

elke religie, elke levensbeschouwing

wordt gerespecteerd en geduld

er is geen misdaad, geen uitbuiting

geen terreur of ander geweld

er worden daar geen fossiele brandstoffen gebruikt

geen lawaaierige voertuigen of machines

alle energie is er schoon en groen

iedereen is er gezond en gelukkig

en leeft in liefde met alles en elkeen

Het is geen staat in Amerika

geen staat van de Verenigde Naties

Het is een staat van bewustzijn

van Hoger Bewustzijn

van Bovenbewustzijn

van Zijn

Yogannes

De tijd voorbij

De sneeuw van gisteren

is voorgoed gesmolten

herinner je enkel

de schone momenten

en de geleerde lessen

Wat de toekomst brengt

zon of regen

het maakt niet uit

de barometer van je ziel

staat altijd op zon

Omhels het heden

enkel het ‘nu’ is van tel

het unieke moment

van eeuwig zijn

in altijd nieuwe Liefde

Yogannes