Zaterdagochtend ,rond half zeven was prutske wakker en uiteraard ons mama ook.Er werd iets gegeten en gedronken en toen ging Bo terug op zoek naar zijn vriendjes.We hadden zelfs een dubbeldekbus dus ze konden zowel boven als beneden spelen als ze dat wilden.Rond acht uur waren we de grens met Polen over. De volgende stop was voorzien om tien uur waar we zouden ontbijten.Daar aangekomen bleek dat het daar gesloten was.Dan maar snel allemaal naar toilet en verder op weg.We zouden stoppen aan de mac donalds dan maar .En ja ok rond de middag stopten we inderdaad aan een mac donalds maar het bleek enkel om de sanitaire busvoorziening leeg te maken Een eerste staaltje van noem het maar afpersing deed zich voor.Plots stonden er twee Polen en die wilden 10 voor het legen van het sanitaire blok.zloti's(Pools geld ) waren niet goed genoeg voor de twee,ze wilden enkel euro's hebben. De trip werd verder gezet.We reden tot de Mac D vlak voor Warschau.Eindelijk eens iets langer van de bus.Allen daarbinnen deden ze wel wat moeilijk over onze grote bestelling ?Voor iedereen eindelijk eten had gekrgen en we terug op de bus zaten was het half vijf.Bo speelde verder spelletjes met de vriendjes en buiten verwachting heb ik hem op gans de dag niet één keer horen zeuren of het nog lang rijden was.Het enige wat hij wel eens een keertje is komen vragen was om hoe laat we in het hotel zouden zijn. Rond kwart voor acht kwamen we aan in het hotel.De kamers werder verdeeld en de bagage werd naar de kamers gebracht.We hadden allemaal een klein valiesje mee voor de nacht wat wel handing was.Nog voor het eten gingen we alelmaal douchen en deed ik Bo zijn pyama al aan.Voor we richting restaurant gingen belde ik nog even met Gerry en moeke en toen gingen we eten. Bo kennende,werd het enkel een droge boterham.Meer wou hij niet eten Nogthans het best wel lekker was. Een soort gevulde kipfilet met rauwkost en gebakken aardappeltjes. Na het eten speelden de kindjes nog even snooker terwijl de volwassenen de papieren invulden voor aan de grens. Nog even wat napraten en tegen kwart voor tien waren we op de kamer.Ik douchte me nog snel en tegen dat ik uit de badkamer was ,sliep prutsie al goed.Nog even smsje sturen naar de papa en ook ik kroop onder de wol.Om 5.20u zou de wekker aflopen.
Dag allemaal, we zijn terug thuis van onze reis.Uiteraard zijn we nog heel moe maar het was een echte ervaring. Hieronder vind je dag per dag ons verhaal terug . Om het iets makkelijker te maken post ik mijn verslagje per dag appart;
Vrijdag 8 april, Vandaag is het eindelijk zover,Bo en ik vertrekken richting Belarus. Na nog een deel strijk gedaan te hebben ,keek ik voor de laatste keer de bagage na. Rond half vijf stond plots mijn maatje ,beste vriendin Christine voor de deur.Instinctief voelde ik al gans de dag dat ik haar nog wel ging horen of zien.Ze had een pakje voor Bo mee,voor Yauheni en voor mij een pakje en kaartje.We moesten wel beloven dat we het pas zouden openen op de bus. Gerry maakte daarna het eten klaar ,terwijl ik me ging douchen .Moeke en bompa kwamen nog even langs om ons een goede reis te wensen en een afscheidsknuffel te geven. Rond half zes ging ik nog snel even tanken.Wat me nog nooit overkomen is moest juist nu gebeuren:in plaats van diesel tankte ik 4 liter naft.Grote paniek natuurlijk.Met veel traantjes belde ik mijn schoonbroer om te vragen wat nu gedaan.Hij stelde me gerust en zei me gewoon de auto vol te tanken en belde met garagist en bleek geen probleem te zijn.Oef !! Rond zes uur werd het tijd om te vertrekken richting Lint.Mieke reed met een auto en omdat ik nog aan het bekomen was van mijn tankavontuur reed Wilko met onze auto. Normaal zou de bus tegen half acht in Lint toekomen maar vermits die in de dag nog een rit moest doen en veel file had liet die nu wel heel erg lang op zich wachten.Pas om half negen arriveerde de bus eindelijk en kon de bagage ingeladen worden.Boke speelde al die tijd nog met vriendjes die ook mee zouden gaan naar Belarus. Van Mieke had ik wel al gehoord dat hij in de auto geweend had maar waarom wou hij niet vertellen.Dat bleek eens we afscheid namen van broer en zus en de papa... Er vloeiden heel wat traantjes en Bo kon niet snel genoeg op de bus zitten.We moesten nog vertrekken en hij miste papa nu al.Toen Bo al op zijn plaats zat ging ik nog even van de bus om afscheid te nemen van Kate en Brent ,Mieke en Wilko en natuurlijk van mijn ventje. Omdat ons prutske bleef wenen zei ik tegen Gerry dat hij beter naar huis kon vertrekken zodat Bo hen niet meer zag en het hopelijk wat makkelijker kreeg.Eens op weg was hij bekomen en speelde op de ds en ging op zoek naar vriendjes voor de lange rit.Daarna werd er een film opgezet:garfield.Ludo maakte op de zetel voor mij een soort bedje voor Bo en tegen elf uur was hij naar dromenland.Ons zus had nog een brief aan Ludo gegeven voor mij maar die kreeg ik natuurlijk pas toen we al een eindje aan het rijden waren.Superlief van mijn lieve dochter hoor om me nog een briefje mee te geven. Om één uur stopte de bus voor de eerste keer in Aken,Duitsland.Iedereen nog even naar toilet en een rookstop en dan terug de bus op.Na mijn medicijnen genomen te hebben viel ook ik in slaap.De nacht verliep vlot en Bo sliep te half zeven
Hallo allemaal, jaja nog negen keer slapen en we zijn weg.Wat gaat het toch snel.Het lijkt gisteren wel dat ik besliste om naar Wit Rusland te gaan en nu is het echt bijna zover.Ons Boke heeft het er echt wel op om te vertrekken.Ik ben toch wel wat nerveuzer aan het worden.Ben best wel bang voor de lange busrit omdat ik de laatste tijd weer heel veel pijn heb Deze week kregen we nog een mail met de laatste details in.We vertrekken vrijdagavond om half acht en zullen daar dus zondagavond toekomen.Maandag moeten we ons dan allemaal in Rechitsa laten registeren en daarna staat er nog een uitstap gepland.Voor de rest van de week blijven we gewoon bij ons eigen gastgezin.We konden ook nog mee op daguitstap naar Minsk maar dit is op donderdag en dat is toch minimum vijf uur met de bus en vijf uur terug en vermits we de dag erna alweer naar huis vertrekken ga ik dit toch niet doen.Het Russisch praten lukt ook beter en beter.Vrijdag die komt heb ik nog afgesproken voor een extra oefensessie.Grappig is wel dat als ik Taya of Alexander aan school zie we toch echt wel proberen om dingen in het Russisch te zeggen en als we gewoon Nederands praten ,ik de dingen die ik ken zelf ga vertalen.Ok mijn zinsbouw is ver van perfect en de uitspraken kunnen natuurlijk ook nog een stuk beter maar volgens hen kan ik toch wel al een beetje en doe ik het zo slecht nog niet. Gisteren kon ik niet slapen en lag ik zelfs in mezelf dingen te vertalen.Maar ik ben er echt nie mee bezig hoor Ondertussen heb ik ook al een heel deel van de bagage ingepakt.Vermits het weer hier toch al een stuk beter is ,hebben we de echte winterkleren niet meer nodig en kon ik die dus al inpakken.Volgens de laatste berichten zou het tegen dat wij daar zijn,daar ongeveer 12 graden zijn maar als ik dan op internet naar de vooruitzichten ga zien ,lees ik plots voor volgende week 2 graden.Ik zal me dus toch maar voorzien op warme kleren voor ons prutske en mezelf. Vandaag waren we gans de dag weg met Bo voor de voetbal en ons zus heeft voor de eerste keer zelf eten gemaakt voor haar en Brent.Ik ben er dus nu gerust op dat ze hier zeker niet zullen verhongeren.Ze zal het zeker heel goed doen en de papa zal ook wel zijn deel doen.Wat prijs ik me toch gelukkig met mijn gezinnetje. De dagen die komen zullen nog goed gevuld zijn.Ik moet iedere dag werken en voor de rest wil ik het hier toch wel allemaal proper hebben en zorgen dat de was bij is zodat de thuisblijvers niet te veel hoeven te doen.Dit weekend nog een middagje voetbal en zondag met de ganse familie naar de carnaval in Hamme.Ik denk dat ik nu maar eens onder de wol kruip . Slaapwel en tot de volgende keer,allicht als ik terug ben met het volledige reisverslag Groetjes Els
Hallo allemaal, blijkbaar gaat er iedere keer als ik iets wil posten op mijn blogje iets fout want inmiddels typ ik voor de derde keer hetzelfde verslagje uit Hopelijk krijg ik het nu wel gepost. Het is weer al een hele tijd geleden dat ik nog iets geschreven heb en ondertussen komt de vakantie richting Wit Rusland wel heel dichtbij!! Vandaag over drie weken zitten Boke en ik samen met nog een heleboel andere mensen al enkele uren op de bus op weg naar. Het begint nu toch echt wel te kriebelen om Yauheni terug te zien en langs de andere kant komen er ook wel wat zenuwkes .Ik ga mijn twee oudsten natuurlijk toch wel erg missen om maar te zwijgen van mijn ventje maar zoals iedereen dan zegt.... dat maakt de liefde daarna eens zo groot en het zal toch echt wel een heel avontuur worden. Ik zou natuurlijk kunnen zeggen dat ik er zeker van ben dat ze hier thuis wel hun plan gaan kunnen trekken maar papa moet werken en er moet wel eten op tafel komen en liefst ook wat gepoetst worden en daar denk je als mama dan toch wel aan .Maar ze overtuigen er me wel van dat alles hier goed gaat verlopen en natuurlijk is er ons moeke en den bompa nog om een oogje in het zeil te houden om van de rest van de familie nog te zwijgen. Zo gaan ze hier de eerste zaterdag als wij op de bus zitten de tuin onder handen nemen (broertjes De Graef ) en zijn de heren nu natuurlijk al grapkes aan het maken dat de vrouw des huizes er toch niet is....Maar ik maak me geen zorgen hoor,komt helemaal goed Eén van de vorige keren vertelde ik al dat ik een aantal scholen gebeld had of onze oproep voor nieuwe gastgezinnen in hun schoolkrantje mocht en wat was ik blij om enkele weken geleden een mailtje te krijgen van mensen uit Steendorp die heel graag een jongentje zouden willen bijhouden tijdens de maand augustus.Na wat over en weer te mailen maakten we een afspraak om wat meer uitleg te komen geven. Het zijn heel toffe mensen met twee schattige jongens en nog een extra pluspuntje,de papa spreekt heel goed Russisch en de mama ook wel een beetje.Zelfs hun jongste zoontje kan al best wat woordjes.En toeval wil,we hadden op de lijst van mogelijke kindjes om naar België te komen,een jongentje dat heel graag wil komen maar best wel erg verlegen is en dan komt dit gezin natuurlijk als geroepen.We weten uit ondervinding dat kinderen wel snel Nederlands gaan spreken of een beetje begrijpen maar voor zo een kindje is het mooi meegenomen dat het taalprobleem voor hem al van de baan is. Ik ben er dan ook zeker van dat het wel los zal lopen met dit nieuwe jongentje. Ondertussen gaat voor mij hier ook de Russische les nog steeds door.Het is zeker niet zo dat ik al heel goed Russisch spreek natuurlijk en heel vaak heb ik het gevoel dat het meer op vloeken lijkt Maar ik doe mijn best en ook al klinkt het vaak niet echt perfect ,ik hoop gewoon dat ik eens we daar zijn met de basiswoorden die we nu leren een beetje mijn plan kan trekken en toch wel kleine gesprekjes kan voeren met mama Natascha.Er wordt vooral geoefend op dingen die ik het meeste nodig ga hebben en ook op dingen die belangrijk zijn voor ons Boke.Alles vanbuiten leren is onbegonnen werk denk ik maar ik heb dan toch het nodige mee om mijn plan te trekken.Ik ben dan ook Alexander en Tai heel dankbaar dat ze dit willen doen voor mij.Vooral voor Tai is het leuk omdat zij ondertussen zelf Nederlands kan praten en ondertussen mij haar moedertaal kan aanleren.En daardat zij zelf heel rustig is(ik soms wel eens wat minder van de zenuwen) begint het me nu toch wel te lukken om sommige klanken beter en beter uit te spreken. Volgende maandag oefen ik samen met hun beide en de vrijdag erna ga ik na het werk een middagje gezellig vrouwen onder elkaar Russisch spreken. Het is dan toch wel een beetje mijn plan om die middag te proberen om (ok met spiekbriefjes erbij) zo weinig mogelijk Nederlands te spreken en zoveel mogelijk Russisch te begrijpen en zelf te spreken. Ik heb me alvast voorgenomen de volgende week nog heel veel te oefenen!!!
Wat mijn reisverslag betreft :vermits ik daar geen pc heb of beter geen internet,ga ik iedere dag een verslagje bijhouden daar.Eens thuis ga ik dan dag per dag alles op mijn blogje posten.
Hallo allemaal, het is weer een tijdje geleden maar zo weet ik weer even wat te typen. Vorige week zondag was het nieuwjaarsvergadering in Lint.Voor de eerste keer ben ik dan ook mee gaan helpen .Er waren broodjes en hapjes voor iedereen en natuurlijk ook een glaasje cava of fruitsap. De paasfilm van vorig jaar werd ook vertoond zodat we toch een beetje een beeld hebben hoe het in Wit Rusland is. Ik werd ook voorgesteld als meewerkend lid en zal vanaf nu de huisbezoeken van regio Oost Vlaanderen voor mijn rekening nemen.Ook deze zomer zal ik samen met de tolk de nieuwe gastgezinnen bezoeken in deze regio. Alle medewerkers hadden een opvallend orange t-shirt aan,en dat te weten dat ik een kleedje aanhad:) ja mooi was inderdaad anders maar iedereen gelijk dus was niet zo erg. Begin vorige week belde Marika met de vraag of ik een gastgezin in Sint Niklaas zou willen bezoeken.Ik zou het wel alleen moeten doen want al de anderen hadden ook al huisbezoeken gepland staan. Na aan haar nog een deel info gevraagd te hebben heb ik zoveel mogelijk dingen uitgeschreven om toch een beetje voorbereid naar die mensen te gaan.Ook Ludo heb ik nog gebeld en hij wist me nog een heleboel andere info te vertellen en zou me ook foto's doorsturen zodat ik zelf een map kon aanleggen om mee te nemen. Op maandag nam ik contact op met het nieuwe gastgezin en werd er afgesproken dat ik de woensdag zou langskomen. Toen ik woendagmiddag plots een auto zag stoppen en een grote witte rol zag wist ik meteen dat Ludo aan de deur stond. Blij verrast bracht hij me nog een klein beetje nuttige dingen zoals een landkaart van Wit Rusland en een cd rom met een filmpje op. Uiteraard las hij ook mijn uitgewerkte map na en kon er niet meer aan toevoegen dan zeggen,dat heb je goed gedaan!! Natuurlijk was ik toch wel een beetje trots op mezelf dat ik op korte tijd alles in elkaar had gekregen. Er werd nog een beetje gepraat over Wit Rusland zelf en ook daar stak ik toch nog wel veel van op. Rond kwart voor zeven vertrok ik hier richting Sint Niklaas. Ik werd er hartelijk ontvangen door de nieuwe familie.Heb er toch maar bijverteld dat het de eerste keer was dat ik zelf de uitleg zou geven en ze hadden er alle begrip voor. Toen ik klaar was met mijn uitleg hadden ze eigenlijk geen vragen meer en vonden dat ik het heel goed gedaan had met toch wel de nodige emotie.Dat komt natuurlijk omdat we zelf al een gastkindje bij ons hebben en ik ook uit eigen ervaring kan spreken. Ik liet hen ook nog het filmpje zien en vertrok daarna met een goed gevoel richting huis. Hun papieren zijn inmiddels in orde dus we hebben er weer een nieuw gastgezin bij. Deze week heb ik nog even gebeld met de mama van Yauheni. Zo goed als ik me kon voorbereiden had ik opgeschreven in het Russisch wat ik allemaal moest vragen voor de komende paasreis.Yauheni was niet thuis dus ik moest het echt helemaal met de mama alleen zien te redden en er kon dus niet teruggevallen worden op het beetje Nederlands. Ik vertelde haar wanneer we zouden toekomen en dat de verantwoordelijke daar nog contact ging opnemen hoe laat we er ongeveer zijn.Uiteraard vroeg ik ook of het goed was dat Boke en ik bij hun zouden verblijven en ook wanneer we juist terug zouden vertrekken. Ik kan jullie vertellen dat het echt geen makkelijke klus was en mijn Russisch toch meer op vloeken lijkt maar na enkele dingen een paar keer te herhalen verstond Natasha me gelukkig wel. Ik heb ondertussen ook nog een Russische les achter de rug dus ken nog een klein beetje meer maar het blijft supermoeilijk. Vaak zitten ze hier wel te lachen als ik weer eens in het Russisch bel maar ik doe het toch maar :) Nog twee maand en we kunnen aan ons Russisch avontuur beginnen en ik moet jullie niet vertellen dat ik er heel erg naar uitzie!!! Heel veel groetjes en tot de volgende keer Els
Hallo allemaal, het heeft lang geduurd maar eindelijk kan ik weer op mijn blogje!!!! Onze laptop was gecrasht en nu hebben we een vaste pc maar was nog iets niet in orde waardoor ik niet meer kon bloggen. Allereerst een heel gelukkig nieuwjaar aan iedereen!! Ondertussen is er hier natuurlijk ook wel al één en ander gebeurd. Sinds deze week ben ik officeel meewerkend lid van de vereniging. Mijn takenpakket had ik de vorige keer al verteld. Vandaag heb ik een heleboel scholen gebeld om te vragen of onze flyer in de plaatselijke schoolkrant mag staan. Op één school na was iedereen meteen positief en ofwel verschijnt het in de schoolkrant,gingen ze het op de site zetten of gingen ze een briefje meegeven met de kinderen. Al komt er maar één gastgezin van deze regio bij,dan zou ik al heel blij zijn met het werk dat ik er ingestoken heb. Op nieuwjaarsavond,terwijl we aan het eten waren ging hier de telefoon.Ja hoor ,Yauheni was ons niet vergeten en belde om de beste wensen over te brengen.We waren van plan om op nieuwjaarsdag te bellen maar hij was ons dus lekker voor. De week erna heb ik gebeld om te vragen wat hij nog kan gebruiken van kleding.Als ik met Pasen ga,neem ik nog gerief mee wat hij het dringendst nodig heeft. Zijn mama kwam ook aan de telefoon en terwijl ik zo mijn best doe om Russisch te praten antwoorde ze mij in het Nederlands.Ik schrok er echt wel van hoor!! Yauheni vertelde me dat hij samen met mama aan het oefenen was om een beetje Nederlands te leren. Wat hij zeker nodig heeft zijn shorten,ok nu is het nog wel winter maar tegen als we in april gaan kan het er soms toch wel al iets warmer zijn dan bij ons.Het tegendeel kan ook,dat er nog sneeuw valt. Ik heb in de solden hem ook al een aantal truien gekocht om deze zomer mee te geven en voor april heb ik één trui en nog een luchte lange broek. Vandaag ben ik met Bo onder de middag naar het gemeentehuis geweest om onze reispas aan het vragen. Soms merken we dat hij precies niet veel zin meer heeft om mee te gaan maar ik denk dat het vooral komt omdat hij een beetje bang is voor de lange busreis. Volgende week zondag is het dan nieuwjaarsreceptie in Lint met alle ouders en mensen die eventueel ook een kindje willen bijhouden. Er zal dan ook een film getoond worden van de vorige Paasreis.Zo kunnen we ons toch al een beetje een beeld vormen hoe het ginder is hé. De Russische les ligt momenteel even stil.Alexander is van werk veranderd en heeft het momenteel heel druk.Ook studeert hij ondertussen nog verder voor dokter dus zal ik het even moeten doen met mijn woordenboeken die ik hier thuis heb.Toch probeer ik om nog een deel nieuwe woorden bij te leren. Het zal best snel april zijn en ik kijk er heel erg naar uit groetjes en tot de volgende keer Els
Hallo, morgen heb ik de eerste test van wat ik geleerd heb afgelopen twee weken. Op één zinneke na heb ik het denk ik allemaal wel onder de knie maar dat zal morgen wel blijken natuurlijk!! Vorige donderdag is Ludo(iemand van het bestuur) hier geweest om kerstgerief op te halen voor de kerstmarkt die vandaag doorging in Edegem. Ons moeke had heel veel kerststukjes en kerstkransen gemaakt die ze konden verkopen. Marika vond het ook wel leuk om het kraampje mee te versieren. In Leuven is er ook gans de week een kerstmarkt waar mensen van onze vereniging staan en wat er in Edegem niet verkocht werd vandaag ,gaat mee naar Leuven. Omdat ik de laatste dagen toch ietsje minder pijn heb aan mijn rug,besloten we toch om vandaag zelf ook even naar Edegem te gaan.Enkel Kate had zin om mee te gaan,Brent bleef thuis en Bo was bij moeke dus dat kwam goed uit. Het was daar een gezellige bedoening en er werden nu al grapjes gemaakt voor de komende paasreis. Vrouwen zijn nu eenmaal een geliefkoosd iets om te plagen hé!!! Ik had zelf ook voorgesteld dat ,als er iemand stopte in het bestuur,ik dit wel zou zien zitten . Marika vond dit meteen een leuk idee vooral omdat de meesten van de organisatie van regio Antwerpen komen en als er hier huisbezoeken gedaan worden ,is dat voor hun steeds een eindje rijden. Indien er hier gastgezinnen bijkomen(wat we natuurlijk heel erg hopen)zal Marika de eerste keren met mij meegaan en daarna zal ik hier in de buurt de uitleg aan de mensen geven. Omdat ze wel doorhebben dat ik graag schrijf,werd me ook gevraagd om tijdens de zomerfeesten bij de mensen eens te polsen naar hun ervaringen zodat er ook van anderen (die minder graag schrijven)iets in de express terecht komt. Ik vind het nog steeds een superleuk project om me nuttig bij te maken.Ik weet dat er hier in België ook heel veel mensen zijn die het moeilijk hebben maar langs de andere kant wat onze organisatie doet is ook belangrijk. Ludo vertelde hier donderdag nog dat na één maand hier verblijf van die kindjes hun bloedwaarde(vooral schildklier)meer dan de helft verbeterd zijn .Dit bewijst toch wel de noodzaak waarom we ons hiervoor inzetten. Vorige week heeft Yauheni zelf gebeld naar hier.Natuurlijk was ik superblij om hem te horen. Ik vroeg hem welke maand hij deze zomer komt , of dat hij twee maanden wil komen .En inderdaad zoals we wel al half wisten zal hij gans de zomer hier verblijven. Het praten gaat ook wel iets makkelijker aan de telefoon.Ik heb ook nog een extra Russisch boek hier waar ik sommige woorden uit kan halen .Soms duurt het wel even voor ik het juiste gevonden heb maar met wat geduld lukt het vrij goed. Ook Bo heeft aan de telefoon geweest.En wat voor de eerste keer eens heel leuk was voor ons.... er volgde geen huilconcert nadat ze met elkaar gepraat hadden. Deze week vertel ik wel hoe de Russische test van morgen verlopen is en of ik aan een tweede les kan beginnen. Nog een prettige zondagavond en tot één van de volgende dagen. Groetjes Els
Privjet (vrije vertaalde schrijfwijze) of hallo allemaal Ja hoor,we zijn er aan begonnen. Deze morgen toen ik de mailbox opende was de eerste les er. Het beloofd toch niet zo gemakkelijk te worden. Natuurlijk met een zoon(onze Brent) die latijn volgt is het al helemaal lachen geblazen. Ik vraag me dan ook af hoe die gasten op enkele maanden tijd zoveel woorden onder de knie krijgen. Maar ik zal hem wel bewijzen dat het me ook lukt om da beetje Russisch onder de knie te krijgen. Deze eerste les zijn vooral woorden die ik nodig zal hebben om de basisdingen op een dag te verstaan zoals afwassen,naar de winkel gaan,gaan wandelen en die dingen. Al een geluk er staan toch al wel enkele dingen bij die ik al kon voor deze les toekwam ,dus minder om te leren hiha. Ik hoop tegen eind volgende week dit onder de knie te hebben. Eens ik zover ben is er Alexander om me in het Russich te overhoren.Dan zal ook blijken of ik alles juist uitspreek want de klanken verschillen toch wel sterk van onze taal. Maar al liggend op mijn zetelke oefen ik maar rustig verder. Ik hoop dan ook binnen korte tijd als ik bel naar Rusland om toch een ietsiepietsie meer te kunnen zeggen tegen de mama van Yauheni. Nog een leuk Sint weekend allemaal Groetjes Els
Hallo allemaal, jammer genoeg ben ik nog niet kunnen beginnen met studeren.Niet omdat ik niet wil maar omdat er op de computer van Alexander een virus is binnengeslopen waardoor hij me het eerste deel niet kan doorsturen.Ik zal dus nog even geduld moeten hebben maar hij heeft me vandaag beloofd dat ik ten laatste maandag zou kunnen beginnen.Desnoods ging hij het zijn oudste zoon gewoon laten schrijven voor mij. Langs de andere kant heb ik natuurlijk nog mijn Russisch boek waar ik dan maar al wat woorden uit leer. Wat wel grappig is ,is dat ons moeke ook meedoet(tenminste nu nog wel hihi). Zo wil ze heel graag goedemorgen-middag-avond,dank u alstublief en noem maar op kennen. Wel leuk als we nu naar elkaar bellen,we gebruiken nu steeds wel één of ander Russisch woord. Vandaag zat ook de express in de brievenbus... Ik keek er al een paar dagen naar uit want wist dat mijn verslagje er zou instaan. Er werd aan de gastouders van deze zomer gevraagd om een verslagje te schrijven over afgelopen zomer. We waren maar met twee die dit gedaan hebben. Of het de bedoeling was weet ik niet maar volgens mij was toch zeker één derde van de express gevuld met tekst van mij!!! Tja als ik begin te schijven kan ik ook zo moeilijk stoppen en ik vond het ook niet zo makkelijk om op één blad een ganse maand samen te vatten,het werden er uiteindelijk bijna vier. Vandaag zijn ook de papieren voor de reis toegekomen. Als alles blijft verlopen met mijn rug gelijk het nu gaat zal ik dan toch mee kunnen gaan... Vijf januari wordt er een nieuwe nmr scan genomen en als die goed is dan kan ik hopelijk het licht echt op groen zetten. Momenteel moet ik van de dokter wel zes weken zo goed als mogelijk plat liggen. De pijn is nog niet veel verbeterd maar ik weet wel al dat er (normaal gezien )geen nieuwe operatie gaat komen. Door overbelasting enkele weken geleden is de zenuw verkleeft met de vorige operatie en daar komt de pijn van. Maar ik houd de moed erin en geloof dat het wel goed gaat komen. Er moet nu ook gezorgd worden voor het visum van mij en Boke .En omdat hij minderjarig is moet er ook een document van de gemeente opgemaakt worden waarin ik en Gerry de toestemming geven om hem mee te nemen naar het buitenland. Dit is eigenlijk tegen ontvoering van kindjes in het buitenland. Ook moeten we beide nog zorgen voor een reispaspoort. Het visum is enkel kwestie van invullen en een pasfoto opkleven want daar zorgt Marika voor de rest voor.De reispaspoorten moeten we zelf doen maar heb ik nog even tijd voor. Hopelijk kan ik als ik volgende keer schrijf iets meer vertellen over hoever ik sta met leren:) Voor de mensen die intresse hebben in de express,ik denk dat als je binnen enkele dagen surft naar de website van hart voor tsjernobylkinderen,je het daar wel kan lezen(link staat aan de zijkant van mijn blogje). Wij hebben hem vandaag gekregen dus in principe wordt hij dan enkele dagen erna gepost op hun website.
Hallo, de eerste kennismaking is achter de rug.Hier sta ik nu mooi met mijn Russisch boek voor beginners!!! Ik had het beter toch niet gekocht want dan moet je toch al ietsje meer kunnen dan ik is gebleken. Het plan is als volgt.Deze week krijg ik een eerste reeks zinnen ,basiszinnen zeg maar, die ik dan moet leren. Daarna is er opnieuw samenkomst met Alexander(papa van Nikita)en de mama en is het de bedoeling dat wat ik dan al geleerd heb ,in het Russisch ga zeggen.Ik schiet nu al in een zweet hihihi. Hij zal me eerst zowat de indeling van de dag in het Russisch leren en basisdingen zoals drinken vragen en dergelijke. Als we dan binnenkort samenkomen zal er geen Nederlands meer gepraat worden voor het stuk dat ik heb moeten leren. Ergens zal ik dus ook mezelf moeten overwinnen en het durven spreken. Ik had toch ook de indruk dat ze Bo wat woorden willen bijbrengen in de toekomst. Eigenlijk was het echt een hele leuke avond(pijn neem ik er nog steeds bij).Doordat ik toch meer neerlig en heel weinig kan doen momenteel moet het me lukken om op korte tijd het eerste deeltje te leren. Ik wil nu al deze mensen echt bedanken omdat ze hiermee willen helpen. Als ik zelf een beetje Russisch spreek zal het ook volgende zomer een stukje makkelijker zijn voor Yauheni en natuurlijk ook voor de reis. Hopelijk krijg ik morgen bij de dokter toch redelijk nieuws en heb ik reden genoeg om te zorgen dat ik dat Russisch onder de knie krijg!!! Ik wil dit echt heel graag dus duimen jullie even met me mee voor morgen? Slaaplekker, Els
Hallo allemaal, misschien had ik het nog niet verteld maar in April zal ik samen met Boke een weekje naar Wit-Rusland reizen samen met de organisatie. Helemaal zeker ben ik er alleen nog niet van omwille van mijn rugprobleem van de laatste weken.Dinsdag heb ik afspraak bij de specialist en hopelijk weet ik dan iets meer; Om me ondertussen toch maar al wat nuttig te maken heb ik van mijn lief ventje een boek gekregen "Russisch voor beginners".Ik weet dus wat doen de volgende tijd terwijl ik de meeste tijd van de dag toch doorbreng op de zetel. In de klas bij ons Boke zit een kindje afkomstig van Rusland en de mama en papa spreken beiden redelijk goed Nederlands en willen me helpen om deze moeilijke taal onder controle te krijgen. Of me dat lukt kunnen jullie de komende tijd lezen op ons blogje. Ik weet nu al dat het toch niet zo makkelijk zal worden want het is best een heel moeilijke taal. Mijn bedoeling is vooral om me toch een beetje verstaanbaar te kunnen maken en ook dingen te verstaan als ze daar tegen me spreken. Terwijl ik nu toch aan het schrijven ben geef ik ook even een up-date van de laatste tijd. Ongeveer om de twee weken bel ik met Yauheni of met de mama als hij niet thuis is. Vermits zowel zijn Nederlands en mijn Russisch niet bepaald sterk zijn verloopt het niet altijd even makkelijk. Ook Bo mag als ik bel meestal even aan de telefoon komen maar hoe moeilijk hij het had bij het vertrek van Yauheni,zo moeilijk heeft hij het nu nog steeds bij het bellen.Meestal komt er niet veel meer dan Dag Yauheni alles goed en dan krijgt mama de telefoon terug en volgt er nog steeds spontaan een huilconcert. Ik kan dus alleen maar hopen dat het met mijn rug goed komt en we zeker kunnen gaan want hoe ga ik dat aan ons klein ventje uitleggen hé moest het niet doorgaan!!! Ook vandaag heb ik gebeld maar Yauheni was er niet.In mijn beste Russisch heb ik dan toch maar geprobeerd om met Natasha(zijn mama)te praten.Alleen is dat nog een heel stuk moeilijker dan met hem natuurlijk want hij spreekt nog een beetje Nederlands. Ze vertelde me dat hij niet thuis was (tenminste dat begreep ik dan toch).Ik stelde voor om woensdag of vrijdag terug te bellen maar kreeg snel njet njet te horen(nee dus) En daar zat ik dan hé,wat moest ik nu nog verzinnen ... Ik zei dan maar dat ik ging bellen in december en toen klonk er een heel harde Da!!! wat betekent ja heel goed. Dus volgende week probeer ik het gewoon opnieuw. Het gebeurd soms dat de kids daar voor enkele weken naar een soort preventorium moeten om aan te sterken maar ik weet niet of dit ook bij hem nu het geval is. Enkele weken geleden hebben we ook een kaasavond gehad met de organisatie.Het was leuk om al de gastgezinnen terug te zien,vooral degene waar we dan al echt contact mee hadden tijdens de voorbije zomer.We zaten ook allemaal samen aan één tafel en konden zo ons afgelopen avontuur met elkaar uitwisselen. Ik had ook Yauheni zijn foto-album mee ,wat jammer genoeg net een dagje te laat hier was toegekomen zodat hij het nog niet had kunnen meenemen. Van Marika kreeg ik toen heel leuk nieuws,namelijk in die week zou er iemand naar Wit Rusland vertrekken en ons album meenemen en bij Yauheni bezorgen.En inderdaad een goede week later kregen we telefoon vanYauheni om ons te bedanken voor het album .Arnold(die naar Wit Rusland geweest is)moest ons ook zeker laten weten dat we heel welkom zijn met de paasreis en ze er echt naar uitkijken om ons te zien. Toch doet het deugd als je die reactie dan krijgt.Yauheni had het met al zelf aan de telefoon verteld maar Marika belde ons er nog eens extra voor op om het nieuws van Arnold door te zeggen. Ook op school heeft Bo al verteld van zijn Russisch vriendje.En toeval of niet,het project dit jaar in de lagere school is net'over de grenzen heen'. Omdat er in zijn klas een Russisch kindje zit had juf Anja Rusland als land gekozen. Bo had zijn foto-album wel al eens meegenomen maar net nu ze er over gingen leren was het al vertrokken naar Rusland. Ik heb dan toch nog maar een nieuw boekje in elkaar gestoken zodat hij het enkele dagen later mee kon nemen naar school. Ook had ik aan de juf voorgesteld om wat te komen vertellen over ons Russisch kindje.Bo kan wel zeggen van waar hij komt maar waarom dat is dat lukt nog niet.Hij is dan ook nog maar zeven dus wou ons mama dat wel doen. Ik had van Marika een landkaart mee van het getroffen gebied en ook een aantal foto's en documentatie. De kindjes van zijn klas luisterden geboeid en gelukkig had ik ook wat hulp van de juf om hen rustig te houden hihihi.. Toen de juf vertelde dat dit eigenlijk ook een manier is van mensen van een ander land te helpen kreeg ons prutske het toch weer heel moeilijk.We hebben hem maar even met rust gelaten en de juf vertelde aan zijn klasgenootjes dat hij het een beetje moeilijk had omdat hij zijn vriendje zo mist. Zoals ik in het begin van mijn blogverhaal vandaag vertelde ga ik dus nu moeite doen om toch wat Russisch te leren. Ik zal hierbij de hulp krijgen van de ouders van Nikita(kindje uit Bo zijn klas)die me zullen helpen met de basis en hoe ik nu eigenlijk aan deze taal moet beginnen.Ik ben deze mensen dan natuurlijk ook heel dankbaar. Vanaf nu zal ik dus geregeld iets posten hoe ver ik sta met de lessen. Ook zal ik af en toe een up-date geven hoe het met de rug gaat en of de reis echt wel door kan gaan. groetjes en om het even in het Russisch te zeggen dasvidanja!!( tot ziens)
Hallo allemaal, het is me gelukt om eindelijk nog enkele foto's van Yauheni op mijn blogje te krijgen. Ondertussen is hij een week weg hier en ik moet toegeven dat ik hem echt heel erg mis. Hoe snel je toch went aan eentje meer Ondertussen is er een nieuw schooljaar begonnen en weet ik dat Yauheni dit jaar naast Duits ook Engels zal krijgen op school.Dus volgend jaar spreken we niet drie maar vier talen door elkaar hihi. Morgen ga ik als ik gedaan heb met werken een briefje naar hem schrijven.Ik denk dat er hier nog wel eentje voor te vinden is(ons Boke natuurlijk hé) maar Brent zal ook wel iets schrijven en hopelijk ons zus ook. Alleen nog iemand zoeken om de brieven te vertalen in het Russisch maar ik geloof dat ik via de organisatie wel kan laten vertalen. Misschien bellen we deze week ook nog wel een keertje naar hem maar het is zo moeilijk omdat ik nu niet kan aanwijzen in een boekje als ik weer eens iets fout uitspreek!!! Groetjes en tot de volgende keer Els
Hallo allemaal, gisterenavond waren de kindjes pas na half elf in het hotel.Ze kregen toen nog lekker eten en dan was het al tijd om te gaan slapen. Deze morgen vertrok immers de bus al terug om half acht. Om kwart voor tien deze morgen waren ze aan de Wit -Russische grens. Er waren maar twee bussen voor hen dus het ging snel vooruit. Af en toe werd er nog gestopt voor iets te drinken of te eten en natuurlijk ook om te plassen. Rond half negen Wit-Russische tijd zouden onze vriendjes aankomen in Rechitsa,dus voor ons is het dan pas half acht. De eerste die van de bus ging was Mikalai,de tolk.Hij werd afgezet in Zinkavichi ,een ander dorp. Wij gingen hier vandaag naar het vuurwerk kijken op de kaai.Maar voor we vertrokken waren Mieke en Wilko hier nog op bezoek.Gelukkig vertrokken we niet te vroeg.Ik had Yauheni gevraagd om te bellen als hij thuis was en ik heb zo een stil vermoeden dat hij werkelijk zodra hij thuis was al belde Onze lieve schat klonk super enthousiast en praatte volledig in het Nederlands tegen mij.Toen ik voor de grap zei dat hij moest douchen en slapen kreeg ik de gekende WA JOW te horen!! We kregen de groeten van gans de familie daar en ik deed hem natuurlijk ook een goeie dag van iedereen hier.Ook Boke mocht even aan de telefoon.Natuurlijk was ook hij dolblij om hem even te horen. Hij vertelde dat zijn mama heel blij was met al de kleren en dat hij nu nog wat ging spelen. Ik kon meteen raden met wat natuurlijk.Bij zijn gerief zaten zijn verjaardagscadeautjes nog van lego die hij hier nog niet gemaakt had.Ik denk hem kennende dat hij daar nog wel een deel van zal gemaakt hebben. Voorlopig is het de laatste keer dat ik hier schrijf. Enkel als we van hem horen via brief of mail zal ik dit op mijn blogje zetten. Maar ik sluit het blogje niet af want met Pasen ga ik immers naar daar en dan kan ik hier gewoon verder schrijven. Alvast bedankt voor al wie mijn blogje gevolgd heeft. We hebben met gans de familie echt genoten van deze maand samen met Yauheni en hebben hem echt allemaal in ons hart gesloten. We kijken alvast uit naar zijn volgende vakantie hier volgend jaar. Vele groeten en tot... Els
Hallo allemaal, de eerste dag zonder ons Yauhenike hier.Bij Boke vloeiden er deze nacht nog even traantjes en ook deze morgen had hij het nog even moeilijk wist ons moeke te vertellen toen ik haar belde. Ik zelf moest vandaag naar de begrafenis van Stefan. Van de ene emotie naar de andere ,het is toch niet alles. Om kwart voor zes deze morgen is de bus met onze Russische vriendjes de grens overgestoken met Polen. Deze nacht was er een enorme file en ook heel veel regen. Om negen uur hebben ze dan ontbeten(hadden we zelf nog meegegeven )en nog steeds viel er heel wat regen. Rond half één deze middag zaten ze op 200 km van Warschau.Rond die tijd deden ze ook een plas-en drinkstop. Rond half vijf waren ze dan aan de mac donalds.Natuurlijk hebben ze daar allemaal van genoten maar welk kind geniet daar niet van hé Om half zeven hielden ze nog een dringende plasstop in Warschau.Ze hebben over die 200 km dus nog best veel uren gereden.Het enige wat ik vooral lees is dat er enorme files zijn en dat het weer echt blijft tegenzitten; De laatste keer dat ze gepost hebben was rond acht uur en dat was niet zo leuk nieuws.Nog steeds zijn er enorme files en zijn er een aantal kinderen ziek geworden op de bus. We kunnen dan alleen maar hopen dat ze snel door die files door geraken en arriveren in het hotel. Daar krijgen ze nog hun avondmaal en zullen ze de nacht doorbrengen. Ik denk als ik het zo lees dat ze toch langer dan voorzien onder weg zullen zijn en de reis op zich duurt al zo lang Het is nu elf uur en ik vertel jullie morgen wel hoe laat ze uiteindelijk aan het hotel waren. Er zitten steeds een paar uur tussen voor we zelf doorkrijgen waar ze zich bevinden. Groetjes en tot morgen Els
Hallo, vandaag de laatste dag met Yauheni. Deze morgen heeft hij geslapen tot iets na tien uur. Ik was zelfs al naar de winkel maar Gerry was thuis dus ik moest me geen zorgen maken. Toen ik rond twaalf uur thuis kwam was hij de eerste die me verwelkomde.De gordijn ging opzij en zwaaien dat hij deed. Ik stelde voor dat nog even zou bellen met zijn mama want toen hij gisterenavond belde was enkel de papa thuis. Voor de eerste keer sinds hij hier is volgden er echte tranen.Toen het gesprek gedaan was vroeg ik wat er scheelde maar hij wou niet veel zeggen.Toch kwam ik er snel achter dat hij het moeilijk heeft om naar huis te gaan.Natuurlijk mist hij zijn mama en papa maar hij is ook heel graag hier. Na een goeie knuffel ging hij toch maar verder boven spelen met Bo en Brent.Een beetje later stond hij terug bij ons want Bo was aan het wenen.Dus vroeg ik aan Bo om bij mij te komen.Wat ik niet voor mogelijk had gehouden gebeurde al uren voor we Yauheni moesten wegbrengen.Bo vond het vreselijk dat hij naar huis moest en er was echt geen stoppen met wenen aan.Ook al legde ik uit dat het bijna terug school is en Yauheni ook naar school moet,hij vond het zo erg dat hij zijn vriend naar huis moest zien vertrekken.Met zijn DS maakte hij een aantal foto's van Yauheni zodat hij er zelf ook heeft.Niet dat ik er geen heb op de pc maar dat was voor Boke niet voldoende. Uiteindelijk gingen ze toch terug spelen maar echt vrolijk werd ons Boke toch niet. Van de winkel had ik nog ananas meegebracht want dat eet Yauheni heel graag.Gerry sneed hem in stukjes en al snel waren ons twee vrienden aan het smullen. Rond half drie heb ik hem dan nog twee sandwiches laten eten .Op de bus mogen ze vanavond ook nog wel iets eten en krijgen ze ook nog koffiekoeken .Daarom had ik hier thuis het ontbijt en middageten allemaal wat verlaat. Eens de sandwiches op zei ik dat hij nog even mocht gaan douchen en propere kleren moest aan doen.Het gebeurde zelfs zonder zeuren. Nadat wij ons hadden klaargemaakt was het bij half vier en tijd om te vertrekken richting Lint.Moeke en Bompa reden ook mee samen met Sepke.Enkel Kate was er niet bij.In de auto ging het er gelukkig terug wat vrolijker aan toe.Eens daar speelden onze jongens nog buiten .Yauheni had deze morgen volgens de tolk echt enkel verdriet omdat hij bij ons weg moest gaan.Ik sprak nog met enkele andere gastgezin-mama's en kreeg mijn moed ook vol.Tjonge en ze moesten nog vertrekken.Gelukkig was het snel tijd om de bus in te laden en kon ik me herpakken.Met moeite kregen ze alle gerief in de bus geladen.Iedereen nam afscheid en wonder boven wonder kwamen er geen traantjes .Nog een knuffel en toen toch maar de bus op.Alleen kon die bus niet vertrekken want er bleken papieren niet in orde te zijn.Na bijna een half uur mochten de kids dan nog maar even terug van de bus.Of dat voor Bo nu zo een goed idee was weet ik niet want je raadt het al,deze keer kwamen er wel tranen.En ook ik had het nu heel moeilijk.Toen Ellen ,de tolk,dan nog even alle gastgezinnen bedankte stond ik daar ook te wenen met Boke op mijn arm en Yauheni in mijn armen die inmiddels ook weende.Alle kids moesten toen de bus op maar zoals zovelen wilde ook Yauheni niet meer op de bus.Dan nog maar een knuffel een een zacht duwtje richting de bus.Alle kids kregen op de bus nog een armbandje om,iedereen werd geteld en uiteindelijk met bijna een uur vertraging vertrok de bus.En daar bleven we achter met heel veel wenende ouders en kids. Eens in de auto kon ik me nogal snel herpakken maar Bo bleef wenen.We reden bijna een uur terug naar huis en ik denk niet dat hij vijf minuten gestopt is met wenen.Waarom kan hij niet sneller terug komen,mag ik met Pasen dan niet mee met jou mama,kan ik nog niet met hem chatten op de pc mama.De vragen bleven komen maar onze uitleg kon hem niet echt sussen.Dan maar zijn gedachten op iets anders proberen krijgen ,hij mag deze avond bij moeke slapen,maar ook dat hielp niet. Eens thuis moest ik eerst nog even langs de voetbal om te horen bij welke ploeg hij nu gaat spelen.Gerry had hem ondertussen al boterhammetjes gemaakt.Toen ik terug was vroeg hij een foto van Yauheni om mee te nemen naar de moeke. Gelukkig hadden we van in Planckendael sleutelhangers met foto in en zo heb ik er eentje aan zijn broek gehangen. Mieke kwam hem ophalen en weer begon hij te wenen. Ik had verwacht dat Brent misschien verdriet ging hebben en dat Bo het erg zou vinden dat hij vertrok maar dit scenario had ik toch niet in gedachten . Hopelijk slaapt hij goed bij moeke en gaat het morgen beter met ons klein venteke. Het is nu half tien en de Russische kindjes zitten nu drie uur op de bus.Om kwart voor negen hebben ze een plasstop gehouden en een koffiekoek gekregen.Toen zaten ze op 45 km van Duisburg. Deze nacht rijden ze gans de nacht door en morgenavond slapen ze dan op hotel. Ik vertel de volgende dagen dus nog hoe de reis verder verloopt. Toch moet ik bekennen dat we hem hier nu al heel hard missen en het hier plots zo stil is geworden. Groetjes en tot morgen Els
Hallo allemaal, de voorlaatste dag van onze yauheni zit er bijna op hier. Deze morgen nog eens wat langer geslapen allemaal.Het was half tien voor de eerste wakker werd. Na de gebruikelijke cornflakes en wat tv zien(onder een dekentje lekker op de zetel)was het tijd om nog wat te spelen.Ze bleven allemaal binnen spelen.Ik deed ondertussen nog maar eens een deel van de strijk.Yauheni en Bo waren vrij druk en maakten uiteindelijk ook wel een beetje ruzie.Vermits ik nog vanalles moest gaan doen(vakbond,school Kate,winkel voor Kate haar gitaar)leek het me het verstandigst dat ik ook die twee bengels maar mee nam.Met een beetje tegenzin werden de schoenen aan getrokken en vertrokken we richting Sint Niklaas.Voor de vakbond was ik welgeteld vijf minuten te laat dus dat mag ik morgen nog eens overdoen Dan naar de gitaarwinkel en als laatste de school.Ik had Kate ook nog een nieuwe jeans beloofd maar vermits er in de stationstraat (Sint Niklaas) geen parkeerplek was,zei ze dat ik dan maar naar huis mocht rijden. Ik vond het wel jammer voor haar en bedacht snel een oplossing.Vriendin Lisa woont in Sint Niklaas en even gebeld met de papa en alles kwam goed hihihi.Ik reed langs daar rond zodat ook Nadia en Thierry toch nog kennis konden maken met Yauheni.Er werd beslist dat ons zus daar bleef want Lisa kon ook wel nieuwe broeken gebruiken en ze zouden samen met nog een nicht van Lisa erbij de stationstraat wel even onveilig gaan maken.Normaal zou ik haar tegen zeven uur ophalen maar uiteindelijk zal ze pas vanavond laat thuis zijn(och is nog vakantie dus maakt niet uit hé). Toen ik thuis kwam met de jongens was het eerst tijd om te eten.Yauheni eet nog steeds liever sandwiches dan gewone boterhammen dus dat stond er dan ook op het menu. Na het eten deed ik verder aan de strijk.Er kwam precies geen einde aan want zelfs toen Gerry om vijf uur thuis kwam was ik nog niet klaar.Ik ben dan ook ondertussen blijven wassen en drogen want moet wel zorgen dat alles van Yauheni klaar is voor morgen te vertrekken. Terwijl ik het laatste beetje streek maakte mijn ventje de patatjes klaar:purree met worstjes en rauw witloof.Jaja je raadt het al .... er weerklonk al snel een bah!! Dan maar patatjes met saus(ketshup al een ganse vakantie lang) en worst voor ons Rusje. Deze avond kwam Mieke nog langs met Wilko en de kids om afscheid te nemen. Terwijl ze hier waren maakte ik zijn zak klaar om morgen mee te geven.Ons Mieke had een weegschaal mee om zeker te zijn dat ik niet over de 20 kg zou gaan. Het was een heel puzzelwerk om er alles in te krijgen.Na twee pogingen van mij deed Mieke nog een derde en hebben we zelfs nog een klein beetje plaats over.Er moeten nog een paar dingen in maar dat gaat zeker lukken en wat nog belangrijker is,jaja we zitten niet over ons gewicht. Toen Mieke al weg was maakte Gerry nog Brusselse wafels warm.Dat moesten we tegen Yauheni geen twee keer zeggen.Al zeker voor de slagroom.Daar is hij werkelijk verzot op.Het was meer slagroom met wafel dan omgekeerd.Maar och het is de laatste avond dus nog een keertje genieten mag dan wel. Ook zijn rugzak voor op de bus is al voor een deel gevuld.Ik moet er morgen nog een ontbijtpakketje insteken en drankjes maar dat doe ik pas tegen als hij moet vertrekken. Het is nu kwart voor elf maar hij ligt nog niet te .Enkel Boke slaapt en de andere twee zijn nog wat aan het spelen.Nog even aan het genieten van de laatste avond . Morgen nog een korte dag en dan is het tijd om afscheid te nemen.Ik vrees met veel emotie maar het is niet anders. De mallemolen in mijn hoofd gaat lekker te keer en dat zal de volgende dagen niet anders zijn vrees ik. Slaapwel en tot morgen Els
Hallo, vandaag moest ik gans de dag werken .Kate en Brent gingen naar het speelplein en Boke en Yauheni bleven hier thuis bij moeke.Bas was toch ook naar het speelplein dus enkel sepke was hier ook Geregeld kreeg ik telefoon van moeke om te horen hoe het thuis was.Yauheni heeft sinds enkele dagen de vertaalknop bij google gevonden en vertelde vandaag dan ook tegen moeke vanalles over thuis.Zo weten we nu dat hij nog twee broertjes of zusjes (weet ik eigenlijk niet goed meer)gehad heeft maar die zijn beide gestorven in het kraambed.Vertelde hij ook tegen moeke dat zijn oma die nog leeft dement is(woont bij hun in)en dat die s'nachts wel eens durft te gaan wandelen.De andere oma is gestorven aan een hersenbloeding en zijn opa is verongelukt op het werk. Terwijl ik nog weg was maakte hij met papier een hele mooie bloem voor mij,eigenlijk een soort origami.Hij liet moeke ook zien op de computer dat hij vanalles kan met pareltjes.Toen ik thuis kwam werd er dan ook meteen gevraagd of ik pareltjes had.Ja Kate heeft er veel maar het moesten kleine zijn en daar waren er niet genoeg van.Dus ik maar naar de winkel om er te gaan kopen.Uiteindelijk heeft hij nu wel de pareltjes maar is de draad niet goed genoeg.Hij moet eigenlijk een hele fijne soort ijzerdraad hebben dus daar zal ik morgen dan maar naar op zoek gaan. Bo had vandaag geen training dus we moesten ons niet haasten om te eten.Ik ben dan eerst nog met de twee oudsten om schoolgerief geweest en dan met Kate naar de colruyt.Op het menu stond deze avond tagliatelli met spekjes en kruidenkaas of witte saus.Alleen ons lief rusje vond dat er toch niet lekker uit zien en we besloten dat hij dan maar sandwiches mocht eten met salami. Na het eten werd er hier binnen nog gespeeld.Vooral boven dan en het ging er niet bepaald stil aan toe.Sinds ze enkele dagen geleden de kussens ontdekt hebben vliegen die hier geregeld in het rond.Af en toe komt er wel eens een klein Boke wenen dat hij op de foute plaats geraakt wordt maar dat is altijd nogal vlug over. Ik zelf had vandaag eigenlijk helemaal mijn dag niet.Om het te verbergen naar de kids toe ben ik wijselijk een tijdje in bad gaan liggen.Het heeft me eigenlijk wel deugd gedaan . Toen ik terug beneden kwam wilden de twee kleine deugenieten nog een ijsje .We hebben een tijdje volgehouden dat het al te laat was maar ze hebben met hun leukste lach en streken toch weer hun slag thuis gehaald.Nog voor we iets konden zeggen waren ze lekker met hun tweetjes al op weg naar de garage om de ijsjes uit de diepvries te halen.Och nog twee dagen en hij moet jammer genoeg vertrekken dus mag ik wel eens toegeven hé. Ik weet dat het afscheid donderdag me heel zwaar gaat vallen.Het is echt zo een week met de ene emotie na de andere. Maar we slaan er ons wel door beetje bij beetje en met wat geduld zal het me wel lukken. Het is ondertussen bijna elf uur en ik ga proberen om die twee pagaderkes in bed te krijgen(voetbal is nog bezig dus wordt niet gemakkelijk hihi) En op de koop toe is Gerry op aanvraag een 3D puzzel aan het maken en wil ons Yauhenike die wel eens zien als hij klaar is. Je moet het maar gevonden krijgen hé!!! Groetjes en tot morgen.
Zomeravontuur met Yauheni
Nogthans het best wel lekker was.
