Hallo allemaal, deze keer is er wel een tijdje overgegaan dat ik nog geschreven heb maar heb echt de tijd nog niet gehad. Vorige zaterdag een rustig dagje met wat winkelen en vooral spelen voor de kids.s'Avonds mocht Yauheni bellen met de mama en er vielen weer traantjes.Zowel als hij met mama belde als met de papa.Jammer voor hem verstond ik wat het probleem was en wou ik toch ook wel even met de mama praten.Blijkbaar had hij de voorbije dag erge buikpijn en buikloop gehad en had ons niks durven vertellen.Volgens Natasja was nu alles weer in orde en hoefde ik me geen zorgen te maken.Ik vertelde haar dan ook dat hij hier superveel fruit heeft en dat da wel eens de oorzaak zou kunnen geweest zijn.Na de telefoon had ik dan een babbeltje met hem.Ik legde hem uit dat wanneer hij pijn heeft of zich niet goed voelt dit toch maar beter tegen mij kan vertellen.Natuurlijk het is een jongen en komen vertellen dat je buikloop hebt is nooit leuk natuurlijk.Dus haalde ik maar al mijn moederlijke gevoelens uit de kast en vertelde hem dat iedereen dit hier wel al eens heeft en dat ik medicijnen heb maar dan moet hij het wel vertellen .Weer even wat traantjes maar na al mijn uitleg was hij gerustgesteld en zou hij me in het vervolg toch wel vertellen als er een probleem was.Ik zei hem ook dat het niet opbrengt om te wachten tot hij mama kan bellen want zo kan hij lang met pijn lopen natuurlijk:( Zondag zijn we een dagje naar de zee geweest.Even de batterijen weer gaan opladen want met al het nieuws van afgelopen tijd hadden we dit toch wel even nodig.We konden er ook goed praten(nog even bespreken voor wanneer de bus hier weg zou zijn en ik het alleen zou moeten doen) en de kids amuseerden zich super.We hadden er dan denk ik ook één van de beste dagen van de week uitgekozen om te gaan. Ook een deel van mijn schoonfamilie was mee en dat maakte het er nog fijner op.De twee kleinsten wilden graag een hennatatoo hebben op de binnenkant van hun pols.Ze mochten zelf kiezen maar mocht natuurlijk niet te groot zijn.Yauheni liet het eerst doen en Bo wou het toen nog niet.Toen het bij Yen droog was bleek het toch niet zo donker te zijn dan wat ze verteld hadden.Omdat Bo er ook nog eentje wou vertelde ik dit tegen die mevrouw en ze zouden er nog een keertje over gaan(gratis hihihi).We aten frietjes en de kids kregen natuurlijk een ijsje en in de loop van de dag nog een hotdog.Voor we naar huis gingen zijn we nog gaan minigolven .Natuurlijk was het weer tegen elkaar op bij die twee bengels.Voor het veiligste hielden we het erop dat de stand gelijk was maar als ik eerlijk ben moet ik toegeven dat ons prutsie met ruime voorsprong gewonnen was.Enkel Yen kan moeilijk tegen zijn verlies dus was dat de beste oplossing:) Tegen half elf waren we thuis,allemaal heel moe maar superontspannen. Maandag moest ik gans de dag werken en bleef Gerry bij de jongens .De oudsten waren naar gewoonte weer naar het speelplein.Ze speelden buiten en wat binnen en amuseerden zich samen zoals iedere dag. s'avonds moest Bo voor de eerste keer opnieuw gaan trainen voor de voetbal.Mama en papa gingen mee en natuurlijk ook Yauheni.Al moeten we er wel bij vertellen dat het bij prutsie niet van harte was dat hij opnieuw moest gaan trainen.In de loop van de dag kwamen er zelfs tranen aan te pas maar eens het tijd was ,was het gelukkig over. Na de voetbal nog snel even langs de winkel want ik zou spagetti maken.Toen we aan het eten waren vroeg Bo wanneer hij opnieuw moest trainen en toen we vertelden ,morgen jongen,werd hij weer droevig en wat boos.Ik hoop dat het verbeterd want anders denk ik niet dat hij dit seizoen uitspeelt.En jammer genoeg hebben we zijn lidgeld al betaald en is het net iets te veel naar onze zin om het zomaar op te geven.Dinsdag was het dan d-day voor onze Wit-Russische vriendjes voor de maand juli.Nadat ik me klaar had gemaakt ging ik langs de slager om de salami op te halen en nog even langs een andere winkel om een fietsslot.Omdat ik er die avond niet zou zijn zou Gerry met de twee jongsten naar de voetbal gaan met de fiets.Na het eten moest ik de groenten nog ophalen en tegen kwart voor drie vertrok ik richting Lint om de bus te helpen laden.De koffer zat goed vol,groenten,salami,speculoospasta en een grote doos speculoosjes . Eerst langs Marika waar de bus de voeding en drank al zou laden vooraleer we naar school gingen .Nancy en Nathalie waren al naar school om alles klaar te zetten terwijl Gunther ,Marika,Ludo ,de chauffeurs en ik de bus klaar maakten . En dan was het ook voor ons tijd om richting school te rijden.Er waren al een aantal gastgezinnen en ik ging nog even praatjes maken voor de express.Voor de meesten was het een reuzevakantie maar voor sommigen was het toch ook een zware maand geweest om diverse redenen.En dan werd het tijd om de bagage in de bus te laden.Sommigen hadden niet zo goed geluisterd en bijgevolg mochten er dan ook enkele gastgezinnen wat kilootjes bagage terug uit de zak halen.20kg is natuurlijk geen 27 en om problemen te vermijden kunnen we jammer genoeg niet toestaan dat de zakken meer wegen. En toen werd het tijd om afscheid te nemen.Wat zag ik heel veel traantjes bij zowel de kids als de gastfamilies.Voor mij was het deze keer niet zo emotioneel omdat ons venteke nog een maand blijft maar ik kon me goed in hun plaats stellen. Ook ik nam afscheid van Marika,Erwin en mijn maatje Ludo die deze reis de begeleiders waren.En natuurlijk ook van de drie tolken die het weer heel goed hebben gedaan.Vooral met Hanna heb ik een leuke band en volgde er nog een stevige knuffel.Eens ze in Wit Rusland zou zijn zou ze contact opnemen met Natasja zodat ik op de hoogte kon gebracht worden door Marika eens die terug zou zijn.Rond kwart voor zes vertrok de bus en ruimden wij nog een beetje op . Tegen zeven uur was ik thuis en maakte ik het eten al klaar zodat we konden eten toen ons voetballerke terug thuis kwam.s'avonds werd er nog wat gespeeld. Op woensdag was het hoogtijd om nog wat papierwerk in orde te brengen en stond er ook een leuke strijk op het programma.Het mag er dan wel maar eentje meer zijn,net ons wittekopke kan er wat van om kleren vuil te maken!!! Rond de middag kreeg ik telefoon van het speelplein dat Brent zijn arm had pijngedaan en ze met hem naar de spoed waren.Gelukkig zonder veel erg,wat verstuikt en met het nodige verband zal het wel snel in orde komen. s'avonds was het voor de twee oudsten dan weer tijd om hun gerief klaar te nemen want ze gingen de dag erna op tweedaagse met het speelplein.Alleen verliep da inpakken niet zonder hun puberstreken...Er was een slaapzak zoek en ik kan jullie vertellen dat het er hier leuk aantoe ging.Gelukkig woont een vriendin van mij niet ver weg en kon ik van haar een slaapzak gebruiken.Zo was ik zelf ook nog even een uurtje weg vantussen onze vier kids:)Voor ik vertrok belde ik nog even met Natasja terwijl Yauheni nog buiten aan het spelen was.Zo had ik even de tijd om te vragen hoe het was geweest bij de dokter(ik wist dat ze s'morgens moest gaan )Er waren enkel nog maar onderzoeken gebeurd en op donderdag moest ze terug voor de uitslag.Daarna riepen we Yen en kon hij bellen met mama en papa en deze keer geen traantjes en een vrolijk ventje aan de tel. Op donderdag moest ik werken in de voormiddag en bracht ik eerst de twee oudsten weg naar het speelpein.Mijn ventje had ondertussen er hier thuis voor gezorgd dat ons huisje aan de kant was en al een deel van de boven gepoetst.In de namiddag gingen we dan even met de twee bengels langs de visput van mijn schoonzus.Daar konden ze nog even buitenspelen en kregen ze snoepjes en een ijsje.Natuurlijk ging dat er zonder probleem in.En dan was het weer tijd om richting huis te gaan en ons spookje klaar te maken voor alweer een voetbaltraining.Ik geef toe,vind het zelf best veel voor een venteke van 8 jaar ,zo drie keer trainen in de week.Terwijl ik Gerry en de jongens daar af had gezet,reed ik door langs het ziekenhuis.Mijn grootvader is niet zo best en ik bracht hem een bezoekje.Ik hoop toch dat hij snel een beetje beter wordt want zoals het ernu naar uitzag had ik er geen goed gevoel bij.Na het bezoekje aan het ziekenhuis reed ik ook richting voetbal want de training was ver afgelopen.Eens terug thuis maakte Gerry tosti's klaar terwijl ik voor Yauheni pasta maakte met spagettisaus.Tja ik denk dat hij dat veruit het liefste eet hier in België dus.Ook Bo wou liever pasta maar dan met kaas.De avond verliep heel rustig met enkel de twee bengels hier.De ene speelde boven op de computer en de andere beneden.En omdat Brent er niet was konden ze een keertje samen op de kamer slapen en dat vonden ze natuurlijk heel fijn. Deze morgen werd ik al om acht uur gebeld door Marika met een beetje positief nieuws.Sinds gisterenavond zijn alle juli-kids veilig en wel weer terug bij hun familie.De busrit was goed verlopen maar ze had over een gastkindje dat ik bezocht had nog een vraagje.Ook kon ze me vertellen dat Hanna al contact had gehad met Natasja en het nieuws ietsje positiever bleek te zijn.Volgens de dokter enkel dysplasie.Het zou dan toch geen k** zijn(dacht ik) en ik stond dan ook vrolijk op.Ook vandaag moest ik werken en hoorde ik van Gerry dat ons slaapkopje pas om half twaalf wakker was.Tja en dan vraag ik me nog altijd af hoe het komt dat hier gegeten wordt op de meest onmogelijke uren...Maar het is vakantie en dus maken we hier allemaal geen probleem van. Eens thuis deed ik al een deel van de was(ja weeral ,mijn machine staat eigenlijk niet stil) terwijl Gerry samen met de jongens de kamer van hun ging poetsen.Vooral Yauheni hielp flink mee .Rond half vier wilden ze dan eindelijk middageten eten.Ondertussen heb ik het blogje dan maar aangevuld. Ik kon het toch ook niet laten om even te gaan opzoeken wat dysplasie nou echt is en eigenlijk is het toch niet zo supergoed nieuws.Het zijn als het ware slechte cellen die ervoor kunnen zorgen dat je die rotziekte krijgt.Volgens wat ik deze morgend hoorde krijgt ze nu medicijnen.Volgende week moet ik toch nog met Bo bij de dokter zijn en ga ik toch een beetje meer uitleg vragen. Om half vijf mag ik de twee oudsten gaan ophalen en kan ik daarna gaan winkelen.Deze avond staat er niet veel meer op het programma,denk dat de oudsten wel moe genoeg zullen zijn. Tot binnenkort!! groetjes Els P.S. zag dat de teller van mijn blogje over de 1000 is gegaan en dat vind ik superleuk natuurlijk. Fijn dat jullie ons verhaal nog steeds volgen.
Zomeravontuur met Yauheni
