Hallo allemaal, misschien had ik het nog niet verteld maar in April zal ik samen met Boke een weekje naar Wit-Rusland reizen samen met de organisatie. Helemaal zeker ben ik er alleen nog niet van omwille van mijn rugprobleem van de laatste weken.Dinsdag heb ik afspraak bij de specialist en hopelijk weet ik dan iets meer; Om me ondertussen toch maar al wat nuttig te maken heb ik van mijn lief ventje een boek gekregen "Russisch voor beginners".Ik weet dus wat doen de volgende tijd terwijl ik de meeste tijd van de dag toch doorbreng op de zetel. In de klas bij ons Boke zit een kindje afkomstig van Rusland en de mama en papa spreken beiden redelijk goed Nederlands en willen me helpen om deze moeilijke taal onder controle te krijgen. Of me dat lukt kunnen jullie de komende tijd lezen op ons blogje. Ik weet nu al dat het toch niet zo makkelijk zal worden want het is best een heel moeilijke taal. Mijn bedoeling is vooral om me toch een beetje verstaanbaar te kunnen maken en ook dingen te verstaan als ze daar tegen me spreken. Terwijl ik nu toch aan het schrijven ben geef ik ook even een up-date van de laatste tijd. Ongeveer om de twee weken bel ik met Yauheni of met de mama als hij niet thuis is. Vermits zowel zijn Nederlands en mijn Russisch niet bepaald sterk zijn verloopt het niet altijd even makkelijk. Ook Bo mag als ik bel meestal even aan de telefoon komen maar hoe moeilijk hij het had bij het vertrek van Yauheni,zo moeilijk heeft hij het nu nog steeds bij het bellen.Meestal komt er niet veel meer dan Dag Yauheni alles goed en dan krijgt mama de telefoon terug en volgt er nog steeds spontaan een huilconcert. Ik kan dus alleen maar hopen dat het met mijn rug goed komt en we zeker kunnen gaan want hoe ga ik dat aan ons klein ventje uitleggen hé moest het niet doorgaan!!! Ook vandaag heb ik gebeld maar Yauheni was er niet.In mijn beste Russisch heb ik dan toch maar geprobeerd om met Natasha(zijn mama)te praten.Alleen is dat nog een heel stuk moeilijker dan met hem natuurlijk want hij spreekt nog een beetje Nederlands. Ze vertelde me dat hij niet thuis was (tenminste dat begreep ik dan toch).Ik stelde voor om woensdag of vrijdag terug te bellen maar kreeg snel njet njet te horen(nee dus) En daar zat ik dan hé,wat moest ik nu nog verzinnen ... Ik zei dan maar dat ik ging bellen in december en toen klonk er een heel harde Da!!! wat betekent ja heel goed. Dus volgende week probeer ik het gewoon opnieuw. Het gebeurd soms dat de kids daar voor enkele weken naar een soort preventorium moeten om aan te sterken maar ik weet niet of dit ook bij hem nu het geval is. Enkele weken geleden hebben we ook een kaasavond gehad met de organisatie.Het was leuk om al de gastgezinnen terug te zien,vooral degene waar we dan al echt contact mee hadden tijdens de voorbije zomer.We zaten ook allemaal samen aan één tafel en konden zo ons afgelopen avontuur met elkaar uitwisselen. Ik had ook Yauheni zijn foto-album mee ,wat jammer genoeg net een dagje te laat hier was toegekomen zodat hij het nog niet had kunnen meenemen. Van Marika kreeg ik toen heel leuk nieuws,namelijk in die week zou er iemand naar Wit Rusland vertrekken en ons album meenemen en bij Yauheni bezorgen.En inderdaad een goede week later kregen we telefoon vanYauheni om ons te bedanken voor het album .Arnold(die naar Wit Rusland geweest is)moest ons ook zeker laten weten dat we heel welkom zijn met de paasreis en ze er echt naar uitkijken om ons te zien. Toch doet het deugd als je die reactie dan krijgt.Yauheni had het met al zelf aan de telefoon verteld maar Marika belde ons er nog eens extra voor op om het nieuws van Arnold door te zeggen. Ook op school heeft Bo al verteld van zijn Russisch vriendje.En toeval of niet,het project dit jaar in de lagere school is net'over de grenzen heen'. Omdat er in zijn klas een Russisch kindje zit had juf Anja Rusland als land gekozen. Bo had zijn foto-album wel al eens meegenomen maar net nu ze er over gingen leren was het al vertrokken naar Rusland. Ik heb dan toch nog maar een nieuw boekje in elkaar gestoken zodat hij het enkele dagen later mee kon nemen naar school. Ook had ik aan de juf voorgesteld om wat te komen vertellen over ons Russisch kindje.Bo kan wel zeggen van waar hij komt maar waarom dat is dat lukt nog niet.Hij is dan ook nog maar zeven dus wou ons mama dat wel doen. Ik had van Marika een landkaart mee van het getroffen gebied en ook een aantal foto's en documentatie. De kindjes van zijn klas luisterden geboeid en gelukkig had ik ook wat hulp van de juf om hen rustig te houden hihihi.. Toen de juf vertelde dat dit eigenlijk ook een manier is van mensen van een ander land te helpen kreeg ons prutske het toch weer heel moeilijk.We hebben hem maar even met rust gelaten en de juf vertelde aan zijn klasgenootjes dat hij het een beetje moeilijk had omdat hij zijn vriendje zo mist. Zoals ik in het begin van mijn blogverhaal vandaag vertelde ga ik dus nu moeite doen om toch wat Russisch te leren. Ik zal hierbij de hulp krijgen van de ouders van Nikita(kindje uit Bo zijn klas)die me zullen helpen met de basis en hoe ik nu eigenlijk aan deze taal moet beginnen.Ik ben deze mensen dan natuurlijk ook heel dankbaar. Vanaf nu zal ik dus geregeld iets posten hoe ver ik sta met de lessen. Ook zal ik af en toe een up-date geven hoe het met de rug gaat en of de reis echt wel door kan gaan. groetjes en om het even in het Russisch te zeggen dasvidanja!!( tot ziens)
Zomeravontuur met Yauheni
