Dutroux zal zijn voorlopige invrijheidstelling vragen ( met enkelband ).
Ik begrijp echt niet waarom dit een nieuwsfeit is.
Het is zijn recht. Niemand kan hem dat recht ontzeggen. Vanuit zijn standpunt is het normaal dat hij van dat recht gebruik maakt. En iedere redelijk mens wist dat hij van dat recht gebruik zou maken.
Zo werkt een rechtsysteem.
Ik hoop dat hij 'rot in hell'. En ik ben er zeker van dat hij nooit zal vrijkomen.
Vrijdag hebben enkele duizenden socialistische vakbondsmilitanten in Brussel betoogd voor de verhoging van de koopkracht van de werknemers en de uitkeringsplichtigen.
Twee feitelijke vaststellingen: enkel socialistische militanten; 95 % Franstalig.
De voorloper: Rudy De Leeuw, de specialist van de notoriële interest aftrek ( waardoor hij zelf minder belastingen betaalt ).
Hij heeft het lef om, zonder schaamte, in Brussel te betogen voor de verhoging van de koopkracht, op een moment dat de koopkracht in de meeste Europese landen zeer zwaar onder druk staat, terwijl wij onze koopkracht redelijk hebben op peil gehouden, onder meer via het index-mechanisme. In deze situatie een verhoging van de koopkracht eisen is volksverlakkerij van de puurste soort.
In een beschaafd land zou men dergelijke individuen moeten kunnen laten interneren of colloceren.
Maar vooraleer ik de collocatie zal aanvragen, heb ik nog een paar vragen voor deze fantast.
Waarom de 10 miljard euro belastingen op het zwart geld bij de Zwitserse banken niet gewoon aanvaarden ( anders zullen we daar toch nooit één euro belastingen van zien ). En waarom niet beslissen dat die 10 miljard euro enkel en alleen zullen worden aangewend voor het behoud en de verhoging van de koopkracht ? Dat zou nogal een signaal zijn !
Waarom de honderden miljoenen euro die de vakbonden op buitenlandse rekeningen hebben staan ook niet éénmalig belasten en de opbrengst naar België repatriëren, voor de verhoging van de koopkracht.
Of waarom zouden de vakbonden niet zelf beslissen om hun enorme zwarte fortuinen vanuit het buitenland te repatriëren, opdat wij de volgende jaren ten volle zouden kunnen genieten van de roerende voorheffing op die bedragen, voor de verhoging van de koopkracht.
Terwijl ik nu toch bezig ben met imbeciele suggesties, kan ik er nog wel een toevoegen: waarom zouden we de vakbonden geen rechtspersoonlijkheid geven ?
Voor de leken: de vakbonden in ons land zijn geen rechtspersonen; dat betekent dat zij geen juridische verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid hebben. Voor de meeste zaken kan je de vakbond als dusdanig niet dagvaarden; probeer ook maar eens om een klacht in te dienen tegen de vakbond als dusdanig. In rechte bestaan de vakbonden niet. Een hoogst uitzonderlijk privilege. Zij staan gewoon grotendeels buiten en boven de wet !
Nog één om te eindigen: hoe meer werklozen er zijn in ons land, hoe meer geld de vakbonden verdienen. Je kan deze absurditeit aan geen enkel zinnig mens uitleggen, laat staan verantwoorden.
Ik maak me geen enkele illusie dat er in de komende jaren iets substantieels zal veranderen.
Maar indien we de voorloper, die met zijn kale kop en zijn rode clownneus, zouden kunnen laten colloceren, dan zouden ernstige mensen misschien kunnen beginnen praten over ernstige plannen voor een betere toekomst. Charlatans kunnen wij op dit moment missen als de pest.
Ik heb nog nooit zo'n belachelijk interview gelezen als dat met Jos Digneffe, vandaag in Het Laatste Nieuws.
Dit interview is fictie, kolder, cabaret, absurd, nonsens...
Jos Digneffe, rode voorman bij de NMBS, vleesgeworden pretentie, zelfverklaarde heilige, gepatenteerde leugenaar: "...Wij zijn als enigen bekommerd om de reiziger..."! Mijnheer Digneffe, de reizigers kunnen uw bekommernis missen als kiespijn.
Nog eens het orakel ? Digneffe, sinds twintig jaar ondergraver van de NMBS: " Ik ben tegen staken". " De bonden hebben een stakingsaanzegging ingediend voor 24 september, maar we zullen er die dag geen gebruik van maken. We zijn niet gek..." Ooit iets dommer gehoord ? Waarom een stakingsaanzegging indienen en meteen zeggen dat je toch niet zal staken...? Waarom dien je ze dan in ? Voor de geliefkoosde tactiek van Digneffe: 365 dagen per jaar de spierballen rollen.
Ik zweer dat ik de uitspraken van Digneffe niet aandik. Hij is de enige in heel België die weet hoe het met de Spoorwegen moet, hoe het in de toekomst moet, die om de Spoorwegen geeft en die dag en nacht aan de reizigers denkt.
Alle anderen, de Spoorwegbazen en de politici, zijn absolute idioten: ze kennen er niets van, het zijn postjesjagers en zakkenvullers en de reizigers zijn het laatste van hun zorgen. Allemaal, zonder enige uitzondering. Ze mogen dus allemaal ophoepelen, liever vandaag dan morgen. En, 'by the way' , ook Europa kent er niets van.
De interviewer vraagt: wat maakt de spoormannen nu zo woest ?
Er liggen plannen op tafel om de structuur van de NMBS te wijzigen, om een betere samenwerking en coördinatie te creëren. Men zou de drieledige structuur willen terugbrengen tot twee entiteiten. Digneffe zegt: geen sprake van, één maatschappij zoals vroeger.
Iedereen denkt: ha, de vakbonden wapenen zich, want ze vrezen dat er in die operatie zal gemorreld worden aan het eenheidsstatuut, de lonen, enz. " Volledig mis," zegt Digneffe, "dat statuut is absoluut safe."
Waarom zijn ze dan wel boos ? Dat is de kernvraag en het antwoord mag niet luidop gezegd worden. Dit is een absoluut taboe-onderwerp.
De spoormannen zijn niet boos. Als het eenheidsstatuut gewaarborgd is, wat kan het hen dan schelen of de draak één, twee of drie koppen heeft ?
Sommige spoorwegvakbonden en sommige vakbondsbazen, Digneffe op kop, zijn boos.
De Waalse vakbonden, de overheidsvakbonden, vooral bij het Spoor, en het rode opperhoofd Rudy De Leeuw, vinden de klassieke historische rol van de vakbonden binnen de bedrijven al jaren onvoldoende, veel te beperkt. Zij willen niet meer zijn en doen, wat een vakbond moet zijn en doen binnen een bedrijf; zij willen veel meer, zij willen macht, zij willen meebesturen.
Jaren geleden reeds heb ik de ervaring opgedaan in Wallonië. De vakbonden wilden medebeslissingsrecht over investeringen, de benoeming van een nieuwe bestuurder, de aankoop van een auto voor de baas, een verandering van leverancier, de eindejaarsgeschenken voor de klanten, een verandering van bank, enz. Ik kan nog uren doorgaan. Het ging er niet meer om dat ze wilden ingelicht worden, zij wilden meebeslissen.
Sorry, maar de beslissing of de NMBS gestructureerd is rond drie entiteiten, twee of één is een beslissing van de regering en van de bevoegde organen van de maatschappijen. De vakbonden moeten erover ingelicht worden en mogen hun mening geven. Maar zij hebben in deze geen medebeslissingsbevoegdheid en geen vetorecht. In dit kader woorden als 'acties' en 'staking' in de mond nemen, is een flagrant en onwettig misbruik van het stakingsrecht.
Ik ben misschien volkomen verkeerd, maar volgen mij is het niet de Heer Digneffe die beslist over de toekomstige structuur van de NMBS.
Hij is verontwaardigd dat Haeck hetzelfde zegt als Magnette, en Descheemaeker hetzelfde als Alexander De Croo. Maar dat hijzelf de dwaze pop is op de knie van buikspreker Rudy De Leeuw ( of is het omgekeerd? ), is uiteraard normaal.
Digneffe spint complottheorieën die zouden bedoeld zijn om de reizigers tegen de vakbonden en hemzelf op te jutten. Gezien hij iedereen beschouwt als idioten, is het niet verwonderlijk dat hij ook de reizigers als dusdanig catalogeert. De reizigers hebben niemand nodig om te beseffen dat zij voor Digneffe en de zijnen niet meer zijn dan voetmatten.
Bij deze dien ik dan ook officieel mijn ontslag in als lid van de fanclub van de Rolling Stones, want ik weiger tot dezelfde club te behoren als deze zelfopgeblazen rode oelewapper.
Laat ons gerust, Digneffe, en speel in de kelder met je Marklin treintjes. Daar mag je de baas zijn.
'Rechters en advocaten tegen strengere regels vervroegde vrijlating'
Advocaten? Ok, lijkt normaal
Maar ook rechters.
En ook de Liga voor de Mensenrechten. Na Johan Platteau ( strafpleiter ) vreest die ook dat de nieuwe bepalingen de toets aan de Grondwet niet zullen doorstaan.
Rechters en advocaten vrezen dat de regering "onder emotionele druk" een systeem wil veranderen "dat globaal gezien goed werkt."
Zou Karel De Gucht er al ooit eens één seconde aan hebben gedacht, dat hij ( misschien wel ) één van de hoofdverantwoordelijken is voor de afgang van de Open VLD.
Niet antwoorden a.u.b. Het is een retorische vraag !
LC
P.S.: Het doel heiligt niet altijd de middelen ( Mochiavilla )
Gisteren Alexander De Croo gezien in Terzake. Hij zag er niet goed uit ! Uiterlijk: vale kleur, doffe ogen, maar vooral mentaal: hij hing uitgeteld in de touwen: moe, apathisch, gelaten. Nu, zijn kennismaking met de politiek is ook geen plezierreis geweest, maar dat heeft hij voor een stuk aan zichzelf te wijten... Toppolitiek is niet voor dilettanten.
Blijkbaar wordt hij nu ook binnen de partij luidop in vraag gesteld, wat niet verwonderlijk is. Misschien moeten ze daar toch twee keer nadenken.
Ze kunnen Alexander ook steunen en hem, als één blok, door de gemeenteraadsverkiezingen loodsen. Na een korte bezinning en herbronning kan hij dan een nieuwe start nemen met het oog op 2014.
Ik suggereer dit omdat ik niet zo direct de geschikte opvolger zie in de huidige omstandigheden. Er zullen waarschijnlijk meerdere kandidaten zijn, en vroeg of laat krijg je er dus een interne verkiezingsstrijd bovenop, wat kan zorgen voor bijkomende wrevel en tweespalt. De voorlopige oplossing is natuurlijk het aanstellen van een interim-voorzitter. Gezien de situatie waarin de Open VLD zich nu bevindt zal dat een schaap met vijf poten moeten zijn.
Probeer eens een aantal namen te vinden van schapen met vijf poten die bereid zijn om de strop rond hun eigen nek te leggen... Niet evident.
HUMO bestaat niet meer. Er ligt nog wel een blad in de rekken dat HUMO heet, maar dat is HUMO niet. Dat is gewoon het programmablaadje van de nieuwe TV-zender VIER.
Daarom vraag ik aan Wouter Vandenhaute, alleen maar uit respect voor wat HUMO ooit was, de naam HUMO te laten rusten en zijn blaadje VIER, De Vijver, Bonanza, of Woestijnvis te noemen, of misschien zelfs VIER TV-Gids, of Televizier, zoals de Nederlandse omroepblaadjes.
Toen het Franse cruiseschip 'France' uit de vaart werd genomen zong Michel Sardou: " Ne m'appellez plus jamais France, parce que la France m'a laissé tomber;"
"Noem mij nooit meer HUMO, want Wouter Vandenhaute en zijn kompanen hebben mij laten vallen."
Alhoewel Karel De Gucht het tegendeel beweert, ligt de Open VLD blijkbaar toch wel op apegapen.
Minder dan 10% in Vlaanderen; nauwelijks 6 % in Antwerpen...
Misschien verklaart dit ook de hysterische reactie van Van Quickenborne deze morgen. ' Als er een voorstel tot het invoeren van een vermogensbelasting op de regeringstafel wordt gelegd, dan is er morgen geen regering meer ( want dat staat niet in het regeerakkoord ) '.
Ook over dit onderwerp zitten Open VLD en Van Quickenborne hopeloos fout, en het is angstaanjagend dat ze dit niet inzien.
Ik zou mijzelf economisch/financieel/fiscaal duidelijk liberaal noemen.
Maar ik ben wel 100 % voorstander van een vermogensbelasting op grote fortuinen.
Over de omvang van het vermogen, de vorm van de belasting en de hoogte van de belasting kan en moet uiteraard nagedacht en gepraat worden, maar een vermogensbelasting principieel en doctrinair, zonder reflectie en discussie, zo maar van tafel vegen, is hopeloos voorbijgestreefd en is van een nooit geziene politieke domheid.
Waarom zou men in tijden van crisis aan grote fortuinen niet een minimale bijkomende inspanning mogen vragen. Gates, Buffett, en anderen hebben getoond dat je het hen zelfs niet moet vragen; ze hebben het spontaan zelf gedaan.
In crisistijden dragen zelfstandigen, middenstanders, modale tweeverdieners, alleenstaanden zware lasten, niet alleen via de personenbelasting, maar ook en vooral via de B.T.W., via taksen en accijnzen, voorheffingen, enz.
Indien men nu aan vermogens ( niet inkomens ) van boven 1 miljoen of 1,5 miljoen euro zou vragen om daarop jaarlijks 1 % af te dragen als solidariteitsbijdrage, dan zal geen enkele van die grote vermogens tien jaar later bij het OCMW moeten aankloppen. Integendeel, ze zullen over 10 jaar wellicht iets meer moeten afdragen, omdat hun vermogen intussen weer zo veel groter is.
Laat ons wel wezen; deze vermogensbelasting zal geen grote gaten in de begroting dicht rijden; ze zal ook de lasten voor de anderen niet verlichten, maar je geeft wel een duidelijk en zeer belangrijk signaal dat je corrigerend wil optreden en dat er effectieve solidariteit in de samenleving moet zijn.
Van Quickenborne - het is nauwelijks te geloven - positioneert zich ongegeneerd als de verdediger van de superrijken. Hij beseft blijkbaar niet dat 95 % van de traditionele VLD kiezers geen superrijken zijn, en het met deze positionering van hun partij totaal oneens zijn. Indien Open VLD nog nauwelijks kiezers heeft, is het omdat de Open Vld enkel nog superrijken als kiezers heeft. ( De SP.a riskeert hetzelfde aan de andere kant van het spectrum; op een dag zullen alleen nog werklozen, weduwen, en wezen voor de SP.a stemmen ).
Indien de VLD verder die koers vaart, met onder meer Karel De Gucht als boegbeeld, dan zal de partij verschrompelen tot een verwaarloosbaar partijtje dat enkel nog opkomt voor de rijke elite ( en dus ook voor het eigenbelang van De Gucht ).
Terug naar de essentie: in de huidige tijden mag en moet het onderwerp 'vermogensbelasting' op de regeringstafel komen, eerder vroeger dan later.
Sinds het afsluiten van het regeerakkoord is er een moordend gif in de regering geslopen via de stelling: wat in het regeerakkoord staat wordt uitgevoerd; wat niet in het regeerakkoord staat komt niet op de regeringstafel.
Mooi, maar illusoir principe, tenzij het immobilisme een doel op zich wordt.
De wereld verandert hoe langer hoe sneller; vooral de politieke wereld, de financiële wereld en de economische wereld. Kijk gewoon naar wat er de laatste maanden allemaal is gebeurd en wat er de komende weken en maanden nog te gebeuren staat: Europa, de eurocrisis, Griekenland, Spanje, het steunfonds, de economische crisis, de lage interestvoeten, politieke omwenteling in Frankrijk, binnenkort Amerikaanse presidentsverkiezingen, inflatie, werkloosheid...
Het is de verdomde plicht van een regering om met al die veranderingen rekening te houden, na te denken, op te treden, te reageren, te anticiperen.
Binnen de Belgische regering heerst totaal en crimineel immobilisme in hetlicht van deze zeer snelle ontwikkelingen, omdat er altijd wel één partij is die poneert: dat staat niet in het regeerakkoord, en daar kan dus geen sprake van zijn, dat is uitgesloten, dat komt niet op de regeringstafel.
Dit is niet eens meer regeren; dit is schuldig verzuim tegenover een land in nood, een economie in nood, een begroting in nood, mensen in nood.
Hoe zou het toch komen dat de N-VA zo goed scoort...?
Wie de laatste 48 uur de actualiteit heeft gevolgd weet intussen dat de helft van de Vlaamse partijen uit de regering zullen stappen, indien dit gebeurt, of indien dat gebeurt.
Het probleem met politici is natuurlijk dat ze nooit hun beloften houden. Dus zullen ze blijven zitten.
Misschien gewoon terug naar de orde van de dag ? Of toch niet ? Het zal niet zo gemakkelijk zijn om de kleuterschool te sluiten.
Enkele opmerkingen:
1. Het zijn telkens Vlaamse partijen die dreigen tegenover ideeën of eventuele voorstellen van Franstalige partijen. 2. De Vlaamse partijen lijken meer principieel dan de Franstalige ( wat eerder nieuw is ). 3. Dreigen met eruit te stappen zonder eerst te praten met je coalitiepartners is onfatsoenlijk en belachelijk. 4. Een ultimatum te pas en te onpas gebruiken is idioot. Hoe dikwijls denk je dat te kunnen doen ? 5. De breuklijnen lopen door alles heen: MR, CDh, SP.a, Open VLD, PS
Een kort overzichtje van kleuterschool uitspraken van de laatste dagen:
1. Crombez: in dat geval stap ik uit de regering 2. Tobback: dan stappen ook Vande Lanotte en De Coninck uit de regering ( ook al waren die hier niet van op de hoogte ). 3. Quickie: als dit op de regeringstafel komt, is er morgen geen regering meer. 4. Vande Lanotte: ik zou aan Bernard Arnault de Belgische nationaliteit weigeren ( ook al beantwoordt hij aan alle wettelijke criteria ).
Sluit de kleuterschool en regeer, of doe wat je zegt en hoepel op !
LC
P.S.:De afwezige in het debat de laatste paar dagen, was de CD&V. Dit is opnieuw een bewijs van de diepte van de identiteitscrisis binnen deze partij.De historisch grootste Vlaamse partij komt niet meer op in de grootste stad van Vlaanderen, verdedigt nauwelijks haar eigen programma, en blijft in belangrijke debatten, ook debatten met een ethisch aspect, aan de zijlijn staan.
Ik heb dit weekend een vrij lang interview gelezen met Annemie Turtelboom, ik denk in Het Nieuwsblad, maar ik ben het niet helemaal zeker.
In het interview wordt ze geconfronteerd met een uitspraak van De Wever in zijn debatje met De Croo, vorige week in Terzake.
Vrij vertaald: De Croo: Turtelboom doet fantastisch werk op Justitie; de ene na de andere hervorming wordt klaargestoomd en dossiers die al jaren geblokkeerd waren worden nu opgelost en uitgevoerd. De Wever: Hoeveel wetsontwerpen heeft Turtelboom reeds ingediend bij de commissie Justitie van de Kamer? De Croo: De Wever: Hoeveel wetsontwerpen heeft Turtelboom reeds ingediend bij de commissie Justitie van de Kamer ? Gezien u niet wil antwoorden, zal ik het zelf doen. Nul. Nul!
Daarop zegt Turtelboom het volgende: Ik heb al heel wat gerealiseerd en verschillende dingen die ik beloofd had zijn reeds klaar. Maar De Wever vergeet dat niet alles langs de Justitiecommissie en het Parlement passeert. De Wever liegt.
Eigenaardige logica, of met andere woorden, 'om het even wat uitkramen', of nog: bs.
De Wever liegt absoluut niet, want Turtelboom heeft nog geen enkel wetsontwerp bij de commissie Justitie van de Kamer neergelegd. Op geen enkel moment heeft De Wever beweerd dat Turtelboom nog niets heeft gedaan of niets doet.
Sommige zware woorden worden te licht in de mond genomen.
LC
P.S.: Wanneer ligt het eerste wetsontwerp bij de Kamercommissie ?
De socialisten hebben al altijd miserie gehad met zwart geld. En door de trauma's uit het verleden reageren zij op de woorden 'zwart geld' zoals op het geluid van de nagel van de schoolmeester op het bord, of het gekajiet van een hond op wiens staart men juist heeft getrapt.
Zwart geld veroorzaakt een Pavloviaanse reactie: zo snel en zo ver mogelijk weglopen.
Opmerkelijk is dat de SP.a veel rapper wegloopt dan de PS. Waarschijnlijk komt dat door de decennialange relatie van de PS met zwart geld.
De feiten: bij de Zwitserse banken staat er ongeveer 30 miljard euro op rekeningen die toebehoren aan Belgen. Uiteraard heeft de Belgische fiscus daar nog nooit één euro belastingen of voorheffing van gezien, want in Zwitserland bestaat het bankgeheim. Bij de Zwitserse banken zijn rekeningen nummers en geen namen. Alleen de bank kan de nummers linken aan namen, maar mag en kan deze informatie niet vrijgeven. In Zwitserland is in bankzaken de discretie en de anonimiteit absoluut. Veel landen, onder meer ook de Verenigde Staten en Europa dringen er al lang op aan bij Zwitserland om het bankgeheim op te heffen of af te schaffen ( belastingontduiking, misdaadgeld, druggeld, witwassen ). En de druk wordt groter. Maar wat olie is voor Noorwegen, aardgas voor Engeland en Nederland en wijn voor Frankrijk, is het bankgeheim voor Zwitserland; het is hun trademark, hun handelsfonds. Je kan je je dus voorstellen dat Zwitserland niet zomaar zijn handelsfonds zal opgeven; horloges en chocolade brengen heeeeel veeeeel minder op. De Zwitsers spartelen als duivels in een wijwatervat en één van de manieren om druk van de ketel te halen is individuele akkoorden sluiten met individuele landen, om zo, bijvoorbeeld, het Europees Blok uit mekaar te spelen.
De Zwitsers kennen de zeer flexibele manier waarop wij met onze principes omgaan en zouden recent aan België het volgende voorstel hebben gedaan: wij zullen die 30 miljard euro op die ' Belgische ' rekeningen éénmalig belasten aan 33 % en wij zullen de opbrengst - 10 miljard euro - doorstorten aan België; als tegenprestatie houden jullie op met het vragen van de opheffing van ons bankgeheim; jullie laten dat gerust en jullie laten ons gerust.
Je zag de euro-tekentjes onmiddellijk fonkelen en dansen in de ogen van Didier Reynders; anderen zagen reeds het einde van onze begrotingsproblemen voor de komende drie/vier jaar. En zelfs bij de PS hadden ze moeite om hun glimlach te verbergen en 's avonds knalden ten huize Onckelinckx de champagnekurken tegen het plafond alsof ze Agusta-helicopters aan het neerschieten waren.
Maar kleine John was kwaad, zeer kwaad, en mokte. Hij die officieel is aangesteld om alles wat ook maar iets te maken heeft met 'zwart' ( geld, werk, enz. ) meedogenloos op te sporen en te bestraffen, kon zich niet voorstellen dat iemand ook maar zou overwegen om dit voorstel te aanvaarden. Hij trok de deur van zijn kabinet dicht en in de auto, op weg naar Oostende, twitterde hij: in dat geval stap ik uit de regering ! Toen journalisten dit meedeelden aan Reynders antwoordde die op zijn geëigende laconieke manier: " Spijtig. Het was een goede collega."
En nu schoot ook de jonge Tobback in een socialistische furie. In dat scenario, zei Bruno, zullen ook Johan Vande Lanotte en Monika De Coninck de regering verlaten. Ik wil hier direct wedden voor een bak Omer dat Bruno dit gezegd heeft zonder dat Vande Lanotte of De Coninck hiervan op de hoogte waren. Naar verluidt was vooral Johan 'not amused' en zou hij gezworen hebben dat de jonge Tobback hier zeer snel de prijs zal voor betalen, officieel of in het zwart, hij mag kiezen.
We moeten beslissen.
Indien de keuze zou zijn; ofwel incasseren we vandaag de 10 miljard euro, ofwel wachten we tot 2015 wanneer het bankgeheim in Zwitserland zal afgeschaft zijn en de Belgische fiscus met de voorhamer zal kunnen taxeren, innen, en reusachtige boetes opleggen, dan zou ik voor kleine John kiezen. Indien de keuze evenwel is: ofwel incasseren we vandaag de 10 miljard euro, ofwel zullen we tot het einde onzer dagen nooit één euro aan belastingen en boetes ontvangen, omdat het bankgeheim tot het einde onzer dagen zal blijven bestaan, dan word ik pragmatisch en ga ik voor de 10 miljard euro, nu.
Hou in dat geval de SP.a alstublieft op afstand, want anders zijn ze nog in staat om de 10 miljard te verbranden.
Weken geleden reeds heb ik gewaarschuwd voor het wijzigen van een wet, die een aantal jaren zijn degelijkheid heeft bewezen, naar aanleiding van één zeer speciaal en uitzonderlijk geval. Weken geleden heb ik gewaarschuwd voor het wijzigen van een wet, om in te gaan op de roep van het volk, de roep van de straat, vooral ook als dat roepende volk niet zo talrijk is en de roep van de straat enkele ranzige kantjes heeft. Maar populisme is voor veel politici een onweerstaanbare drang, en hoe meer waarschuwingen hoe meer ze die in de wind slaan. In die wetenschap heb ik vorige week nog een wanhopige oproep gedaan: doe dit toch niet overhaast, holderdebolder; denk er nog eens goed over na, vooral daar je hier niet kan spreken van hoogdringendheid. Enkele weken reflectie zijn perfect mogelijk.
Natuurlijk heeft men de wetswijzigingen, pakweg twee weken na de vrijlating van Martin, door de Ministerraad gejaagd, met alle gevolgen van dien. Dit geldt zowel voor de wijzigingen in de wet Lejeune, als voor de wijzigingen in de werking van de strafuitvoeringsrechtbanken.
Ik wil even een paranthèse maken; dit fenomeen, dit procédé, deze manier van werken is één van de hoofdoorzaken voor de juridische en maatschappelijke anarchie waarin ons land al jaren is verzeild. Een wet die in ons Parlement wordt goedgekeurd en waarmee daarna geen moeilijkheden rijzen en problemen ontstaan, is in ons land een echt mirakel, een rariteit. En de reden is het niet voldoende en diepgaand nadenken over alle consequenties van wat men zal goedkeuren, consequenties van de beslissing zelf, maar ook consequenties op reeds bestaande wetten, op koninklijke en ministeriële besluiten, op Europese regelgeving, op verdragen, op vroegere engagementen, op rechtspraak, op het gedrag van de mensen, enz. Voor iedere nieuwe wet die goedgekeurd wordt moeten er vijftig bestaande worden gewijzigd of aangepast; tegen iedere wet die goedgekeurd wordt komen er tientallen klachten, bij de rechtbanken, bij de Raad van State, bij het Grondwettelijk Hof, bij het Europees Hof, enz.. Indien je vanuit een ruimtesatteliet zou neerkijken op onze wet- en regelgeving, dan zou je het meest schreeuwlelijke patchwork zien dat ooit is gemaakt.
De wijzigingen aan de wet Lejeune en aan de werking van de strafuitvoeringsrechtbanken werden door de Ministerraad op een drafje goedgekeurd.
Binnen de 48 uur heeft ongeveer iedere jurist, strafpleiter, strafrechtspecialist, strafuitvoeringsspecialist, gerechtelijk psycholoog, betrokkene bij het gevangeniswezen, een opiniestuk geschreven waarin de wijzigingen worden beschreven als gedrochten, nog maar eens.
De wijziging van de termijnen voor vrijlating in functie van de lengte van de straf, is ondoordacht en arbitrair gebeurd. Meerderen, waaronder Jef Vermassen, hebben, als voorbeeld, de volgende anomalie blootgelegd: wie veroordeeld wordt tot 30 jaar kan pas na 15 jaar zijn invrijheidsstelling krijgen; wie veroordeeld wordt tot 29 jaar, kan na 10 jaar de invrijheidsstelling krijgen ! Met andere woorden, één jaar verschil in de straf, is vijf jaar verschil in de gevangenis. De strafpleiters wijzen er nu al op dat de hele strategie van de pleidooien en de filosofie van de strafbepaling volledig zal overhoop gegooid worden, zonder dat iemand er enig zicht op heeft wat uiteindelijk het resultaat zal zijn.
Johan Platteau, strafpleiter die minder vaak aan het publiek debat deelneemt, neemt dit keer het voortouw met een verwoestend oordeel over de wijzigingen in de werking van de strafuitvoering en de strafuitvoeringsrechtbanken. Hij maakt die met de grond gelijk. Met deze wijzigingen gaat men in de praktijk regelrecht is tegen de principes van de eigen wetgeving. Tot nu toe oordelen de strafuitvoeringsrechtbanken zelfstandig en onafhankelijk over de invrijheidstelling ( tot ieders tevredenheid, behalve in dit ene hoogst uitzonderlijk geval.). In de nieuwe wet is het totaal gedaan met de onafhankelijke strafuitvoeringsrechtbanken, absoluut gedaan. Voor een aanvraag voor de strafuitvoeringsrechtbank kan komen, moet er vooraf een positief advies zijn zowel van het Openbaar Ministerie als van het Gevangeniswezen. Concreet wil dat zeggen dat die twee een vetorecht hebben, en dat ze dat vetorecht kunnen baseren op om het even wat, ook op de volkswoede, ook op de bezwaren van de slachtoffers en/of nabestaanden. Ze moeten bovendien niets motiveren, niets uitleggen. Ze moeten gewoon niets doen. Ze moeten zelfs geen negatief advies geven. Zolang ze geen positief advies geven komt de aanvraag niet voor de Strafuitvoeringsrechtbank ! Men heeft altijd beweerd dat over de invrijheidsstelling alleen kan worden beslist door een onafhankelijke rechtbank, en zeker niet door de slachtoffers zelf of door de straat. Met deze wetswijziging heeft men een bocht van 180° gemaakt. Platteau panikeert niet. Hij zegt heel cynisch: de eerste die deze nieuwe regeling aanvecht voor een rechtbank, zal gelijk krijgen. Terug naar af !
Onze politici zullen voor de zoveelste keer met het schaamrood op de wangen achterblijven, wat ze zo gewoon zijn dat ze er zelfs niet meer van wakker liggen.
Denken jullie nog altijd dat wij in een democratie en een rechtstaat leven ?
Mijn gedachten dwaalden door de Vlaamse partijen heen op zoek naar politici met enig populair charisma. Populair alleen is niet genoeg; er moet een x-factor zijn. Uiteraard is dit 100 % subjectief.
Of je hem nu mag of niet, verafgoodt of niet, je kan er niet omheen. Bart De Wever ( N-VA ) is populair en heeft charisma. Sinds enkele maanden vertoeft hij op een eenzame hoogte, zonder zelf te gaan zweven.
In het land van de blinden is éénoog koning ? Ik denk dat het dieper gaat.
Zijn populariteit en charisma enkel toeschrijven aan zijn deelname aan ' De Slimste Mens' is uiteraard belachelijk en drukt pure frustratie en jaloezie uit. Hij heeft de handschoen opgenomen, de uitdaging aanvaard en heeft meegedaan; het publiek heeft hem ontdekt als mens, met een scherpe zin voor humor, zelfrelativering en een grote algemene kennis, van het Romeinse Rijk tot Story en Dag Allemaal. De mensen hebben het competitiebeest gevoeld, de trots, en uiteindelijk heeft hij het schitterend gedaan in een adembenemende finale en een top televisiemoment.
Elke politicus die hier smalend over doet ( met de kloot De Gucht voorop ) zou eerst ootmoedig moeten toegeven dat hijzelf niet eens de kloten aan zijn lijf had om mee te doen, uit schrik om af te gaan als een gieter.
Soit, De Wever stond er reeds voor De Slimste Mens en is overeind gebleven na De Slimste Mens.
Populariteit en charisma: altijd zichzelf zijn, altijd zichzelf relativeren, zin voor humor, uiterst scherp in het debat, zeer duidelijk in de analyse, complexe problemen simpel uitleggen, klare taal spreken, vooraf zeggen waar de grens ligt ( 'tot daar, maar niet verder' ), zijn engagement en zijn grenzen respecteren, gewoon doen, ook met overgewicht. De Wever komt gewoon over als een rustige, verstandige, normale mens.
Indien Bart De Wever het slecht BHV-akkoord had goedgekeurd, dan had hij zijn eigen doodvonnis getekend. Zelfs zijn tegenstanders zouden hem hiervoor moeten respecteren. " De Wever heeft zijn verantwoordelijkheid niet genomen". De Wever heeft juist wel zijn verantwoordelijkheid genomen ( ' tot hier, maar niet verder' ).
Maakt De Wever dan geen fouten ? Toch wel, en hij is de eerste om ze toe te geven. De episode met Jean Marie Dedecker die lid werd van de N-VA en terug werd afgestoten onder druk van de kartelpartner CD&V, was ongetwijfeld één van de moeilijkste momenten in zijn leven/carrière. Dat zag je ook aan hem; de man was aan het sterven. In dezelfde situatie zou De Gucht lachend over de grond rollen.
De Wever staat voor twee onzekere spannende jaren. Wat zal er gebeuren in Antwerpen? En in functie van Antwerpen, wat zal er gebeuren naar de verkiezingen van 2014 toe. Als alles voor hem meevalt, zal hij op een bepaald moment een verscheurende keuze moeten maken en dan zal hij misschien, voor het eerst, wat hij ook beslist, een deel van zijn aanhangers ontgoochelen en 'laten vallen'.
De Wever heeft zijn populariteit en charisma voor het grootste deel aan zichzelf te danken, maar voor een even groot deel aan zijn tegenstanders. Als je, vanuit een zwaktebod, alleen nog maar dag en nacht, zeven dagen op zeven, op je opponent kan schieten, hem beledigen, hem zwart maken, dan zou je moeten weten dat je de rode loper uitrolt.
Dat het 'gewicht' van Bart De Wever door de media tot een thema van de campagne werd gemaakt is ongelooflijk hallucinant. En zelfs in dit geval voel je bij de mensen alleen eerlijke bezorgdheid: 'We hopen dat hij er vlug weer beter uitziet'.
Is de N-VA meer dan Bart De Wever ? Natuurlijk. Maar laat ons een kat een kat noemen: voor een jonge nieuwe partij die plots zeer snel groeit, stellen zich veel problemen, ook en vooral op het vlak van het rekruteren van politiek personeel. Er zijn de idealisten, sympathisanten van het eerste uur, de nieuwkomers, uit het niets of van elders, de overlopers, de opportunisten, de goudzoekers.
Natuurlijk worden er in dat proces fouten gemaakt, maar ik begrijp niet hoe je daar als tegenstander een argument kan van maken. Je schiet op de N-VA omdat De Decker lid wordt, maar je vergeet te zeggen dat je, ervoor, De Decker wel bij jou partij hebt binnengehaald...?
Vlaams Belangers bij de N-VA ? So what ? Hoeveel Volksunie mandatarissen zijn er niet bij de CD&V of de Open VLD terecht gekomen?
Is Bart De Wever 'the one and only'? Natuurlijk niet, en ik vind overigens dat de N-VA het in een paar jaar tijd niet zo slecht heeft gedaan, in elk geval beter dan wat De Decker of Spirit ooit hebben gerealiseerd.
Er zijn de oude klassieke Volksunieërs, Bourgeois, Brepoels, e. a. die nog altijd een beetje waken over de authentieke uitgangspunten. Daar is niets mis mee.
Er zijn een aantal gevestigde waarden opengebloeid die zeker hun voet mogen zetten naast die van om het even wie, in om het even welke andere partij. Jan Jambon, Liesbeth Homans, Ben Weydts, Siegfried Bracke, Minister Muyters. Een aantal nieuwe jonge krachten hebben zeer vlug de kans gekregen om zich te tonen; vooral Francken is een topper in wording en nu al een zeer valabele stem in alles wat met immigratie en vreemdelingenbeleid te maken heeft. En zo zijn er nog. Bovendien heeft de N-VA ook aandacht voor de allerkleinsten: ze hebben zelfs een tuinkabouter.
Als de N-VA het in oktober 2013 en in 2014 zeer goed doet, dan zullen er opnieuw groeipijnen zijn en zullen er weer tientallen mensen moeten getraind worden en hun weg moeten vinden. Geef ze verdorie de tijd en de kans. Ook bij de andere partijen zijn nieuwelingen langzaam gegroeid. Waarom zou dat binnen de N-VA niet mogen ?
Een paar tips:
- ik zou Ulla Werbrouck rekruteren: bekend in West-Vlaanderen, deskundigheid in sport en jeugd en reeds basiservaring in het Parlement
- laat jullie niet meer vangen door kortgerokte spoedartsen en hun drugverslaafde vriendjes
Bart De Wever en de N-VA zullen ongetwijfeld nog vaak met hun hoofd tegen de muur lopen, zullen zeker nog fouten maken, zullen waarschijnlijk verkeerde inschattingen en keuzes maken, maar zolang ze zichzelf blijven en eerlijk en rechtlijnig blijven tegenover de mensen, zullen ze nog lange tijd op meer kunnen rekenen dan het eenvoudig voordeel van de twijfel.
LC
P.S.: 1. Zij die niet worden vermeld zitten blijkbaar niet meer in mijn spontaan geheugen.
2 . Ik neem voortdurend Karel De Gucht als benchmark. Dit is gewoon omdat De Gucht de verpersoonlijking is van immoraliteit en amoraliteit in hun absolute vorm.
Mijn gedachten dwaalden door de Vlaamse partijen heen, op zoek naar politici met enig populair charisma. Populair alleen is niet genoeg; er moet een x-factor zijn. Uiteraard is dit 100 % subjectief.
Ze lopen niet dik bij de CD&V. Gaston Eyskens, Theo Lefèvre en P.W. Seghers zijn al lang dood. Tindemans leeft nog, en zijn fameuse toespraak in de Kamer over de Grondwet als een vodje papier hangt nog bij velen in het geheugen. Chabert wil nog altijd op de officiële foto staan; niemand wil Mark Eyskens zijn overblijvende illusies afnemen, uit medelijden; Luc Vanden Brande mag bij de VRT nog eens uitzoeken wat het woord cultuur betekent, enz. Yves Leterme is weg, Marianne Thyssen is weg, Leo Delcroix is moeten gaan lopen en wordt daar al jaren zeer goed voor betaald. En Marc Van Peel heeft zich in Antwerpen verborgen op de SP.a lijst. Jean Luc Dehaene is met Dexia afgegaan als een gieter en het trekpaard is een oude, zij het zeer rijke, knol geworden.
Eigenlijk zie ik er maar één die in deze rubriek thuishoort: Kris Peeters; rustige vastberadenheid, verstandig, drukt zich goed uit, inspireert vertrouwen en ziet er goed uit. Terecht al jaren in de top-3 van de Vlaamse politici. Is soms een beetje te ambitieus in zijn uitspraken, waardoor hij moet terugkrabbelen. Het weze hem vergeven.
Hilde Crevits verdient een vermelding: ze is populair, direct,vlot, bij de pinken en rad van tong en blijkbaar slaagt ze er ook in om regelmatig iets gedaan te krijgen. Niet slecht, maar net niet.
In de Federale regering zitten zeer goede CD&V dossierministers, vakmannen, zoals Steven Vanackere en Pieter De Crem. Vanackere zal nooit een stemmenkanon zijn, en het kanon van De Crem schiet eigenlijk alleen maar is zijn historisch bastion, Aalter. De krullen en de Rambo-bijnaam zijn enkel interessant voor cartoonisten.
Wouter Beke zal wel een goede Voorzitter zijn en een verstandig man, maar als Leterme grijs was, dan is Beke grijzer dan grijs. De woorden 'Beke' en 'charisma' kan je onmogelijk samen in één zin gebruiken.
Er lopen nog rare vogels rond in de partij. Rik Torfs denkt dat hij populair is en veel charisma heeft. Het probleem is dat hij de enige is die dat denkt. Jurylid in ' De Slimst Mens' zal wel eeuwig zijn hoogtepunt blijven.
Eén van de zeldzaamste exemplaren is Servais Verherstraeten. Als men zoveel keer over een voetmat had gelopen als over Servais Verherstraeten, dan lag die voetmat als jaren in het containerpark.
Wat mij verontrust bij de CD&V is, dat je weinig opkomend talent er ziet bovenuit steken. Dit is niet zo verrassend. Hoe geraak je voor de CD&V in het Parlement ? - ofwel ben je de zoon of de dochter van je vader ( Van Rompuy, Dehaene, Declerck, enz. ) - ofwel ben je een bescheiden partijsoldaat die de partijleiding naar de Kamer loodst via het opvolgerschap. - ofwel ben je een kopie van Servais en zweer je dat je in je hele carrière nooit één keer niet akkoord zal zijn, ook niet een beetje.
Bij De CD&V gaat het de laatste jaren slecht tot zeer slecht, maar nooit is er enige dissidentie. Op die manier verkwijnen partijen bij gebrek aan zuurstof.
Ik ben er heilig van overtuigd dat, indien je populariteit en charisma apart zou kunnen meten en dan samentellen, Wilfried Martens er als eerste zou uitkomen, vooral als je Miet op zijn schoot zet.
LC
P.S.: Zij die niet worden vermeld zitten blijkbaar niet meer in mijn spontaan geheugen.
Mijn gedachten dwaalden door de Vlaamse partijen heen, op zoek naar politici met enig populair charisma. Populair alleen is niet genoeg; er moet ook een x-factor zijn. Uiteraard is dit 100 % subjectief.
We gaan niet terug naar de PVV, onzaliger Vlaamse gedachtenis. We blijven bij VLD en Open VLD.
Guy Verhofstadt had charisma en was populair ( behalve bij Jef Houthuys ). Ik denk niet dat daar veel betwisting over bestaat. Ook in het Europees Parlement blijft hij niet onopgemerkt en is hij een boegbeeld voor veel pro-Europeanen.. Hij zal zeker in de geschiedenisboeken staan, ook al was zijn balans in België niet onverdeeld positief. De Gucht heeft negatief charisma en verstaat de kunst om zich voortdurend onpopulair te maken. Zijn hautaine houding doodt elk greintje charisma en meteen ook elke sympathie. " Ik ben slimmer dan jullie allemaal", is paradoxaal genoeg niet zo'n verstandige houding. " Ik sta boven de wet", trouwens ook niet. Dewael: populair in Tongeren, berucht voor zijn gespleten tong; krijgt vaak het bovenste knopje van zijn hemd niet dicht. Somers: populair in Mechelen, maar er is iets mis mee; wordt nauwelijks herinnerd als Vlaams Minister President.
Herman De Croo: ongelooflijk maar waar, populair en charismatisch, zelfs buiten Michelbeke. Ook de zelfverklaarde wijste man van België kan zich zwaar vergissen: nog niet zo lang geleden noemde hij de Vlaams Nationalisten mentaal gehandicapten, en hij verontschuldigde zich daarna bij de mentaal gehandicapten. Dit typeert de man perfect: een franskiljonse, hautaine, belgicistische bourgeois. Een paard van Troje. Een schande. Verdient de doodstraf, enkel en alleen voor de manier waarop hij het Nederlands heeft verbasterd. Hij vond zogezegd neologismen uit; hij kent verdomme gewoon geen Nederlands.
De Open VLD zit niet in de Vlaamse regering en weegt daar dus niet zwaar.
In de Federale regering zitten drie zwaargewichten:
Annemie Turtelboom: bekwaam, harde werker, harde tante. Populair zal ze nooit echt worden, charismatisch is ze reeds voor een stuk. Opvallend is haar beschikbaarheid voor de pers. Of de verhuis naar Antwerpen een goede zet is, zal nog moeten blijken. Hopelijk toch voor haar familie.
Van Quickenborne is populair en charismatisch binnen een selecte groep, zij die hem Quickie noemen. Is te koud, te hard en te sec om veel supporters bij te winnen. Speelt wel luchtgitaar op zijn tuinfeest. Hoofddoel in het leven: het wereldrecord van Jos Chabert breken in het zoveel mogelijk op officiële foto's staan. ( Is goed bezig; heeft al een paar keer Philippe en Mathilde uit het beeld getackeld ).
Maggie De Block is een sterke moedige vrouw, leert snel bij en weet waar ze naar toe wil. Kan een voorbeeld zijn voor velen.
Wat overblijft is een beetje een grabbelton: Van Hengel is de sympathieke tafelspringer en cavalier seul in Brussel; veel middenmoters lijken definitief uitgerangeerd: Verwilgen, Keulen, Vautmans, Daems, Ceyssens, e.a.; de opkomende wonderboys hebben nog niet veel bewezen: Declercq, Rutten, De Gucht, Schiltz, al durft die laatste wel een groen blaadje opzoeken.
En...Alexander De Croo ? Onzeker, onvoorspelbaar, wispelturig; weet nog niet 'when to hold it' en 'when to fold it'; een beetje zin voor humor zou helpen. Tot nu toe zeker geen populair en charismatisch leider. Maar wat niet is kan nog komen.
LC
P.S.: Zij die niet worden vermeld zitten blijkbaar niet meer in mijn spontaan geheugen.
Mijn gedachten dwaalden door de Vlaamse partijen heen, op zoek naar politici met enig populair charisma. Populair alleen is niet genoeg: er moet een x-factor zijn. Uiteraard is dit 100 % subjectief.
Het Vlaams Belang heeft met De Winter een charismatisch en populair figuur, maar dan wel in een zeer zeer beperkte kring. Hij roept honderd keer meer weerstand op dan sympathie. Als je de kop van De Winter op tv ziet, heb je dan ooit al eens spontaan gedacht aan ' an officer and a gentleman' ? Ik niet. Ik denk altijd spontaan aan officieren die in een oorlogsfilm Duits spreken.
Alle anderen scoren nul op de schaal van populariteit en charisma, wat niet slecht is, gezien De Winter negatief scoort.
Je moet het maar doen: als partij sinds twee of drie jaar een Voorzitter hebben waarvan niemand de naam kent...!
Het Belang heeft een populair en charismatisch boegbeeld gehad, Marie-Rose Morel, kapot gemaakt door een smerige ziekte en door het Vlaams Belang zelf.
Over Frank Vanhecke zal de jury nog lang beraadslagen: zijn verleden blijft dubbelzinnig en besmet, al heeft hij toch zijn menselijk gelaat getoond, iets wat De Winter en Annemans niet zouden kunnen, zelfs als ze zouden willen.
De toekomst ? Geen, zeker niet met de dochters van De Winter.
LC
P.S.: Zij die niet worden vermeld zitten blijkbaar niet meer in mijn spontaan geheugen.
Mijn gedachten dwaalden door de Vlaamse partijen heen, op zoek naar politici met enig populair charisma. Populair alleen is niet genoeg, er moet een x-factor zijn. Uiteraard is dit 100% subjectief.
Bij Groen is men al lang anders gaan leven en de geitenwollensokkengeneratie is verdwenen, van Versteylen tot Aelvoet. Van Versteylen worden we de laatste paar jaar niet meer echt vrolijk, en Magda Aelvoet heeft eigenlijk nooit onze dagen opgevrolijkt, vooral niet wanneer ze minister was.
Jos Gysels was een geval apart. Hij was groen en een beetje de grijze intellectueel. Tot hij op een bepaald moment het 'geniale idee' had om het cordon sanitaire rond het Vlaams Blok uit te vinden. Dat heeft hem populariteit, charisma en de titel van Minister van Staat opgeleverd. Hij heeft daar een tijd op geteerd en begon van zichzelf te vinden dat hij echt een staatsman was. De afstand met het volk werd groter en Gysels werd grijzer.
De realiteit is natuurlijk dat het cordon sanitaire het Vlaams Blok niet heeft klein gekregen, integendeel. Ik blijf ervan overtuigd dat het Vlaams Blok, zonder het cordon sanitaire, nooit die ongekende hoogte zou hebben bereikt. Gysels heeft de rode loper voor hen uitgerold. Hij heeft het mislukken van het cordon sanitaire nooit toegegeven. Maar hij heeft wel meegewerkt aan andere pogingen om het Blok te treffen, onder meer via de partijfinanciering. Ook mislukt. Hij wou populariteit kopen en zichzelf charisma geven. Het enige dat hij overhoudt is zijn zitje in de Kroonraad (... die nooit bijeenkomt. )
Daartegenover staan de authenticiteit, de pure natuur, het overgewicht, de lach en soms de traan, de onvermoeibaarheid, het eindeloos enthousiasme van moemoe: Mieke Vogels. Dat was volgens mij echte populariteit en oprechte uitstraling ( uitstraling past beter bij Mieke Vogels dan het wat academische charisma .) Soms was er te veel blabla, maar ook veel te veel boemboem, maar om op Mieke Vogels kwaad te worden moest je al een heel slecht karakter hebben. Voor mij mag er altijd wel zo iemand rondlopen in de Wetstraat.
De laatste paar jaar steunt Groen op een sterk duo: Wouter Van Besien en Meyrem Almaci. Hij is rustig en filosofisch, zij een passionaria en een hevig debater. Ze zijn zeer complementair en hun populariteit heeft nog een serieuze groeimarge. Het helpt dat Groen minder fundamentalistisch en meer pragmatisch is geworden. Zo wordt hun effectieve bijdrage aan het beleid groter.
Groen is bovendien sterker dan die twee. Ze worden omringd door enkele jonge leeuwen die in de luwte kunnen rijpen en toch nu ook al de kans krijgen om zich te tonen en te profileren.
Als er nog eens een stevige groene bries opsteekt in Europa, dan zal Groen er klaar voor zijn.
Spijtig genoeg zal er dan geen Mieke Vogels meer zijn, om ons aan haar warme boezem te drukken.
LC
P.S.: Zij die niet worden vermeld zitten blijkbaar niet meer in mijn spontaan geheugen.
Mijn gedachten dwaalden door de Vlaamse partijen heen, op zoek naar politici met enig populair charisma. Populair alleen is niet genoeg, er moet ook een x-factor zijn. Uiteraard is dit 100 % subjectief.
De SP.a heeft extremen: een paar populaire mensen met echt charisma, en een aantal mensen waarvan je het gebrek aan charisma zelfs niet met badkamermeubilair kan beschrijven.
Louis Tobback, de grote kleine van Leuven steekt er bovenuit. Je kan er voor of tegen zijn, maar je kan er niet naast kijken. Of nog: als hij spreekt wordt er, zelfs nu nog, geluisterd. Zijn houdbaarheidsdatum ligt ergens in het oneindige. Veel anderen hadden iets, maar ze zijn allemaal slachtoffer geworden: Willy Claes van Agusta, Frank Vandenbroucke van Caroline Gennez, Caroline Gennez van Bruno Tobback, en Steve Stevaert van zichzelf. Nog anderen, zoals Luc Vandenbossche, hadden charisma, maar zaten gewoon in de verkeerde partij.
In de Vlaamse regering zit de socialistische vrouwenbond. Freya: interessant, minder verfrissend dan vroeger, maar nog altijd onstabiel en onzeker in haar beslissingen; geen echte hoogvlieger. Groencertificaten, minder certificaten, geen certificaten, toch weer certificaten, en dit alleen maar over zonnepanelen... Ingrid Lieten zal volgens mij geen lange ministercarrière hebben, zelfs geen lange carrière als politica. Te zakelijk, te koel, te slordig en zeer sectair. Geen charisma en zal nooit een stemmenkanon worden. Toekomst: wellicht topjobs in de administratie, overheidsbedrijven, e.d.
In de Federale regering zit het tweede zwaargewicht: Johan Vande Lanotte: incontournable, stevig, wordt vertrouwd. Heeft charisma, maar iets te houterig om echt populair te zijn. Monika Deconinck: nieuw, uitstekende vakminister. Ideale combinatie: West-Vlaamse roots en Antwerpse ervaring.
Opvallend hoe de charismatische en populaire Parick Janssens van tien jaar geleden, uitgeblust lijkt, of is dat maar schijn?
Voor de toekomst lijken Gennez en Van Velthoven nu al bijna uitgerangeerd, al is er binnen de SP.a altijd veel turbulentie. John Crombez heeft het grootste potentieel en de beste mentor.
En de Voorzitter, Bruno Tobback ? Veel gebreken van papa, minder kwaliteiten. Koud, kort, hard, weinig diepgang. Absoluut geen zin voor humor ( of hij kan het goed verbergen ) en te weinig 'fond'. Kan groeien, maar ik voel het niet echt: geen charisma en beperkte kansen om populair te worden.
Buitenbeentje bij de SP.a: Daniel Termont: populair en charismatisch. Een toffe pee !
LC
P.S.: Zij die niet worden vermeld zitten blijkbaar niet meer in mijn spontaan geheugen.
