Hallo allemaal, gisteren was ons laatste dagje samen met Yauheni. Rond kwart over negen ging de deur van onze slaapkamer open en stond Yen daar...Els,Bo weent.Met een half verdwaasd hoofd en nog nie goe wakker vroeg ik wat?Het ventje zei het dan nog maar een keer in het Russisch omdat hij dacht dat hij het fout zei:( Ik snel naar hun kamer en daar lag kleine pruts heel hard te wenen.Eerst wou hij niet zeggen wat er was maar al snel wist ik dat het voor zijn beste vriend was natuurlijk.Ik probeerde hem wel te troosten en uit te leggen dat het een leuke vakantie geweest was maar dat Yauheni nu toch ook wel heel graag terug wou naar zijn mama en papa en dat ze nog een aantal uren hadden om samen te spelen.Veel bracht mijn peptalk niet op en eens beneden kwamen er geregeld weer tranen en ook was hij een beetje opstandig wanneer ik iets zei?Jij bent altijd boos op mij,wat doe ik fout ,waren zowat de dingen die ik keer op keer mocht horen.Terwijl ik helemaal niet boos was en hij niks mis deed.Na het ontbijt maakte ik me klaar want mocht nog een reis door Temse doen om vanalles op te halen.Langs de slager om de gesponsorde salami,langs de apotheker om iets te halen voor Bo zodat hij wat rustiger zou worden,om de groenten voor tijdens de reis en uiteraard ook nog om wat lekkere dingen om Yauheni mee te geven op de bus. Terug thuis maakte ik Bo dan maar wijs dat ik vitaminen had gekocht en hij die eerst moest nemen.Wat was ik blij dat het snel werkte en hij terug wat kon lachen.Ze gingen zelfs terug wat spelen.Omdat ze op een moeilijk uur vertrekken met de bus hadden we besloten om het eten wat uit te stellen .Wel had ik nog deze week ananas gekocht en die ging er vooral bij Yauheni heel goed in.Daarna gingen ze nog samen een laatste keer samen in bad .Ik moest nog even terug naar de winkel want had Yen chips beloofd en was die vergeten meebrengen.Beide jongens wilden graag mee terwijl Gerry zich ondertussen klaar ging maken.Ze kozen allebei hun lievelingschips en mochten ook nog een snoepje kiezen. Eens thuis werd het tijd om alles nog een laatste keer na te kijken en te zorgen dat ze nog iets te eten kregen. Ik had hem gevraagd wat hij nog wilde eten ,de dag ervoor al,en hij had pizza gekozen. Samen smulden ze gezellig voor de tv hun pizzatjes op en daarna ging Yauheni zijn andere kleren aandoen en werd het tijd om te vertrekken.We waren al bijna aan de afrit toen ik eraan dacht dat de salami's nog in de koelkast lagen.Dan nog maar even snel terug via het centrum van Temse richting huis. We reden eerst langs ons moeke om ook Ivan al op te halen want de neefjes waren nog bij haar en de papa zou er iets later zijn.Om op safe te spelen namen wij hem daarom al mee.Ook was ik nog even langs de apotheek geweest voor de medicijnen voor Yauheni zijn mama die ik s'morgens vergeten was. In de auto was het vrij rustig,er werd wel gepraat en wat gelachen maar je voelde toch ook wel dat het afscheid steeds dichter kwam. Eens in Lint gingen de jongens toch nog wat spelen terwijl Ivan bij ons bleef zitten.Ook moeke en bompa waren toch nog vrij snel daar.Al de gastgezinnen kwamen toe en ik maakte nog met een aantal een praatje en hoorde hoe alles verlopen was.Heel veel positieve reacties en af en toe een iets mindere. De bus had een beetje vertraging zodat het al na half zes was toen ze aan de school van Lint arriveerde. De mannen zorgden ervoor dat al de bagage op de juiste plek werd gestapeld(Gomel aan de ene kant,Rechitsa aan de andere.)En toen kwamen bij mij al de eerste tranen.Gelukkig was er een speelse Ivan die me al vlug wist op te beuren maar me toch ook wel knuffelde.Bo wou eerst niet meer komen en wou liever spelen maar plots stond hij toch bij ons en kwamen er heel veel traantjes.Weer was Ivan degene die hem trooste en had hij natuurlijk ook ons moeke en bompa dicht bij hem in de buurt.Yauheni ging niet meer uit mijn buurt en ik knuffelde hem nog tot het tijd werd. Ellen bedankte nog al de gastgezinnen en dan werd het tijd om op de bus te stappen voor onze lieve vriendjes.Yen ging nog dag zeggen tegen moeke en bompa en tegen Boke maar ook bij hem waren er nu traantjes.We namen ook allemaal afscheid van Ivan en dan begon het zoeken waar ze juist zaten op de bus.Deze kant ,of nee toch niet hier ,het is de andere kant.Maar we vonden ze nog gelukkig op tijd hoor.Yauheni zat naast Anton ,zijn buurjongen van thuis en Ivan liep nog wat rond op de bus om er mee voor te zorgen dat alle kids een goed plaatsje hadden. En dan toeterde de bus nog een keer en vertrokken ze richting het verre Wit Rusland .De meeste gastgezinnen gingen vrijwel meteen naar huis maar wij moesten nog even blijven om nog wat op te helpen ruimen.Boke speelde toch nog even buiten .Omdat ik nog teveel last had van mijn schouder hielp Gerry in mijn plaats met het opruimen. Toen Marika in de keuken bezig was zag ze plots de koffiekoeken staan voor de kids op de bus.Heel even paniek natuurlijk maar gelukkig bestaan er gsm's en werd er gebeld tot we iemand te pakken kregen.Ze zouden in Zandhoven wachten met de bus ,terwijl Erwin in sneltempo daarheen reed.We kregen ook nog een lief smsje van Ivan om ons te vertellen dat hij een leuk plaatsje had gevonden op de bus en ons allemaal al mistte!!! Eens alles opgeruimd konden ook wij vertrekken richting Temse.In de auto was de sfeer iets minder.Ons Boke huilde heel de tijd teruggekropen in een hoekje van de auto terwijl wij nog een beetje napraatten. Omdat ik nie echt iets voorzien had om te eten vroegen we Bo wat hij wou maar alles wat we opnoemden leek niet goe genoeg.Tot we het woordje Mc D uitspraken ,dat zag hij toch wel zitten.Onze papa maakte grapjes over wat er in de happy meal zou kunnen zitten en er werd zelfs wat gelachen.Eens thuis vonden we hier twee grotere zombies terug op de zetel hihihi.Kate en Brent hadden duidelijk een leuke tweedaagse gehad met weinig slaap want we moesten hun beide wakker maken om te eten.Terwijl we aten vroeg Bo achter een spelletje voor op zijn ds want Yen had dat ook mee op zijn ds en hij had het niet.Omdat het hier dit weekend Temse in de wolken is(beetje kermis ,optredens en een groot vuurwerk)vertelden we hem dat hij dat spelletje kreeg maar dan niet naar de kermis mocht.Meteen was hij akkoord maar hij vroeg of er nog konden omgaan naar de winkel.Gelukkig is het shoppingcenter in Sint Niklaas tot negen uur open en reden we dus maar naar daar.Ik denk dat we niks beter hadden kunnen doen want eens hij zijn spelletje had fleurde hij weer op.Wel zei hij ons,nu kunnen we het allebei spelen hé mama en papa want Yen heeft het ook. Terwijl Brent en Kate al snel hun bed opzochten bleef hij nog lang bij ons beneden spelen en wat tv zien.Rond half elf wou hij toch in zijn bed en zonder wenen.Ondertussen lazen we op de site dat de kids het goed maakten en de koffiekoeken gesmaakt hadden.Ook wij zochten daarna ons bed op. Deze morgen was Gerry al vroeg weg naar mijn schoonfamilie om een handje te gaan helpen.Ik bleef iets langer in bed want had weer overal pijn.Nie da ik echt sliep maar ik kon nog wel wat rusten.Boke had een goeie nacht gehad en speelde deze morgen op zijn ds .Tegen de middag bracht ik hem naar de moeke want hij wou daar gaan slapen. We praatten nog wat na over de fijne vakantie en daarna reed ik samen met ons Kate terug naar huis. Terwijl Kate en Brent zich klaarmaakten om naar de kaai te gaan ,ging ik langs de slager.Ik zou deze avond tapas maken. Terug thuis zorgde ik ervoor dat er al een deel klaarstond van het eten terwijl ik nog even moest wachten tot mijn ventje hier was. Natuurlijk volgde ik ook de site.Deze nacht had het fel geonweerd en was het onder de morgen al vrij snel heel warm op de bus.Gevolg de meeste kinderen hadden deze nacht nie veel geslapen maar sliepen in de dag nog wel zodat het toch rustig was op de bus.Rond half twee waren ze al bij de mc donalds iets voorbij Warschau waar ze tegen half drie terug vertrokken. Toen Gerry hier was ging ik nog snel met hem langs de winkel om de andere boodschappen.Zus en broer waren al vertrokken voor een leuke avond met hun vrienden.Ik hoorde toen we thuis waren Marika nog even en alles was nog steeds in orde op de bus.De webmaster was deze middag niet thuis zodat we pas deze avond terug info doorkregen vanop de bus maar ik wist het dus ietsje vroeger via ons Marika hihihi. Samen met mijn ventje maakte ik het eten verder klaar terwijl we nog wat vertelden over de vakantie. We kunnen niet anders dan vaststellen dat het toch maar raar doet dat ons wittekopke weg is en dat we hem nu al superhard missen.Wat zijn we toch blij dat hij twee maand bij ons is geweest . Ondertussen heb ik de site nog even nagezien en weet ik dat ze al sinds half zeven in het hotel zijn ,al hebben gegeten en hebben gedoucht en ze nu inmiddels wel al allemaal in hun bed zullen liggen. Morgen weer heel vroeg opstaan voor de grenscontrole en dan het laatste stuk tot het thuisfront. Slaapwel en ik vertel morgen nog wel hoe de laatste busdag is verlopen. Groetjes Els
en toen werd het tijd om bijna afscheid te nemen...
Onze laatste avond is ingegaan samen met ons zomerkindje:( Maar eerst vertel ik nog van afgelopen week. Op zaterdag hadden we dus zomerfeest.Rond half tien was het de hoogste tijd om te vertrekken.We moesten eerst Brent bij mijn zus afzetten en daarna ons Kate bij de moeke.Ik was s'morgens opgestaan met redelijk veel pijn en vooral mijn schouder deed zeer. Tegen elf uur waren we in Lint en na eerst de nodige babbeltjes met goeie vriend Ludo werd het tijd om aan het werk te gaan.Onze twee jongsten hadden al meteen vriendjes gevonden om mee te spelen.Gerry hielp mee de tenten op te zetten terwijl ik in de keuken verdween om Marika te helpen aan de fruitsla.Omdat ik zoveel last had ging Marika daarna helpen met de tafels te zetten en deed ik verder aan de fruitsla samen met een Russische mama die hier op bezoek is.Leuk dat ik toch een klein beetje Russisch spreek zodat ik toch af en toe iets kon zeggen. Nadat de fruitsla klaar was zorgde ik er nog voor dat de borden klaarstonden en hielp nog even met wat kleine dingen .Eigenlijk ging alles veel sneller vooruit dan vorige maand en waren we na één uur al klaar met alles op te zetten.We konden dan ook rustig de eerste gastgezinnen ontvangen.Tegen drie uur was er al best wat volk en werd het tijd om de spelletjes te openen.Alle kids hadden weer een spelletjeskaart en wanneer deze vol was kregen ze net als vorige maand een klein cadeautje.Ook ik stond deze keer bij een spelletje en naast me stond Ivan,de tolk,bij een ander spel.Af en toe werd er wat geplaagd maar we hielden het toch eerder rustig ?Vooral omdat ik steeds meer pijn begon te krijgen in die domme schouder.Moeke had me wel medicijnen meegebracht maar echt helpen deden die niet.Marika stelde dan voor om een draagdoek aan te doen zodat mijn schouder kon rusten.Uiteraard een dom zicht en iedereen vraagt je dan ook steeds wat er gebeurd is.Ik deed toch nog even hier en daar een gesprekje maar hoe positief het vorige maand allemaal was,deze keer waren er toch wel wat gezinnnen waar niet alles zo vlotjes verliep.Kinderen die niet willen luisteren,zelf soms gaan lopen wanneer ze een uitstap deden,minachtend deden over vele dingen,noem maar op ,ik hoorde het allemaal.Omdat ik toch niet veel anders kon doen heb ik dan maar een goed gesprek in het algemeen gedaan want veel van die gezinnen zaten samen aan tafel omdat we elkaar ook kenden vanop de autobus.Sommigen denken na of hun gastkind volgend jaar nog opnieuw mag komen,anderen denken erover om een ander kind te nemen.En heel eerlijk,ik kon ze ook wel begrijpen en kan alleen maar vaststellen dat onze robbedoes hier eigenlijk een heel braaf ventje is. Daarna was het tijd om te eten,heerlijk bbq maar echt genieten kon ik er niet van.De pijn werd er niet minder op,het verergerde alleen maar.Omdat ik op den duur liep te huilen van de pijn beslisten we om de dokter van wacht te bellen.Daisy was zo lief om via haar gsm(zij heeft internet)op te zoeken waar ik terrecht kon.Het bleek een arts in Edegem en we mochten tegen half acht komen.Omdat ik de gps niet meehad en Ludo ook al met genoeg pijn rondliep aan zijn voet ,vroeg ik aan Marika of hij mee mocht met mij.Het was een hele lieve dokter en kon niet anders vaststellen dan dat ik een zware ontsteking had aan het gewrichtskapsel.Ontstekingsremmers en pijnstillers werd de boodschap.Ondanks dat ik om een spuit vroeg vond hij dat nog niet zo een goed idee. We zijn dan terug gereden naar het zomerfeest waar we gelukkig de valkenier nog aan het werk konden zien.Doordat het mijn linkse arm was,kon ik deze keer de buizerd niet op mijn arm nemen(komen enkel links zitten)maar het kleine uiltje ,wat vorige maand nog bijna op mijn één hand kon zitten,mocht ik wel op mijn arm laten zitten(met handschoen). Ik schrok ervan hoe groot da beestje op één maand tijd was geworden.Daarna was er nog dessertenbuffet met ijsjes,pannekoeken en fruitsla maar echt genieten deed ik nie meer .De kids daarintegen vonden het superleuk dus stelden we het naar huis gaan toch nog maar wat uit.Tegen half elf besloten we dan toch maar om te vertrekken.Brent was al meegereden met Mieke en Wilko en bleef daar slapen .Vermits we altijd langs de E19 rijden deden we dat ook deze keer.Alleen wisten we net te laat dat het daar file was!!!!En waar we normaal een goed half uur over rijden werd nu anderhalf uur.Lachen kon ik er niet echt mee maar je staat er in en je kan natuurlijk geen kant meer op.Ons Boke lag gelukkig snel te slapen en ook Kate en Yen waren heel rustig. Eens thuis kroop dan ook iedereen meteen zijn bed in.Zondag konden we wat langer blijven liggen en eens ik me klaar had gemaakt deed ik nog vlug enkele boodschappen.En dan was het tijd om naar de voetbal te vertrekken met onze pruts.Yauheni ging met plezier mee terwijl ons Kate ook naar Mieke ging.Ondanks de pijn die nog steeds even erg was,werd het een leuke namiddag.Ons mannekes deden weer goed hun best en ook bompa ,Wilko en Ivan kwamen een kijkje nemen met de fiets. Tegen zes uur waren we terug in Temse en nadat ik de jongens hier had afgezet ging ik lang Mieke om Brent op te halen(Kate was met de fiets) Eerst werd er voor eten gezorgd en dan was het tijd om te rusten op de zetel. De kids speelden nog buiten en natuurlijk ook op de computer. Daarna was het tijd voor de douche en hun bed.Ik besloot om op de zetel te blijven liggen want kon me toch nie gemakkelijk leggen. Deze week had ik ook speciaal vakantie genomen omdat Yen vertrekt maar ik had het me toch wel iets leuker en vooral zonder pijn voorgesteld. Maandag ging enkel Brent naar het speelplein en hielp Kate me hier thuis met de strijk.Veel meer dan wat richtlijnen geven en de wasmachine vullen en droogkast kon ik toch niet doen.Bo en Yen speelden lekker samen met Killian ,ons buurjongentje.Het weer was dan wel over en dan weer niet zodat ze dan wat binnen speelden en tussen de buien door toch ook buiten gingen. Toen Gerry terug was van het werk ,ging ik samen met hem naar de winkel.Mijn schoonzus belde met minder leuk nieuws.We weten al enkele maanden dat mijn schoonbroer heel ziek was maar het was toch echt schrikken toen ze me vertelde dat ze hem s'morgens met de ziekenwagen en bijhorende mug waren komen halen.De tranen bleven dan ook niet uit maar gelukkig heb ik een ventje die op zo'n momenten het hoofd weet koel te houden !! Wat hebben we nog nodig van de winkel was het eerste wat hij vroeg en tussen de tranen door werd er gewoon verder gewinkeld.Doordat hij zo kalm bleef ,werd ik ook snel weer rustig.Kwamen we nog net onze overbuurvrouw tegen en omdat die de tranen wel nog gezien had ,besloten we haar toch maar eens thuis in te lichten van wat er hier speelt.Indien het toch te kritiek zou worden en we naar het ziekenhuis zouden willen,moest ik niet meer hals over kop iemand gaan zoeken en gaf ze me spontaan haar nummer voor het geval het nodig moest zijn.Zij zou dan wel een oogje in het zeil houden.Gelukkig hebben we hier geen gebruik van moeten maken .s'Avonds belde ik nog met de vrouw van schoonbroer en kreeg ik het ganse verhaal maar ook dat hij het nu weer beter maakte.Oef wat een opluchting!! Op dinsdag bleven alle kids hier en hielpen ze me allemaal waar ze konden .Voor de rest werd er gespeeld en tv gekeken. Bo had s'avonds wel training maar ik deed hem enkel weg en ging hem na de training ophalen. Ook woensdag werd een rustige dag met enkel Yauheni en Bo thuis.Nadat we s'avonds gegeten hadden ,gingen we nog langs Gerry zijn zus waar nog twee andere broers van hem waren ook .Zo hadden ook hun de tijd om afscheid te nemen van Yauheni.Enkel Bo en Yen waren mee en speelden samen buiten basketbal. Rond half negen waren we terug thuis en zette ik Gerry af en nam Kate mee want bij moeke was er nog een feestje voor tolk Ivan.Het was er best gezellig en toen ik iets na tien uur zei dat we naar huis gingen waren er twee die daar geen zin in hadden:) Sep en Bas bleven ook bij moeke slapen en tja dat wilden Bo en Yauheni maar ook al te graag. Ik kon dus alleen met Kate richting huis vertrekken.Eigenlijk kwam het nog goed uit ook want vandaag moest ik al vroeg bij de dokter zijn voor die stomme schouder!!Ik kreeg een spuit en normaal zou het binnen twee dagen flink beter moeten zijn.Daarbovenop blijven ook alle andere medicijnen behouden en kon de dokter niet anders dan vaststellen dan dat ik bovenop die ontsteking ,ook nog een flinke opstoot heb van die **fybromyalgie.Dit door twee zware maanden en stress en ook wel wat verdriet.Rusten is dan ook de boodschap.Dan maar enkel het hoogstnoodzakelijke hier thuis zoals wat opruimen ,de wasmachine en vaatwasser en dan ben ik richting moeke gereden om mijn bengels op te halen. Ook de neefjes kwamen al mee met mijn auto terwijl bompa met Ivan met de fiets achterkwamen en moeke met de auto. De kids speelden buiten in de tuin terwijl ik maar weer wat rustte:( Toen de rest hier was ,kon Ivan op onze computer de foto's op zijn usb-stick zetten van afgelopen maand en zocht hij ook nog wat andere foto's van ons uit om mee te nemen naar het thuisfront.Ik bracht nog snel Kate en Brent hun gerief naar het speelplein want die zijn op tweedaagse.Zij hadden gisterenavond al afscheid genomen van Yauheni maar gaan morgen nog wel even bellen met hem natuurlijk. Toen iedereen naar huis was ,werd het tijd om Bo klaar te maken voor de voetbaltraining.Ook vandaag bracht ik hem enkel weg en kwam terug naar huis.Ondertussen was ook Gerry thuis en maakten we samen het eten klaar.Yauheni had mogen kiezen en had gekozen voor spinaziepuree met hamburgers. Na het eten gingen we dan ons drietjes Boke halen op de voetbal .Terug thuis werd het stillekesaan tijd om al zijn spullen te verzamelen.Alles werd naar beneden gehaald en mooi in zijn zak gestopt terwijl ook Mieke en Wilko hier waren met de weegschaal(tja 20kg telt natuurlijk ook voor ons)en Wilko met het gerief om spelletjes op Yauheni zijn ds te zetten.Hij kon zelf de spelletjes kiezen terwijl ik en Mieke de bagage deden.En dan werd het tijd om ook van hun afscheid te nemen.Nog een knuffel en kus en tot volgend jaar terwijl mijn hartje kleiner en kleiner wordt. Omdat ik uit ondervinding weet dat morgen voor iedereen een moeilijke dag is,had ik in de loop van de avond wel beslist om hem vandaag naar de mama te laten bellen en niet morgen.Morgen weent hij anders toch maar en dat is voor Natasja niet zo leuk en nu klonk hij heel vrolijk.Ook ik deed nog een praatje met haar en werd heel hard bedankt voor de twee maanden dat hij bij ons mocht logeren. Inmiddels is het elf uur en liggen onze twee bengels in bed. Ik zie toch een beetje op tegen morgen en hoop vooral dat Bo het niet zo moeilijk gaat hebben dan vorig jaar. De druppeltjes om hem wat rustig te houden staan in ieder geval wel klaar(is iets plantaardig maar helpt wel ) Normaal schrijf ik morgenavond ook op mijn blogje over onze laatste dag.Indien het me niet lukt doe ik het zeker dit weekend. Groetjes en tot morgen Els
Zomeravontuur met Yauheni
