In een opiniestuk in De Morgen nodigt Professor Vermeersch Bart De Wever uit om eens een goed gesprek te hebben, een ernstig gesprek, een gesprek over het belangrijke.
Reyers Laat speelt vlug op de bal , nodigt Vermeersch uit en vraagt De Wever of hij op die vraag van Vermeersch wil ingaan. De Wever, en zo kennen we hem ook, zegt met plezier ja.
Zopas, op canvas, 50 minuten Vermeersch - De Wever.
Twee heren van stand en van verstand.
Puur intellectueel genot: voornaamheid in de discussie, zin voor humor, respect en vooral een zoektocht naar de essentie.
LC
P.S. Aan alle politici die het programma niet hebben gezien, kijk alstublieft uitgesteld. De moeite waard !
De discussies over de regenboog shirts, de nerveuze kaka van Lieve Blanquaert over een 'vrouwonvriendelijk' kroniekje, de recente verklaringen over hoofddoeken op school, deden mij - ik weet niet waarom - terugdenken aan een kleine boekje dat ik tien jaar geleden heb gelezen: " Epîtres à nos nouveaux maîtres ", van Alain Minc ( Grasset, 2002 ).
Alain Minc is een bekende controversiële figuur in Frankrijk. Joodse afkomst, afgestudeerd aan drie ( ! ) van de grootste scholen in Frankrijk, onder andere als laureaat van de fameuze ENA, economist, in dienst van de grootste Europese bedrijven als kaderlid, consultant of lid van de Raad van Bestuur, schrijver, Voorzitter van de Raad van Toezicht van de krant Le Monde, intimus van Sarkozy, geniale vrijdenker.
Minc richt zich in zijn tien epistels tot 10 bevolkingsgroepen, belangengroepen die hij de nieuwe machtshebbers noemt.
Ik ben het lang niet altijd eens met zijn analyses, maar je kan niet ontkennen dat hij zijn vinger legt op een aantal taboes en dat hij onuitspreekbare dingen durft zeggen.
- Hij heeft het uitgebreid over de macht van 'het politiek correct denken'. Wat de wereld en ons denken domineert is niet meer wat juist is, wat logisch is, wat gefundeerd is. Het enige wat nog telt, is wat ( op vandaag ) politiek correct is, wat ons als politiek correct wordt door de strot geramd en wat op zichzelf pretentieus en elitair genoeg is om alle kritiek te doorstaan. Wat politiek correct is wordt door een agressieve minderheid opgedrongen aan een stille meerderheid. Wat politiek correct is wordt gepositioneerd als intellectueel en moreel superieur. Wie niet politiek correct is, is een vijand van het volk, van de maatschappij,van het linkse toekomstproject; kortom wie niet politiek correct is, is een rechtse reactionaire zak.
- Minc gaat terug in de tijd. Hij vertrekt van een aantal groepen, maatschappelijke strekkingen, dromen, ambities, eisen, terechte eisen, sociale bewegingen, emancipatiebewegingen, ontvoogdingsbewegingen. Hij steunt die bewegingen in hun eis naar gelijkheid en gelijkberechtiging duizend procent.
- Minc stelt echter vast dat: ° wanneer die bewegingen hun doelstellingen bereiken, de strijd niet ophoudt, maar dat men van het momentum gebruik maakt om meer te bekomen dan wat men ooit op het oog had ° wanneer men de totale gelijkberechtiging heeft bereikt, men dan plots weer het recht opeist om in de gelijkheid toch verschillend te zijn
Minc argumenteert, naar mijn opinie niet onterecht, dat je niet eerst kan vragen om gelijk behandeld te worden, en eenmaal je dat bereikt hebt, opnieuw kan vragen om verschillend behandeld te worden.
- vrouwen willen op de arbeidsmarkt gelijk behandeld worden, maar willen quota's en positieve discriminatie. 'Positieve discriminatie', om je dood te lachen. Als je iemand positief discrimineert, dan discrimineer je toch automatisch iemand anders negatief, of niet soms. - vreemdelingen willen gelijk behandeld worden, maar eisen wel het recht op, om aparte uren te krijgen in de openbare zwembaden, of mogen door hun mannen niet behandeld worden door mannelijke dokters of gynaecologen... - homo's willen gelijk behandeld worden, maar eisen wel het recht op om twee keer per jaar in hun blote kont en met pluimen in hun gat door de hoofdsteden te paraderen; moeten jullie morgen maar eens proberen ! De super Queen David Davidse wil gelijk behandeld worden, maar protesteert wel omdat hij met zijn afstootwekkend blubberlijf niet voldoende met zijn slaphandje op televisie mag verschijnen.
Ok, het zij zo.
Maar Minc vraagt zich af hoe het zover is kunnen komen dat het precies al die 'minderheidsgroepen' zijn die nu de toon zetten. Radicale vreemdelingen, hoofddoekenmeisjes, provohomo's krijgen honderd keer meer aandacht dan hun aantal en hun soortelijk gewicht verantwoordt. Houd verdorie eens een pride parade voor andersvalide mensen, hou eens een actie voor alle psychiatrische patiënten die al jaren in de gewone gevangenissen tussen de zwaarste criminelen zitten opgesloten, doe eens iets voor de Roma-zigeuners. Doe eens iets concreets in plaats van te blijven naäpen wat die bende linkse salonfilosofen jullie blijven inspuiten.
Heel Vlaanderen moet nu politiek correct zijn, elke journalist moet nu politiek correct zijn, elke politicus moet nu politiek correct zijn.
Geen probleem, behalve dat wat politiek correct is , wordt bepaald door minuscule extreme minderheden, die worden opgevreeën door politici en journalisten, die niet eens meer in staat zijn om nog een eigen mening te hebben.
Dat minderheden van vroeger zich hebben opgewerkt tot op het niveau van de vroegere meerderheid verdient lof en respect. Waarom die vroegere meerderheid nu het gat moet likken van de minderheden van vroeger en die minderheden laten bepalen wat politiek correct is, is...onbegrijpelijk !
Zouden wij niet, als meerderheid, proberen om zelf weer te bepalen wat politiek correct is ?
Ik kan veel adjectieven bedenken voor Groen. Een adjectief dat ik nooit zou linken aan Groen is: elitair. Maar misschien moet ik mijn mening herzien.
In het Ancien Régime heeft Stefaan De Clerck van het BUDA -eiland in Kortrijk, een eilandje tussen twee meanders van de Leie, een kunsteiland gemaakt, in het verlengstuk van de ambitie om Kortrijk op de wereldkaart te zetten als designstad.
Op het eiland is er een Kunstencentrum, een Kunsttoren, een Kunstfabriek, enz. Het hele eiland is een gesubsidieerd territorium.
Natuurlijk kost dat ook geld aan de Kortrijkse belastingbetaler, voor wie het kunstgebeuren een elitaire ver-van-mijn-bed-show is. Laat ons zeggen dat het kunsteneiland relevantie heeft voor 2 à 3 % van de Kortrijkzanen.
De nieuwe stadscoalitie zegt: wij willen BUDA teruggeven aan alle inwoners. De activiteiten moeten opengetrokken worden , moeten veel breder, moeten meer mensen aanspreken en aantrekken. Weg met het elitaire gedoe .
De mensen van het Ancien Régime en de kunstelite staan natuurlijk op hun achterste poten.
En ook Bart Caron, gemeenteraadslid en Vlaams parlementslid voor Groen doet zijn zegje. Caron wordt een 'kunstliefhebber' genoemd, maar dat heeft wellicht vooral te maken met de breedgerande hoed die hij draagt.
Volgens Caron moet de werking van BUDA niet opengetrokken worden naar de culturele middenklasse. Culturele middenklasse ???
"Buda is een labo van de kunst. Als je het vergelijkt met kledij zijn de cultuur en ontmoetingscentra, het Cultuurcentrum en de Schouwburg de C&A's en de H&M's van de kunst en staat het BUDA-eiland voor de laatste nieuwe modeontwerpen."
De schouwburg en culturele centra zijn dus C&A's en Aldi's. BUDA staat voor Louis Vuitton en Dior...
Caron ( Groen ??? ) heeft nog meer elitaire prietpraat: " Het is voor BUDA ook niet nodig om een breed publiek aan te spreken. Daar wordt geëxperimenteerd en geïnvesteerd in de kunst van de toekomst. "
Kunst voor de elite. Brol voor de middenklasse.
Een mens zou er heimwee van krijgen.Waar is de tijd van de geitenwollensokken ?
Sinds enkele weken is nog zo'n uitzichtloze principiële discussie aan de gang.
Gratis bus/tram voor 65-plussers ?
De tijden zijn moeilijk, we moeten overal besparen, dus ook hier.
A: afschaffen dit gratis gedoe, het is gewoon niet meet betaalbaar B: behouden dit verworven recht voor onze ouderen
Als iedereen op zijn standpunt blijft staan, dan kunnen we dit debat nog jaren voeren.
Een simpel pragmatisch voorstel.
De mensen leven langer, ze blijven langer fit, gezond, mobiel. Ze rijden langer met de auto. Ze hebben langer vrienden die met de auto rijden. Ze nemen met een paar koppels of enkele vriendinnen al eens een taxi...
Indien we nu eens het principe van het gratis busvervoer voor de ouderen zouden handhaven, maar gezien de besparingsnood, de leeftijd gewoon zouden optrekken tot 70 jaar in plaats van 65, zou dat dan echt voor veel mensen een drama zijn ?
Niet goed genoeg ? Laat ons dan het optrekken van de leeftijd een beetje spreiden in de tijd: 67 jaar vanaf 1 januari 2014, 70 jaar vanaf 1 januari 2015.
Stop met erover te praten en te zeveren. Beslis en leg het uit aan de mensen.
Mensen van 65 jaar zijn niet debiel hoor. Als je het eerlijk aankondigt en uitlegt, zullen ze het begrijpen en aanvaarden.
Bart De Wever zegt iets in een uitgebreid interview met De Standaard: zoals hoofddoeken en andere religieuze symbolen niet kunnen voor het personeel aan de loketten van de stadsdiensten, zo kunnen bijvoorbeeld ook geen 'regenboog' shirts ( sympathie voor de holebi beweging ).
Hij had even goed kunnen zeggen: geen T-shirts met ' ik ben voor abortus ', ' ik ben transgender ', ' ik ben drugverslaafde ', ' ik ben een vrouw ', ' ik hou van SM ', ' ik ben psychisch gestoord ', ' ik ben een fan van Kim De Gelder ', ' ik ben 1 meter 96 ', ' ik haat mijn stiefvader ', ' mijn vrouw is een hoer ', ' ik ben supporter van Beerschot '...
De representatieve verenigingen van holebi's zien in de uitspraken van De Wever geen graten. Zij zijn het eens met het statement dat zo'n T-shirts niet thuishoren achter de loketten van de stadsdiensten. Zij erkennen overigens dat er niet de minste reden is om Bart De Wever te beschuldigen van homofobie, of discriminatoir gedrag. In het hele politieke optreden van De Wever kan je niet het kleinste vlekje in die richting terugvinden, integendeel. Hij heeft de holebi's altijd met respect en op basis van gelijkheid behandeld. Niet alleen de 'anonieme' verenigingen zeggen dat, maar ook individuele homo-BV's, zoals Sven Pichal en anderen.
Als de kritiek niet vanuit die hoek komt, waar komt hij dan wel vandaan ? Vanuit de hoek van de zogenaamde politieke correctheid. Vanuit de hoek van holebi's die nog altijd in de kast zitten maar die zich blijkbaar geschoffeerd voelen: Paul Magnette voelt zich blijkbaar rechtstreeks aangesproken, Wouter Beke ook, Rik Torfs ook, Gwendolyntje ook. Het feit dat zij zich in dit debat menen te moeten mengen, kan niets anders betekenen dan dat zij het bijzonder moeilijk hebben met hun onderdrukte seksualiteit.
Wat De Wever heeft gezegd was een quote in een lang interview, een voorbeeld.
Zij die zelfs daarin een provocatie zien die moet uitgemolken en uitgebuit worden, horen niet meer thuis in een normale democratie.
't Zijn mensen, maar 't zijn klootzakken;
LC
P.S.: 1. Communicantje Bruno Tobback: " Dit is het begin van de verkiezingscampagne van De Wever voor 2014. " Bart De Wever: " Denkt dat ventje nu echt dat ik, in de huidige tijd, zo idioot ben dat ik de verkiezingscampagne zou starten met een anti-holebi uitspraak ? "
2. Zie je de subtiele perfide strategie van Magnette komen ? ' Foutre le bordel . '
Onderwerp volop in de belangstelling, vooral ook van de kleine Tobback. Populistisch ? Wat dacht je ? Natuurlijk.
Je publiceert een lijst van honderd Belgische en buitenlandse grote bedrijven die, dank zij het Belgisch systeem van de notionele interestaftrek, nauwelijks of geen belastingen betalen in België en wellicht ook weinig of niets elders in de wereld, en het spel zit op de wagen. Uiteraard wordt er moord en brand geschreeuwd en zijn alle nuances weg.
1. Het systeem was bedoeld om bedrijven, in bepaalde omstandigheden, een fiscaal gunstregime te geven in tegenprestatie voor tewerkstelling. Zoals zo dikwijls in België wordt het wetsontwerp besproken in commissievergaderingen, in de wandelgangen, en aan goed gedekte tafels van Italiaanse restaurants. Er wordt aan gemorreld, gesleuteld, er komen compromissen op compromissen en uiteindelijk wordt er een kindje gebaard dat er uiterlijk goed uitziet, maar dat absoluut geen weerstand heeft. Bij het minste briesje is het eraan. Alle grote ondernemingen bestuderen het monstertje en laten het bestuderen door topfiscalisten: het hele systeem blijkt een geldkakkend ezeltje te zijn, dat zoveel geld opbrengt dat zelfs de grootste wereldbedrijven er op afkomen en er gebruik van maken. Resultaat: honderden miljoenen euro aan belastingbesparingen zonder enige tegenprestatie !
Was het dan niet mogelijk voor onze parlementsleden om hun gedrocht zelf eerst voor te leggen aan topfinanciers en fiscalisten, die hen vooraf hadden kunnen wijzen op de catastrofale nefaste gevolgen van dit hersenspinsel. Hoe naïef kan je zijn, hoe zelfingenomen ? Denken dat je het ei van Colombus hebt uitgevonden, dat je slimmer bent dan de topbedrijven en de topexperts in de wereld.
2. Het systeem werkt niet en heeft zelfs uiterst perfide en zware neveneffecten. Multinationals betalen geen belastingen meer en de verhoopte tewerkstelling is er niet gekomen. Schandaal. Kapitalistische holdup. Miljarden verlies voor België. Populistische bullshit natuurlijk. Al die buitenlandse multinationals die, via een financieel centrum in België, geen belastingen moeten betalen in België en in een groot deel van de wereld, kosten de Belgische schatkist geen euro, absoluut niets. Indien de notionele interestaftrek niet zou bestaan, dan zouden zij geen financieel centrum in België hebben opgericht en dus sowieso geen euro belastingen in België hebben betaald. De grote Belgische bedrijven zouden, indien het systeem van de notionele interestaftrek in ons land niet zou bestaan, al lang uitgeweken zijn naar andere landen, waar ze van andere gunstregimes kunnen genieten, zoals patrimoniumvennootschappen, stichtingen, e.a. waardoor ze ook weer aan belastingen in België zouden ontsnappen.
3. Maar er moet gecorrigeerd worden. Ik wil ten eerste komaf maken met het kinderlijk idealisme van de kleine Tobback en zijn kompanen: systeem afschaffen op basis van morele principes - kan je het geloven ? ' Wij weten dat die bedrijven de gunstigste belastingweg zoeken, dat mag, maar niet bij ons '. Om principiële redenen...? Komaf maken met het feit dat het systeem van de notionele interestaftrek niets bijbrengt voor ons land. Alle internationale topbedrijven weten nu dat België bestaat; ze weten waar wij liggen op de kaart. Al die bedrijven die hier hun financieel centrum neerzetten, de maatschappelijke zetel van tientallen van hun vennootschappen, vestigen brengen wel degelijk iets bij: enorme opportuniteiten voor advocatenbureaus, enorm veel werk voor fiscalisten, notarissen, een bijdrage voor de horeca, taxis, immobiliën, enz. ( Ik heb recent gelezen wat de aanwezigheid van Barco betekent voor Kortrijk; het is absoluut hallucinant: 3000 overnachtingen per jaar, 12.000 taxiritten, 6000 restaurantmaaltijden, enz. ).
4. Als er moet gecorrigeerd worden, moet je verstandig corrigeren, in de juiste richting, en in het belang van ons land. Het systeem afschaffen of fundamenteel wijzigen is geen optie. Dan ben je niet alleen 'financieel' verliezer, maar je verliest nog maar eens alle geloofwaardigheid tegenover alle wereldbedrijven. Je schreeuwt het gewoon uit: " Let op, we zijn niet te vertrouwen ". Je moet het systeem behouden maar corrigeren waar het fout is gelopen, namelijk op het vlak van de tewerkstelling.
5. Ga met elk van die bedrijven en met nieuwe potentiële kandidaten, individueel rond de tafel zitten. Wijs hen er op dat de filosofie en het uitgangspunt van het systeem scheefgetrokken is. Sluit individuele overeenkomsten af met als uitgangspunt: in ruil voor het behoud van het fiscale gunstregime vragen wij van jullie een concrete, effectieve tewerkstellingsbijdrage; geen belofte, maar een resultaatsverbintenis. Volgens mij kan je daar zeer concreet in gaan: sluit met elk van die bedrijven een overeenkomst waarin wordt bepaald hoeveel nieuwe vaste duurzame voltijdse betrekkingen in België moeten worden gecreëerd en aangehouden als tegenprestatie voor het gunstregime. Gezien dat gunstregime die bedrijven jaarlijks tientallen/honderden miljoenen euro opbrengt, lijkt het mij dat de oprichting in België van een call-center, een distributiecentrum, een logistiek centrum, een onderzoekseenheid, een marketingafdeling voor die bedrijven geen onoverkomelijke hinderpaal zal zijn. Integendeel. ( Ik zeg maar iets: 200 bedrijven maal 100 nieuwe jobs betekent toch 20.000 nieuwe jobs ).
Ik zeg niet dat je in businesstransacties alle morele overwegingen moet laten vallen. Ik zeg wel dat je niet, te pas en te onpas,de naïeve, idealistische moraalridder met het opgestoken vingertje moet spelen. Wees volwassen en probeer het project zo te moduleren dat het bijdraagt tot de economie, de welvaart en het welzijn van ons land en onze mensen.
Het vingertje van de kleine Tobback helpt ons in deze absoluut niet.. Het wordt zelfs ronduit belachelijk, wanneer hij zegt - hoe onbeschaamd kan je zijn ? - " ons land moet een belastingparadijs worden voor de mensen die werken ". Het is volstrekt ongelooflijk dat dit uit de mond van de kleine Tobback komt. Dit is duizend keer erger dan iedere werkende mens in België recht in zijn gezicht spuwen.
Belastingparadijs voor mensen die werken ? 1. Daar heeft zijn partij de laatste decennia fantastisch toe bijgedragen !!! 2. Daar draagt hijzelf met zijn PS vrienden de laatste jaren fantastisch toe bij !!! 3. Als hij en zijn vrienden op die manier verder gaan, dan zullen onze achterkleinkinderen daar misschien ooit iets van merken, maar dat valt sterk te betwijfelen.
Soms denk ik dat de kleine Tobback een groter gevaar is voor onze samenleving dan sommige mensen die met een enkelband vervroegd willen vrijkomen.
Vincent Van Quickenborne, burgemeester van Kortrijk, zegt op 2 februari in de regionale pagina's van HLN : " Eigenlijk is Felix The Cat... de nieuwe oppositieleider van de CD&V. "
Felix the Cat is 29 jaar, is een nitwit, zit amper vier maanden in de politiek, zit niet in de Kortrijkse gemeenteraad, en woont niet eens in Kortrijk !
Hoe kan hij dan de nieuwe oppositieleider zijn in Kortrijk ?
Ik zal dat in de komende dagen proberen uit te leggen. De democratie en de politieke cultuur op hun slechtst.
Hoe word je, als je de juiste familienaam hebt, van een onbenullig leeghoofd parlementslid, in pakweg drie jaar tijd. Met de juiste connecties kan, in de politiek, de weg van 'zero tot hero' zeer kort zijn. De meeste jonge werklozen kunnen dat niet zeggen...
Het was de week niet van Annemie Turtelboom: een hele week onder vuur, met de uitsmijters vrijdag op de frontpagina van de kranten. De " kip zonder kop ", van advocaat Walter Damen, was misschien wel een krachtige oneliner, maar iets galanter had ook gekund.
Turtelboom was niet de eerste minister, en ze zal ook niet de laatste zijn die plots in de vuurlinie ligt.
De week ervoor was het Pascal Smet, en nog ervoor Hendrik Bogaert, Steven Vanackere, Philippe Muyters, Freya Van den Bossche, e.a.
Dit spervuur heen en weer kadert uiteraard in een politieke context.
- Iedereen denkt nog alleen aan de verkiezingen van 2014. Het lijkt nog veraf, maar over een maand staan we op exact één jaar van het begin van de verkiezingscampagne. Dus elke partij, elke politicus/politica moet zich positioneren en profileren. Dit moet nu gebeuren, want binnenkort zullen nieuwe opiniepeilingen verschijnen, en iedereen is er als de dood voor om daarin onmiddellijk een ontgoochelend, of zelfs een negatief signaal te krijgen. Volgens mij zullen vroege peilingen nog nooit zo belangrijk zijn geweest: ofwel zullen ze de bestaande trend bevestigen/versterken, ofwel tonen ze het begin van een trendbreuk, zowel op het vlak van de verhoudingen N-VA enerzijds, de drie klassieke partijen anderzijds als op het vlak van de verhoudingen tussen de drie klassiek partijen.
- De drie traditionele partijen lijken begrepen te hebben ( op enkele individuen na ) dat het permanent praten over en schieten op de N-VA en De Wever geen goede strategie is. Ze stappen daarvan af en willen zich eindelijk opnieuw profileren op basis van hun eigen programma, voorstellen en ideeën.
- Door de gemeenschappelijke vijand, de N-VA, te verbannen, speelt die profileringsdrang zich plots weer af in een ouderwetse situatie: de drie vechten opnieuw rechtstreeks tegen elkaar, ze moeten weer onder mekaars duiven schieten, van elkaar vliegen afvangen. Tel daarbij de dubbelzinnige situatie van de Open VLD, niet in de Vlaamse regering, wel in de Federale, en er wordt dus meteen ook geschoten binnen beide niveaus en tussen beide niveaus.
- Op die manier krijg je dus de zenuwachtige guerilla-oorlog, met infiltranten, sluipschutters, hinderlagen. Jullie blokkeren ons wetsvoorstel in de Vlaamse regering, wij blokkeren de benoeming van jullie pion in de Federale; jullie gooien een bananenschil voor de voeten van onze minister, wij reageren met rotte eieren naar de kop van die van jullie... Kleine randopmerking: tussen de Franstalige partijen zie je dit fenomeen nauwelijks.
Los van dit politiek straatgevecht is er natuurlijk ook een inhoudelijke kant. De kritiek op veel van die excellenties en/of hun departement is vaak ( gedeeltelijk ) terecht.
Als je naar de bron gaat kijken van deze kritiek, de voedingsbodem, dan kom je in 99% van de gevallen terecht bij hetzelfde vertrekpunt: het ontbreken van een beleid. Er is in België, voor de meeste bevoegdheidsdomeinen al jarenlang geen beleid meer:
- er is één domein waar je sinds een paar jaar, en met een enorme coördinatie inspanning van Maggie De Block, kan spreken over een samenhangend beleid, en dat is migratie, vreemdelingen, asiel. - hier en daar kan je, op kleine gebieden, spreken van een beleid. Ik denk bijvoorbeeld aan het fietspaden beleid van Hilde Crevits - het eigenlijk beleid dat in bepaalde sectoren wel bestaat komt van Europa: landbouw, visserij, recent toezicht op de banken, monetair, enz.
Keren we terug naar Vlaanderen en België met enkele voorbeelden: - kan je met Pascal Smet spreken van een onderwijsbeleid ? Om te lachen. - kan je in België spreken van een energiebeleid . In de ons omringende landen rollen ze over de vloer als men in België spreekt over een energiebeleid; er is zelfs nog geen aanzet tot... - kan je in Vlaanderen met Freya spreken over een energie- en milieubeleid ? Daar zullen de plaatsers en eigenaars van zonnepanelen echt niet kunnen mee lachen. - is er iemand, behalve Jean Marie Dedecker, die de laatste tien jaar nog praat over een sportbeleid in Vlaanderen ? - kan iemand mij zeggen wat de laatste jaren het cultuurbeleid is in Vlaanderen ? - kan iemand zeggen wat het fiscaal beleid is in België: zo veel mogelijk voor de modale Belg, nul voor multinationals dank zij de notionele interestaftrek ? - wat is ons industrieel beleid, ons wetenschapsbeleid, ons mobiliteitsbeleid, ons begrotingsbeleid, enz. - weet iemand nog wat ons justitie- en gevangenissenbeleid is ?
Wij hebben op geen enkel vlak nog een korte, middellange en lange termijn visie, beleid en politiek.
En daarom gaat niets vooruit, daarom zwemmen de meeste ministers, daarom heb je steekvlampolitiek, stop-and-go...
Het lijken allemaal hyperkinetische mannetjes en vrouwtjes die iedere dag ideetjes hebben, voorstellen doen, initiatieven nemen, beloften maken zonder enige coherentie, zonder logica of samenhang, kortom zonder beleid.
Stop de guerrilla, laat jullie niet afleiden door nevengebeurtenissen, focus op het essentiële en zet bakens uit voor de toekomst.
Jullie weten dat ik van nabij een specifieke literatuurstroming volg, namelijk de lezersbrief.
Af en toe voel ik mij verplicht om een pareltje met jullie te delen.
Het voorbeeld hieronder illustreert zeer duidelijk een aantal typische kenmerken van deze literatuurvorm: - de tekst is tien keer te lang ( hoe kort hij ook is ) - de tekst bulkt van de tegenstrijdigheden - de tekst had nooit moeten geschreven worden
Daar gaan we.
Het meesterwerkje is van Fred Van Pottelbergh uit Nieuwerkerken ( HLN, 2/3 februari 2013 ).
" Roger Raveel. Ik zal waarschijnlijk een asociale kunstonkundige zijn en waarschijnlijk zal Roger Raveel een zeer gerenommeerde kunstenaar zijn, maar ik denk, met alle respect voor de man en wat hij heeft verwezenlijkt, dat er in het derde leerjaar minstens even goede kunstwerken worden gemaakt. Nogmaals mijn verontschuldigingen voor mijn onbegrip van deze kunstrichting die nooit aan mijn muur zal prijken. "
Ik ben nogal optimistisch van natuur, vooral ook wat de toekomst van Vlaanderen en de Vlamingen betreft. Maar soms wordt mijn optimisme zwaar op de proef gesteld.
Bestaat er echt geen mogelijkheid om zo'n mensen te vervolgen wegens smaad aan de intelligentie, de cultuur en de kunst?
LC
P.S.: Eén troost. Ik heb het gevraagd aan de schilderijen van Raveel. Geen enkel schilderij van Raveel zou aan één van de muren bij Van Pottelbergh willen hangen !
Niemand wil het zeggen, niemand durft het zeggen, iedereen draait rond de hete brij.
Wat is het probleem ? Het is toch overduidelijk: VIER is een grandioze flop, een slag in het water, een catastrofe, een onverbiddelijke afgang.
Dat Woestijnvis af en toe eens bericht dat VIER ongeveer evenveel kijkers heeft als het vroegere VT4 ( en dan nog in het juiste segment ! ) is op zich al de bekentenis van de totale mislukking.
Om dit resultaat te bereiken was gewoon doorgaan met de programma's van VT4 voldoende. Om dit te bereiken heeft Wouter Vandenhaute geen televisiestations gekocht. Om dit resultaat te bereiken heeft men niet, tegen veel geld, de crème de la crème van de televisiepersoonlijkheden bijeengebracht of massaal geïnvesteerd in nieuwe eigen producties.
Het is een grote flop, die de cumul is van tientallen afzonderlijke flops. Om ook maar één positiefs iets te kunnen zeggen over het 'succes' van VIER moet je bijzonder selectief en subjectief zijn in je beoordeling.
Het is catastrofaal slecht begonnen en daarna is het alleen maar bergaf gegaan. Het is onwaarschijnlijk hoe snel men is overgegaan naar paniekvoetbal, en het paniekvoetbal is nooit meer verdwenen. Het is onwaarschijnlijk hoe snel men alle eenvoudige basisregels heeft vergeten of over boord heeft gegooid. De grote seigneurs van het Vlaams televisielandschap lopen rond als kiekens zonder kop.
Feiten: - na zoveel maanden zendt VIER slechts vier avonden per week uit, a rato van drie uur per avond ( plus een toemaatje van een uur op vrijdag ). Met andere woorden, die hele machine produceert, ocharme, 13 uur televisie per week. Nieuws, journaal ? Nada. - het tot nu toe meest succesvolle programma was " De slimste mens ". Het programma had wel een miljoen kijkers verloren tegenover de vorige jaren op één. Het programma had ook geen enkel aanzuigeffect voor de programma's ervoor of erna ( zelfde fenomeen bij andere zogezegde toppers ). - ook andere toppers uit de één periode ( De Pappenheimers bijvoorbeeld ) lijden een ongelooflijk groot verlies aan kijkers ( de helft, twee derde, drie vierde ). - de genieën van VIER slagen er zelfs in om kleine toppertjes van VT4, zoals Komen Eten, naar de knoppen te helpen. - 'Man bijt hond', tien jaar pronkstuk van Woestijnvis en één, wordt in enkele maanden tijd recht naar de dieperik geprogrammeerd. - Het etalageprogramma, 'De Kruitfabriek' haalt nauwelijks 200.000 kijkers ( als Pamela Anderson de gaste is ! ). Daarvoor werd een ploeg zwaargewichten samen gebracht, voor een groot deel ook samen gekocht: Tom Lenaerts, Gilles De Coster, Sofie Lemaire, Christophe Deborsu, Lieven Scheire, met een invallersbank om u tegen te zeggen: MarkUytterhoeven, Philippe Geubels, Kamagurka, enz. Als je de loonmassa van deze ploeg vergelijkt met de resultaten, dan heb je Anderlecht dat laatste staat in het klassement. - Deze week startte 'Rasters', nieuw spelletje van Steven Van Herreweghe, met licht bevredigende kijkcijfers op dag één. De tweede dag waren bijna de helft van die kijkers reeds weg. En dat is met meerdere programma's gebeurd. - Philippe Geubels en Martin Heylen samen in een reis- en avonturenprogramma. Een topper ? Op één zou het programma een miljoen kijkers meer hebben gehad... - 'Met man en macht', nieuw pronkstuk, zwaar gepromoot ( zelfs op de VRT ) en met uiterst positieve persrecensies vooraf, start 'veelbelovend' voor VIER ( van VRT kijkcijfers wordt niet eens meer gedroomd ). Levensbelangrijke hamvraag: krijgen we voor aflevering twee opnieuw een duik van de cijfers, of een behoud, misschien zelfs een toename ?
Het paniekvoetbal heeft er toe geleid dat het programmaschema reeds zesendertig keer werd door elkaar gegooid. ' Man bijt Hond' werd op elke van de vier dagen van de week getoond en op vijf verschillende tijdstippen. 'De Kruitfabriek' idem dito. 'Komen eten'... Als er één ding is dat de kijker, gewoontedier bij uitstek, haat, dan is het dat. Goe bezig !
En dan is er nog een belangrijk probleem: de reclame.
Opdat de kijkers niet zouden wegzappen, zou men de reclame opvrolijken. Mark Uytterhoeven zou daar voor zorgen. 'De snelle quiz'. Het effect was blijkbaar gering en bovendien werd VIER teruggefloten. Ontoelaatbaar procédé. Gedaan ermee. Stilaan groeit de fundamentele vraag: wat doet reclame met programma's en, als gevolg daarvan, met de kijkers ? Annemie Struyf steekt het vuur aan de lont in verband met haar programma ' Bleekweide ', en vertrekt, samen met haar programma, terug naar één. Nu zit het spel echt op de wagen. 'Met man en macht' wordt niet onderbroken door reclame. Goede en moedige beslissing. Het nieuwe ( oude ) 'Scheire en de schepping' start deze week met slechts één reclameblok. Goede en moedige beslissing.
MAAR... Moet VIER zijn voornaamste inkomsten niet precies uit die reclame halen ? Hoe ga je de boekhouding nog in evenwicht krijgen, wanneer je de reclameblokken in je toppers - dus de duurste reclameblokken - schrapt. Ik zou het businessplan en vooral het financieel plan goed in de gaten houden.
Vergeet niet dat Woestijnvis zijn ideeën, formats en programma's voorlopig nergens elders meer kan slijten aan dure prijzen.
Is dit de zoveelste illustratie van 'schoenmaker, blijf bij je leest' of is Wouter Ikaros dit keer te dicht bij de zon gevlogen ?
- Jan Briers wordt de nieuwe Gouverneur van Oost-Vlaanderen. Absoluut geen verrassing. De N-VA heeft haar Gouverneur en het pruilmondje heeft haar eerste French cancan gedanst.
- De vakbonden worden nog maar eens gelinkt aan fiscale fraude onder de vorm van belastingontduiking. Geen verrassing. Het ACV ontkent. Geen verrassing. Mia De Vits kan het zich niet meer herinneren. Geen verrassing.
- De gemeenteraad van Schaarbeek wordt beschuldigd van pooierschap. Geen verrassing.
- N-VA schepen van Mechelen wordt beticht van belangenvermenging als provinciaal gedeputeerde. Geen verrassing. Minister van Financiën Steven Vanackere wordt niet beticht van belangenvermenging. Geen verrassing.
- Procureur-Generaal Liégeois van Antwerpen gaat vrijuit voor het Hof van Cassatie ( diamantoorlog ). Geen verrassing.
- Felix De Clerck ( zoon van ) heeft vandaag niets debiels getwitterd. Grote verrassing.
- Didier Bellens, topman van Belgacom, veegt Brussels Gewest de mantel uit. Gezien de aangekondigde loonsverlaging, geen verrassing. Gebruik van de woorden " fuck you", wel een verrassing. Inhoudelijk heeft hij wel gelijk. Geen verrassing.
- Onderwijswereld schiet plan van Minister Smet alweer af. Geen verrassing.
- Waalse metallo's verbouwen tijdens betoging grondig het centrum van Namen. Geen verrassing.
- Geen enkele socialist en geen enkele liberaal heeft vandaag naar het begin van de jaren 30 verwezen. Grote verrassing.
- Beatrix wil een zuinig feestje; een gierig feestje dus. Geen verrassing.
- Een echte verrassing. In het cynisch voetbalwereldje heeft Anderlecht beslist om haar vroeger supertalent Anthony Vanden Borre, de laatste jaren op de dool geraakt en met een virtueel dode voetbalcarrière, een nieuwe kans te geven. Roger Vanden Stock en Herman Van Holsbeeck: " De directie heeft beslist om Anthony te helpen. De club vergeet zijn oud-spelers, die het moeilijk hebben, niet. " Voor zij die beide heren en de traditie van Anderlecht kennen, misschien toch geen verrassing.
Geef toe, eigenlijk leven wij in een saaie wereld zonder veel verrassingen.
De discussies over een mogelijke troonsopvolging verlopen zeer bizar. Men gooit verschillende elementen, argumenten en bedenkingen op tafel die mekaar doorkruisen, mekaar blokkeren of mekaar opheffen.
De kern van de zaak is dat niemand de perfecte oplossing heeft en dat, bij gebrek daaraan, de politieke moed ontbreekt om knopen door te hakken en beslissingen te nemen. Men hoopt dat het zich wel vanzelf zal oplossen. Ik vrees dat dat een illusie zal blijven en dat men toch door de zure appel zal moeten bijten, wat mij betreft eerder vroeger dan later.
Enkele elementen:
- Albert II wordt 79 jaar en zal er 80 zijn in 2014. - Onze koning heeft en paar lastige jaren achter de rug en lijkt zowel fysiek als mentaal vermoeid. - De koning kijkt er wellicht zelf naar uit om er een punt achter te zetten. - De twijfels over Philippe blijven bestaan, zowel bij de brede lagen van de bevolking als bij de zwaargewichten in de politiek. - De vraag is niet meer: is hij er klaar voor, maar: is hij er bekwaam voor ? - Je kan er, met veel soep en boterhammen, misschien klaar voor worden, maar kan je er bekwaam voor worden ? - Kan men dus de regie van een regeringsvorming na de verkiezingen van 2014 aan Philippe toevertrouwen ? - Wat met de omvorming van onze monarchie naar een protocollaire monarchie ? - Wanneer gebeurt die omvorming het best ?
Het is duidelijk dat, indien je op geen enkele van de vragen een klaar en duidelijk antwoord geeft, nergens een duidelijke keuze maakt, je in de patstelling zal blijven zitten.
De regering moet dringend een lijn uittekenen.
Als je gaat voor Albert tot na de verkiezingen van 2014, dan moet je nu de rol van de koning niet inperken tot een pure ceremoniële functie. Indien je van de stelling uitgaat dat in 2014 Philippe op de troon zal zitten, dan is het misschien nu het uitgelezen moment om de politieke rol van de koning te neutraliseren Indien je blijft aarzelen, dan kan je in 2014 Philippe op de troon hebben, nog altijd met de politieke rol, scenario dat iedereen lijkt te willen vermijden Het scenario dat Philippe in 2014 op de troon zit is niet vergezocht, gezien onder meer de leeftijd en de vermoeidheid van koning Albert.
Mijn conclusie is: vorm onmiddellijk de monarchie om tot een protocollaire monarchie en vervang het initiatiefrecht en de invloed van de koning bij de regeringsonderhandelingen door het initiatiefrecht van iemand anders: de grootste partij, de Kamervoorzitter, nog iemand anders.
De N-VA onder andere pleit voor de Kamervoorzitter, waarop de Eric Van Rompuy's van deze wereld infantiel opmerken: zij willen af van het initiatiefrecht van de koning omdat die te veel onder de invloed staat van de PS en ze willen het initiatief geven aan de Kamervoorzitter, Flahaut, een PS'er. Wat verandert er dan? Dit is een intellectueel oneerlijke en debiele opmerking. Men wil het initiatiefrecht leggen bij de functie van Kamervoorzitter, bij het instituut Kamervoorzitter. Vandaag is dat toevallig een PS'er, maar morgen kan het een CD&V'er zijn, of iemand van om het even welke andere partij.
Maar waarom aarzelen de Franstaligen om nu de rol van het koningschap te veranderen ? Opnieuw omdat ze niet durven kiezen: als je nu de rol van de koning inperkt en Albert zit in 2014 nog op de troon, dan is ook hij op dat moment zijn rol als initiatiefnemer en regisseur kwijt.
Daarbij is een tweede ongerustheid zeer uitdrukkelijk aanwezig. Voor de Franstaligen is de koning nog altijd de voornaamste burcht tegen het uiteenvallen van ons land. Indien het er in 2014 zou om spannen, dan zal een uitgeklede koning, als burcht, niet veel meer voorstellen.
Catch-22, de kwadratuur van de cirkel. Hoe er uit geraken ? Keuzes maken en beslissen.
Hak de knoop door, nu, en ga voor de toekomst op middellange en lange termijn.
Het is weinig waarschijnlijk dat de toestand na de verkiezingen van 2014 nog precies dezelfde zal zijn als vandaag. Het zal hopelijk een ander, moderner en transparanter België zijn dat beter uitgerust is voor de uitdagingen die op ons afkomen. Een België dat bijeengehouden wordt door een protocollaire monarchie.
1. Regel deze zomer de koningswissel en geef Philippe de functie. 2. Vorm die functie tezelfdertijd om tot een protocollaire monarchie. 3. Laat Philippe, ondanks die gereduceerde functie, omringen door bekwame, dynamische, moderne, jonge mannen en vrouwen die hem uit zijn wereldvreemdheid halen en helpen om aan zijn gewijzigde functie een nieuwe inspirerende inhoud te geven.
Er is geen andere positieve keuze naar de toekomst toe mogelijk.
Wat ga je doen indien Albert in de komende maanden zou overlijden. Het verzwijgen, hem mummificeren, en hem op de troon zetten tot in 2014, om zo te proberen het land bijeen te houden ?
Eeuwige twijfelaars. Neem jullie verantwoordelijkheid, leg jullie ei en bereid ons voor op de toekomst.
Fabiola heeft zich verontschuldigd en heeft intussen haar Stichting opgeheven.
Astrid heeft zich bereid verklaard om gedetailleerd aan te tonen waarvoor haar dotatie wordt aangewend. Zij heeft er aan toegevoegd dat, indien haar dotatie zou worden geschrapt, zij zich daarbij neer zal leggen.
Het paleis heeft in een mededeling laten weten dat het Hof meer transparantie en controle aanvaardt over de aanwending van de dotaties.
Ik denk dat de doorsnee Belg daarmee kon leven en bereid was om de koekjesdozenmonarchie nog wat verder te steunen en te onderhouden, mits transparantie, controle en enkele beperkingen.
Dat Koning Albert, in zijn toespraak tot de gestelde lichamen, door het stof ging kruipen en zijn broek afstak, was onnodig, ongepast, overdreven en zelfvernederend.
Ik denk niet dat de doorsnee Belg dit heeft gevraagd of gewild. Er werd in de huiskamers gebloosd en er was een beetje plaatsvervangende schaamte.
Dit bewijst voor de zoveelste keer dat de fout, de schuld, de onbehouwenheid, de wereldvreemdheid van de leden van de koninklijke familie niet zozeer bij henzelf liggen, maar bij de meute wereldvreemde, elitaire, adellijke, geconstipeerde heren en dames van stand, die hen omringen, begeleiden (?), raad geven (?), beschermen ( ?).
Vervang verdorie die donkergrijze pakken met een borstelsteel in hun gat door een aantal jonge, vlotte, dynamische gasten en vrouwen die hebben gewerkt, gereisd, die de wereld kennen, die weten wat er in die dagdagelijkse wereld omgaat.
Waarom zijn die koninklijke gasten altijd geïnteresseerd in Cultuur, Kunst, Architectuur, Klimaat, Archeologie ? Waarom is Albert niet bij een biljartclub ? Waarom gaat Philippe op zaterdagmorgen niet fietsen met de Lakense Losse Pionnen ? Waarom doet Paola niet aan zumba ? Waarom gaat de familie nooit eens iets eten in de Colmar ?
Ik maak mij wellicht illusies, maar soms denk ik dat, indien je Paola ( of zelfs Fabiola ) eens één dag de wereld in zou sturen met Astrid Bryan, zij misschien wel de beste dag van haar leven zou hebben, en Mathilde met Lesley Ann, en Astrid met Tanja Dexters, en Albert met Jacques Vermeire, Philippe met Urbanus en Laurent met de ex van Véronique De Kock ( gelieve Véronique op afstand te houden van Laurent en van haar ex ).
Uiteindelijk hebben zij al lang genoeg geleefd als paters en nonnen.
Allez, changez... Hop met de beentjes... Albert, un petit verre on a soif... Mathilde, you can leave your hat on...
LC
P.S.: Voor Albert geldt echter één voorafgaande voorwaarde: we nemen hem niet mee naar de Oude Markt in Leuven of de Carré in Willebroek, zolang hij Delphine niet heeft erkend. Conditio sine qua non.
In HUMO 3754/33 van 14 augustus 2012 stond op de cover een verwijzing naar een sensatie artikel binnenin, met als titel: Tweede slachtoffer van Roger Vangheluwe.
Dit bericht is overgenomen door alle geschreven media en door radio en televisie.
Het artikel was geschreven door toenmalig HUMO journalist Jan Antonissen en co-auteur Meester Walter Vansteenbrugge.
Het sensationele in het artikel was dat ene ' Freddy ' een klacht had neergelegd tegen Vangheluwe wegens seksuele mishandeling en verkrachting een twintigtal jaar geleden. Freddy zat op dat moment in de gevangenis. Er was op dat moment nog geen enkele onderzoeksdaad verricht.
Desalniettemin is er in het artikel geen enkele keer het woord 'zou' of 'vermeend slachtoffer' te vinden.
Er is een klacht, niets meer. In het artikel klagen Antonissen en Vansteenbrugge, Vangheluwe aan, ze beschuldigen hem en ze veroordelen hem. Indien mogelijk zouden ze zelf, op de markt van Brugge, het mes van de guillotine hebben laten vallen. Vansteenbrugge noemt Vangheluwe zo maar een 'veelpleger'.
De enige bron is...de klacht die Vansteenbrugge zelf heeft ingediend. Die klacht is voor beide heren voldoende om te veroordelen.
Antonissen schendt elke mogelijke regel van de journalistieke methodiek en deontologie. Over de ethiek zullen we het niet eens hebben. Walter Vansteenbrugge schendt elke mogelijke regel van de deontologie van de advocaat. Over de ethiek zullen we het niet eens hebben.
De dag zelf van de publicatie van HUMO heb ik geblogd: hier klopt iets niet. Dit artikel stinkt.
De dag erna heb ik uitgebreid, gemotiveerd en geargumenteerd, het artikel gefileerd en afgedaan als pure riooljournalistiek.
Ik heb aan HUMO gemeld dat ik op mijn blog dit artikel had becommentarieerd.
Sindsdien heb ik vier maal aan de hoofdredactie en aan de redactie van HUMO gevraagd: - hoe ver staat het met dit dossier - hoe ver staat het met het onderzoek - is het onderzoek nog lopende - wanneer komt er een vervolgartikel
Beleefdheid staat niet in het woordenboek bij HUMO. Ik heb dus nooit enige reactie ontvangen. Niets. Nada.
De laatste paar weken heb ik zelf een aantal mensen opgebeld, kennissen, contacten met de vraag: hoe staat het met dit dossier ?
Niemand kon mij direct zo maar antwoorden, maar iedereen zou navraag doen en mij iets laten weten.
Nergens is er iemand die op de hoogte is van enig lopend onderzoek in dit dossier !
Ik heb dit aan HUMO gemeld. Aan Vansteenbrugge niet, want ik ben een lomperik in het opzoeken en heb tot nu toe geen email adres van hem kunnen vinden.
Tot nu toe van HUMO geen reactie.
Dilemma: laat ik de zaak gewoon vallen of ga ik door ?
Voor mij is het duidelijk ' Freddy ', die in de gevangenis zat, is een fantast of iemand die dacht door dat soort onthulling op enige welwillendheid te kunnen rekenen. De zaak is vrij snel geseponeerd. Antonissen en Vansteenbrugge wisten dat de klacht van Freddy geen grond van waarheid had, of hadden het vanuit hun beroepsethiek moeten weten. Zij weten, net als HUMO, dat de zaak geseponeerd is. HUMO heeft de onbetwistbare plicht om, indien ze hallucinant in de fout zijn gegaan, dit aan hun lezers mee te delen en zich daarvoor te verontschuldigen.
Mijn houding vandaag is: indien de betrokkenen aantonen dat ik fout ben, dan zal ik me zo verontschuldigen. Indien zou blijken dat ik gelijk heb, dan ga ik door, met rustige vastberadenheid.
Korte opmerking voor iedereen: wat HUMO, Antonissen en Vansteenbrugge hier hebben geconstrueerd tegen Vangheluwe kunnen zij morgen ook tegen elk van jullie doen.
Stel dat de Raad van State over een paar maanden uitspraak doet en de staatswaarborgen die werden gegeven aan de deelbewijshouders van ARCO onwettig en nietig verklaart.
Stel je Vanackere voor die geïnterpelleerd wordt in het Parlement. " Mijnheer de Minister, wat vindt u van deze uitspraak " " Wat nu, Mijnheer de Minister ? " Vanackere staat daar op dat moment - zowel als topman van het ACW en ARCO die absoluut pissed-off is, omdat zijn leden in de kou zullen blijven staan en eventueel klacht zullen neerleggen tegen ARCO en co - als, als Minister van Financiën die juist vernomen heeft dat de schatkist ontsnapt aan het uitbetalen van zowat 1,5 miljard euro aan waarborgen.
" Entre les deux mon coeur balance..."
Wat kan Vanackere op dat moment in godsnaam zeggen en met welke geloofwaardigheid ? Op dat moment zal hij de grootste paljas zijn die ooit op het spreekgestoelte van de kamer heeft gestaan.
- De financiële omvang van de affaire
Ik heb gisteren reeds aangegeven dat het hier niet om knikkers gaat, maar om enorm veel geld.
Nog een kleine aanwijzing:
De Gemeentelijke Holding, is naast ARCO nog een van de grote slachtoffers van het DEXIA debacle. De Holding had op een bepaald moment 13% van DEXIA.
La follie des grandeurs. In 2007, wanneer er reeds verraderlijke rukwinden rond DEXIA draaien, beslist de Holding dat het tijd wordt om zichzelf een prestigieuze hoofdzetel cadeau te doen. Zij kopen een statisch gebouw in de Staatsbladstraat in het centrum van Brussel voor 2,7 miljoen euro. In 2009, wanneer DEXIA reeds op zijn grondvesten davert, beslist de Holding om de hoofdzetel te renoveren voor een kost van ongeveer 3 miljoen euro. Lijkt mij perfect gezond bestuur op het moment dat de wereld rondom aan het instorten is...
In december 2011 gaat de Gemeentelijke Holding in vereffening. Gisteren werd de hoofdzetel te koop gesteld voor 4,5 miljoen euro. Goed initiatief, maar een druppel op een hete plaat. De put van de Holding bedraagt op vandaag 1,2 miljard euro...!!!
Dit is geen verhaal van een boer en zijn kleine patatjes...
Ik ben terug van weggeweest, na een paar dagen retraite.
Normaal schrijf ik vanuit verontwaardiging, omdat je vanuit deze gemoedsgesteltenis, tot vrij klare analyses komt en scherpe conclusies kan trekken, rationeel, maar toch ook een beetje vanuit de buik..
Eind vorige week voelde ik dat de verontwaardiging aan het omslaan was naar pure woede, koleire zelfs. Het was dus tijd om even terug te schakelen.
De omslag werd veroorzaakt door het zeer actuele dossier CD&V, ACW, ARCO en DEXIA / Belfius.
Het dossier gaat al een aantal jaren mee, en kende vorige week het zoveelste crisismoment. Persoonlijk vind ik dit het grootste politiek en financieel schandaal uit de na-oorlogse Belgsche geschiedenis. Je moet alleen maar naar de bedragen kijken om te beseffen dat zelfs 'Agusta' hiermee in het niets verdwijnt. Het gaat hier over tientallen, honderden miljarden euros. Het gaat bovendien over een schandaal dat zich afspeelt binnen de top van de Belgische politiek, bij één van de grootste politieke partijen van ons land, bij de grootste maatschappelijke zuil in ons land, in de haute finance en met onvoorzienbare financiële en juridische gevolgen. Dit is even erg als 'Salamander'. Erger zelfs, want het is geen fictie, maar realiteit.
Wat in dit dossier allemaal gebeurd is, tast de essentie van ons systeem aan, zowel van onze democratie als van onze rechtstaat. Grondwetsregels, wetten allerhande, fundamentele rechtsbeginselen worden hier op de meest machiavellistische en cynische manier met de voeten getreden. Het gelijkheidsbeginsel wordt meermaals geschonden ten voordele van de eigen zuil.. Er worden, in serie, wetten op maat gemaakt enkel en alleen ten voordele van de eigen zuil. En van onpartijdigheid is al jaren geen sprake meer. Men is zo laag gezakt dat men zelfs de schijn van onpartijdigheid niet meer ophoudt. Ik heb het al meerdere keren gezegd: het belangenconflict van Steven Vanackere in deze is zo schokkend dat hij zich niet alleen moet terugtrekken uit dit dossier ( daar is het al veel te laat voor ), maar dat hij gewoon moet aftreden als Minister van Financiën en eventueel moet worden vervolgd voor het vermengen van particuliere belangen met het algemeen belang.
Vergeet tenslotte niet dat alle giften, gunsten en waarborgen ten voordele van de vrienden uiteindelijk zullen worden betaald door wij allen, de belastingbetalers. Kan je je voorstellen dat juist de Minister van Financiën daar geen rekening mee houdt... Hij en zijn medeplichtigen zijn ons verdorie aan het oplichten !
In elke andere democratische rechtstaat zou dit dossier de val van de regering en een crisis van het regime tot gevolg hebben.
De auditeur bij de Raad van State heeft enkele weken geleden reeds de waarborgen voor de ARCO deelbewijshouders als onwettig en nietig bestempeld. Hij heeft gesuggereerd dat er misschien ook iets mis zit met het gelijkheidsbeginsel.
Vorige week was er, na een zoveelste slinks manoeuvre ( winstbewijzen ), een vrij scherp debat in de Kamer. Alle politieke partijen, ook coalitiepartners, hadden bijzonder zware kritiek op het gefoefel en gesjoemel van de CD&V in dit dossier, meer bepaald ook op de onaanvaardbare belangenconflicten. In de media was de afkeuring vernietigend.
En hoe meer er gesjoemeld wordt, hoe meer dat zal leiden tot toekomstige rechtszaken.
Je kan dus stellen dat de behandeling van dit dossier bloot staat aan algemene en zeer zware kritiek. En wat doen de sjoemelaars zelf ? Ze sjoemelen gewoon verder, alsof er geen vuiltje aan de lucht is.
Indien jullie dachten dat het cynisme hier ophoudt, dan zijn jullie mis.
Dit weekend had de CD&V haar nieuwjaarsreceptie. Daar zou nogal wat wrevel geweest zijn rond Rik Torfs en Pieter Marechal, twee CD&V'ers die het aangedurfd hadden ( kan je je voorstellen, ze hebben het aangedurfd ! ) om hardop vragen te stellen over de steun van de CD&V voor de christelijke arbeidersbeweging ACW in het dossier rond ARCO en Belfius... Volgens Eric Van Rompuy, democraat en verzoener tot in het diepste van zijn zijn, was er alleen misprijzen voor de twee. 'Als ze er niet meer in geloven, dan moeten ze maar opstappen'.
Een foefel is een foefel, een doofpot is een doofpot en ein Befehl ist ein Befehl.
Dit dossier deed mijn verontwaardiging omslaan naar woede. Vandaar de korte retraite.
De woede is weg, maar de verontwaardiging is er niet minder om.
Hoeveel keer denken het ACW en ARCO een hold up te kunnen plegen op ons, de belastingbetalers ? Aandeelhouders, houders van deelbewijzen, houders van winstbewijzen, geen schuld, geen fout, geen verantwoordelijkheid. Eigen schuld dikke bult ? Geen sprake van. De belastingbetaler zal opdraaien voor de machinaties van de top van de katholieke zuil.
ACW en ARCO werden door de CD&V gedwongen om bepaalde transacties te doen ( investeren en kapitaalsverhogingen bij Dexia ). Die liepen verkeerd af. Hoe lang nog zullen ACW en ARCO hun verliezen bij ons komen halen, in plaats van bij hun opdrachtgevers ?
Minister Vanackere zit midden in het grootste belangenconflict in de Belgische politieke geschiedenis. Een belangenconflict heeft nooit zoveel criminele aspecten gehad als in dit geval.
Leterme, Vanackere, Dehaene, Mevrouw Swiggers en anderen zijn de grootste witteboordcriminelen die België ooit heeft gekend.
Iedereen is verontwaardigd: de andere politieke partijen, de journalisten en waarnemers, de financiële analisten, de honderdduizenden gewone Dexia aandeelhouders.
Is het dan toch voorstelbaar dat de tsjeven, in de grootste tsjevenoperatie uit de geschiedenis, er toch weer zullen mee weg komen ?
Is er dan niemand, individueel of in groep, die zal opstaan en zeggen: nu is het genoeg geweest. Als de politici niet in hun eigen pot nat willen roeren, dan moeten wij het maar eens doen. Tous azimuts: administratief, politiek, juridisch, via de pers, via Facebook.
Iemand moet tegen elke beslissing van de regering of van de Minister van Financiën in dit dossier klacht indienen bij de Raad van State, het Grondwettelijk Hof en overal elders, wegens grotesk belangenconflict en belangenvermenging.
Ik zal het niet allemaal alleen doen. Waar blijven de politieke partijen, waar blijven de belangenverenigingen van Dexia aandeelhouders ?
Vanackere zegt: " De deal rond de winstbewijzen van het ACW is 'koosjer'..." Over de houding van het ACW zegt hij: " Ik hoef daar geen waardeoordeel over te hebben. Dat is iets tussen het ACW en Belfius. "
Dit wordt gezegd door iemand die - tezelfdertijd - één van de topmannen is van het ACW die meebeslist over de strategie en verdere stappen die de belastingbetaler miljoenen euro zullen kosten, en iemand die, als Minister van Financiën, de schatkist en de belastingbetaler moet beschermen en verdedigen, en die bovendien als verantwoordelijke minister aan de onderhandelingstafel moet gaan zitten recht tegenover zijn ACW alter ego aan de andere kant van de tafel.
Als niemand anders de moed heeft, dan zal ik, als Vanackere nog één woord zegt in dit dossier, als belanghebbende, namelijk als belastingbetaler, klacht indienen tegen de Minister, wegens het miskennen van het meest evidente belangenconflict ooit. Ik zal klacht indienen, overal en bij iedereen, tot bij het Oorlogstribunaal in Den Haag indien nodig.
Ik wil geen Don Quichot zijn tegen de windmolen Vanackere. Alstublieft, kom en help. Anders zal ik door de ( ecologische/financiële ) voetstap van de CD&V en het ACW worden platgetrapt.
Het is een versleten cliché, maar: als alle gedegouteerden weggaan, blijven alleen de degoutanten over.
Eén van dé thema's van de week, was de publicatie van een onderzoek naar de kennis van toekomstige leraars en leraressen.
De resultaten zijn zonder meer angstaanjagend, zeer verontrustend. Als het gebrek aan kennis, aan wat men vroeger 'algemene cultuur' noemde, zo erg is, hoe kan je dan verwachten dat de leerlingen uit de middelbare school zullen afzwaaien met een grote en brede algemene kennis. Het wordt natuurlijk een vicieuze cirkel.
Helemaal verrast was ik niet, maar dat het zo erg was en zo algemeen, was toch onthutsend. - 70% weet niet dat Aarlen de hoofdstad van de provincie Luxemburg is - 85% weet niet dat Herman Van Rompuy Voorzitter is van de Europese Raad - 20% herkent Nelson Mandela niet op een foto - 45% weet niet wat inflatie is.
Als je een beetje attent bent kan je dat gebrek aan kennis geregeld vaststellen vanuit je luie zetel. Nogal vaak zijn (jonge ) leraars/leraressen of universiteitsstudenten kandidaat in allerhande televisiespelletjes: Blokken, 2 tot de 6de macht, de Pappenheimers, de Premiejagers, enz. Het verbaast mij telkens weer hoe eng hun kennis is. Bij vragen over geschiedenis, actualiteit, internationale politiek, cultuur blijken zij zeer vaak te moeten passen. Zelfs in hun eigen vakgebied durft het nogal eens verkeerd lopen ( Frans bijvoorbeeld )
Het strafste geval heb ik een paar maanden geleden reeds vermeld: een universiteitsstudente architectuur was kandidaat in Blokken. Toen Ben Crabbé vroeg in welk jaar Wereldoorlog 2 was geëindigd, moest zij het antwoord schuldig blijven. Daarna bleek dat zij gewoon niet wist wat WO II was. Crabbé probeerde nog even met: Allez, WO I en WO II. Toen hij zag dat dit nog altijd geen lichtje deed branden, gaf hij het op, de depressie nabij. Je zou voor minder.
Wat je ook voortdurend opmerkt is dat jongeren in zo'n programma's om de haverklap antwoorden met: dat is van voor mijn tijd. Caesar, Karel de Grote, Rubens, Churchill, Hiroshima, Kennedy, de Spaanse Burgeroorlog...van voor mijn tijd ! Hallucinant !
Iedereen is het er bovendien over eens dat ook het niveau in specifieke domeinen er enorm op achteruitgegaan is, denk maar aan het Nederlands en het Frans. Kennen jullie nog jongeren die kunnen hoofdrekenen...?
Ook de Minister van Onderwijs Pascal Smet, zegt niet echt verrast te zijn door deze resultaten. Hij doet er bovendien heel luchtig over: " Het is gewoon de afspiegeling van deze tijd, de weerspiegeling van de maatschappij. De mensen interesseren zich aan filmsterren en muziek. Het is de veramerikanizering van de samenleving. Aan tafel thuis wordt niet meer over politiek gepraat..."
Dit is echt onrustwekkend: het is de schuld van de maatschappij, van Amerika, van de muziek, van de media, van de ouders en daar kan je nu eenmaal niets aan doen. Het is zo, en tegen dergelijke overmacht moeten wij ons neerleggen... Een schande.
Iedereen ziet en weet dat het niveau van ons onderwijs, de kennis van onze leerkrachten, de kennis van de leerlingen en de bagage waarmee ze de school verlaten er snel op achteruit gaan.
De verantwoordelijken staan er bij en kijken er naar. Er zijn belangrijker dingen: nog een formuliertje erbij, nog wat meer administratieve taken, nog wat meer gekibbel over vaste benoemingen, nog maar eens een aanpassing van de leerplannen, nog een hervorming waarmee de Minister de geschiedenis wil halen...
Ik ben het niet altijd eens met Etienne Vermeersch, maar als hij een vlammend pleidooi houdt voor de prioriteit van kennis over vaardigheid, dan krijgt hij mijn stem.
Het feit dat Mieke Van Hecke en Pascal Smet, als twee gniffelende lachebekjes, meewarig het gezaag van 'den ouden ' aan zich laten voorbij gaan, maakt mij alles behalve gerust.
By the way, wat was er verkeerd met Latijn, geschiedenis, aardrijkskunde, hoofdrekenen, dictie en dictee ?
Hieronder vinden jullie een hele reeks citaten uit een interview. Deze citaten komen allemaal van dezelfde persoon in één en hetzelfde interview.
Lees ze eens rustig door en denk dan eens twee minuten na. Van wie zouden deze citaten zijn ?
- " Krabbelt u nu al terug ? "
- " U maakt er zelf nog altijd een karikatuur van... "
- " Geen enkele discussie is gebaat met het zoveelste cliché over de noeste West-Vlaming en de luie Waal. Zo maakt u een discussie op Vlaams niveau bijna overbodig. "
- " Pardon ? "
- " Iets in mij doet vermoeden dat u als ondernemer een persoonlijke aversie heeft tegen vakbonden. "
- " U bent in wezen een anti-syndicalist. "
- " Dat zegt elke West-Vlaamse bedrijfsleider als hij 's morgens een verse délégué tussen zijn boterham legt. "
- " Iemand gelukkig maken tegen zijn goesting: dat klinkt pas paternalistisch. "
- " Dat durf ik toch te betwijfelen, want uw visie verandert blijkbaar geregeld. "
- " Dat is flauw. "
- " In het Franstalige weekblad Le Vif/L'Express werd u omschreven als ' un chien fou'. "
- " U bent uw loopbaan begonnen als consultant bij McKinsey. Dat zijn per definitie ijskoude analytici. "
- " Dat is inderdaad pathetisch. "
- " U bent geen neoliberaal, maar een confederalist. "
- " Zijn er nog leden van uw partij die zo openlijk de splitsing van de sociale zekerheid propageren ? "
- " Dat vind ik oprecht jammer voor iemand die zich positioneert als de man van de harde analyse. "
- " Tot slot, bent u er zich van bewust hoeveel bezwarende filmpjes er over u de ronde doen op het internet ? "
Ik zweer u dat het hier niet gaat om citaten uit een politiek debat. Het gaat ook niet om citaten uit een requisitoir van de Procureur des Konings. Het gaat niet over citaten uit een vonnis voorgelezen door de strafrechter. Het gaat ook niet over citaten uit een verhoor van een Taliban in de Abu Ghraib gevangenis.
Het gaat wel degelijk over een interview. Een interview waarin bijna alle vragen, geen vragen zijn, maar statements. Een interview waarin alle vragen 'geladen' of 'gekleurd' zijn. Een interview waarin de geïnterviewde beter een grote dosis masochisme heeft. Een interview waar in geen enkele vraag een spoor te vinden is van objectiviteit of enig respect. Een interview waarin een jager zo veel mogelijk op zijn prooi wil schieten.
Deze citaten komen uit een interview in HUMO met Staatssecretaris Hendrik Bogaert. Na drie vragen wist ik 100% zeker wie de 'vragensteller' was: de ene ware Godalmachtige Eric Goens.
Eric Goens is een man ( een journalist kan je hem bezwaarlijk noemen ) die 'kritisch' verwart met 'agressief ', die objectiviteit uit zijn woordenschat en zijn deontologische regels geschrapt heeft, die zijn frustraties en mislukkingen afreageert in een respectloze en beledigende interviewmethode, die geen enkele aandacht heeft voor wat de geïnterviewde zegt. Een man voor wie elk interview een egotrip is.
'Freelancer' kan je in dit geval best vertalen als 'ongeleid projectiel'.
Sinds pakweg 25 jaar zijn wielrennen en doping Siamese tweelingen. Als je over het één praat, denk je aan het ander.
Tot vandaag was voor mij het startpunt de Festina Tour ( 1998 denk ik. ) Sinds deze morgen is de tijdslijn verlegd naar 1988 ( de PDM- schriftjes ). Het is bang afwachten of en wanneer de tijdslijn nog verder in het verleden zal doorgetrokken worden.
Vanaf eind van de jaren 80 tot op vandaag is doping nooit uit het peloton verdwenen, en is het dopingdebat nooit uit het wielrennen verdwenen.
De culminatie, de etterbuil die moest en zou openbarsten, is er vorige week gekomen: de bekentenis(sen) van Lance Armstrong, de verpersoonlijking van de dopingzondaar, manipulator, leugenaar en bedrieger. Aan dit verhaal hangen nog veel staartjes. Andere verhalen staan ons zeker nog te wachten
De VRT sportredactie was, lang voor het ontstaan van Sporza, de autoriteit op het vlak van de koers. Fred De Bruyne, Marc Stassijns, Mark Van Lombeek, en sinds mensenheugenis Michel Wuyts. In principe weet niemand in Vlaanderen meer dan Wuyts over Franse kastelen, Franse wijnen, de koers, en de Ronde van Frankrijk. Hij zit pakweg twintig jaar in de buik van het peloton, van begin maart tot eind september, van de voorjaarsklassiekers, over de drie grote ronden tot aan het wereldkampioenschap en de Ronde van Lombardije.
Hij slaapt, bij manier van spreken, vaker bij de coureurs, ploegleiders, ploegdokters, mecaniciens en soigneurs dan bij zijn eigen vrouw.
Iedereen weet dat Michel Wuyts, telkens hij het woord doping hoorde, zijn handen in zijn zakken stak, begon te fluiten, en de andere kant opkeek.
Doping was voor Wuyts, op de tippen van zijn tenen over eieren lopen. Zelfs in de hevigste stormen, herinner ik mij geen interview, waarin Michel Wuyts één van de hoofdrolspelers ( renner, ploegleider, enz. ) met zijn gezicht midden in de kaka heeft geduwd. Nooit. Geen sprake van. Hoogstens een omfloerste vraag, een voorzichtige insinuatie, met de mogelijkheid voor de geïnterviewde om zich te verschonen, om te minimaliseren. Goed. Passons.
Vorige week ontploft de bom. De VRT sportredactie moet alle zeilen bijzetten. In elk journaal, in elk praatprogramma, komt het onderwerp aan bod.
Iedereen wordt gemobiliseerd: wielrenners, oud wielrenners, dokters, en natuurlijk wielerkenners en -journalisten, van buiten uit of van de eigen stal. Wij hebben Luc Vanwalleghem gezien, directeur van het Centrum Ronde van Vlaanderen, Hans Vandeweghe, de enige journalist, denk ik, die reeds twintig jaar de dopingproblematiek open en bloot heeft aangekaart, Carl Berteele, de man op de moto, Christof Vandegoor, de man van de radio, Maarten Vangramberen, de supersub, enz.
Waar was in godsnaam Michel Wuyts. Dit kan toch niet. De man die het allemaal heeft meegemaakt, gezien en gehoord was in geen velden te bespeuren.
Dit is, voor ons kijkers, onverklaarbaar en onaanvaardbaar.
Hier is stront aan de stok.
Ofwel komt Michel Wuyts ook in het reine en komt hij vertellen wat hij wist en wat hij weet. Hij kan dan meteen uitleggen waarom hij tot nu toe heeft gezwegen.
Ofwel blijft Michel Wuyts gewoon een medeplichtige aan de grote dopingleugen.
Hij was de laatste weken niet te zien. Hou het dan ook zo voor de toekomst. De geloofwaardigheid van de journalist Michel Wuyts is absoluut nul geworden. Nul ? Onder nul.
Jullie zullen wel iemand anders vinden die iets weet over Franse Châteaux, Toscaanse wijnen, en Spaanse Sherry.
Maar zoek alstublieft ook een wielerverslaggever die weet dat doping bestaat in het wielrennen, die zijn kop niet in het zand steekt, en die de kijker niet bedriegt.
Journalistiek is meer dan het mooie vertellen en het minder mooie verzwijgen...
