De lucht is ijl. 40 % is dan ook duizelingwekkend hoog. The sky is the limit, maar de bomen groeien niet tot in de hemel, of wel soms ?
Hoe de N-VA erin geslaagd is om zo hoog te scoren is een lang en complex verhaal. Maar even interessant is de vraag hoe de drie traditionele partijen zo diep zijn gevallen.
De bijzonderste redenen over een langere tijdsperiode zijn volgens mij:
- de arrogantie van de macht; de macht behoort ons toe - niet meer horen en zien wat de mensen zeggen en willen, of er geen rekening meer mee houden - belangrijke politieke, sociale en culturele stromingen verkeerd inschatten - belangrijke nieuwe problemen en uitdagingen niet onderkennen, aanpakken en oplossen - er in 30 jaar niet in slagen om ons weg te halen uit de top-3 van de belastingkampioenen - er in 30 jaar niet in slagen om de perceptie weg te werken dat het nog altijd de Franstaligen zijn die het laatste woord hebben in dit land - er niet in slagen belangrijke hervormingen snel en efficiënt door te voeren - altijd dezelfde verhaaltjes blijven vertellen ook al gelooft niemand die nog - de oude politieke cultuur met alle middelen willen in stand houden - kinderachtige betutteling - een tsunami van regels en regeltjes, enz.
De recente redenen voor het verval situeren zich in de laatste vijf jaar, meteen ook de periode van de ontbolstering van de N-VA:
- van bij de aanvang, het verkeerd inschatten en aanpakken van de N-VA - van bij de aanvang, de onbegrijpelijke onderschatting van de figuur Bart De Wever - geen eigen agenda, geen eigen thema's meer; alle tijd en energie gaat naar het afblokken en het demoniseren van de N-VA; de mensen zijn die onophoudende massale aanvallen op de duur kotsbeu, en niemand voelt dat aan - het aanvallen van de N-VA en Bart De Wever met absoluut voorbijgestreefde en onaanvaardbare middelen - WO II, fascisten, nazi's, mentaal gehandicapten; de mensen, de meeste zijn overigens na de oorlog geboren, pikken dit niet meer, en zelfs dat voelt men niet aan; de hautaine domheid van De Gucht alleen al, heeft de N-VA zeker enkele procenten opgeleverd - het bijna crimineel verkeerd inschatten van de Vlaamse publieke opinie in het dossier BHV; voor veel doodgewone Vlamingen was dit het ene dossier waarop niet kon en mocht toegegeven worden; geen prijs, geen compensaties; en toch zijn we nog maar eens plat op de buik gegaan - een regering vormen zonder Vlaamse meerderheid in het Parlement - de onmogelijkheid om het BHV-compromis geloofwaardig te verkopen; veel mensen blijven zich gerold voelen - het bijna crimineel verkeerd beoordelen van de mening van zeer veel mensen, dat deze verkiezingen natuurlijk over veel meer gaan dan over het gemeentebeleid; wat veel mensen in 2014 willen doen, willen ze nu al aankondigen - het totaal niet beseffen dat hoe langer hoe meer mensen op het zootje uitgekeken zijn; de mensen willen echte verandering; andere en betere; geen oude wijn in oude zakken meer - het niet beseffen dat, vooral in tijden van crisis, de mensen een perspectief willen, een beetje hoop, een beetje frisse lucht.
De hoge vlucht van de N-VA is voor een groot deel te danken aan Bart De Wever, aan de mandatarissen en de N-VA'ers zelf; voor een bijna even groot deel is de hoge vlucht te danken aan de pretentieuze, minachtende houding van de drie traditionele partijen. Eigen schuld, dikke bult.
Wordt het op 14 oktober 40 % voor de N-VA ? Ik denk het niet.
Wordt het een grote overwinning voor de N-VA ? Hoogstwaarschijnlijk.
Kunnen de traditionele partijen de situatie nog rechttrekken voor de verkiezingen van 2014 ? Ik vrees er voor.
Zoals gezegd heb ik enkele dagen geleden een klacht ingediend bij het Centrum voor gelijkheid van kansen en racismebestrijding tegen Jurgen Verstrepen.
Ik had twee motieven om dat te doen: - principieel tegen Verstrepen - om de werking en de 'filosofie' van het Centrum concreter te leren kennen
Aanleiding: tweet van Jurgen Verstrepen: " Niet zeveren, als we samenleggen ( public funding ) dan kunnen we toch een Albanees vinden én betalen die Michelle Martin neerlegt...kandidaten ?"
Ik heb mijn klacht als volgt verwoord: "...tegen de heer Jurgen Verstrepen, Vlaams Parlementslid, voor een tweet van 28 augustus 2012, waarin bovenvermelde zich zeer expliciet en overduidelijk discriminerend en racistisch uitlaat tegen Albanië als natie, tegen de Albanezen als volk en tegen de Albanezen als bevolkingsgroep in ons land..."
Wil je iets weten ? Het Centrum heeft geantwoord. Wil je nog meer weten ? Het Centrum verklaart de klacht ongegrond ? Verrast ? De kers op de taart ? Het Centrum antwoordt naast de kwestie ? Verrast ?
Lees even mee.
" ...Daarnaast betreuren wij uiteraard het uiterst stigmatiserende karakter ten opzichte van de Albanese gemeenschap en hebben wij zeker begrip voor de verontwaardigde reacties hierop. Vanuit juridisch oogpunt zijn er o.i. echter onvoldoende aanwijzingen dat de heer Verstrepen ook doelbewust wilde aanzetten tot discriminatie, haat of geweld ten aanzien van personen met de Albanese nationaliteit of van Albanese origine. Om die reden kan het Centrum de uitlatingen enkel afkeuren, maar zijn verdere stappen op basis van de Antiracismewet niet aan de orde..."
Je moet maar durven.
' onvoldoende aanwijzingen dat Verstrepen doelbewust wilde aanzetten tot discriminatie, haat of geweld tegen Albanezen...' DAT IS MIJN KLACHT NIET. MIJN KLACHT IS NIET DAT VERSTREPEN WILDE AANZETTEN TOT DISCRIMINATIE, HAAT OF GEWELD T.A.V. ALBANEZEN...!!!
Mijn klacht is dat: VERSTREPEN ZICH ZEER EXPLICIET EN OVERDUIDELIJK DISCRIMINEREND EN RACISTISCH UITLAAT TEGEN ALBANEZEN.
Daar antwoordt het Centrum niet eens op !
Ik stel nogmaals de vraag die ik reeds gesteld heb: wat indien er in de tweet van Verstrepen, in plaats van Albanees, 'Moslim' of 'Marokkaan' had gestaan, bijvoorbeeld ?
Ik heb nog wel een paar opmerkingen over de absurde motivatie van het Centrum.
- ik noteer dat er een nuanceverschil is tussen 'uiterst stigmatiserend' en 'racistisch'. Waar de grens ligt bepaalt het Centrum.
- ik stel vast dat 'aanzetten tot discriminatie, haat of geweld' volkomen legaal is en perfect kan, zolang het maar niet 'doelbewust' is. Hoe maken zij uit of iets doelbewust is of niet ? Intentieproces ?
- niemand kan toch betwisten dat de tweet van Verstrepen wel degelijk aanzetten is tot haat en geweld; explicieter kan niet. En niemand gelooft toch dat Verstrepen niet doelbewust heeft geschreven wat hij heeft geschreven, of volgen we de uitleg dat het maar een 'grapje' was.
Ik vind al langer dat Jozef De Witte en zijn Centrum zich zeer veel rechten en bevoegdheden toeëigenen. De wetten bestaan. De Witte moet erop toezien dat ze gerespecteerd worden en, indien niet, tussenkomen.
Hij moet de wetten niet interpreteren, versmallen, uitbreiden of doen toepassen volgens zijn eigen ideeën die hier absoluut niet relevant zijn, noch 'à la tête du client'
De zin is lang, maar mijn verontwaardiging moest er in één gulp uit.
Als je als ex-partijvoorzitter van de SP, als lid van het Vlaams parlement, en als burgemeester van Antwerpen, in het kader van de verkiezingsstrijd, de tweede op de lijst, Mevrouw Kherbache, met veel kabinetservaring maar weinig of geen studio- en camera-ervaring, naar Terzake stuurt om rechtstreeks in debat te gaan met Filiep De Winter, een van de meest geslepen debaters op televisie, die alle knepen van het vak en alle truken van de foor kent, over migratiebeleid en migratieproblemen, sinds altijd het handelsmerk van het Vlaams Belang, dan ben je in mijn woordenboek een lafaard.
Met voorbedachte rade iemand naar de slachtbank sturen, dat doe je niet. Je gaat zelf.
Shame on you !
LC
P.S.: Mevrouw Kherbache heeft haar best gedaan, maar zij had van in het begin geen enkele kans in deze ongelijke strijd, met dank aan haar lijsttrekker.
Annemie is op zoek naar nieuwe locaties, terreinen, gronden voor de bouw van nieuwe gevangenissen in de toekomst.
Ze stelt een mooie wervende mail op - als tegenprestatie zal dat voor de bewuste gemeente/streek drie- à vierhonderd nieuwe jobs creëren.
Annemie duwt op 'send' en de mail vertrekt naar alle Vlaamse gemeenten. FOUT !
Annemie duwt op 'send' en de mail vertrekt enkel naar de Vlaamse gemeenten met een Open VLD burgemeester...
Wat is hier de prioriteit: beschikbare en geschikte gronden vinden voor de nieuwe gevangenissen, of aan enkele Open VLD burgemeesters een cadeau doen ?
De nieuwe politieke cultuur is inderdaad ver weg!
Wat mij mateloos intrigeert is de vraag: WAAROM KUNNEN ZE HET NIET LATEN ? Telkens en telkens opnieuw weer ? Kan er nu echt niets meer beslist worden zonder gefoefel en gesjoemel. Moet je zelfs de schijn van onpartijdigheid niet meer ophouden ? Zij hebben geen gêne meer. Geen greintje. De arrogantie van de macht is op een hallucinante manier blijkbaar een verworven recht geworden.
Schande. Waar blijft onze verontwaardiging ?
LC
P.S.: De anderen doen het ook, is geen excuus. Integendeel. Met propere handen kan ook.
'De nieuwe politieke cultuur'. Wat ? De nieuwe politieke cultuur.
" 'Nacht'? zei de zon, nooit van gehoord." ( Karel Jonckheere )
Voor de jongere lezers toch even preciseren: een tiental jaar geleden was de nieuwe politieke cultuur de belangrijkste prioriteit op de politieke agenda. Om het geloof en het vertrouwen van de burgers in de politiek terug te winnen. Eén van de hoofdmoten van die nieuwe cultuur zou het afschaffen van de politieke benoemingen zijn.
Is er iets van gekomen ? Een beetje nieuwe wijn in oude zakken Maar nieuwe wijn in oude zakken wordt ook snel oud. Misschien een kleine verandering in het woordgebruik. Men spreekt nu niet meer over de partijkaart van iemand maar over zijn politieke signatuur. Mooi toch.
Tot een paar maanden geleden had ik de term 'nieuwe politieke cultuur' van mijn harde schijf gewist.
Maar er is nooit zo veel sprake geweest van politieke benoemingen als de laatste maanden, weken en dagen. Iedere week ligt er wel een dossier op de regeringstafel waarover gekibbeld wordt, niet over de inhoud, maar over de eraan vasthangende benoemingen.
En plots dacht ik weer aan de nieuwe politieke cultuur.
Het begon met anderhalf jaar onenigheid in de regering over wie welk postje moest krijgen, waardoor tientallen (top)benoemingen maanden werden geblokkeerd.
De naam Etienne Schouppe werd gelinkt aan Belgacom.
Als Luc Coene, Gouverneur van de Nationale Bank, iets zegt dat de CD&V en de SP.a niet graag horen, wordt onmiddellijk verwezen naar zijn open VLD- signatuur.
Als de drie entiteiten van de NMBS misschien zouden kunnen teruggebracht worden tot twee, of één, voegt men er onmiddellijk aan toe dat de drie huidige bazen van een verschillende politieke signatuur zijn. Met andere woorden, wie zijn kop zal rollen, en hoe moet dat dan gecompenseerd worden ?
Gisteren is er een studie gepubliceerd die aantoont dat de intercommunales in België ( en vooral ook in Vlaanderen ) bevolkt zijn met veel te veel politieke benoemingen. ( op ons kosten ! )
Met andere woorden, van nieuwe politieke cultuur is al lang geen sprake meer.
Eén klein lichtpuntje in de duisternis. Maandagavond zitten Bart De Wever en Alexander De Croo samen in Terzake. Aan het einde van het debat wordt de vraag gesteld aan Bart De Wever wat hij denkt over de opvolging van André Denys ( open VLD ) als Gouverneur van Oost-Vlaanderen. Denys gaat op het einde van dit jaar met pensioen. Verdiend. De Wever antwoordt rustig dat hij meent dat, gezien de gewijzigde politieke landkaart, de N-VA aanspraak kan maken op die functie. De vraag gaat naar De Croo en die zegt even rustig én ridderlijk dat hij het daarmee eens is. Het lijkt hem juist en rechtvaardig.
Let wel, dit is geen keerpunt. Het blijft ook weer een politieke benoeming. Maar in deze materie zie je niet vaak een Voorzitter die een post moet afstaan aan een collega, en dat met zoveel elegantie doet.
Veel goeds valt er de laatste weken niet te rapen.
- recordaantal faillissementen en vrees voor nog meer - stijging van de werkloosheid en vrees voor verdere stijging - inflatie hoger dan verwacht - mogelijke recessie - recordprijzen voor benzine, diesel en stookolie - elektriciteit- en gasprijzen niet onder controle - de NMBS heeft een klein beetje schulden - het zwaard van Dexia hangt boven ons hoofd - onze kerncentrales lijden aan betonrot en hebben tienduizenden scheurtjes - de staatshervorming moet verder uitgevoerd worden - de justitiehervorming moet gerealiseerd worden - nog altijd te weinig gevangenissen en te weinig cipiers - toenemend geweld, vooral ook op het openbaar vervoer - home- en carjackings bij de vleet in de grensstreken, enz.
Wat is de reactie van de federale regering op al deze punten Er wordt niets beslist tot na de gemeenteraadsverkiezingen van 14 oktober.
Een beetje angstaanjagend vind ik. En ook een beetje hallucinant.
De traditionele partijen roepen toch al weken dat de gemeenteraadsverkiezingen totaal niets te maken hebben met het beleid van de regering Di Rupo !
Ik heb een paar dagen geleden bij het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding een formele klacht ingediend tegen de heer Jurgen Verstrepen voor expliciete racistische uitspraken ( via twitter ).
Na dit weekend ben ik er absoluut van overtuigd: als Eric Van Rompuy voortdurend blijft herhalen dat deze BHV-splitsing een onwaarschijnlijke triomf is voor de Vlamingen, dan is dit enkel en alleen om zichzelf te behoeden voor een fameuze depressie. Hij moet het blijven herhalen opdat hij het zelf zou geloven.
Indien Van Rompuy toegeeft dat dit een slecht akkoord is, dan geeft hij ook toe dat zijn dertig jaar lange strijd tot niets heeft gediend en dat zijn hele politieke carrière weinig of niets heeft betekend. En dat is absoluut geen fijn gevoel voor mensen die een leeftijd hebben bereikt waarop ze beginnen te mijmeren en een balans op te maken.
In die context vraag ik enkel aan Eric Van Rompuy: alstublieft, doe het binnenskamers, klop op je borst voor je spiegel, neem pillen, maar beschouw ons niet langer als idioten.
16.000.000.000 BF voor Brussel, per jaar, ten eeuwigen dage !
Mia Doornaert heeft het vandaag in haar column in De Standaard over het seksisme, onder meer n.a.v. een artikel in Elle en de film ' Femme de la rue '.
Tegen de essentie van haar betoog valt uiteraard niet zo veel in te brengen. Seksisme bestaat nog altijd, ook bij ons. We moeten er blijven tegen vechten.
Mevrouw Doornaert doet echter opnieuw wat ze de laatste tijd wel vaker doet: een beetje doordrammen.
Je ziet het meteen aan de titel van haar stuk: "Kom terug, Dolle Mina!". De titel illustreert het hele artikel. Het helt over naar: ' Eigenlijk staan we nog niet verder dan veertig jaar geleden'. Er is nog altijd een probleem, maar doen alsof er weinig of niets is veranderd, is toch de waarheid een beetje geweld aandoen.
Ik heb nog een vraag voor Mevrouw Doornaert en een anekdote.
De vraag: mag men eigenlijk nog wel aan een meisje, een vrouw of een dame een compliment maken, op kantoor, in de fitness, op straat, op het perron. Mag je nog eens zeggen: Mevrouw, ik vind dat u zeer mooi gekleed bent, of mag je aan een goede collega op het werk nog zeggen: Hey, je ziet er goed uit vandaag ( wat met: je ziet er sexy uit vandaag ? ) Ik voel mij een beetje terug in het Dutroux tijdperk, toen vaders niet meer met hun eigen dochtertje over straat durfden te lopen, uit schrik om scheef aangekeken te worden. Het is bijna alsof bepaalde vrouwen oproepen om hen gewoon te negeren, terwijl ze dat eigenlijk niet wensen, denk ik toch ? Een dubbel signaal.
Excessen moeten er absoluut uit, maar drijf het niet zo ver dat je er zelf ongelukkig van wordt.
Anekdote: precies vandaag staat in de International Herald Tribune een uitgebreid artikel over een Amerikaanse vrouwelijke topambtenaar bij de Immigratiedienst die zaterdag haar ontslag heeft ingediend. Er is een klacht tegen haar wegens seksisme. Dit seksisme leidde in haar dienst tot een grote meerderheid aan vrouwen, discriminatie van mannen bij benoemingen en promoties, en pesterijen tegenover de mannen.
Ik zou de Dolle Mina's niet terugroepen, maar ik ben dan ook maar een gewone 'male chauvinist pig' die er totaal niets van begrepen heeft.
De Standaard selecteert de laatste week de mooiste afschuwelijkste foto's uit Malonne.
Vandaag nog maar één, op pagina 9.
Een herrieschopper in blauwwit gestreept shirtje staat op het punt om een straatnaambord - met de paal er nog aan - naar een rij stilstaande politie-agenten te katapulteren.
Wat mij interesseert is wat er, net na die foto, met die man is gebeurd.
Werd hij administratief aangehouden, werd hij gerechtelijk aangehouden, werd er proces-verbaal opgesteld of mocht hij na tien minuten in de combi beschikken en een pintje gaan drinken op het terras van het dorpscafé ?
Werd hier het 'zero sanction' beleid toegepast of het 'zero tolerance' beleid ?
Ik lig er niet wakker van, maar ik zou het wel graag weten.
Eric Van Rompuy zegt in zijn dagboek, naar aanleiding van een interview van Theo Francken ( N-VA ) in De Standaard: " Ik heb zelden een interview gelezen van een politicus dat getuigt van zoveel zelfgenoegzaamheid en eigenwaan..."
Eric Van Rompuy leest blijkbaar nooit zijn eigen interviews.
Ik heb een simpele vraag voor Mevrouw de anti-blote-torso Schepen in Oostende.
Mevrouw, hebt u soms toevallig enkele dagen geleden geluncht met Leopold Lippens, Burgemeester van Knokke ?
Dit zou kunnen verklaren waarom u overgestapt bent naar de anti-frigobox-partij.
Mevrouw, ga eens op reis naar de toeristische badsteden in het buitenland: het is zomer, het is vakantie, het is plezant en plezier, het is relaxen, het is ontspannen, het is jong. Je loopt er in de winkelstraten zoals je wil, in Cap d'Agde zelfs in je blote flikker.
Een blote bierbuik, quelle horreur !
Toch nog een tweede opmerking, Mevrouw. Hebt u geen belangrijker problemen in Oostende ? Daklozen die op straat wachten op een overtocht naar Engeland, junkies, verloederde wijken, slecht verlichte parken, vandalisme...
Is de macht van de Godfather echt zo groot dat u zich nog alleen met blote torso's mag bezighouden.
Ik hoop dat u op die manier uw plaats zal krijgen in de geschiedenisboeken.
Uit de laatste CIM-cijfers blijkt dat HUMO in pakweg 18 maanden tijd een derde van zijn oplage heeft verloren. Dat is geen kattenpis !
In 2011 alleen al heeft HUMO één miljoen minder exemplaren verkocht dan in 2010 ( min 18% ) en de tendens zet zich door in de eerste zes maanden van dit jaar ( nog eens min 12% ).
Zo'n debacle kan je natuurlijk niet alleen verklaren door de crisis. Alle magazines hebben het moeilijk door de crisis, maar bij niemand is het verval zo spectaculair en buiten proportie.
Ik noem het de kroniek van een aangekondigde dood omdat het er zat aan te komen en omdat je weet waarom het er zat aan te komen.
HUMO is HUMO niet meer. Op zich is dat nog niet zo erg. Je moet evolueren met de tijd en de tijdsgeest. Bovendien was het normaal dat er na Guy Mortier een na-Guy-Mortier-tijdperk zou ingaan.
Maar de identiteit van het blad is weg, de eenheid, de specifieke toon en vooral de kwaliteit, qua vorm maar vooral qua inhoud. HUMO was een superieur blad. Nu is het een doodgewoon, middelmatig weekblad, zoals P-Magazine dat niet toevallig ook in de CIM-klappen deelt.
He begint al bij de cover. Elke week heb ik meer moeite om de HUMO te vinden in mijn dagbladhandel. Niet omdat HUMO minder plaats krijgt maar omdat de covers nog nauwelijks te onderscheiden zijn van tientallen andere covers.
De cover van 31 juli: drie koppen: Elisabeth van Lierop, Sergio Herman, Ilse Liebens ( Het thema: ??? ). Onderaan in grote letters: "Professoren zoeken Aliens - ' Er is buitenaards leven '. Voor zo'n cover spurten jong en oud direct naar de dagbladwinkel...
Op 7 augustus: centraal: Seksisme op straat, Een week Heisa, en nu? Probleem en HUMO geeft het zelf toe ( een week heisa ): het onderwerp was reeds door alle media tot de laatste druppel uitgewrongen. Nog op de cover met foto: de verlegen Astrid Bryan. Misschien een interessante story, maar dan wel voor Story.
28 augustus: foto van vijf actrices uit een nieuwe VTM serie. Onderaan: Humo's grote televisie-enquête. Een enquête over een televisieseizoen waarvan pakweg 50% nog totaal onbekend is. Vraag: ' wie wint dit najaar de slag om de kijker' ? Hoe kan ik dat NU weten ??? Niet te vergeten: nog op de cover: GRATIS stickervel The Avangers !
Binnenin is er de laatste maanden alleen nog paniekvoetbal gespeeld, niet te verwonderen als je ziet dat de draaideur naar en van de redactie hoe langer hoe sneller draait: hoofdredacteurs aan de lopende band, adjunct-hoofdredacteur, geen adjunct-hoofdredacteur, opnieuw adjunct-hoofdredacteur, gevestigde waarden kunnen niet snel genoeg de redactie verlaten, alle huurlingen zijn welkom op voorwaarde dat ze fictieve sensatieverhalen kunnen uit hun duim zuigen om toch de pagina's gevuld te krijgen. We kunnen toch niet iedere bladzijde vullen met cartoons.
HUMO wordt uiteengereten door onophoudende veranderingen: (rv) dwarskijker, (rv) geen dwarskijker meer, (rv) opnieuw dwarskijker en dit alles binnen enkele weken; uitlaat, vroeger drie pagina's, in de laatste HUMO nog één; Het Gat van de Wereld: vroeger drie/vier pagina's, nu nog twee; Cowboy Henk, weg. De zeven hoofdzonden: vroeger een diepte-interview, nu nog één bladzijde; vaste rubrieken, De jonge Leeuwen, Hoe zou het nog zijn met, Tussen hemel en hel, zijn nu sporadische rubrieken ( als het eens past ). De enige vaste rubrieken bij HUMO zijn nu nog de TV-programma's, de columnisten en de colofon. Ik begrijp dat 'Roland en Lieselot' ook weer zijn afgevoerd ( geen verlies ) en dat de inhoudsopgave die vroeger altijd op pagina's 4 en 5 stond, nu samengeperst is op pagina 3 ( nieuw vanaf deze week, denk ik ).
Zo zou ik nog uren kunnen doorgaan maar als lezer word je er in elk geval knettergek van.
Ik kom nog even terug op Het Gat van de Wereld. In het begin was het goed, verfrissend, sprankelend, soms schitterend. Je voelde het als lezer zo aan: hier is hard aan gewerkt. En stilaan, bijna symbolisch voor de hele HUMO, is het afgegleden. " Ik zal dat straks in vijf minuten op het toilet doen ". " Goe, zet er maar om het even wat in, het steekt nie nauw ". Originaliteit en finesse zijn nu platte flauwe zwans geworden.
Ik heb het elders reeds gehad over de onderzoeksjournalistiek van HUMO. Ik wil alleen herhalen dat HUMO vroeger een voorbeeld was, een standaard voor onderzoeksjournalistiek. Nu is het een schande geworden.
HUMO is zwaar ziek. En gezien de CIM-cijfers zeer snel een weerslag hebben op de reclame-inkomsten van een blad, zal het hoe langer hoe moeilijker worden.
Vooral omdat HUMO de laatste maanden nog niet eens begonnen is met het aanpakken van het fundamenteel probleem van het blad, het echte existentieel probleem: hoe de ouwe getrouwen die uitstromen aan boord houden en tezelfdertijd nieuwe jonge lezers aantrekken.
Niet gemakkelijk. Maar de lat steeds lager leggen is zeker niet de oplossing.
Hoe zou het nog zijn met HUMO, Jan Antonissen, Walter Van Steenbrugge en ' Freddy ' ?
Ze hebben toch bisschop Vangheluwe beschuldigd en veroordeeld voor ongeoorloofde seksuele handelingen met Freddy.
Het blijft zo akelig stil, zo akelig lang stil...
Ik veronderstel dat Freddy reeds meerdere keren is verhoord, misschien gepraat heeft met psychiaters, experten in de materie. Ik veronderstel dat reeds enkele tientallen ( potentiële ) getuigen zijn gehoord.
En het blijft zo akelig stil.
Waar blijven de sensatiejagers, Antonissen en Van Steenbrugge ? Geen tussentijds rapport ? Geen bijkomende bewijzen ? Geen bevestiging van het verhaal ?
Ik hoop dat bepaalde mensen niet denken dat dit verhaal een stille dood zal sterven.
De splitsing van BHV en bijgaande bepalingen werden goedgekeurd.
Bijna onmiddellijk kan men voelen dat de meerderheid van de Vlamingen niet enthousiast met vlagjes staat te zwaaien, dat de plechtigheid op het Koninklijk Paleis hen worst kan wezen, dat men dit niet beschouwt als een overwinning, integendeel.
De Vlamingen zijn nuchtere en verstandige mensen; zij hebben geluisterd en zij hebben gehoord. Zij zijn zeer sceptisch en zij hebben een buikgevoel : we zijn gerold, we hebben toegegeven, we hebben nog maar eens ons broek afgestoken.
Zeer snel begrijpen Sp.a en Open VLD de stemming in Vlaanderen en kiezen als strategie: BHV is gesplitst en nu praten we er niet meer over; we zwijgen het akkoord dood; en als we niets anders kunnen blijven we zo vaag mogelijk, op de vlakte. Dat hebben zij tot nu toe ook gedaan.
De CD&V kiest voor een andere tactiek en heeft, volgens mij, nog maar eens de verkeerde keuze gemaakt. De partij luistert niet naar Vlaanderen, voelt de temperatuur niet, maar beslist, in haar traditionele zelfvoldaanheid en zelfgenoegzaamheid, om de hort op te gaan en dit akkoord door dik en dun te verdedigen en door de strot van Vlaanderen te duwen.
Monseigneur Desmedt van Brugge is er niet meer om de zondige Vlamingen op het rechte pad te houden, de Voorzitters van ACW en ACV hebben bij scha en schande geleerd dat ze beter hun mond houden en op hun centen letten, naar Tindemans en Eyskens wordt niet meer geluisterd. Daarom wordt een triumviraat opgericht: Wouter Beke, Servais Verherstraete en Erik Van Rompuy zullen het evangelie gaan verkondigen. Beke uit naïeve overtuiging, en Verherstraete en Van Rompuy als voorgeprogrammeerde robots waarvan de eigen hersenfuncties zijn uitgeschakeld.
De boodschap wordt verpakt in een mantra ( één van die boeddhistische - of zoiets - steeds herhaalde zinnen ):
- BHV is gesplitst - BHV is proper gesplitst - de Vlamingen komen er uit als de grote winnaars - de Vlamingen hebben voor de splitsing geen enkele prijs betaald - wij hebben aan geen enkele Franstalige eis toegegeven - de Franstaligen hebben niets gekregen - alle problemen in Vlaams-Brabant zijn opgelost
Voor Erik Van Rompuy is deze splitsing van BHV een even groot historisch evenement als de overwinning van de Vlamingen in 1302, op de Groeningekouter in de Guldensporenslag. Voilà !
Maar de mayonaise pakt niet. De Vlamingen geloven hen niet.
De CD&V heeft op communautair vlak al niet veel credibiliteit uit het verleden, maar zoals reeds gezegd: de mensen hebben geluisterd en gehoord. BHV is gesplitst, maar de mensen hebben onthouden dat:
- er in Vlaams-Brabant, op Vlaams grondgebied, Franstalige rechtbanken, rechters, een procureur en een parket komen - de faciliteiten voor de Franstaligen volledig worden behouden - de Vlamingen, ten eeuwigen dage elk jaar ongeveer 400 miljoen euro of 16 miljard BF cadeau zullen moeten doen aan Brussel - de Vlamingen geen enkele inspraak hebben in hoe en waarvoor dat geld zal besteed worden - Brussel categoriek weigert om zijn inefficiënte en geldopslorpende structuur te wijzigen ( 19 gemeenten blijven, 6 politiezones blijven ) - er in het Brussels orgaan dat over de besteding en bestemming van ons geld zal beslissen, geen enkele Vlaamse vertegenwoordiger meer zit - de Franstaligen in de rand, en de burgemeesters van de faciliteitengemeenten de carrousel reeds opnieuw op gang getrokken hebben - al deze toezeggingen aan de Franstaligen in de Grondwet zullen worden opgenomen en dus voor eeuwig zullen gebetonneerd worden.
Een paar weken daarvoor had Luc Huyse in en zeer sterk opiniestuk geschreven: er wordt in ons land veel te veel in de Grondwet vergrendeld. Dat leidt tot immobilisme en maakt toekomstige vooruitgang quasi onmogelijk. En toch hebben ze het opnieuw gedaan.
De vroegere litmus-test voor een staatshervorming bij de Volksunie, was: - is het een positieve stap op weg naar Vlaamse zelfstandigheid ? - bemoeilijkt deze hervorming verdere hervormingen naar Vlaamse zelfstandigheid toe ? Van Rompuy zal op de eerste vraag 'ja' antwoorden. Hij zal op de tweede vraag 'neen' antwoorden, terwijl de grote meerderheid van de Vlamingen weet dat hij liegt.
Dat Beke en Verherstraete aan dit circus meedoen: ok. Maar Eric Van Rompuy. Extreem zielig. De trotse strijder is een loser geworden. Je ziet het ook aan hem: hij prostitueert zich ( niet met plezier ) en hij weet het. In de laatste vijftig jaar is er geen Vlaamse politicus geweest die op die manier zijn ziel aan de duivel heeft verkocht.
En je weet dat, in die situatie, het leven een bitch kan zijn. Vrijdagavond mocht hij in de studio van Terzake nog eens zijn mantra afdreunen. Zijn nieuw T-shirt heeft voor hem dezelfde symbolische waarde als een Goedendag van de Guldensporenslag. Blijkbaar zit hij aan de rare champignons. Gelukkig voor hem. Want tegenover hem zat Damien Thiéry, de niet-benoemde burgemeester van Linkebeek, die Van Rompuy gewoon in zijn gezicht uitlachte, en hem probeerde duidelijk te maken dat er niets is veranderd, niets is opgelost, en dat het overtreden van de wet, van de omzendbrieven Peeters, het provoceren en jennen van de Vlamingen, gewoon verder zal gaan zoals voorheen. Pijnlijk.
Het echte probleem van de CD&V en Van Rompuy is dat zij nog altijd niet beseffen dat de Vlamingen mondig zijn geworden, dat zij begrijpen waarover het gaat en dat zijn geen betutteling meer nodig hebben. Mij ma van 88 jaar kan Van Rompuy de mantel uitvegen.
Van Rompuy noemt steeds opnieuw als één van de grote overwinningen van de Vlamingen het feit dat zij geen uitbreiding van Brussel hebben toegestaan. Wij zijn geen idioten. Aan de uitbreiding van Brussel is nooit één nanoseconde gedacht geweest. Dus noem dit alstublieft geen heldendaad. Willen jullie nu echt niet het kleinste beetje waardigheid behouden ?
Doe de gordel, Van Rompuy, met je belachelijke T-shirt, en verdwijn dan in stilte. Waarom niet naar 'Het Geborgene' ?
Je kan er niet naast kijken: Johan Vande Lanotte ( soms met Freya in zijn wiel ) doet al enkele maanden zware inspanningen om bepaalde zaken in beweging te brengen en dit op een moment waarop de relaties tussen de Belgische Overheid en Electrabel ( Suez/Gaz de France ) zeer gespannen zijn.
Deze spanningen hebben vooral te maken met de historische monopoliepositie van Electrabel en de hele discussie rond de kerncentrales. De regering claimt woekerwinsten voor Electrabel bij afgeschreven centrales en probeert bijkomende heffingen te leggen die Electrabel voorlopig weigert te betalen. Je kan ervan op aan dat Gérard Mestrallet in Parijs 'not amused' is.
Vande Lanotte gaat door op twee vlakken:
1. Hij wil er de consumenten ( en overigens ook de industrie ) van overtuigen om zuiniger met energie om te springen; als we allemaal een beetje minder verbruiken, zullen we het ook wel voelen in onze portemonnee. Men vraagt dit al lang, vooral vanuit ecologische hoek, maar misschien zijn de hoge prijzen een bijkomende motivatie.
2. Hij wil dat de energiefactuur van de gezinnen daalt door het maximaal laten spelen van de concurrentie. Er zijn al stappen gezet, onder meer om het veranderen van leverancier te vergemakkelijken. Nu gaat hij een stap verder: speciaal opgeleide ambtenaren zullen naar de mensen toekomen om hun bestaand contract te bekijken en dat te vergelijken met formules en prijzen bij andere leveranciers. Op basis van het verbruik van het gezin en van deze analyse zal berekend worden wat het beste alternatief is en hoe groot de besparing op jaarbasis voor dit gezin kan zijn. De ambtenaar zal helpen om de eventuele overstap praktisch te regelen. Intussen is ook de verbrekingsvergoeding bij overstap afgeschaft. We kennen de Vlamingen: als het voor niets is, zullen ze wel massaal afkomen en of ze gelijk hebben!
Tot nu toe kunnen wij dit alleen maar toejuichen.
Toch een paar kleine bedenkingen.
Ik betreur dat, bij de lancering van dit project overal melding wordt gemaakt van het feit dat Electrabel in het laatste jaar 219.000 klanten verloren heeft in België. Dit is volgens mij een beetje een onnodige provocatie, waarbij de perceptie kan ontstaan ( en bij Electrabel zeker zal bestaan ) dat het hier gaat om een regelrechte en georchestreerde aanval van de Belgische Overheid tegen Electrabel. De uitspraak van Vande Lanotte: " Als ze ( Electrabel ) de beste prijs aanbieden, zal niemand weglopen ", lijkt een beetje op en persoonlijk wedstrijdje armworstelen. Met Mestrallet en co zou dan wel eens vlug kunnen blijken dat onze kruisvaarder zijn hand heeft overspeeld. Ik hoop van niet.
Ik blijf betreuren dat de regering nog niets heeft gedaan aan de zeer hoge prijzen voor benzine, diesel en...stookolie. De stookolieprijzen zou Vande Lanotte misschien kunnen meenemen in zijn totaalproject. Het gaat hier tenslotte voor zeer veel gezinnen over de energiebron voor hun huisverwarming. Je mag er niet aan denken dat het een strenge winter wordt, want dan riskeert de stookoliefactuur voor veel mensen onbetaalbaar te worden.
Ik vind dat wij allemaal Vande Lanotte moeten steunen, maar voor alle zekerheid raad ik hem toch aan een stevige helm, een kevlar-vest en arm- en beenbeschermers te dragen. Het kan soms hevig stormen in Parijs.
1. Lejeune schrijft een brief aan Martin met vragen, en wil antwoorden. Martin wil de slachtoffers ontmoeten en op hun vragen antwoorden. Marchal vindt het te laat voor antwoorden en wil die niet meer horen.
2. Afschaffing van de wet Lejeune. De wet Lejeune werd jarenlang zonder enig probleem toegepast. Moet je een wet die in 99% van de gevallen goed werkt, wijzigen naar aanleiding van één uitzonderlijk geval ? Moeten al diegenen die kunnen genieten van de wet Lejeune nu plots allemaal het slachtoffer zijn van het geval 'Michelle Martin' ?
3. Marchal vindt het niet goed dat strafuitvoeringsrechtbanken nu autonoom beslissen in plaats van de Minister van Justitie. De slachtoffers moeten mee kunnen stemmen. Eén stem per slachtoffer, of één stem voor alle slachtoffers samen? Wie krijgt die stem ? Een gewone stem of een vetorecht ? Een onafhankelijke justitie of een 'oog om oog, tand om tand' justitie ?
4. Moet je de werking van de strafuitvoeringsrechtbanken veranderen ? De strafuitvoeringsrechtbanken leveren goed werk, behalve, MISSCHIEN, in uitzonderlijke gevallen. Moeten al diegenen die de invrijheidstelling vragen nu plots het slachtoffer zijn van het geval ' Michel Martin' ?
5. Er moet nagedacht worden; er moeten aanpassingen komen. Overdacht. Dat de Ministerraad twaalf uren na de vrijlating van Michelle Martin zich hierover beraadt en blijkbaar gefrustreerd is dat er niet onmiddellijk definitieve oplossingen zijn, is het zoveelste bewijs dat onze regering op Mars of op Venus zit, misschien wel op Pluto, maar zeker niet in Brussel.
Laat ons stoppen met spreken over de afschaffing van de wet Lejeune. Laat ons dat idee alstublieft uit de hoofden van de mensen praten. De wet Lejeune moet ( mag ) niet afgeschaft worden, maar er moeten aangepaste oplossingen komen voor uitzonderlijke gevallen.
Je wijzigt geen wet naar aanleiding van één geval, en zeker niet naar aanleiding van één extreem uitzonderlijk geval, en zeker niet op een drafje. Ook dat zou crimineel zijn.
Wij zitten in oorlogsgebied. Er wordt een front gesloten, en binnen de vierentwintig uur worden twee nieuwe fronten geopend. Je denkt dat er een staakt-het-vuren is, maar binnen de kortste keren wordt het aan flarden geschoten.
De meesterstrateeg op dit gebied is Jean-Denis Lejeune. Daar is hij nu al weken mee bezig. Telkens opnieuw zegt hij dat hij er zich bij neerlegt, maar telkens opnieuw roert hij opnieuw in de s...... De man heeft blijkbaar een sadistisch, en volgens mij ook een masochistisch plezier, om zout in de wonde te blijven strooien, en tezelfdertijd de niet-nadenkenden te blijven ophitsen.
Dat zijn gratuite uitspraken, zelfs bij toppolitici, zo een grote impact blijken te hebben is onrustwekkend. ONRUSTWEKKEND !
Lejeune heeft over de laatste weken honderd keer gezegd: " De volgende is Dutroux...!" Als rode lap voor een bende stieren kan dat tellen.
Zowat iedereen in België met enige autoriteit en gezond verstand heeft honderd keer geantwoord: " Dutroux komt nooit vrij". Levenslang, terbeschikkingstelling van de regering.
Als het argument volledig uitgemolken en zinloos is geworden, verandert Lejeune subtiel het geweer van schouder. Hij opent een nieuw front en start de manipulatie voor de komende maanden. Je moet de losgeslagenen blijven voeden.
Lejeune in De Standaard van gisteren: " Niemand moet zich illusies maken: Ook Marc Dutroux zal een verzoek (...tot invrijheidstelling...) indienen."
Van intellectuele oneerlijkheid gesproken. Natuurlijk zal Dutroux volgend jaar een verzoek indienen. Het is de plicht van zijn advocaat om het te doen. Waarom zou hij dat niet doen? Het is zijn volste recht om dat te doen. Ik zou het ook doen. En het jaar nadien, en nadien en nadien zal hij dit telkens opnieuw doen, gewoonweg omdat het zijn recht is. So what ? DUTROUX ZAL NOOIT VRIJKOMEN.
Kom mij alstublieft niet zeggen dat, wanneer Dutroux volgend jaar zijn verzoek zal indienen ( wat een non-event is ) Lejeune, Marchal en compagnie opnieuw het zootje ongeregeld zullen mobiliseren. Wij verdienen beter.
By the way, in De Standaard van gisteren, op pagina 5, staat één van de mooiste afschuwelijke foto's van de laatste jaren ( hopelijk blijft die staan op de site van DS ). Nooit zoveel pure haat gezien in het gezicht van twee mensen. Angstaanjagend !
Jean-Denis, het is genoeg geweest. Iedereen bewondert je strijd, maar het is genoeg geweest, voor iedereen, maar op de eerste plaats voor jezelf.
You'll never walk alone, but go on....
Dat onze politici zich nu druk maken om te proberen te verhinderen dat Dutroux volgend jaar een gewone aanvraag zou kunnen indienen, en blijkbaar bereid zouden zijn om totaal ongrondwettelijke beslissingen te nemen om dat te verhinderen, toont nog maar eens hoe ver wij zijn afgegleden van een rechtstaat naar een bananenkoninkrijk.
Eerlijk, de meeste mensen beseffen niet wat de clowns in de Wetstraat met ons land aan het doen zijn.
In de nasleep van de affaire Martin geraken de politici het niet eens over de wetswijzigingen die zouden moeten gebeuren.
Als je de partijpolitiek vergeet ( ook jij Charel ), dan lijkt me een akkoord toch niet zo moeilijk.
1. Wet Lejeune
Afschaffen is geen optie; 'dertig jaar is dertig jaar' is geen optie. Je schaft een wet die jarenlang goed heeft gewerkt en nooit tot publieke ongeregeldheden heeft geleid niet af omwille van één hoogst uitzonderlijk geval.
Wat kan er verbeterd worden en hoe? Kijk naar het buitenland !
- maak de hele zaak niet te ondoorzichtig en te ingewikkeld; het is geen staatshervorming. - de gewijzigde wet kan misdrijven of categorieën van misdrijven aanduiden waarvoor de 1/3 regel niet geldt; voor bepaalde kan dat de helft worden, voor nog andere 2/3. - geef aan de rechters de mogelijkheid om, voor bepaalde misdrijven, bij het uitspreken van het vonnis en de bepaling van de strafmaat een minimumtermijn vast te leggen waarbinnen aanvragen tot invrijheidstelling niet mogelijk zijn: veroordeeld tot 8 jaar zonder mogelijkheid tot invrijheidstelling de eerste zes jaar. - leid de rechters en de jury's op om bij het bepalen van de strafmaat de lengte van de straf correct te interpreteren in functie van de nieuwe wet Lejeune.
Persoonlijk zou ik niet zo ver gaan, maar het lijkt me een mogelijk compromis.
2. Strafuitvoeringsrechtbanken
Ook hier hetzelfde principe: verander niet te veel aan wat goed werkt, in de nasleep van een zeer uitzonderlijk geval.
Besef dat er de laatste jaren enorm veel vooruitgang is gemaakt in de benadering van de slachtoffers, en dat wij daarin voorloper zijn in Europa.
Vermijd absoluut dat slachtoffers mee beslissen over straffen ( oog om oog,... ). Zeer gevaarlijk.
Wat kan verbeterd worden ?
Maak duidelijker waar slachtoffers hun zeg in hebben ( bvb: voorwaarden ) en waar niet ( bvb: de uitspraak zelf ).
De slachtoffers moeten door de strafuitvoeringsrechtbanken uitvoerig en persoonlijk worden gehoord.
De strafuitvoeringsrechtbanken moeten hun uitspraak uitvoerig motiveren, ook specifiek in de context van de opmerkingen en vragen van de slachtoffers.
Herzie eventueel de lijst van criteria of parameters waarbinnen de strafuitvoeringsrechtbank moet oordelen. Wees extreem voorzichtig, want met parameters als 'het leed van de ouders' en 'de impact op de publieke opinie' open je een enorme doos van Pandora.
Ik heb de wijsheid niet in pacht. Dit zijn gewoon enkele serene ideeën waarover, volgens mij, iedereen vrij vlug zou kunnen akkoord gaan.
